Gezakt voor havo en moet van school?

Ongeschikt

Bromvlieg:"Ik denk ook niet dat het perse aan de school ligt. Of aan het onderwijssysteem. "
Inderdaad. Het ligt aan de dominante opvattingen over ontwikkeling. Vooral de belerende toon daarin die doet alsof het beter voor de leerling is om maar niet naar de havo te gaan (of naar groep 3).
De dominante opvatting maakt leergeschiedenis en toetskenmerken tot menswaarden. "Jij bent zus of zo, dus met jou wordt het nooit wat".
Het vervelende is dat scholen ook feitelijk de macht hebben om je de toegang tot dat onderwijs te ontzeggen. Zelfs als je een geschikte vooropleiding hebt.
"Mensen bij wie je je thuis voelt, je vriendenkring, je familie. "
Nou nee. De leerling kan niet kiezen. Die moet gedienstig afwachten of ie gekozen wordt. De manier waarop jij het kind van vriendin van afwijst en tot 'ongeschikt' verklaart, is precies de manier waarop dat gebeurt.
Bromvlieg "Nee, rijden is niks voor mij, maar ik wil het blijven kunnen omdat ik misschien op een dag niet iemand heb die voor mijn plezier achter het stuur stapt. "
En dat is de kern natuurlijk. Je wil de keuze blijven houden. Je hebt dat examen gehaald dus... Je wil niet dat een gemeente, een autoverkoper of verhuurder of een wegbeheerder alsnog jou aanwrijft dat je dat diploma niet in een keer hebt gehaald, dus dat je niet geschikt bent om te rijden.
De emotie en wens die je daarbij voelt is precies zoals kind van vriendin van dat voelt.
Bromvlieg:"Maar daarnaast bestaan er ook scholen waar nou eenmaal weinig \'gewone mensen\' komen, het Luzac bijvoorbeeld. Wat een diploma van zo\'n school betekent voor je vervolgkansen, dat zou ik best eens willen weten. "
Kijk naar je eigen rijbewijs. Hoe krakkemikkig je dat ook gehaald mag hebben. Als het goed is dan betekent een havo diploma gewoon een diploma en dat betekent toegang tot een vervolgopleiding.
De enige reden dat er niet op de manier die jij zo duidelijk laat zien aan rijbewijzen wordt getwijfeld en wel aan schoolprestaties en diploma's, is omdat de dominante partijen uit het onderwijs het niet voor het zeggen hebben op de weg.
Zou je het aan hen overlaten, dan zou jij geen meter meer mogen rijden.
Groet,
Miriam Lavell

Oorzaak en gevolg

Cobi, de redenen die jij noemt zijn niet de oorzaak maar het gevolg. De grond voor sociale selectie ligt in stapelredeneringen over afkomst, sociale omgeving en schoolprestaties, en omkeringen daarvan. Een leerling uit een sociaal zwak milieu krijgt minder snel een havo/vwo advies vanwege de gedachte dat er van thuis helemaal geen hulp zal komen.
Maar dat begint al in de kleuterklas natuurlijk. Zittenblijven om aan te sterken wegens taalzwakke thuisomgeving. Eerder naar het s(b)o verwijzen. Eerder opgeven ook, het aanbod een tandje naar beneden bijstellen vanwege de vooronderstelling dat het te moeilijk is.
De omkering is van de laatste jaren: sociaal sterkere ouders kunnen helpen, dus krijgen lln steeds meer opdrachten die zonder hulp (computer, moeder met tweede auto) nauwelijks uit te voeren zijn.
Dat werkt opnieuw segregatie in de hand. Die werking is op dit forum nav discussies over werkstukken ook al voorspeld.
Cobi:"Lukt het niet zo op havo.vwo adan kunnen kapitaalkrachtigen hun toevlucht nemen tot huisewerkbegeleiding of Luzac. "
Dat zou zo hinderlijk niet zijn als niet tegelijkertijd de toegang tot het vavo werd beperkt tot 18+ers. De Rutteregeling die via een omweg 16+ers ook toegang geeft, biedt geen soelaas. Voor toegang ben je opnieuw geheel afhankelijk van de vraag of de school je die opleiding gung.
En dat gebeurt niet als je niet in het profielplaatje past van de ideale havo leerling.
Ondertussen moet je wel naar school (kwalificatieplicht). Dat wordt gedwongen mbo, in een richting die toevallig beschikbaar is in de regio. Van keuze is niet echt sprake.
Groet,
Miriam Lavell

Rijbewijs heeft geen cijfers

Oke, ik kan je helemaal volgen Miriam. Inderdaad heb ik mijn rijbewijs 'krakkemikkig' gehaald en ik besef mijn beperkingen. Zo kun je ook een diploma in het voortgezet onderwijs 'krakkemikkig' binnenhalen - en je hebt gelijk, het is hartstikke geldig en het is een toegangsbewijs naar een vervolg.
Op een rijbewijs staat niet waar en hoe je het gehaald hebt. Er staan geen cijfertjes bij, niet 'rijbewijshouder is diemaal gezakt'en ook niet de naam van de rijschool.
Daarom blijft mijn vraag staan: wat voor effect heeft het als je je diploma bv. aan het Luzac-college hebt gehaald?

