Ouders en School Ouders en School

Ouders en School

Lees ook op
Mamamia

Mamamia

04-04-2013 om 11:02

Begeleiding hoogbegaafde (jonge) kinderen in den haag


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Geen norm

'De norm van de maffia is: hb is niets bijzonders(...)' Nee, dat is niet de norm, dat is de beginsituatie van mamamia. En dan mogen ouders die op een andere manier met HB omgaan (anders dan problematiseren) ook hun verhaal doen.

Tsjor

Annet

Je tikte mijn reactie. En Mamamia, goed dat je informatie zoekt om je kind goed te kunnen begeleiden. Gewoon je vragen blijven stellen en zure reacties lekker negeren.
Loes

Egel

Egel

11-04-2013 om 08:34

Annet en anderen

Zo'n betoog heeft best zin hoor Annet (en eerder wat anderen). Ik lees wat mee in dit draadje.
Ik heb een slimme dochter (hb weet ik niet zeker),ze mocht met doortoetsen -zonder speciale test dus- groep 7 overslaan en gaat komend jaar gymnasium doen. Ze heeft geen problemen, verveelt zich niet. En ik had ook wel enige vooroordelen bij ouders van hb-ers van wie de kinderen daar problemen mee hadden/hebben alsof het een afwijking betreft. Ik was er niet zwart-wit in hoor. Maar mijn vooroordelen zijn zeg maar van donkergrijs naar lichtgrijs gegaan
Groeten, Egel

My 2 cents: trots

Niemand spreekt het eerlijk uit, maar volgens mij heeft het alles met trots zijn te maken. Zo ligt er slechts een dunne scheidslijn tussen hb en asperger. Geen enkele ouder wil het etiketje asperger, maar hb: ja graag!

Er zijn veel slimme kinderen, maar ouders willen graag dat hun kind tot de buitencatergorie hoort zodat zij hiervoor extra aandacht kunnen opeisen. En dat mag ook, als het nodig is. Maar vooraf omdat er mogelijk problemen zouden kunnen komen is gewoon aandachttrekkerij.

Zo.. dat was eruit.

gonniegans, moeder van een slimme, versnelde zoon. hb? zou kunnen, asperger? zou kunnen. interesseert me geen r%^$& zolang alles lekker loopt geniet ik gewoon van mijn prachtige kind.

Trots mogen zijn

En waarom zou je niet trots mogen zijn? Ik tref ouders die op allerlei dingen trots zijn, dingen die (ook) inspanning vergen en dingen die (ook) aangeboren zijn. Ik hoor over talentenklasjes voor voetbal, kinderen die op alle fesstjes worden gevraagd, kinderen die in groep 2 al zwemdiploma C hebben en ouders die daar trots op zijn en dat lijkt me helemaal prima.
Ik ben ook trots dat mijn dochter van zeven dikke boeken AVI uit leest, ook als ze nog moeilijk zijn, want: dat is leuk mama. Maar ik laat het wel uit mijn hoofd om dat live te vertellen, ik hoef niet morgen de risee van het schoolplein te zijn.
Sportief is het stoer om je hoofd boven het maaiveld uit te steken, cognitief is het not done.
Loes

Fred de Velde

Fred de Velde

11-04-2013 om 16:46

Vandaag in trouw

http://www.trouw.nl/tr/nl/4556/Onderwijs/article/detail/3424113/2013/04/11/VVD-passend-onderwijs-ook-voor-hoogbegaafden.dhtml

"Hoogbegaafde leerlingen moeten veel vaker onderwijs op maat krijgen op school. Dat vindt de VVD. Kamerlid Karin Straus wil dat staatssecretaris Sander Dekker gaat zorgen dat er binnen het passend onderwijs ook aandacht komt voor hele slimme kinderen.

'Er is nu pas plek voor hoogbegaafde kinderen binnen het passend onderwijs als zij gedrags- of psychische problemen vertonen. Dat is de omgekeerde wereld', aldus Straus. Zij stelt dat problemen bij hoogbegaafde kinderen voorkomen kunnen worden door hen op tijd een educatieve uitdaging te bieden.

