Kind groep 4 met voorsprong
Hallo, Mijn zoontje is 7 en zit in groep 4. Vorig jaar is uit de cito gebleken dat hij slim is. Voor degene die deze resultaten kennen alles stond op I+ en als je naar de leerlijn keek was hij 1 jaar vooruit. Eind groep 3 was rekenen nog verder vooruit gegaan en taal was redelijk gelijk gebleven. Nu zit hij dus in groep 4 en de plusboeken zijn al uit. Cito is nog niet gemaakt, dus ik weet niet hoe hij er voor staat.
Natuurlijk moeten we met school samen gaan kijken hoe we dit gaan aanpakken, en er staat ook een gesprek gepland. Maar zijn er mensen die hier ervaring in hebben. Ik heb hem nooit gezien als echt hoogbegaafd en dit zit ook niet in de familie. Ik wil wel dat hij uitgedaagd blijft en zich niet gaat vervelen, want ik denk niet dat dit goed voor hem is. Maar tegelijkertijd wil ik niet dat hij een klas over gaat slaan. Hij is een timide jonge leerling die net z'n draai te pakken heeft in deze klas.
Wie heeft dit traject eerder afgelegd en kan mij vertellen waar ik op moet letten?
absor schreef op 30-11-2021 om 06:28:
[..]
Er is een groot verschil tussen een hoogbegaafd kind en een gewoon slim kind. To schrijft over een slim kind
TO weet niet of haar kind hoogbegaafd is. Dat wisten wij ook niet op die leeftijd. Daarom is het juist zo goed om rekening te houden met de leerbehoeftes van een kind en aan te sluiten op het niveau van het kind. Dat begint bij het bepalen van het niveau waarop een kind wat te leren heeft. Stap 1 is doortoetsen.
Heel herkenbaar. Vooral ook de zorg om het sociaal emotionele. Wij hebben ook een timide jongen, weinig vriendjes, moeilijk zijn draai vinden. Dus wilden we niet versnellen. Goede gesprekken gehad, waarop ook werd gezegd: "kan het niet zijn dat hij zich zo voelt en moeilijk zijn draait vindt, omdat hij juist de aansluiting niet heeft."
Hij heeft toen een paar ochtenden (voor 5 wkn) mee gedraaid in de hogere klas. En na een vakantie volledig over gegaan. Hij is opgebloeid, veel minder timide, heeft aansluiting en vertelde pasgeleden dat hij het écht een '9' vindt en blij is dat hij naar een andere klas is gegaan. Terwijl toen ik het hem moest vertellen mijn moederhart brak; zo verdrietig was hij. Maar daar hebben we goed over kunnen praten met hem en eigenlijk zijn we nu super tevreden.
(En ook dan scoort hij hoog in zijn klas, heeft alle plus aanpakken en een plusklas, maar hij is wel gelukkiger).
Aanvulling: mocht je kiezen voor onderzoek (niet omdat het moet, maar omdat je het wil), adviseer ik een psycholoog/orthopedagoog te zoeken binnen het ECHA netwerk. Zij zijn gespecialiseerd in meer- en hoogbegaafdheid.
absor schreef op 30-11-2021 om 06:28:
[..]
Er is een groot verschil tussen een hoogbegaafd kind en een gewoon slim kind. To schrijft over een slim kind
Nou, in mijn ervaring zijn die verschillen lang niet altijd duidelijk. Ik heb twee kinderen van wie er eentje zou voldoen aan het stereotype hoogbegaafde kind en de ander echt totaal niet. Toch zijn beiden hoogbegaafd. Daarnaast is het zeker bij hoogbegaafde meisjes zo dat ze nogal eens onder de radar verdwijnen.
Nee schreef op 29-11-2021 om 22:24:
Ervaart hij problemen doordat hij school makkelijker vindt dan anderen?
Allereerst bedankt voor alle nuttige adviezen, ik zal alle vragen even beantwoorden.
