Geen aansluiting met andere ouders
misschien geen echt probleem, maar ik wil toch even 'klagen'.
Onze zoon zit in groep 3 en lijkt zich prima te vermaken op school. In de klas kan hij met iedereen goed opschieten. Hij heeft niet vaak speelafspraakjes, maar lijkt hier niet erg mee te zitten. Hij gaat een dag in de week naar de bso en daar komt hij wel aan zijn trekken wat het naschools spelen betreft (alhoewel hij wel vaker naar de bso wil om met de vriendjes daar te spelen). Wel is het zo dat hij veel pluswerk krijgt als enige in de klas en dat er relatief veel zwakke leerlingen in de klas zitten, dus daarin is hij wel een uitzondering.
Maar waar ik voornamelijk mee zit is de andere ouders bij school. Wij zijn hoogopgeleid, maar het merendeel is laag of middelbaar opgeleid en dat bepaalt toch wel de toon op school. (De school, leerkrachten en dergelijke is verder echt prima!) Wat wel opvalt, vind ik, is dat er erg veel aandacht wordt besteedt aan gezonde voeding, omgangsvormen en dergelijke. Dat lijken mij dingen die je van huis uit meekrijgt in je opvoeding, maar het lijkt erop dat school de kinderen hierin moet bijspijkeren (als ik af en toe ook zie hoe de kinderen op school met elkaar omgaan, of hoeveel echt dikke kinderen er rondlopen....)
Ook buitenschoolse activiteiten met een enigszins cultureel karakter (bezoek aan bieb of museum) gaan vaak niet door vanwege gebrek aan ouderparticipatie. Ik heb dit jaar eens meegekeken met de OR (maar er uiteindelijk niet ingegaan omdat de vergaderavonden samenvallen met mijn cursus), en daar werd ik een beetje droevig van. Er werden vooral veel grapjes gemaakt over andere ouders en kinderen; bovendien maakte men zich vooral druk over de aanschaf van kerstversiering op school en het schooltoneel bijvoorbeeld dat werd niet serieus genomen ("als jij vindt dat dat beter kan ga je toch zelf een toneelstukje oefenen met de kinderen?"), net als een geschiedenisproject op school ("ach, wat maakt het uit, ik vond geschiedenis ook nooit wat aan"). Toegegeven, de school zag er erg gezellig uit in december, dat dan weer wel.
We hebben tijdens een 10-minutengesprek wel eens onze bedenkingen geuit naar de leerkrachten over andere ouders, en die konden dat alleen maar beamen.
Nouja, het is een lang verhaal geworden. Maar ik zit er toch mee... Het gaat te ver om uit te kijken naar een andere school, want het is meer ons probleem dat een probleem van zoon (vooralsnog). Een andere (hoogopgeleid) stel ouders ervaren hetzelfde als wij, en overwegen wel een andere school, maar hun kinderen hebben het dan ook niet naar hun zin op deze school.
Heeft iemand hier ervaring mee, en wat doe je ermee? Probleem is weer dat in onze woonplaats er vooral valt te kiezen tussen uitersten. Een aantal scholen wordt voornamelijk door hoogopgeleide ouders gekozen (en zijn daarmee vrij elitair) en hanteren bovendien een wachtlijst. Aan de andere kant zijn er de vrije school, nogal christelijk onderwijs, iederwijs en een aantal zwarte scholen. Willen we ook allemaal niet!
Politiek correct
Even tussendoor: op deze manier gebruikt zeg je met politiek correct op een politiek correcte manier dat sommige mensen hier een potje zitten te liegen.
Ja, en?
Het komt allemaal tamelijk ongeloofwaardig op me over , al die gemengde milieu's.
En thuis?
En met welke mensen ga je professioneel en prive om? Is dat ook zo gemengd als die school ?
En thuis?
En met welke mensen ga je professioneel en prive om? Is dat ook zo gemengd als die school ?
En thuis
Zoals de school gemengd is, van hoog tot laag (maar geen echte tokkies) en een vleug allochtoon, zo zag het hier thuis er ook uit op mijn laatste feestje, ja. Zonder tokkies, en geen allochtoon, overigens. Laagste opleidingsniveau, naar schatting: mavo; hoogste: op een haar na gepromoveerd. Ja, de hoger opgeleiden waren in de meerderheid, dat wel.
Waarom is dat zo moeilijk te geloven, een gemengde vriendenkring? Denk je dat je met een automonteur niets hebt om over te praten? Of komt het er gewoon niet van?
Een deel van mijn vrienden heb ik opgedaan bij een sportvereniging, daar liep van alles rond. Als ik op een studentenvereniging verdwaald was geraakt, was het kringetje wellicht homogener geweest.