Wat ik wel weet

Er staat een gymnasium/atheneum in Den Bosch,als je daar slaagt,hoef je bij bepaalde studies niet te loten,maar wordt je direct toegelaten.Dat kan dus het effect zijn....
Bastet

'Miriam: Een leerling uit een sociaal zwak milieu krijgt minder snel een havo/vwo advies vanwege de gedachte dat er van thuis helemaal geen hulp zal komen.'

Niet mee eens. Dat advies komt er na een jaar of zeven basisonderwijs waarin de school de leerling (en zijn/ haar omgeving) heeft leren kennen.
Er bestaan beslist ook kinderen uit een sociaal zwak milieu die wel degelijk laten merken verder te willen - en dan zoekt de school mee naar een vervolgopleiding met de best mogelijke leerlingzorg.

Ik weet dat de juf uit groep 8 geregeld met pijn in het hart kinderen uitzwaait van wie ze weet dat het straks heel lastig zal worden. Gezinnen waar niet zoveel onderling contact is, kinderen die veel op straat hangen en vrienden opdoen die de prestatiedrang in positieve zin niet zullen bevorderen... dan houd je je hart vast. Dat is niet een kwestie van 'opvattingen'. Dat is hoe het in het leven soms gaat.
Ik denk dat mensen met een vriendenbestand in gegoede kringen daar soms te weinig oog voor hebben, want die mensen wonen niet in hun leefomgeving, het is een andere wereld. Als je alleen maar vrienden met VWO-kinderen hebt, weet je weinig af van VMBO.

En ja, er is veel ongelijkheid, nog steeds. Cobi heeft hartgrondig gelijk met haar zorg daarom. Maar ik heb geen idee wat 'we' daar aan kunnen doen.

Maar goed, we dwalen enorm af.

Hopelijk vindt zoon van 'vriendin van' de optimale manier om op de PABO terecht te komen en wordt hij een leerkracht die een belangrijke bijdrage levert aan verbeteringen.

bromvlieg

Centrale loting

Kaaskopje:"Het is natuurlijk ook mogelijk om buiten je regio naar school te gaan."
Een vo schooladvies is bindend. Niet over of niet door mogen stromen naar havo, betekent dat je het kan schudden. Ook een eindje verderop. Tenzij.... uitzondering, maar dat is zoeken naar een speld in een hooiberg.
Bromvlieg:"Op een rijbewijs staat niet waar en hoe je het gehaald hebt. "
Je blijft hangen in je eigen Luzac vraag, terwijl de kwestie groter is. Je beweerde eerder dat het niet behalen van een diploma, zelfs na herexamens, reden zou moeten zijn om helemaal van dat diploma af te zien.
En dat is net zulke onzin.
"wat voor effect heeft het als je je diploma bv. aan het Luzac-college hebt gehaald? "
Geen. Althans, niet bij centrale aanmelding voor een hbo of universiteit. In die procedure is een diploma een diploma. Net als je rijbewijs.
Bastet:"Er staat een gymnasium/atheneum in Den Bosch,als je daar slaagt,hoef je bij bepaalde studies niet te loten,maar wordt je direct toegelaten."
Dat kan niet gaan over centrale aanmelding/loting. Bij een decentrale procedure is het technisch mogelijk, maar ik waag het te betwijfelen.
Groet,
Miriam Lavell

Thuis situatie

Mijn zoon van nu 20 heeft een vrij hechte vriendengroep van de middelbare school aan wie hij nog steeds trouw is. Ik ken die jongens vanaf dat ze een jaar of 11 zijn. Jongens die redelijk intelligent zijn maar vaak weinig gemotiveerd betreffende school en de meesten uit een sociaal zwak milieu of in elk geval uit slecht geïntegreerde gezinnen van buitenlandse afkomst. Ze zijn allemaal begonnen in een gemengde brugklas. Van die groep is mijn zoon de enige die VWO heeft afgemaakt. De andere jongens hebben hooguit een VMBO diploma en een aantal hebben zelfs helemaal niks. Een van die jongens is nu gemotiveerd om havo te halen via een ROC/Volwassenenonderwijs. Een deel van de andere jongens hebben vage baantjes en bezigheden waar ik liever niks van wil weten.

