Huisbezoek leerkracht

Henk

Als je met iemand een gesprek aangaat, wat gelijkwaardig is, dan doe je dat met open agenda's. Dan ga je niet stiekem andere dingen observeren en noteren.
De schoolgids staat bol van opmerkingen als: ouders zijn onze partners, openheid, gelijkwaardigheid. Dan verwacht ik als onbevangen ouder van een kindje in groep 1, niet dat mijn pedagogisch handelen door een leerkracht langs de meetlat wordt gelegd. En al zeker niet, dat dit dan vervolgens wordt gedocumenteerd in het dossier van mijn kind. Waar haalt de school dat recht vandaan?
Ik heb ook weleens mijn twijfels bij het pedagogisch handelen van sommige leerkrachten. Moet ik daar ook een dossier van aanleggen?
Als ik bij mijn kinderen ben, met een leerkracht in de buurt, voel ik me bekeken, geobserveerd. Ik baal daar van.
Eerst dacht ik dat dit kwam doordat die ene school, zo'n rotschool bleek te zijn. Mijn kinderen zitten daar niet voor niets niet meer op. Maar nu blijkt dat het ministerie van onderwijs die observaties aanbeveelt. Brrr

Krin

Okay

Eenrichtingsverkeer

Ik heb niet het vertrouwen dat leerkrachten bij machte zijn om adequaat te beoordelen of mijn ouder-kind-interactie goed is. Dat is voor psychologen al een hele klus, leerkrachten zijn daar niet voor opgeleid. Een ouder die een kind slaat, dat lijkt me een uitgemaakte zaak, maar verder liggen de zaken een stuk gecompliceerder. Subjectief ook. En dan nog, wat denkt een leerkracht te kunnen verbeteren aan een in zijn ogen verkeerde ouder-kind-interactie? En hoe?

Wat me er verder ook aan tegenstaat, is dat het eenrichtingsverkeer is. Ik mag als ouder ook niet een ochtend op school meekijken en de leerkracht-kind-situatie beoordelen. Ook keurige leerkrachten kunnen een totaal verknipte situatie scheppen, zonder het kind met een vinger aan te raken, door hun interactie met het kind.

skik

Oh, haha fio

Ik had je posting nog niet gelezen, maar we zijn het erg eens!

skik

Open kaart.

"Want ook keurige leerkrachten kunnen een totaal verknipte situatie scheppen, zonder het kind met een vinger aan te raken, door hun interactie met mijn kind. En dat weet ik uit eigen ervaring!!"

Die leerkracht heb je maar een jaar. De ouders gaan de hele jeugd mee. En geloof me, er valt dan nog veel meer te 'verknippen'.

Wel ben ik het eens met de opmerkingen dat er open kaart gespeeld moet worden over observatie.

Reactie

Jongens, het is erg jammer dat ik EN een zieke dreumes heb EN ouderavond, maar ik scan net in de gauwigheid dit draadje en zie dat krin het gloedvol voor me heeft opgenomen. Heel kort: ja, de irritatie schuilt in de veronderstelde loopgravenoorlog tussen ouders en school en wat terloopse aannames die kant noch wal raken. Aan de andere kant hoeven die konijnen misschien niet in dat verslag, die concessie wil ik best doen. Voortaan geen konijnen meer.
Hopelijk morgen verder!
En krin, you rock.

Krin

Ik las de post van Elena, en twijfelde. En ben toch op mijn handen gaan zitten.

En met reden, want jij hebt Meas eer prima verdedigd

En toch...

