Geen aansluiting met andere ouders
misschien geen echt probleem, maar ik wil toch even 'klagen'.
Onze zoon zit in groep 3 en lijkt zich prima te vermaken op school. In de klas kan hij met iedereen goed opschieten. Hij heeft niet vaak speelafspraakjes, maar lijkt hier niet erg mee te zitten. Hij gaat een dag in de week naar de bso en daar komt hij wel aan zijn trekken wat het naschools spelen betreft (alhoewel hij wel vaker naar de bso wil om met de vriendjes daar te spelen). Wel is het zo dat hij veel pluswerk krijgt als enige in de klas en dat er relatief veel zwakke leerlingen in de klas zitten, dus daarin is hij wel een uitzondering.
Maar waar ik voornamelijk mee zit is de andere ouders bij school. Wij zijn hoogopgeleid, maar het merendeel is laag of middelbaar opgeleid en dat bepaalt toch wel de toon op school. (De school, leerkrachten en dergelijke is verder echt prima!) Wat wel opvalt, vind ik, is dat er erg veel aandacht wordt besteedt aan gezonde voeding, omgangsvormen en dergelijke. Dat lijken mij dingen die je van huis uit meekrijgt in je opvoeding, maar het lijkt erop dat school de kinderen hierin moet bijspijkeren (als ik af en toe ook zie hoe de kinderen op school met elkaar omgaan, of hoeveel echt dikke kinderen er rondlopen....)
Ook buitenschoolse activiteiten met een enigszins cultureel karakter (bezoek aan bieb of museum) gaan vaak niet door vanwege gebrek aan ouderparticipatie. Ik heb dit jaar eens meegekeken met de OR (maar er uiteindelijk niet ingegaan omdat de vergaderavonden samenvallen met mijn cursus), en daar werd ik een beetje droevig van. Er werden vooral veel grapjes gemaakt over andere ouders en kinderen; bovendien maakte men zich vooral druk over de aanschaf van kerstversiering op school en het schooltoneel bijvoorbeeld dat werd niet serieus genomen ("als jij vindt dat dat beter kan ga je toch zelf een toneelstukje oefenen met de kinderen?"), net als een geschiedenisproject op school ("ach, wat maakt het uit, ik vond geschiedenis ook nooit wat aan"). Toegegeven, de school zag er erg gezellig uit in december, dat dan weer wel.
We hebben tijdens een 10-minutengesprek wel eens onze bedenkingen geuit naar de leerkrachten over andere ouders, en die konden dat alleen maar beamen.
Nouja, het is een lang verhaal geworden. Maar ik zit er toch mee... Het gaat te ver om uit te kijken naar een andere school, want het is meer ons probleem dat een probleem van zoon (vooralsnog). Een andere (hoogopgeleid) stel ouders ervaren hetzelfde als wij, en overwegen wel een andere school, maar hun kinderen hebben het dan ook niet naar hun zin op deze school.
Heeft iemand hier ervaring mee, en wat doe je ermee? Probleem is weer dat in onze woonplaats er vooral valt te kiezen tussen uitersten. Een aantal scholen wordt voornamelijk door hoogopgeleide ouders gekozen (en zijn daarmee vrij elitair) en hanteren bovendien een wachtlijst. Aan de andere kant zijn er de vrije school, nogal christelijk onderwijs, iederwijs en een aantal zwarte scholen. Willen we ook allemaal niet!
Annej
Een hele tijd geleden las ik in het Parool een interview met een dame die een boek over goede manieren bij kinderen had geschreven. Ik meen Reinildis van Ditzhuisen. Zij zei precies hetzelfde wat jij nu beschrijft. Op 'zwarte' scholen, zo stelde ze, gaat het er nog redelijk gedisciplineerd aan toe. Omdat niet iedereen dezelfde achtergrond heeft worden normen en gedragsregels expliciet gemaakt en gehandhaafd. Op witte scholen gaat men er vanuit dat het allemaal vanzelf wel goedkomt, wat het niet doet, zodat alle kinderen als schreeuwende wilden door elkaar rennen. Nou ja, het werd iets eleganter geformuleerd maar dat was wel de portee van het verhaal.
