ergenis over rapport

lief

Rafelkap; Vind ik heel lief van je.

Lentebloem

Ik loop al ongeveer 10 jaar deze school binnen aangezien mijn oudste zoon daar ook op school heeft gezeten. In al die tijd heb ik nog nooit een email/klacht/discussie gehad met een leerkracht. Ik hou me altijd in en ook bij zoon heb ik nooit echt iets gezegd. Was ook niet nodig want hij had altijd geweldige leraren.
Nu mijn dochter dit jaar deze juf heeft merk ik dat ik het erg moeilijk vind om iets te vragen aan haar. Ze rolt om de haverklap met haar ogen en kan heel neerbuigend doen. Ze heeft naar mijn mening een uitvergrote kleuterjuf-stem
Ik heb veel contact met ouders (het is al groep 7) die ik al jaren ken en die hebben dus wel al pittige conflicten met haar gehad. Dat wil ik niet. Ze heeft een bepaalde air om zich heen dat het heel moeilijk maakt om haar te benaderen. Ik vind het heel moeilijk om haar iets te vragen. Wellicht ben ik niet zo assertief als al die andere ouders maar ik heb toch ook weleens een ergenis of een vraag over iets.

Vragen jullie dan nooit iets over de email of zomaar op een gewone ochtend?

pita

en dat snap ik dus echt niet he..
Dus leerlingen die heel hard werken bij rekenen en helaas niet hoger dan een 6 halen, krijgen toch een goed als beoordeling? Leerlingen die echter slapend een 10 halen krijgen een voldoende?

Werkhouding is toch iets anders dan een cognitieve vaardigheid. Hoogbegaafde leerlingen leren nooit leren omdat alles te makkelijk is voor ze. Ze staren vaak uit het raam en letten niet op. Toch halen ze 10en. Ligt dat dan aan hen of aan de school?

Persoonlijke leerlijn?

Wat ook vaak gedaan wordt is dat ze kijken maar het kind zelf. Een heel intelligent kind dat voor zijn doen gemiddeld scoort krijgt een bolletje in het midden. Wanneer dit zeer intelligente kind opeens een sprong maakt, gaat het bolletje naar rechts. Zo wordt ieder kind op zijn resultaten beoordeeld en kan een zeer zwak kind toch een zeer goed scoren omdat hij voor zijn doen zeer goed gescoord heeft. De nuance zie je vaak weer terug in de opmerkingen. "Pietje is goed vooruit gegaan en heeft hard gewerkt. We denken dat het beter is om nog een jaartje bij deze juf te blijven. Fijne vakantie en tot volgend jaar."
Om te laten zien wat het meetbare niveau is van een kind zijn de methodegebonden toetsen en de cito's. Verder ben ik het eens met Rafelkap.

Zeer goed

Dochter had rapport met alleen maar negens , tienen, A, A+ en 1 C.
Nergens goed (bij ons het hoogste) op, maar ruim voldoende.
Goed geven ze namelijk niet. Zet het er dan niet op zou ik zeggen, maar ja.
Hoogstwaarschijnlijk vind de juf in kwestie groep 7 zelf heel moeilijk.
Laten afglijden zou ik zeggen als ze toch geen zinnige antwoorden geeft.
Loes

hier

krijgen de leerlingen niet het cijfer wat ze verdienen
Voor mij zou een cijfer op een rapport het gemiddelde moeten zijn van wat er in die periode is gehaald. Mijn dochter heeft voor geschiedenis echt altijd een 10, maar op haar rapport staat altijd een 9.
Een paar jaar terug zijn ze na een aankondiging per brief begonnen met lagere cijfers op het rapport te zetten. En ik begrijp nog steeds niet waarom. De onderwijsinspectie was in die tijd actiever op school, dus ik vermoed dat die er iets mee te maken hebben.

Na 8 jaar basisschool ben ik erachter dat je als een rapport niet al te serieus moet nemen. Zolang alles voldoende is vind ik het best. En die stomme smileys neem ik ook niet serieus meer.

