Begeleiding hoogbegaafde (jonge) kinderen in den haag

Dirksmama

Jouw bericht is dus precies wat ik bedoel: In plaats van dat je je zegeningen telt, loop je af te geven op anderen.

Jouw zegeningen:
- een school die wil luisteren
- een kind dat op school blijkbaar laat zien wat het kan, en het niet erg vindt om een uitzondering te zijn.
- een kind dat blijkbaar niet zover voorloopt dat school het niet meer aankan.
- een kind dat blijkbaar niet zover voorloopt dat het zich constant verveelt of een kind dat erg goed met langdurige verveling om kan gaan.

Maar in plaats van dat je gelukkig bent doe je ouders van wie de kinderen op scholen zitten waar ze het niet (willen) kunnen, van wie de kinderen veel meer nodig hebben, van wie de kinderen zich dusdanig aanpassen dat ze zichzelf daarmee in de vingers snijden af als aanstellers en zieligdoenerij.

Als wij onze kinderen nog op de school die we in eerste instantie uitgezoch hadden gehad, waren we ook van die zielige' ouders die van hb een probleem maakten geweest volgens jou. En waarom? Omdat school het niet kon. Gelukkig wisten we op tijd waarom dingen niet liepen, wat we moesten doen en was een alternatief logistiek mogelijk. Maar je zult toch een ouder zijn met een slim kind op een onwillige school en dan op dit forum terechtkomen.

Zegeningen

Als ik het zo lees dan hoop ik dat mamamia ook haar zegeningen telt.

Ik weet het niet, was zelf al ver in de veertig toen ik uit een psychologisch onderzoek de uitslag kreeg, dat mijn IQ wel erg hoog was. Ja, in de categorie hoogbegaafd.
Ik snapte toen waarom ik me zo vaak ergerde aan mensen die zo dom konden zijn. Dat was wel een voordeel, ik begreep daardoor de wereld wel iets beter.
Op de basisschool, voortgezet onderwijs en universiteit heb ik me nooit zo'n uitzondering gevoeld. Voor mij was het halen van hoge cijfers normaal. Ik weet niet eens wat anderen hadden, alleen het meisje dat naast mij zat bij natuurkunde, die haalde altijd negens en tienen en ik een drie. Op de basisschool moet ik -achteraf- de beste van de klas geweest zijn, nooit enig besef van gehad, nog niet in het geringste. Maar ik heb me ook nooit verveeld of zoiets. Gewoon gewerkt.
Dat zou het enige verschil zijn geweest denk ik. Als ik het eerder had geweten had ik wellicht niet zo hard gewerkt en wat meer vertrouwd op mijn IQ. Maar of mijn schoolloopbaan daardoor beter was gegaan weet ik niet. Ik zou me wel eerder hebben gerealiseerd, dat het probleem niet is dat andere mensen zo dom kunnen zijn. Dat zou me wel wat positiefs opgeleverd hebben.

Tsjor

Ik hou even vol

Maar wat als die problemen er (nog) niet zijn? Alleen maar van horen zeggen en anderen?
Wat is er is met je kind het vertrouwen meegeven dat ze best aan de juf mag vragen om moeilijkere sommen en dat juf dan echt niet alle kinderen moeilijke sommen geeft?

Tsjor

Lisbeth (o.t..)

Een goede reguliere school is beter dan een slechte Leo.

Voor de goede orde

Ik ben absoluut niet tegen versnellen. 3 van mijn 4 kinderen zijn versnelt, eentje zelfs 2x. Het feit dat Leonardoscholen in principe niet versnellen zou voor mij zelfs mede een reden kunnen zijn niet voor zo'n school te kiezen. Wel vind ik dat een school een Hb kind wat te bieden moet hebben. (zie mijn bijdragen in het draadje van kortgeleden: 'weinig aandacht voor slimme kinderen"). Als je een goede school hebt èn als ouder zonodig wat extra moeite wilt doen (bv. in begeleiding op school) dan hoeft Hb absoluut geen probleem te zijn, integendeel zelfs.
Maar ja, het kan wel zijn dat je er dus als ouder voor in moet spannen in de zin dat je steeds in gesprek blijft met school en eventueel dus zelf gaat helpen en dat je ook thuis de moeite kunt nemen om veel bezig te zijn met je kind (om ze uit te dagen en te prikkelen). Maar dat moet iedere ouder, toch?