Mijn zoon is niet echt anders dan die jongens. Hij had nu in precies dezelfde situatie kunnen zitten als zij. Alleen mijn zoon heeft toevallig ouders die niet alleen school belangrijk vinden maar vooral de tijd en de middelen hebben om er ook voor te zorgen dat hij dat diploma heeft gehaald. Dat heeft hij inderdaad op mijn wilskracht gehaald. In de praktijk zal echter niemand hem ooit vragen hoe hij dat diploma heeft gehaald. Hij heeft het gewoon op zak en kan nu aan opleidingen deelnemen die zijn interesse hebben. Die andere jongens zouden die opleidingen ook makkelijk kunnen wat betreffende intelligentie maar ze hebben een te grote achterstand opgelopen en zijn hun motivatie helemaal kwijt. Op een mbo 2 niveau hebben die jongens helemaal geen motivatie meer wat dat vinden ze allemaal niet zo interessant. Ik merk als ze hier zijn dat ze de boeken van mijn zoon echt met interesse bekijken maar na 8 jaar nauwelijks tijd aan hun opleiding te hebben besteed hebben ze nu niet meer de motivatie om opnieuw te beginnen.

Ik vind het persoonlijk heel jammer dat de thuissituatie blijkbaar zo'n grote rol speelt in de kans op slagen. Het onderwijs heeft zijn verheffende functie als dat ooit al aanwezig was allang verloren.

Maylise

Rol thuissituatie

Het is een enorme open deur: de thuissituatie speelt een grote rol in de kans op slagen, Maylise heeft helemaal gelijk in haar constatering. Maar dat is toch altijd al zo geweest?

Bijkomend probleem is dat de samenleving steeds meer dingen op het bordje 'school' schuift die in de thuissituatie thuishoren. Daar wordt het allemaal nog lastiger van.

Wat kunnen mensen eraan doen om dat 'thuis' te optimaliseren zodat kinderen echt bereiken 'wat er in zit'? Als motivatie eenmaal verloren is, loopt de achterstand snel op. Maylise legt dat goed uit in haar observaties.

Omgekeerd

Bromvlieg:"Het is een enorme open deur: de thuissituatie speelt een grote rol in de kans op slagen, Maylise heeft helemaal gelijk in haar constatering. Maar dat is toch altijd al zo geweest? "
Ja. Maar niet omdat dat per se nodig is. Het gaat over dominante opvattingen. Die van de verheffing bestaat wel, maar is nooit dominant geworden. De domninante opvatting gaat over 'je plaats weten'.
Die dominante opvatting koppelt wie je bent en waar je vandaan komt aan de opleiding die je gegund wordt. Er worden telkens nieuwe valkuilen gemaakt om de ideale leerling over te houden. De meest recente hobbel is het moeten hebben van een computer (en dan ook nog een redelijk nieuwe met een kleurenprinter).
"Bijkomend probleem is dat de samenleving steeds meer dingen op het bordje \'school\' schuift die in de thuissituatie thuishoren. Daar wordt het allemaal nog lastiger van. "
Het omgekeerde is aan de hand. Onderwijssucces wordt vooral bepaald door wat er thuis gebeurd. Het onderwijs wordt van school naar de huiskamer geduwd.
"Wat kunnen mensen eraan doen om dat \'thuis\' te optimaliseren zodat kinderen echt bereiken \'wat er in zit\'?"
Onderwijs geven op school en niet af laten hangen van wat er thuis gebeurt.
Nou red je het daar niet volledig mee, maar een computer moeten hebben is zo'n voorbeeld waaraan te zien is hoe het onderwijs tot in het onredelijke naar de huiskamer wordt geschoven.
Groet,
Miriam Lavell

Onrealistisch

Miriam: 'Onderwijs geven op school en niet af laten hangen van wat er thuis gebeurt'

Dat is onmogelijk en onzinnig.

Leerlingen zijn geen plastic playmobielpoppetjes, maar mensen. Als er thuis onrust heerst door ziekte, depressie, financiele moeilijkheden, ruzie met eigen of stiefbroers/zussen, als er gedoe is met puberrelaties, verbouwingen die veel troep en onrust geven, relatieproblemen van ouders, kan de school nog zo goed onderwijs geven, dan staat hun hoofd er niet echt naar en is het enorm moeilijk de knop om te zetten. Op school lukt dat misschien nog wel, maar zodra een kind thuis is, nemen zulke zaken hun plaats.

Je kunt als onderwijsinstantie niet net doen of 'thuis' er niet toe doet!

Onderwijs geven

"Je kunt als onderwijsinstantie niet net doen of \'thuis\' er niet toe doet"
Dat kun je wel. Gewoon onderwijs blijven geven en niet, zoals nu eerder regel is dan uitzondering, bij voorbaat al het onderwijs en de adviezen naar beneden bijstellen.
Onderwijs geven op school bovendien en dat niet af laten hangen van de noodzaak van een eigen kamer, een kopje thee bij thuiskomst en een computer die beschikbaar is en voorzien van up to date programma's en kleurenprinter.
"Op school lukt dat misschien nog wel, maar zodra een kind thuis is, nemen zulke zaken hun plaats. "
Precies. En op school moet het gebeuren.
Groet,
Miriam Lavell