Met behulp van het passend onderwijs moet het volgens de VVD-politica lukken om de slimmeriken een stapje vooruit te helpen. Straus wil dat Dekker voor 1 oktober met een plan komt over hoogbegaafde kinderen en passend onderwijs.

Passend onderwijs is voor kinderen die extra begeleiding nodig hebben. Door een wet die vorig jaar werd aangenomen komen leerlingen met problemen als ADHD, autisme of een handicap vaker in het regulier onderwijs terecht. Voorheen kregen ouders een zogeheten rugzakje, waarmee ze extra zorg konden inkopen. Dat geld gaat nu naar de scholen, die dan ook verplicht zijn om de leerling maatwerk te bieden."

Een probleem is pas een probleem als het een probleem is

Of je kind nou hoog-, tussen- of laagbegaafd is maakt niet uit, een kind kan ALTIJD problemen krijgen in het leven, op school, thuis.
Natuurlijk moet je als ouder je een beetje verdiepen in kansen en mogelijkheden als je vermoed dat je kind een bepaalde kant op neigt. Maar om nou al bij voorbaat professionele begeleiding te gaan zoeken, ik vind het overdreven. Om de borstvoeding erbij te halen: je hebt niet aan elk kraambed een lactatiekundige nodig, die schakel je in als er een probleem is of overduidelijk op de loer ligt.

Mamahippie beschrijft prima waarom ik ben afgeknapt op de fora: te veel ouders die zich wentelden in hun trots op hun niet standaard kind. En daardoor raken de echte vragen en problemen op de achtergrond.

Afgezien van wat genetisch materiaal is je HB kind niet JOUW prestatie, al krijg je op die fora soms een andere indruk.

Fred de Velde

Fred de Velde

11-04-2013 om 19:09

Wanneer ben je avi uit

"Ik ben ook trots dat mijn dochter van zeven dikke boeken AVI uit leest, ook als ze nog moeilijk zijn, want: dat is leuk mama"

Wanneer ben je avi uit? Ik heb van mijn zevende tot mijn twaalfde op één niveau gelezen, AVI 9.

Dat was het hoogste geloof ik, maar ik was dus nog niet AVI uit, zoals jouw dochter. AVI 9 boeken waren vrij eenvoudig, ze hielden op waar de jeugdromannetjes begonnen.

Die jeugdromannetjes ik overigens ook las als ik ze te pakken kreeg. Toen ik 10 was las ik Ik Heb Je Nooit Een Rozentuin beloofd, over een meisje dat zich terugtrekt in de voor haar veilige wereld van een psychiatrische inrichting.

Op het vwo zetten mensen datzelfde romannetje gewoon op hun leeslijst voor Engels! Daar moest ik een beetje om gniffelen..

Maar goed, avi uit is mij nooit gelukt. Daarom vind ik het heel bijzonder dat het kinderen nu wél lukt, soms al op hun zevende (!)

Loes3 / dirksmama

dirksmama- hear, hear!!

Loes3 - Tuurlijk mag je trots zijn! Ben ik ook op mijn slimme zoon, maar ik heb het over excessen als psychologische begeleiding zoeken als het alleen nog maar over een slim kind gaat (zoals dit draadje). Zo praat je je kind een probleem aan.

Je mag het best benoemen op het schoolplein, net zoals een moeder benoemt dat haar kind in de voetbalselectie zit of goed kan pianospelen. Maar het moet niet alleen maar daarover gaan. Je kind is toch veel meer dan alleen maar hb? Want dan wordt elk probleem automatisch herleid naar het hb zijn.

