Hoger cijfer als je buitenlander bent

Kansen en kansen

Op papier heeft een kind uit een achterstandsgezin inderdaad genoeg kansen. Er is leerplicht, onderwijs is min of meer gratis, hoger onderwijs kan je geld voor lenen, toelating tot opleidingen gaat meestal puur op basis van diploma... Het kan wel. Het gebeurd ook. Natuurlijk.

Toch is het vaak gewoon niet zo makkelijk. Veel gezinnen met een zeer laag inkomen leven in een precaire situatie. Het huis is klein. Er is fysiek minder ruimte. De buurt is vaak minder fijn, kinderen hangen veel op straat, leren en school staan niet op de eerste plaats in gezin en buurt, veel werkeloosheid...

En statistieken wijzen dit ook gewoon uit. armoede is vaak overerfbaar. Er zijn gezinnen die al al meerdere generaties van uitkeringen en af en toe wat werk leven. En de beste indicator voor de opleiding van de kinderen is toch nog altijd de opleiding van de ouders.

Wat allemaal niet inhoudt dat je met hard werken er natuurlijk kan komen en dat je best je aan je achtergrond kan ontworstelen. Het is alleen in de praktijk vaak niet zo makkelijk.

Bieb63

De manier waarop je reageert, versterkt mijn gevoel dat je geen flauw idee hebt waar je over praat.

Nee Bieb

Jij hebt het over Enna, die volgens jou doordraaft. En jij hebt het over mij, dat ik geen idee heb van jouw milieu. Nee, gek hè, ik weet alleen maar wat jij hier schrijft. En in die tekst geef je blijk van geen flauw idee hebben waar je het over hebt. Als je iets anders had willen zeggen, had je iets anders moeten schrijven, en niet mij betichten van geen flauw idee hebben.

Bieb62

'Ik heb het over gezinnen van gewone mensen met een gewoon, laagopgeleid beroep.'

Ik ben een kind van laagopgeleide ouders. Met alle ellende van dien, indertijd. En jij weet echt niet wat dat inhoudt.

Precies wat Ad zegt

Dat is waar het over gaat. En iig waar IK het over heb.
Ik heb het alleen over lager opgeleide ouders en 'eenvoudige' banen. Daarmee ben je als huidig! kind niet kansarm.

Kansen

Hoe maak je kansen gelijk? Volgens mij is dat de vraag waar de juf voor stond/staat. Haar oplossing: de kinderen die vanwege hun achtergrond en geschiedenis nog niet zo taalvaardig zijn als kinderen voor wie Nederlands de moedertaal is krijgen een extra punt voor de toets.
Er komen nog heel veel meer toetsmomenten aan, op allerlei manieren. Observaties met betrekking tot taalvaardigheid en leercapaciteit zullen dan veranderen en uiteindelijk zal het kind dezelfde toetsen moeten maken om verder te kunnen gaan, op het voortgezet onderwijs dezelfde toetsen krijgen en als hjet kind verder gaat, ook dan dezelfde toetsen moeten maken.
Het kind wordt niet bevoordeeld door één geschiedenistoets.
Het antwoord van TS aan dochter had kunnen zijn: 'omdat de taal voor dat kind nog een probleem is, want Nederlands is niet haar moedertaal'. Dan had dochter geleerd dat er bepaalde verschillen zijn (achtergrond, geschiedenis) die niet bepalend zijn voor de kansen die iemand krijgt.
Je kunt ook kijken naar de staatsexamens Nederlands. Voor mensen voor wie Nederlands de moedertaal is zijn dat andere examens dan voor mensen voor wie Nederlands de tweede taal is. Toch krijgen beiden een B1 of B2-diploma.
Andere beoordelingen kunnen nodig zijn voor gelijke kansen.

Tsjor

Ook eens met Tsjor

Het gaat hier over taalachterstand bij een jong kind, aangezien het niet de moedertasl is. Staat in dit geval sowieso los van het opl,niveau van de ouders, dat niveau weten wij en TS niet eens. Dat is m.i. een andrr verhaal. Iig in de bs tojd. Of het geven van een hoger cijfer, ofwel een andere meetlat voor de beoordeling gebruiken, wel of niet verstandig is, vind ik moeiljk te beoordelen. Maar ik kan me voorstellen dat daar voor gekozen wordt, om kind beter op weg te helpen. Het heeft iig niets te maken met het opl.niveau van de ouders. Her kind zal het verder moeten doen met zn eigen intelligentie en motivatie.

Ook voor vrouwen

'Andere beoordelingen kunnen nodig zijn voor gelijke kansen.' Dat geldt ook voor vrouwen.

