Hoogbegaafd; lage creativiteit

Veelgehoorde redenering.

Kind wordt getest en krijgt een bepaald profiel.
Sommige dingen zijn sterker aanwezig dan andere.
Vervolgens worden er pogingen gedaan om de minder sterke dingen te stimuleren.
Twee kanttekeningen:
- ik zou pas stimuleren als het geconstateerde 'tekort' ook daadwerkelijk problemen oplevert die zichtbaar zijn functioneren belemmeren.
- vaak is de gemeten grootheid op zijn zachtst gezegd twijfelachtig. Zo ook hier: wat is dat nou, een test met iets tekenen met kleurpotlood en dan meteen een algemeen oordeel over creativiteit? Daar heb ik nog wel wat vraagjes bij.

Kortom. Ik zou de creativiteit van je zoon helemaal niet stimuleren. Mijn zoon is ook getest en ik ben al weer vergeten waarop hij laag scoorde. Ik kijk waar hij last van heeft in het dagelijks leven, en als ik denk dat stimuleren helpt (vaak niet trouwens) dan ga ik kijken wat we kunnen doen. Hij wil niet naar balies en winkelkassa's toe. Dat vind ik onhandig op zijn leeftijd (bijna 9) dus ja, dan geef ik weleens mijn portemonnee en zeg dat hij alles mag kopen wat hij durft af te rekenen... bij de bakker dan he... hahaha!
Soms zal ik allicht iets stimuleren waar hij idd laag op scoorde. Oh ja, hij scoorde laag op plaatjes waar iets mist. Die waren zo makkelijk dat hij er iets achter ging zoeken. Dat zal misschien bij die kassa ook wel spelen. Dat hij ertegenop kijkt en het eng vindt en daardoor mist hoe simpel het eigenlijk is. Echt hoor, als je maar betaalt

Creativiteit in denken

Volgens mij is creativiteit in denken een totaal andere eigenschap dan het fysieke creëren van het een of ander. Bij het denken wordt het vermogen bedoeld om situaties vanuit verschillende oogpunten te beschouwen en oplossingen verzinnen die niet voor de hand liggen. Ik ben er toevallig net zelf tegenaan gelopen (bij een assessment), en blijk niet creatief te zijn. Dat terwijl ik heel leuk kan tekenen en playmobil-en.

Vic

"Volgens mij is creativiteit in denken een totaal andere eigenschap dan het fysieke creëren van het een of ander."

Volgens mij ook en ik denk dat de psycholoog dit ook beaamt. Maar waarom meet je het dan met een vel papier, een vierkantje met daarin een puntje en een krabbeltje en een paar potloden? Tis een officiele test.

Psycholoog gaf aan dat dit aangeeft dat hij zich mogelijk aanpast. En dan krijg ik wel een kronkel in mijn maag. Dat zijn creativiteit wordt tegengehouden ofzoiets. Hij scoort heel erg hoog (>140) maar scoort echter geen dikke A's. Dat kan door zijn dyslexie worden verklaard maar ook bij rekenen is het vaker een B dan een A. Psycholoog gaf aan dat hij voor rekenen echt een dikke, vette A zou moeten scoren.
Maar zoon zit echt lekker in zijn vel, sociaal, heeft een paar leuke vriendjes, vindt het erg leuk op school en klaagt ook niet dat het te makkelijk of te saai is. Geen enkel hoogbegaafdheidsprobleem dus. Is dit dan aanpassingsgedrag?

Er zal gecompact en verrijkt worden (best lastig ivm zijn dyslexie) maar hoe stimuleer je dan de mentale creativiteit?