Even niet

Ik ben niet tegenvragen hebben, maar zo onschuldig zijn die vragen niet. De vragen problematiseren, ze problematiseren bijvoorbeeld de relatie met school al op voorhand (op twee punten).
En wat nog belangrijker is: de vragen gaan voorbij aan het meest voor de hand liggende en relevantste wat je kunt doen, namelijk je dochter leren dat ze best mag vragen om moeilijkere sommen.
Nog afgezien van wel of niet HB of wat dan ook, ga eens na wat je je kind daarmee leert. En wat er gebeurt als ze moeilijkere sommen krijgt.
Dadelijk zit moeder verdiept in de HB-cursussen, maar durft dochter op school nog steeds niet om moeilijkere sommen te vragen.

Tsjor

Geen probleem

Ik snap ook niet zo goed waarom op je voorhand een situatie wilt problematiseren die misschien nooit problemen zal veroorzaken. Wat wil je precies weten aan hoe je moet omgaan met het hogere iq van je dochter? het lijkt me dat zowel jij als de school de concrete situatie op het moment adequaat hebben geregeld. Hou gewoon je dochter in de gaten, mochten er ooit problemen ontstaan dan zoek je dan hulp en de hulp die je dan zoekt is afhankelijk van het soort probleem.

Hoogbegaafheid op zich zelf zegt helemaal niks. Het is niet zo dat ze perse een andere leerstijl heeft of dat ze sowieso problemen gaat krijgen in de klas of school. Het kan prima zijn dat ze zonder enig probleem de school doorloopt. Daarnaast kan ze ook problemen krijgen die los staan van het hoogbegaafd zijn. Dat weet je gewoon allemaal nog niet.

Het is altijd goed om een vinger aan de pols te houden. Dat is onafhankelijk van welk IQ dan ook. Merk je dat je kind informatie op een andere manier verwerkt dan het op school wordt aangeboden dan spring je daar op in. Dit kan trouwens ook gebeuren bij minder begaafde kinderen. Die kunnen ook moeite hebben met de manier waarop de vakken op school worden aangeboden.

Slim < --> hb

De vragen van Mamamia lijken mij hele relevante vragen. Hoezo zijn het geen onschuldige vragen? Dat komt wat wantrouwens over, Tsjor.
Wat betreft kinderen leren vragen om iets moeilijkers aan de juf, ach hoe oud is dit kind nu? Sommige kinderen leren dat pas veel later. Dat kan je niet perse afdwingen. Nog belangrijker is dat er een samenwerking komt tussen school en ouders waarbij er een sfeer is dat een kind voelt dat het zoiets mag vragen. En als het dan nog durft, prima.
Tsjor, het klinkt een beetje alsof het vooral geen 'probleem' (als er al een is) van moeder moet zijn maar van kind. Kortom, zoek jij dat lekker eens zelf uit, kleine slimme kleuter. Weinig scholen zijn welwillend. Van de 9 leerkrachten die ik nu heb meegemaakt, is er 1 geweest waar mijn kind dat aan durfde te vragen (en die moeilijkere sommen ook kreeg). Maar HB is geen kwestie van een kind die dat zelf oplost met de leerkracht. HB is van een andere orde dan wat moeilijkere sommen vragen. Er is een verschil tussen slimme kinderen en kinderen met HB. Ik vind HB niet perse heel leuk maar dat komt omdat er vroeger niets mee gedaan werd. Ik ken vooral heel veel trieste gevallen. Je kan ook te slim zijn. Leuk als er goede begeleiding is (nog leuker als je die niet hoeft te zoeken) maar anders..

En wat dan nog als moeder zich verdiept in HB en dochter durft nog geen moeilijke sommen vragen. Ooit zal ze dat wel leren en hopelijk heeft moeder genoeg verbale overtuiging om met school in gesprek te gaan over die moeilijkere sommen en krijgt dochter die gewoon.

Even niet

"Er is een verschil tussen slimme kinderen en kinderen met HB"

Kinderen 'met HB', je laat het klinken alsof hoogbegaafdheid een aandoening is, als astma of coeliakie.