Ik kan er mijn hoofd over breken, waarom de kansen voor vrouwen dan niet gelijk zijn aan de kansen voor mannen op de arbeidsmarkt.

Een paar ervaringen en observaties.

Toen ik een relatie kreeg die wat vastere vormen aan begon te nemen was ik in mijn gedachten al bezig met de vraag: wat als we kinderen krijgen? In gedachte had ik de helft van mijn werktijd al ingeleverd. Dat terwijl ik toen nog studerend was en geen baan had en niemand erom vroeg. Voor mezelf was die ontdekking een eye-opener: ik manoevreerde mezelf al in een bepaalde positie, terwijl dat helemaal nog niet nodig was. We zijn uitgekomen op 50/50.

Mijn broer kreeg zijn eerste baan. Op dat werk was al een collega aanwezig, zij werkte hem in in het nieuwe programma. Zij had bij aanname bedongen dat mijn broer behandeld zou worden als een gelijkwaardige collega, met gelijkwaardig salaris. Hij zou later zeggen dat hij alles wat hij kende van haar geleerd had. Toch werd een jaar later aan hem gevraagd om hogerop te gaan en haar leidinggevende te worden (sic!). Dat heeft hij geweigerd, maar zij voelde zich gepasseerd. zij vertrok, kwam weer terug, kreeg oon ongelukkige val van het paard en raakte arbeidsongeschikt. Haar opvolger bedong een hoger salaris, waarna mijn broer ook een hoger salaris bedong. Broer zag een andere baan, waarin hij meer zou kunnen verdienen en bedong ook weer een hoger salaris (zoals jij, Ad Hombre, dat ook bedongen hebt). Ondertussen bleef staan, dat het salaris van de vrouw gekoppeld was aan het salaris van mijn broer, waardoor zij nu als arbeidsongeschikte een van de weinige vrouwen in Nederland zal zijn, van wie de uitkering gerelateerd is aan het salaris van een man. En dus veel hoger dan zij gehad zou hebben als ze was blijven werken.

Nu kun je betogen dat het dom is van vrouwen om niet steeds een hoger salaris te bedingen, maar je kunt ook observeren: a) vrouwen doen dat neit zo gemakkelijk, dus de beoordeling of iemand dat waard is zal anders moeten zijn; b) dat verklaart niet waarom een vrouw die beter geschikt is ondergeschikt gemaakt moet worden aan een man; en c) dat de frustratie daarover bij vrouwen leidt tot slechtere arbeidsverhoudingen, ten nadele van vrouwen.

Tijdens mijn laatste zwangerschap kwam er een vervanger die in een andere baan al drie werkplekken had. Hij zou mij voor 50% vervangen (en een ander voor de andere 50%), maar in mijn baan kreeg hij er ook 2 werkplekken bij. Wat ik van deze man zag en hoorde was, dat hij zijn werktijd besteedde aan klagen over de onmogelijkheid om met zo weinig uren per werkplek goed te kunnen functioneren. Ik dacht: dat zou ik dus niet doen, ik zou niet die extra uren (met behoorlijke reisafstand) accepteren, wetende dat ik dan niet kan functioneren. Ik zou me niet laten betalen om maar te gaan zitten klagen, ik zou me daarvoor schamen.

Recent: dochter en vriendje hebben ruzie. Hij heeft sinds vaste werktijden in de horeca ('s middags en 's avonds) en zij heeft flexibele tijden op het vliegveld. Tot voor kort had hij nog een leerlingensalaris. Zij heeft een contract voor 24 uur, om haar salaris op een redelijk peil te krijgen neemt ze extra diensten aan en werkt ongeveer 160 uur per maand. Op een dag is hij vrij en zij heeft dienst tot 19.00 uur en de volgende dag moet ze weer beginnen om 06.00 uur. Zij komt thuis, hij heeft nog niet gekookt en wil eerst boodschappen gaan doen en dan koken. Dat wordt voor haar te laat: ze wil vroeg gaan slapen, want ze moet er om 04.00 weer uit. zij is boos (je hebt de hele dag de tijd gehad....etc.). Hij zegt dan iets in de zin van: maar jij wil dat zelf, die diensten. Ja de ruzie is uitgepraat en bijgelegd. Maar het zaadje wat geplant is is als een dodelijke ziektekiem: hij degradeert haar werk tot een soort hobby en geeft aan dat hij haar eigenlijk niet zal steunen als de flexibele werktijden aanpassingen vragen en dat hij haar eigenlijk niet zal steunen als het gaat om rekening te houden met haar werkschema. Die boodschap staat. Die wordt niet weggenomen met sorry en goedmaken. Zij weet, dat ze niet echt op hem kan rekenen als het gaat om haar werkschema. Op de vele avonden dat ze alleen thuis zit zal ze dat beseffen: dit is haar prijs, die zij betaalt voor zijn werkschema, maar wat krijgt ze daarvoor terug? Hoe dat uit gaat pakken voor de relatie, of voor de werkschema's kan ik nu nog niet vertellen. Maar het gebrek aan steun van je partner maakt je werk ongemeen veel zwaarder: het maakt echt verschil of je werkt, wetende dat je gewaardeerd wordt vanwege het feit dat je werkt; of dat je werkt, wetende dat je partner het beschouwt als een hobby.

