Ouders en School Ouders en School

Ouders en School

Lees ook op

Keuze HBO vervolgopleiding: oneens met dochter

Dochter zit in 5havo, hoog tijd dus om wat definitiever te kiezen voor een vervolgopleiding. Ter achtergrond, t/m vwo4 tweetalig onderwijs gedaan, helaas niet naar vwo5 over en gekozen voor voortzetting op havo- niveau.
Vorig jaar uitgebreid geïnformeerd, via beurzen en open dagen. Ze heeft van alles overwogen ('iets' met dieren, psychologie via een verzwaard 1e jaar met daarna instroom op studie psychologie), maar er bleef steeds vnl iets met media langskomen.
Bezoek gebracht aan IMEM (International Media and Event Management) in Den Haag. Heel enthousiast; internationaal, stage buitenland, leuke studie, leuke stad etc. Begin dit jaar komt ze met de Filmacademie.

Ze heeft op school idd wel eens een filmpje gemaakt, en wat aan editing gedaan, maar niet heel veel. Doet er privé ook niets mee qua hobby. Bij Filmacademie heeft ze qua toelating geen kans: van de ca 500 worden er maar ca 80 toegelaten. En die hebben allemaal een flink portfolio en aantoonbare (jarenlange) ervaring. En zijn gemiddeld ca 22 jaar. Dochter is nog 17 als vervolgopleiding start. Zelf zegt ze dat er nog een vooropleiding is van een jaar, die ze dan zou kunnen doen. Die is echter geheel,gericht op Filmacademie. Geen toelating op Filmac betekent dan dus verloren jaar. Filmacademie geeft zelf aan dat IMEM prima startpunt is.
En alhoewel we haar graag steunen, denk ik dat we hier reeël moeten blijven: mikken op de Filmacademie lijkt een verloren zaak.

IMEM Den Haag bleef wel een optie. We hadden het over op kamers gaan daar etc. Paar weken geleden kwam met keuzegids hbo naar voren dat InHolland (IMEM Den Haag) het slecht doet. Niet meer zo enthousiast, dus gezocht of IMEM nog ergens anders gegeven wordt, en dat bleek in Breda. Dochter gaf aan daar niet heen te willen, alleen naar Den Haag (stad kent ze iets beter). Wij zijn wel heel enthousiast over Breda: NHTV heeft prijs gewonnen voor beste HBO in Nederland, goede brede opleiding, leuke buitenlandse stages, ca 25% studenten is buitenlands, enorm leuke campus, kamers geen probleem etc. Vandaag geweest. Wij heel enthousiast, dochter wilde al na 1e presentatie naar huis. Wil allen maar film zegt ze, en niet alle andere vakken (financial management, economie, planning etc). Zucht.

Nu gaan we over 2 weken nog naar de HKU, daar zijn 2 opleidingen die gedeeltelijk overeen komen met haar interesse.

Goed, dat was de inleiding .
We vinden het erg lastig. Gesprekken worden steevast hoogoplopende ruzie. Ze roept dat ze het zelf wel uitzoekt, maar komt niet met initiatieven, of data open dagen. Wat te doen?
Haar zelf het laten uitzoeken, met risico dat er geen, of een te late keuze gemaakt wordt? Of een verkeerde, wat in onze ogen de filmacademie is?
We hebben bij haar nooit interesse gezien in film- of fotowerk. Ook zien we niet de drive, of het talent, dat we denken dat nodig is om zo'n studie succesvol af te ronden - als ze er al op komt. En daarna is het qua werk ook lastiger omdat het zo specifiek is.

Wij denken dat het echt veel verstandiger is om een bredere opleiding te volgen en zich daarna, met mogelijk dan meer ervaring én meer inzicht in wat ze nu echt leuk vindt/goed kan, te specialiseren.
Een jong-volwassene van 17 laat zich echter niet meer zo sturen.

We hebben een tussenjaar gesuggereerd, met daarbij dan de afspraak dat ze gaat reizen, of vrijwilligerswerk gaat doen in het buitenland. Wil ze absoluut niet.

Ik worstel er erg mee. En ben het gedoe ook wel zat.
Wij zijn bereid veel te doen, ook financieel bij te dragen voor een leuke kamer oid, en gunnen haar een leuke studie en mooie studententijd. Maar we vinden dat we haar ook wel een reality check moeten (blijven) geven over wat reeël is, mogelijk en haalbaar is.

Hebben jullie advies of tips?

Alvastdank,
Mare


Tussenjaar

Als ze het zich kan veroorloven kan je het zien als een tussenjaar, waarin ze zich goed kan oriënteren op de film richting. Dan wil ze het daarna nog of niet. En wordt ze aangenomen of niet. Over de filmacademie zou ik me niet druk maken, de kans is het grootste dat ze niet op regie komt, maar bv op montage en daar is echt werk in. En ook met regie is er veel mogelijk (maar vaak saaier dan gehoopt). Filmacademie is allesbehalve een enkeltje werkloosheid, dat is een brede mediastudie veel eerder, daar komen hordes ongetalenteerden af.

