Zucht, even mijn laatste mamma-blunder verhalen
Ik moet toch wel de meest onoplettende moeder op aarde zijn 
Gisteren nog had ik als goed voornemen besloten dat het wel eens uit moest zijn met die ongelukjes van mij, man en de kinderen en natuurlijk moest er dit jaar nog een ongeluk gebeuren (en natuurlijk in het openbaar, dat hoort)
Vandaag in de AH, mijn jongste in winkelwagentje gezet. Groenten, fruit, vlakbij de kassa bedacht dat ik wat vergeten was. Kind aan de kant gerold en terugrennen naar de groentenafdeling. Ben echt maar heel kort weg!!
Is mijn jongste vanuit het winkelwagentje, via de kratten bier op de planken geklommen waar al het speciaal bier staat. Ik kom terug en slaak een gil. Kind zit mij, schrikt en stort zo met al het speciaal bier naar beneden. Het kabaal is oorverdovend, mijn jongste krijst, ik bijna in tranen, want ik zie in mijn gedachten zijn prachtige gezichtje verminkt door al het glas.
Ik ren naar mijn kind toe, die doorweekt is van al het bier en wonder boven wonder had hij NIETS! Ja een bult op zijn hoofd
De verwijtende blikken van omstanders priemen nog in mijn rug, terwijl ik, nog nabibberend, met mijn naar bier ruikende kind naar de kassa loop.
Als ik nadenk wat er had kunnen gebeuren, ik krijg er nog de bibbers van.
Waarom heeft mijn jongste toch altijd van dat soort dingen, mijn oudste deed dat soort dingen gewoonweg niet 
Maar
Misschien zien mensen het oprecht niet gebeuren? Als ik alleen boodschappen doen ben ik vaak helemaal in gedachten en let ik niet echt heel goed op wat om heen gebeurd. Ik zou zo langs het karretje met Kiki's kind kunnen lopen en het gewoon helemaal niet zien omdat ik echt niet goed oplet op wat er om mij heen gebeurd. Ik merk dat juist als ik in een drukke ruimte ben met veel mensen (supermarkt, winkelstraat) dat ik dan minder overzicht heb op wat er om heen gebeurd en dus automatisch ook minder oplet. Een peuter die alleen door een drukke winkelstraat loopt zou ik ook heel goed voorbij kunnen lopen omdat ik gewoon me wat afgesloten heb voor de wereld. Geen onwil maar juist door die veelvoud van mensen sluit ik me dan wat af voor de buitenwereld. Als diezelfde peuter alleen door een rustige straat loopt met weinig andere mensen dan zou het me wel opvallen en dan zou ik uiteraard bij het kindje blijven tot de moeder er aan komt.
Maylise
En o ja omstanders
paar jaar geleden, ik hoogzwanger, waren we op een marktfeest en zien we 5 jongens een bejaarde vrouw lastig vallen. 300 man op de markt en NIEMAND deed wat! Ik er heen dus (met man gebied eerlijkheid me te zeggen) en op jongens ingepraat. Toen dat niet hielp heeft man er 1 vastgepakt en letterlijk paar meter verderop gezet. Vrouw ging weg.
Later staat er in de krant: vrouw lastig gevallen en later mishandeld. Getuigen gezocht. Ik naar de politie, alle namen die ik wist doorgegeven en de politie zei dat ik de enige was die gereageerd had. Verder niemand, niemand deed ook iets. Ik snap dat niet, vooral niet als je met een grote groep bent tegen 5 pubers. Kijk, als ik helemaal alleen was, had ik er ook nog eens over nagedacht, dan had ik denk ik de politie gebeld, maar dit vind ik nog steeds onbegrijpelijk
Een kind in een karretje laten zitten terwijl je zelf even wat anders pakt vind ik niet zo raar. Er zijn heel veel kinderen die wel rustig zouden blijven zitten. Zeker als je niet aan een drukker kind gewend bent vanwege oudere kinderen die wel blijven zitten dan kan zoiets gebeuren. Wel schrikken natuurlijk.
Van de week
(ook A.H. zouden ze 't erom doen?) nog zo'n rek dat scheef staat opgevangen met 1 hand en met de andere de kleuter die eronder zat eruit getrokken. Als ik niet gevangen had was het hele rek omgevallen. (Nu vielen er alleen wat dozen uit, geen schade dus).