Ik weet het eigenlijk niet. Nou geloof ik wel dat hij in een klas zit met meerdere kindjes die erg goed leren. Hij had wel als eerst zijn plusboek uit, maar ik weet ook weer niet hoeveel dat zegt. Ik wil er eigenlijk ook niet te veel de nadruk bij hem op leggen omdat ik niet wil dat hij zich anders gaat voelen dan de rest. En ik wil ook niet dat ik die moeder ben die dan zijn kind zit te pushen omdat hij slimmer zou zijn dan de rest. Liever zou ik zien dat we varen op feiten en gewoon een passend plannetje voor hem bedenken als dat nodig is. En dat hij voor de rest (met spelen enzo) gewoon mee kan doen met de rest, want dat gaat nou juist net zo lekker.
Schelpenpaadje schreef op 29-11-2021 om 22:38:
[..]
Helaas komt het nog zeer veel voor. De ene school of de ene docent is de andere niet. Je moet het maar net treffen of de docent de voorsprong ziet en er op inspeelt. Advies: doortoetsen om het niveau te bepalen waarop een kind iets te leren heeft (dit kan met cito’s of als school dat niet wil kun je dit ook door extern bureau laten doen). Vervolgens insteken op dat niveau en dan onder begeleiding verrijking/verbreding/verdieping aanbieden. Het kind niet laten zwemmen, het werk dus ook nakijken en helpen als het vastloopt. Het kind mag leren!
Tot het voorjaar wachten op een nieuw plusboek getuigt van weinig inzicht in wat een kind met een voorsprong (want hoe groot is die voorsprong nu werkelijk? Dat moet je testen door te toetsen!) nodig heeft. Met de ervaring die ik heb met mijn vastgelopen hoogbegaafde kind zou ik nooit meer denken “lekker makkelijk dat mijn kind zo goed leert, laat maar gaan”. Het resultaat van niet op niveau werken, niet worden uitgedaagd en niet leren leren is dat mijn kind niet meer naar school gaat en probeert met thuisstudie een middelbare schooldiploma te halen. Natuurlijk hoeft het zo’n vaart niet te lopen en is ook de ene hoogbegaafde de andere niet. Maar een kind zit op school om te leren en niet om antwoorden in te vullen.
Heel goed advies, bedankt hiervoor. Ik ga dit zeker meenemen in het gesprek. Nogmaals misschien valt het allemaal wel mee, maar ik wil inderdaad afgaan op de feiten. Zn rapport was goed (9 en 10) maar ook dit zegt mij niet zo heel veel geloof ik, want stel dit was slecht, dan kan het ook gewoon zijn dat hij zich stierlijk verveeld ofzo.
Ik ben er persoonlijk ook helemaal niet zo blij mee dat hij nu soort uit het programma lijkt te lopen, want dit betekent dat de dingen niet vanzelf zullen gaan en je zelf als ouders actie moet ondernemen om school erbij te houden. Inderdaad juist om het bovenstaande te voorkomen.
Maar ik ga inderdaad aansturen op doortesten, en stel dat het meevalt is dat alleen maar fijn. Dan weten we waar we staan. En stel het valt niet mee, dan kunnen we op basis daarvan ook een plan maken.
Toch fijn dat ik dit topic heb geopend.
Runnershigh schreef op 30-11-2021 om 10:09:
Heel herkenbaar. Vooral ook de zorg om het sociaal emotionele. Wij hebben ook een timide jongen, weinig vriendjes, moeilijk zijn draai vinden. Dus wilden we niet versnellen. Goede gesprekken gehad, waarop ook werd gezegd: "kan het niet zijn dat hij zich zo voelt en moeilijk zijn draait vindt, omdat hij juist de aansluiting niet heeft."