Gisteren bedacht ik nog een puntje: mannen zijn vaak net iets ouder dan vrouwen, het kan zijn dat mannen daardoor ook al eerder de arbeidsmarkt betreden dan vrouwen en dus jaren werkervaring voor liggen op vrouwen. Als er dan aan de keukentafel onderhandeld moet worden zit je met twee ongelijkheden tegenover elkaar: hij meer ervaring, salaris en functie opgebouwd, positie in bedrijf opgebouwd, zij minder ervaring, lager salaris, net beginnend, onzekerder over bedrijf etc.

Wil je echt gelijke kansen (dus geen slechtere kansen voor mannen, maar gelijke kansen) organiseren, dan zul je dus met ongelijke beoordelingen moeten komen: vrouwen wel een baan geven, ook al zijn er mannen met gelijke capaciteiten; vrouwen wel salarisverhoging geven, ook al vragen ze er niet om; beseffen dat vrouwen alleen werk aannemen als ze dat ook aankunnen etc.

Nou ja, ik heb het nog niet helemaal uitgedacht, maar de verschillen tussen mannen en vrouwen op de arbeidsmarkt zijn zeer hardnekkig en niet eerlijk. Ik zal de laatste zijn die ontkent, dat vrouwen daar niet zelf wat aan kunnen doen. Maar ik wil mijn ogen niet sluiten voor alle systematieken die eraan bijdragen dat het gaat zoals het gaat. en ik zal dat ook blijven bekritiseren.

Tsjor

tsjor

"Gisteren bedacht ik nog een puntje: mannen zijn vaak net iets ouder dan vrouwen, het kan zijn dat mannen daardoor ook al eerder de arbeidsmarkt betreden dan vrouwen en dus jaren werkervaring voor liggen op vrouwen."

Zou zo maar kunnen...

Maar weet je zeker dat dat ook geen vorm van onderdrukking is dat die mannen ouder zijn?

"Als er dan aan de keukentafel onderhandeld moet worden zit je met twee ongelijkheden tegenover elkaar: hij meer ervaring, salaris en functie opgebouwd, positie in bedrijf opgebouwd, zij minder ervaring, lager salaris, net beginnend, onzekerder over bedrijf etc."

Die onderhandelingen heb ik nooit meegemaakt. Of beter gezegd, andersom. Is het niet verstandig als we twee inkomens hebben, voor het geval er iets met mij gebeurt?

Nou zijn wij vast een bijzonder geval. Maar wat jij schetst, is dat echt normaal? Dat de vrouw graag meer wil werken en onderhandelt met de man die dan tegenstribbelend werktijd moet inleveren? Leven mensen zo? Is is dit een fictief scenario, ingegeven door de behoefte om de 'verschillen' toch maar vooral te verklaren in termen van onderdrukking?

Zijn sommige/vele/de meeste vrouwen niet maar wat blij dat ze terug kunnen schakelen terwijl de man voor de bulk van het inkomen zorgt? Is het niet gewoon prettiger om 2 of 3 dagen te werken in plaats van een hele werkweek?

Geef zelf eens antwoord

'Is het niet gewoon prettiger om 2 of 3 dagen te werken in plaats van een hele werkweek?' Geef daar zelf eens antwoord op. Waarom zou het voor vrouwen wel prettiger zijn en voor mannen niet?

Hier doe je hetzelfde als het vriendje: 'Dat de vrouw graag meer wil werken...' Wat de vrouw (mijn dochter dus, jij maakt je zorgen over je zonen) wil is een normaal arbeidspatroon, met een inkomen waarvan ze kan leven. Maar plotseling is dat een persoonlijke wens van haar, een hobby. Terwijl hij dan degene is die heldhaftig zorgt voor de bulk van het inkomen. 'Jij hoeft niet te werken', dat is de boodschap die je uitzendt. Waaraan je dan wellicht liefdevol toevoegt: maar als je dat graag wil vind ik het prima (zolang ik er maar geen last van heb). De vrouw mag bij wijze van spreken ook een cursus bloemschikken gaan doen. Nou goed dan, wellicht is het toch wel goed om haar te wijzen op het risico dat de bulk van het geld wegvalt en of ze daarvoor dan (wat als....) niet zou gaan werken (een klein beetje natuurlijk, ze heeft ook nog andere dingen te doen).