En laat haar het vooral zelf uitzoeken, te laat is een jaar aan de kassa, wat meestal goed helpt tegen onvolwassenheid.

Loes

Wikka

Wikka

15-11-2014 om 22:30

vooropleiding Filmac

Waarom is het geen goed idee om die vooropleiding van de Filmac. te doen?
Filmac. is een goed instituut, beter dan al die vage brede media-opleidingen.
Ze kan in dat jaar vooropleiding uitvinden of de Filmac. echt wat voor haar is. Zo nee, dan heeft ze toch een en ander geleerd, en een soort tussenjaar gehad.

Het lijkt me heel belangrijk dat ze er achter komt waar haar belangstelling ligt. Daar komt ze niet achter wanneer haar ouders bij voorbaat al zeggen dat ze niet geschikt voor zoiets is. Wie weet misschien is ze wel geschikt, komt ze er achter dat dit is wat ze graag wil en gaat ze hard aan het werk.
Beter dit nu uitzoeken dan de rest van haar leven met een latente wens blijven of afgeleerd hebben dat het zinvol is om te gaan voor wat je inspireert. Dit laatste is m.i. de belangrijkste kracht in het leven.

Emmawee

Emmawee

15-11-2014 om 22:44

geen ruzie mee

Ik zou geen ruzie meer maken. Haar nog één keer in alle rust laten weten wat jullie standpunt is en dan zeggen: denk erover na, maak je keuze, ga het regelen en als je ons daarbij nodig hebt dan weet je ons te vinden.
Vreselijk moeilijk, maar volgens mij leidt dat tot meer dan door blijven "zeuren". De kans dat ze in haar eerste studiejaar afhaakt, lijkt me vrij groot, ongeacht waar ze terecht komt. Gewoon omdat ze nog heel jong is en misschien nog niet echt goed weet waar ze haar keuze op moet baseren. In zo'n geval kan ze beter spijt krijgen van haar eigen keuze, dan van die van jullie.
Ik heb zelf trouwens ook op mijn 18e / 19e een half jaar op de Filmacademie gezeten, zonder ervaring en zonder die "drive". Ik schreef wel eens iets voor de schoolkrant en voor de toneelgroep. Het was dramatisch. Geweldig interessante studie, maar ik had echt geen idee wat ik er verder moest doen. Ik ben in maart gestopt en in de thuiszorg gaan werken. Daarna ben ik SPH gaan doen.
Groeten, Maw.

Mare

Mare

16-11-2014 om 10:34 Topicstarter

Kans toelaten Filmacademie

is er echter eigenlijk niet...
Ik werk zelf in de cultuursector, en via wat (oud-)collega's die werken of werkten op de HKA waar filmacademie onderdeel van is luid en duidelijk de boodschap gekregen dat alleen de meest getalenteerden, met dikke portfolio's, en vaak al jarenlange ervaring, kans maken op toelating. Die zijn vaak rond de 22, 23 jaar, en hebben in die tussenjaren ofwel allerlei relevante banen gehad (bij TV, radio, media) ofwel een (bv.) IMEM opleiding gedaan, met daarin de specialisatie film.

Als ze een kleine kans zou maken om toegelaten te worden zou ik dat risico willen nemen om haar die vooropleiding te laten doen. Nu zal dat een weggegooid jaar zijn.
Ik vind mijn dochter natuurlijk bijzonder, maar ben niet blind voor het feit dat ze tot op heden nooit enig talent of ambitie heeft getoond. Als ze voor tekenen iets moet maken komt ze niet verder dan iets namaken van internet, en gooit het na de 1e misslukte poging in een hoek en geeft het op.
Ik denk daarbij aan de vroegere 'afzeikTV' van Idols oid waarbij dan een talentloos valszingend meisje snikkend in de armen van de ouders viel. Die niet zeiden, kop op lieverd, jij hebt weer andere kwaliteiten maar zeiden 'we komen volgend jaar terug!'.
Het klinkt wat cru, maar wat ik bedoel is dat we haar niet ins blaue hinein maar door willen steunen op welk pad dan ook. Dochter wil persé ook niet iets anders, bv montage, scripten, regie maar heeft het alleen over achter de camera. Kortom, geen reeël beeld.

Ik zie als overeenkomende boodschap in jullie berichten, dat we toch echt een stap terug moeten doen. En daarbij accepteren dat ze wellicht een jaar niets doet qua opleiding.
Ik denk dat de suggestie van Emmawee daarbij goed is; nog 1 keer om tafel, voors en tegens aangeven maar ook helder melden dat we alle initiatieven verder aan haar laten.
Ik vind dat wel lastig. Ook praktisch: met het nieuwe leenstelsel is een mislukt studiejaar wellicht wel een wijze, maar ook een heel erg dure les die ze nog jarenlang moet afbetalen .

Dank dat ik even mocht luchten hier, goed om jullie objectieve blik te hebben, dat is wat lastig als je er zelf zo diep in zit!

Barvaux

Barvaux

16-11-2014 om 11:17

Mare

Ik begrijp het wel en niet iedere ouder kan het ook financieel aan om je kind een jaar te laten zwemmen (en ik bedoel niet dat jij dat ook niet kan, maar dat sommige ouders gewoon wel duidelijk moeten zijn).

