Green Card, thuisonderwijs
Het bericht was verwijderd, maar goed ik plaats hem nog een keer.
Ik had net mijn ex-vriend en dus ook de vader van onze zoon gesproken, en hij zei dat ze toch vaak naar de Amerikaanse ambassade in Berlijn moeten, niet in Amsterdam omdat het hele programma is gebaseerd op staatsburgerschap en hij geen Nederlander is, maar Duitser. Voor de gene die het nog niet weet, ze doen mee aan de Green Card loterij, een loterij waarmee je een permanente verblijfsvergunning kunt winnen voor de VS. Onze zoon gaat morgen naar de huisarts voor zijn eerste gesprek voor een diagnose, hij heeft er nog geen één, dit had ik wel toen gezegd omdat iedereen maar ging zeuren. Hij wil dus weten of je met een diagnose thuisonderwijs kunt volgen, ze denken ook dat het beter is om gewoon dit jaar thuisonderwijs te volgen. Onze zoon wordt ook op school gepest en heeft er alles aan gedaan om dit te laten stoppen, helaas is het niet gestopt. Hij is ook heel bekend op zijn school door zijn YouTube kanaal en andere sociale media, misschien zelfs wel de bekendste. Daarnaast heeft hij ook veel vijanden die zeggen dat ze hem iets aan gaan doen, dat komt door de filmpjes die hij vroeger plaatste, maar heeft er nu natuurlijk spijt van. Hierdoor voelt hij zich thuis veel veiliger. Voor zijn sociale en emotionele ontwikkeling spreekt hij regelmatig met vrienden af. Ik ga dit zeker aan de leerplichtambtenaar en/of teamleider van de school laten zien. Denkt iemand dat hij nu een grotere kans heeft op thuisonderwijs dan eerst? Ook als hij de Green Card niet zou winnen? We praten dus over pesten, bekendheid en mogelijk autisme. PS: sorry voor het lange bericht 
Ingridtiem6 schreef op 30-04-2021 om 10:16:
Update: als ze de Green Card winnen duurt het hele proces maar rond de 4 maanden, van mei tot september. Eventueel ietsjes langer, maar ik denk toch echt maximaal oktober. Dus als ze het winnen, gaan wij voor onze zoon een tijdelijke vrijstelling van de leerplicht aanvragen. Wij dachten namelijk eerst dat het echt een jaar zou duren. Als ze het niet winnen, is de kans 95% dat ze naar België gaan verhuizen.
Sorry, maar deze informatie is onjuist. Het hele verhaal is te lang (op allesamerika.com zitten meer experts), maar als je wint krijg je een nummer. Pas als dat nummer aan de beurt is, kan het in vier maanden. Of het nummer komt niet aan de beurt, dat kan ook. Bovendien: de kans dat je wint is ontzettend klein.
Daarom herhaal ik mezelf en anderen; je zoon en jullie moeten stoppen met dromen over vluchten en beginnen met ‘de beer in de ogen kijken’. Dat betekent in overleg met school, hulp van een behandelaar en misschien wel hulp of begeleiding vanuit de huisarts. Ga je zoon helpen om zijn hulpvraag te formuleren. Onderzoeken wat hem nou echt dwars zit en wat hij nodig heeft om daar vanaf te komen. Is dat schoolangst door pesten? Is het zijn autisme dat ervoor zorgt dat hij niet bij deze school past?
ALs je dat weet, kun je vragen of iedereen meedenkt. En uiteindelijk, zoals Temet schetst, kom je dan misschien bij een jeugdarts of ander soort professional terecht die meedenkt. Wie weet wat voor oplossing dan bedacht wordt. Dat klinkt wat onzeker, en dat is het ook, maar realistischer dan de woeste dromen die je nu hebt, want Je gaat elke keer mee in de vlucht dromen van je kind. Stop daarmee, want het helpt hem niet.
En mocht je vriend nou toch de loterij winnen, en een laag nummer hebben, je zoon erkend hebben, getrouwd zijn met jou zodat jij mee mag..., dan nog garandeer ik je dat de problemen van je kind daar niet ineens over zijn. De verenigde Staten zijn een harde maatschappij, waar weliswaar veel kan, maar ook heel veel niet of gewoon erg veel geld kost.