Annet

Annet

11-04-2013 om 23:05

De praktijk is anders gonniegans

Op het schoolplein kun je niet zomaar roepen dat je kind zich verveelt in de klas en meer uitdaging nodig heeft. Ik weet nog bij mijn oudste dat wij na elke informatieavond begin schooljaar zeiden: dit jaar valt er weer niets te leren. Dat zeiden we alleen tegen elkaar. De ouders om ons heen zeiden: wat moeten ze veel hè tegenwoordig. Wat hebben ze het druk.
Alleen bij een hele enkele ouder kon ik praten over de werkelijke situatie en trots zijn over prestaties van mijn kind. Mijn oudste is probleemloos doorgestroomd naar een gymnasium waar ze in de tweede klas letterlijk ziek werd van de verveling.
Mijn jongste zit nu in een groep 8 met bijna de helft hb-ers. Het is gewoon geworden en dat praat heel relaxed met de andere ouders.
Ik praat er nu ook meer over in andere situaties (sportclub, ool, werk, etc) omdat ik nu niet meer afhankelijk ben van mijn omgeving. Ik probeer dus een beetje mee te helpen het onderwerp normaler te maken, net zoals het voetbal of de piano.

Gisteren had mijn jongste een intakegesprek voor een Atheneum-plusklas op het VO. Direct aan het begin werd hem gevraagd of hij bij de besten van de klas hoorde (dat zijn veel slimme kinderen gewend, hij niet, gezien de samenstelling van zijn klas). Hij legde uit dat het niet zo was en dat hij in een klas zat met veel hb-ers (voor hem een heel gewoon onderwerp op school, NOOIT buiten school want hij heeft geleerd dat het daar niet geaccepteerd wordt). Zijn ondervrager reageerde zeer verbaasd: ben jij hb dan? dat is nogal wat om van jezelf te zeggen! Ben je getest dan? Het wantrouwen en de veroordeling spatte ervan af. Tja, dan moet je er niet naar vragen. Mijn zoon heeft nu geleerd dat hij zelfs in deze situatie (waarin ze juist de excellente leerlingen zoeken) niet zomaar mag zeggen dat hij hb is.
Gelukkig heeft hij het goedgemaakt door heel bescheiden te doen over zijn sportprestaties (oprecht bedoeld). Hij vond dat hij niet zelf kon zeggen of hij daar goed in was. Ondervrager vroeg heel slim in welk team hij zat. Ehhhhhhh, in het eerste team. Oh, dan ben je er dus wel goed in. Dit mag hij dus wel goed van zichzelf vinden (zonder dat hij er veel moeite voor doet). Mijn zoon snapt er niets meer van.

Annet

Annet

11-04-2013 om 23:07

Fijn egel

Alles wat minder grijs wordt, ben ik blij mee.
Zie ook mijn reactie naar Gonniegans.
Ook probleemloze hb-ers kunnen vastlopen op het VO.

Annet

Annet

11-04-2013 om 23:12

Avi uit betekent gewoon dat je avi 9 beheerst volgens de gesteld

Dus ik vermoed dat je nu wel Avi-uit bent

En wees gerust, een 7-jarige die Avi-uit is kan - Ik heb je nooit een rozentuin beloofd- technisch gezien lezen maar ik ben bang dat de inhoud niet begrepen wordt.
Avi is een technische beoordeling. Begrijpend lezen is een inhoudelijke beoordeling. Het technische deel is een soort voorwaarde om toe te komen aan de betere boeken. Voor de inhoud moet je bij begrijpen zijn. Daar heb je formeel geen avi-niveau voor nodig (hoewel het wel handig is om woorden te kunnen lezen met meer lettergrepen)

Fred de Velde

Fred de Velde

11-04-2013 om 23:17

Het mag wel een keertje ; )

"Dus ik vermoed dat je nu wel Avi-uit bent "

Ja, het mag onderhand nu wel. ; )

"En wees gerust, een 7-jarige die Avi-uit is kan - Ik heb je nooit een rozentuin beloofd- technisch gezien lezen maar ik ben bang dat de inhoud niet begrepen wordt."

Komt overeen met hoe ik het zelf ook ervoer. Ik las toen ook dikke boeken voor volwassenen, maar van begin tot eind lezen en de hele verhaallijn snappen deed ik nog niet echt. Dat lukte pas toen ik een jaar of 9, 10 was.