Als mijn zoon het volgend jaar ook nog niet weet heb ik liever dat hij VWO gaat doen dan dat ik het oke vindt dat hij maar wat gaat aanrommelen. Hij is ook niet iemand die een jaar gaat reizen ofzo.

Dochter is 17

Dan krijgt ze nog geen studiebeurs/lening, dat is toch pas met 18?

' Kans toelaten Filmacademie is er echter eigenlijk niet...
Ik werk zelf in de cultuursector, en via wat (oud-)collega's die werken of werkten op de HKA waar filmacademie onderdeel van is luid en duidelijk de boodschap gekregen dat alleen de meest getalenteerden, met dikke portfolio's, en vaak al jarenlange ervaring, kans maken op toelating. Die zijn vaak rond de 22, 23 jaar, en hebben in die tussenjaren ofwel allerlei relevante banen gehad (bij TV, radio, media) ofwel een (bv.) IMEM opleiding gedaan, met daarin de specialisatie film.'

Misschien is dat jaar voor je dochter wel een opstapje om eerst allerlei relevante baantjes te gaan zoeken en dan als getalenteerde 22-jarige met een dik portfolio terug te komen. Misschien komt ze zelf wel tot de ontdekking dat het niets voor haar is. Als je haar nu 'dwingt' tot een andere opleiding zal ze altijd het gevoel houden dat wat ze echt wilde niet mocht van haar ouders.

Mogelijk kan ze nu al een dag meedraaien met de opleiding en zo zien wat het inhoudt en praten met andere studenten.

Dat zou overigens mijn ideaalbeeld zijn: jongeren die moeten kiezen (16, 17 of 18 jaar) in de zomervakantie de kans geven om enkele weken als vakantiekracht te gaan werken in de richting van hun keuze. Zodat ze na de zomer alsnog iets anders kunnen kiezen als het erg tegenvalt.

Voor jezelf zou ik nog eens hierover nadenken: 'Wij zijn bereid veel te doen, ook financieel bij te dragen voor een leuke kamer oid, en gunnen haar een leuke studie en mooie studententijd. Maar we vinden dat we haar ook wel een reality check moeten (blijven) geven over wat reeël is, mogelijk en haalbaar is.'
Daar zit iets in van: wij offeren graag, maar daar moet iets tegenover staan. Er zit ook iets in van: het moet een leuke tijd worden en daar willen wij voor zorgen.
Denk hier nog eens over na. Het lijkt nu alsof je je kind met vrijkaartjes de pretparken instuurt (bij wijze van spreken). Laat haar volwassen worden: ze draagt zelf zorg voor de keuzes die ze gaat maken, als jullie moeten bijspringen kan ze dat vragen en dan maak je duidelijk hoe dat zit. Ik zou proberen het zodanig te doen, dat je niet een vinger in de pap wil houden, omdat jij als ouder dat betaalt. Een andere insteek is: je kunt het geld ook bij ons lenen. Wij vragen geen rente en als je straks verdient kun je het ons terugbetalen. Of je dat later ook echt gaat vragen is dan een tweede, of ze het aan jullie direct moet terugbetalen of bijvoorbeeld aan een fonds waardoor andere kinderen kunnen studeren is ook nog een mogelijkheid, zie bijvoorbeeld het UAF.
Met andere woorden: volwassen worden begint nu al. Dat gaat iets verder dan de keuze voor welke studie ze wil gaan (vergelijk: welk pretpark). Of anders gezegd: jullie willen haar een leuke, zorgeloze studietijd geven, met als perspectief dat ze dan later zelf haar inkomen kan verdienen. Zij kiest voor die leuke studietijd en leeft zorgeloos, ze heeft waarschijnlijk helemaal nog geen idee van wat het betekent om later je eigen inkomen te verdienen.

Tsjor

Annet

Annet

16-11-2014 om 11:53

Tsjor

Je vergist je. Met 17 jaar kun je gewoon een studiefinanciering krijgen voor een HBO of WO opleiding. Het start alleen wel pas in oktober van het eerste studiejaar omdat de ouders tot 1 oktober kinderbijslag krijgen.

Vooropleiding

Alsof het over mijn dochter gaat. Precies dezelfde dilemma's gehad.
Onze dochter heeft de vooropleiding filmacademie gedaan en is daar tot de ontdekking gekomen dat het niks voor haar was. Was het ook niet. Ze was veel te jong inderdaad.
Ze heeft toelatingsexamen voor de school voor journalistiek gedaan, is aangenomen, maar heeft uiteindelijk toch voor de Hogere Zeevaartschool gekozen. Is een aantal jaren op zeeniveau werkzaam geweest, maar zit nu op 2000 meter boven zeeniveau. Veelzijdigheid brengt je overal.

Ik zat met precies dezelfde angsten. Ik heb me duidelijk opgesteld, hier sta ik.
Mijn opdracht aan haar: In mei weet je hoe je agenda er in december uit ziet: Bij welke baas je werkt, of bij welke studie in welke stad je op een willekeurige maandag verwacht wordt, of welk vervoermiddel je moet kiezen om je volgende bestemming te bereiken.
Een degelijk plan met een begin, een midden en een eind. Daar dragen we aan bij. Niet aan twijfels.

