Angst voor juf?

Hier ook een juf....

die zich tegenover de ouders heel anders voordoet dan tegenover de kinderen in de klas. Ze schijnt te schreeuwen, vloeken en heeft een rare humor die voor de kinderen onbegrijpelijk is. Het gaat over een groep 7. Deze kinderen zijn vorig jaar bij de schoolverpleegkundige geweest en veel kinderen hebben aangegeven moeite met deze juf te hebben. Schoolverpleegkundige heeft dit opgenomen met de directrice en wat blijkt: Zij en haar collega's zien deze juf als fijne collega en er worden verder geen stappen ondernomen! Ze houden haar gewoon de hand boven haar hoofd en hebben(plat gezegd) schijt aan de kinderen. Mijn dochter is ook een gevoelig kind en zij en deze juf gaan voor geen meter samen. Ze kan niet tegen het geschreeuw van deze juf, klapt dan helemaal dicht. Mijn dochter heeft moeite met rekenen, snapt er geen bal van zoals ze zelf zegt en de juf steekt ondanks allerlei beloften geen tijd in extra uitleg voor mijn dochter. Zij vindt dat mijn dochter het zelf moet vragen als ze iets niet snapt maar ze durft het niet door het geschreeuw van juf. En zo blijven we maar doormodderen en wie is hier de dupe van: mijn dochter! Morgen stap ik weer naar school en laat me niet meer voor de gek houden door beloftes van de juf maar ga door naar de IB-er en eis dat mijn dochter nu RT krijgt voor het helemaal te laat is!

Wiep

Ik zit met groeiende verbazing en ergernis je posting te lezen. Wat vreselijk moet dit voor je dochter zijn zeg. Ik hoop voor je dat je krijgt wat ze verdient. Mag ik vragen wat precies een IB-er is en wat RT is? Mijn oudste zit nog in groep 1, dus dit is allemaal nog nieuw voor mij...

Vandaag houd ik mijn zoontje thuis. Het is toch een halve dag want s'middags is hij vrij. Morgen heeft hij de "lieve juf" zoals hij dat zegt. Vrijdag is de dag van het gesprek!

Moeilijk

Ik denk niet dat de kleuterjuf steeds aan het schreeuwen is, maar ze is erg streng en dominant. Haar wil is wet zegmaar. Ik hoor van andere kindjes dat deze juf "vaak boos" is, of eigenlijk "bijna altijd wel boos" is. Maar, dat hoort toch niet?
Ik weet het, ik zit voor mezelf steeds weer bevestiging te zoeken voor mijn evt. gevoel en handelen. Ik denk ook steeds: "Heb ik er als moeder niet meer last van dan mijn kind?" Overdrijf ik het niet te veel?

Zeker nu mijn moeder zegt dat hij huppelend de klas in rent en dat de juf heel aardig deed.....

Ik bedenk me ineens weer iets......
Hij had een paar weken terug weer een onelukje gehad. Ik merkte dat op omdat mijn zoon bij het ophalen een andere spijkerbroek aanhad.
Ik ga het even checken bij de juf waarop ze zegt: "Ja, hij heeft weer in zijn broek geplast en hij heeft ook een meisjes onderbroek aan". Dat laatste vind ik nou weer niet nodig om te zeggen. Ze schijnt dat ook tegen mijn zoontje gezegd te hebben. Met als doel dat hij het dan de volgende keer wel uit zijn hoofd laat ofzo? Een soort van voor gek zetten? "Als jij als jongen in je broek plast, krijg jij een meisjesonderbroek aan? Waar slaat dat nou op?! Hij had inderdaad een witte onderbroek met roze bloemetjes aan. Als ze nou niets anders had en het daarbij gelaten had. Maar nee, het moest even duidelijk gezegd worden. Maar ja, misschien sla ik nu wel erg door hoor in het negatieve.