Creativiteit

Veel hb kinderen hebben een disharmonisch profiel. Sommigen zijn beelddenkers, anderen niet. Sommigen zijn performaal meer begaafd, anderen verbaal. Het ene kind is als een snelle computer met een langzame printer; het andere heeft een iets minder snelle processor maar kan die printer doen exploderen. En ieder kind is anders qua interesses/vaardigheden. Dat hoef en moet je verder ook niet af te dwingen/te forceren want ze hoeven niet overal even goed in te zijn.
Mijn zoontje heeft een V/p kloof en is verbaal ijzersterk maar performaal en op het gebied van ruimtelijk inzicht scoort hij stukken lager. Lezen voor de lol vindt hij niks aan; lezen om iets te leren wel. Dan ga ik hem niet dwingen om voor de lol te lezen. Puzzelen en knippen en plakken heeft hem nooit geinteresseerd; net zomin als Lego in elkaar zetten (met Lego spelen doet hij dan weer wel graag als iemand anders het in elkaar zet. Daar scoorde hij dan ook relatief laag op. Het maken van moeilijke kruiswoordpuzzels vindt hij dan wel weer leuk en daar is hij dan wel weer heel goed in. Hij is verder ontzettend creatief (vooral muzikaal) alsook vindingrijk en oplossingsgericht. Drie verschillende begrippen die vaak door elkaar worden gehaald. Als je kind ergens geen bal aan vindt is het best om hem wel in te laten zien dat je soms ook dingen moet doen waar je geen bal aan vindt maar je hoeft het echt niet te forceren. Dan schiet je je doel voorbij. Er zijn zat andere dingen om creatief in te zijn. En daarmee kan je ook creativiteit stimuleren voorzover dat nodig zou zijn.

Elisa

Hier ook een V/p kloof (Piq is nog steeds erg hoog). Ik hoef hem ook niet te veranderen.

De psycholoog geeft echter aan dat dit een teken kan zijn dat hij zich aanpast. Dat de creativiteit er wel is maar dat het niet tot ontwikkeling komt omdat hij zich aanpast. Hij moet leren dat je out-of-the-box mag denken.

Hahahah

Nou moet ik toch even lachen... een psycholoog die zelf enorm geprotocolleerd te werk gaat zegt dat je zoon out of the box moet denken? Als hij dat zelf zou doen kon hij zijn eigen tests uit het raam gooien.

Maar even serieus. Out of the box denken stimuleren kan bij dit soort kinderen idd heel nuttig zijn. Om verschillende redenen kunnen ze zich geremd voelen, niet alleen aanpassing maar ook faalangst enzoverderenzovoort.

Het leuke van out of the box is dat het overal en altijd kan. Dus ik zou gewoon de tijd nemen en leuke rare dingen gaan doen. Hoe ver zit jij zelf in da box trouwens? Het leukste is het om samen op ontdekkingstocht te gaan.

Rodebeuk

Okee, jij kunt er heel hard om lachen.

Mijn probleem is dus: past mijn zoon zich aan, zijn daarom de scores onder het niveau? Wat zijn de signalen? Hoe meet je creativiteit in het dagelijks leven? (en dat voor iemand die géén idee had dat deze zoon hoogbegaafd is).

Wat ik me altijd afvraag

Waarom moet je zonodig iets gaan stimuleren waar je geen draad aan vindt? Volgens mij is het veel nuttiger je energie te steken in die onderdelen die je wel liggen en je daarin te bekwamen.
Maar goed, ik ben geen psycholoog natuurlijk. Voordat jullie dat denken

Ja waarom?

Hij doet het goed op school, is tevreden en happy, heeft vrienden en loopt dus op geen enkele manier vast.

En alleen omdat je via een test er toevallig achtergekomen bent dat hij nog beter zou moeten kunnen scoren wil je aan hem gaan sleutelen?

Zou ik dus echt niet doen. Als het er in zit komt het er echt wel uit hoor. En zolang hij voor de rest goed draait zou ik niets doen met deze wetenschap. Pas als hij aan gaat geven dat hij het niet meer leuk vindt, heb je denk ik pas iets in handen om mee verder te gaan.