Tot mijn opperste verbazing kwam ze dus met de zeevaartschool.
Het had ook een baantje in de horeca kunnen zijn. De belangrijkste vraag die beantwoord moet worden is niet wat ze later wil worden, maar hoe ze de tussentijd overbrugt. Dat ze later wat wordt is evident. En dat kan best, zelfs bij mijn dochter alsnog, op de filmacademie eindigen.
Maar niet als je 17 bent. Dan ben je te jong.

In Nederland

Overigens: dan ben je te jong in Nederland.
In het buitenland (veel commerciële studies trouwens) kun je wel op filmacademies terecht.

mirreke

mirreke

16-11-2014 om 13:30

Mooi verhaal Miriam

Inderdaad, later worden ze vanzelf wel wat...

mirreke

mirreke

16-11-2014 om 13:44

Mare

Ik herken je bezorgdheid.

Hier een beetje hetzelfde verhaal. Bij ons heeft dochter na HAVO toch VWO gedaan omdat ze al wel wist wat ze wilde, maar daar dus ook echt nog te jong voor was. Heeft in haar HAVO-eindexamenjaar nog meerdere potjes op het vuur gehad, is zelfs gaan kijken bij een MBO4-opleiding in haar vakgebied (als een soort vooropleiding) waar ze tijdens het aanmeldgesprek al direct werd aangenomen. Dit gaf haar een echte opsteker. Uiteindelijk toch gekozen voor VWO. Nu in het eindexamenjaar, net achttien.

En! Ze heeft een plan, dat steeds concreter wordt. Een plan dat past bij wie ze aan het worden is, een best wel lange termijn plan, omdat ook zij dus naar een bepaalde academie wilt waar je al behoorlijk wat bagage voor moet hebben. Ik vind het knap, want:

Wist jij toen je zeventien, achttien was al wat je wilde worden? Concreet, met plannen en al?

Ik niet hoor! En ik ben er toch ook wel gekomen, vind ik zelf, uiteindelijk twee studies gedaan en veel geleerd...

Wat wij hebben gedaan: veel geluisterd naar haar, veel gepraat, veel uitgelegd, veel gezien, maar haar leidend gelaten. Het was erg moeilijk, maar wij geprobeerd niet te sturen, maar dus wel laten reflecteren en spiegelen. Veel vragen stellen, hoe zie je dat voor je enz. enz.
De inzichten komen vanzelf wel.

Uiteindelijk moeten jonge mensen zelf ervaren en ondervinden. Als ze wordt afgewezen, wordt ze afgewezen en zal ze daar wat mee moeten. Je kunt inderdaad vragen dat ze minstens een wat concreter plan heeft, dat ze moeite doet. Kun je niet met de decanen overleggen, en vragen of zij eens met haar praten?

Nou, en dan kost het haar maar een jaar. HEt is idd balen, dat nieuwe systeem, maar daarvoor zou ik de relatie met mn dochter niet op het spel zetten. Echt uiteindelijk leer je zelf door te ervaren. Denk aan je dochter toen ze klein was en leerde lopen. Nu moet ze ook leren lopen, dat kan jij niet voor haar doen...

Maar ik herken je zorgen en frustratie )

Ik

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

16-11-2014 om 13:53

Mijn referentiekader

Is een vriendinnetje van vroeger die per se naar de Kunstacademie wilde, ook waanzinnig creatief was maar onder druk van haar ouders toch voor de Heao gekozen heeft. Dat anderhalf jaar heeft volgehouden en toen bij de Albert Heijn achter de kassa terecht is gekomen. En daar nog steeds werkt.

Ik vraag me nog steeds af of dit nou het carriereverloop is geworden dat haar ouders voor ogen hadden. Persoonlijk denk ik dat ze gelukkiger was geweest als ze vanuit de Kunstacademie achter de kassa was gekomen. Dan had ze in ieder geval nog haar eigen droom gevolgd, in plaats die van haar ouders.

Mare, Je hebt het over een tussenjaar. Wat is er mis met het vullen van dat tussenjaar via de vooropleiding van de Filmac? Een studie die zij niet ziet zitten in een stad waar ze zich niet thuis voelt, heeft ook weinig kans van slagen. En verder hebben pubers meestal de vervelende eigenschap dat hoe meer je er tegenin gaat hoe groter de kans is dat ze blijven volharden in hun eigen gedachten.

Ik zou ook gaan voor de aanpak van Miriam: naast waar en hoe kun je ook nog in meenemen: en van welk geld? Zelf moeten werken en sparen ervoor kan ook nog wel eens wat realiteit in de plannen brengen.

bibi63

bibi63

16-11-2014 om 14:50

herkenbaar, maar wat moet je...