Groeten,
Temet
Schande
Nou, dat was een kwestie inderdaad, op de kakschool abcoude. De wekelijkse wandeling naar de gymzaal gaf mega-problemen. Er moesten steeds meer ouders mee om de duwende en trekkende meute in bedwang te houden (groep 1,2,3, dit verzin ik niet).
Tijdens een gewichtige oudervergadering hierover, opperde ik het (naar mijn idee) zo gebruikelijke touw: Een juf voorop, een ouder achteraan en alle kinderen links en rechts geschakeld met een handje aan het tussen de twee volwassenen bungelende touw.
Het leek me doeltreffend en eenvoudig en vooral ook een stuk veiliger dan wat er nu gebeurde.
De bourgoisie wilde er niets van weten. Alsof het kindermishandeling was. Schande!
Groet,
Miriam Lavell
Abcoude
En een tokkiebuurman stuurde zijn kinderen naar school in Abcoude. En Marokkaanse ouders sturen hun kinderen vanuit Amsterdam West naar school in Amsterdam Zuid of Buitenveldert. De eerste plaag aan wangedrag van Marokkaanse jongeren in een zwembad was in Amstelveen.
Ik weet niet wat je bedoelt
Annej, in de situatie waarover ik sprak was geen tokkie of marokkaan betrokken.
Hagelwit allemaal en allemaal (tot en met de leerkrachten) van het laat-het-kind-toch-kind-zijn en het-komt-wel-goed evangelie.
In Ouderkerk hadden we wel instroom van Amsterdam Zuid-Oost. Maar ook een schoolhoofd met beide benen op de grond. Daar was expliciet regels stellen geen moment een probleem. Er waren dus ook geen problemen.
Groet,
Miriam Lavell
Miriam
Die (voormalige) (witte) buurkinderen zitten nu op school in Abcoude en niet samen met jou kinderen die er vast al af zijn. Ik zie naast een witte vlucht - voornamelijk witte kinderen uit Zuidoost op de fiets naar het voortgezet onderwijs in Weesp - dat ook allochtone ouders en aso ouders, of ambitieuze zelf laag opgeleide ouders, op zoek gaan naar de zogenaamde voordelen van een witte school.
Dat klopt
Dat is in het algemeen een bekend fenomeen.
In het bijzonder: De shift van zuid-oost naar abcoude begon trouwens met de trek naar de voetbalclub (dat was al gaande toen mijn kinderen daar naar school gingen).
Weesp heeft geen witte vo school (is ook geen 'witte' stad). Maar daar komen (al jaren) wel heel veel kinderen uit Zuid-Ooost, Diemen en Amsterdam naar toe. Dat hangt ook samen met afstand (het zit binnen het bereik) maar inderdaad ook met loting (niet toegelaten op de voorkeursschool, de school in Weesp verkiezen boven die ene die over is in Amsterdam).
Groet,
Miriam Lavell
Erg he, annej
Verschrikkelijk toch, dat je in blanke randgemeenten ook niet meer veilig bent voor die vreselijke plaag uit Marokko. En tokkies moeten hun kinderen gewoon naar de lokale achterbuurtschool sturen, zijn ze helemaal betoeterd?
Massi
Mooi makkelijk. Kunnen die van mij mooi naar de zwarte school met Marokkaanse en Turkse leerlingen. Per slot spreken die van mij ook arabisch en heeft dochter er een paar lieve vriendinnen opgedaan.
En die ouders kom ik op mijn werk tegen. Zijn mijn collega's.
Annej
Het ligt ongetwijfeld aan de afgelopen driehonderdzestien nachten waarin zoon niet wilde doorslapen, maar ik begrijp je laatste posting niet echt. Wat hebben vervelende (Marokkaanse) rotjochies in het zwembad in Amstelveen te maken met de witte vlucht van Marokkaanse ouders? Gaan die jongens dan van groep acht linea recta door naar het zwembad om overlast te veroorzaken, hoe zie je dat voor je? En waarom is het dan toch wel leuk als jouw Arabisch sprekende kinderen bij diezelfde allochtonen op school zitten? Spreek je jezelf daar niet een beetje tegen? En welke ouders kom je dan op je werk tegen? Zijn dat dan die tokkies/aso's die je zo vaak noemt? Je ziet, ik ben het spoor gansch bijster.