Out-of-the-box

Tja, het gevaar van overmatig aanpassen, onderpresteren, demotivatie en/of faalangst is zeer wel aanwezig bij hb kinderen. Een goede psycholoog/orthopedagoog met veel kennis van en ervaring met hb kinderen kan daar achter komen en zijn behandelingsplan daarop baseren. Out-of-the-box denken, natuurlijk. Maar je hoeft ook weer niet perse koste wat kost enorm veel tijd en energie te steken in dingen waar je gewoonweg geen bal aanvindt. Misschien past je zoon zich helemaal niet aan naar beneden toe; heeft hij gewoon geen zin om iets te doen waar hij gewoonweg niks aanvindt. Dan moet hij natuurlijk nog wel leren dat je ook soms dingen moet doen die je niet leuk vindt maar het hoeft dus niks met aanpassing te maken hebben. Ik kan je het boek aanraden van Tessa Kieboom: "Hoogbegaafd; als je kind (g)een Einstein is. Wat mij betreft verplicht voer voor zowel ouders, leerkrachten als behandelaars. Het tijdschrift "Talent" is ook een goede. Verfrissende blik en nuchtere kijk op hb kinderen in het onderwijs.

Chippie

Excuus, ik vind veel van dat onderzoek ontzettend 'engstirnig', ehhmm wat is het NL woord...benauwend... Dat omdraaien van testresultaten naar schoolresultaten "het komt er niet uit" - daar blijft bij mij ook iets knagen. Ik draai nu een paar jaar mee in dat wereldje (eigenlijk veel langer omdat ik zelf ook zo'n schooltijd heb gehad) en mijn conclusie is eigenlijk dat er gewoon heel veel niet bekend is of niet gedekt wordt door die testen. Toen mijn zoon was getest drong de tester er ook op aan dat ik tegen hem ging zeggen dat hij hoogbegaafd was. Ik vind dat veel te veel eer voor zo'n test. Uiteindelijk heb ik het er, met frisse tegenzin, wel over gehad met mijn zoon. Maar eigenlijk heb je er naar mijn idee veel meer aan om te kijken naar wat er wél al zichtbaar is en hoe zo'n kind tot ontplooiing kan komen. En daarvoor kun je veel beter aansluiten bij de dingen die het kind wél interessant vindt. Een beetje alsof je een ei gaat pellen. Ik begin liever daar waar het makkelijk gaat, bij het deukje. Bij die dingen die een kind wel kunnen boeien. Er is altijd wel iets te vinden.

Ik vind ook gewoon zo'n profiel bedrieglijk. Kijk een test bestaat uit een twintigtal onderdelen, en een kind presteert ergens hoger op dan op de rest, en ergens lager. In meer of mindere mate. Je moet twee jaar wachten voordat je hem kunt herhalen dus ik heb geen idee hoe mijn zoon een dag later zou hebben gepresteerd.

Er zit een behoorlijke marge op kortom. Ik heb die test gewoon zo ver mogelijk weggestopt (letterlijk, in huis en figuurlijk, in mijn hoofd). Het jong zit boven een of andere kunstmatige grens en nu gaan we weer over tot de orde van de dag. Hij klaagt over school, we zijn net 3 weken bezig dus kom, maar weer eens vragen naar het pluswerk.. en zo modderen we wat door... vraaggestuurd zegmaar.

Maar excuus. Ik ben zelf ook al een paar keer getest inmiddels, en als die testers resultaten krijgen die ze niet zo vaak zien dan komt er een hoop gepraat uit... ik heb de neiging om het met een korrel zout te nemen.

Met een korreltje zout nemen

Een iq-test (een serieuze door een ervaren toetser) neem ik best serieus. Maar die test in creativiteit niet. Het vervelende voor jou is dat de verbinding is gelegd naar prestaties op school. Alsof die creativiteit the missing link is.
Mijn zoon heeft een hele grote V-p kloof. Op school deed hij het geweldig bij toetsen, A-scores tot ver voorbij zijn leeftijd.
Met zijn handen is hij best onhandig, tekenen kan hij nauwelijks, lego ook niet, knex is niet aan hem besteed. Ik vind hem toch creatief, namelijk in zijn ideeën, in zijn oplossingen, in zijn verhalen en fantasieën. Oja, in tekenen is hij ook creatief. Hij tekent hele films, alleen niemand die snapt wat hij getekend heeft.
Ik zou die link tussen creativiteit en prestaties op school snel vergeten.
Meestal kun je bij HB beter eerst volledig uitdagen en daarna kijken of er nog restproblemen overblijven. Niet andersom denken dus. Dikke kans dat je kind bij meer uitdaging gewoon A's gaat scoren.