Hier dochter van 16, VMBO-T examen dit jaar. Wil op zich wel HAVO doen (lijkt mij prima voor het uitstelmoment studiekeuze te maken), maar dat is totaal onzeker (voldoende punten voor HAVO, school beslist enz) en ook dat maakt het lastig. Waar richt je je op? Gezien het feit dat zij geen SK heeft met een VMBO-T diploma zou ze niet eens mógen werken, dus optie van tussenjaartje werken is er ook niet. Ze móet zich dus richten, aanmelden, inschrijven voor een MBO opleiding, maar ze heeft géén idee en zit ook helemaal niet te wachten op een nieuwe school. Zucht.
Iets ander verhaal dan openingsposter, maar ik begrijp het helemaal. Ook de evt. keuzes die ze maken, die jij als ouder, terecht of onterecht (dat laat ik in het midden) niet ziet zitten om wat voor reden dan ook.

Het verhaal van Miriam geeft mooi weer, hoe iets uiteindelijk heel onverwacht en goed kan verlopen. En ook: kind móet actie ondernemen en iets gaan doen. Met een HAVO of VWO diploma heb je dan nog keuze om eerst een jaartje te gaan werken, dat maakt het iets anders (maar ook het risico dat ze daarna geen zin meer hebben in school, ook zo iets) Als VMBO-T'er (en dus ook nog een stuk jonger) moet je dus al een keuze maken, ook al heb je werkelijk nog géén idee. Een tussenweg is er niet. Ja, de HAVO, maar dat weet je pas na je eindexamen of dat kan. Maakt het nog lastiger.
Uiteindelijk denk ik dan maar: ga iets doen wat je leuk lijkt, dan zien we wel verder. Maar het is een lastig verhaal.

Bibi

bibi63

bibi63

16-11-2014 om 14:53

En eens met Ginny

'Dwingen' tot een bepaalde opleiding, gaat meestal niet werken (of je moet geluk hebben....). Ze moeten het wel zien zitten.
Bibi

Wikka

Wikka

17-11-2014 om 00:46

nare houding

Ik vind dit zo'n nare opmerking:

"Ik vind mijn dochter natuurlijk bijzonder, maar ben niet blind voor het feit dat ze tot op heden nooit enig talent of ambitie heeft getoond."

Het toont zo weinig vertrouwen en interesse in je dochter. Het laat zien dat je dochter nog niet heeft gevonden wat haar interesseert, wat ze wil, wat ze kan, waar ze voor warmloopt, waar ze haar best voor wil doen. En het laat ook zien dat haar moeder haar daarmee niet wil helpen.

Juist op die leeftijd lijkt het me belangrijk als je je kind kunt helpen om te vinden wat ze wil. Help haar te dromen. Dat is namelijk een manier om uit te vinden waar je belangstelling ligt, wat je belangrijk en fijn vindt. Als je meteen die dromen kapot slaat, krijg je een mens die niets wil, niet weet wat ze wil, nergens echt voor zal gaan, of levenslang latent ontevreden blijft.

Waarschijnlijk heeft ze zelf ook al het idee dat ze dingen niet kan, en denkt ze dat als iets niet meteen lukt, dat dat komt omdat zij het niet kan. Waar zou ze die houding vandaan hebben? In ieder geval versterk je het door jouw houding.

Dat van dat tekenen, dat vind ik ook zo'n nare opmerking. Het lijkt mij zinvoller als je op een of andere manier geprobeerd had om haar te leren omgaan met faalangst of met tegenslag en haar had geholpen om doorzettingsvermogen te kweken. Hoe ga je er mee om als iets niet meteen lukt? Waarom ontmoedigt dit haar kennelijk zo?

Wat ze moet leren is uitvinden wat ze echt graag wil, waar ze haar best voor wil doen; en om vervolgens haar best te gaan doen en het niet te snel op te geven.

Ik denk dat wat mensen vaak remt in hun carriere of ontwikkeling, is dat ze er niet voor durven uitkomen wat ze eigenlijk graag willen. Als je daarvoor uit durft te komen, dan ga je er ook je best voor doen, dan ben je niet bij de eerste tegenslag of (ingebeelde) mislukking ontmoedigd, dan laat je je daardoor niet verstoren.

Het lijkt me dat je je dochter niet moet remmen met het ontdekken van haar verlangens en dromen door "realistisch" te zijn. Je zou eerder moeten proberen om haar daarmee te helpen (of jij dat kan en of je dat lukt, dat weet ik niet; en wie weet kan ze het zelf).

Het is mijn ervaring dat de meest gedreven personen zelfs met de opleidingen of levenspaden met het minste toekomstperspectief, wel goed terechtkomen. Het belangrijkste is om duidelijk te hebben wat je wil en daar voor te (durven!) gaan.

Ik heb zelf het meeste spijt van de dromen en verlangens waar ik niet voor durfde uit te komen ("kan ik vast niet", "weinig toekomstperspectief"). En ik vind het jammer dat mijn ouders niet meer hun best hebben gedaan of niet meer hebben kunnen doen om mij te begeleiden met het uitvinden van mijn wensen en verlangens en met het serieus nemen daarvan. Maar ze hebben wel mijn keuzes gerespecteerd en omdat ik wel altijd iets ben gaan doen wat ik graag wilde, ben ik in een weinig toekomstgericht vak toch ver gekomen (al vind ik het achteraf jammer dat ik niet nog duidelijker keuzes heb durven maken).

mirreke

mirreke

17-11-2014 om 00:53

Wikka

Ik ben het helemaal met je eens.