Ik heb ook een soort radar voor vallende dingen en rare bewegingen in onverwachte hoeken, maar dat heeft meer met mijn werk te maken dan met de kinderen denk ik.
De kleuter was wel erg geschrokken van mijn hand die 'm opeens in de kraag greep en ik heb ook nog gezegd dat ie dat maar beter niet meer kon doen, want dat z'n moeder dat vast niet fijn vind. Toen keek ie nog beteuterde...hij liep meteen weg (naar zijn moeder denk ik) en later hoorde ik aan het geluid dat ie voortbracht wel dat het 'm wel wat gedaan had.
Mijn dochter zei nog : "En wat nu als die moeder je zo opzoekt?" Maar daar had ik nog niet eens over nagedacht. Het ging gewoon in een reflex...De moeder kwam overigens niet....maar had best gekund en dan had ik het wel uitgelegd toch?
Zouden jullie dan boos op me zijn als ik je kleuter zo uit zo'n rek haalde??? (Het zou kunnen,dochter dacht daar wel aan).
Nou ja, het is wat winkelen met een kleuter.
Ik ging altijd zoveel mogelijk alleen en liet man mooi ermee thuis(lekker rustig), hahaha.
Onze jongste deed bij voorkeur van die ondernemende dingen als wij even niet keken. Verder was ze wel een rustig kind (als je dus maar keek en oplette)...maar dus niet 1 die je een seconde uit het oog moest verliezen.
groeten albana
Achteraf praten is altijd makkelijk
en als hadden komt is hebben geweest.
Wat zag je zoon voor spannends dat hij richting speciaal bier klom? Wordt vast stuntman later 
Dat je dat karretje niet éven meenam snap ik best, zoiets rijdt nou niet echt lekker vlot. Misschien zou ik een klant die in de buurt stond gevraagd hebben héél eventjes op te letten? Dat zou ik geen rare vraag vinden.
Hartverzakking!
Ik zou hier een hartverzakking van krijgen. Mijn hemel wat een schrik.
Adviezen over dat je je kind bij je had moeten houden zijn allemaal achteraf gepraat. De bekende 'as is verbrande turf'- opmerkingen. Daar heeft niemand meer iets aan. Het is goed afgelopen, daar gaat het om. Met zo'n ondernemend kind moet je overal ogen hebben en dan glipt er wel eens een momentje tussendoor.
Ik denk dat bijna iedere ouder wel een voorval kan vertellen waarvan die ouder flink geschrokken is en niet had gedacht dat dat haar of hem kon overkomen. Als ouder ben je nu eenmaal niet perfect.
Waar ik her meest van van schrok, kiki...
...was dat jouw kind naar het bier klom, en niet naar de limonade...!!!
Logica
ontgaat mij op dit moment volledig hier. We snoeren onze kinderen vast in auto, buggy, kinderwagen (en deze laatste 2 zijn nog dichter bij de grond), maar vinden het "vrij normaal" om een kind in een winkelwagentje alleen te laten, ook al is het dan maar kort, waar het loszit en ook nog binnen handbereik van allerlei "spannende" ontdekdingen....ik begrijp er werkelijk niks van....
Tja
Ik vind dat als je weet dat je kind zo ondernemend is je het niet alleen in een winkelwagen moet achterlaten. Ik heb 4 ondernemende kinderen en heb ze nooit alleen achtergelaten in een winkelwagen, omdat ik weet dat ze daartoe in staat zijn.
Maar, ook minder ondernemende kinderen kunnen je verrassen.
Ik zeg niet dat je alle ongelukken kunt voorkomen, maar sommige dingen kun je wel voorzien.
Maylise
' Een kind in een karretje laten zitten terwijl je zelf even wat anders pakt vind ik niet zo raar. Er zijn heel veel kinderen die wel rustig zouden blijven zitten.'
Ik vind dat eigenlijk hetzelfde als zeggen dat het helemaal niet raar is om een kind even alleen te laten aan de rand van een zwembad omdat er veel kinderen zijn die niet in het water zouden springen.