Rodebeuk

Ja, benauwend, rechtlijnig, kokerblik. Dat is ook wat Tessa Kieboom beschrijft. En idd niet gaan focussen op wat uit zo'n test (wat nu eenmaal een momentopname is onder speciale omstandigheden) komt. Hebben wij (school, behandelaars, ikzelf) ook nooit gedaan. Gewoon kijken naar het kind in zijn geheel en kijken naar zijn kwaliteiten. Dingen veranderen, kinderen ook. Wel werken aan onzekerheid en faalangst maar voor de rest is er nooit gesproken over dat hij maar wat meer zou moeten gaan puzzelen omdat hij zich zou aanpassen naar beneden ofzo. Welnee, dat is helemaal niet relevant. En bovendien, als hij wat meer zou gaan puzzelen los je een probleem als je aanpassen naar beneden helemaal niet op. Dat gaat veel dieper en breder en daar moet aan gewerkt worden.
Maar ik snap het wel; hb is zo complex en er is in het algemeen zo weinig concrete, juiste kennis dat men maar liever grijpt naar de wel bekende en makkelijkste weg. Ik heb voor mezelf uitgemaakt dat ik niks "taken for granted" neem en zeker niet van school; zelfs niet van die zgn. "deskundigen". Ik ken mijn kind het beste en weet het beste wat in zijn belang is. Tuurlijk luister ik naar anderen maar uiteindelijk ben ik degene die beslist wat wel of niet goed voor hem is. Zo was iedereen faliekant tegen een versnelling van groep 3 naar 5 maar ik hield voet bij stuk. En het was de juiste beslissing. Idem nu met van groep 6 naar 8; nou moest je al die flauwekul-argumenten tegen eens horen. Hij is opgebloeid na een hele nare periode zo tegen het einde van vorig schooljaar. Hij voelt zich nu als een vis in het water tussen die groten en ze respecteren hem en zijn dikke maatjes. Tuurlijk verwacht ik dat hij wat raar aangekeken wordt straks op de middelbare maar hij is niet de enige. Hijzelf vindt zich helemaal niet raar en zijn lengte en leeftijd interesseren hem niks. Het zijn anderen die een probleem maken van iets dat helemaal geen probleem is. Laat je dus vooral ook geen problemen aanpraten. Het is al lastig genoeg om je eigen weg erin te vinden; voor de ouder alsook voor het kind. Focus op de positieve dingen, werk aan de minder positieve dingen maar ga geen overdreven tijd en energie steken in dingen die al dan niet misschien zus of zo tzt etc. etc. Zijn er signalen dat je kind zich naar beneden toe aanpast, ok. Waarom is dat dan? In welk opzicht? Waar uit zich dat in? Hoe kan je dat oplossen? In ieder geval denk ik niet dmv zeer creatief knip- en plakgefrobel.

Top-down leren

Het is de moeite waard om je te verdiepen in het principe van top-down leren en differentieren. Met name leerkrachten moeten op de hoogte zijn van deze methodieken om hb kinderen leerstof aan te bieden op hun niveau zodat het ook uitdagend blijft. Doortoetsen en dan werken van bovenaf aan de hiaten. Niet van onderaf de basis eindeloos blijven herkauwen. Dat is funest voor hun motivatie en dan gaan ze waarschijnlijk op alle gebieden onderpresteren. Ze hebben die "worst" boven hun neus nodig. Dan spreken ze vanzelf hun vindingrijkheid aan op hun eigen manier. Hb kinderen denken heel anders en hebben hun eigen creatieve strategieen om problemen/uitdagingen te benaderen. Je praat niet over "goed" of "fout", maar over anders. Sociaal-emotioneel zijn ze ook niet "jong" of "onrijp"; ze zijn anders. En daar wil men gewoonweg vaak niet aan.