Ik vind heterogeen leuker, vermoed ik.
Klopt niet joyeux
Joyeux, onderzoek van de inspectie heeft altijd enige vertraging. 4 jaar geleden (2008) waren de schoolresultaten van dat schooljaar (2007/2008) nog niet bekend bij de inspectie. De goede resultaten die toen beschikbaar waren, waren die van 2004/2005.
Feitelijk: Het onderwijs dat jullie 4 jaar geleden aantroffen, is precies dat onderwijs dat aanleiding heeft gegeven tot de kwalificatie zwakke school.
Helemaal wit, veel twee verdieners en misschien wel hoog opgeleid, en toch slecht onderwijs.
Zelf leg je een verband tussen de instroom van allochtone kinderen en overspannen juffen, maar dat klopt niet. Het is/was een zwakke school toen de kakmadammen er nog zaten. Dat heeft dan vooral te maken met de opbrengst in relatie tot de instroom (de verwachtingen bij een witte school zijn hoog).
Een van de eenvoudigste strategiën om daar wat aan te doen voor een schoolbestuur, is om de hekken rap open te zetten voor zwakkere leerlingen. Dan daalt het niveau van de instroom en het verwachtingspatroon van de inspectie.
Zwakkere scores vallen in een gemengde populatie minder op.
Groet,
Miriam Lavell
Waarom kiezen?
Gedeelde belangstelling (muziek, kunst, Frankrijk, koken/eten) levert bij mij thuis een gemengde populatie op. Uit allerlei landen, van allerlei afkomst en verschillende scholingsniveaus.
Bovendien woon ik in een gemengde buurt (voorheen een achterbuurt). Dat is ook mijn thuis. Mijn buren doen mijn plantjes als ik weg ben, ik doe het omgekeerde. En samen met de hele straat, zorgen we voor de straat.
Opleidingsniveau van ongeschoold tot universiteit.
Ik kan er niet mee zitten.
Sterker nog: ik zou niet weten hoe die straat zo genietbaar zou kunnen zijn als we elkaar zouden mijden als de pest.
Maar vooruit, ik sta niet 's morgens in mijn ondergoed voor de deur een sigaretje te paffen. Bij mooi weer ga ik er wel bij staan en schenk ik zo nodig de koffie bij.
Gezellig.
Groet,
Miriam Lavell
Guinevere, diversiteit
Even denken hoor, mijn vrienden/familiekring.
Dat varieert van ongeschoold (mijn ouders) tot een professor (zwager). En verder bied ik: een automonteur, 2 kappers, 5 verpleegkundigen, veel studenten, veel scholieren, een geologe, een net afgestudeerd waterkundige, 4 leerkrachten, een othopedagoge, 3 directeuren, 1 consulent, een vrachtwagenchauffeur, een timmerman, 2 administratief medewerksters, een schoonmaakster en een magazijnmedewerker. Allemaal mensen die mij zo na staan, dat ik hartstikke veel van ze hou.
Best wel divers dus.
Dan
Dan zal mijn directe priveomgeving wel buitengewoon eenvormig zijn zo te lezen. Toch heb ik eigenlijk niet het gevoel dat ik zo'n uitzondering ben, want ik zie om me heen (om mij heen, dat wel) dus wel clubjes ontstaan van gelijksoortige mensen.
En voor je kinderen: je probeert je kinderen op een school te doen die aansluit bij jouw eigen denkbeelden en ideeen. Voor de een is dat een school die aan muziekles en toneel doet, voor de ander een school die veel feesten organiseert. Of " vernieuwend" onderwijs vs. klassiek onderwijs. Geschoold op een godsdienst of juist niet. Al deze smaken zorgen al voor een verschillende kinderbevolking. Toch wel "soort zoekt soort".
Miriam (o.t)
Ik ben het met veel standpunten van je eens ,maar een ervan sprong er voor mij dan weer uit.
"Nou ja, ze doen het op een elitaire school vaker slecht. Vooral als dat er eentje is uit de laat-kinderen-toch-kind-zijn traditie (VS, Iederwijs, Montessori, etc.)"
Die van ons zitten op een Montessori en daar is bij deze school niets elitair aan. Het is gewoon ook een buurtschool. Heel veel kinderen zitten daar uit de wijk omdat het ook lekker dichtbij is,niet omdat het toevallig MONTESSORI is. En waarom zouden de kinderen het daar slechter doen?
