Green Card, thuisonderwijs
Het bericht was verwijderd, maar goed ik plaats hem nog een keer.
Ik had net mijn ex-vriend en dus ook de vader van onze zoon gesproken, en hij zei dat ze toch vaak naar de Amerikaanse ambassade in Berlijn moeten, niet in Amsterdam omdat het hele programma is gebaseerd op staatsburgerschap en hij geen Nederlander is, maar Duitser. Voor de gene die het nog niet weet, ze doen mee aan de Green Card loterij, een loterij waarmee je een permanente verblijfsvergunning kunt winnen voor de VS. Onze zoon gaat morgen naar de huisarts voor zijn eerste gesprek voor een diagnose, hij heeft er nog geen één, dit had ik wel toen gezegd omdat iedereen maar ging zeuren. Hij wil dus weten of je met een diagnose thuisonderwijs kunt volgen, ze denken ook dat het beter is om gewoon dit jaar thuisonderwijs te volgen. Onze zoon wordt ook op school gepest en heeft er alles aan gedaan om dit te laten stoppen, helaas is het niet gestopt. Hij is ook heel bekend op zijn school door zijn YouTube kanaal en andere sociale media, misschien zelfs wel de bekendste. Daarnaast heeft hij ook veel vijanden die zeggen dat ze hem iets aan gaan doen, dat komt door de filmpjes die hij vroeger plaatste, maar heeft er nu natuurlijk spijt van. Hierdoor voelt hij zich thuis veel veiliger. Voor zijn sociale en emotionele ontwikkeling spreekt hij regelmatig met vrienden af. Ik ga dit zeker aan de leerplichtambtenaar en/of teamleider van de school laten zien. Denkt iemand dat hij nu een grotere kans heeft op thuisonderwijs dan eerst? Ook als hij de Green Card niet zou winnen? We praten dus over pesten, bekendheid en mogelijk autisme. PS: sorry voor het lange bericht 
Maar rotte appels of witte olifanten; feit blijft dat de to met haar zoon daar wel moet beginnen. Dus, heel eerlijk, vertellen hoe slecht school het kan doen, gaat haar niet helpen om uit de ‘kind moet naar het buitenland’tunnel te komen.
Lastig Of niet, met of zonder diagnose of stempel of dikke of dunne handleiding; het begint met een gesprek over wat er nu misgaat. Pas als je daar begrip en consensus over hebt, kun je praten over en hoe nu verder. Maar de TO laat uit niets blijken dat ze daarmee bezig is, en de discussie of scholen dat kunnen, zou haar zo maar kunnen bevestigen in het idee dat ze die stap kan overslaan.
https://www.onderwijsconsulenten.nl/
In dit geval zou ik een vrijgevestigde kinderpsychiater zoeken, zonodig zelf betalen, en een onderwijsconsulent advies vragen. Voor je verder met school of het samenwerkingsverband praat.
Het voordeel van de onderwijsconsulent is dat die meestal de scholen in de omgeving kent vanwege eerdere contacten en de mogelijkheden en onmogelijkheden en beter hoe je je daarmee kunt verhouden of het elders zoeken.
AnneJ schreef op 01-05-2021 om 12:58:
https://www.onderwijsconsulenten.nl/
In dit geval zou ik een vrijgevestigde kinderpsychiater zoeken, zonodig zelf betalen, en een onderwijsconsulent advies vragen. Voor je verder met school of het samenwerkingsverband praat.
Het voordeel van de onderwijsconsulent is dat die meestal de scholen in de omgeving kent vanwege eerdere contacten en de mogelijkheden en onmogelijkheden en beter hoe je je daarmee kunt verhouden of het elders zoeken.
maar waarom beginnen met groot geschut als je niet eerst het gesprek aangaat. De professional wordt op deze manier al voor het gesprek gediskwalificeerd. Begin eerst eens met een gesprek...
Ik ben helaas ervaringsdeskundige maar geloof nog steeds dat oplossen begint bij communicatie.
Als het nog niet geprobeerd is zou dat een optie kunnen zijn. Communicatie is niet altijd een optie. En het vertrouwen in de school kan ook al tot een nulpunt gedaald zijn vanwege pesten. Zelfs dat kan de school niet.
". Onze zoon wordt ook op school gepest en heeft er alles aan gedaan om dit te laten stoppen, helaas is het niet gestopt. Hij is ook heel bekend op zijn school door zijn YouTube kanaal en andere sociale media, misschien zelfs wel de bekendste. Daarnaast heeft hij ook veel vijanden die zeggen dat ze hem iets aan gaan doen, dat komt door de filmpjes die hij vroeger plaatste, maar heeft er nu natuurlijk spijt van. Hierdoor voelt hij zich thuis veel veiliger. "
Maar bovendien, als het zo duidelijk is, dan heb je na contacten met een kinderpsychiater, een diagnose en een onderwijsconsulent zelf ook meer tekst om je niet per direct van het veld te laten spelen door een school.
