Kind met gedragsproblemen van school sturen?

Zelf een soortgelijk iets aan de hand gehad

Is heel moeilijk om een kind van school te verwijderen. Op een openbare school schijnt het nog moeilijker te zijn. Is mij verteld hoor, ik weet het niet zeker. Het kind moet echt een bedreiging voor zijn omgeving zijn en er moet nog eerst een heel stappenplan doorlopen zijn. Als ik het goed heb moet zelfs de school een andere school gevonden hebben voordat hij verwijderd wordt. Het is leerplichtig dus.

Een beetje lariekoek

De school kan het kind schorsen en een uitschrijvingsprocedure starten. Die duurt 8 weken. In die 8 weken moet de school een andere school zoeken. Lukt dat niet, dan mag de school het kind alsnog uitschrijven zonder dat er een andere school is.
Als de ouders tijdens de procedure bezwaar en beroep aantekenen, dan kan dat de procedure iets rekken. Maar in de praktijk betekent dat toch dat het kind van school gaat.
Een school die niet ingrijpt in het door M@ genoemde geval, doet dat niet omdat het allemaal wel meevalt.
Er is geen enkele reden voor scholen om niks te doen als een klas "wordt geteisterd door een jongen met enorme gedragsproblemen" Een kind van school verwijderen is betrekkelijk eenvoudig. Er zijn er hordes die om minder thuis zitten zonder onderwijs.
Groet,
Miriam Lavell

Wat je zaait....

bobbit"Ik heb het idee dat hierbij vaak spraken is van terechte angst voor de ouders die het niet eens zijn met de op handen zijnde schorsing. Het is vaak een combi van kinderen die een klas terroriseren en ouders die de school bedreigen."
Wat een gigantische stropop!
bobbit:"Het inwerking zetten van de procedure en het consequent uitvoeren daarvan bij problematische agressieve gezinnen is dus wel een probleem."
Welnee. Hoe frequenter het aantal incidenten, hoe makkelijker het is.
Zit jij in de praktijk en is het werkelijk zo dat jullie elkaar met dit soort onzin angst aanjagen? Dat is niet best.
Ook niet best is je de combinatie van je beweringen: Makkelijke ouders belanden heel lief met hun kinderen thuis zonder onderwijs (die werken tenminste mee!), moeilijke ouders leggen we geen strobreed in de weg.
Daarmee is duidelijk wat ouders te doen staat.
Wie zaait zal oogsten.
Groet,
Miriam Lavell

Geschorst

Op de vorige school is er een keer sprake geweest van schorsing, kind leverde inderdaad erg veel problemen op, uiteindelijk is bijna de helft van zijn klas van school gegaan omdat het gewoon niet houdbaar was.. uiteindelijk gebeurde er iets waarbij een willekeurige moeder betrokken was dit heeft het kind een schorsing opgeleverd en daarna is ie niet meer terug op school gezien, is verder achter de schermen 'afgehandeld' en verder nooit iets over naar buiten gekomen.

M lavell

Nee, ik zit niet in die praktijk maar heb als ouder vanaf de zijnlijn meegemaakt wat er op een school gebeurde. En nee....ik was het natuurlijk niet mee eens dat er bij de schoolleiding en het team de angst regeerde, maar het was wel de praktijk. En ik heb het idee dat dit op meer scholen speelt. En dat dit dan wordt gebracht als we kunnen het kind niet verwijderen,want de ouders werken niet mee . En natuurlijk wat je zaait zal je oogsten....agressief gedrag wordt beloond. Zeer zeker een verkeerd signaal dat je als school afgeeft.Waardoor je als school in een vicieuze cirkel beland en leerkrachten zich ook bedreigd voelen/bedreigd worden.
(en op zo'n school is er geen rek meer en komen kinderen thuis te zitten/worden doorverwezen van welwillende ouders ,terwijl deze kinderen eigenlijk gewoon op school opgevangen hadden kunnen worden).

Dus niet om het goed te praten, maar aan te geven wat er aan de hand kan zijn als de school zegt dat ze een kind niet kunnen schorsen. Want inderdaad.....als een school goed functioneert kan er geschorst worden o.g.v. zorgvuldige procedures en regels en kan dit binnen 8 weken.