Kaaskopje

Kaaskopje

17-11-2014 om 02:08

Ergens mee beginnen

Ik ben van mening dat een kind maar beter aan een opleiding kan beginnen waar het zélf van denkt dat het goed is, dan in opdracht van de ouders iets te doen omdat die ouders dat het beste vinden. Mijn dochter had vanaf haar vijfde de droom om juf te worden, ze heeft daar ook serieuze stappen voor gezet, maar toen puntje bij paaltje kwam bleek dat niet haalbaar te zijn. Dat heeft ze moeten ondervinden. Nu doet ze een opleiding in de zorg en ze is er helemaal op haar plaats.
De opleiding die mijn andere dochter doet schijnt momenteel wat minder gunstig te liggen wat betreft het 'arbeidsperspectief'. Toch vind ik het helemaal niet erg dat ze het doet. Ze heeft na lang nadenken een opleiding gevonden die bij haar interesses ligt en dan mag ze van mij die weg inslaan. We zien wel wat er van komt. Dat is van mijn kant ook een tegenreactie op hoe mijn ouders het deden. Zij hebben mij heel erg een bepaalde richting in gepraat, ik ben op de MEAO begonnen en wist na een half jaar niet meer waar de leraren het over hadden, omdat het mij totaal niet interesseerde.

Jaina

Jaina

17-11-2014 om 02:30

Realisme

Ik weet helemaal niks van film opleidingen af maar ik vind enige dosis realisme ook niet zo gek. Mare kent blijkbaar de filmopleidingen goed en weet dat haar dochter eigenlijk op dit moment geen kans heeft om toegelaten te worden. Ik vind het wel goed dat ze dit ook duidelijk maakt aan haar dochter. Natuurlijk moet je kinderen niet dwingen een bepaalde richting op te gaan. De meeste jonge mensen zullen zich ook niet laten dwingen waarschijnlijk. Toch vind ik het niet gek dat je als ouder een kritische houding hebt tegenover al te dwaze keuzen.

Opleidingen als kunstacademie en dergelijke zijn altijd wat lastig omdat er inderdaad weinig geld in te verdienen valt behalve als je tot de paar gelukkigen behoort die het wel halen. Daarmee zou ik die opleiding niet van te voren afwijzen maar ik zou wel graag een plan willen horen waarom die opleiding en wat ze daarmee willen doen. En als het argument is ik vind tekenen wel leuk dan zou ik ze toch dringend aanraden nog eens na te denken of dat wel voldoende motivatie is om een opleiding te doen die heel veel van je vraagt en met hele onzekere toekomstperspectieven.

Uiteindelijk zijn ze volwassen en mogen ze dus helemaal zelf doen wat ze willen. Het is hun beslissing. Echter als er van mij een financiële bijdrage wordt verwacht dan wil ik wel dat er een degelijk plan achter zit. Niet dat ik enige opleiding van te voren af zou wijzen maar ik zou wel graag de beweegredenen willen horen.

Overigens vind ik een jaar verspillen ook niet zo'n bezwaar. Ze is nog jong. Het geeft niet als ze een opleiding doet zoals die vooropleiding en dan alsnog niet wordt toegelaten. Dat is dan een teleurstelling en dat is jammer maar dat is ook niet zo'n ramp. Dan komt er wel wat anders. Het is niet erg om je te vergissen. Ze zijn nog jong. Een verkeerde keuze maken hoort erbij. Iets anders is het natuurlijk als die vooropleiding heel duur is. Je kan als ouder dan natuurlijk wel zeggen dat je niet of heel minimaal bij wil dragen.

Een van mijn zoons is ook al twee keer van richting gewisseld (en heeft nu een baan in een derde richting)

ik zou niet al te bang zijn verder voor een verloren jaar. Dat kan ook heel leerzaam zijn. Al is het erg jammer dat er in Nederland gelijk zulke zware financiële consequenties aanhangen tegenwoordig.

En inderdaad het is ook niet perse zo dat je eindigt in een beroep waar je voor hebt gestudeerd of dat je nooit van richting kan veranderen. Ik werk zelf wel in de richting waar ik heb gestudeerd maar ik ken ook genoeg mensen die dat helemaal niet doen en die heel tevreden zijn. Onder mijn voormalige studie genoten zitten er veel die inderdaad braaf in deze richting wat doen maar ook heel wat met een hele interessante en bijzondere carrière die absoluut niks met de studie te maken heeft.

Maar enig realisme en een kritische houding bij de keuze is ook niet verkeerd.

Wikka

Wikka

17-11-2014 om 02:41

wat dan wel

Wat moet je dan doen als je dochter iets wil kiezen waar jij als goedgeïnformeerde ouder weet dat ze weinig kan zal maken om toegelaten te worden?