En hoezo is er een verschil? Is het geen continuum dan? Aan de ene kant van de arbitrair gekozen scheidslijn een heel ander kind dan het kind dat op de testen 1 IQ punt hoger scoort en net aan de andere kant van die lijn belandt?

Ongetwijfeld is er een verschil tussen een zeer hoogbegaafd kind en een kind dat maar iets bovengemiddeld slim is. Maar per definitie een verschil tussen 'het'gewone slimme kind en 'een kind met HB' - mwah.

Dat idee van 'er is een verschil' is éen van de redenen waarom ik vooralsnog niet wil dat mijn zoon wordt getest. Misschien is-ie hoogbegaafd, misschien niet. Hij is in beide gevallen hetzelfde jongetje. Ik weet niet waar ik banger voor moet zijn als we zouden testen: kind is na de uitslag "een kind met HB" en wordt in het hokje van de "kinderen met HB" geduwd, of kind is na de uitslag 'gewoon slim' en mag dan nergens meer over klagen of om vragen, want ja, niet hb.

Groeten,

Temet

Even niet

Om hoogbegaafdheid te meten wordt een IQ test afgenomen. Scoor je 131 ben je hoogbegaafd. Scoor je 129 dan ben je dat blijkbaar niet. Ik snap niet zo goed dat je bij een score van boven de 130 opeens Heel Anders Slim bent dan bij een IQ van onder de 130.
Natuurlijk hoe hoger je scoort hoe makkelijker leren je af zal gaan en andere mensen zullen ongetwijfeld je minder vlug kunnen volgen. Ik snap ook dat dit met name voor een klein kind frustrerend kan zijn. Echter op zich zegt het allemaal nog niet zoveel.
Andere factoren zoals karakter en omgeving spelen minstens zo'n grote rol in hoe slimheid wordt ervaren en hoe je er mee omgaat.

Natuurlijk moet een kind werk op niveau kunnen krijgen maar de school in kwestie wil hier best aan mee werken. Ik snap niet zo goed de behoefte aan het inroepen van professionele hulp als er nog geen probleem is en er ook geen probleem lijkt te ontstaan.

Daarnaast ken je als ouder je kind het beste, je kan nog zoveel hoogbegaafden professionals inzetten maar uiteindelijk kunnen ze weinig zeggen over jouw kind specifiek. Met gezond verstand, open communicatie met je kind en een goede verstandhouding met de school kan je heel veel bereiken.

Mocht er wel een probleem dreigen te ontstaan dan kun je hulp zoeken specifiek op dat gebied.

Ook hier

twee versnelde kinderen. Oudste heeft ook op de Leonardo (daar ook versneld overigens) gezeten, maar zit gelukkig inmiddels alweer een paar jaar op een reguliere school.

Ik vind een groot deel van de discussie in dit topic nogal zwart-wit.

Ik ben een actief-gebruiker van het hb-kind-forum en ja daar zitten ook 'zielige ouders die overal een probleem van maken'. Ouders van het type van kijk mijn 2-jarige eens slim zijn. Dat gejengel en dat moeilijke gedrag de laatste tijd, hij verveelt zich vast op de psz. (Peuterpubertijd nooit van gehoord) Hij kiest op die peuterspeelzaal niet voor de puzzels, maar speelt liever in de bouwhoek. Ojee, hij is al aan het onderpresteren. Laat ik maar vast contact met de basisschool opnemen, misschien kan ie wel eerder beginnen. Ouders die denken dat hun kleuter dringend uitdaging nodig heeft en er veel energie insteken om die kleuter te leren lezen en dan na de eerste woordjes dit het liefst zo hard mogelijk van de toren schreeuwen. Ouders die hun kind zo vaak mogelijk door laten toetsen en van school eisen dat het niveau moet worden aangepast zodra het kind hoger dan gemiddeld scoort en alle problemen worden toegeschreven aan het hb zijn. Ook voor mij een ergernis.

Maar volgens mij tref je dergelijke ouders bijna op ieder forum. Ouders van kijk mijn kind is slim/knap/mooi/goed zijn. Ook hier.