Even zo

Ik begrijp het wel hoor. Maar ik denk dat je op moet passen met je twijfels. Het voelt niet goed. Dat is duidelijk voor jou.
Ik zie het zo±
Wat kan je gebeuren? Deze juf is een negatief mens. Jouw kind is een kind dat daar last van heeft. Misschien niet elke dag, misschien is er best wel een dag bij die meevalt, maar het is zo ernstig dat zijn gedrag thuis heel erg negatief veranderd is, op school gedraagt hij zich op een wijze die je niet herkent.
Als deze juf een baas was en jouw kind een volwassene, zou hij een andere baan gaan zoeken. Hij heeft die macht niet. Hij weet niet beter, kan niet weg. Dus zul jij, als verantwoordelijke voor hem, moeten beoordelen of het niet schadelijk voor hem is, om in deze situatie te blijven zitten. Dát het schadelijk kan zijn, blijkt wel uit alle postings in dit draadje.
Het is dus aan jou om je verantwoordelijkheid te nemen. Of de juf ziet in wat ze aan het doen is (jouw zoon zijn plezier ontnemen en hem angstig maken) en belooft te verbeteren, dan zou je het nog aan kunnen zien. Of de juf vindt het allemaal onzin, vindt jou een overbezorgde moeder en je zoon een aansteller, weg bij die juf in dat geval!
Succes vandaag!

Even zo, ik wil wel schreeuwen

VERTROUW OP JE EIGEN INTUÏTIE!! Jij bent en blijft de beste deskundige van je kind!
OH, en ja, als je een overstapt maakt moet je natuurlijk de directie van je oude school inlichten. Maar je kunt ook eerst een oriënterend gesprek aanvragen, eerst eens op die eventueel nieuwe school gaan kijken. De situatie bespreken, desnoods ook zeggen dat je zelf nog niet goed weet wat je wilt. Maar wel eerst gaan praten.
En ik zou het pas op de oude school melden als jullie zelf al een beslissing genomen hebben.

Vandaag

Mijn manneke thuisgehouden. Op woensdag is het normaal altijd een halve dag naar school en ik wilde hem gewoon even "ontlasten". Hij heeft heerlijk uitgeslapen en we zijn lekker wezen winkelen.... Hij is nu weer even de oude.

Goed zo

gewoon doen hoor,deed ik ook.
Trouwens belachelijk verhaal over dat onderbroekje,wat een mens,m'n haren stonden recht overeind.

Weet je lolynn...

het zijn steeds van dat soort dingetjes....waarvan je achteraf denkt: "moet dat nou op zo'n manier".

Waarom nou tegen een kleuterjongetje zeggen dat hij een meisjesonderbroek aankrijgt omdat hij per ongeluk in z'n broek geplast heeft?! Nou, en het was echt een op en top meisjesonderbroekje! er zaten nog net geen roesjes aan.....

Als juf nou tegen mij had gezegd: "Joh, ik moest hem even een meisjesonderbroekje aandoen want we hadden even niets voorhanden"....maar nee, dat werd hardop gezegd zodat mijn zoon het goed kon horen.

Toen ik de klas inliep (ik help 1x in de week een uurtje mee) kwam er een meisje naar me toe dat heel trots een werkje liet zien. Ze had een houten bord in haar handjes met gaatjes erin. De gaatjes vormden een huis en het was de bedoeling dat ze dan met een veter in de goede kleur
door de gaatjes ging zodat ze rondom het huisje ging. Nou, dat vond ik heel knap gedaan. Komt juf ineens achter haar staan en zei venijnig: "Nou, je moet natuurlijk wel de veter goed aantrekken!!", waarbij ze hard aan het vetertje trok en het weer terug gaf aan het meisje. Daarna liep juf weg. Toen had ik ook zoiets van....."is het niet al knap dat ze met haar 4 jaar sowieso de opdracht goed heeft uitgevoerd?" Wat maakt het nou uit dat die )_(**&^#%@!!-veter ietwat losjes zat!!

Klinkt

als een juf die ver voorbij haar houdbaarheidsdatum is....brrr....eng mens

Ja, en nog wat......

Wat als ze na het gesprek onze zoon erop pakt. Daar zie ik haar wel voor aan namelijk en ik kan er niet de hele tijd naast gaan zitten. Daar ben ik wel bang voor; dat haar aanpak naar zoon dus na ons gesprek nog erger wordt.
In de gaten houden dan maar?