En dat zeker als je niet aan drukker kind gewend bent, snap ik ook niet. Je hebt dat kind toch vanaf de geboorte? Je weet toch wat je in huis hebt? Misschien is het mijn voordeel dat ze bij mij allemaal zo zijn en ik gewend ben alert te zijn, maar dat het oudere broertje of zusje dat nooit deed, mag eigenlijk geen excuus zijn.
Anticiperen
Be prepared for anything, heb ik wel geleerd van het moederschap. Trouwens, mijn oudste klom niet uit het winkelwagentje, maar uit de hoge buggy. Ze belandde in een stapel luiers, iets zachter dan kratten bier. Maar wat ik echt niet had voorzien was die keer dat ze op mijn slaapkamer alle moertjes van een lampje schroefde en opat (zes stuks, twee dagen poepwroeten). Of die keer dat ze over haar voetjes struikelde en met haar hoofd door het glas van de voordeur viel (wat een lange lange gang dacht ik terwijl ik naar haar toe rende). Maar jongste was ook niet mis. Die brak twee knoken in een jaar (daar was ik niet bij), beet zijn tong door (was ik niet bij) en kwam klem te zitten in een stoel met zijn voet (was ik niet bij, gebeurde steeds op school en BSO enzo). En, ondanks dat hij braaf altijd bij me bleef in de winkel raakte ik hem een keer kwijt, 45 minuten lang. Dat is zo onvoorstelbaar erg! En het kwam wel aan hoor, toen de oppas zei dat dat HAAR nooit zou gebeuren. Laten we maar zo zeggen: dat kan zij zeggen omdat het haar tot nog toe nooit is gebeurd, maar zeg nooit nooit, nog zo'n les te leren uit het moederschap. Dus oordeel ook niet te snel.
Voor Kiki: als ik je, zonder te weten wat er was gebeurd, had zien langskomen met een kind gemarineerd in bier, had ik wel even raar gekeken hoor 
. Is een leuk verhaal voor later, zo vroeg al aan het bier, haha!
Goede waarschuwingen! maar hoe doen jullie dat met douchen?
Goh wat een enge verhalen allemaal. Dit waarschuwt me wel om voorzichtiger te zijn met mijn soms rustige maar ook heel ondernemende en inventieve peuter. Hij kan vaak rustig lekker zelf spelen of boekjes lezen, maar ook soms de gekste dingen uithalen... en altijd vindt hij weer het scherpste mesje, dat we toch zo goed proberen op te bergen...
Wat betreft "geen moment uit het oog verliezen" een praktische vraag: hoe doen jullie het als je alleen met je peuter bent en wilt douchen? Wat doen jullie dan met peuter? En dan van de leeftijd dat in de box neerzetten niet meer kan...
Wisse
Dan douchde ik niet. Ik nam het risico echt niet.
Dan maar even wat gepoedel bij de wastafel ofzo!
Douchen
Dat doen we hier alleen als we allebei thuis zijn, of als peuter zeer waarschijnlijk nog minstens een uur doorslaapt. Geen idee hoe we dat hadden moeten aanpakken als we alleenstaand waren geweest of als één van ons voor werk veel van huis zou zijn geweest of zo.
Er is hoop, kiki
Mijn dochter was ook altijd een ramp op pootjes. Zelfs met constant toezicht gebeurde er nog van alles, vooral op het kdv: uit bed vallen (voortand dood), ontsnappen (wat officieel niet kon) etc. Een kind wat onbevreesd overal op af stapte en alles wilde uitproberen wat er in haar hoofd opkwam (en dat was veel te veel, zucht).
Let op, nu komt het goede nieuws: ze is nog steeds ondernemend en vol ideeen, maar let beter op en is veel voorzichtiger geworden. Ik kan nu zelfs de deur dicht doen als ik alleen met haar ben en naar de wc moet.
Groetjes
Massi
Vlinder
natuurlijk haal ik een kleuter uit het schap als ik dat zie. Ik vertel toch ook dat ik een peutertje belet potjes te laten vallen en dan dus ingrijp?
Wat ik bedoel is dat ik anderzijds ook begrijp dat anderen niet altijd alert zijn; niet stilstaan bij wat er kan gebeuren zoals iemand ,ik geloof Maylise, ook vertelt; in zichzelf gekeerd is, zich afsluit voor de buitenwereld, en dus niet direct reageert op gebeurtenissen. En dan kun je vervolgens blij zijn als iemand wel zo helder is om goed te reageren, maar je kunt anderen niet verwijten dat het niet zo ging. En dat bedoel ik met een brug te ver.