Frappant
Wat mij vooral erg opvalt aan de posting van mamahippie is de heilige overtuiging dat haar kind later ook hoger opgeleid zal zijn. Hoe weet je dat? Omdat hij nu pluswerk krijgt? Misschien heeft hij er vanaf zijn 16e wel helemaal geen zin meer in...en dan wordt hij... ( brrrrr).
Resultaten uit het verleden...
Het effect van de bubbel
Iris, ik heb niet gezegd dat kinderen het op een montessorischool slechter doen.
Het gaat om de combinatie 'bubbel' (eenzijdige populatie) en methode- of ideologiestempel.
Het effect van de bubbel, het osm zonder reflexie, is dat ouders en leerkrachten zich genoegzaam met zichzelf en hun eigen hogere doelen gaan bezig houden, zonder ook maar een moment te twijfelen aan de feitelijke positie tov anderen (wij zijn toch hoog opgeleid, dussss).
Dan ontstaat er een nuffig verzet tegen 'al dat getoets', wordt kunst belangrijk, of 'je kunnen uiten', of 'lekker in je vel zitten' en dat op een manier die werkelijk tekort doet aan het lesniveau en de uitkomst.
Joyeux gaf er al een voorbeeld van: Helemaal wit, tweeverdieners en vaak hoog opgeleid, en toch zwakke scores. Dat sluipt er vanzelf in.
Tot voor kort stonden montessori-scholen, vrije scholen, jena-plan, etc. onevenredig vaak op de lijst van zwakke scholen. Vaak hagelwitte scholen die door het methode-stempel een grotere aantrekkingskracht hebben op mensen met dilemma's als die van mamahippie.
Dat is veranderd. De scholen hebben zich opgeheven of hun naam veranderd, hebben de hogere doelen verlaten en zijn zich weer met les geven gaan bezig houden.
Inclusief 'dat getoets' en met wat minder aandacht voor de hogere doelen.
Groet,
Miriam Lavell
Zo kom je er snel van af
Joyeux, zie de lijst zwakke scholen bij de Inspectie, de rapporten bij zo'n school (let op de datum), en het toezichtskader.
Scholen worden zolang ze het goed doen alleen op papier gecontroleerd en dat niet eens elk jaar. Pas als de resultaten van dat onderzoek slecht zijn, komt er verscherpt toezicht. Dan zit de inspectie er ineens bovenop.
De constatering 'slechte school' gaat dus over schoolprestaties van jaren eerder. Weer van dat stempel afkomen gaat sneller, omdat de Inspectie in die gevallen met recentere gegevens werkt.
Daarom ook is het handig voor een schoolbestuur van een witte school om de hekken voor zwakkere leerlingen open te zetten. Die zwakkere lln tellen meteen mee in de populatie, de verwachtingen van de inspectie dalen direct, de uitkomsten hoeven niet meer zo hoog te zijn.
Het mes snijdt aan twee kanten.
Dat is direct winst, zelfs zonder dat de onderwijskwaliteit echt verbetert.
Groet,
Miriam Lavell
Miriam
Als ik het goed begrijp zeg jij - kort door de bocht - je hebt OSM-scholen, en als die slecht blijken te presteren en de hete adem van de inspectie in de nek voelen gaan ze achterstandsleerlingen verwelkomen waardoor de lage rendementen minder opvallen.
Ik snap de logica van het verhaal, maar vind het een tikje vergezocht. Dan zou er eerst een OSM-sfeertje gecreeerd worden (veel gepraat over kunst? Hoge ouderbijdrage? ik kan me er op zich van alles bij voorstellen), en daarna zou daarvan dan bewust afstand genomen worden *en* zouden er bewust achterstandsleerlingen worden geworven (hoe?) *en* zou dat ook nog eens succesvol moeten zijn.
Ken je praktijkvoorbeelden? En hoe ging dat dan? Hoe haalden ze ineens die achterstandsleerlingen binnen bijvoorbeeld?
Groeten,
Temet
Herverdelen populatie
Temet:"Dan zou er eerst een OSM-sfeertje gecreeerd worden (veel gepraat over kunst? Hoge ouderbijdrage? ik kan me er op zich van alles bij voorstellen), en daarna zou daarvan dan bewust afstand genomen worden"
Ja. Je moet dat ook wel een beetje in de tijd zien. Het toezicht (de criteria vooral) is in de afgelopen 15 jaar verscherpt. Witte osm scholen hadden lang niks te vrezen van toezicht. De voordelen overstegen de nadelen. Dus of het van een herhaalcurve komt in de toekomst, moet je je afvragen. Dat lijkt inderdaad lood om oud ijzer.