All rounder

HB dochter hier is een all rounder, nergens slecht in. Bij de test kwam alles boven gemiddeld uit. Het laagste was de cijferreeksen maar ook die zat bovengemiddeld. Ik weet dat ze volgens de tester uitzonderlijk goed was in de puzzels, dat verbaasde mij echt want ze puzzelt nooit. Dochter haar TIQ ws ook erg hoog, ook boven de 140. apart vond ik wel dat ze perfomaal hoger scoorde dan verbaal, dat had ik niet verwacht.Is ze creatief, ja op haar manier. niet met lego, knex of strijkkralen. wel met rollenspellen, theater en zelf teksten voor liedjes verzinnen, dat is ook ceativiteit. Of ze maakt een tekening die het ontstaan van de aarde uitbeeldt of de ondergang van de dinosaurussen.

Ayla

Die test zegt niet zoveel joh. Heel precies weet ik het niet maar volgens mij hebben ze ook minder zeggingskracht naarmate je hoger scoort. Er zijn dan te weinig scores om als referentie te gebruiken.

Enneh... het hangt er maar vanaf op welke schaal je kijkt. Ieder kind scoort verschillend bij de onderdelen, of je moet worden getest met een test die te makkelijk of te moeilijk voor je is.

Het gaat er ook helemaal niet om dat een kind 'slecht' scoort, dat bestaat niet. Je kan alleen maar scoren in relatie tot de scores van anderen. En als je inzoomt zie je dus ook bij jouw dochter weer een bepaald profiel, hoger op het ene (relatief gesproken) dan op het andere.

Lekker laten waaien als je het aan mij vraagt.

He, hoe is trouwens in groep 4? Jullie zijn net pas begonnen, toch? Is ze al een keer naar de plusgroep geweest? Hmm... maandag, vast niet

Chippie

Ik reageer op de kronkel in je maag. Ik herken de kronkel. Je vindt het mogelijk al tamelijk erg dat jij (zijn moeder!!) zijn hoogbegaafdheid niet hebt opgemerkt. En nu hij dat wel blijkt te zijn, zoek je verklaringen waarom hij niet fluitend vette A's scoort.
Het idee dat hij door "aanpassing" lager scoort, bezorgt jou een kronkel in je maag, omdat je mogelijk iets over het hoofd hebt gezien in de zorg voor zijn welbevinden. Je hebt dat arme kind naar school laten gaan met kinderen van een veel lager niveau. Gevolg: aanpassen of onderpresteren. Misschien heb ik het mis, maar die kronkel is een soort misplaatst schuldgevoel. En daarbij: je verliest even het vertrouwen in je eigen waarneming. Immers: de test ziet, wat jij niet hebt gezien...
Die kronkel gaat sneller weg als je de testresultaten weer even weg legt en je kind niet langer op subtestniveau bekijkt, maar op het niveau van het leven van alledag. Gebruik de testuitslag om de vragen die je had te beantwoorden, maar probeer nieuwe vragen die onherroepelijk uit zo'n test naar voren komen, te laten rusten. Zeker wanneer het gewoon lekker gaat met je kind. Een B scoren waar je een A had kunnen halen, of 'je aanpassen naar een lager niveau', kan beide ook een teken van ontspanning zijn.
Groeten, Maw.

A's en b's

Mijn dochter haalt ook wel eens een B voor toetsen. Dat heeft niet te maken met dat ze onderpresteert, ze zit dan gewoon even te suffen. Ik heb het zelf ook. Was wat van die testjes aan het maken (heel simpele sommetjes) en vul doodleuk 57/3 = 18 in. Bij taaltoetsen heeft ze dat niet, maar dat zal wel met die Vp-kloof te maken hebben.

Vergelijking met sport

Zoon bleek ook een grote kloof te hebben en dat zette ons (kort) even heel erg aan het twijfelen. Oh jé, dat hoort een probleem te zijn, wat nu?
Maar al snel besloten we gewoon weer naar zoon te kijken en niet naar de test. Een orthopedagoog maakte een mooie vergelijking met sport. Stel: iemand blinkt enorm uit in wielrennen. In hardlopen is hij echter heel gemiddeld. Is dat een probleem? Welnee, hij blijft uitblinken in wielrennen en moet zich daarin vooral verder ontwikkelen. Ook zonder een topper te zijn in hardlopen komt hij er wel. Het heeft geen zin hem daarin te beperken omdat zijn TOTALE (gemiddelde) sportiviteit eigenlijk helemaal niet zo vreselijk hoog is.