Op het forum zitten echter ook volop ouders die tegen problemen aanlopen. Kinderen die vastlopen, omdat school weinig flexibel is. Of ouders met kinderen op scholen die het kind wel zien, scholen die het kind willen versnellen, waar die ouders vervolgens weer van schrikken.

En hb een gave óf een probleem? Moet het per se een van beiden zijn. Hb een probleem? Hoeft helemaal niet. Hb een geschenk? Hoeft ook niet. Tja, als je letterlijk op het woord af gaat, is dat misschien zo. Maar moet je dan eens andersom proberen te beredeneren, als een kind zwakbegaafd is. Is dat dan altijd slecht?

Het (zwak)begaafd zijn gaat in dit geval om 1 ding, om hoe je denkt, maar er zit zoveel meer in een mens en niemand is wat mij betreft alleen begaafd of minder begaafd. Hoogbegaafd, maar waardeloos in voetbal of juist andersom zwakbegaafd maar een uitstekend musicus. Of misschien sociaal zeer begaafd. Iedereen heeft zijn gaves en zijn zwakkere plekken.

Op zich is dat wat mij betreft dus ook niet het probleem. het hb zijn niet, maar ook het zwakbegaafd zijn op welk gebied dan ook niet. Volgens mij staat geluk voorop.

Zowel meer als minder begaafde kinderen kunnen op school tegen problemen aan lopen. Net als drukke kinderen, verlegen kinderen, dyslectische kinderen. Een druk kind op een chaotische school werkt misschien niet. Of een verlegen kind op een school waar veel gepresenteerd moet worden. En ook een hb kind dat uitdaging nodig heeft in een klassikale school werkt niet. Dat kind kan heel ongelukkig worden en dan heb je een probleem. Niet het hb-kind is dan in mijn ogen het probleem, maar dat het kind op de verkeerde plek zit.

Even alles in een bericht

@anoniem Op zich ben ik het met je eens dat er op elk forum zeurouders zitten. Maar waarom daar nou perse de peuterouders bijhalen? Ik ben zo'n peuterouder geweest die haar kind van de pz heeft gehaald. Omdat het kind daar totaal niet gelukkig was. Wij zaten met onze driejarige bij de ortho die van bepaald gedrag dat ons nogal irriteerde zei "kijk, dat is faalangst." PZ zag niks en reageerde ongeveer net zoals jij. Omdat wij de bui al zagen hangen op school toch maar laten testen en dat opent dan opeens deuren. Want dan ligt er een rapport met het cijfertje aan het goede uiteinde van de belcurve en wordt je opeens een stuk serieuzer genomen. Helaas liep het op de eerste school toch niet zoals verwacht en voorgespiegeld werd, maar inmiddels zitten we goed (hopen dat het zo blijft). Ik ken een aantal ouders van slimme peuters en ook hier was het nodig om ze te laten testen om die verdomde deuren te openen. Triest dat het nodig is. Maar nog triester dat mensen die beter zouden moeten weten een hele groep ouders afdoen als wannabees omdat de voorsprong al zo vroeg voor problemen zorgt.

@Jippox. Ik heb vier voorbeelden gegeven om de diversiteit van hb te illustreren. Dat jij een van die voorbeelden niet passend vindt, soit. Lijkt me iets van jou. Ik heb nergens gezegd dat dit meisje representatief is voor het Leonardo onderwijs. Maar om daar wat over te zeggen, het Leonardo onderwijs bestaat niet. Het overgrote deel van de scholen trekt haar eigen plan, al dan niet onder een andere naam. Er zijn grote onderlinge verschillen en de goede scholen hebben gemerkt dat flexibiliteit een heel belangrijke eigenschap is.

@Even niet. Persoonlijk vind ik dat er heel veel onzin over hb geschreven is. Intelligentie kunnen we niet meten, een IQ test is de beste benadering die we hebben. En testen zijn niet zaligmakend. Wat mij betreft wordt er veel en veel te veel blindgevaren op cijfers. En dat is verkeerd. Want het uitgangspunt zou niet een IQ moeten zijn, maar of een kind redelijk goed in het vel zit. En als er problemen zijn, dat er een oplossing nodig is. En of dat nou een koptelefoon is, compacten, ander werk, versnellen, of wat dan ook, daar zou het om moeten gaan. Maar dat vraagt een compleet andere benadering. Want veel scholen komen pas in beweging als er een rapport is. En veel ouders (zeker van jonge kinderen) worden pas geloofd als er een rapport is. Eerst een stempel en dan pas beweging. En ja, dat houdt dus in dat er scholen zijn die weigeren in beweging te komen als die stomme 130 niet gehaald wordt. Ook al vliegt het kind van ellende en verveling tegen het plafond. Te triest voor woorden.