Daarbij: De school zelf (het bestuur) weet veel eerder dan de inspectie dat de resultaten achteruit gaan. Zij werken wel met actuele gegevens.
Tegen de tijd dat de inspectie op basis van het achteruit gaan van de resultaten verscherpt toezicht komt houden, heeft het bestuur van de school de plannen al gewijzigd.
Schoolbesturen hebben bovendien meestal meerdere scholen onder hun bestuur. Het overhevelen van aanmeldingen is een eitje, waarbij moet worden aangetekend dat hoogopgeleide witte ouders zich dat niet zo makkelijk laten gebeuren. Andere ouders zitten daar minder mee.
Omgekeerd: De Vrije Scholen hebben het moeilijk gehad om van dat stempel af te komen. Ook Iederwijsscholen lukt dat slecht en (zie de lijst van zwakke scholen) ook Islamitische of Evangelische scholen hebben er moeite mee.
Dat komt vooral omdat dit soort schoolbesturen vaak niet over een gemengde populatie van aanmelding op diverse scholen beschikt.
De wet passend onderwijs zal in de toekomst het samenwerkingsverband (boven de schoolbesturen) de kans geven om gemengde populaties te creëren.
Dat is een van de hogere doelen van die wet.
Groet,
Miriam Lavell
Okee, ik doe weer mee
ik begrijp dat mijn opmerking over 'laagopgeleiden' verkeerd viel, laten we het daar dan a.u.b. niet meer over hebben. Hoog of laagopgeleid maakt mij ook in principe niks uit, maar verschillende typen mensen zijn nu eenmaal vaak (niet altijd) van een bepaald opleidingsniveau.
Laat ik het zo stellen: de school die we hadden uitgekozen, was (is) een gemeleerde school, in feite zowat de enige in onze woonplaats. Dat hebben we vrij bewust gedaan, in het kader van dan staan onze kinderen wat meer in de maatschappij, want die bubbel van Miriam die bestaat wel geloof ik. Ook witte scholen met slecht onderwijs maar goede onderwijsrapporten omdat de uitstroom overwegend uit havo/vwo bestaat, komen in onze woonplaats voor.
Nu onze zoon 2 jaar op deze school zit, valt het publiek wat er komt een beetje tegen. Er zijn gewoon erg veel types die grof gebekt zijn, hun kinderen bij de schoolpoort ontvangen met chips en redbull en intussen hun auto stationair laten draaien met keiharde muziek. Er zijn ook wel andere ouders, maar die blijven op de achtergrond en die doen ook niet zoveel mee met activiteiten op school. Wat Joyeux vertelt is hier ook een beetje gebeurd denk ik. Toen we de school uitzochten vonden wij het heel gezellig, veel aandacht voor individuele kind, enthousiaste dirk en juf die ons te woord stonden etc. etc. Gezellig is het nog steeds wel, maar die volkse types die lijken zich wel wat vermenigvuldigd te hebben en daar heb je het weer: 'hun soort' beheerst de schoolactiviteiten. Wat ik eerder noemde over het zomerfeest op school waar het multiculti-sfeertje is veranderd in gehaktballen en Fransbauermuziek, is daar een voorbeeld van.
Wat ik overigens ook al heb gezegd, ik kom zelfs uit een laagopgeleid (ongeschoold) milieu, dus ik ga heus niet alleen om met OSM, sterker nog, doordat ik heb gestudeerd in combinatie met mijn afkomst, hoor ik nergens meer bij. Mijn vrienden die ook hebben gestudeerd komen uit een ander milieu en hebben andere dingen gedaan naast hun studie dan ik. Ik weinig buitenschoolse activiteiten gedaan, want mijn ouders vonden dat ik vooral goed moest studeren. Ik ging bijvoorbeeld niet zomaar naar het buitenland voor een stage, want mijn ouders waren nooit in het buitenland geweest, en die vonden zowiezo die hele universiteit wel een beetje spannend (wel goed, want ik kon goed leren dus ik moest vooral doen wat ik kon). Aan de andere kant heb ik tijdens de middelbare school (kakgymnasium, waar ik helemaal geen vrienden had) en op de uni zoveel nieuwe dingen geleerd, dat ik hele andere interesses heb ontwikkeld dan mijn ouders. Allemaal dingen die ik niet met mijn ouders kan bespreken, want zij leven in een andere wereld. Ze hebben er gewoon geen interesse voor!