Eerst wil ik ff kwijt dat ouders niet in de klas de leerkracht kunnen observeren om dus te kijken naar interactie leerkracht- kind, maar dat doen intern begeleiders, ambulant begeleiders en directies wel met zekere regelmaat. Oftewel: de leerkracht wordt heus wel bekeken.
Maar dan een voorbeeldje van een nuttig huisbezoek. Er zat een jongetje in mijn klas, dat iedere ochtend boos en overstuur binnen kwam. Hij wilde niks, verstopte zich en kwam halverwege de ochtend pas een beetje bij, en dan ging het de rest van de dag goed. Ik dacht dat het aan mij lag, en probeerde van alles, maar niks verbeterde de situatie. Moeder kon ook niet vertellen hoe het kwam. Kind al helemaal niet.
Toen ik op huisbezoek kwam, zat het jochie lekker te spelen, en ik sprak met moeder. Op een bepaald moment, pakte moeder het kind op, nam het in de houdgreep. Kind begon te schreeuwen en te spartelen. En moeder diende via een voorzetkamer pufjes toe, tegen astma dus. Het jongetje was buiten zinnen van woede.
En moeder verzuchtte moedeloos, hopeloos, dat het echt moest van de dokter, en dat het altijd zo'n gevecht was. En het was beter om het met dwang te geven dan niet te geven. Iedere ochtend en iedere avond hetzelfde drama. Op dat moment wist ik dus wat het probleem 's ochtends was. Dat heeft mij enorm geholpen, maar het heeft moeder en kind ook geholpen. Ik kon kind leren hoe hij zelf de pufjes kon nemen, waar moeder heel blij mee was. En door dit simpele gegeven, door dit huisbezoek, kon de leertijd op school een stuk beter besteed worden. Leuker ook.
Ik ben dus wel voorstander van huisbezoek, vooral in het speciaal (basis)onderwijs. Door een huisbezoek kunnen alle puzzelstukjes op hun plek vallen, gewoon, omdat je het wereldje van het kind binnenstapt.

Macht

Het lijkt me niet handig om op grond van een gelukte interventie thuis (Kaatje) en omdat er verknipte situaties kunnen zijn in een gezin (Henk) te concluderen dat wat toezicht best mag. Niemand controleert namelijk de toezichthouders en die blijken als het er op aankomt alle macht te hebben en als ouder sta je met lege handen. Er is gewoon een stuk uit ons leven door die argeloosheid. Jazeker, zo naïef was ik zelf ook. Een ouder kan geen vinkje zetten en de school over de muur gooien maar een leerkracht kan dat wel doen bij een kind. Ongestraft. Zonder zelf de consequenties daarvan te dragen. Wij zijn gemeld door een grote zorginstelling maar daarna waren er ook op school diverse leerkrachten bereid om richting de Raad van de Kinderbescherming ook een duit in het zakje te doen. Kostte niets voor henzelf. Leer mij de mensen kennen. Dat was een harde leerschool. Macht is een raar ding.

Macht

Anne, het gaat niet over macht, zo'n huisbezoekje. Het gaat vooral over begrip. Je hebt een kind zoveel uren in de klas, hoe meer je van een kind begrijpt, hoe beter dat is. Een huisbezoekje kan verhelderend zijn. Maar vaak is het gewoon gezellig. En niet meer dan dat. En gezellig is ook wat waard. Dan voelt het voor de ouders ook goed dat hun kind bij die leerkracht in de klas zit.

Henk en kaatje

Soms heb je een leerkracht twee jaar. En gaat dat op dusdanige wijze dat het nog jarenlang gevolgen heeft, hoe je staat tegenover school en leerkrachten in het algemeen. En Kaatje, op een dusdanige manier dat een willekeurige observatie dat echt niet naar boven zal brengen. Op een dusdanige manier dat je voelt dat het niet goed zit, maar dat je het niet concreet kunt benoemen. Ook omdat je alle ellende pas hoort van je kind na die twee jaar, als het al te laat is.

Kaatje

Dat dacht ik vroeger ook. Maar je weet niet wat er omgaat in het hoofd van iemand anders. En inmiddels weet ik dat elk argeloos gebeuren in het hoofd van iemand die opgehitst is door signaleringslijsten of iemand die eigen narigheid projecteert op jou situatie, mijn gezin veel kwaad kan doen. Hoe goedbedoeld die bezoekjes ook zijn. Het is een risico.

Verknipt

"Ook 'keurige' mensen kunnen een totaal verknipte situatie scheppen, zonder het kind met een vinger aan te raken, door hun interactie met het kind." Henk, dan heb je nog geen idee in wat voor verknipte wereld je terecht komt als een kind in de handen valt van kinderbeschermers. Je denkt dat een kind dan geholpen wordt, maar die hulp is er niet of ze is ondermaats, niet passend, of er zijn te lange wachttijden. Wat is het hulpaanbod bij een paar verknipte ouders? De kans dat een kind beter wordt van zo'n hulp aanbod is klein, de kans dat een kind van de regen in de drup komt, veel groter.
Lees ook eens wat zou ik zeggen.
http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2012/09/pastoor-r-schols-over-jeugdzorg.html

Izar

Er zijn meer ouders in dezelfde positie.
http://www.stichtingkog.info/
Leuk is anders. Protocollair wordt je met een paar kinderen in het speciaal onderwijs geholpen maar ook bedreigd. Het is een politieke keuze dat het geld naar controle gaat boven geld voor deskundige hulp.