Invloed juf

Onze zoon kwam op een dag thuis met dat het zijn schuld was dat hij moest blijven zitten en niet die van de juf. Die dag hebben we hem thuisgehouden en hij is nooit meer teruggegaan naar die juf. De beste beslissing die we ooit hebben kunnen nemen. Op zijn nieuwe school bloeit hij helemaal op, hoewel je nog steeds kunt merken dat die eerste jaren invloed hebben gehad! Vertrouw alsjeblieft op je gevoel!!!

Nasha en even zo

Ha,jij weet met 1 kort zinnetje duidelijk te maken hoe het zit.

even zo,inderdaad goed in de gaten houden ,hoe ze na het gesprek reageerd op zoon en als je vermoedt dat ze zich afreageerd op zoon dan meteen thuis laten.

Groetjes lolynn(emma43)

Zo verdraaide moeilijk....

Vandaag heeft mijn man onze zoon gebracht en s'middags gehaald. Hij vertelde me dat zon heel vrolijk en blij oogde en dat het erop leek dat zoon toch graag naar school gaat. Overigens ging zoon vandaag naar de "lieve juf". Misschien dat dat ook invloed had natuurlijk. Het zet mij dan weer gelijk aan het twijfelen.....overdrijf ik het niet te veel voor mezelf.

Projecteer ik mijn afkeer voor de bewuste juf niet te veel op mijn zoon en zie ik daardoor de dingen niet teveel in een negatief daglicht? Zie ik niet te veel beren die er misschien niet zijn? Ik voel me nu zo zwak! Ik hoor jullie al roepen en gillen.....

Ik hoop dat we morgen te horen krijgen wat we verwachten en wat ik misschien hoop te horen......en niet een stomverbaasde juf die zich van geen kwaad bewust is en van onze vragen schrikt. Dat ik mij weer te veel liet meeslepen in "kleine dingetjes" die mij vreselijk ergeren, maar waar mijn zoontje zich misschien wel in kan vinden.....

Ik weet het, ik zit me helemaal gek te maken hier. Gewoon morgen op gesprek gaan met man en we horen het wel.

Even zo

Dat verschil had jij toch ook al opgemerkt? Dat je zoontje meer ontspannen en vrolijker naar de 'lieve juf' gaat?
Weet je, dit forum kan heel helpend zijn en de ervaringen van anderen kunnen je ogen openen. Er is hier door velen gezegd dat je snel moet handelen. Daar ben ik het wel mee eens. Maar je hoeft jezelf niet op te jagen. Doe nu maar rustig aan. Realiseer je dat je juist al snel bent. Je hoeft het niet morgen in één keer op te lossen.
Ik wou je nog een paar suggesties geven. De juf geeft aan dat je zoontje niet normaal is en dat zij het niet weet. Handelingsverlegenheid heet dat. Daar moet de juf iets mee doen,ze mag niet gaan zitten wachten, zij moet deskundigen inschakelen als ze niet weet hoe ze met 'dit kind' moet omgaan. Leg die bal bij haar.
Je hoeft niet in discussie met haar of er wel of niet geslagen is en of er wel of geen kleinerende opmerkingen zijn gemaakt. Zeker de dingen waar je niet direct bij aanwezig was zou ik niet te snel op tafel leggen. Wel kun je haar duidelijk maken dat je het niet accepteert dat je zoon wordt gekleineerd of wordt geslagen. Jij weet zeker dat dit schadelijk is voor zijn ontwikkeling. Je kunt haar voorstellen dat jij of je man naar school komt als er evt. problemen zijn die zij niet aan kan. (Als dat voor jullie praktisch haalbaar is)Opnieuw: de bal bij haar.
Ik ga ervan uit dat je zoontje daar weg moet hoor, begrijp me niet verkeerd. Maar jij voelt je nu zwak, omdat de juf zich als onaantastbaar opstelt. Gun haar die positie niet. Het is haar werk om een prettig leerklimaat te creëren (of wat ze ook in die schoolgids schrijven). Wijs haar op haar verantwoordelijkheden.
Zorgvuldig zijn vertrek daar voorbereiden is stap 2. Maar daar ben je ook al mee bezig. Je zit dus gewoon op het goede spoor, maar je kunt jezelf onmogelijk door de tijd heen persen. Stap voor stap.
En vergeet in het geheel niet af en toe aan je zoontje te laten merken, dat jullie het belangrijk vinden dat het op school goed met hem gaat en dat jullie daarom met de juf praten. Want de juf moet er samen met hem en met jullie voor zorgen dat school een fijne plek is voor hem.
Succes morgen!
Groeten, Maw.