Maarja, hoe wil je een 'bubbel' voorkomen? Door, ik noem maar wat, én op de hockeyclub te gaan, en vrijwilliger te zijn bij de voedselbank, en ook nog lid te zijn van milieudefensie en heel bewust je boodschappen doen bij de islamitische slager maar ook bij de wereldwinkel? Ofzoiets? Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat Miriam niet geheel vrij van bubbels is, want ze heeft zo te lezen een hekel aan kakvolk. Iedereen zoekt toch mensen op waar hij wat gemeenschappelijks mee heeft, of niet dan. Ik heb niet zoveel gemeenschappelijks met het type ouders wat momenteel onze school bevolkt.
Mijn zoon vermaakt zich goed op school, maar heeft maar zelden speelafspraakjes, misschien doordat ie ook wat aansluiting mist. Zo zit het. Ik zei al dat ik het ver vond gaan om van school te veranderen, maar ik wou hier gewoon mijn gevoel bespreken, en misschien ben ik wel niet de enige. Wat ervaringen uitwisselen met andere ouders, ofzoiets.
Dat ligt genuanceerder
Ik heb kakmadammen onder mijn beste vrienden 
Een hekel is dus een te groot woord.
Maar er is wel een tekenend verschil: kakmadammen wenden zich op basis van een eerste indruk nuffig af, distantieren zich. Frans Bauerfans zijn open, ook naar kakmadammen.
Hoe je je handhaaft binnen die cultuur, vooral als je daarbij dat hogere doel hebt van 'zoveel leren' is wat mij betreft doodsimpel: je doet gewoon je eigen ding.
Frans Bauerfans nemen je dat niet kwalijk.
Dus je pakt je viool en je speelt een moppie. Om de lol er in te brengen brei je er een stukje Frans Bauer tussen, net zo lang tot de toehoorders het herkennen en mee willen gaan zingen, dan schakel je weer over.
Hilarisch!
Ik doe in mijn straat gewoon mijn ding, net als iedereen. Terwijl zij driftig hamburgers, kip en sate op de bbq leggen, maak ik wat ik lekker vind.
Zonder commentaar op wat zij maken, ik lust ook kippenpoot met satesaus.
We proeven van elkaar. Er is geen verschil. Behalve dan dat de straat sinds onze komst ook weet hoe truffel ruikt en smaakt, hoe je zelf vis rookt en dat je op de bbq ook mosselen kunt bereiden.
mammahippie:"Iedereen zoekt toch mensen op waar hij wat gemeenschappelijks mee heeft, of niet dan."
Ja. In je huiskamer wel en dan nog is de diversiteit enorm. Samen naar het theater doe ik met mensen die dat op dezelfde manier waarderen, maar dat zijn toch weer anderen dan die met wie ik naar de film ga.
Ik zou mijn kinderen niet naar een streng christelijke of Islamitische school sturen. Ik en mijn kinderen zouden niet kunnen voldoen aan die normen en waarden. De kwestie bij dat soort scholen is dat de dominante gelijkheid aan nieuwkomers inderdaad die norm oplegt. Mijn dochter kreeg op dezelfde manier de kriebels van die van kakmadammen, mijn zoon kon dat beter van zich af laten glijden. Misschien zijn meiden onderling wel erger in het dwingend afrekenen dan jongens?
Maar wat is jouw probleem nu: Vind je het jammer dat er niet iemand tussen de ouders zit die jou tot iets inspireert, of heb je het gevoel gedwongen te worden ook van Frans Bauer te houden?
Groet,
Miriam Lavell
Truffels
Miriam, dat jij het geen probleem vindt om je buurman in zijn onderbroek te zien betekent niet dat iedereen dat vindt. Je praat ook wel erg in stereotypen: Kakmadammen zijn gesloten, Frans Bauer-fans open. Nou, dat waag ik te betwijfelen. Ze vinden jou met je truffels natuurlijk hartstikke kak. Het interesseert ze alleen verder niet, want om hen heen zijn er genoeg gelijkgestemden.
Waarom is het zo erg of zelfs fout om te zeggen dat je over het algemeen liever in het gezelfschap verkeert van mensen die je interesses en kijk op de wereld delen en waar je je ei kwijt kunt?
Chris
Zo de waard is
Chris:"Ze vinden jou met je truffels natuurlijk hartstikke kak. Het interesseert ze alleen verder niet, want om hen heen zijn er genoeg gelijkgestemden. "
Dat is een typische kakmadammenbenadering
De werkelijkheid is bijzonder anders. Ten opzichte van mij dan. Er was er eentje (met een viool) die op dag 1 na haar verhuizing het evangelie van de verheffing op klemmende toon verspreidde:"dat plein moet opgeruimd, dat kinderspeeltoestel ziet er niet uit en bederft mijn uitzicht, die kinderen moeten gewoon binnen spelen want ze maken lawaai, etc.)"