Ik hou niet van het label hb, maar ik ben verstandig genoeg om te zien dat in het huidige onderwijsklimaat een label vaak nodig is om te krijgen wat je hebben wilt. Gelukkig liet mijn kind op de test zien wat het kon en hebben we dat label. En verder vind ik haar niet zo anders dan andere kinderen. Ja, ze denkt anders dan een groot deel van de klas. Ze speelt anders, heeft andere interesses. Maar het valt niet zo op, omdat er meer zoals zij zijn in de klas. Of die allemaal boven de 130 zouden scoren? Geen idee, lekker belangrijk.

Hoezo?

Ook peuters kunnen getest worden: bijvoorbeeld met de SON, geschikt vanaf 2,5 en gewoon beoordeeld door de COTAN. Of met de WIPSI-III, ook beoordeeld door de COTAN.

(dat je wel heel voorzichtig moet zijn met interpretatie bij zulke jonge kinderen, daar ben ik het helemaal mee eens, maar testen kan dus wel).

@gerry d

"@anoniem Op zich ben ik het met je eens dat er op elk forum zeurouders zitten. Maar waarom daar nou perse de peuterouders bijhalen? Ik ben zo\'n peuterouder geweest die haar kind van de pz heeft gehaald. Omdat het kind daar totaal niet gelukkig was. Wij zaten met onze driejarige bij de ortho die van bepaald gedrag dat ons nogal irriteerde zei "kijk, dat is faalangst." PZ zag niks en reageerde ongeveer net zoals jij. Omdat wij de bui al zagen hangen op school toch maar laten testen en dat opent dan opeens deuren. Want dan ligt er een rapport met het cijfertje aan het goede uiteinde van de belcurve en wordt je opeens een stuk serieuzer genomen. Helaas liep het op de eerste school toch niet zoals verwacht en voorgespiegeld werd, maar inmiddels zitten we goed (hopen dat het zo blijft). Ik ken een aantal ouders van slimme peuters en ook hier was het nodig om ze te laten testen om die verdomde deuren te openen. Triest dat het nodig is. Maar nog triester dat mensen die beter zouden moeten weten een hele groep ouders afdoen als wannabees omdat de voorsprong al zo vroeg voor problemen zorgt."

Ik heb volgens mij niemand afgedaan als wannabees, ik heb alleen groepen ouders beschreven die ook op dat forum zitten. Groepen ouders waar ik mij persoonlijk aan stoor, maar anderen zullen zich weer aan mij storen.

Een van die groepen ouders waar ik mij aan stoor zijn die peuterouders die ik beschreef en daarom haalde ik deze groep dus ook aan. Ik heb hier niemand persoonlijk mee bedoeld. Waarom ik me aan deze groep stoor? Niet eens omdat ze niet officieel hb getest kunnen zijn, meer omdat veel van deze kinderen de meeste tijd nog thuis doorbrengen. Dan heb ik het niet over het kdv, maar kinderen die 2 korte dagdelen per week op vrijwillige basis naar de peuterspeelzaal gaan. Dat je op school door verveling vast kunt lopen, begrijp ik. Je moet daar als kind verplicht heen en brengt er 5 dagen per week een groot deel van je tijd door. Als ik 5 dagen per week werk zou moeten doen waar ik helemaal niets mee heb, zou ik daar ook van balen, maar dan zou ik nog weten waarvoor ik dat deed. Een kind op de basisschool moet naar die school (vaak is de keuze door de ouders gemaakt) brengt daar dagen door met werk waar hij niets mee heeft, moet luisteren naar uitleg over dingen die hij al weet en/of zit tussen klasgenootjes waar hij niets mee heeft. Een heel groot deel van de tijd. Deze kinderen moeten vaak dingen doen waarvan de scholen vinden dat kinderen van die leeftijd die dingen moeten doen. Niet meer, niet minder.