Het gevolg is dat mijn broer (HAVO-MBO) nu een topfunctie in het bedrijf heeft en zijn vriendin (VWO -dus slimmer- en MBO) achter de kassa zit.

Uit economisch standpunt bekeken: zo verspil je dus talenten. Wil je die talenten wel binnenhalen, dan moet je dus al beginnen bij de sollicitaties: ja, wij (bedrijf) willen jou wel hebben.

Tsjor

tsjor

"Geef daar zelf eens antwoord op. Waarom zou het voor vrouwen wel prettiger zijn en voor mannen niet? "

Ik zou maar wat graag 2 of 3 dagen werken. Ik snap die obsessie met werken niet zo. Niet werken is een luxe. Maar ik wil wel graag een groot huis, een leuke auto en lekker op vakantie.

Ik ben niet een jaar op wereldreis gegaan omdat ik zo graag werk. Ik had gelukkig genoeg verdiend zodat we dat konden. Het liefst ging ik ieder jaar 6 maanden op reis of zo.

"Terwijl hij dan degene is die heldhaftig zorgt voor de bulk van het inkomen. 'Jij hoeft niet te werken', dat is de boodschap die je uitzendt. "

Ik zou liever hebben dat ze evenveel verdiende als ik, maar eerlijk gezegd zit dat er niet in en ik heb ook geen zin om aan keukentafel te gaan eisen dat ze promotie gaat maken. Zij richt haar werkzame leven in zoals zij het prettig vindt en ik doe dat zoals ik prettig vind en 'toevallig' verdien ik daar ettelijke malen meer mee. Samen hebben we het best goed en als ik minder kan gaan werken zonder al te veel in te leveren zal ik dat niet laten.

"Het gevolg is dat mijn broer (HAVO-MBO) nu een topfunctie in het bedrijf heeft en zijn vriendin (VWO -dus slimmer- en MBO) achter de kassa zit. "

Ik denk dat jouw broer gewoon wat ambitieuzer is dan zijn vriendin. Dat kan best goed werken, een combinatie van een ambitieuzer iemand met een minder ambitieus iemand. Totdat iemand zoals jij zich erover op gaat winden, natuurlijk. Laat ze lekker. Daarnaast heb je natuurlijk schoolslim en echt slim...

Om dat te nuanceren: ik vind dat iemand met VWO meer moet kunnen dan achter de kassa zitten en dat beide partners in staat moeten zijn een beetje behoorlijk inkomen te verdienen mocht de zaak klappen, dus een beetje een schop mag ze wel hebben, onder de keukentafel. Zij, niet hij!)

"Uit economisch standpunt bekeken: zo verspil je dus talenten. Wil je die talenten wel binnenhalen, dan moet je dus al beginnen bij de sollicitaties: ja, wij (bedrijf) willen jou wel hebben."

Wat moet je als bedrijf met een on-ambitieuze - tevreden - cassiere?

Mensen zijn nou eenmaal verschillend en de vriendin van je broer is een van die massas vrouwen die liever vrouw van een CEO worden dan zelf CEO. Irritant he?

tsjor

"is dat nog een extra drijfveer: man zou niet weten wat hij moet doen met zijn tijd als hij maar 2 of 3 dagen zou werken. Speelt zoiets ook Ad Hombre?"

Op geen enkele manier, ik heb honderden sterren op Github en dat is naast een baan en een bedrijf.

Amsterdamse

'Als ik een partner heb die de derde shift doet en de boel echt managed, ik teken ervoor!'

Een (mannelijke) collega van me vond dat onze andere (alleenstaande moeder) collega best fulltime kon werken en op de fiets naar het werk kon komen, ook al was dat 28 km enkele reis. Dan vertrok ze toch gewoon een uurtje eerder 's ochtends? Deed hij al jaren!
Op haar vraag wie dan 's ochtends zou zorgen dat de kinderen aangekleed en wel op school zouden verschijnen, moest hij toegeven dat zijn vrouw daar altijd voor zorgde. Waarop zij droog antwoorde dat zij helaas geen vrouw had om dat voor haar te doen ...

Sydney

"Een (mannelijke) collega van me"

Ah gelukkig, een domme man!

"(alleenstaande moeder) collega"

En een domme vrouw. Niet goed gepland...?