Daarbij mag je pas een onderwijsconsulent inschakelen als je gesprekken met de school en met het SWV niets opgeleverd hebben. Dat is niet voor niks zo.
Dat zal de schaarste zijn Anomarie.
De kwaliteit van je gesprek met school doet ertoe. Als je dat niet vanzelf hebt, en wie heeft dat wel, die politieke strategie, diplomatieke toon, intuitieve afstemming, wat je moet meebrengen om door te dringen!
Dan ben je geholpen met meer tekst en niet met meer bureaucratie, nu ook al bij de onderwijsconsulenten. Je kunt geen eenvoudige vraag meer stellen aan wie dan ook voor je een intake en een voortgangsdossier hebt aangelegd, en de wachttijd overbrugt. Ondertussen is je kind al van school af want die molens malen langzaam.
Meestal gaat het samen. Je gaat het gesprek aan met school, het vlot niet, het wordt een gedoe, ondertussen doe je meer kennis op en zoek je het ook elders en kom je naar school met steeds meer kennis. Helaas kan de relatie dan al onherstelbaar vernield zijn.
Dus ja, eerst tekst en advies kan helpen in het contact met school. Er zijn al contacten geweest zie je aan het bericht. De reactie van TS op school geeft niet veel optimisme over de kwaliteit van de communicatie daar.
Het is aan jezelf of je begint met een half leeg of een half vol glas.
Als je start met het zal wel slecht zijn en ze zullen het niet snappen, dan kan je dat antwoord terug verwachten.
SWV zijn verplicht om iets voor ouders te gaan inrichten. Dat staat nog niet overal maar begint wel meer te komen.
Ik lees trouwens nergens dat er contacten zijn geweest.
Anomarie: de meeste ouders starten juist met de onrealistische verwachting dat school het wel zal weten. Tenzij je regelmatig op OOL zit.
AnneJ schreef op 01-05-2021 om 12:52:
Je hebt geen idee wat een gevecht het kan zijn om je kind op school te krijgen.
Dat heb ik wel.
"Kom op zeg. Dat gaat over één gezin op één school in de VS. In Nederland is vast ook wel één school te vinden waar het wel goed gaat."
Dat getuigt van een onrealistisch optimisme over de vindbaarheid van een passende school voor je kind. Nederland is bovendien kleiner dan Amerika en er is daardoor minder variatie en minder keus. En de mogelijkheid dat je in Amerika wel vind wat je hier helemaal niet vind en waardoor je kind echt thuis komt te zitten.
Dat ontkennen getuigt niet van veel ervaring.
AnneJ en Miriam, jullie gaan ervan uit dat er al een heel (mislukt) traject met school is geweest. Dat lees ik nergens. TO geeft slechts aan dat zoon het thuisonderwijs van afgelopen maanden fijner vindt dan les op locatie. En vervolgens een (in mijn ogen enorme) sprong naar allerlei minder realistische opties om niet meer naar school te gaan.
Mijn eerste vragen zijn daarom: is er al contact met school geweest over dit probleem? En zo ja, wat was daar de uitkomst van?
AnneJ schreef op 01-05-2021 om 13:33:
Anomarie: de meeste ouders starten juist met de onrealistische verwachting dat school het wel zal weten. Tenzij je regelmatig op OOL zit.
daarom vond ik de opmerking van de mentor van mijn dochter bij de start van het schooljaar super: zij nodigde ouders uit om als zij zorgen maakten om verhalen van de kinderen om vooral vragen te stellen ipv zelf in te vullen en te oordelen. Door vragen te stellen kon zij namelijk uitleggen en luisteren en is er ruimte voor gesprek.
Natuurlijk is dat een goede vraag. Daar kan alleen de TS een antwoord op geven.
En hoe gaat een kind met autisme naar school als het school nu als ernstig onveilig ervaart? Wat is daarvoor nodig om dit kind weer naar school te krijgen?
Als dat al niet de druppel was, maar dat is speculatie. We missen de eerdere ervaringen op school en thuis.
Mirjam: 'Je kunt ook, keer op keer, je professionaliteit laten zien.' Wie is dan die 'je' en om welke professionaliteit gaat het dan? De school weet niet wat een kind op facebook doet, tenminste ik hoop dat ze die kennis niet gaan vergaren. School kan zien dat er gepest wordt, niet altijd dus, ouders ook niet altijd, maar school kan niet in oogopslag vervolgens een diagnose stellen die dat pesten verklaar. tenminste ik hoop dt ze dat niet kunnen en ook niet willen kunnen.