Gonnie

Tuurlijk is ze veel meer. Ze is eerst en vooral zichzelf. Met duizend dingen, waarvan er slechts 1 snelle hersenen is. Als dat haar zou definieren zou het wel heel sneu zijn.
Loes

Annet

Ik snap dat die ervaring verwarrend is voor jouw zoon. Is hier ook voorgekomen hoor, toen zoon mocht versnellen waren we natuurlijk trots thuis. Maar als hij dat op 5-6 jarige leeftijd open en eerlijk aan iedereen in de speeltuin zit te verkondigen voel ik me er ook ongemakkelijk bij. Maar goed, dit zijn toch kleinigheidjes en geen grote problemen?

Maar het ging mij echt om het onderwerp van dit draadje: een jong, slim kind waar op zich nog niks mee aan de hand is met ouders die nu al psychologische hulp ('want ze gaat vast problemen krijgen') willen inschakkelen. Dat is toch de omgekeerde wereld. Dit soort ouders zitten veel op het hb kind forum. Van die ouders die overal bovenop zitten en elke week een gesprek aanvragen bij de juf (die er natuurlijk horendol van wordt).

Primavera

Primavera

12-04-2013 om 09:42

Hoogbegaafd vs hoogsportief

Loes: "Sportief is het stoer om je hoofd boven het maaiveld uit te steken, cognitief is het not done."
Annet: "Sportprestaties mag hij dus wel goed van zichzelf vinden (zonder dat hij er veel moeite voor doet). Mijn zoon snapt er niets meer van."
Vergeet het maar, het maaiveld werkt bij sporttalent precies eender als bij hoge intelligentie. Je mag prima trots zijn op goede prestaties als ze maar niet tè zijn en het moet vooral geen problemen geven. Je kind moet in de mainsteam mee kunnen blijven draaien.

Zo is mijn jongste op school versneld en dat kan ik prima op het schoolplein zeggen, want er zijn verder helemaal geen problemen. Zeer goede cijfers, hobbelt lekker mee en heeft helemaal geen extra uitdaging of aangepaste lessen nodig. Ze voldoet aan het beeld van een gewoon iets voorlopend kind en daar maar je dus gewoon trots op zijn.

Ik heb echter ook een zoon die hoogsportief is en een sport doet waar vrij strikt aan leeftijdsgroepen wordt gehouden. Vanaf begin af aan was er het gevoel dat hij eigenlijk geremd werd door zijn trainingsgroep. Na twee jaar mocht hij eindelijk een groep hoger trainen en het is alsof ze een vogel uit zijn kooi bevrijd hebben. Eindelijk kon hij zijn vleugels uitslaan en in mum van tijd zat hij bij de besten van twee groepen hoger.
Maar ik kan echt niet en public zeggen dat we ons als ouders zorgen maken over hoe het volgend jaar moet. In deze categorie zal hij geen uitdaging meer hebben en wegens te jong zijn kan hij niet mee met zijn trainingsgroep naar de volgende of naar een speciale sportschool. Dat we met zijn trainer en eventueel andere verenigingen gaan praten over waar hij het beste op zijn plaats is, omdat afwachten tot de rest van zijn leeftijdscategorie zover is bijzonder demotiverend zal werken en een groot deel van de lol van af zou halen zeg ik maar niet hardop.
Het is zelfs not done om te zeggen dat hij hard voor zijn resultaten traint. Talent moet namelijk aan komen waaien, het liefst terwijl er zo weinig mogelijk wordt gedaan om het te ontwikkelen, want anders ben je zo'n pushende ouder die haar eigen arme uiltje in een valk probeert te trasformeren. Dat een kind het gewoon leuk vind om veel te trainen wordt kennelijk niet tot de mogelijkheden gerekend.
En net zoals ik door vele anderen zal worden afgeschreven als knotsgekke ouder die denkt dat ze een kampioentje in spé in huis heeft zullen ouders van HB-kinderen, die daardoor in de knoop komen met de normale ontwikkelingsweg die de maatschappij voor ze bedacht heeft, worden veroordeeld als van die mensen die denken dat ze een Einsteintje in dop hebben. Want, zo wordt er geredeneerd, als het kind echt zo slim is, echt zo veel talent zou hebben, dan zou het toch zeker niet daar bovenop nog een individueel programma nodig moeten hebben om het te ontwikkelen? Het is echt onmogelijk om ze aan het verstand te peuteren dat het helemaal niet gaat om wat het kind later eventueel zou kunnen bereiken en dat dat zelfs niet het hoogste van het hoogste hoeft te zijn. Het gaat erom dat ze nu een leuke tijd hebben en niet eentje vol met frustraties.
Ik zie echt parallellen tussen hoogbegaafde kinderen en kinderen die ik gekscherend hoogsportief heb gedoopt, met het verschil dat school verplicht is terwijl je van een sport rustig af kunt gaaan. Dat laatste gebeurt dan ook een stuk vaker dan men denkt.