Rachel. schreef op 30-04-2021 om 11:34:
[..]
ik vind het zelf ook een beetje chaotisch, maar misschien is het pesten erger en extremer dan dat ze hier eigenlijk ook uitlegd of wil bespreken, hun maken het mee en hun zullen als ouders denk ik dan ook wel zelf weten hoe ernstig de situatie is.
waarschijnlijk wil ze alleen weten van ons hoe groot de kans is dat ze daarheen kunnen en wat de opties daarvoor zijn
zo hebben ook al veel (bijna iedereen) aangegeven dat de kans erg klein is, dit heb ik zelf ook gezegd.
maar ik heb wel uit eerdere draadjes gezien dat ze het niet prettig vind dat de meeste waarschijnlijk oordelen over hoe ernstig de situatie is en of het allemaal wel echt zo erg is met haar zoon, en of dit allemaal wel zo nodig is terwijl ze zelf ook aangeeft dat zij wel vind dat dit nodig is.
ik ben het ook niet allemaal eens over hoe ze het wil aanpakken maar dan denk ik ook wie ben ik om daarover te oordelen.
daarom heb ik het zelf gehouden bij het feit dat ik denk dat de kans zeer klein is en ik denk dat de enige optie is om met school in gesprek te gaan en ben verder ook niet van plan om haar hierin te blijven overtuigen, ze mag zelf bepalen of ze dit dus wel of niet wil doen.
dit is trouwens geen aanval naar jou persoonlijk hoor maar ik denk dat we gewoon iets voorzichtiger moeten zijn met het oordelen over de situatie met haar zoon en het gewoon moeten houden bij de kans is klein.
Ondanks dat ik vind dat de meeste het al erg voorzichtig hebben aangepakt om te reageren op haar bericht.
Ik vat dit niet op als een aanval, maar ik vraag me wel af waarom jij hier voor haar antwoord op geeft en dingen invult.
Of Ingrid hier wel of niet antwoord op wil geven is aan haar.
Jesse_1 schreef op 30-04-2021 om 12:57:
[..]
Ik vat dit niet op als een aanval, maar ik vraag me wel af waarom jij hier voor haar antwoord op geeft en dingen invult.
Of Ingrid hier wel of niet antwoord op wil geven is aan haar.
tis niet zo zeer dat ik voor haar spreek ze had eerder ook topics geopend en die topics werden ook gesloten omdat het nogal warrig werd met reacties en sommige ook niet helemaal haar verhaal geloofden.
plus daar heeft ze dat zelf al een aantal keer duidelijk laten merken in haar berichten, vandaar..
Tussen het winnen van de green card lottery en het eerst interview zit gemiddeld een jaar. Daarna nog van alles regelen waaronder ook een medisch onderzoek (opnieuw autisme kan een probleem worden). Gemiddeld schijnt de gehele procedure 2 jaar te duren. Zoon moet het idee dat hij dus in september/oktober in Amerika woont echt uit zijn hoofd zetten.
Nu wil je ex blijkbaar ineens naar België verhuizen. Het klinkt echt allemaal niet zo doordacht. Als jullie zoon in de problemen zit door zijn zelf geplaatste filmpjes op internet (je gaf eerder aan dat hij soort van beroemd is maar inmiddels spijt heeft van sommige Filmpjes), gepest wordt (heeft dat niet ook te maken met die filmpjes?) en niet meer naar school wil dan zullen jullie toch hier eerst mee aan de slag moeten. Hebben jullie al een afspraak gemaakt op school?
Mijn man is docent op een middelbare school en tevens mentor. Als dit soort zaken zouden spelen bij een leerling in zijn klas zou hij dat heel graag willen weten. Van pesten (wat natuurlijk aangepakt moet worden) tot een diagnosetraject tot een mogelijke verhuizing, al dan niet naar het buitenland. Daar is een mentor voor.
Dus ga op school praten over wat er allemaal speelt en probeer ook samen met school naar oplossingen te zoeken. Als school niet op de hoogte is kunnen ze ook niks bijdragen aan een oplossing voor jullie probleem.
En als school het niet met je eens is dan heb je je al teveel in de kaart laten kijken. Niet elke leerkracht denkt vanzelfsprekend mee. Sommigen denken tegen.
AnneJ schreef op 30-04-2021 om 15:08:
En als school het niet met je eens is dan heb je je al teveel in de kaart laten kijken. Niet elke leerkracht denkt vanzelfsprekend mee. Sommigen denken tegen.
Mwah. Vind je ook dat ik nu ‘tegen denk’ omdat ik niet meteen mee ga met de wensen van deze jongeman, maar probeer mee te denken over een haalbare oplossing? Dat ik de feitelijkheden weerspreek (nee, een green card lottery prices duurt geen vier maanden en is sws geen gelopen race), en probeer te informeren wat misschien wel een echte oplossing kan zijn?
Dit verhaal rammelt zo dat er niet veel mentor kwaliteit voor nodig is om betrokken te raken.
Ben het wel met je eens dat de acties van een mentor kunnen verschillen van eens een goed gesprek plannen om te kijken wat je kunt doen tot ergens een melding maken. Daarom kun je maar beter zorgen dat zij/hij naast je staat en met je meedenkt. Stapje voor stapje, ipv met zevenmijlslaarzen van ‘school pest me’ naar ‘in het buitenland doen ze dat niet’.