Achtergrond

Mij, uit niet al te streng christelijke kring, is nog bijgebracht: een tien is voor God, een negen voor de meester en een acht voor de beste leerling. Ik zou over de vraag of "goed" wel hoog genoeg is, dus niet eens nadenken, tot nu dan. En ikzelf zou met de beoordelingen op het rapport geen moeite hebben, een zeer goed mag je best reserveren voor de uitzonderlijke gevallen.

maar ook

Ik merk dat ik me toch wel wat opwind over dit draadje. Zou je je opvattingen doortrekken, dan betekent dat dat kinderen met minder cognitieve vermogens het nooit *goed* zouden kunnen doen op de basisschool. (jammer dan, moet je maar wachten tot je op een middelbare school bent waar minder eisen worden gesteld) Dat vind ik nogal wat hoor.

inzet

Bij de scholen die ik ken gaan die goed ed over inzet. Als mijn zoon zich bij bepaalde vakken als stoorzender in de klas gedraagt kan hij best een lagere inzet scoren, al heeft hij hele hoge punten. Dat reken ik mijn zoon aan, niet school.

Mijn zoon krijgt nog steeds lange inzet beoordelingen erbij, ook al zit hij nu op het VO, ze zijn er trouwens niet beter op geworden. Op de basisschool waren ze nog iets minder direct tov nu

Precies bella

Cijfers zijn concreet: heb je nul fout, krijg je een 10. Heb je fouten, dan wordt e.e.a berekend naar een ander concreet cijfer. Hoe dan ook: een concrete meting. O's, V's, G's en ZG's, zijn geen concrete cijfers die uitgedrukt worden daarin. Een kind dat veel moeite heeft met rekenen en het met 4'en moet doen, krijgt bij een volgend rapport, indien hij heel hard zn best heeft gedaan en een 6 haalt, TERECHT een G en een kind dat goed is in rekenen, maar dat trimester maar een beetje uit zn neus heeft gegeten, krijgt met een 6 een V of zelfs een V-. Die letters zeggen iets over je inzet EN je vermogen en kunnen en niets over het concrete cijfer.
Bibi

zeer en leermoment

Even oude rapporten opgezocht:

De bolletjes stonden hier voor goed, voldoende, onvoldoende en slecht. De zeer goede leerling had voldoende bolletjes, de minder goede leerling scoorde af en toe goed.

De A+en en de 9en en 10en stonden bovenaan de pagina, net als de 6en en 7en van de ander. De bolletjes daaronder werden eerst op de pedagogische weegschaal gelegd en daarna verdeeld.

De kinderen snapten het, ik als ouder had er (toen) meer moeite mee. Vandaag vind ik het een fantastisch concept.

4 kinderen

Wij hebben vier kinderen. Leggen wij de rapporten naast elkaar dan is het op basis van de rapporten onmogelijk om te zien wie van onze kinderen het beste kan leren. Ik maak mij er niet druk over. Wij laten rapporten toch aan niemand zien. En omdat wij er als ouders niets belangrijks van maken zal het onze kinderen ook een zorg zijn. Ze doen alle vier hun best. De oudste gaat volgend jaar naar de mavo/havo. De tweede kan veel beter leren en zal waarschijnlijk naar het vwo gaan. Onze derde is een braaf ijverig meisje en heeft dus ook een heel mooi rapport. Toch leert zij een stuk minder goed dan haar oudere broer. Nummer vier kan goed leren maar doet alleen waar hij zelf zin in heeft.

Gelukkig bestaat er iets objectiefs als een leerling volgsysteem.

Een 10 voor god

Nils, ik weet dat er mensen zijn die inderdaad aanhouden 'een 10 voor God'. Kan je over discussieren of je het daar mee eens bent of niet, maar als je dat doet doe het dan consequent.

Dus niet 10-en uitdelen voor toetsen en dan op het rapport een 9 (of 8) geven.

Redenen om geen zeer goed te geven

Bij onze kinderen op school waren de rapporten tot en met het schooljaar 2011-2012 ook van die bolletjes en inderdaad zeer goed werd nooit aangekruist. Mijn dochter scoorde louter 9 en 10 op toetsen maar kreeg op een uitzondering na nooit zeer goed op haar rapport. Ze had een werkstuk gemaakt en daar zeer goed voor gehaald en dat stond toen wel op het rapport (het gemiddelde van 1 zeer goed, moest zeer goed blijven)
Toen ik bij de toenmalige juf van mijn dochter ging vragen waarom ze op andere vakken nooit zeer goed scoorde op haar rapport gaf zij als reden aan dat het kind dan geen reden meer ziet om zichzelf te verbeteren, het hoogst haalbare was al bereikt dus iets minder je best doen kan ook wel.
Sinds vorig schooljaar worden toetsen in cijfers geoordeeld en komen er ook cijfers op de rapporten. Het gemiddelde van 3 x een 10 voor topo is een 10 voor topo op je rapport. Het gemiddelde van 3 x een 10 en 1 x een 9 voor woordenschat is een 9 op het rapport, om het kind uit te dagen zichzelf te verbeteren.
Hoe goed je als kind ook bent, beter kan altijd.
Dat is op onze school de motivatie om gematigd 10 of zeer goed uit te delen en die mening deel ik.