Zij was kakmadam, is dat gebleven, heeft er nooit bij gehoord en is inmiddels verhuisd. Opgeruimd staat netjes.
Chris:"Waarom is het zo erg of zelfs fout om te zeggen dat je over het algemeen liever in het gezelfschap verkeert van mensen die je interesses en kijk op de wereld delen en waar je je ei kwijt kunt?"
Dat is helemaal niet erg. Het is wel raar om te verwachten dat dat naar je toe komt in openbare ruimtes als een straat of een school. Omgang komt van twee kanten. Breng zelf wat in. Dan krijg je wat terug.
Groet,
Miriam Lavell
Miriam
kijk, nu begrijpen we elkaar weer een beetje. Maar ik vind je reacties wel fel hoor. Zo onaardig ben ik doorgaans niet!
Ik vind het inderdaad voornamelijk jammer dat er niet iemand (nouja, één, tot nu toe) bij de ouders is waar ik een klik mee heb. Dat is één. Er staan ook gewoon een hoop mensen op het schoolplein waarvan ik wel eens denk, daar wil ik niet mee gezien worden.... (die tokkies dus). Komt inderdaad wat snobistisch over, maar hetzelfde gevoel had ik vorige week toen ik in het Singermuseum in Laren stond, maar dan omgekeerd
En ik wil best wel actief zijn binnen school, maar die 100%NL-cultuur (om het zo dan maar te noemen), staat me tegen. En de ouders die meer 'mijn soort' zijn zie je dus ook niet veel op school, misschien ook wel om die reden. Dat is natuurlijk minder belangrijk voor mijn zoontje (en andere kinderen), want zij moeten naar school en ik niet.
Maar wat ik wel zie is dat mijn zoontje dus weinig buitenschoolse afspraakjes heeft op school (1x in de 3 weken) en wel graag naar de bso gaat en vaker met de vriendjes daar wil afspreken, omdat hij 'maar' 1x in de week naar de bso gaat. Op de bso komen meer van zijn 'soort', of 'type' kinderen (ik probeer er geen vies osm van te maken, voor de duidelijkheid) dan op school. De meeste kinderen van school die hier tot nu toe thuis zijn geweest, daar was gewoon niet zo'n klik mee. Maarja, zoon vindt het wel heel leuk op school, zegt ie. Er is nu nog geen probleem dus, maar als zoon ouder wordt kan ik me voorstellen dat de aansluiting in de klas minder wordt.
Speelafspraakjes
Die speelafspraken, dat knaagt aan mij ook steeds een tikkie. Die heeft zoon ook niet. Ik heb altijd het idee dat dat komt omdat de kinderen op zijn school niet zozeer afspraken maken als wel - vermoed ik - ad hoc bij elkaar naar binnen rennen. Zo stel ik me dat tenminste voor, want zo ging dat bij ons vroeger thuis ook: hoofd om de deur "ik ga bij Carla spelen" en weg was je.
Waar bijkomt: zoon zit 4 dagen per week op de BSO, en op die ene dag dat hij er niet zit heeft-ie sinds kort een activiteit dus de ruimte voor afspraakjes is minimaal. Maar goed, er is ook het weekend nog, en in dat weekend gebeurt er ook niks.
We hebben een keer een jochie van de BSO uitgenodigd en dat was reuze gezellig, maar die jongen heeft maar heel weinig tijd, verder is zoon ook nog nooit bij anderen over de vloer geweest.
Tja, 't is niet anders, het zal wel veranderen als hij wat groter wordt en meer zijn eigen gang gaat denk ik dan maar. Hij is nu 6.
Groeten,
Temet
Daarom
"Waarom is het zo erg of zelfs fout om te zeggen dat je over het algemeen liever in het gezelschap verkeert van mensen die je interesses en kijk op de wereld delen en waar je je ei kwijt kunt?"
Ik verkeer inderdaad graag in het gezelschap van mensen die mijn interesses delen en waar ik mijn ei kwijt kan.
En met die interesses en dat ei kan ik terecht bij allerlei mensen, die niet allemaal vergelijkbaar zijn in opleidingsniveau, werkkring, politieke overtuiging, muzieksmaak, culinaire voorkeuren, maar toch genoeg raakvlakken hebben.
Mijn vraag is dan ook: waarom is het zo moeilijk te geloven dat een academicus raakvlakken kan hebben met een laaggeschoolde?