Wat negatief

Nooit over nagedacht dat een simpel huisbezoek zo negatief bekeken kan worden, wat een argwaan. Wij hebben vorig jaar zelfs een extra huisbezoek gehad in de hoop dat dochter thuis meer zou vertellen. Iedereen heeft hier (hopelijk) goede bedoelingen

Wij kunnen trouwens wel op school kijken, 4 ochtenden per jaar. Ze hebben dan het gewone lesprogramma doen dus niets bijzonders maar als ouder mag je dan er even bij gaan zitten.
En als he dan niet kan dan is op verzoek een andere dag ook altijd mogelijk.

Heel verhelderend mijn dochter een keer in de klas te zien

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Argwaan?

Nou, lisbeth, in ons geval is er geen sprake van argwaan, maar van door schade en schande wijs geworden zijn. Dat is toch wat anders.

Lisbeth

in jouw geval was er een duidelijk doel van dat huisbezoek en jouw dochter stond centraal. Zo vond ik het ook prima dat de kleuterjuf bij mijjn zoon kwam lunchen (en niet bij mij).
Een ander aspect is het kostenaspect: jouw juf kest voor een huisbezoek wanneer ze daar een duildelijke opbrengst van verwacht. K. heksenvet heeft ook al een voorbeeld genoemd waarin ze een duidelijke aanleiding en doel had om bij het kind en haar ouders langs is te gaan. Op de speciale vmbo-school die krin aanhaalde, is het Wellicht ooK heel nuttig. Dat is wat anders dan 30 huisbezoeken afleggen om gewoon een indruk te krijgen van de thuissituatie. Dat gaat al snel om 30 uur (of meer: reistijd, verslag schrijven) allemaal taakuren die ook anders besteed hadden kunnen worden.

Lisbeth

"Iedereen heeft hier (hopelijk) goede bedoelingen"
The road to hell is paved with good intentions.

Krin

Om te beginnen: ik heb persoonlijk geen vervelende confrontaties gehad met dergelijke bezoekjes, gelukkig. Het lijkt me een nachtmerrie!
Ik begrijp dat AnneJ dat wel heeft gehad, met ver-gaande gevolgen. Mijn ervaringen zijn vooral vanaf de zijlijn toen ik nog werkte in die hoek. Daar zag ik hoe goedbedoelde observaties soms verschrikkelijk uit de hand kunnen lopen, vooral bij alleenstaande ouders en allochtonen.

Ik wil de leerkracht niet zwartmaken! Het is meer het hele systeem waarbij een observatie van een goedbedoelende (!!!) leerkracht een heel eigen leven kan gaan leiden.

En vooral als je als ouder al in een groep zit waar men met een scheef oog naar kan kijken (gescheiden, werkloos, allochtoon, woonsituatie die niet ideaal is, schuldenproblematiek, noem maar op) kan elke goedbedoelde observatie uiteindelijk een stok worden om een hond mee te slaan.

Ik ben er van overtuigd dat dat niet de bedoeling is geweest van de leerkracht! En ik zie hen ook niet als incompetente privacybrekers. Maar ik heb gezien wat in sommige (!!!) gevallen zoiets kan aanrichten en ja, dan ben ik liever voorzichtig.

Noem het beroepsdeformatie

Annej

Denk niet dat je zaadjes van wantrouwen bij mij in dorre aarde vallen. Jij (en Miriam) zitten echt wel als waakhonden in mijn achterhoofd, en ik ben ook blij dat ik regelmatig attent wordt gemaakt op de andere kant van het verhaal. En goede bedoelingen kunnen veel schade aanrichten, dat is waar. Ik streef naar het midden (heb net nog D'66 gestemd, de partij voor mensen die niet kunnen kiezen en verwacht het meest van samenwerken met leerkrachten. Zolang ik leerkrachten tegenover me krijg met dezelfde instelling, zou dat goed moeten gaan.

Kamille

Ik snap.

En mea

*tipping my hat*

Bewijzen?