Even zo

Een leerkracht kan een kind maken en breken, daar ben ik ook al achter. Daarvoor hoeft de leerkracht helemaal geen slechte leerkracht te zijn. Net zoals het wel eens tussen volwassenen niet klikt kan het ook tussen een leerkracht en een kind niet klikken. Dat wil niet zeggen dat je dit niet serieus moet nemen. Ayladochter vond de leerkracht die ze vorig jaar had grappig, ze kreeg echter wel vaak straf en kwam meerdere keren huilend naar buiten omdat de meester op haar gemopperd had. Ik haat school was het iedere ochtend en ik wil niet naar school. Terwijl er andere ouders waren die met de betreffende leerkracht wegliepen want hij deed zoveel voor hun kind. Tja die ervaring had ik niet. Dit jaar is ze naar een hele lieve juf gegaan die weet dat ayladochter een gebruiksaanwijzing heeft, ze weet daar echter mee om te gaan. Knuffelt haar af en toe en ik heb haar nog niet 1 keer huilend de klas uit zien komen. De eerste maanden in groep 2 gingen nog wat moeizaam maar blijkbaar heeft ze nu weer meer vertrouwen gekregen en ze gaat met meer plezier naar school dan vorig jaar. Juf doet nu ook echt haar best om haar zelfvertrouwen op te vijzelen en geeft met grote regelmaat complimentjes.
Als ik had geweten dat dochter nog een jaar bij die andere meester had moeten blijven had ik ingegrepen, dat was niet goed geweest voor dochter, dat ene jaar dat ze bij hem zat was al moeilijk genoeg

Succes, evenzo

Veel succes, laat je niet teveel aan het twijfelen brengen. Zoals Emmawee zegt : het is aan de juf om voor je zoon een goed klimaat te scheppen. Dit moet ze voor alle kinderen, dus óók voor de kinderen waar ze niets van snapt, dat is geen excuus. Het hoort bij de taak van juf.

Succes in het gesprek !
Martine

Succes.

Veel succes even zo.Ook al is de juf zch van niets bewust,mag ze wel weten dat jouw zoontje zich niet prettig voelt bij haar.

Zonnetje, ik snap het wel

Ik snap het wel, als ouder is het heel moeilijk om tegen een leerkracht te zeggen, mijn kind doet het slecht bij jou. Ik als ouder ga toch vaak uit dat de leerkracht weet waar hij mee bezig is, hij doet het namelijk al jaren. Als het gaat om problemen in een kleuterklas dan ben je zelf nog redelijk groen achter de oren en vrij onzeker. Zie ik het goed, ligt het dan aan mij, maak ik mijn kind onzeker, is er iets mis met mijn kind, zien andere het dan niet? Je laat je kind niet zomaar overplaatsen naar een andere klas of school want dat betekent ook weghalen bij vriendjes en vriendinnetjes, voor mij zou dat echt het laatste redmiddel zijn.

Geen keuze

In een van bovenstaande bericht staat dat Even Zo al geinformeerd heeft bij een andere school. Maar ze kan niet zomaar overstappen. Blijkbaar bestaan er afspraken tussen de scholen dat ze niet zomaar leerlingen van elkaar mogen accepteren. Ze moet het dus eerst proberen op te lossen op de huidige school. Komen ze er niet uit dan kan ze pas naar een andere school. Wel raar maar het moet blijkbaar zo.