Hij heeft toen een paar ochtenden (voor 5 wkn) mee gedraaid in de hogere klas. En na een vakantie volledig over gegaan. Hij is opgebloeid, veel minder timide, heeft aansluiting en vertelde pasgeleden dat hij het écht een '9' vindt en blij is dat hij naar een andere klas is gegaan. Terwijl toen ik het hem moest vertellen mijn moederhart brak; zo verdrietig was hij. Maar daar hebben we goed over kunnen praten met hem en eigenlijk zijn we nu super tevreden.
(En ook dan scoort hij hoog in zijn klas, heeft alle plus aanpakken en een plusklas, maar hij is wel gelukkiger).
Aanvulling: mocht je kiezen voor onderzoek (niet omdat het moet, maar omdat je het wil), adviseer ik een psycholoog/orthopedagoog te zoeken binnen het ECHA netwerk. Zij zijn gespecialiseerd in meer- en hoogbegaafdheid.
Bedankt voor het advies. Ik zal eens even gaan googlen op ECHA.
En ook bedankt voor het delen van je ervaring. Tot nu toe gaat alles in mij protesteren als ik denk aan versnellen, juist omdat hij zo lekker zijn plekje heeft gevonden en ik het sociale heel erg belangrijk vind. Maar het is ook fijn om te horen dat het dus wél ook goed kan gaan.
Mikmak123 schreef op 30-11-2021 om 11:34:
[..]
Maar ik ga inderdaad aansturen op doortesten, en stel dat het meevalt is dat alleen maar fijn. Dan weten we waar we staan. En stel het valt niet mee, dan kunnen we op basis daarvan ook een plan maken.
Toch fijn dat ik dit topic heb geopend.
Ik herhaal nog maar eens dat het geen straf hoeft te zijn om een hoogbegaafd kind te hebben (of te zijn). Het is geen stoornis of zo. Veel staat of valt met het hebben van ontwikkelingsgelijken (“peers”).
Pief schreef op 30-11-2021 om 07:24:
[..]
Dit heb ik ook gedaan met mijn jongste en daar heb ik spijt van. Hij wilde perse alles hetzelfde als de jongens uit zijn klas, die toevallig allemaal vmbo- niveau hadden. Plusklas en extra werk wilde hij niet. Dat werd door school wel aangeboden, maar deed het gewoon niet.
Wij dachten ook: zo lang hij het naar zijn zin heeft is het prima. Hij ging heel graag naar school, voor zijn vrienden. Maar hij heeft daar vooral geleerd zich aan te passen en niet te laten zien wat je kan. Onderduiken dus. Dat bleek op de middelbare school al heel snel. Dat is enorm lastig als je ineens op je eigen niveau les krijgt. Je moet dan zo'n omslag maken in mindset en in zelfbeeld. Hij heeft dat ook niet gered en is na vier jaar een niveau lager gegaan
Wat prima gaat, maar weet je waarom? Omdat hij nu nauwelijks iets hoeft te doen voor toetsen. Dan haalt ie ze wel. Ik houd mijn hart vast voor als hij straks naar het hoger onderwijs gaat.
bedankt, ja dit is ook precies wat ik bedoel. Dit omschrijft exact mijn onderbuik gevoel. Hij is al vanaf jongs af aan heel goed in gewenst gedrag vertonen. Hij heeft exact door wat wenselijk gedrag is en zelfs ik trap er soms in. Dan moet ik echt 2x nadenken zegt of doet hij dit nou omdat hij dit echt wilt of doet hij dit omdat hij denkt dat ik dit van hem wilt.
En ook tegenslagen zijn mega moeilijk voor hem, bijvoorbeeld zwemles. Dit ging niet helemaal zoals hij in z'n hoofd had (en het ging prima hoor, alleen was het voor hem niet perfect genoeg en kon hij niet direct alles wat de meester hem vroeg) en dan heeft hij daar zo'n last van. Hij leert gewoon niet omgaan met iets niet kunnen op school op dee manier.