Een peuter leeft nog voornamelijk thuis. Is afhankelijk van ouders die als het goed is hun eigen kind kennen. Die ouders passen het speelgoed en de activiteiten op hun eigen kinderen aan. In mijn beleving kun je dan gewoon nog niet vastlopen. En tja, dan kan zo'n kind 2 keer 2 uur per week naar een psz gaan, maar dat is maar zo'n klein deel van de tijd. En mocht dat om welke reden dan ook niet gaan, als je als ouder merkt dat dat je kind meer kwaad doet dan goed, dan houdt je het thuis. Dat is een reden dat ik me aan die ouders stoor, dat ik vind dat ze onnodig problemen maken.

Net als die andere ouders die ik beschrijf, die vinden dat een kind altijd werk op niveau moet hebben. Als een kind met een halverwege groep 4 (bijv DL 15)een DLE van 22 (begin groep 5) haalt, dat ze dan meteen vinden dat het kind groep 5 werk moet krijgen. De meeste kinderen met B's en Aá hebben een hogere DLE, moet je die kinderen dan allemaal moeilijker werk geven? En de kinderen met een C of lager allemaal gemakkelijker werk? Ik vind van niet, vanaf groep 6 heb je tegenwoordig vaak B's of A's nodig voor een havo of vwo advies. Al deze kinderen lopen voor op het gemiddelde.

Annet

Mag ik voorzichtig informeren waarom je een zesjarige voorleest uit een boek over hoogbegaafden en hem dus klaarblijkelijk op die prille leeftijd al met deze term hebt laten kennismaken?

Jipox

Jippox, mischien is het tijd dat je je kennis weer eens op gaat vijzelen. Want zoals iemand anders je al verteld heeft, het kan wel. En is dus ook gebeurd. Officieel mag je het geen hb noemen, maar ontwikkelingsvoorsprong omdat bij zulke jonge kinderen de voorsprong nog kan verdwijnen, ze in sprongen zich ontwikkelen en je dus net na zo'n sprong getest kan hebben en omdat het verbale IQ nogal beïnvloedt wordt door het taalaanbod (en misschien nog wel om meer redenen, weet ik niet meer).

Verder is er niets anders dan een IQ test om hb vast te stellen. Er zijn allerlei verschillende ideeën over hb (bekendst is het model van monks dat ook nog creativiteit en motivatie meeneemt. Alleen is creativiteit dus niet te testen op dit moment). Maar hetgeen het etiket oplevert is dus een test. Officieus vertelde tester dat zij ervan uitging dat ze hb was en legde uit waarom. Ondertussen is haar voorsprong nog steeds enorm, evenals die van haar broertje en zit ze gelukkig op een school die behoorlijk wat uit de kast kan trekken en dat ook wil als het nodig is.

En verder vraag ik me af wat je nou aan het proberen bent Jippox. Eerst zeggen dat een van mijn voorbeelden niet waar kon zijn omdat Leonardo'z niet zouden versnellen. Dan weer zeggen dat het wel om een slechte Leo zou moeten gaan. Steeds zonder dat kennis van zaken. Dan weer zeggen dat dit voorbeeld niet geschikt is. En nou dit weer. Wat is je probleem? Dat ik mijn kind hb noem terwijl ik haar officieel opnieuw met 6 dan had moeten laten testen of zo? Of wil je nou beweren dat degene die mijn kind getest heeft (en we hebben natuurlijk wel een deskundige op hb gebied uitgezocht, juist omdat we zo'n jong kind hadden) niet werkelijk deskundig is? Hier is haar link, kun je het haar zelf vertellen. http://www.aljadebruin.nl/

Maar ondertussen begin ik het aardig beu te worden om jouw misinformatie en pogingen om mij onderuit te halen hier steeds recht te zetten.

De gos

Overigens heeft ook de GOS wèl een beoordeling door de COTAN, er zijn volgens mij alleen geen recente normen van.

(overigens erger ik me ook aan de peuterdraadjes op het HB-kind-forum, maar gelukkig kun je die ook gewoon overslaan )

Precies

wat ik doe, draadjes waar ik me aan stoor overslaan. Scheelt een hoop frustratie.