"Op haar vraag wie dan 's ochtends zou zorgen dat de kinderen aangekleed en wel op school zouden verschijnen, "

Da's drie dagen per week ik, en twee dagen zij. Omdat mijn werkgever(s) gelukkig wat flexibeler zijn. Heb ik zo geregeld

Bij mijn collega's zie ik trouwens dezelfde patronen, dus ik begrijp dat die 'domme man' van hierboven goed uitkomt voor het verhaal, maar of dat vandaag de dag nou zo representatief is...

Oke

Ad Hombre, 'Maar ik wil wel graag een groot huis, een leuke auto en lekker op vakantie.' Goed dat je zegt: "Ik wil....".
En je tijdsbesteding zou dus bestaan uit vakantie en github. Maar wat doe je dan als je per week 4 of 5 dagen thuis bent (en de kinderen kunnen niet mee op vakantie)? Achter de computer zitten? Wasarom zou je dan niet minder gaan werken en iets minder gaan verdienen, zodat je nog meer tijd kunt besteden aan die computer? Doen wat je leuk vindt.

Ík zou liever hebben dat ze evenveel verdiende als ik, maar eerlijk gezegd zit dat er niet in en ik heb ook geen zin om aan keukentafel te gaan eisen dat ze promotie gaat maken.' Zo laat je talenten dus verspild worden. Hopelijk krijgt je partner de voorkeur als er een promotieplaats vrij komt.

'Zij richt haar werkzame leven in zoals zij het prettig vindt en ik doe dat zoals ik prettig vind en 'toevallig' verdien ik daar ettelijke malen meer mee.' Nee, dat is dus niet toevallig. Wat als de druk om een jaar vakantie te kunnen nemen op haar lag? Of als zij de grotere auto zou moeten bekostigen? Ervan uitgaande dat jullie dat allebei als belangrijk vinden voor een goed leven.

'Samen hebben we het best goed en als ik minder kan gaan werken zonder al te veel in te leveren zal ik dat niet laten.'Aangeven dat je minder wil gaan werken en dat zij het ontbrekende deel kan gaan bijverdienen kan ook altijd nog. Jij blij, zij krijgt wellicht andere kansen en mogelijkheden, gaat ze toch voor die promotie, krijgt ze een zinvollere baan, iedereen nog blijer. En hebben wij als samenleving er een ambitieuze medewerker bij. Motivatie kan ontstaan als iemand zegt: he, dat kun jij, wij hebben je nodig.

'Mensen zijn nou eenmaal verschillend en de vriendin van je broer is een van die massas vrouwen die liever vrouw van een CEO worden dan zelf CEO. Irritant he?' Zeker. En daarom mag zij wel een schop onder de kont krijgen, maar ook een positieve uitdaging: wij zien wat in jou, jij kunt dat.

Tsjor

CEO

Maar waarom.zou je een schop onder je kont of positieve uitdaging moeten krijgen als je iets misschien wel kan, maar helemaal niet wil?

Ik zou het ook niet willen. En ik daarom kan ik het ook niet

Met promotie wordt een baan niet ineens zinvoller natuurlijk. Het levert waarschijnlijk wel meer salaris op en misschien meer status bij wie daar gevoelig voor is, maar ook misschien andere zaken waar iemand geen zin in kan hebben. Ik heb bijvoorbeeld absoluut geen zin om CEO of, wat kleiner, leidinggevende te worden. Geen zin. En ik doe wel wat met 1 van mijn universitaire opleidingen, maar verder dan dat hoef ik niet.

tsjor

"Zo laat je talenten dus verspild worden. Hopelijk krijgt je partner de voorkeur als er een promotieplaats vrij komt."

Daar is ze niet in geinteresseerd.

"Nee, dat is dus niet toevallig. Wat als de druk om een jaar vakantie te kunnen nemen op haar lag?"

Dan wordt het dus geen jaar vakantie

"Aangeven dat je minder wil gaan werken en dat zij het ontbrekende deel kan gaan bijverdienen kan ook altijd nog."

Ik verdien per uur ca. drie keer zoveel als zij, dus dat wordt dan max een dagje minder werken.

"Jij blij, zij krijgt wellicht andere kansen en mogelijkheden, gaat ze toch voor die promotie, krijgt ze een zinvollere baan, iedereen nog blijer. En hebben wij als samenleving er een ambitieuze medewerker bij. Motivatie kan ontstaan als iemand zegt: he, dat kun jij, wij hebben je nodig."

Jij leeft echt in een fantasiewereld geloof ik. In de echte wereld gaat dat allemaal niet gebeuren. Niemand blijer en een hoop meer stress in de wereld.

"En daarom mag zij wel een schop onder de kont krijgen, maar ook een positieve uitdaging: wij zien wat in jou, jij kunt dat. "

Ik denk dat ze liever iemand voor laten gaan die het zonder schop uit zichzelf doet i.p.v. wie tsjor voor ze in gedachten heeft.