Rijbewijs

Je kunt hier weer een vergelijking maken met het behalen van een rijbewijs. Dat sorteert niet naar afkomst. Terwijl je er wel voor moet betalen.
Daarmee wordt eens te meer duidelijk dat geld niet het probleem is. Wel de omgang met de leerlingen.
Groet,
Miriam Lavell

Jongens

Pelle, alle jongens krijgen vaker te maken met een negatief oordeel, blijven zitten en verwijzing naar het s(b)o. Dat heeft te maken met de leerkrachtenopvatting over jongens.
De algemene gedachte is dat het onderwijs beter aansluit op meisjes en dat ze daardoor beter scoren. Maar dat is helemaal niet waar. Jongens scoren nog steeds beter. Maar ze worden daar niet voor beloond. Ze worden afgerekend op hun gedrag (of op voorspellingen daarover), niet op hun prestaties.
Je kunt dan nog verder graven naar sociologische verschijnselen in specifieke groepen en die zijn er beslist. Maar wat er duimendik bovenop ligt, de vooringenomen omgang met leerlingen, is genoeg om een flink deel van het segregerende in het onderwijs op te lossen.
Groet,
Miriam Lavell

Sociale afkomst

Ik ben het volledig met Miriam eens, dat juist alles is doorgeschoten naar 'als je thuis veel hulp biedt, dan haalt je kind zijn havo of vwo diploma wel'. De school zou juist hulp moeten bieden, maar alles is naar thuis verschoven op een heleboel scholen.
Zoon heeft net z'n Havo-diploma binnen. Hij zit op een gemengde school; veel allochtone jongens en meiden hebben hier ook hun havo of vwo diploma gekregen afgelopen week. Deze school doet er namelijk alles aan om haar leerlingen binnenboord te houden en biedt extra hulp op school voor wie dat nodig hebben. Dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld andere scholen hier in de stad die hun school vooral wit wil houden en alleen bepaalde leerlingen wil hebben van het type ouders dat Cobi en Tirza beschrijven. En dan draait het allemaal om de percentages geslaagden, want dàt komt in de media.
Zeer ergerlijk.
En nog even over MBO-ers die doorstromen naar het HBO en volgens Kaaskopje beter voorbereid zijn op het HBO. Dat is dus niet zo. Er is veel uitval onder MBO-ers in het HBO, met name vanwege het te lage niveau van Nederlands, Engels en rekenen/wiskunde van MBO-ers. Overigens is het ook zo dat Havisten die hun prop halen op het HBO en doorstromen naar het WO, slechts 25% zijn of haar universitaire opleiding afmaakt.
Groet,
Jujube

Thuis situatie

is wel degelijk 1 van de dingen die meegenomen worden in het advies voor het vervolgonderwijs.

Ik werd zelf verwezen naar het LHNO/LTS, omdat mijn zus geestelijk gehandicapt is, mijn vader gedeeltelijke MBO opleiding heeft en mijn moeder niet meer als basisonderwijs.
Dat ik aan het onderpresteren was zag niemand. Dat ik de hoogste cito-score van de hele regio had werd pas bekend toen ik op de LTS helemaal vastgelopen was en met spoed van school moest. De huisarts onderkende het wel!!
Ik ben de directeur van de MAVO nog steeds dankbaar dat hij mij 6 weken voor het eind van het schooljaar wilde aannemen en alles uitgezocht heeft, en mij vervolgens begeleid heeft om voor december van het zelfde jaar te begeleiden in mijn keuze voor HAVO of VWO. Dit grapje heeft me 1 studiejaar gekost. Ik ben doorgestroomd van 3 LHNO/LTS naar 3 HAVO.
De directeur van de basisschool heeft pas geleden nog gezegd dat hij de cito's nooit gebruikt voor het advies. Hij is nu nog directeur. Gaat gelukkig binnenkort met pensioen.

Miriam

Zoals ik het begrepen heb scoren jongens vergeleken met meisjes láter beter, in feite te laat dus om het knap te kunnen doen binnen de termijn van het VO. Gemiddeld genomen dan.
Wat ik inderdaad ook een pijnlijk verschijnsel vind is dat je als ouders met MAVO je kind niet goed kunt helpen als het op een hoger niveau zit. Maar is dat niet altijd zo geweest?

Daar gaat het niet om

Ik ben zelf een echte alfa en heb twee beta-kinderen. Toch help ik ze probleemloos met wis- schei- en natuurkunde. En een kind doet Grieks, die taal heeft zelfs een ander alfabet, daar kan ik met al mijn alfa-kennis toch net niks mee Het gaat niet om de inhoudelijke kennis, het gaat om dingen indelen, een samenvatting voorstellen, een vraag langzaam en duidelijk voorlezen, meedenken - enzovoort. Wat bij mij vaak helpt, is dat ik het door mijn kroost aan míj uit laat leggen.
O, en meezuchten over zoveel oneerlijkheid en werk. Helpt ook

Tirza

Dat

het kan natuurlijk. Het niveau van de ouders of het beheersen van de stof die de kinderen krijgen, doet niet zoveel ter zake. Wat wél terzake doet, is het vermogen om lesstof tot je te nemen vanaf papier. Om te doorzien hoe lesmethoden werken (de woordjes in de gele blokken zijn echt belangrijk), om het toets- en bedcijfersysteem te doorgronden, een tijdsplanning te maken, prioriteiten te stellen enzovoort. Ik kan me voorstellen, dat dat je niet lukt als je zelf geen theoretische achtergrond hebt. Maar het kan dus wél als je de inhoud van de vakken niet beheerst, daar heeft het niet zoveel mee te maken.