Groetjes
Massi
Arabisch
Arabisch spreken heb je niet zoveel aan tussen de Marokkaanse en Turkse kinderen. Het grootste deel spreekt geen Arabisch. De meeste Marokkanen in Nederland zijn berbers. Ik weet nog hoe teleurgesteld mijn zoon was toen er een nieuwe Marokkaanse jongen in de klas kwam. Een Arabische Marokkaan. Leuk nu zouden ze samen kunnen praten en kon mijn zoon zijn Arabisch oefenen. Nou nee dus want het Arabisch in de Maghreb is heel anders dan het Arabisch wat mijn zoon spreekt. De nieuwe Marokkaanse jongen (rechtstreeks uit Marokko en sprak nog geen Nederlands) was ook erg teleurgesteld 
Ze zijn overigens wel vrienden geworden daarna.
Ook op vakantie in Marokko bleek het erg lastig te zijn om de mensen te verstaan voor de kinderen; althans in het Arabisch. Dus toch maar op het Frans overgegaan.
Afstand nemen
Afstand nemen en je "idealen" over relaties met andere ouders bijstellen zou ik zeggen. Als jouw zoon zich happy op die school voelt en er geen problemen zijn met de lesstof, dan is er toch niets aan de hand.Om die buitenschoolse activiteiten zou ik me niet te druk maken. Vanuit huis krijgt hij toch genoeg andere dingen mee?
Zelf heb ik allang geen illusies meer over relaties met andere ouders. Mijn zoon is (vanwege andere redenen) veranderd van openbare school met een zeer gemixed publiek naar particulier onderwijs (wij wonen in het buitenland) Tjonge wat een koude kak zeg. Ik doe bij de meesten allang geen moeite meer om met ze in contact te komen. Ik ben echter heel tevreden over hoe de school functioneert, mijn zoon voelt zich happy en dat is voor mij meer genoeg.(toegegeven, het heeft bij mij ook een paar jaar geduurd voor ik deze houding aan kon nemen)
Gekat
Ik heb ook al ergens het woord 'vrouwenvenijn' gehoord. Ik denk niet dat het gekat typisch is voor vrouwen (ga eens kijken op GeenStijl, met een hoop mannelijke reaguurders).
Wat mij wel als iets typisch voor dames voorkomt is het ontkennen van verschil.
TS zegt zich niet thuis te voelen, en ze wordt meteen voor snob en bevooroordeeld uitgemaakt. Er bestaan helemaal géén verschillen tussen hoog en laag opgeleiden hoor, want die en die heeft maar LBO en gaat ook naar het museum. Nou, dan is roken ook niet schadelijk, want mijn oom van tachtig..
Verschillen bestaan wel degelijk, ook al gaan die niet voor alle individuen op wil ik maar zeggen.
Nog een groter taboe is het als je die verschillen niet alleen erkent, maar ook opzoekt. Omdat je meer aansluiting vindt bijvoorbeeld. Gatsie!
Maar is dat zo gek? Bepaalde groepen hebben toch gemiddeld gezien een andere houding. Wat ga je met je leven doen? Ik zou mijn kind toch graag een levenshouding willen meegeven waarbij 'er wat van maken' geen vies voord is. Dat hoeft heus geen grote auto of dikke baan te zijn, maar gewoon iets doen wat bijzonder is voor jou. Misschien wel de wereld rondfietsen of ambachtelijke muziekinstrumenten maken, who knows..
Ik denk dat een kind meer gediend met een sociale omgeving waar zo instelling gewoon is, dan 6 jaar op een volkse school zitten om 'met iedereen om te leren gaan'.
Heb je nou dat nou echt nodig om beleefd te zijn tegen de bakker en de treinconducteur?
Overigens, als het kind happy is op deze school, gewoon zo laten. TS haalt/brengt het kind alleen, kind zit er de hele dag..