Waarom ben jij zo geobesedeerd door hoe anderen hun leven inrichten? Heb je niet genoeg aan je eigen leven?

Floria

"Ik heb bijvoorbeeld absoluut geen zin om CEO of, wat kleiner, leidinggevende te worden. Geen zin. "

Daar zijn er wel meer van. Zo leuk is dat niet 'leiding geven'. Meestal betekent dat de hele dag vergaderen...

Kijk

'Daar is ze niet in geinteresseerd.
"Nee, dat is dus niet toevallig. Wat als de druk om een jaar vakantie te kunnen nemen op haar lag?"
Dan wordt het dus geen jaar vakantie ' Ah, je doet het dus niet 'voor vrouw en kinderen, dat harde werken en veel verdienen. Het zijn echt je eigen wensen.

'Ik verdien per uur ca. drie keer zoveel als zij,' Dat komt vaker voor. Vandaar dat positieve discriminatie een goed idee is. Je hebt gezien hoe het bij mijn broer is gegaan: vooraf vastleggen dat beiden evenveel gaan verdienen, ongeacht man of vrouw, levert de vrouw in dit geval echt veel meer salaris op, (als ze er niet meer is, vreemd genoeg, en niet omdat haar capaciteiten en kwaliteiten minder zouden zijn; integendeel).

Ik denk dat er meer mannen zijn die een grote auto en een jaar vakantie en voldoende tijd voor de computer willen hebben, maar dat verstoppen onder 'het gezin'.

'Waarom ben jij zo geobsedeerd door hoe anderen hun leven inrichten? Heb je niet genoeg aan je eigen leven?' Ik ben geobsedeerd door de positie van vrouwen in de maatschappij en toevallig valt dat samen met mijn eigen positie, omdat ik een vrouw ben. De ongelijkheid van vrouwen (waar jij over begon, omdat je het zo zielig vond voor je zonen) is een fenomeen dat mij al heel erg lang intrigeert. Er zijn grote, medische en juridische aspecten die daar invloed op hebben. Maar uiteindelijk worden de ingrijpende beslissingen genomen tijdens de schoolloopbaan, de sollicitaties en aan de keukentafel. De uitkomsten zijn zo uniform (zolang mensen iets te kiezen hebben), terwijl mensen toch zo verschillend zijn, dat het me fascineert hoe dat dan loopt.

Ik heb ook geen interesse in CEO-functie. Maar ik heb ook geen interesse in github, terwijl ik inmiddels wel weet dat dat je kansen op werk in een vernieuwende en goed betalende sector aanzienlijk vergroot. Maar waarom zou die sector zoveel meer geld opleveren, in tegenstelling tot werk in de zorg of in het onderwijs? Hebben de mensen (vrouwen) die dat werk doen niet evenveel recht op een groot huis, grote auto en een jaar vakantie?

Gelukkig zijn er wel vrouwen die interesse hebben in een functie op de universiteit en gelukkig krijgen zij nu echte kansen op zo'n baan. Hopelijk wordt dan vastgelegd, dat zij gaan verdienen als waren zij een man.

Tsjor

Universiteit

Zoals je aan universiteiten in derde wereld landen soms kunt zien dat er veel vrouwen werken aan een universiteit kan ook betekenen dat het werk minder relevant en financieel aantrekkelijk is dan ander werk, mannenwerk.

Taai ongerief, maar goed dat het aan de orde komt.

https://www.nporadio1.nl/dr-kelder-en-co/onderwerpen/526111-emancipatie-op-de-buis

En je hoopt toch dat het onderscheid in sexe, kleur, achtergrond, uiteindelijk minder belangrijk wordt dan de kwaliteiten nodig om bij te dragen op een bepaald niveau.

Mensen, elkaar, kansen geven gaat helaas meestal niet vanzelf en dat kan veel beter.

Toch is er uiteraard al veel verbeterd. Er zijn genoeg voorbeelden van vrouwen of andere minderheden die wel topfuncties of speciale functies bekleden. Al is het nog veel te weinig,daardoor wordt het wel vanzelfsprekend dat men op persoonlijk niveau, ongeacht achtergrond enzovoort prima kan presteren op niveau. Al gaat dat langzaam.

En dat je met een 'vrouw' in huis je helemaal kunt richten op je carriere is natuurlijk ook wel een dingetje. Maar ik ga er toch vanuit dat steeds minder vrouwen die rol op zich nemen, zonder betaling of goede garanties.