Tirza

Ja hoor

Ik heb mijn havo-zoon altijd geholpen,met mijn mavo-diploma.. Het zit hem vaak niet zozeer in de stof zelf,maar om studievaardigheden.En inderdaad,om uitleg vragen aan je kinderen,is ook heel grappig.Je ziet dat bij hen het kwartje valt,tijdens de uitleg aan jou.

Helpen

Kaaskopje:"Wat ik inderdaad ook een pijnlijk verschijnsel vind is dat je als ouders met MAVO je kind niet goed kunt helpen als het op een hoger niveau zit. Maar is dat niet altijd zo geweest?"
Het is niet waar (zie de overige reacties) maar dat moet je maar weten als ouders. Wie het niet weet houdt zich misschien wel (te) bescheiden afzijdig.
De verandering zit 'm vooral in het leunen op hulp van ouders.
Scholen gedragen zich als verzekeraars. Ze willen die leerlingen bij wie het makkelijkst rendement te halen valt. Statistieken laten zien dat dat opleidingsniveau van de ouders een rol speelt in succes.
Die kennis heeft twee bewegingen voortgebracht: selectie op dat opleidingsniveau (statistische kans op succes) en tegelijkertijd de gedachte dat ouders van een dergelijk niveau zelf wel vanalles kunnen. Moeten ook. Wat precies staat trouwens nergens.
De verwachtingen van leerkrachten en scholen vind je in flarden terug in krantenartikelen.
Voorbeeld:" Juf Tineke van der Steen (30) van Het Baken in Werkendam formuleert het nog dwingender: „Ouders moeten hun kinderen begeleiden, optillen en een stukje meenemen. Maar niet hun werk afnemen.” Onder ’optillen’ verstaat Van der Steen (die in 2009 ’Leerkracht van het jaar’ was): naast dochter gaan zitten, het plan met haar bespreken, haar leren leren. „Het gaat me om het proces: dat moeten ouders begeleiden. ”
ttp://www.trouw.nl/onderwijs/article3090704.ece/Na_een_kwartiertje_googelen_doet_ze_niks_meer_.html
In het vo zijn de verwachtingen van wat ouders moeten navenant hoger.
Vroeger ging het om andere dingen. Museumbezoek met het gezin. (Kinder)boeken in de boekenkast. Scrabble of triviant spelen. De krant lezen en daar wel eens over praten met je kinderen.
Nu het om feitelijke onderwijsbegeleiding moet gaan, worden de verschillen alleen maar groter. Vooral omdat heel veel ouders de geheime verwachting niet kennen.
Het Luzac is hier al even langsgeweest als boosdoener van vanalles. De grap is dat dit type school juist niet leunt op de ouders. Alles gebeurt op school. De 'begeleiding' is in de meeste uren niet hoogdravender dan in een leslokaal zitten, je kop houden en je huiswerk maken. Dat is genoeg meestal. Extra hulp ziet er niet anders uit dan een mentor die concrete deelafspraken voor de week maakt (dit en dat maken/leren) en die je daaraan houdt.
Elke school kan dat zo doen.
Maar zie Bromvlieg over dat type onderwijs. Ze vindt het niet een echt diploma. Ze is beslist niet de enige die er zo over denkt. Dezelfde weerstand bestaat tegen ouders die onderwijsbegeleiding inhuren.
Het gaat kennelijk niet om werk dat gedaan moet worden, maar om de systamatiek die geheim houdt wat er gedaan moet worden waardoor alleen mensen die weten wat er gedaan moet worden hun kinderen naar een diploma kunnen helpen.
Groet,
Miriam Lavell