Dat denk je maar

Bobbit, als je er niet tussen zit dan is het niet zinnig of verstandig om dit soort uitspraken te doen. De indrukken die je krijgt zijn volkomen verkeerd. Wat je beweert, klopt niet.
Nogmaals: Hoe meer incidenten (ook het gedrag van de ouders), hoe makkelijker het is om een leerling te verwijderen.
"Dus niet om het goed te praten, maar aan te geven wat er aan de hand kan zijn als de school zegt dat ze een kind niet kunnen schorsen. Want inderdaad...."
Een reuzestropop met spanningsstippels.
Een school die een kind dat lastig gevonden wordt niet verwijdert, doet dat omdat het kind niet lastig genoeg is. Ondertussen is het goed mogelijk dat de ouders dat kind toch heel erg lastig vinden en er allerlei heftige verhalen over hebben, maar dat ligt dan toch echt aan de ouders die er zo over praten en zo de boel opblazen tot proporties die het kennelijk niet heeft.
Een leerling vewijderen is in de praktijk een eitje.
Groet,
Miriam Lavell

Meegemaakt

Aantal jaar geleden meegemaakt dat er een schorsingsprocedure door school in gang gezet werd.
Leerling had zeer laag IQ en vertoonde erg afwijkend gedrag (deed in groep 3 een aantal erg onsmakelijke dingen bijvoorbeeld). Ouders werkten niet mee.

Uiteindelijk na veel pressie m.b.v. schoolmaatschappelijk werk en GGZ naar clusterschool gegaan, nadat hij een aantal weken thuis was gebleven (en moeder inzag dat het ECHT niet ging).

Uiteindelijke schorsing was binnen 3 maanden gepiept. Maar daar gingen wel 2 heel zware (voor jochie, klas en leerkrachten) jaren aan vooraf.

Hier onlangs verwijderd

Een aantal weken geleden is bij ons op school een leerling verwijderd (groep 8, stel je voor). Geloof me maar, als ik zeg dat de school dit echt heel goed overwogen heeft. Ik ben zelf van mening dat het wel wat laat is, want iemand die in de laatste maanden van zijn "lagere school carriere" verwijderd wordt, staat meestal al jaren bekend als een probleemgeval.
Marit

Bedankt

Bedankt voor alle reacties. Ik zal eens zoeken of ik meer over de uitschrijvingsprocedure (die 8 weken duurt) kan vinden. De huidige directrice heeft nog nooit werkelijk iemand verwijderd en ik begreep van de leerkracht van mijn zoon (die ook in de mr zit), dat men nu dus een procedure op papier aan het zetten is.

Maar het is me opgevallen dat de directie wel vaker dingen niet weet die wel common practice zijn. Dus is het heel goed mogelijk dat ze zelf het wiel opnieuw aan het uitvinden zijn.

En tja...de juf en directie vinden echt dat de jongen niet op zijn plek is op hun school en beter af zou zijn het het bijzonder onderwijs. Dus blijkbaar vinden ze zijn gedrag wel erg genoeg.

Verder was zijn juf er vrij stellig over dat het joch thuis (in ieder geval) fysiek mishandeld werd. Dit vond ik wel apart. Ik ga haar toch eens vragen of ze al contact met de kinderbescherming heeft opgenomen en zo niet, waarom dan niet...

M@

Is de leerkracht van jouw zoon nu zo'n loslippig type of lijkt het maar zo? Met verbazing leest ik je laatste posting waaruit ik opmaak dat je wel erg veel privacy-gevoelige zaken van die andere jongen weet. Zou ik als ouder van die jongen niet al te blij mee zijn. Er wordt nogal wat gesuggereerd (fysieke mishandeling). Als dat echt waar is dan is dat vreselijk voor dat kind en verklaart dat veel van zijn gedrag. Dan moet hij daarvoor hulp krijgen en de juf is in zo'n geval de aangewezen persoon om het een en ander bespreekbaar te maken. Maar ik snap jouw "taak" in dit geheel niet zo. Ik begrijp niet goed waarom de juf daarna nog zaken met jou bespreekt of zou moeten bespreken. Ik begrijp jouw goede bedoelingen wel en tuurlijk maak je je zorgen als er een kind met ernstige gedragsproblemen bij jouw zoon in de klas zit. Ik vind het vreemd dat de juf zoveel vertrouwelijke zaken met jou als derde bespreekt. En informatie over een eventuele uitschrijvingsprocedure opzoeken is niet aan jou, ik vind dat je hiermee te ver gaat en de leerkracht ook. Ik twijfel niet aan ieders goede bedoelingen maar (gedrags)problemen van een leerling zijn de zaak van de leerling, zijn ouders en de school. Als je je zorgen maakt over de gevolgen voor je eigen kind kun je deze natuurlijk kenbaar maken op school maar school mag naar mijn weten nooit zoveel informatie aan een derde geven. Ik hoop voor het betreffende jongetje dat het goed komt voor hem want hij is geen dader maar een kind dat hulp nodig heeft. Groet, Jessica