Ik snap het ook, maar

Ik snap het ook, maar ik vind het ronduit onverstandig om af te wachten. Door schade en schande zijn wij wijs geworden.
Zelfs al wordt je serieus genomen, al zien de juf en de directie wat er met je zoon aan de hand is. Ook al beloven ze verandering en zijn ze oprecht van plan om het probleem aan te pakken. Dan nog, kun je, wat mij betreft, je niet veroorloven om hier op te wachten.
Gedragsveranderingen bij scholen, bij individuele leerkrachten, zijn processen die jaren duren (dat is geen overdrijving!). Voor sommige kinderen is een keer verkeerd benaderd worden al slecht, twee keer schadelijk en drie keer te veel.
Dus je zoon kan mijns inziens niet wachten tot die juf een intervisiegesprek heeft gehad, geobserveerd is door haar leidinggevenden. Haar persoonlijk ontwikkelingsplan is aangepast en ze aanvullende cursus gevolgd heeft. Dan zit jouw kind al in groep 3.
Jouw kind vertoont nu al tekenen van 'op de grens'. Maar nu kan het nog omkeren, nu kan je hem nog weghalen bij dit mens en dan is er hopelijk geen blijvende schade aan zijn zelfbeeld toegebracht. Ik zou er zoveel voor over hebben, als wij op dit moment doortastender voor onze zoon waren opgekomen, als wij op dit moment hem al weg hadden gehaald bij die juf! Echt, wij hebben zooooo'n spijt!
Als je wacht op de school, is de schade misschien binnen een paar weken al onomkeerbaar. Die juf hoeft nog maar een paar keer in haar oude gedrag te vervallen, en je zoon zit met de gebakken peren.
De ervaringen hier spreken boekdelen. Wees alsjeblieft verantwoordelijk en doortastend voor je kind. Ga achter hem staan.

Eens met wolkje

Ik sluit me helemaal aan bij hoe Wolkje het ziet. En ook bij zonnetje. Jij hoeft geen bevestiging van je gevoel van een ander, en al helemaal niet van een juf. Een juf verander je ook niet.
NOgmaals, onderschat je eigen gevoel niet. Ik denk zelfs dat jij de gevoelens van je zoontje oppikt, zijn onrust en angstigheid. Maar een kind is erg flexibel, en bovendien erg positief ingesteld. Hij zal gewoon elke dag weer fris en opgewekt opnieuw beginnen. Misschien durft hij zich bij jou beter te laten zien, en zal hij zijn angstigheid bij oma of papa niet snel aangeven.
Nog een misverstand. Het is misschien een afspraak om een kind pas in te schrijven op de nieuwe school als de oude school weet dat het weggaat. Maar het is echt niet verboden om op een andere school een (informatief) praatje te hebben, de situatie uit te leggen, aan te geven dat je het gevoel hebt dat je qua school een verkeerde keuze hebt gemaakt. Iedereen weet toch dat je pas weggaat als je al wat anders hebt, net als bij een baan. Alleen formeel moet je het eerst even aangeven bij de directeur.
Je hoeft zelfs niet persé eerst te proberen om het op te lossen. Dat is onzin. Je kunt er gewoon voor kiezen hem ban school te halen, als je dat zou willen, en hem ergens anders weer aan te melden.
Maar vertrouw nou eerst eens wat meer op je gevoel en op je kind. Dan kun je ook een veel stelliger standpunt innemen, en word je in een gesprek niet van tafel geveegd.
Want als jij je niet daadkrachtiger opstelt zit je zoontje hier over een jaar nog op school...

Ohhh

Jullie weten niet hoezeer ik jullie postings waardeer!! Zodadelijk hebben we het gesprek. Mijn man gaf nog aan niet naar het gesprek te willen (hij vind het onzin) en hij geeft aan niet echt te zien dat zoon zich nou erg rot voelt. Ik kan daar zo verdrietig om worden. Maar, mee gaat hij!!

Ik hoef mijn gevoel inderdaad niet te verdedigen naar juf! Dat is mijn gevoel, punt.