Nogmaals helpen

Maar als het helpen verder gaat dan de systematiek doorzien en ze te helpen aan dát is belangrijk en dát is belangrijk en maak overzichten en uittreksels én het niveau is te hoog...kortom ze behoeven écht uitleg als zo gaat deze som en zo gaat deze som...Dan kan je toch altijd nog een ander vragen???
Hebben we hier ook gedaan...en dat terwijl dochter toch een lager niveau doet dan ik ooit deed. Maar wiskunde deed ik op m'n sloffen...gevolg ik viel in slaap tijdens de les (of spijbelde) en kreeg de helft niet mee. Oudste heeft hetzelfde...zó saai dat wiskunde...ze leggen alles 10 keer uit en nóg zijn er die er niks van snappen (gaap,gaap). Ze wilde wiskunde al laten vallen...wat wij niet hebben toegestaan met een 8 op het rapport. Ze hield het dus als 'bijvak',gewoon een extra vak...zou ze een onvoeldoende halen dan telde die niet mee. En toen kwam het examenjaar en d'r cijfers voor wiskunde kelderden...naar een krap 5-je. Ja ze snapte er nu opeens niks meer van...teveel lessen verslapen....niet opgelet want ze snapte het toch wel....Dus moesten wij helpen...en oei dat viel tegen...want in examenjaar krijg je alles van de afgelopen 4 jaar...dus niet alles is meer op te zoeken...Mijn hoofd maakte overuren,want ja ik snapte het wel...maar uitleggen volgens de regels van de kunst is veel ingewikkelder. Wiskundeleraar wilde d'r met een 5-je geen examen laten doen. Want het was d'r eigen schuld,als ze had opgelet had ze het op d'r sloffen kunnen doen. Wel wilde hij na enig gemopper d'r bijles geven...dát wilde puber weer niet. Haar relatie met wiskundeleraar had de nodige deuken opgelopen doordat ze zich zo verveelde had ze menig les verstiert (arme man...)en ze deed liever gewoon geen examen,was het ook klaar en extra uren met de wiskundeleraar zag ze helemaal niet zitten.Toen kwam ik op het idee van buurman...buurman is ontwerper van motoren.En heeft HTS gedaan en is gek op ingewikkelde wiskundige of technische vraagstukken. Dus buurman het boek gebracht...zou hij?? Hij las het boek in 1 dag uit en vanaf toen kreeg puber elke zondag (saaie dag) een paar uurtjes bijles. In ruil zou puber gratis oppassen (deed ze al,maar voor wat hoort wat niet?) en zo heeft buurman puber bijgespijkerd in zo'n 4/5 zondagen in sneltreinvaart (anders is het zo saai hé?) en stond puber op d'r eindlijst weer een 6. Ik had d'r nog zorgen over...was het wel genoeg? Maar buurman zei al...ze kent het hoor. Alles! Echt? In die korte tijd? Ja hoor...
Examen heeft puber een 7 gehaald is dus 6,5 als eindcijfer. Tot verbazing van wiskundeleraar die toch als advies had gegeven om géén examen te doen..(lange neus,maak die lessen dan wat vlotter!!)
Dus zelfs als je er zelf niets van snapt...dan kan je toch altijd anderen vragen??? Mijn vader spijkert nu een jongen bij in theorie...die examen voor muziek vwo moet doen...Een buitenlandse jongen (ik dacht koerd) waarvan de ouders amper nederlands spreken...Die vader heeft gewoon mijn vader gevraagd...een aardige oude man die veel van muziek weet en zo ook bekend staat. De jongen zijn ouders kenden mijn vader niet eens..zijn zo op het afgestapt in een pauze bij een optreden...Of hij zijn zoon...etc. Ja hoor dat wilde mijn vader wel. Dat mijn vader conservatorium geschoold is weet die beste man niet eens...
Dus zo kan het ook. Ook als je uit een sociaal minder milieu komt en ook als je niemand kent...Je moet gewoon wat lef hebben en initatieven tonen.
groeten albana

Brug slaan

albana:"Ook als je uit een sociaal minder milieu komt en ook als je niemand kent..."
Tot sociaal milieu horen ook dat soort contacten. Niet iedereen gaat naar een muziekuitvoering, zelfs niet die op school. (Dit nog los van de veel ingewikkelder drempels: niet iedereen herkent de hulpvraag bij zichzelf of bij kind, laat staan dat ze op het idee komen om hulp te vragen.)
De school heeft een veel groter netwerk dan ouders/gezinnen hebben. Als één partij een brug kan slaan tussen sociale milieu's, dan is dat de school.
Als jouw vader een leerling kan helpen met theorie voor muziek, dan kan een school dat ook organiseren.
Begrijp me niet verkeerd: Ik vind het heel belangrijk dat ouders zelf een aandeel hebben in de scholing van hun kinderen. Ik zou het geweldig vinden als ouders geëmancipeerd raken op dat terrein en zich er nog meer mee gaan bemoeien.
Maar dan wel alle ouders. En dan ook wel openheid over dat wat ouders kunnen betekenen.
Groet,
Miriam Lavell

Achtergrondinfo

Nog wat: Uit onderzoek over thuisonderwijs blijkt juist dat het opleidingsniveau van de ouders geen rol speelt. Je kind helpen iets te leren wat je zelf niet zo goed kan, is helemaal niet moeilijk.
Sportcoaches en muziekdocenten doen niet anders met hun (top)talenten.
Groet,
Miriam Lavell

Attitude

'Het Luzac is hier al even langsgeweest als boosdoener van vanalles. De grap is dat dit type school juist niet leunt op de ouders. Alles gebeurt op school. De 'begeleiding' is in de meeste uren niet hoogdravender dan in een leslokaal zitten, je kop houden en je huiswerk maken. Dat is genoeg meestal. Extra hulp ziet er niet anders uit dan een mentor die concrete deelafspraken voor de week maakt (dit en dat maken/leren) en die je daaraan houdt.'