Wednesday schreef op 30-11-2021 om 11:41:
[..]
Ik herhaal nog maar eens dat het geen straf hoeft te zijn om een hoogbegaafd kind te hebben (of te zijn). Het is geen stoornis of zo. Veel staat of valt met het hebben van ontwikkelingsgelijken (“peers”).
Ja het is ook geen straf, zo zie ik het ook niet. Maar soms is het makkelijker als je kind gemiddeld is. Dan valt sociaal en cognitief op een lijn.
En slimmer zijn dan de rest is ook geen cadeau en al helemaal geen garantie op een gouden toekomst. Dat probeer ik er mee te zeggen.
niet_rechts schreef op 30-11-2021 om 08:01:
Ik heb er niet voor doorgeleerd, dus in hoge mate "roep ik maar wat", maar mijn indruk is dat je naast intelligentie ook andere vaardigheden nodig hebt voor een succesvolle schoolcarrière. Met name prestatiemotivatie, doorzettingsvermogen en planvaardigheid. Het kind van TO klinkt als een kind met hoge intelligentie en hoge prestatiemotivatie. Daarom zullen boeken snel doorgewerkt worden en plusboeken idem dito. Misschien kun je dat als insteek meenemen in het gesprek? Bijvoorbeeld door te vragen of er wellicht andere zaken kunnen worden aangeboden waarmee ook een beroep wordt gedaan op haar doorzettingsvermogen? Mijn zoon kreeg van zijn juf bijvoorbeeld schaakraadsels uit de krant. Daar was hij in groep 4 dan best lang op aan het kauwen en oplossen lukte vaker niet dan wel.
ook een goede tip! neem ik zeker mee!!
Mikmak123 schreef op 30-11-2021 om 11:48:
[..]
Ja het is ook geen straf, zo zie ik het ook niet. Maar soms is het makkelijker als je kind gemiddeld is. Dan valt sociaal en cognitief op een lijn.
En slimmer zijn dan de rest is ook geen cadeau en al helemaal geen garantie op een gouden toekomst. Dat probeer ik er mee te zeggen.
Ik snap je zorgen hoor, die wil ik ook helemaal niet wegrelativeren. Mijn eigen kinderen zitten nu in de onderbouw van de middelbare school en ook nu moet er nog regelmatig bij gestuurd worden. Maar het is voor mij vooral een vreugde en geen vloek.
Evaluna schreef op 30-11-2021 om 08:09:
Je lijkt zelfs wat huiverig voor de term hoogbegaafdheid. Heb je je al eens in gelezen over hoogbegaafdheid? Vast wel als je het andere topic hebt gelezen.
Kan je zoontje doorzetten als het lastig is, of komt het eigenlijk nooit voor dat hij ergens op moet oefenen?
Mijn kinderen komen zichzelf op muziekles erg tegen. Daar gaat het niet vanzelf en moeten ze dus leren leren.
Niet alle kinderen hoeven 'last' te krijgen van slimheid, maar ik denk wel dat het goed is als het kind wordt uitgedaagd.
Ja misschien ben ik huiverig voor de term omdat ik hem dan direct zo in een hokje plaats. Ik heb wel eens een stuk gelezen van een lerares die iedere week wel een moeder aan haar bureau had die dacht dat zijn kind hoogbegaafd was. Ik wil niet zo'n moeder zijn. Ik wil niet de moeder zijn die zijn kind speciaal vindt
Ik hou bijzonder veel van hem en ik vind hem heel speciaal, maar ik vind ook dat ik realistisch moet zijn. Ik wil niet dat die 'moederbril' mijn visie vertroebeld als je begrijpt wat ik bedoel.
Als hij echt hoogbegaafd blijkt te zijn vind ik het vroeg genoeg om het woord in de mond te nemen. 
Wednesday schreef op 30-11-2021 om 11:54:
[..]
