Juf praat over het pesten heen

Ik had op de basisschool een leraar die altijd zei 'je hoeft niet met iedereen vrienden te zijn maar je kunt wel tegen iedereen vriendelijk zijn'. Vriendschap valt niet af te dwingen maar als je iemand niet leuk vindt is dat geen reden om diegene in elkaar te slaan. Zo gaan we niet met elkaar om.

Volgens de juf heb ik het verkeerd gezien en zou mijn zoon ook een boef zijn. En daarmee is het verhaal afgedaan als over emotionele moeder.

Vreemde reactie. Of jouw zoon wel of niet een boef zou zijn lijkt me helemaal niet relevant. Die kinderen moeten zich gewoon niet zo gedragen.

Ik zou ermee naar de ouderraad of de directie gaan.

Ze moeten het willen, anders gaan ze het niet doen. Die spanning en boosheid waar je zo’n gesprek mee ingaat, hebben volgens mij te maken met machteloosheid. Je wil heel graag iets doen maar weet niet wat. Het lukt je niet om de ander te overtuigen of bent daar bang voor. Je denkt: ‘Dit heeft vast weer geen zin’ of ‘Zien ze dat nou zelf niet?’ Ik denk dat het belangrijk is te zoeken waar je ‘macht’ zit. In dit geval is er kennelijk iets wat al langere tijd speelt, op de hele school. Andere ouders zien het ook en willen ook verandering. Ik zou niet meer naar de juf gaan maar naar de directie, liefst met een paar andere ouders, van kinderen die ‘met elkaar in de problemen komen’, pesters en gepesten dus, voor zover dat onderscheid hier nog helder te maken is. Daarmee laat je juist de nuance zien, dat al die ouders verandering willen. Er is kennelijk een chaotische situatie ontstaan waarin kinderen te weinig duidelijkheid krijgen over wat aanvaardbaar gedrag is. Als pikorde bepalen door agressie oogluikend wordt toegestaan, neemt het natuurlijk toe. Dat is logisch. Want dan is dat de manier geworden om te ordenen. 
Ik zou bij de schoolleiding dus vragen om een plan om deze tendens te keren. Niet een vage toezegging maar een structurele aanpak, liefst via een programma. En dan kijk je wat er gebeurt. Als school het begrijpt, serieus neemt, ontvankelijk is en ermee aan de slag gaat, geef je het een kans. Als je ziet dat het om wat voor reden dan ook blijft steken in goede bedoelingen dan zoek je een andere school. Je kunt geen adequaat gedrag afdwingen. Mensen zullen het zelf moeten inzien. Zien ze het niet in dan moet je jezelf en je kind niet langer van hen afhankelijk maken. Durf tegen jezelf te zeggen: als ze het niet goed krijgen, wisselen we van school. En ga alvast eens om je heen kijken. Als je een plan B hebt, voel je je minder afhankelijk en machteloos en dan hoef je ook minder boos te zijn. 

Zelf laat het ook 3x gebeuren zonder direct iets tegen de kinderen te zeggen. 

Is het echt pestgedrag, of ruw spel? Die kleine knulletje kennen soms hun eigen krachten niet. En als een dan makkelijker te pakken is in het spel, dan is deze de Sjaak. Of hij geeft een grappige reactie?
Zegt jouw kind duidelijk dat ze moeten stoppen?

Ik zie regelmatig (iets oudere kinderen) dat er onduidelijkheden zijn in het spel. Hij rent weg wordt opgevat als hij doet leuk mee met pakkertje. Terwijl het kind probeert weg te komen. 
Er zijn kinderen die lachend (want spannend!) aangeven dat ze iets niet willen. Kinderen denken dat het een grapje is. 
Kinderen willen stoeien, maar dan blijkt de tegenstander sterker, of krijgt deze hulp omdat hij niet opgewassen is tegen de ander. 2 tegen 1, niet eerlijk!

Voor mij als juf ligt hier een taak om dit op te pakken, zaken te verduidelijken en ze iets te leren. Wat net als bij rekenen en spelling niet bij iedereen in 1 x wordt opgepakt. Ja, leerkrachten moeten meer alert zijn op pesten. Maar ouders (en ik ben er zelf ook een) moeten er ook voor waken om elke vorm van ongewenst gedrag als pesten te zien. 

En misschien is dat hier wel aan de orde. Dat laat je berichtje niet zien. Wordt hij in ander spel door dit clubje buitengesloten. Zeggen ze lelijke dingen tegen of over hem? Heeft hij speelafspraakjes? Klaagt hij verder dat hij niet naar school wil, of klaagt hij alleen over deze incidenten? Is hij erg gespannen? Buikpijn? Terugval in zindelijkheid?

Konkonie schreef op 23-04-2022 om 13:16:

[..]