Jessica

Ik zoek e.e.a. uit uit hoofde van mijn taak als MR lid. Het is handig beslagen ten ijs te komen en e.e.a. te weten over evt gangbare procedures. Verder ben ik niet het type dat zich van alles wijs laat maken, ik zoek zaken graag zelf uit.

Inderdaad is het de beslissing van de school of ze een kind van school sturen en niet van mij. Dat is logisch. Natuurlijk is het jongetje slachtoffer van zijn gebrekkige opvoeding. Als je thuis wordt geslagen, is het geen wonder dat je je woede op school op je klasgenoten koelt. Duidelijk.

Maar ik laat mijn zoon niet als slachtoffer gebruiken. Jij wel? Onlangs is hij (om maar eens wat te noemen) door die jongen met hakenkruisen bekogeld met de mededeling dat hij zwaar aan het gas kon (wij hebben een joodse achtergrond). Kijk...dat gaat mij nou weer net even te ver...en zijn juf denkt daar net zo over.

M@

Maar dan nog

Een leerkracht heeft over bepaalde zaken een geheimhoudingsplicht, dat onderteken je als je in dienst komt. En dit soort persoonlijke zaken mogen ook niet aan MR-leden doorverteld worden.

Ik ben het met je eens dat je jouw kind niet als slachtoffer hoeft te laten gebruiken, dat zou ik inderdaad ook niet doen. Ik begrijp ook dat je je boos maakt als je kind of je familie beledigd wordt. Maar in dit geval volstaat het als je je klacht bij de leerkracht indient. Het is dan aan de school om het kind hierop aan te spreken en eventueel zijn ouders in te lichten. Hoe vervelend ook maar voor jou is de zaak daarmee afgedaan. Ik vind dat de leerkracht haar boekje ver te buiten gaat als ze jou als derde al deze persoonlijke vertrouwelijke informatie geeft. Of je lid bent van de MR maakt daarbij niets uit. Je bent en blijft een derde in dit verhaal. Ik denk dat je het andersom ook niet prettig vindt als de school "uit de school klapt" tegen een andere ouder over jouw kind of zijn thuissituatie. Zelfs niet als hier weinig negatiefs over te zeggen valt. Tuurlijk staat het je vrij om informatie over (schoolverwijderings)procedures in te winnen, mits dit uit persoonlijke interesse is maar dus niet om een ander kind van school te krijgen via de MR. Met de verwijdering van school is dat kind ook niet echt geholpen, dat verandert niks aan zijn thuissituatie. Ik hoop maar dat alle deskundigen goed weten waar ze mee bezig zijn. Groet Jessica

Hakenkruizen

Met hakenkruisen (kruizen?) bekogeld? Wat moet ik me daar nou bij voorstellen? Heb nog nooit een los hakenkruis in klaslokalen, op schoolpleinen of op straat zien rondslingeren. Ik vind het een raar verhaal.
Die juf deugt totaal niet voor haar vak en zou geschorst moeten worden. Ze hoort jou absoluut niks over de thuissituatie van die jongen te vertellen. De MR is er niet voor om kinderen tot zwart schaap van de school te bombarderen. Dit is echt een schandelijke situatie.

Uit de school klappen

Wat een waar woord in deze. Wat de juf zegt, ook al is het als MR-lid tegen een ander MR-lid, mag echt niet.
Jij had als ontvangend MR-lid moeten zeggen dat je dat soort informatie niet wil weten.
MR-leden houden zich niet bezig met details, maar met hoofdlijnen.
En verder. Inderdaad hier de ervaring dat een kind van een andere school gestuurd is en bij mijn dochter in de klas gekomen is (groep 6). Sindsdien is hij ook hier al 2 keer een week geschorst.
Inmiddels groep 8 en de school heeft het beleid om in groep 8 geen procedures meer op te starten om iemand van school te verwijderen. Dit om de toekomst van het kind niet op zo'n laat moment te kunnen verknallen.
Wat extra begeleiding in de klas, meer 1 op 1 werken met het kind en de rest van de klas komt het schooljaar goed door.
Jakiro