Werkelijke taboe
Henk, je zit ernaast. Het werkelijke taboe zit 'm in het niet willen erkennen dat de eigen normen en waarden geen algemeen goed zijn. Dat er geen school te vullen is met 'mensen zoals jij (of ik)' en dat dat bovendien ook nog eens bijzonder ongezond zou zijn (het wordt er dogmatisch van).
Dat, zoals in jou geval, 'er wat van maken' wel een leuke houding is maar dat iedereen daar weer een eigen idee over heeft.
"Maar is dat zo gek? Bepaalde groepen hebben toch gemiddeld gezien een andere houding. "
Waarmee je doet alsof globale verschillen (die er misschien wel zijn) meteen een overeenkomst binnen die verschillende groepen creëert.
Dat is helemaal niet zo.
"Ik denk dat een kind meer gediend met een sociale omgeving waar zo instelling gewoon is, dan 6 jaar op een volkse school zitten om \'met iedereen om te leren gaan\'. "
Waarmee je doet alsof 'er wat van maken' binnen de complete groep 'volks' niet bestaat. Je vergist je werkelijk.
"Heb je nou dat nou echt nodig om beleefd te zijn tegen de bakker en de treinconducteur? "
Ach, je moet er wat van maken 
Groet,
Miriam Lavell
Henk en miriam
Volgens mij zijn jullie het niet zo oneens. Want er zijn verschillen en dat is niet erg. Maar met dat niet te ontkennen feit moet iedereen in zijn eigen leven vooral doen wat hij/zij zelf wil.
En Henk heeft helemaal gelijk: de toon is vaak nodeloos onaangenaam op dit forum. Zie ook mijn draadje over een te laag schooladvies, daar spatte het venijn vaak af, in de trant van: hoe haal jij het in je hoofd dat jouw dochter VWO zou kunnen doen, is HAVO soms niet goed genoeg voor je? Diezelfde houding zie ik hier ook weer terug. Kijk ons eens politiek correct zijn met z'n allen!
Advies vragen doe je als je met een probleem zit en dan vind ik het onbeschoft om met z'n allen op iemands nek te springen. Als iemand een mening neerzet (zoals ik nu doe), vind ik het een ander verhaal.
Er zal altijd wel een uitzondering zijn..
En een school gevuld met 'mensen zoals jij en ik' dogmatisch? Dacht het niet. De universiteit is zo'n beetje het meest elitaire onderwijs, en juist daar is men heel open naar andere culturen toe. Ook al ben je het niet eens met sommige interpretaties van de Islam, niemand windt zich op over Filipijnse uitwisselingsstudentes met een hoofddoek. Je hebt verenigingen voor homo's, vrijgemaakt gereformeerden corpsmeisjes en oer-nerds. De voertaal is Engels, je wordt echt als een wereldburger opgevoed.
Waarmee je doet alsof \'er wat van maken\' binnen de complete groep \'volks\' niet bestaat. Je vergist je werkelijk.
Uitzonderingen zijn er altijd. En veel ook. Maar de cultuur binnen een groep bepalen zij niet.
En ik heb gemerkt dat het wel degelijk wat uitmaakt wat de groepscultuur is, zeker als je jong bent, en nog niet baas over je eigen leven en toekomst.
Ik kom uit een volks milieu. Warm nest, ook werd ik mee genomen naar het museum, bibliotheek e.d. Op dat punt niet te kort gekomen. Maar ambitieus, nee.
Zodra je niet ziek of crimineel was, ging het goed. Studeren? Niet per se, een baantje in de Blokker is toch ook goed? Verhuizen naar de Randstad? Deed niemand,dat was een andere planeet. Extra vakken? Gekkenwerk, het voordeel van slim zijn was dat je meer tijd over had om te computeren! Het was gewoon om in het ene baantje van het andere te rollen en het leven gewoon door te laten kabbelen.
Ik dacht dat dat normaal was. Pas toen ik ging studeren kwam ik mensen tegen uit andere milieus. Die werden gestimuleerd om iets naast hun school te doen, naar het buitenland te gaan, hoge cijfers te halen.