Lentebloem

"Wat ik alleen niet helemaal snap: waarom heb je gevraagd naar de methodetoetsen? Je weet toch al dat ze daar tienen op heeft gehaald? Waarom heb je niet de vraag gesteld dat jou bezighoudt, namelijk wat een leerling moet doen om 'zeer goed' te krijgen op het rapport? "

Helemaal mee eens. Je weet al dat deze juf moeite heeft met antwoorden geven en dan ga je dus eerst jou en haar energie verspillen met een vraag waar je het antwoord al op weet en dus helemaal geen antwoord op wil en dan straks weer klagen dat ze niet normaal reageerde (en de juf in de pauze tegen haar collega's klagen dat die ouders ook op zo'n vreemde manier dingen vragen, met lange omwegen enzo).

streberig

Moet je wel een kind hebben dat zichzelf wil verbeteren en niet een kind dat caluculerend leert.

Mijn kind zou zeggen: Hoe goed ik ook leer ik haal toch wel een keer een 9, en heb dus toch een 9 op mijn rapport.
Laat ik dan maar leren voor een 9.

Geldt dit trouwens ook voor lagere cijfers? Dus alleen maar 8-en een één 7 is een 7 op het rapport. (en alleen maar 6-en een één 5 een 5 op het rapport)

sokken

Toen ik vroeger hoorde (middelbare school) dat ik het op mijn sokken deed besloot ik even niets meer te doen Dus ik denk dat er heus wel een theorie achter zit om niet alleen maar zeer goed en uitmuntend te geven. Goed is gewoon goed.
Ik zou mezelf wel raar vinden door hierover mailtjes te gaan sturen naar de juf omdat ik vind dat je je met een kind met negens, tienen, A-tjes en A plusjes en een goede gezondheid meer dan gelukkig mag prijzen (heb er ook zo 1).

Ik kijk er ook wel met een sterk gekleurde bril naar, want in de heenenweerschriftjes van zijn jongere broertje lees dat die een goede dag had omdat hij vrolijk was en maar 1 angstaanval. Dus zodoende kan ik wel e.e.a. relativeren
Goed is maar betrekkelijk.

lang leve het VO

Ik heb me in het verleden ook druk gemaakt om die cijfers en bolletjes en vage beschrijvingen op rapporten. Het enige zinnige waar je wat aan had waren de cito uitslagen. Mijn oudste had nagenoeg hetzelfde rapport als haar vriendinnetje in groep 8 met Kerst. De een ging naar de mavo en de ander naar het VWO en dat was voor beide het goede niveau. Bij mijn jongste heb ik mij daarna dan ook geen moment meer druk gemaakt om dat rapport. Leerkrachten doen maar wat en allemaal wat anders.
Lang leve het VO. Gewoon cijfers, grotendeels objectief. Ook is veel duidelijker waar die cijfers voor gehaald worden en wat je er voor moet doen. Dat was op de basisschool ook wel eens een raadsel.

hmm

Toen de dyslexiebegeleidster er achter kwam dat mijn zoon onvoldoendes kreeg op zijn rapport (lager dan een 5 wordt op onze school automatisch een onv.) heeft ze de school wel even duidelijk gemaakt dat dat niet kon. Alles wat met lezen en spelling te maken heeft moest een voldoende opleveren voor mijn kind. Sindsdien krijgt hij zesjes met een sterretje er achter en alleen wij weten wat dat betekent

Maar dat zal ook wel niet mogen van sommige mensen hier omdat een 10 een 10 moet zijn en een onv een onv!

Dalarna

Nee hoor, ik gun jouw zoon zijn zessen
Op de school van dochter worden helemaal geen onvoldoendes op het rapport gezet. Dan staat er een smiley. Als een kind wel doet, maar niet kan is het een blije. Komt die onvoldoende door geknoei, dan staat er wel een ontevreden smiley. Vind ik wel zo redelijk.