Even zo

Heel veel succes zo meteen!

Succes

Succes. En heb je er geen goed gevoel bij dan ga je daarna direct op zoek naar een andere school. Je moet nog 8 jaar verder op deze school en als het niet klikt dan klikt het niet.

Ben benieuwd...

hoe het gesprek was. Laat je het even weten?
Overigens, ik kan me wel erg goed voorstellen dat het lastiger voor je is als je man het anders ziet of denkt te zien. Dan moet je niet alleen tegen de school 'strijden' maar ook tegen je eigen partner. Dat maakt het moeilijker.
Ik vind wel dat je man achter je moet staan. Ik hoop maar dat hij je in het gesprek met de juf niet is afgevallen.
Sterkte en zet hem op.

Gesprek

Gesprek gehad

Ik heb haar uitgelegd dat zoon steeds terughoudender wordt en angstiger en meer in zichzelf gekeerd; dat hij haar amper durfde te benaderen.
Dat vond ze best erg om te horen; ook dat hij direct op zijn stoeltje gaat zitten en strak voor zich uit zit te staren. Ik heb mijn zorgen geuit.
Heb ook aangegeven dat hij de situatie op school naspeelt in zijn kamertje. Ze keek me verbaasd aan en zij dat het er echt niet zo hard aan toe ging. "Ja" zei ik, "Maar zo ervaart zoon het dus wel!" en dat vond ze best erg om te horen.

Ze gaf wel aan dat ze de laatste tijd echt wel boos geweest is op twee andere oudere kleuters die steeds mot met elkaar hebben en dat ze kennelijk niet goed door heeft wat voor een effect dat op zoon heeft. Kennelijk trekt zoon zich dat kennelijk persoonlijk erg aan. Ik heb haar ook gezegd dat zoon erg gevoelig, dus kan best zijn dat hij zich dat persoonlijk aantrekt en dus bang van haar wordt terwijl het niet eens op hem gericht is. Ik heb haar wel gevraagd om daar rekening mee te houden en dat zou ze doen.

Ze gaf wel aan dat hij erg vaak in zijn "eigen wereldje zit" en niet hoort wat er om hem heen gebeurd of gezegd wordt. Soms kan hij dan ineens plotsklaps opspringen en keihard gaan staan gillen midden in de kring. Daar schrok ik best van.

Ook zei ze dat hij erg geconcentreerd bezig kan zijn met dingen die hij doet en dat alles om hem heen aan hem voorbij gaat. Een concentratievermogen die zelfs maar weinig volwassenen hebben....

Ze zei bijvoorbeeld ook dat hij met gymen zijn gymschoentjes verkeerd om aan had. Ze zegt dat tegen hem dat hij even zijn schoenen goed aan moet doen. Hij zegt "ja" tegen haar en loopt gewoon door...Dit gedrag herken ik wel. Wat zou dat dan weer zijn? Een of andere fase?

Ik heb haar verteld dat hij geslagen wordt door kinderen en bang is om dat tegen juf te zeggen. Dit vond ze heel erg en beloofde me dat ze er nog beter op zou gaan letten. Met name 1 jongetje die mijn zoon steeds mept, schijnt dus al bekend te zijn en die zou ze nog meer in de gaten gaan houden.

Ze gaf ook aan dat hij mogelijk erg onder de indruk is van oudere kleuters die hem ook nog eens voor hun karretje laten spannen om toch dingen te vragen aan de juf waarvan ze weten dat juf dat niet wil. Gevolg; juf wordt boos. Ik zei: "Ja, en als je dat dan weet dan kun je daar toch rekenig mee houden, want zij wordt dan weer boos op zoon en zoon klapt weer dicht. Dat heeft ze ook door en ze gaat er rekening mee houden.

Ze gaf gelukkig niet aan dat onze zoon mogelijk een probleem heeft. Hij is nog erg jong, erg onder de indruk van alles om hem heen en dat meer kleuters in hun eigen wereldje zitten alleen mijn zoon nog wat meer. Hij moet dat allemaal nog leren.