Misschien werden die wat meer uit hun comfort zone getrokken, maar het resultaat was dat ze uiteindelijk op bijzondere plekken terecht kwamen. De een was piloot, de ander zeilde de wereld rond, weer iemand anders werkte op het lab van Philips aan een een of andere nieuwe motor.
Kijk ik in mijn familie terug, dan zie ik veel mensen het gevoel hebben 'dat er meer had in gezeten'.Da's jammer.
En ik had niet het idee dat de mensen die wel verder zijn gekomen nou een ongelukkiger persoonlijk leven hadden.
Nou heb ik niet het gevoel dat je leven zinloos is als je niet iets 'stoers' doet, integendeel. Maar als je de mogelijkheid hebt je kind dat mee te geven dan zou ik daar zeker gebruik van maken.
Allochtone meisjes
Henk:"En een school gevuld met 'mensen zoals jij en ik' dogmatisch? Dacht het niet. De universiteit is zo'n beetje het meest elitaire onderwijs, en juist daar is men heel open naar andere culturen toe."
Dat denk je maar. Dat komt omdat je de meeste studenten niet te zien krijgt. Bovendien, en daar gaat dit draadje over, hebben je ouders geen contact met hun ouders. Er is geen ouder die klaagt dat er geen aansluiting is met de populatie van de universiteit.
Henk:"Je hebt verenigingen voor homo\'s, vrijgemaakt gereformeerden corpsmeisjes en oer-nerds. De voertaal is Engels, je wordt echt als een wereldburger opgevoed. "
Dat is het dus. Diversiteit. Helemaal geen verzameling van 'mensen zoals jij (of ik)' Niet eens een poging daartoe.
Henk:"Uitzonderingen zijn er altijd. En veel ook. Maar de cultuur binnen een groep bepalen zij niet. "
En dat oordeel meet jij af aan je eigen persoonlijke ervaringen binnen je gezin, je familie, de straat en de basisschool. Dat is een heel klein groepje.
Bovendien beschouw je zelf het behalen van een universitaire graad als het hoogste goed. Dat is niet erg, maar daardoor vergeet je dat de klasse waarbinnen het behalen van zo'n graad gewoon is, ook niet buiten de comfort zone treedt.
Ze moeten allemaal iets 'acceptabels' studeren, of ze willen (en kunnen) of niet. Een vak leren (ergens echt goed in zijn) mag niet. Dat is ook een beperking.
De vergelijkingen die je maakt gaan niet op.
Ja, er is een horde niet zo ambitieuze ouders. Dat is wel Hollands eigenlijk. Het komt bovendien in alle sociale klassen voor (blasé: als ie maar gelukkig is).
De meest ambitieuze groep waar je tussen kunt zitten tegenwoordig, zijn allochtone meisjes. Die doen het het best. Ook op de universiteit. Beter dan jongens en op veel terreinen zelfs beter dan autochtone meisjes.
Als persoonlijke ambitie je sorteercriterium is, dan moet je nog verder uit je comfort zone.
Een probleempje: die allochtone ambitieuse meisjes zitten ook niet allemaal bijelkaar in een klas of school. Ze zitten verspreid, overal, en tussen alle andere 'soorten' als je daar al van wilt spreken.
De kern: het is helemaal niet mogelijk om een school te vinden gevuld van de door jou gewenst 'soort'. Dat bestaat niet.
Groet,
Miriam Lavell
Herkenbaar henk
we komen blijkbaar uit hetzelfde milieu Ik kwam er ook pas tijdens mijn studie achter dat er mensen waren die veel meer interessante, uitdagende dingen deden of hadden gedaan dan wat ik gewend was. Mijn ouders vonden nog wel dat ik moest gaan studeren, maar niet te gek. Wel iets degelijks, waar je een nette baan mee kon krijgen (en nu ben ik afgestudeerd en is er geen werk:-p. Zodra iets neigde naar al teveel ambitie (behalve goede cijfers halen) was het wel een beetje eng allemaal. Nu heb ik het gevoel allerlei ervaringen gemist te hebben....
Maar goed, dat is off-topic.