Dat kan natuurlijk wel weer betekenen dat de gezinsvorming, de ruimte voor kinderen om op te groeien kleiner wordt. Daar concentreert zich nu al de spanning. Na de geboorte van het eerste kind lopen de carrieres al snel uiteen. Tenzij je uiteraard financieel 'mankracht' kunt en wilt inhuren of de overheid regelt iets meer voor gezinnen.

Het blijft een vermoeiende en wat stroperige discussie. Voorlopig zend ik zoon en dochter de boodschap dat ze wat betreft inkomen en huishouding belangrijk voor zichzelf zorgen en daarbij samendoen en voor anderen zorgen. Maar in de praktijk zie je ook hier thuis gewoon verschillen. En die discussie geef ik mijn dochter ook mee. Dat het er uiteindelijk op aankomt dat je het samen doet en je eigen positie kiest in de relatie en de onderhandeling met anderen maar ideaal is het nog lang niet. Je kunt er wel aan werken.

De schuldigen

Testosteron
Oestrogeen
Progesteron

Maar dat wil tegenwoordig niemand meer horen, want iedereen moet gelijk en maakbaar zijn. Die hormonen hebben niet alleen invloed op onze lichamen maar ook op hoe je hersens werken en mannenhersenen werken anders dan vrouwenhersenen. Het is niet vreemd dat daar dan ook ander gedrag bij hoort en dat dat ook effect heeft op dingen als carrieres.

Dus als je werkelijk gelijkheid wilt moet je de meisjes geen puberteitsremmers geven, maar testosteron en zo vroeg mogelijk. Of de jongens testosteronremmers.

Ben ik even blij dat ik die maatschappij niet ga meemaken...

Ik ben een groot voorstander van gelijke rechten. Als een meisje een mannenberoep wil uitoefenen of een jongen een vrouwenberoep. Prima. Maar ik ben geen voorstander van gelijke mensen of mensen die in ideologische keurslijven gedwongen worden.

Welnee Ad

De verschillen, die vroeger met grote gezinnen en een strakkere hierarchie, veel meer betekenden, worden nu gewoon nog teveel overdreven.

Ik ben ook geen voorstander van robots. En diversiteit lijkt in veel onderzoek juist op veel gebieden voorspoediger te werken, een grotere kans op innovatie en ideeënrijkdom en continuiteit.

https://executivefinance.nl/wp-content/uploads/2018/06/Graydon-Studie-Diversiteit-in-de-Boardroom-2018.pdf

"Uit de eerdere Graydon studies blijkt dat een genderdiverse board een verlagend effect heeft op het risico op een faillissement en dus positief bijdraagt aan de continuïteit van de onderneming. En daar is onze economie uiteraard bij gebaat. "

Dat zal genuanceerder zijn hier en daar, maar je wil juist geen monocultuur van eenzelfde soort mensen.

AnneJ

"Zoals je aan universiteiten in derde wereld landen soms kunt zien dat er veel vrouwen werken aan een universiteit kan ook betekenen dat het werk minder relevant en financieel aantrekkelijk is dan ander werk, mannenwerk."

Dat zal zeker gebeuren als het criterium om hoogleraar te worden niet is je wetenschappelijke bijdrage maar of je wel of niet tot een achtergestelde minderheid behoort.

Universiteiten zullen daarmee zelf irrelevant worden.

Interessante discussie tussen Ad en Tsjor

Laten we voorop stellen dat de behoeftes, ambities enz van ieder mens anders is. Dus ook van iedere vrouw apart en van iedere man apart. Nog even los van mogelijkheden en onmogelijkheden ivm intellect en andere vaardigheden. Want ook die spelen een rol in behoeftes en ambities. Daar bedoel ik mee in z'n algemeenheid: als je minder goed kunt leren en ook op ander vlak niet echt iets 'heel goed' kan, dan is je baan wrs ook minder 'uitdagend'. Dat geeft niks, want ook daar kun je voldoening in hebben en wellicht ook plezier. Anderzijds geeft dat wellicht een ander gevoel in de 'behoefte' om meer te werken.
Dat even over het gegeven dat een betaalde baan voor ieder een andere betekenis heeft of kan hebben. En uiteindelijk werk je in eerste instantie in principe om het noodzakelijke geld te verdienen om te zorgen dat je kan leven, en evt. meer als je meer armslag, luxe of whatever wil.

Nu naar dat mannetje en vrouwtje: Tegenwoordig (en ik zeg bewust tegenwoordig, want vroeger was dat anders) kunnen mannen en vrouwen leren wat ze willen (rekening houdend met hun intellect) en gaan werken wat ze willen, zolang er maar iig een inkomen is dat voldoende is om van te leven. Dus iemand (alleenstaande) met een pittige financiële functie met een leuk salaris kan er in principe voor kiezen om maar 3 dagen te gaan werken, want dan nog voldoende om van te kunnen leven, ook al zal dat minder luxe zijn dan wanneer diegene 5 dagen zou werken. En zo zal iemand met een 'eenvoudige' baan toch wel uit moeten komen op 5 dagen, om de maand rond te komen. Dat is wat het is.