Al met al gaat ze wel meer rekening met hem houden. Nou, daar vertrouwen we dan maar op.

Zo herkenbaar

beste evenzo

lees mijn postings nog maar eens door.

zo erg is het bij jou niet en zal het ook niet worden toch?

nu dat weet je niet. vanaf het begin van je draadje is het een en al herkenbaarheid. Ook dit "goede" gesprek komt mij zeer bekend voor..... vooral het

"Al met al gaat ze wel meer rekening met hem houden. Nou, daar vertrouwen we dan maar op."

dus vanaf nu gaat ze wel pedagogisch met hem om, wil je dat zeggen?

dat zou nog veel kwalijker zijn, want dat zou impliceren dat ze het bewust doet, want ze heeft jou aangegeven dat ze anders kan.

en als het over een half jaar nog niet anders is en ze je kind nog zo vreemd vind en in zijn "eigen wereldje zit"

WHAT YOU SEE IS WHAT YOU GET

en dan komt de aap uit de mouw. Juf kan toch niets met hem beginnen met zijn "vreemde gedrag en maakt zich zorgen over zijn "eigen wereldje"

zo begon het bij ons ook

school zag autistische trekjes en wilde onderzoeken. ik als wijfelende, onzekere moeder (1e kind) was toen pas echt in de war. want school zegt dat toch niet zomaar en idd in verloop van tijd had hij ook best typische dingetjes, NU JA LEES MIJN POSTINGS MAAR EENS NA

ook mijn man vond dat ik beren zag.

pas toen ik met mijn eigen ogen zag toen hij al ruim een jaar (of 1 1/2) op school zat hoe de juf met hem omging was het al te laat.

mijn wijfelende houden en het vertrouwen in school en de leerkracht al die tijd heeft ervoor gezorgd dat mijn zoon idd in zichzelf gekeerd was en ietwat typisch reageerde (tics) dus het onderzoekstraject door school geeist werd een hel. idd school vult de vragenlijstjes in en heeft gesprekken met de psycholoog dus konden ze vrij suggestief hun mening geven.

juf heeft zeker schade toegebracht bij zoon, maar het onderzoekstraject ook.

enfin 4/5 jaar later zoon heeft geen diagnose is goed leerbaar, slim

als ik toen wist wat ik nu weet en als ik toen op dit forum had gezeten en deze verhalen had gelezen dan had ik het wel geweten.

LEES JE LAATSTE POSTING NOG EENS DOOR AUB. DAN LEES JE DAT JUF TOCH DE SCHULD BIJ JE ZOON/ANDERE KINDJES OF BIJ ZIJN "EIGEN WERELDJE" LEGT.

WAAR VERTROUW JE DAN OP ???? DAT ZE MEER OP JE ZOONS "VREEMDE GEDRAG" LET ???? IK LEES ALLEEN DAT ZE TOTAAL HAAR EIGEN AANDEEL NIET ZIET.

EN DAT WAS TE VERWACHTEN. ALLE ERVARINGSDESKUNDIGEN IN DIT DRAADJE HADDEN DIT AL AANGEGEVEN.

ZOON IS 4 EN HUP NAAR ANDERE SCHOOL MET EEN NIEUW BEGIN, WAAR HIJ MET EEN SCHONE LEI KAN BEGINNEN EN NIET ZIJN GEHELE BASISSCHOOLTIJD VAN DIE STEMPEL VAN:
-VREEMD
-EIGEN WERELDJE EN PLOTS GILLEN
-NIET REAGEREN OP JUF

AF KAN KOMEN.

HET IS AAN JOU. MAAR EEN GEWAARSCHUWD MENS TELT VOOR TWEE

GROET, JENNIE

Ook niet gerustgesteld

Beste evenzo,

Ook ik ben, net als Jenniedora, verre van gerustgesteld door jullie gesprek. Je kind is volgens juf nog "erg jong" en "snel onder de indruk", je kind zit nogal in zijn "eigen wereldje" en vertoont "vreemd gedrag". Lees mijn eerdere posting "meelevend ?" nog eens, en mijn voorspelling over wat juf zou gaan zeggen - ik zat er niet ver naast.