Op het gebied van psychiatrische, psychologische en andere stoornissen denk ik en vind ik dat je ervan uit mag gaan dat leerkrachten amateurs zijn. Het zijn dus geen fouten die ze maken, maar verwachtingen die niet bij hen neergelegd moeten worden. Ouders zijn ook amateurs, behalve op dat ene specifieke gebied van het probleem van hun kind. Op het gebied van onderwijs is iedereen ervaringsdeskundige, maar daarmee nog geen professional op het gebied van onderwijskunde.
Ik ben zo erg tegen school als ortho-pedagogisch, psychiatrisch, sociaal-psychologisch centrum met een paar leervakken. Vooral ook om te voorkomen dat kinderen vanaf zeer jonge leeftijd (4 jaar) al geframed worden, behangen met labeltjes en voor de rest van hun leven rondgaan met een bord om hun nek: ik ben.... Kinderen hebben minstens twee werelden waarin ze opgroeien: thuis en school. Op beide plekken doen ze ervaringen en wijsheden op. Ze hebben tijd om zich te ontwikkelen, om te veranderen, om zich te vormen. De verwachting is dat ze ongeveer 80 jaar nog te leven hebben en zeker 3/4 daarvan zijn nog fases waarin je kunt veranderen, kunt bijstellen, kunt groeien. Beter is het om die plekken uit te breiden: sport, muziek, theater, scouting, natuurclubjes etc.
Ouders zijn per definitie amateurs, maar zouden toch wel wat basale
kennis mogen hebben over communiceren in de vorm van een gesprek aangaan
of een briefje schrijven of een mail sturen, of whatsapp dan maar. Zij kunnen zich verdiepen in de problematiek van dat ene kind en zij kunnen de structuur aanbrengen om dat ene kind uit te laten groeien. Als ze de vaardigheid hebben kunnen ze daarover gesprekken voeren met school, huisarts, psychiater, psycholoog, orthopedagoog etc. etc. Het zal verschillend zijn hoe diep iemand zich erin gaat verdiepen. Maar dat is dan ook een gegeven.
Tsjor
Het was hier wisselend Anomarie. De kleuterjuf bij zoon was briljant. De juf in groep drie werd geconfronteerd met ernstig pesten en omdat niets hielp werden we naar de directie gestuurd. Afijn, dat was dus niets en we kregen de zwarte piet en zoon een aantekening in zijn dossier dat als hij zich misdroeg dat hij dan van school gestuurd werd. Schandalig want het jongetje deed juist helemaal niets uit angst. Misdroeg zich niet eens maar bleef angstig op zijn plek zitten en de juf had totaal geen klachten over hem behalve dat het ze het zo erg voor hem vond.
Groep vier had een goede leerkracht, zelf een doof kind had ze ervaring met die trajecten en de scholen daarin. En zo kwam het op gang. Ze vroeg, met mijn instemming, een collega uit het speciaal onderwijs in de klas om te observeren. Enzovoort. Dus ja, je hebt verschillende mensen in het onderwijs waar je afhankelijk van bent. We bleven last houden van de directie. Snap ik achteraf wel. Het blijft superslecht gedrag maar ze zagen dat hele Passend Onderwijs met al dat papier en indicaties en vreemde vogels in de klas niet zitten maar dat konden ze mij natuurlijk niet vertellen dus probeerden ze mij af te schrikken. Apenrots inderdaad. Geen communicatie.
Daarvoor heeft school vaak teveel eigenbelang. Je leest toch ook de krant? IN 2020 zou het Passend Onderwijs volgens Sander Dekker 'Passend' moeten zijn, men kreeg uitstel. Nou, ik heb er ook niet veel meer moeite voor gedaan maar ik kom alleen maar berichten tegen dat het 'niet passend' is. Gebleken.
Maar ouders die daar pas mee beginnen lezen dat niet denk ik. Je begint vanzelf eens op school te kijken en te vragen en dat ontwikkelt zich.
Ach en ja, nog niet zo lang geleden hadden we hier een soort ouderbetrokkenheidsavond met het samenwerkingsverband. Lekker eten, betrokken ouders, maar ik kreeg daar echt niet het idee dat men openstond voor de vaak zeer ervaren en zeer redelijke ouders. Totaal verloren tijd. Men had gekozen om alles op een hoop te gooien en dat was het. Je gaat daar naar school en als dat niet lukt naar het afvalvat met de rest van de kinderen. De echte 'special needs' docenten rennen weg en iedereen levert een steeds grotere prestatie om nog iets terecht te brengen van het onderwijs voor een steeds moeilijkere groep kinderen. Ach toch, nee voor optimisme moet je niet bij mij zijn.
We werden geacht applausmachine te zijn voor het Samenwerkingsverband. Ach toch. Blij dat mijn dochter van school is. Die goede ervaringen waar jij het over hebt ga ik niet meer meemaken.