lisbeth

lisbeth

12-04-2013 om 09:55

Zit er tussen in

Ik ben het helemaal eens met de mensen die zeggen dat je geen problemen moet zoeken bij kinderen die nog geen problemen hebben. En dat zeg ik als ouder van een kind met problemen en een kind zonder problemen.
Mijn oudste zijn we gaan testen toen ze problemen had, ze was de eerste duidelijke HB kleuter op haar school (terwijl de school toch al vrij lang bestaat ) de eerste kleuter die echt pluswerk kreeg. die moeizame eerste jaren (waar de school echt weinig aan kon doen!) heeft wel een stempel op haar geduwd. Maar haar karakter speelt zeker mee.

mijn jongste is een multitalent. speelt voetbal bij kinderen die een jaar ouder zijn, loopt op school gemiddeld een jaar tot 2 jaar voor. Hij is vrolijk, onbezorgd. We hebben erover nagedacht om hem te testen maar we doen het niet. er zijn geen problemen. Hij gaat graag naar school. school ziet dat hij slim is, hij krijgt extra werk als hij dat wilt. Ik ga geen problemen zoeken die er nog niet zijn.

Doe maar normaal

Toch weer die Nederlandse 'doe maar normaal, dan...' mentaliteit.

Typisch dat dat hier zo fundamenteel anders is dan in Amerika. Nou ja, typisch.. ook wel weer logisch als je de sociale context meeneemt.

Ja klopt primavera

Jongste gaat hier hard op zijn viool. Lekker privéles, niemand merkt het. Maar dan komt er een voorspel en worden wij bijkans besprongen. Haha, mijn man was daar totaal niet op voorbereid. "Hoe lang heeft hij les?" "Heeft hij individueel les" "Waarom pikt hij die dingen zo snel op".

Ik had het weggeschreven op het fenomeen vioolouders... maar het is dus breder.

Hij mag nu meedoen aan voorspelen met een mix van instrumenten en leeftijden, zijn we daar ook weer vanaf.
Ik denk dat het onuitroeibaar is. Gelukkig zitten wij niet met dat indelingsprobleem dat jij schetst, omdat dat bij individuele muziekles niet speelt.

Mamvantwee

Mamvantwee

12-04-2013 om 12:43

Hear, hear, primavera!

Wat goed verwoord, ik ga deze uitleg bewaren voor veelvuldig gebruik!

groet, Mamvantwee

Nl- vs (tikje ot)

Toevallig las ik dit aardige stukje over VS vs NL (en de rest van Europa) in Slate:
http://www.slate.com/blogs/how_babies_work/2013/04/10/parental_ethnotheories_and_how_parents_in_america_differ_from_parents_everywhere.html

Gaat niet over hb, wel over cultuurverschillen.

Groeten,

Temet

Angela67

Angela67

12-04-2013 om 13:21

Geniaal, temet:

Every society has what it intuitively believes to be the right way to raise a child, what Harkness calls parental ethnotheories. (It is your mother-in-law, enlarged to the size of a country.) These are the choices we make without realizing that we’re making choices. *Not surprisingly, it is almost impossible to see your own parental ethnotheory: As I write in Baby Meets World, when you’re under water, you can’t tell that you’re wet.*


Angela

Fred de Velde

Fred de Velde

12-04-2013 om 13:49

Cultuur

Ik heb ook wel eens gehoord dat Aziaten talent als iets kneedbaar zien. Hoe harder je werkt, hoe hoger je kan komen.