Dichter bij het vuur
"Nu heb ik het gevoel allerlei ervaringen gemist te hebben.... Maar goed, dat is off-topic."
Is dat niet juist heel erg on topic?
Ik raad even: Maar is het niet juist je droom om met die andere ouders ervaringen te delen en tot nieuwe ervaringen te komen, zodat jouw kinderen niks zullen missen?
De stille hoop om jouw kinderen dichter bij het vuur te zetten dan jij zelf gezeten hebt?
Groet,
Miriam Lavell
Misschien wel
zou best kunnen hoor. Nu wil ik ze ook niet een volle agenda bezorgen (en mezelf ook niet.... buren hier hebben haast een weektaak aan het brengen en halen van hun 4 kinderen die elk op drie clubjes zitten.
Maar het is wel zo dat je via andere ouders ook wel makkelijker aan leuke adressen voor sport, muziekles etc. komt. En dan kan ik natuurlijk ook wel aan die ene buurvrouw vragen waar haar kinderen allemaal gaan sporten, fluiten, dansen, scouten en weet ik veel wat, als ze een keer niet onderweg is, natuurlijk;-p
Schoolplein is niet representatief
Als dat zo is, dan kan ik je geruststellen.
Wat jij op het schoolplein ziet, is niet representatief voor wat er in de klas aan ervaring zit. Voor wat er verteld wordt in de kring. Voor wat klasgenoten met elkaar delen als 'gewoon'.
Aangenomen dat kinderen zich sterk laten leiden door de belangstelling die hun ouders hebben, is het hebben van een brede belangstelling eigenlijk genoeg.
Jouw ouders hadden een afgebakend wereldbeeld voor jou, vonden een heleboel 'niet zo nodig'. Speculerend: Misschien zaten er wel kinderen bij jou in de klas met ervaringen die jij gemist hebt, maar dat heb je gemist omdat je als kind op het kompas van je ouders voer.
Ene oor in, andere uit, kennelijk niet belangrijk.
Als jouw kompas anders is, breder, geinteresseerd in bijzondere ervaringen, dan heeft jouw kind daar genoeg aan om wel de oren te spitsen en die ervaringen te onthouden en mee te nemen.
Maar misschien is dat zelfs wel de verklaring voor het feit dat je zoon makkelijker vriendjes opdoet bij bso. Dat maakt in feite niet uit. Brede belangstelling, oren open, en opzuigen wat kan daar waar het is.
Juist niet afgebakend tussen schoolmuren, maar overal.
Groet,
Miriam Lavell
Wat doe jij?
Zie http://www.trouw.nl/tr/nl/4556/Onderwijs/article/detail/3129483/2012/01/19/Ouders-kunnen-hun-kind-niet-uitleggen-waarom-de-maan-soms-niet-zichtbaar-is.dhtml
Ik denk dat het voor het stimuleren van kinderen van doorslaggevend belang is dat je bereid bent te erkennen dat je iets niet weet of dat je kind iets beter kan weten of kunnen. Dat dat helemaal niet erg is, het zegt misschien meer over de tijd dan over jezelf. Dat je ondertussen volwassen en mens genoeg bent om het antwoord op de vraag op te zoeken en dat je dat dan ook best kunt begrijpen. En anders kun je het samen met kind aan tante Nel vragen.
Dat lukt je niet als je werkelijk een laag denkniveau hebt, als je niet kan lezen of schrijven of als je denkt dat toegeven dat je iets niet weet afdoet aan je gezag.
Het lukt je bovendien niet als je zelf bang bent om vragen te stellen (misschien vinden ze me dom), of als je denkt dat je wereldbeeld 'af' is en je eigen interpretatie de juiste (ik ben toch niet dom!). Dan stel je geen vragen, dan weet je alleen maar. Maar eigenlijk weet je dan niks.
Ik denk dat willen weten genoeg is en tegelijkertijd het enige. Schoolpopulatie doet er minder toe.