Zelf heb ik ook een zeer ondernemend kind. Ik heb ook problemen gehad omdat ik niet eens van te voren kon bedenken wat hij allemaal ging uitvreten. Maar hij kreeg van alles voor elkaar. Zo heeft hij als peuter zich omdraaiend in de winkelwagen een komkommer gepakt en deze een end heen gezwiept, waarna de kwamkwammer door de hal van het winkelcentrum vloog en aan de andere kant uiteenspatte. Tja, toen kreeg ik ook niet al te vriendelijke blikken. Maar naast de komkommer stonden de bierflesjes en ik dankte God al op mijn blote knietjkes dat hij niet iets meer naar links gegrepen had...
Douchen
Douchen kun je gezellig samen met je peuter doen. En dan sla je tenminste gelijk 2 vliegen in één klap, allebei tegelijk lekker schoon.
Verder kan het verhaal van Kiki bij iedereen voorkomen. En er zijn altijd en overal mensen in de buurt die 1. vol begrip zijn; 2. vol onbegrip zijn. Daarbij kan ik onderschrijven dat je als je van kinderen een bepaald gedrag gewend bent, je erop rekent dat ze dat gedrag dan altijd vertonen. Onze in het verkeer zeer oplettende oudste was natuurlijk precies degene die in volle vaart met zijn fiets tegen een auto aanknalde, om maar iets te noemen.
Ben trouwens benieuwd of het bier weldadig is geweest voor peuters huid en haar? Er bestaat toch biershampoo? 
En ik
Interessant draadje! Ik vind het heel normaal om kind en wagentje te laten en zelf iets te pakken. Maar goed, heb niet zulke klimmers en ben vrij overbezorgd in die zaken. Maar natuurlijk kan dit iedereen overkomen!
En ik ben stomverbaasd dat er mensen zijn die met een peuter niet douchen.... Huh?
Mijn oudste ging eerst in de box, later in de kinderstoel voor de open badkamerdeur en nog later keek hij Teletubbies als ik douchede. Jongste gaat nog in de box, en die mag ook pas weg als hij langer dan vijf minuten naar een filmpje kan kijken.
Liora
Teletubbies
Teletubbies kijken is hier geen garantie voor geen onheil uithalen, de raarste dingen kunnen ineens interessanter zijn dan de tv. Ik durf mijn peuter echt niet in de huiskamer te laten zonder toezicht. Box en bedje gaven ook geen garantie, want daar kon hij ook uit klimmen. En zelfs met een tuigje om kan hij heel enge dingen doen in de kinderstoel. Ik ben dus heel blij dat wij met zijn tweeën zijn. Op papa- of mamadag kan de thuisblijver kiezen tussen vroeg opstaan en douchen voordat de ander van huis is, of pas douchen tijdens het middagdutje van ons gevaar op pootjes.
Maar biene
Betekent dat dan ook dat je nooit je peuter in huis uit het oog ligt verliezen? Je kunt je huis toch ook zo oeuterproof maken dat een kind er veilig kan spelen, ook uit zicht?
liora
Dat dacht mijn schoonzus ook, dochterlief keek ademloos teletubbies en zij dook even onder de douche. Later bleek haar hoogpolig tapijt in de slaapkamer creatief bewerkt met Murry's haarwax. Die toch echt behoorlijk opgeborgen stond.En mijn peuterzoon sliep ook heel lief op zijn kamertje. En smeerde zijn raam he-le-maal vol sudocreme. hij is nu 13 en dol op dit verhaal.
Na mijn ervaring met drie peuters is het een illusie dat je een huis peuterproof kunt maken. Denk nooit: mijn kind doet dat niet. dat weet je niet. Dat kun je hooguit achteraf stellen en bedenken dat je mazzel hebt gehad.
Omstanders
Je mag er toch niet vanuit gaan dat omstanders wel ingrijpen? Ik pas heel veel op kinderen, heb er zelf drie, en als ik dan eens alleen ben, ben ik soms behoorlijk in mijzelf gekeerd, zalig, even alleen. Mijn radar staat dan echt niet zo scherp afgesteld als toen mijn kidneren heel klein waren. Ik grijp in bij echte acute dingen, maar schuif verantwoordelijkheid niet af op omstanders, kom nou zeg.