Mea proefrok

"Mag ik voorzichtig informeren waarom je een zesjarige voorleest uit een boek over hoogbegaafden en hem dus klaarblijkelijk op die prille leeftijd al met deze term hebt laten kennismaken?"
Ja hoor, logische vraag. Vraag andersom is : ken jij dat boek?
Ik heb dit boek met mijn zesjarige gelezen omdat hij depressief was door met name de combinatie van zijn school, zijn leeftijdsgenoten en zijn hb. Hij liep compleet vast.
Toen uit allerlei testen bleek dat de grootste aanleiding zijn hb was, hebben wij als ouders geprobeerd hem zo goed mogelijk hierin te begeleiden.
Dit boek is een geweldig boek voor deze leeftijd (en ook bedoeld voor deze leeftijd). Als je voorleest kun je het woord hb weglaten. Maar de verhalen zijn geweldig herkenbaar. Het was een feest (maar niet heus) van herkenning. Het heeft ons en zoon erg geholpen om te praten over zijn gevoelens, zijn ervaringen, waar hij tegenaan liep. De uitleg van de test aan zoon, dit boek en alle gesprekken naar aanleiding daarvan, hebben zoon weer in een opwaartse spiraal gebracht. Gespecialiseerde begeleiding was niet meer nodig, wij hadden voldoende handvaten om door te kunnen.

Het woord hb maakt in die discussie niets uit. Je kunt het allerlei namen geven.
Zoon kon al lezen dus het woord weglaten was geen optie.
Ik neem hem graag serieus omdat dit zeer goed werkt bij hem.
Ik vergelijk het met seksuele voorlichting. Je kunt zeggen dat een kind van 6 nog niet toe is aan het weten hoe een baby gemaakt wordt en waar de geslachtsorganen toe dienen en hoe ze weten. Ik vertel liever hoe het zit, op het niveau van het kind waar het om gaat.

Anoniem

Even voor de duidelijkheid. Ik dacht dat de meeste kinderen naar een kdv gaan en niet meer naar een psz. Dat maakt het ook een stuk lastiger om je kind eraf te halen, toch 8 a 9 negen uur per dag die je dan moet oplossen.

Gery

Ik val je niet aan hoor, waarom ervaar je dat zo? Heb je wellicht vaak het gevoel dat je je moet verdedigen? Ik denk alleen dat je niet over alles even goed geïnformeerd bent, zoals heel veel mensen die (hier en elders) dingen beweren over Hb.
Lijkt mij juist zinnig om het daar dan over te hebben, maar dat gaat blijkbaar niet met jou, want je wordt meteen heel onaangenaam. Jammer.
Een IQ test voor een peuter is onzinnig en eerlijk gezegd volgens mij ook volkomen overbodig. Een ieder die toch een IQ of een term als Hb wil hangen aan een peuter die ìs in mijn ogen niet deskundig.

@rodebeuk

Daarom schrijf ik het over de peuterspeelzaal en niet het kinderdagverblijf. Natuurlijk weet ik ook dat veel kinderen op een kdv zitten, maar die ouders waar ik me aan stoor, die hebben het juist vaak over de peuterspeelzaal.

Bovendien, als je door die omstandigheden op een kinderdagverblijf problemen zou hebben, kun je ook nog steeds kiezen voor een gastouder. Kan het kind prima met zijn eigen speelgoed spelen.

Zo hee

Het hb-woord roept nogal wat aan reacties op hier. Dat wist ik wel, maar toch ietwat overweldigend.

Veel dank aan degenen die concree tips hebben gegeven. Dat is waar ik om vroeg en waar ik verder mee kan.

Wat me wel opvalt is dat sommigen bepaalde dingen totaal anders interpreteren dan ik bedoelde. Blijkbaar krijgt zo'n online discussie toch een heel eigen dynamiek.