Ik wil in gesprek, maar het zou wel fijn zijn dat de toon van mijn kant prettiger overkomt. Een juf die zich aangevallen voelt, daar heeft niemand iets aan.

Op het moment dat de situatie zich heeft plaats gevonden heb ik tot drie maal toe goed gekeken, voordat ik het plein op liep. Ik besloot toen de juf erop aan te spreken. Misschien niet handig om te zeggen dat zei moet zorgen dat dit stopt. Maar er ziet wel een kern van waarheid in. Ik wil ook graag met nog een aantal ouders dat dit stopt. Inclusief de ouders waarbij de kinderen zogenaamd etteren. Ook zei hebben er last van. Het probleem wordt wel doorgespeeld naar de ouders. Alleen kunnen de ouders er eigenlijk weinig mee.

Er spelen veel incidenten op deze school, vooral bij de kleuters. Het heeft dan op dat moment niet eens met mijn kind te maken, maar de sfeer is niet altijd prettig.

Ik zou dan ook graag willen weten, hoe ik het gesprek in kan gaan. Zonder mijn woede, waar ik eigenlijk niet trots op ben. Ik heb niet gescholden of geschreeuwd, maar was erg duidelijk en het woord moeten heb ik idd gebruikt 😬

Ik zou ook graag willen dat ze niet de situatie afwimpelt. Ik begrijp dat pesten lastig is om aan te pakken, maar zou graag willen weten wat een school kan betekenen op dit gebied.

Wat een fijne reactie! Mijn vorige bericht was direct nav de openingspost. 

Fijn dat qua ouders de neuzen iig dezelfde kant op staan. Er wordt op een onprettige manier met elkaar omgegaan en bij meerdere ouders is er een wens om dit tij te keren. 

Dan zou ik met betreffende ouders een bericht naar juf (en directie op cc!) zetten. Geen uitgebreide mail, maar dat jullie zien dat er een onveilige sfeer in de klas hangt, dat sommigen hebben geprobeerd dit aan te kaarten bij juf maar dat je je niet  gehoord voelde en dat er zorgen zijn. Dat jullie willen dat er een fijne sfeer in de klas komt en jullie een gesprek willen (al dan niet met directie erbij) hoe dit tij te keren, en hoe jullie als ouders daarbij kunnen helpen. 

Als ik het zo lees is dit geen probleem van jou en je zoontje alleen, maar van de hele klas (waar je zoontje vervolgens het meest de dupe van lijkt) en zo zou ik m ook insteken. 

LydiaDietz schreef op 23-04-2022 om 14:49:

Voor mij als juf ligt hier een taak om dit op te pakken, zaken te verduidelijken en ze iets te leren. Wat net als bij rekenen en spelling niet bij iedereen in 1 x wordt opgepakt. Ja, leerkrachten moeten meer alert zijn op pesten. Maar ouders (en ik ben er zelf ook een) moeten er ook voor waken om elke vorm van ongewenst gedrag als pesten te zien.

En misschien is dat hier wel aan de orde. Dat laat je berichtje niet zien. Wordt hij in ander spel door dit clubje buitengesloten. Zeggen ze lelijke dingen tegen of over hem? Heeft hij speelafspraakjes? Klaagt hij verder dat hij niet naar school wil, of klaagt hij alleen over deze incidenten? Is hij erg gespannen? Buikpijn? Terugval in zindelijkheid?

Ik denk dat het in eerste instantie goed is om weg te blijven van het idee: als het pesten is, is het fout, als het geen pesten is, is het oké. Als er structureel strijd is, is er dus sprake van onrust en stress in de groep. Als er veel gevochten wordt, meerdere kinderen tegen één, gescholden, vervelende dingen gezegd, dan is er gewoon iets aan de hand. Er is dan te weinig onderling respect en onvermogen om conflicten op een goede manier te beslechten. School heeft dan iets te doen. Niet pas als het pesten is geworden. Beter aanpakken zolang er nog geen duidelijk onderliggende partijen zijn.

Tegelijkertijd heb ik enorm de schurft aan kinderen bij elkaar zetten om ze ‘naar elkaar te laten uitspreken waar ze bij elkaar last van hebben,’ als een van de twee bij wijze van spreken om de belachelijke kleur van andermans broek een schop heeft uitgedeeld. Je moet wel reeel blijven. Waar twee vechten hebben echt niet altijd twee (evenveel) schuld. Mijn zoon heeft ooit flink van zich afgemept toen hij door een paar jongens letterlijk in een hoek werd gedrongen. Daar heeft de school die jongens voor gestraft en mijn zoon een klopje op zijn schouder gegeven. Dat vond ik een verademing ten opzichte van de vorige school die altijd maar weer kinderen met elkaar om de tafel zette. Op die school had gedrag veel te weinig consequenties. Action speaks louder than words en praatjes vullen geen gaatjes. Op die school bleven een paar moeilijke, dominante kinderen hun klas en het schoolplein domineren. Dat vond en vind ik ook verwaarlozing naar die kinderen want die krijgen ook totaal geen leiding. Op de nieuwe school werd trouwens heel veel gepraat in de groepen. Maar slecht gedrag had dus ook duidelijke consequenties.