Ik verdenk je niet van tegendenken Biebel.
Ik reageer ook alleen maar in Algemene zin.
Biebel schreef op 30-04-2021 om 16:01:
[..]
Mwah. Vind je ook dat ik nu ‘tegen denk’ omdat ik niet meteen mee ga met de wensen van deze jongeman, maar probeer mee te denken over een haalbare oplossing? Dat ik de feitelijkheden weerspreek (nee, een green card lottery prices duurt geen vier maanden en is sws geen gelopen race), en probeer te informeren wat misschien wel een echte oplossing kan zijn?
Dit verhaal rammelt zo dat er niet veel mentor kwaliteit voor nodig is om betrokken te raken.
Ben het wel met je eens dat de acties van een mentor kunnen verschillen van eens een goed gesprek plannen om te kijken wat je kunt doen tot ergens een melding maken. Daarom kun je maar beter zorgen dat zij/hij naast je staat en met je meedenkt. Stapje voor stapje, ipv met zevenmijlslaarzen van ‘school pest me’ naar ‘in het buitenland doen ze dat niet’.
Ik vind dat er in dit draadje en de andere draadjes toch teveel gereageerd wordt alsof we op een apenheuvel zitten. Bestraffend, afkeurend, zonder bereidheid om te luisteren.
Dit verhaal is van A tot Z een klassieke worsteling met ons onderwijsmodel waarvan er in de ruim 20 jaar dat deze rubriek bestaat vele zijn gepasseerd. We zijn op dit Forum al diverse malen getuige geweest van vluchten voor de leerplicht.
Het is in die rij helemaal geen gek verhaal. De warrigheid is bovendien meer een illustratie van de wanhoop dan van ongeloofwaardigheid. In elke onvolledige flard wordt een kans gezien, een lichtpuntje aan het einde van de tunnel.
Ouders (en leerlingen) in deze situatie maken meestal de fout dat ze pas naar buiten komen als ze de gedroomde oplossing gevonden hebben.
Die oplossing wordt in alle vormen het onderwerp, waarmee de analyse van het probleem verloren gaat, laat staan de kans op een andere oplossing of een tussenweg.
Hier kijkt ons onderwijssysteem zich in de spiegel, want ook daar is er maar een oplossing: kind moet naar school en wie dat niet wil is gek.
(Of gevaarlijk, niet zelden worden ouders in die situatie geconfronteerd met dreiging van uhp en gevangenis)
Het paternalistische karakter van ons onderwijsmodel wordt verdedigt vanuit de gedachte dat de school professionaliteit vertegenwoordigt, terwijl de ouders maar amateurs zijn.
En dat laatste is waar in meest letterlijke zin. Zij houden van hun kinderen. Vandaar de blinde vlekken.
Maar van enige professionaliteit in het onderwijs valt er, als het om dit soort kwesties gaat, toch maar weinig te bespeuren.
Er is maar een oplossing en wie dat niet wil is gek. De reacties en commentaren op mensen met andere oplossingen missen elke bereidheid tot analyse en richten zich slechts op het betrappen van die “tegenstand” op inconsistenties; een school tegen een ouder, een forum tegen een nieuweling, een maatschappij tegen een uitzondering.
Apen zijn het.
'Maar van enige professionaliteit in het onderwijs valt er, als het om dit soort kwesties gaat, toch maar weinig te bespeuren.' Tot nu toe lijkt het, alsof Ingridtheme6 nog geen poging heeft gedaan om te bezien wat het onderwijs wel of niet kan bieden. Vandaar de oproep van veel mensen hier: ga praten met de school.
Als je op voorhand al aanneemt dat er geen enkele professionaliteit in het onderwijs te vinden is als het gaat om dit soort onderwerpen, dan valt het doek en is er geen gesprek meer mogelijk. Dan zit er nog maar één op de apenrots.
Tsjor
M Lavell schreef op 01-05-2021 om 08:10:
[..]
Ik vind dat er in dit draadje en de andere draadjes toch teveel gereageerd wordt alsof we op een apenheuvel zitten. Bestraffend, afkeurend, zonder bereidheid om te luisteren.
Dit verhaal is van A tot Z een klassieke worsteling met ons onderwijsmodel waarvan er in de ruim 20 jaar dat deze rubriek bestaat vele zijn gepasseerd. We zijn op dit Forum al diverse malen getuige geweest van vluchten voor de leerplicht.
Het is in die rij helemaal geen gek verhaal. De warrigheid is bovendien meer een illustratie van de wanhoop dan van ongeloofwaardigheid. In elke onvolledige flard wordt een kans gezien, een lichtpuntje aan het einde van de tunnel.Ouders (en leerlingen) in deze situatie maken meestal de fout dat ze pas naar buiten komen als ze de gedroomde oplossing gevonden hebben.