Ik heb nergens gezegd dat ik het (mogeljk waarschijnlijk) hb zijn van onze dochter als een probleem zie. Zo ervaar ik dat ook helemaal niet. Wel merk ik dat er 'uitdagingen' zijn - dat varieert van het goed afwegen van een keuze om al dan niet te versnellen op school, tot haar intense gevoelswereld en dromen, en grote rechtvaardigheidsgevoel etc. Dat zijn allemaal geen problemen, maar wel zaken die deels terug te leiden zijn op een 'andere bedrading' daarboven. Mijn vraag was slechts: ondanks dat het aan de ene kant bekend terrein is, weet ik er als moeder van een verder heel gelukkige kleuterdochter niet zoveel van, dus geef me wat tips.

Iemand twijfelde nog aan onze goede intenties tot samenwerking met de school; ook dat vond ik een interpretatie voor eigen rekening, maar voor de goede orde: dit is een school met een beperkt zorgbudget, dat aan veel ouders met een kind dat wordt opgenomen in het zorgplan (om welke reden ook) een eigen bijdrage/inzet vraagt. Uiteraard blijven we in gesprek met de school, maar de mening/blik van een derde partij lijkt me prettig. Iedereen heeft blinde vlekken voor zijn eigen kind en voor zijn/haar eigen reacties op bepaald gedrag of bepaalde behoeften. Vandaar.

Nogmaals dank voor de tips.

Niet goed geinformeerd

Jippox ik vind jou slecht geïnformeerd. (en slecht in het toegeven in je ongelijk). Eerst beweer je dat er geen IQ-testen zijn voor kinderen. Dat het enige dat je kunt doen de GOS is, maar dat daar geen COTAN beoordeling van is. Allebei de beweringen zijn onwaar. Nu zeg je dat een IQ test voor een peuter onzinnig is.

Dat is ook niet waar. (alhoewel ik wel eens denk dat een IQ-test te vaak wordt afgenomen, ook zonder test zouden scholen in staat moeten zijn om hun programma af te stemmen op hun leerlingen).

Ik ken bijvoorbeeld een niet pratend meisje van drie. De logopediste vermoedde dat ze compleet achter liep in haar ontwikkeling, en dat ze daarom niet praatte. Uit de IQ-test bleek echter dat ze juist heel hoog (boven de 130 scoorde). Dat maakt een wereld van verschil in de aanpak die gevolgd wordt voor dat meisje.

Cqcq

Dat meisje heeft dan een slechte (kortzichtige) logopediste getroffen. Dat je iets test om te zien of er sprake is van een ontwikkelingen voorsprong danwel achterstand kan zeker zinnig zijn. Dat zal ik niet bestrijden. Overigens heb je daarvoor nou juist ontwikkelingstesten, speciaal bedoeld voor zulke jongen kinderen.
Om dan van een 3 jarige te gaan zeggen dat het een IQ heeft van boven de 130 is vind ik dan weer wel onzinnig. Daar mag jij uiteraard van vinden wat je wilt, maar dat is mijn mening.

Jippox

"Een ieder die toch een IQ of een term als Hb wil hangen aan een peuter die ìs in mijn ogen niet deskundig."
Ach Jippox, je maakt er nu wel een heel vreemde discussie van. Moeten we het nu echt gaan hebben over dit soort definitiekwesties? Ik vind het eerlijk gezegd bijna aandoenlijk, deze opmerking van jou. Het zal jou toch ook niet ontgaan zijn dat nagenoeg alles rondom hoogbegaafdheid 1-op-1 is gekoppeld aan het IQ? Klassen voor hoogbegaafden, clubje voor hoogbegaafden, scholen voor hoogbegaafden, maar ook IQ-testen zelf... je 'bent' hoogbegaafd met een IQ van >130.
En ja, natuurlijk, als er definities van sommige deskundigen bijhaalt, dan lees je dat er 'meer' nodig is om officieel HB te mogen zijn. Geweldig. "Jouw kind is helemaal niet HB, hij is alleen maar Hoog Intelligent, je snapt er niets van!". Zullen we gewoon weer naar de praktijk van alle dag gaan? Waar je kind door scholen, psychologen, IQ-testers etc. HB genoemd wordt bij een bepaald cijfertje? Ik denk dat niemand in dit draadje iets opschiet met zo'n theoretische discussie over wat nu eigenlijk wel of geen hoogbegaafdheid is. Beetje jammer dat je zo'n behoefte lijkt te voelen om te gaan fitten op andere ouders hier.