Dilemma
Ik zal proberen zo duidelijk mogelijk op te schrijven wat mijn dilemma is.
Ik werk samen met een juf in een enorme kleuterklas. Een aantal keer heb ik een jongste kleuter (net op school) betrapt op lichamelijke handelingen bij andere kinderen die naar mijn mening echt niet kunnen. vb; onderbroekje van andere kleuter naar beneden doen en kijken en aanraken. Ik heb beide kinderen apart genomen. De een heb ik verteld dat dit niet kan. Dat je niet zomaar bij andere kinderen kan gaan kijken en voelen. Hij keek me aan alsof hij het niet begreep dat het raar was. Het andere kind heb ik gevraagd of ze dit leuk vond, fijn vond. Dat was niet zo, maar het moest van hem. Gezegd dat ze altijd nee mag zeggen, want het is haar lijfje. Beide ouderparen zijn hierover ingelicht.
Waar ik mee zit is dat hij het toch blijft doen, en ook altijd wil kijken als andere plassen, aan piemels wil zitten, expres piemel of andere benamingen roepen dwars door de kring heen. We proberen zoveel mogelijk dit mannetje niet alleen te laten zijn met andere kinderen en vooral niet uit zicht van ons.
Is dit wel of geen alarmerend gedrag? Zijn ouders schuiven het op ontdekkend gedrag. mijn collega wil niet met AMK praten omdat ze 2x haar neus heeft gestoten. (kinderen die toch weer bij ouders terug worden geplaatst omdat het of van ouders zijde zwaar ontkend werd of dat het kind pas 1x in aanraking kwam met zedenpolitie) Zij wil het mannetje alleen maar zwaar in de gaten houden. Maar ja, als zij adv heeft en ik ben er ook niet, wat dan? IB-er is langdurig afwezig. Alleen locatiehoofd heb ik ingelicht.
Mijn dilemma is: Ik heb zo'n onderbuik gevoel dat ik eigenlijk meer moet doen, of stel ik me aan?
Is niet anders
Miriam lees mijn tekst: "Ik vind dit gedrag wel te ver gaan, omdat het tegen de zin in was van het meisje. Ik zou er geen paniek van maken en denk niet meteen dat er trauma's ontstaan, maar het zou wel afgelopen moeten zijn op school. En dat moet wel goed in de gaten gehouden worden. Want als je duidelijk aangeeft dat dit niet mag, moet het ook afgelopen zijn. Nee is gewoon nee, inderdaad net als bij zand gooien en klei eten, wat ook niet mag. Ik zou er niet meer van maken dan nodig."
Waar lees jij dat ik "heel bewust besluit zelf niks te doen om de situatie te voorkomen"???
Ja je neemt de kinderen inderdaad aan de hand. Maar echt, ook in een kleutergroep is nee gewoon nee. Sommige kinderen vinden dat moeilijk maar dan werken we daaraan. Ik heb een klei-etertje en dat moet afgelopen zijn. Dat mag NIET. Ik heb er eentje die slaat. Dat mag NIET. Als het soms mis gaat, werken we eraan. Maar ik hou het goed in de gaten, grijp op tijd in (liefst als ik het nog kan voorkomen).
Dat is met dit geval wat mij betreft niet anders.