Die oplossing wordt in alle vormen het onderwerp, waarmee de analyse van het probleem verloren gaat, laat staan de kans op een andere oplossing of een tussenweg.Hier kijkt ons onderwijssysteem zich in de spiegel, want ook daar is er maar een oplossing: kind moet naar school en wie dat niet wil is gek.
(Of gevaarlijk, niet zelden worden ouders in die situatie geconfronteerd met dreiging van uhp en gevangenis)
Het paternalistische karakter van ons onderwijsmodel wordt verdedigt vanuit de gedachte dat de school professionaliteit vertegenwoordigt, terwijl de ouders maar amateurs zijn.
En dat laatste is waar in meest letterlijke zin. Zij houden van hun kinderen. Vandaar de blinde vlekken.
Maar van enige professionaliteit in het onderwijs valt er, als het om dit soort kwesties gaat, toch maar weinig te bespeuren.
Er is maar een oplossing en wie dat niet wil is gek. De reacties en commentaren op mensen met andere oplossingen missen elke bereidheid tot analyse en richten zich slechts op het betrappen van die “tegenstand” op inconsistenties; een school tegen een ouder, een forum tegen een nieuweling, een maatschappij tegen een uitzondering.Apen zijn het.
ik ben het eens met jou.🙌 En vind het fijn dat je het gewoon durft te zeggen.
Als ouder zie je een soort fata morgana. In de berichtgeving is er een voorgestelde route die school zou uitvoeren: zorgen voor Passend Onderwijs of Weer Samen Naar School. Als je daar een beroep op doet, je meent dat je in hetzelfde discours zit, dan kijk je lelijk op je neus. School heeft geen belang bij het oplossen van het probleem van jou kind en voor je het weet is het gevecht begonnen. Of je volgt school en zakt steeds verder weg met je kind omdat de adviezen en de geboden oplossingen niet helpen.
Terwijl je verwacht dat school het weet want die worst is je voor gehouden.
AnneJ schreef op 01-05-2021 om 09:46:
Als ouder zie je een soort fata morgana. In de berichtgeving is er een voorgestelde route die school zou uitvoeren: zorgen voor Passend Onderwijs of Weer Samen Naar School. Als je daar een beroep op doet, je meent dat je in hetzelfde discours zit, dan kijk je lelijk op je neus. School heeft geen belang bij het oplossen van het probleem van jou kind en voor je het weet is het gevecht begonnen. Of je volgt school en zakt steeds verder weg met je kind omdat de adviezen en de geboden oplossingen niet helpen.
Terwijl je verwacht dat school het weet want die worst is je voor gehouden.
Maar in dit geval denkt de ouder blijkbaar dat emigreren naar de VS de ultieme oplossing is voor een puber met (mogelijk) autisme. Dat getuigt niet van realiteitszin.
Omdat je mij citeert voel ik me aangesproken, en dat leidt tot zelfreflectie. Zit ik op een apenheuvel? Niet bewust. Maar, dat geef ik wel toe, ik voel enige irritatie bij de stelligheid waarmee de amerika route beschreven wordt als een vaststaand iets, waarbij de loterij een hobbeltje is dat je te nemen hebt. Feitelijk onjuist en daar probeer ik meerdere malen voor te waarschuwen.
Ook ik heb helaas ervaren dat scholen geen walhalla zijn. Maar, en dat wekte mijn irritatie en preekstoelgedrag ook op, als je niets probeert gaan ze zeker niet meedenken. Voeg daarbij dat ik miste wat moeder zelf vond (want alleen maar kind wil en vriend wil en ex wil), en dan lijkt mijn post op apenrotsgedrag. Dat is misschien te bot, dus bij deze op een andere manier.
Het is ontzettend verdrietig dat je zoon en jullie denken dat dit de enige oplossing is. De keuzes die jullie nu willen maken zijn misschien niet zo slim en realistisch, zoals iedereen je hier probeert uit te leggen. Is het een idee dat je met school samen een oplossing zoekt? En met de behandelaars en eventueel de huisarts? Hoe moeilijk dat ook is, soms zijn er verrassende oplossingen mogelijk.
Als tip voor die gesprekken; je lijkt nu heel vast te zitten in de overtuiging dat thuisonderwijs de oplossing is, maar probeer eens een stapje terug te zetten en het echte probleem op tafel te leggen. Misschien zoals je dat hier in de discussie ook ziet gaan; pas als je iets loslaat over waarom je kind dit nu echt wil, gaan mensen meedenken over een oplossing. Mentoren, zorg coaches en wie dan ook; het zijn net mensen. En die werken op dezelfde manier, dat ze eerst het probleem moeten snappen voordat ze over een oplossing willen nadenken.
Ik gun je kind een goede oplossing, al weet niemand wat die oplossing nu is!