1) Als je er zo veel van weet, dan kun je dochter helpen met het maken van een plan hoe ze er wel voor kan zorgen om voldoende ervaring/portfolio te hebben om wel toegelaten te worden. Onderdeel van dit plan kan de vooropleiding zijn; maar het lijkt me dat er meer ondernomen moet worden. Bij het opstellen en uitvoeren van dat plan, zal ze meteen al veel leren over wat die richting in de praktijk inhoudt en of ze het echt wel zo leuk en interessant vindt.

2) Of je kan het aan haar overlaten om toelatingsexamen te doen, haar haar neus laten stoten, en hopen dat de opleiding goed communiceert waarom ze wordt afgewezen, en dat ze daar wat van leert.

3) Of je raadt haar af om toelatingsexamen te doen, adviseert haar wat anders te doen, en ze zal er nooit achter komen of het wat voor haar was geweest. Misschien dat ze daar haar leven lang mee blijft rondlopen, of dat ze op oudere leeftijd het alsnog gaat proberen. Ouder zijn kan een voordeel zijn, maar hoe jonger je begint met het opbouwen van een portfolio en ervaring, hoe beter.

Als je de opleiding financiert, kun je best eisen dat ze met een goed plan moet komen en de uitvoering evalueren. En wie weet kun je haar daarmee helpen.

kunstenaar

kunstenaar

17-11-2014 om 10:30

Wat erg voor je dochter

Sorry hoor, maar het is haar toekomst en haar keuze.
Zelf mocht ik van mijn ouders ook niet naar de opleiding van mijn keuze (kunstacademie). Zij zagen weliswaar andere haken en ogen, maar het heeft de relatie met mijn ouders volledig verziekt. Ik heb dus wel kunstacademie gedaan en deze studie volledig zelf betaald. En met succes afgerond (als beste student van mijn jaar nog wel).

Nu sneren ze nog over mijn foute baan die ze niet snappen.
Ook dachten ze dat ik nooit zou worden toegelaten. Maar (helaas voor hen) werd ik met glans op wel twee academies toegelaten.

En hoe weet je zo zeker dat je dochter geen talent genoeg heeft? Het is echt niet altijd de dikte van je portfolio hoor. Ik ben zelf als student een keer assistent bij een toelating geweest en soms waren mensen met een dunne map gewoon heel goed.
Misschien is het wat voor haar om zich een jaar te oriënteren en een portfolio te ontwikkelen.
En wat Wikka zegt als je kunt zou je haar best kunnen helpen hierin.

ook kunstenaar

ook kunstenaar

17-11-2014 om 10:46

blij

O wat ben ik blij dat mijn ouders mij niet met mijn opleidingskeuzen bemoeiden!

Laat je dochter zelf haar neus stoten (als ze dat doet, misschien ook niet), laat haar zichzelf uitvinden. Stop met die bemoeienis, stel hoogstens grenzen aan jouw financiele support.
Juist in zo'n voorjaar kan ze zien of het wat voor haar is.
Door elke keer de verstandige ouder uit te hangen kweek je een afstand tussen jullie en kweek je ook onzekerheid. En ze luistert toch niet
Deze eigenwijzigheid gaat haar nog ver brengen! Heb vertrouwen!

Threeboys

Threeboys

17-11-2014 om 12:22

laat haar haar eigen keuze maken!

Ik zou haar het echt zelf uit laten zoeken. Wel op de financiele consequenties wijzen als ze een verkeerde studie kiest.
Ik heb genoeg vriendinnen die ongelukkig zijn in hun werk omdat ze door hun ouders een bepaalde hoek in werden geduwd. AUW!

Kaaskopje

Kaaskopje

17-11-2014 om 14:23

Keuze twee

Toelatingsexamen laten doen en laten ondervinden dat ze niet toegelaten wordt. Soms moet het zo.

Kaaskopje

Kaaskopje

17-11-2014 om 14:24

Maar wat zal de verrassing groot zijn...

als ze wél toegelaten wordt! En wees dan ook blij voor haar.

Sawo

Sawo

17-11-2014 om 15:08

moeilijk

Hoi

Wij hebben ook een moeizaam traject doorlopen met onze dochter. Nu ondersteunt mijn dochter jongere vriendinnen bij het maken van hun keuzes.

En nu 2 a 3 jaar later zegt ze ook blij te zijn dat we haar in ieder geval gedwongen hebben om zich goed te informeren. Dus beïnvloeding in keuze is zoals anderen al zeiden niet zo'n goed idee. Maar zorg dat ze goed geïnformeerd begint. Bij voorkeur door een voorlichting en een meeloopdag.

Vaak willen ze veel beter luisteren naar oudejaarsstudenten dan naar hun ouders.

Suze

Suze

17-11-2014 om 16:42

Meelopen

Precies, laat haar vooral een dag(deel), zoveel mogelijk meelopen. En dus niet alleen op de officiële Open dagen, maar gewoon op een normale studiedag, tussen de gewone studenten. Dan kijken of je de lessen leuk vindt en de mensen.

Laat haar van tevoren bedenken wat ze de studenten wil vragen, wat ze wil weten.

En dan dus veel met studenten praten om een beeld te krijgen van hoe het is om die opleiding te doen.