En verder...

... moet je een IQ-test niet ál te serieus nemen. Het meet feitelijk alleen hoe goed iemand de test heeft gemaakt, niet meer en niet minder.

Ijsvogeltje

..haalt me de woorden uit de mond.

Kan ie misschien ingelijst in de OOL-canon?

Jij zegt in 2 zinnen waar ik 2 alinea's voor nodig heb.

Rodebeuk

(binnenkort doen we een bakkie hoor!)

Rodebeuk

Vooral mams heeft het er moeilijk mee. Stom eigenlijk. Maar dan staat ze daar, 6 jaar tussen al die reuzen Omdat het een combi 4/5 is lijkt ze helemaal klein in vergelijking met andere. Ik ben gisteren echt half huilend naar huis gereden, gaan shoppen om de tijd door te komen en was 10 minuten te vroeg op school. Dochter kwam echter goedgemutst de klas uit, was niet echt moeilijk hoor mama. Volgens de juf had ze uiteraard wel een achterstand bij bepaalde dingen maar pikte ze dingen heel snel op. Ze had blijkbaar alleen nog moeite met de overstap naar echt zitten en luisteren etc. Tja het wennen daaraan in groep 3 heeft zij natuurlijk nooit gehad.

Elisa

Ik heb het boek van Tessa Kieboom gelezen. Ook "hoogbegaafd, nou en" maar hier herkende onze zoon zich bijna nergens in (behalve in het feit dat de daadwerkelijke tekening lang niet zo mooi is als de tekening in zijn hoofd). Talent is inderdaad ook besteld. Helaas kom ik weinig tegen over de combi hb en dyslexie.

Elisa

"Misschien past je zoon zich helemaal niet aan naar beneden toe; heeft hij gewoon geen zin om iets te doen waar hij gewoonweg niks aanvindt."

Mijn zoon heeft dyslexie (dat was de aanleiding om hem te testen) en is dus hoogbegaafd. Zijn didactische vaardigheden zijn niet conform zijn intelligentieprofiel (aldus onderzoek). Dat kan deels verklaard worden door de dyslexie (inclusief automatiseringsproblemen, slecht werkgeheugen) maar voor een deel ook niet.

Kronkel (emmawee?)

" Je vindt het mogelijk al tamelijk erg dat jij (zijn moeder!!) zijn hoogbegaafdheid niet hebt opgemerkt."

Ik was de enige die doorhad dat er iets niet klopte. Goede algemene ontwikkeling maar wel matige lees/spellingprestaties ondanks grote inzet.

"En nu hij dat wel blijkt te zijn, zoek je verklaringen waarom hij niet fluitend vette A\'s scoort."

Dat klopt. Is het dyslexie of is het iets anders?

"Zeker wanneer het gewoon lekker gaat met je kind."

Mijn zoon zit lekker in zijn vel. Zijn schoolprestaties passen niet bij zijn iq niveau. Gaat het dan gewoon lekker. Wegleggen van de testresultaten is niet aan de orde; samen met school moeten we flink aan de slag.

Ijsvogeltje

Ik zie de V-p kloof (alles bovengemiddeld) niet als probleem.

Dyslexie

Oh, dat is dan toch net een ander verhaal. Maar ook in het boek van Tessa staat beschreven hoe om te gaan met kinderen met hb en dyslexie/AD(H)D/etc. Hun hb versterkt als een spiegel hun "stoornis" en dan wordt oorzaak en gevolg helemaal lastig te onderscheiden/aan te pakken. In een van de nummers van Talent werd uitgebreid aandacht geschonken aan hb in combinatie met dyslexie/dyspraxie. Moet je even op hun site kijken en in het archief neuzen.

Elisa

"Hun hb versterkt als een spiegel hun "stoornis"

Wat bedoel je daar precies mee?