Het voorbeeld van de schoenen vind ik eigenlijk heel normaal kleutergedrag. En maakt het feit dat haar schreeuwen en boosheid kennelijk gericht waren op twee ándere kinderen het gedrag van juf ineens acceptabel ? Nee, want het is nog steeds beangstigend gedrag, wat een juf niet zou moeten vertonen in een kleuterklas.

Juf sust jouw zorgen door te wijzen op de rol van de andere kleuters die hem "voor hun karretje spannen", door te wijzen op de rol van jouw eigen kind die "erg onder de indruk is" en "in zijn eigen wereldje zit", door te zeggen dat ze op zal letten. Jij twijfelde al erg, en omdat ook je moeder en man het niet zien laat je je graag in slaap sussen.

Ik snap het. Ik ken het. Been there done that. Ook onze juf vertelde over de kleine eigenaardigheden van onze zoon - en die vertoonde hij ook, dus misschien had ze gelijk. Ook onze juf gaf aan dat hij gevoelig was - en dat was hij ook, dus misschien reageerde hij wel te sterk. Ook onze juf zei dat ze nu toch echt haar best ging doen....... En ook ik liet me keer op keer met een kluitje in het riet sturen. Hoe vaak ik wel niet opgelucht uit school kwam : wat een goed gesprek, nu gaat er zéker iets gebeuren.

En terwijl ik wachtte op juf ging mijn kind kapot.

Het waarschijnlijke vervolg nu..... Door de mooie praatjes van juf zal je man nóg meer het idee hebben dat er niets aan de hand is. Je moeder zal ook haar mening bevestigd zien. En jij, met je eenzame mening, zal volgende keer nóg meer twijfelen : je bént toch al naar juf geweest, en die zou er wat mee doen - dus waarom vertoont je kind dat gedrag nog steeds ? Waarom wordt het erger ? Ik las het in je posting "Wat zou dat dan weer zijn? Een of andere fase?". Je twijfelt nu al aan je kind, dat kennelijk vreemd gedrag vertoont. Maar wie vond het gedrag vreemd ? Juf toch ? Diezelfde juf waar hij bang voor was toch ?

Evenzo, ik snap je wel. Ik heb in jouw schoenen gestaan. Ik kan jou niet behoeden voor de fouten die ik óók gemaakt heb. Maar ik gun het je kind zó om onbezorgd te kleuteren, dat ik niet kan nalaten te zeggen dat ik het jammer vind dat je je zo makkelijk laat sussen...

Blijf naar je kind kijken door JOUW ogen, niet door die van juf.... En overdenk het gesprek nog eens rustig alsjeblieft.

Martine

Al vanaf het begin

was duidelijk dat even zo hier post omdat ze veeeeeeel te veel twijfelt aan haar eigen intuitie.
Niemand, geen enkele woordenstroom, kan daaraan iets veranderen.
Echt hoor, we kunnen hier blijven posten maar we kunnen niet van een afstand dat doen wat nodig is om haar te doen inzien dat ze stappen moet zetten.

Evenzo weet allang, als moeder, dat ze deze situatie moet veranderen maar ze zal het niet gaan doen. Helaas.
Ik herhaal hieronder nog eens mijn eerdere posting, die wat mij betreft niets aan actualiteit heeft ingeboet:

Ik zie twee losse problemen.

1. Je zoon en wat hij nodig heeft op school.

2. De manier waarop jullie als ouders gaan zorgen dat je zoon krijgt wat hij nodig heeft en daaraan voorafgaand

3. Het echt, echt echt laten doordringen dat jullie als ouders hierin totaal je eigen gevoel moeten volgen zonder je iets aan te trekken van wat andere mensen of wat je denkt dat andere mensen denken.

Hmm.... drie problemen dus.

Laat je niet verwarren! Nu kan het zijn dat je anders naar je zoontje gaat kijken omdat je twijfelt over 2 (je aanpak) of 3 (je houding). Maar die staan helemaal los van je zoontje!!