Dan blijf ik toch benieuwd of iemand die na verblijf op zo'n school op HBO of universiteit wél de discipline kan opbrengen om te plannen en te leren - iets wat voorheen kennelijk niet lukte.
Of is die attitude van zozeer verbeterd dat dit in orde komt? In het kader van wijsheid komt met de jaren?

Inzicht

"Dan blijf ik toch benieuwd of iemand die na verblijf op zo\'n school op HBO of universiteit wél de discipline kan opbrengen om te plannen en te leren - iets wat voorheen kennelijk niet lukte. "
Het zou mij niet verbazen als de gemiddelde Luzac (of vergelijkbare lln) dat uiteindelijk beter kan dan lln die het in het vo zelf hebben moeten uitzoeken.
Luzac werkt met proeftoetsen. Het werk zelf, huiswerk, leerwerk, wordt daarmee gecontroleerd. Dat verschaft een vrij direct inzicht in wat je verkeerd doet. Je krijgt tijd (nablijven, op zaterdag inhaalwerk doen) om je te herstellen voordat de toets komt die wel telt.
Dat week in week uit. En ook nog voor veel lln op een niveau waarop ze door het reguliere onderwijs zijn afgeschreven. Als je daar iets van leert dan is het wel dat huiswerk doen helpt en ook nog op welke manier je dat het beste kunt doen (eigen leerstijl).
De meeste lln leren dat helemaal niet.
En voor het overige: ja. Met de jaren groeit het vermogen om te kunnen plannen, indelen, prioriteiten stellen, werk overzien.
Groet,
Miriam Lavell

Je hebt het over mijn kind, pelle

Pelle:"Als je je kind moet helpen met EN plannen EN lesmethoden doorzien EN het vermogen om de leerstof tot je te nemen EN het toetssysteem doorgronden EN het cijfersysteem doorgronden EN tijdsplanningen leren maken EN prioriteiten te stellen EN uittreksels te maken EN overhoren EN alle leerstof uitleggen dan... ja dan... zit het kind op een te hoog nivo!"
Tja, of je kind heeft gewoon een handicap waardoor er niet spontaan uitkomt wat erin zit. Mijn zoon met taalstoornis kan niet plannen en heeft er moeite mee om te beseffen dat tijd voorbij gaat. Hij heeft ook moeite om belangrijk van onbelangrijk te scheiden, waardoor uittreksels lastig zijn. Heeft hij verder ook eigenlijk niet nodig om te leren aangezien hij na één keer lezen rustig alles onthoudt. Hij heeft er moeite mee om te snappen wat ze nu weer van hem willen weten, omdat hij zich vaak niet kan voorstellen dat ze zoiets overduidelijks vragen wat iedere hond toch zou moeten snappen. En ook iets weer een keer vragen als het antwoord twee vragen ervoor al is gegeven roept onzekerheden op. Het staat er toch al, wat zouden ze nu weer willen? Na drie keer een soortgelijke som te moeten maken haakt hij af en begint voor zich uit te staren. Verschillende methodes om sommen uit te rekenen doet hij omgekeerd. Hij geeft eerst het antwoord wat hem gelijk duidelijk is en daarna probeert hij een methode uit die datzelfde antwoord geeft. Ook vindt hij het lastig om zijn antwoorden goed te formuleren.
Natuurlijk zouden we hem naar een speciale school kunnen sturen waar het leeraanbod wordt afgestemd op het niveau van zijn zelfredzaamheid en planning, waar hij naar aller waarschijnlijkheid zeer slecht zal scoren. Kinderpsychiater, psycholoog, leerkrachten en ouders zijn het er allemaal over eens dat hij of op hoog niveau functioneert of helemaal niet functioneert en het zich gewoon maar laat aanleunen. Hij zal waarschijnlijk volstrekt gelukkig en zelfstandig later één of ander beta-vak studeren en helemaal ongelukkig worden als hij daarintegen zou worden gedwongen om uittreksels te leren maken en zelfbeschouwingsraporten te schrijven of repetitief werk te moeten doen. Ik ben blij dat ik een basisschool heb gevonden waar ze van de standaardmethodes af willen wijken en de boel voor hem ernstig compacten, omdat hij herhaling niet nodig heeft en het alleen maar ernstige frustraties geeft. De hoogte van het niveau is betrekkelijk voor hem, hij vind eigenlijk alles even moeilijk.
En ben er van overtuigd dat hij niet de enige is wiens leerwijze gewoon niet aansluit bij de gebruikelijke schoolmethoden zonder dat dat wat met nivo te maken heeft.
Mijn zoon krijgt nu hulp op school en daarbuiten. Natuurlijk kost dat wat, maar in ieder geval minder dan dat hij de rest van zijn leven straks een uitkering wegens handicap zou moeten vragen.
Groeten Primavera

Methode

'Luzac werkt met proeftoetsen. Het werk zelf, huiswerk, leerwerk, wordt daarmee gecontroleerd. Dat verschaft een vrij direct inzicht in wat je verkeerd doet. Je krijgt tijd (nablijven, op zaterdag inhaalwerk doen) om je te herstellen voordat de toets komt die wel telt.'