Er zijn nog steeds veel te veel studenten die geen idee hebben wat het volgen van een bepaalde studie precies inhoudt. En na een paar maanden, weken of zelfs binnen een week (!) bedenken dat dat niet de juiste studie is. Zonde.

angel3

angel3

19-11-2014 om 14:24

zoals mijn zoontje al zei

Toen hij 4 was hadden we een -wat wil je later worden?- gesprekje. Hij zei: Eerst word je wat je wil, daarna word je wat je bent.....een wijs kind...
M.a.w het is een zoektocht. En het laatste wat je wil inderdaad is dat je kind later zegt: ik mocht dat niet van mijn ouders. Ze komt er gauw genoeg achter.
Ik heb zelf toelatingen gedaan voor hogere hotelschool. Ook te jong, te weinig aantoonbare affiniteit en ervaring. Afgewezen en toen maar naar het buitenland...een tussenjaar.
En nu.....ben ik nog steeds niet wat ik ben en ik ben al dik 40

Mare

Mare

20-11-2014 om 20:47 Topicstarter

'Naar'? Wat een rare, misplaatste reactie

Mijn opmerking ,nooit enige amitie of talent' sloeg natuurlijk op het filmen. Ze heeft nog nooit gefilmd, nooit onze camera gepakt, nooit enige interesse in filmen of het filmvak getoond. Dat is dus niet 'naar', dat is gewoon realiteit!

Ik denk zeker dat je als ouder je kind moet steunen en begeleiden om zichzelf te worden. Ik vind echter zeker níet dat je daarbij kritiekloos applaudiserend bij elk wild idee stil langs de kant moet staan. Daar help je een kind, of beter, daar helpen wij onze dochter zeker niet mee.
Anyhow, de meesten van jullie gaven enorm goede feedback, die we (samen!) doorgelezen hebben. Vooral de opmerkingen dat een kind beter spijt kan hebben van haar eigen beslissing, dan van die van je ouders kwam goed aan. Heel wijs, heel waar, en erg behulpzaam. Verder ook dat ze altijd wel 'iets' worden (Mirjam, toch?), gaf gek genoeg veel rust. Het leverde spontaan een heel bijzonder, open gesprek op. Daarin gaf ze aan dat ze het eigenlijk zelf ook niet weet. Ik heb gezegd dat dat best te begrijpen is, dat het ook wel een hele beslissing is.
Samen getekend welke opties ze nu zag, met daarbij wat zij daar juist leuk of minder leuk vindt.

Verrassend genoeg kwam daar toch het IMEM weer tussen te staan, wij dachten dat dat al helemaal afgeschreven was maar kwam toch weer terug. En, ook verrassend want steeds geroepen dat doe ik nóóit, ook de mogelijkheid om alsnog VWO 2 jaar in 1 te doen. De filmacademie staat er nog steeds tussen. Wel zegt ze dat dat misschien voor over een paar jaar is. In januari gaat ze naar de open dag, erg benieuwd wat ze daar van vindt.
We hebben nogmaals gesuggereerd om een tussenjaar te nemen, bv vrijwilligerswerk ergens, of jaartje in bv Amerika studeren, maar dat wil ze niet. Ook besproken dat wij bewust een stap terug doen, en dat ze zelf actie zal moeten ondernemen. Of niet, maar dat we of ze nou ergens iets gaat studeren of niet, toch een plan willen zien waar ze denkt over 1 jaar te zijn (ook deze kwam van jullie, dank!). Waar woon je, wat doe je, hoe zorg je voor jezelf, en wat verwacht je van ons?

Wat heel fijn is, de sfeer is weer gewoon goed. En ze komt nu ook zelf met ideetjes, of maakt er grapjes over. Gisteren gesprek met mentor, stond al ingepland, en ook dat was heel goed. Hij gaf aan haar een grote slaagkans toe te dichten om vwo te halen want ze staat er heel goed voor. Ook gaat ze, op suggestie van mentor, met de decaan praten, en heeft meteen een afspraak gemaakt.
Wij vinden het erg fijn dat ze nu zelf initiatieven neemt. Het is haar toekomst, dus goed dat ze daar nu zelf stappen voor neemt. En realiseren ons goed dat dat mede zal zijn omdat wij bewust een stap hebben teruggezet.

Kortom; nog geen beslissing, maar wel een stuk op de goede weg.
Dank voor de constructieve en eerlijke feedback, het heeft echt gescheeld.

Anno

Anno

20-11-2014 om 21:27

Inholland

Mijn man begeleid studenten van InHolland Den Haag, opleiding media en evenementen management. Is dat hetzelfde?
Hoe dan ook, zijn ervaringen zijn verschrikkelijk. Slecht onderwijs, geen begeleiding, studenten die helemaal in de soep draaien. Ik zou het je echt afraden!

Barvaux

Barvaux

21-11-2014 om 08:53

vwo

Mijn zoon mag ook wel door naar het vwo straks maar dat wil ik alleen als hij echt iets universitairs wil daarna. Anders heeft het weinig zin. VWO is dan weer alleen de laatste optie als hij niet zeker weet wat hij wil gaan doen na de havo. Zomaar ergens beginnen op het hbo wil ik ook weer niet.

Hij denkt nu aan de marechaussee.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.