Ach
Natuurlijk kan een academicus raakvlakken hebben met een laaggeschoolde. Uiteraard heeft Mamahippie 'raakvlakken' met haar ouders, waarvan ze zegt dat die laagopgeleid zijn. Maar:
"Op de uni heb ik zoveel nieuwe dingen geleerd, dat ik hele andere interesses heb ontwikkeld dan mijn ouders. Allemaal dingen die ik niet met mijn ouders kan bespreken, want zij leven in een andere wereld. Ze hebben er gewoon geen interesse voor!"
Ach, misschien ben ik wat te overgevoelig, ik herken het namelijk heel goed. En tja, nogmaals, je hoeft inderdaad niet te verwachten dat de openbare ruimtes als een straat of een school alleen worden bevolkt door het type mensen waar jij je het meest bij thuisvoelt. Maar je mag het toch wel prettig vinden als dat op de school van jouw kind het geval is? Zeker als je kinderen wat kleiner zijn heb je met die omgeving veel mee te maken.
Chris
Alsof laaggeschoolden zo ruimdenkend zijn...
Tuurlijk kan een academicus raakvlak hebben met een laaggeschoolde, maar waarom hamer je steeds op die snobistische academici? Ik ervaar net zo goed het omgekeerde hoor. Mijn familieleden vinden over het algemeen dat alle belastinggeld naar hun uitkeringen moet gaan, ipv cultuur en milieu. Mijn ouders vinden alle kunst moderner dan Rembrandt maar niks, om maar iets te noemen. Laat ik nu net semi-professioneel schilderijen te maken. Toen ik besloot zangles te nemen tijdens m'n studie: waar is dat nou voor nodig, veel te duur en een beetje aanstellerij. Je kunt toch ook wel gewóón een liedje zingen? Op school een moeder: ach, ik ben toch een cultuurbarbaar, dus dat schooltoneel hoef van mij nie zo. Die zijn net zo goed bevooroordeeld.
Versterkt zichzelf.
Mammahippie:"En ik wil best wel actief zijn binnen school, maar die 100%NL-cultuur (om het zo dan maar te noemen), staat me tegen. En de ouders die meer \'mijn soort\' zijn zie je dus ook niet veel op school, misschien ook wel om die reden."
Probeer ze eens op een andere manier op te zoeken dan. Praatje pot bij een voorlichtingsavond? Als dit mechanisme zo bestaat, dan versterkt het elkaar alleen maar natuurlijk.
Ik denk dat ik wat brutaler ben. Ik heb nooit enige ambitie gehad om 'actief' te zijn op school. Ik heb niks op met ouderraad-dinges. Maar ik deed wel mijn eigen ding. Niet met voorbedachte rade, niet eens met regelmaat, gewoon zoals het zich voordeed.
Ik kreeg een keer een megapompoen. Ik naar de meester en gevraagd of die het leuk vond om samen met de klas pompoensoep te maken. Hebben we gedaan. Was leuk. Leverde ook nog contact met een mij voorheen onbekende ouder op (en ja, afkeurende blikken van de wel actieve ouders die vonden dat ik hun terrein betrad. Boeiehhh )
Ik hang een eenvoudige strategie aan: als je contact wil, moet je jezelf kenbaar maken. Als je dat contact dan ook nog met gelijk gestemden wil, doe dan vooral dat wat je zelf leuk vindt. Daar komen vanzelf gelijkgestemden op af.
Mijn kinderen hadden geen vriendjes in groep 3. Nou ja, we noemden die kinderen wel zo, maar dat waren gewoon de kinderen van familie en kennissen, of van die twee stellen die we via ons beroep al vagelijk kenden, maar die we in eerste instantie op het schoolplein niet eens hadden herkend. Wel een raakvlakje, leuk contact, samen naar de feestweek in het dorp, maar innege vriendschap is het nooit geworden.
Pas toen mijn kinderen zelf vriendjes gingen kiezen (jaar of 8?), bleken die vooral van buiten school te komen. Dat is nooit meer veranderd, ook niet op al die andere scholen.
En dan nog doen ze het beter dan ik: Dochter heeft nog contact met 3 oud klasgenoten (over verschillende scholen verspreid).
Zoon niet. Maar ik heb dat zelf ook niet gehad.
De gedachte dat school de broedplaats is voor je beste vrienden, heb ik niet. Ik vind het helemaal niet raar dat er speelafspraakjes elders ontstaan.
Maar 6 en dan al op eigen initiatief speelafspraakjes? Ik geloof het niet zo. Dat gaat over kinderen van moeders die elkaars vriendinnen zijn.
Stuur je zoon een keertje vaker naar bso. Of doe 'm op een club. Zo heb ik dat ook gedaan.
Je moet het toch een beetje in de wereld zoeken, niet op maar een plek.