Mijn voorbeeld bewijst niks, maar vertelt alleen hoe fijn het kan zijn om als juf een kijkje te kunnen nemen in de wereld van het kind. Dan kunnen er plotseling puzzelstukjes op hun plek vallen. En dat maakt het werk in de klas beter.
En voor al het andere wat jij opvallend vindt en niet begrijpt, dat is precies waarom in dit soort gevallen een huisbezoek heel nuttig is. Het gaat over dingen die we niet begrijpen. Die jij en ik ons niet kunnen voorstellen, omdat ze buiten ons eigen referentiekader liggen. Hoe ruim dat ook mag zijn.
De manier waarop ik het nu vertel, is een simpelweg 1+1=2verhaal. Als je zoekend bent, dan is het niet simpel. Het verband tussen medicatie en school lag niet voor de hand, zeker niet omdat er een uur taxi tussen zat. Het ventje ging dus boos de taxi in, hield zich een uur in, en kon zich pas op school ontladen.
De dingen kunnen zo anders zijn dan je aanvankelijk denkt. En dat geldt voor zo ontzettend veel. Huisbezoeken kunnen dan ook helpen voor het verruimen van je eigen blikveld.

Ik wil het ook niet meer

Hier drie kinderen met een ass stoornis en ook ik gruwel van de huisbezoekjes die wij hebben gehad onder het mom van "misschien komt er nu meer duidelijkheid" .
Ik doe het nooit meer!
Juffen komen met foldertjes aanzetten van allerlei hulpverleners waar ik volgens hun heel veel aan zou kunnen hebben (nee) en komen met overigens goedbedoelde tips over hoe ik het anders zou kunnen aanpakken (nee want dat werkt hier niet).
Ik weet precies hoe het werkt, jij als moeder wordt geobserveerd, ik stond op het laatst bekend als labiel, iemand die het niet aan kon (terwijl ik op het moment van de huisbezoeken meestal doodop was omdat de kinderen al mijn energie al verbruikt hadden). Ook ben ik regelmatig voor overbeschermend uitgemaakt (terwijl ik dat helemaal niet ben, ja waar nodig, maar dat is logisch). Tot overmaat van ramp gedroegen mijn kinderen zich natuurlijk niet zoals het hoort in een keurig gezinnetje en vloekte met zoon met Tourette er lustig op los, dus heel fijn allemaal!
En toen juf zich ook nog eens ging bemoeien met mijn aanpak op dat moment, was voor mij de maat vol.
Hier komt geen enkele juf of hulpverlener meer binnen de deuren! Ik heb zelfs al een hekel aan de tien minuten gesprekjes

Ik snap de zorgen wel, maar ook het nut

als een leerkracht ziet hoe het thuis is. Waarom moet je dat perse negatief duiden?

Alle (!!) gezinnen hebben eigenaardigheden, prima als de juf/meester daar wat meer van ziet dan wat er in een ultrakort gesprekje boven water komt.

Mijn kinderen vonden het leuk, juf/meester op bezoek. Jufmeester heeft wellicht zelf ook kinderen en weet dat het nergens gaat zoals in de boekjes. Of bij al die OO-ouders

Mag ik dan ook op bezoek bij de juf?

Waarom gaan de ouders eigenlijk niet op bezoek bij de juf? Dat scheelt haar weer (reis)tijd die niet van het gesprek af hoeft, er is een huiselijke sfeer en kinderen zullen het ongetwijfeld enig vinden om eens bij juf thuis te komen.
Voor ouders zou het wel eens verhelderend kunnen zijn waarom juf op een bepaalde manier dingen doet nadat ze haar in haar eigen huiselijke omgeving bezig hebben gezien.

Lol primavera

Dat flitste inderdaad ook al de hele tijd door mijn hoofd )

Ik kan me dat van vroeger wel herinneren, dat de juf iedere woensdagmiddag een paar kinderen uitnodigde. Zij reden met juf mee, ouders kwamen ze halen, en zij kwamen daardoor binnen bij juf.
Maar als het zou leiden tot een meer naast elkaar staan, zou ik voor zijn. Het lijkt er nu op dat veel ouders de juf een minderwaardig onderkruipsel vinden, en dat juf ouders als incompetent beschouwt. Lekker werkt dat.

Vroeger wel

Ik had op de basisschool vroeger een leerkracht die wel de ouders/kinderen bij hem thuis uitnodigde. Elke vrijdag mocht een ander gezin(leerling, ouders en brusjes) bij zijn gezin komen eten. Er werd altijd spaghetti gegeten.
Vond ik als 10 jarige heel leuk! Ik weet nog de namen van zijn kinderen en zijn adres. En tot vorig jaar toen hij met pensioen ging heeft hij dit volgehouden.

Ik heb voor mijn kinderen tot nu toe tweemaal huisbezoek gehad. Bij oudste als kleuter, toen ze veel ziek was, is de juf langs geweest. En ik de brugklas kwam de mentor op huisbezoek.