Europeanen zien het als 'je hebt t of je hebt t niet. Heb je het niet, dan hoef je ook niks te proberen, je hebt het immers niet. En je best doen, dat is zelfs een teken dat je het níet hebt.. dan kwam het je immers aanwaaien.

Beide hebben zo zijn voordelen en nadelen. In Azie wordt je niet zomaar afgeschreven als 'dom'. Iedereen wordt gestimuleerd. Keerzijde is dat een kind dat werkelijk geen leerhoofd is, steeds te horen krijgt dat het lui is en beter zijn best moet doen..

Weet niet of het waar is, maar leuk om over na te denken.

En wat trots zijn betreft, je moet in de league van anderen zitten. Ooit betrapte ik mezelf op ergernis van een vriend van mij.

Jongen is geniaal en hij zat maar op te scheppen dat hij een een of andere computer gekraakt had, en gevraagd was om bij google te komen werken, en hij had ook nog een prijs gewonnen.. zucht, ja, je bent geniaal, we snappen het.

Totdat ik besefte dat hij gewoon trots was op wat hij gedaan had en daarover vertelde. Alleen zat hij op een ander niveau.

Net zoals een ander trots kan zijn op een mooi doelpunt of een mooi cijfer, was hij (als genie) trots op wat hij die week gedaan had. Moet hij zijn mond daarover houden?

Sporten en muziek op hoog niveau

Ik vind de parallel met (top)sport en muziekles eigenlijk wel heel interessant! Ouders van sporttalenten reizen over het algemeen heel wat af met hun kroost naar de beste trainer, leraar, club etc, ze verhuizen er zelfs voor. Dat hoor ik toch minder bij ouders van hb kinderen. Waarom zou je als ouder van een geniaal kind in dat opzicht niet op zoek gaan naar een nog betere school, wat zeg ik: de beste school van het land? Of summerschools waar de hoogbegaafden alvast kunnen proeven van allerlei wetenschappelijke gebieden? Even voor de duidelijkheid, ik bedoel dit niet cynisch.

Overigens vind ik het maar gezeur dat je niet zo 'mogen' vertellen over de vermogens van je kind. Doen wij ook altijd, nooit het gevoel gehad dat mensen dat niet kunnen waarderen. Sterker nog: meestal krijgen we leuke verhalen terug van wat die andere kinderen allemaal al kunnen. Het is ook een beetje hoe je het brengt denk ik, met een beetje humor kom je een heel eind. Een voorbeeld: onze oudste had toen hij 3 was een sterke interesse voor de bosatlas, en kende die na een tijdje zowat uit zijn hoofd. Wij brachten dat bij onze kennissen een beetje op zo'n toon van "moet je horen wat ons Xje alweer weet". Vervolgens was er dan een buurjongen van 10 die moeite had met topografie, waarop een andere buurman zei:"ga maar even bij X langs, die kan je wel overhoren." Op school staat X tegenwoordig bekend als een rekenwonder, hij is er zelf trots op, iedereen vindt het leuk. Ik ontken niet dat er hier wel sprake is van een niet-met-je-kop-boven-het-maaiveld-cultuur, maar daar hoef je je toch niets van aan te trekken? Als je dat zo erg vindt, dan moet je misschien eens bij jezelf te rade gaan of je niet teveel afhankelijk bent van andermans mening.
Wat wél vervelend is als mensen aldoor met dezelfde verhalen aankomen over hun (al of niet hoogbegaafde) kinderen, of niet ophouden met het spuien van hun kennis (zoals onze hoogbegaafde buren). Maar dat is hooguit net zo vervelend als jonge moeders die alleen maar over luiers en borstvoeding kunnen praten, of mensen die alleen over het werk praten.

Annet

Annet

12-04-2013 om 20:27

Mooi primavera

Een sprekende beschrijving van je kop boven het maaiveld steken.

En ik heb bijgeleerd over dit effect bij het sporten.