Groet,
Miriam Lavell
Hameren
"maar waarom hamer je steeds op die snobistische academici?" Voor mijn gevoel hamer ik vooral terug. En zeker niet specifiek op snobistische academici, maar op mensen hier die weigeren te geloven dat je vriendenkring gemengd kan zijn, omdat 'iedereen' toch 'het liefst omgaat met mensen met gelijke interesses'. Daar zit een aanname in (mensen met een ander (neutraal gezegd) opleidingsniveau hebben andere interesses) die ik bestrijd, gebaseerd op mijn eigen ervaring. Dan word ik niet geloofd, en voel ik me genoopt me te verdedigen. Zal ik niet meer doen.
En ja, snobisme vind je overal. Ook bij laagopgeleiden. Zo werd ik gevraagd waarom ik in vredesnaam zo nodig Engels moest gaan studeren. Dat had ik toch al op school gehad, Engels? Waar had dat nou voor nodig? Wat kostte dat wel niet? Als dergelijk onbegrip bij je eigen ouders vandaan komt (was bij mij niet zo) is het natuurlijk een heel ander verhaal. Dat raakt je veel meer.
Zeggen en doen
Ik snap je wel Mamahippie.
Maar ik denk dat het ook een kwestie is van 'verbeter de wereld begin bij...'
Als er in een recent verleden WEL multicultifeesten konden, waarom zou dat nu niet kunnen? Je hebt alleen wel een paar mensen nodig die de kar trekken. En die meteen zeggen bijvoorbeeld dat er geen geluidsversterking op het feest komt. Frans Bauer is een stuk minder erg alsie niet op megavolume klinkt. Tegen de 100%-NL-ers kun je dan het argument gebruiken dat je geen zin hebt in gedonder met vergunning aanvragen en de politie enzo.
ZEG gewoon dat je dat multicultifeest zo leuk vond! Tegen de organisatie, tegen de multiculti-moeders.
En kom met een initiatief voor ene multiculti-event op school.
Kans dat de andere ouders die zich aan het terugtrekken waren dan ook weer uit hun schulp komen.
Ander draadje?
Joyeux, het wordt een beetje ot en bovendien nogal verwarrend. Een negatieve beoordeling voor slimme kinderen en voorlopers leidt bijvoorbeeld niet tot de kwalificatie zwakke school. Zullen we een ander draadje doen over dit onderwerp?
Groet,
Miriam Lavell
Niet eigen
Mammahippie:"Mijn familieleden vinden over het algemeen dat alle belastinggeld naar hun uitkeringen moet gaan, ipv cultuur en milieu.... etc]"
Jazeker, bekend fenomeen. Een van de hoofdoorzaken voor het niet slagen van verheffingsprogramma's voor Tokkies bijvoorbeeld. Kind moet niet brutaal doen en gewone woorden gebruiken (geen 'dure'), moet gewoon gaan werken (of in een uitkering) net als iedereen.
Ik begrijp nu wat beter wat je als onzichtbaar zwaard boven het hoofd hangt. Tenminste, naar je gevoel.
Maar als je niet eigen bent (geen familie) dan hoef je daar veel minder voor te vrezen. Dan is er leven en laten leven. Ieder diertje zijn pleziertje.
Die houding maakt dat je je eigen dingen kunt doen, maar ook dat je niet eigen wordt. Een beetje afstand dus toch.
Maar juist dan is het een zegening dat er een gemengde populatie is, want als je je eigen dingen doet, dan biedt dat toch de kans op contact met anderen die die dingen ook leuk vinden.
Groet,
Miriam Lavell
Witte school
Voor mijn kinderen ben ik naar een basisschool in Buitenveldert gaan kijken. Die vond ik vaag. Waarom mijn kinderen daar naar school zouden moeten gaan? Volgens de juffen omdat het daar leuk was. Homogene groep dacht ik later, regels zijn impliciet omdat iedereen er toch zo'n beetje hetzelfde overdenkt daarom is het niet nodig om daar over te communiceren. Geen tekst.
Op de gekleurde school in de buurt kreeg ik een anderhalf uur durend college over de doelstellingen en de activiteiten en de organisatie van de school. Het pestprotocol hing aan de muur en er waren expliciete afspraken over in de rij en niet schreeuwen op de gang e.d. Achteraf dus veel handiger voor mijn kinderen, zo'n voorspelbare en expliciete school. Juist als je met ouders en kinderen te maken hebt die een diverse achtergrond hebben is het nodig om zaken af te spreken en te expliciteren en dat was in ons voordeel. Mijn kinderen hebben een vorm van autisme en impliciete regels zijn voor hen onderwater.