Ik denk dus je als ouder objectiever over kan komen door het te bespreken als een ‘ongewenste dynamiek’ voor alle kinderen (wat het ook is) in plaats van puur over je eigen kind als pestslachtoffer. Maar let op: als je kind een pestslachtoffer is, moet niemand doen alsof dat niet zo is. Als de school dat wel doet, doet alsof het allemaal heel genuanceerd is, zou dat voor mij een gigantische rode vlag zijn en is het tijd om weg te wezen. Want dat een pestdynamiek ook voor pesters ongewenst is en dat ook zij geholpen worden door er aandacht aan te besteden, is iets anders dan werken met een probleemanalyse die kant noch wal raakt namelijk dat alle kinderen even verantwoordelijk zijn voor al het ongewenste gedrag. Dat is natuurlijk niet zo. 

Wat ik trouwens als eerste zou doen: naar de juf toegaan en zeggen dat je beseft dat je wel wat fel hebt gereageerd. Ik zou er dan bij zeggen dat de situatie me aangreep en dat ik daarom minder evenwichtig reageerde dan ik zou willen. En ik zou gewoon ronduit sorry zeggen daarvoor. 

Mija schreef op 23-04-2022 om 15:22:

[..]

Ik denk dat het in eerste instantie goed is om weg te blijven van het idee: als het pesten is, is het fout, als het geen pesten is, is het oké. Als er structureel strijd is, is er dus sprake van onrust en stress in de groep. Als er veel gevochten wordt, meerdere kinderen tegen één, gescholden, vervelende dingen gezegd, dan is er gewoon iets aan de hand. Er is dan te weinig onderling respect en onvermogen om conflicten op een goede manier te beslechten. School heeft dan iets te doen. Niet pas als het pesten is geworden. Beter aanpakken zolang er nog geen duidelijk onderliggende partijen zijn.

Tegelijkertijd heb ik enorm de schurft aan kinderen bij elkaar zetten om ze ‘naar elkaar te laten uitspreken waar ze bij elkaar last van hebben,’ als een van de twee bij wijze van spreken om de belachelijke kleur van andermans broek een schop heeft uitgedeeld. Je moet wel reeel blijven. Waar twee vechten hebben echt niet altijd twee (evenveel) schuld. Mijn zoon heeft ooit flink van zich afgemept toen hij door een paar jongens letterlijk in een hoek werd gedrongen. Daar heeft de school die jongens voor gestraft en mijn zoon een klopje op zijn schouder gegeven. Dat vond ik een verademing ten opzichte van de vorige school die altijd maar weer kinderen met elkaar om de tafel zette. Op die school had gedrag veel te weinig consequenties. Action speaks louder than words en praatjes vullen geen gaatjes. Op die school bleven een paar moeilijke, dominante kinderen hun klas en het schoolplein domineren. Dat vond en vind ik ook verwaarlozing naar die kinderen want die krijgen ook totaal geen leiding. Op de nieuwe school werd trouwens heel veel gepraat in de groepen. Maar slecht gedrag had dus ook duidelijke consequenties.

Ik denk dus je als ouder objectiever over kan komen door het te bespreken als een ‘ongewenste dynamiek’ voor alle kinderen (wat het ook is) in plaats van puur over je eigen kind als pestslachtoffer. Maar let op: als je kind een pestslachtoffer is, moet niemand doen alsof dat niet zo is. Als de school dat wel doet, doet alsof het allemaal heel genuanceerd is, zou dat voor mij een gigantische rode vlag zijn en is het tijd om weg te wezen. Want dat een pestdynamiek ook voor pesters ongewenst is en dat ook zij geholpen worden door er aandacht aan te besteden, is iets anders dan werken met een probleemanalyse die kant noch wal raakt namelijk dat alle kinderen even verantwoordelijk zijn voor al het ongewenste gedrag. Dat is natuurlijk niet zo.

Helemaal eens met jou Mija.
TS heeft het wellicht fel verwoord, maar eigenlijk heeft ze niks verkeerds gezegd want de juf moet er wel wat mee. Dat is haar baan.

Als je het weer ziet gebeuren, neem het dan op met je mobiel.
Dit voelt heel vreemd, maar school kan zo niet om de beelden heen.
Opnames maken wordt in de maatschappij steeds meer geaccepteerd. Soms vraag politie zelfs of mensen opnames kunnen overleggen. Toen uit kamer van demente vrouw sieraden verdwenen waren, vroeg politie ook of er een camera hing. Dus zo vreemd is het niet als je de volgende keer voor die aanpak kiest. Zo sta je wel sterker.