Weet je wat het is

Een rapport heeft een aparte rubriek voor hoe goed een kind zijn best doet. Dáár kun je dat sterretje zetten. Pietje doet het niet zo goed op zijn spellingtoetsen, vanwege dyslexie, maar hij werkt zich te pletter dus zijn vijf is prachtig. Dikke duim, smiley en een zoen van de juffrouw. Dan heb je de inzet beloond, en tegelijk het cijfer betekenisvol gehouden.
Ik denk echt dat niemand er iets mee opschiet als de ene 6 iets anders betekent als de andere 6. Het verhult meer dan het duidelijk maakt.

Dalarna

Nee hoor, dat er afspraken worden gemaakt over hoe de onvoldoendes worden genoteerd (jullie weten dat 6* onvoldoende is) lijkt me prima. De leesbaarheid en daardoor de bruikbaarheid van het rapport is voor de ouders nogsteeds prima. Ik vermoed overigens dat het niet lang duurt voordat de kinderen weten dat 6* iets heel anders is dan 6.

Maar: op het moment dat mijn kind bij rekenen op alle onderdelen een 'goed' op het rapport heeft staan en ik uit de begeleidende tekst moet halen dat er extra begeleiding voor het rekenen wordt gegeven is er iets mis gegaan. Ik weet dan niet meer wat de beoordeling voorsteldt. Want wat stelt de voldoende voor spelling dan voor? Daar kan ik dus niet verder mee.

Als je mijn kind een opsteker wil geven mag je dat dagelijks doen. Maar dan niet op reken toetsen onvoldoende laten scoren, extra begeleiding geven en op het rapport een goed geven. (of andersom tijdens de les 10-en en op het rapport een voldoende). Kinderen zijn niet gek. Die weten allang of ze het goed of niet doen. Daar hebben ze het rapport niet voor nodig. Ik wel!

Bij een zeer goed niks te verbeteren?

Daar sta ik dus niet zo achter, die gedachtegang. Want succes prolongeren is juist vaak moeilijker dan het behalen. Dat is ook in de rest van het leven zo. Een keer de clubkampioenschappen winnen is toch ook hartstikke leuk? En dan zien of je het succes vast kan houden. Zitten ook allemaal leermomentjes in

Dalarna

Zolang het duidelijk is voor de ouders dat een voldoende niet echt voldoende is lijkt me dat prima. Wat funest is als de school niet duidelijk is over wat resultaten betekenen en de ouders in de veronderstelling zijn dat hun kind het prima doet terwijl hij/zij in feite het helemaal niet zo goed doet. Andersom is wat minder erg maar ook niet handig.
Raportresultaten die zijn aangepast aan het kind zijn prima zolang de objectieve toetsen die het niveau bepalen ook aan de ouders worden gecommuniceerd.
Je wil tenslotte niet in groep 8 er op eens achterkomen dat een kind met altijd een V op het rapport helemaal geen voldoendes heeft.

Net zoals de 10 voor God en 9 voor de meester methode. Ook prima zolang het gewoon bekend is en je weet dat die 8 echt heel erg goed is en er gewoon niet hoger kan worden gescoord.

Ik moet toch eerlijk

bekennen dat ik even moest wennen aan het eerste VO rapport van mijn dochter. Gelukkig had ze een mooie cijferlijst maar ik miste de motiverende woorden van een juf of meester ('ga zo door" , je hebt hard gewerkt" etc, ect.> Ik vond het zo kaal. Gelukkig heb ik nog een dochter op het BO

Inderdaad Jaina

De bedoeling van een rapport is toch om de ouders te vertellen hoe hun kind het doet op school, en zeker in groep 7 en 8 zullen ouders dat willen gebruiken als indicatie waar ze zich moeten gaan orienteren voor het VO. Dan is zowel G voor iedereen 'omdat hij zo zijn best doet' niet handig, maar andersom ook niet... Scholen voor VMBO zijn echt meestal heel andere scholen dan (MAVO)HAVO/VWO scholen. Ik ken een geval waar de ouders pas na de cito (en na alle open dagen) te horen kregen dat hun zoon een Havo advies kreeg, toen moesten ze plotseling nog op zoek naar een andere school.
En Molleke, bij ons op het VO worden wel nog (korte) motiverende opmerkingen op het rapport gezet. Niet door iedere mentor, maar de meesten wel en zeker bij het eerste en het eindrapport.