Dat lijkt me inderdaad heel zinnig. Waarom gebeurt het op andere scholen niet op deze manier? Wat is het extra dure eraan?

Ik geef bijles

aan kinderen van toegelaten asielzoekers met een flinke taalachterstand en wat mij daar opvalt zijn een paar dingen. Allereerst is het ontzettend afhankelijk van of de ouders ook echt aandacht hebben voor het kind, dus niet thuis zitten met hun hoofd ergens anders en het kind maar laten spelen en klooien, zelfs zo nu en dan een half uurtje echt gerichte aandacht doet wonderen. Verder of de ouders hun kinderen goede gewoontes aanleren en goede eigenschappen stimuleren. Ik heb een aantal kinderen les gegeven die doorzettingsvermogen hadden, die beleefd waren opgevoed, waarvan de ouders het niet pikten dat ze er bij het minste geringste de brui aan gaven. Die kinderen zitten echt op het niveau wat bij hen past nu. Ik heb ook een aantal kinderen lesgegeven waarbij de ouders vonden dat het kind de hele dagen op straat hoorde te spelen, liegen was normaal want ik was geen moslim, iets wat geld kost was te veel (muziekles incl instrument voor 6 euro per maand waarvan de ouders na nog wat extra subsidie maar 2 euro per maand hoefden te betalen, iets wat ze echt wel konden missen), beleefdheidsvormen waren optioneel, doorzettingsvermogen en zelfmotivatie hadden de kinderen niet aangeleerd gekregen. Toch waren het best lieve kinderen, maar zo gemakzuchtig, net hun vader (hun moeder was de drijvende kracht, maar lag 90% van de tijd op bed). Het ene kind zal altijd onder zijn niveau blijven presteren, het andere kind heeft zelf besloten dat ze meer wil en doet haar best om zelf alle goede eigenschappen aan te leren, haar manieren gaan met sprongen vooruit en ze ziet dat ze het veel makkelijker heeft sociaal gezien. Haar voornaamste handicap zijn haar ouders, die vinden het maar niets dat ze met andere meisjes op school speelt en dus gehaald moet worden, op straat is veel makkelijker. Haar grote broer is te lui, hij ziet dat hij met huiswerk met sprongen vooruit gaat, maar vindt het zoveel werk en doet alleen de makkelijke dingen. Hij gaat er niet komen, maar er is weinig wat daar aan te doen is.
Verder heb ik ook bijles gegeven aan een meisje van 15 die zelf wou, zelf in de vakantie en de weekenden het geld voor een staatsexamen bij elkaar werkte (met 16 geslaagd voor havo), die is geslaagd en zit weer helemaal op de rit, maar dat was op eigen kracht, en met tegenwerking van haar vader. Dat meisje had een zelfmotivatie en een discipline om u tegen te zeggen. Maar ook daar heb ik hemel en aarde moeten bewegen om haar op een reguliere vwo-school te krijgen en ben ik ook tegen de bureaucraten aangelopen (ze had vmbo gedaan, verveelde zich stierlijk, heeft dus simultaan havo gedaan, bloeide daar van op) die staatsexamens niet als geldig papier zien, die het over motivatie-problemen hebben, die haar niet wilden aannemen, ik heb er met een vriendin die jurist is een brief aan gewaagd, ze is aangenomen uiteindelijk en gaat na de vakantie beginnen in de 4e.
Overigens is het juist dat bij thuisonderwijs het opleidingsniveau van de ouders geen doorslaggevende rol speelt voor de opleiding van de kinderen, maar vergeet niet dat juist die ouders zich inzetten voor hun kinderen, iets wat ik ook als doorslaggevend heb ervaren bij het succes van bijles.

Goedkoper

"Dat lijkt me inderdaad heel zinnig. Waarom gebeurt het op andere scholen niet op deze manier?"
Tja...
"Wat is het extra dure eraan?"
Niks.
De overheid geeft per vo lln zo'n 7500 euro per jaar uit. http://www.rijksoverheid.nl/documenten-en-publicaties/vragen-en-antwoorden/welk-bedrag-geeft-het-ministerie-van-ocw-per-leerling-uit.html
Luzac kost gemiddeld het dubbele, maar de klassen zijn ook half zo groot. Per klas gaat het dus globaal om hetzelfde bedrag. En dan wordt er ook nog niet gesubsidieerd gehuisd op deftige lokaties en er wordt winst gemaakt.
Ik kan maar tot één conclusie komen en dat is dat de werkwijze goedkoper is.
Groet,
Miriam Lavell