Informatie delen

Hier hebben we een soort gelijke situatie in de klas. En natuurlijk gaat de leerkracht echt niet alle ins en outs bespreken met elke ouder van de overige leerlingen. Maar omdat het probleem echt enorm groot is voor de andere leerlingen komen er heel veel vragen, opmerkingen en boze reacties van de de ouders van “normaal” functionerende leerlingen.
Toen mijn kind bij dat kind dat overduidelijk speciale aandacht nodig had in het groepje te zitten kwam werd haar werk verscheurd, werd er geschopt en geslagen en was er werkelijk geen 5 minuten rust om te kunnen werken. Mijn kind ging op dat moment door een enorm vervelende periode heen waarvoor ze hulp kreeg. Wij zaten op dat moment in een traject van school-maatschappelijkwerk en een wachtlijst voor therapie. Dit was in overleg met de school en leerkracht opgezet. Ze had zelf enorme concentratie problemen.
Na 2 weken aanmodderen en een kind dat ineens niet meer naar school wilde gaan (school was tot dat moment de enige veilige plek voor haar) ben ik voorzichtig gaan praten op school. Dit moet anders. Uit zo een gesprek komt dan de boodschap dat dat kind toch ergens moet zitten, hij is gewoon een leerling. Op dit gesprek zijn vele gesprekken gevolgd en doordat je als ouder voor je eigen kind op komt krijg je gewoon steeds meer informatie over dat andere kind dat een heel groot probleem is. Wat voor een normaal denkende en vooral liefhebbende ouder normaal is is voor sommige ouders ondenkbaar. Dit kind mag dus niet getest worden, nergens op, er mogen dus ook geen pgb's en andere rugzakjes aangevraagd worden en naar beter passend onderwijs verhuizen is al helemaal ondenkbaar.
We zijn samen (ik, leerkracht, directeur) tot de slotsom gekomen dat het voor iedereen extreem vervelend is. Voor mijn kind (waar ik voor op school was), voor dat kind dat nu niet krijgt waar hij behoefte aan heeft en voor de leerkracht voor de klas (die is niet voldoende opgeleid om hier mee om te gaan) en natuurlijk de rest van de leerlingen.
Ondertussen weet ik dus veel meer dan ik hoor te weten en dat werkt op 2 manieren door. Aan de ene kant meer begrip voor dat kind dat niet in die klas past. Dat begrip kan ik gebruiken om mijn eigen kind gerust te stellen, hij kan er niks aan doen, jij ook niet, zijn ouders wel. Laat hem met rust, hij is waarschijnlijk net zo ongelukkig met de situatie als jij.
Aan de andere kant meer begrip voor de niet altijd even conventionele oplossingen die door de school gevonden worden, met de hele klas, minus dat jongetje een andere ruimte opzoeken om te werken (jongetje ontploft soms en is dan niet meer te bedaren, gooien, schoppen, slaan), camera in de klas ophangen om op die manier zijn gedrag toch voor te kunnen leggen aan externe hulpverleners (school budget is te klein om op eigen kosten extern mensen binnen te halen) en meer vreemde dingetjes, niet allemaal even extreem, maar toch.
De school is van mening dat ze hem niet alleen maar van deze school af moeten zien te krijgen. Hij moet van deze school direct door naar speciaal onderwijs, meteen de goede kant op dus. Ik ben het daar volledig mee eens, je help dat kind niet door hem naar huis te sturen of weer naar regulier onderwijs. Dat is niet in het belang van het kind. Maar aan de andere kant vind ik het heel erg oneerlijk voor alle andere kinderen in die klas. Ik vind het dan ook heel moeilijk om een duidelijk standpunt in te nemen. Het is heel jammer dat ze na de vakantie naar groep 8 gaat, was dit een jaar eerder aan de hand dan had ik mijn kind waarschijnlijk van die school gehaald.
Maar wat ik eigenlijk wilde zeggen is, doordat er vragen komen van ouders waarom iets op een bepaalde manier gebeurt kan de school bijna niet anders dan informatie verstrekken. Er is een situatie ontstaan waarin het doel de middelen heiligt, maar je krijgt ouders alleen maar mee door ze “stukjes” inside info te geven. Jammer, het is niet zoals het hoort maar de ouders van dat jongetje doen het ook niet zoals het hoort en aangezien er meer kinderen in die klas zitten moet je als school toch iets.