Groet,
Miriam Lavell
Fijn henk
Goede reactie van jou, Henk, je verwoordt precies wat ik bedoel. Vandaar dat ik nog (eenmalig) reageer in deze draad. En Miriam, ik lees jouw reacties niet meer, het lijkt er gewoon op dat je niet buiten je eigen denktrant kunt stappen. Kokervisie op een andere wijze, alleen jouw waarheid bestaat, of in elk geval heb je geen zin om je open te stellen voor mensen die een heel ander beeld hebben dan jij. Afserveren en blijven zeggen "je hebt ongelijk", dat is jammer. Kennelijk leef jij in een andere wereld dan ik.
Ter verdieping
Guin, zie http://www.adviesorgaan-rmo.nl/publicaties/adviezen/2011/1630/1633/ en download het advies.
Vind je 190 pagina's over dit onderwerp. Je zult vast veel herkennen.
Groet,
Miriam Lavell
Je valt een stropop aan
Bovendien beschouw je zelf het behalen van een universitaire graad als het hoogste goed. Dat is niet erg, maar daardoor vergeet je dat de klasse waarbinnen het behalen van zo\'n graad gewoon is, ook niet buiten de comfort zone treedt.
Ze moeten allemaal iets \'acceptabels\' studeren, of ze willen (en kunnen) of niet. Een vak leren (ergens echt goed in zijn) mag niet. Dat is ook een beperking
Dat heb ik niet gezegd. Mijn quote:
"
Je valt een stropop aan. Je doet alsof mijn enige doel is een kind te kweken waar ik zoveel mogelijk mee kan opscheppen, en dat wil bereiken door mijn kind naar een zelfgenoegzaam incestmilieu te sturen.
Dat wil ik niet. Mijn letterlijke citaat: "Dat hoeft heus geen grote auto of dikke baan te zijn, maar gewoon iets doen wat bijzonder is voor jou. Misschien wel de wereld rondfietsen of ambachtelijke muziekinstrumenten maken, who knows.."
Mijn soort mensen zijn geen blanke goudstaafjes, integendeel. Mijn soort is het soort dat wat van het leven wil maken. Wit zwart geel, homo, nerd vrijgemaakt met een hoofddoek, het maakt niet uit. Het soort dat je op een universiteit aantreft inderdaad. Pas daar voelde ik me echt op mijn plek.
Als het mogelijk zou zijn voor mijn kind om al eerder in een omgeving te zitten die daarbij in de buurt kom zou ik dat doen.
De kern: het is helemaal niet mogelijk om een school te vinden gevuld van de door jou gewenst \'soort\'. Dat bestaat niet.
Het 100% perfecte huis of baan bestaat ook niet. Neemt niet weg dat het mensen vrij staat te zoeken naar iets wat daar zo dicht mogelijk bij in de buurt komt.
De 100% midden-in-de-maatschappij school bestaat ook niet.
Reden om de mensen die vinden dat die school het ideaal is, belachelijk te maken?
Verbeterde tekst
Bovendien beschouw je zelf het behalen van een universitaire graad als het hoogste goed. Dat is niet erg, maar daardoor vergeet je dat de klasse waarbinnen het behalen van zo\'n graad gewoon is, ook niet buiten de comfort zone treedt.
Ze moeten allemaal iets \'acceptabels\' studeren, of ze willen (en kunnen) of niet. Een vak leren (ergens echt goed in zijn) mag niet. Dat is ook een beperking
Je valt een stropop aan. Je doet alsof mijn enige doel is een kind te kweken waar ik zoveel mogelijk mee kan opscheppen, en dat wil bereiken door mijn kind naar een zelfgenoegzaam incestmilieu te sturen.
Dat wil ik niet. Mijn letterlijke citaat: "Dat hoeft heus geen grote auto of dikke baan te zijn, maar gewoon iets doen wat bijzonder is voor jou. Misschien wel de wereld rondfietsen of ambachtelijke muziekinstrumenten maken, who knows.."
Mijn soort mensen zijn geen blanke goudstaafjes, integendeel. Mijn soort is het soort dat wat van het leven wil maken. Wit zwart geel, homo, nerd vrijgemaakt met een hoofddoek, het maakt niet uit. Het soort dat je op een universiteit aantreft inderdaad. Pas daar voelde ik me echt op mijn plek.