Ik snap je zorgen hoor, die wil ik ook helemaal niet wegrelativeren. Mijn eigen kinderen zitten nu in de onderbouw van de middelbare school en ook nu moet er nog regelmatig bij gestuurd worden. Maar het is voor mij vooral een vreugde en geen vloek.
ja en misschien speelt ook wat ik hier boven probeer uit te leggen (eerst zien dan geloven ofzo 
)
Mikmak123 schreef op 30-11-2021 om 11:34:
[..]
Heel goed advies, bedankt hiervoor. Ik ga dit zeker meenemen in het gesprek. Nogmaals misschien valt het allemaal wel mee, maar ik wil inderdaad afgaan op de feiten. Zn rapport was goed (9 en 10) maar ook dit zegt mij niet zo heel veel geloof ik, want stel dit was slecht, dan kan het ook gewoon zijn dat hij zich stierlijk verveeld ofzo.
Ik ben er persoonlijk ook helemaal niet zo blij mee dat hij nu soort uit het programma lijkt te lopen, want dit betekent dat de dingen niet vanzelf zullen gaan en je zelf als ouders actie moet ondernemen om school erbij te houden. Inderdaad juist om het bovenstaande te voorkomen.
Maar ik ga inderdaad aansturen op doortesten, en stel dat het meevalt is dat alleen maar fijn. Dan weten we waar we staan. En stel het valt niet mee, dan kunnen we op basis daarvan ook een plan maken.
Toch fijn dat ik dit topic heb geopend.
Hij is natuurlijk niet het eerste kind dat I+ scoort daar op school, want dat is de bovenste 10%, dus ze zullen vast wel iets hebben voor die kinderen.
De school van mijn kinderen was hier nog niet zo sterk mee ten tijde van de oudste vanwege een veranderde ouderpopulatie en klein leerlingenaantal, maar ik mag hopen dat het op andere scholen wat gewoner is.
Mikmak123 schreef op 30-11-2021 om 11:54:
[..]
Ja misschien ben ik huiverig voor de term omdat ik hem dan direct zo in een hokje plaats. Ik heb wel eens een stuk gelezen van een lerares die iedere week wel een moeder aan haar bureau had die dacht dat zijn kind hoogbegaafd was. Ik wil niet zo'n moeder zijn. Ik wil niet de moeder zijn die zijn kind speciaal vindt
Ik hou bijzonder veel van hem en ik vind hem heel speciaal, maar ik vind ook dat ik realistisch moet zijn. Ik wil niet dat die 'moederbril' mijn visie vertroebeld als je begrijpt wat ik bedoel.
Als hij echt hoogbegaafd blijkt te zijn vind ik het vroeg genoeg om het woord in de mond te nemen.
Lastig is dat, ik herken het. Een paar jaar geleden ging school zich meer specialiseren in HB. Ik weet nog dat ik met gemengde gevoelens dat allemaal aanhoorde. Mijn kinderen hobbelden gewoon lekker mee, nooit gedoe. Dacht ik.
Tot groep 5, ze kreeg minder aansluiting, was het stille meisje in de klas en kwam niet voldaan uit school en ging ook niet graag meer. Zusje had het heel gezellig op school, maar leerde ook niet veel nieuws. Toen kwam school, dat ze oudste echt HB profiel vonden hebben en jongste wel een klas over kon slaan 😳
Zogezegd, zo gedaan. Nu beiden op fulltime HB en wat is de oudste opgebloeid. De peers die ze heeft (mama, er zijn meer kinderen als ik) en de uitdaging die ze krijgt.
De jongste is meer voldaan, begint thuis meer te spelen, haar faalangst wordt aangepakt en leert eindelijk nieuwe dingen.
Kortom, soms ben je niet de zeurende ouder, maar kan het echt beter voor je kind. Hoe deed jij het vroeger op school en je man? Soms houden kinderen je een aardige spiegel voor.