Ach
Wax of crème isctoch niet levensbedreigend? Ik vind het echt overdreven als je een peuter niet even uit het oog kan verliezen. Mijn jongste van anderhalf speelt heel vaak uit zicht. Ik houd mijn oren open en ga af en toe kijken.
Levensbedreigend
Liora, Ik snap dat je denkt dat het om kleine dingen gaat.
Ik heb mijn 2-jarige uit de tuin moeten plukken terwijl hij met een stoel aan het sjouwen was om over het hek bij het water te klauteren (hij wilde naar de eendjes).
Hij kreeg een schok van 220V toen hij iets in het stopcontact wurmde terwijl er notabene een draaibeveiliging in zat (ik zag het licht knipperen en toen hoorde ik hem heel hard huilen: zijn vingers waren verbrand waar de spanning zijn lijfje ingegaan was...)
Hij wist met net 2 de keukentrap uit te klappen om het bovenste slot te openen (ja, de sleutel had hij al uit mijn jaszak). Hij wilde namelijk de straat op om de nieuwe wijk waar we net woonden te verkennen. Diezelfde wijk waar het water achter de huizen loopt.
In al die situaties was ik in hetzelfde huis, ik was alleen een paar minuten weg. Een paar minuten is dan echt maar 120 seconden.
En dat bleek dus al te lang aangezien ik die stroomschok niet heb kunnen voorkomen. Ik vind dit geen onschuldige dingen. Ze zijn gelukkig onschuldig afgelopen. Maar als ik 10 minuten als acceptabel had aangehouden, dan zou die andere situaties veel ernstiger geweest zijn.
Tihama
Liora
Nee, maar het geeft wel aan dat denken dat het wel even kan dus kan zorgen voor verrassende situaties. En kan zorgen dat je vloerbedekking verknald is.
Ja maar
Je kunt nooit elk risico uitsluiten. De vraag is hoe je daarmee omgaat. Ik behoor toch tot de moeders die lekker op de bank zitten terwijl kind in zijn kamer speelt. Die kamer is wel behoorlijk risicovrij, maar er kan altijd iets gebeuren.
Ik behoor ook tot de moeders die in de speeltuin als het maar even kan een krant lezen op een bankje. Ik ga er dus niet de hele tijd naast en bij staan, tenzij het echt niet anders kan.
Hebben jullie je peuters dan 99% van de tijd in zicht?
Liora
Nee en ja
De oudste niet, de jongste wel. Die zijn inmiddels wel peuter af trouwens Weet je wát ook enge dingen zijn? Rolgordijnen. Ik heb jongste heel wat keren van de vensterbank geplukt met het opdraaikettingkje van het rolgordijn om zijn nek. Dát is dus gewoon link. Oudste kleurde de voegen in de badkamer met mijn lippenstift, bedacht dat ik dat niet goed zou vinden en ging de lippenstift er af poetsen met een witte handdoek. Dát is dus gewoon stout
Tirza
Liora
De oudste minder, de middelste zonder meer, dat was echt een kind wat constant de meest bizarre capriolen uithaalde. En geloof mij, veel ouders vinden mij (te) makkelijk. Goed opletten wil niet zeggen dat je overbeschermd bent ofzo! Kind had het vaak niet eens in de gaten hoor, dat goede opletten van mij, hij kreeg ook alle kans de boel te onderzoeken. Ik zat ook gewoon op het bankje met krant, maar nooit met een goed boek, daar kwam ik toch niet aan toe..
Ik ook niet
Ha Fio,
Nee boek lukt mij ook niet hoor! Krant, en dan in anderhalf uur 1column gelezen of zo.
Liora
Douchen
Wij hebben een badkamer die van binnenuit op slot kan. Dat doen we normaliter niet, maar als ik alleen was met mijn peuter, zette ik haar in de badkamer met wat speeltjes en deed de deur op slot en ik ging douchen. Maar dan moet je niet een ondernemende peuter hebben die vrolijk de deur weer van het slot haalt....... Maar goed, dan nog heb je genoeg tijd om snel de douche uit te stappen, je hebt de peuter in ieder geval in het zicht.
Gr. Bibi