Als het mogelijk zou zijn voor mijn kind om al eerder in een omgeving te zitten die daarbij in de buurt kom zou ik dat doen.
De kern: het is helemaal niet mogelijk om een school te vinden gevuld van de door jou gewenst \'soort\'. Dat bestaat niet.
Het 100% perfecte huis of baan bestaat ook niet. Neemt niet weg dat het mensen vrij staat te zoeken naar iets wat daar zo dicht mogelijk bij in de buurt komt.
De 100% midden-in-de-maatschappij school bestaat ook niet.
Reden om de mensen die vinden dat die school het ideaal is, belachelijk te maken?
Dank je.
Dank je.
als schoolpopulatie er echt zo weinig toe doet,
"Ik denk dat willen weten genoeg is en tegelijkertijd het enige. Schoolpopulatie doet er minder toe. "
Als schoolpopulatie er echt zo weinig toe doet, nou wat is er dan mis om een school uit te kiezen waar je met de andere moeders lekker over nuffige onderwerpen als politiek en kunst kunt klessebessen?
Ik ook
Nu heb ik het gevoel allerlei ervaringen gemist te hebben....
Ik ook, maar ben het aan het inhalen : )
Over stropoppen gesproken
Henk, je maakt het nu wel ingewikkeld hoor.
"Je doet alsof mijn enige doel is een kind te kweken waar ik zoveel mogelijk mee kan opscheppen, en dat wil bereiken door mijn kind naar een zelfgenoegzaam incestmilieu te sturen."
Dat doe ik niet, dat zeg ik nergens. Wat je citeert van wat ik zeg, gaat niet over jou. Het gaat over de klasse waarbinnen het behalen van een universitaire graad gewoon is. Dat was jij toch niet?
Je projecteert jouw ervaring en beleving van de universiteit als gemeenschappelijke deler van alles en iedereen. En dat klopt gewoon niet. Een flinke bubs zit er met een andere achtergrond en andere motieven.
"Als het mogelijk zou zijn voor mijn kind om al eerder in een omgeving te zitten die daarbij in de buurt kom zou ik dat doen. "
Maar daar gaat het dus om: de realiteit is dat die mogelijkheid er niet is. Het alternatief, selecteren op opleidingsniveau (in de hoop dat dat wat voorspelt), brengt _niet_ de mensen bijeen die jij bedoelt. Het tegendeel zelfs, zie dat rapport. Die stroom sluit juist mensen uit.
"Het 100% perfecte huis of baan bestaat ook niet. Neemt niet weg dat het mensen vrij staat te zoeken naar iets wat daar zo dicht mogelijk bij in de buurt komt. "
Dat is maar betrekkelijk, schoolkeuze wordt steeds minder een vrije keuze. Hoe dan ook: opleidingsniveau van de ouders als onderscheidend element kiezen, is de weg naar de hel, zie dat rapport.
Sinds dat gebeurt in Nederland is er weer sprake van niveaudaling (kinderen, vooral jongens, halen niet het niveau van hun ouders) en zijn de kansen voor niveau-stijgen moeizamer geworden.
"De 100% midden-in-de-maatschappij school bestaat ook niet."
En ook dat is je eigen stropop.
"Reden om de mensen die vinden dat die school het ideaal is, belachelijk te maken? "
Als je tegenspraak synoniem vindt aan belachelijk maken... tja..
Hoe dan ook: volgens mij zijn mammahippie en ik tot een goed gespreksresultaat gekomen.
Groet,
Miriam Lavell
Waar ging onze discussie ook alweer over
Waar ging onze discussie ook alweer over? Oh ja. Dat ik een ambitieus klimaat beter vind voor de ontwikkeling van mijn kind dan 'met iedereen leren omgaan'.
En dat voor zover beschikbaar ik mijn kind naar een school zou sturen waar de "klasse waarbinnen het behalen van een universitaire graad gewoon is' de sfeer bepaalt.
En misschien is het gewoon voor die klasse om naar het buitenland te gaan, ze treden wel degelijk uit hun comfort zone.