Nu hebben we een stel met kinderen. Alle scenario's zijn mogelijk: man een goede opleiding, vrouw ook. Man laagopgeleid, vrouw ook, Man laagopgeleid, vrouw hoog. Man hoogopgeleid, vrouw laag. Dat is het uitgangspunt vwb de mogelijkheden en het te behalen inkomen. Daarnaast is er nog iets anders: de kinderen, hoe willen we dat (binnen de mogelijkheden), onze vrije tijd, hoe willen we dat (binnen de mogelijkheden). Daar zijn tal van scenario's over te bedenken. Afhankelijk van de wensen van beide ouders m.b.t. de kinderen en m.b.t. het ervaren van vrije tijd in combinatie van de mogelijkheden wbt het vergaren van inkomen. Het ene stel zal dus meer opties hebben, dan het andere. Dat is wat het is.
Nu even uitgaande van het stel met de meeste opties: beiden hoog opgeleid. Maar beiden willen niet dat de kinderen 5 dagen per week naar de opvang gaan, willen een enigszins relaxt leven met niet teveel stress en geregel (voor henzelf en voor de kinderen) en voldoende armslag. De optie beiden ft werken, kan dan van de baan.
Tijd om aan de keukentafel te gaan zitten: hoe gaan we dat invullen? Dan zijn er weer diverse opties: allebei een dag inleveren, of 1 van 2, twee dagen inleveren. Als 1 van deze scenario's naar volle tevredenheid is van beiden: helemaal prima. Als geen van deze opties bespreekbaar zijn: dan is het wellicht een moment om te bedenken dat kinderen dan niet in het plaatje passen. Of zeg ik nou iets geks...?
Als ze kiezen om allebei een dag in te leveren, dan is het voor dat stel prima geregeld. Ze gaan het doen zoals ze voor ogen hadden: combi werk (carrière)/kinderen/vrije tijd/armslag is in balans. Als 1 van 2, twee dagen inlevert en de ander niet is de combi kinderen/vrije tijd/armslag nog steeds in balans. De vraag blijft dan of degene die 2 dagen inlevert daar blij mee is. Onbelangrijk of dat de man of de vrouw is. Wél belangrijk of diegene daar blij mee is. Zo niet, dan weer de opmerking: passen kinderen dan wel in het plaatje?

En als aanvulling hierop: ik kan mij werkelijk niet voorstellen dat een 'moderne' vrouw zich in een invulling laat manipuleren, die zij niet wil. Je komt er samen uit. Zo niet, dan passen kinderen niet in dat plaatje.

Ach ja

Altijd hetzelfde gezeur, pardon dezelfde discussie, alsof je zou tekenen voor achteruitgang van de kwaliteit.

Het gaat erom dat je verwachtingen bijstelt. Vrouwen zijn tegenwoordig ook in grote getale hoger opgeleidt, en minderheden hebben ook zo hun high potentials. En je realiseert dat 'wij' de neiging heeft om 'wij' te kiezen, ongeacht de kwaliteit.

En inderaad, alsof er absolute lijstjes bestaan die ongeacht sexe, of welke minderheid dan ook, de standaard zou zetten voor de beste kandidaat. Dat zit vaak een stuk subtieler en subjectiever in elkaar.

https://www.deingenieur.nl/artikel/de-beste-wetenschapper-bestaat-niet

"Testosteron
Oestrogeen
Progesteron

Maar dat wil tegenwoordig niemand meer horen, want iedereen moet gelijk en maakbaar zijn. Die hormonen hebben niet alleen invloed op onze lichamen maar ook op hoe je hersens werken en mannenhersenen werken anders dan vrouwenhersenen. Het is niet vreemd dat daar dan ook ander gedrag bij hoort en dat dat ook effect heeft op dingen als carrieres.

Dus als je werkelijk gelijkheid wilt moet je de meisjes geen puberteitsremmers geven, maar testosteron en zo vroeg mogelijk. Of de jongens testosteronremmers.

Ben ik even blij dat ik die maatschappij niet ga meemaken...

Ik ben een groot voorstander van gelijke rechten. Als een meisje een mannenberoep wil uitoefenen of een jongen een vrouwenberoep. Prima. Maar ik ben geen voorstander van gelijke mensen of mensen die in ideologische keurslijven gedwongen worden."

Daar ben ik het roerend mee eens!