Trots en de staatssecretaris

Bij het woordje 'trots' moet ik denken aan de Afghaanse moeder, die zelf veel moeite heeft met het onder de knie krijgen van de Nederlandse taal. zij vertelde trots, dat juf gezegd had dat haar kind het beste van de klas was. Gewoon trots, zonder verdere complicaties. Haar vocabulaire laat woorden als 'uitdaging' 'onderpresteren''hoogbegaafd' etc. nog niet toe. Dus ze is onbekommerd trots.

Dat levert wel een vraag op over het initiatief van de staatssecretaris, passend onderwijs voor hoogbegaafde kinderen. Prachtig. Maar hoe bepaal je welke kinderen daarvoor in aanmerking komen? Is dat op instigatie van ouders? Of moet je IQ gaan testen? en moet dat dan niet voor alle kinderen? Bovenstaande moeder heeft niet de vocabulaire ter beschikking om zich zodanig te uiten. Kind heeft verder nog geen problemen, maar ik begrijp van de staatssecretaris dat ze die problemen ook voor wil zijn. Krijgen we dan IQ-gestuurd onderwijs?

Tsjor

Primavera

Hetzelfde verhaal voor kinderen die uitblinken in ballet. Ik heb ook vervelende dingen meegemaakt op dat gebied. De balletjuf die mijn zoon uitstekend begeleidde is daardoor zelfs van de muziekschool afgezet, omdat ze kinderen teveel zou pushen (overigens ook met name door ouders, waarvan de kinderen wel naar een extra plusklas mochten, maar die uiteindelijk niet goed genoeg bleken voor een balletopleiding). Familie die niet begreep dat het om iets anders ging dan een hobby. En een psychologe die niet begreep waarom ouders hun kind zo erg één kant uit pushten (huh, ik weet zeker dat alle ouders in de zaal net als ik achter hun kind aanrenden om te snappen wat het kind wilde; ze had vijf minuten met een van de kinderen moeten praten, dan was haar verhaal totaal anders geworden).

Tsjor

Mamamia

Mamamia

13-04-2013 om 15:01

Gonnie, hallo zeg!

Mag ik je wijzen op het feit dat je de dingen hier nu wel heel erg uit hun verband rukt en opklopt. Op deze manier wordt het wel heel onprettig om op dit forum een vraag te stellen aan mede-ouders.

Ten eerste ben ik nog nooit op een hb-forum geweest. Echt niet.
Ten tweede schreef ik niet: ze gaat vast problemen krijgen (dat haal je aan als een citaat namelijk).
Ten derde heb ik het nergens over psychologische hulp gehad.
En ten vierde vind ik het bloedirritant dat je veronderstelt dat wij 'ouders zijn die overal bovenop zitten en elke week een gesprek aanvragen bij de juf.' Waar haal je dat vandaan? Ik heb nog nooit een apart gesprek aangevraagd bij de juf. Nog nooit.

P

P

13-04-2013 om 15:49

Primavera

Ik herken dat sportprobleem van jouw zoon toch niet zo en ik vermoed toch dat dat meer aan de sport ligt en hoe ze er in jouw land mee omgaan of misschien de woonplaats of wat dan ook. In Nederland hoor ik dit eigenlijk nooit, misschien bij sporten die echt maar zelden voorkomen maar dan moet je dus naar het buitenland met je kind en of je dat nu wil of niet je kunt altijd wel verder komen als je er genoeg geld voor over hebt of kan verhuizen.

Mamamia

tja, dat heb je nu eenmaal op dít forum: je stelt een vraag, iemand gaat ermee aan de haal en iedereen valt over elkaar heen

Maar dan ben ik wel nieuwsgierig wat voor soort begeleiding jij dan zoekt? Ik kan zelf niks anders bedenken dan een orthopedagoog of een psycholoog eerlijk gezegd. Of een 'personal coach', maar ik weet niet of die ook kinderen doen? Misschien moet je anders gewoon eens naar het centrum voor jeugd en gezin gaan, bedenk ik mij nu. Die zijn volgens mij juist bedacht voor allerhande opvoedingsvragen.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.