Overmatig aandacht vragende klasgenootjes

Ik lees mee!

Zo herkeenbaar, vraag me af of het om dezelfde school gaat. Bij mijn dochter ook 4 drukke en agressieve jongetjes, en 3 meisjes waarvan ouders pas gescheiden zijn.
Begrijpelijk dat dat speciale aandacht vraagt van juf. Mijn dochter vraagt helemaal geen aandacht, maar heeft het zeker wel nodig. Is nu erg alleen en zou juist wat hulp kunnen gebruiken.

Het lijkt me

Dat als je denkt dat jouw eigen kind hier last van heeft je dit wel aan kan geven. Zeker in het geval van Wiggie, maar ook als het voor jouw kind geldt, Lelietje van Dalen.
Bij het bestuur van de school zou je ook in het algemeen de vraag kunnen stellen wat hun beleid hierin is.
Openheid is zeker beter. Bij ons op school zat bij mijn dochter indertijd een jongetje met asperger in de kleuterklas. De ouders van het jongetje merkten dat er negatief over hun kind werd gesproken door andere ouders (als reactie op voorvallen tussen hem en andere kinderen). Ouders hebben toen aan alle kinderen van de klas een brief gegeven waarin stond wat er met het kind aan de hand was. Heel goed vond ik dat. Was ook in overleg met de school gegaan.

Lelietje

Lelietje: ¨Misschien hebben ze wel een rugzakje, een stoornis of wat dan ook en dat is dan heel vervelend voor hen, maar zou het dan niet handig zijn als andere ouders dat ook weten?¨
Nee, dat is niet handig, want dat gaat andere ouders helemaal, maar dan ook helemaal niets aan. Dat is iets tussen ouders van het bewuste kind en de school. Dat valt onder privacy van kind en zijn familie. Het kind weet er misschien zelf ook wel helemaal niets van of misschien ook wel maar krijgt wel allemaal gefluister achter zich of andere kinderen die tegen hem zeggen: ¨Mijn moeder zegt dat ik niet met jou om mag gaan want jij hebt ... (vul maar in: adhd, pdd-nos, odd etc)¨ Misschien dat jij dat niet doet, maar ik geef je de kost die dat wel doen. En bovendien, er bestaan veel vooroordelen over welke aandoening dan ook, die vaak niet kloppen. Dat is voor sommigen zelfs een reden om een kind niet te laten testen, zie in Zorgenkinderen het draadje over openheid.
Wat je wel kan doen, is je ongerustheid leggen bij de leerkracht en dan niet in de zin van: ¨Ik vind pietje een etterbak, wat is er met hem aan de hand?¨ maar iets als:¨Mijn kind krijgt klappen van Pietje, kun je daar iets aan doen.¨ of eventueel een gesprek te beginnen met de ouders van het kind.
Jij: ¨ik vind het niet echt netjes om met de juf te gaan praten over het gedrag en de aanpak van andermans kinderen. ¨ Ik ook niet, maar als je alles bij je kind houdt, kan het weer wel. Snap je, wat ik bedoel?

Nasha

Nasha, ik denk dat degene die de vraag post gewoon herkenning zoekt, zeker met kleuters komt er veel nieuws op je af.. een bepaalde bevestiging van mede-ouders kan dan best prettig zijn.

Ik vind dat als je eigen kind last heeft van een (of meer) kinderen dat je dat dan zeker kunt aankaarten bij de leerkracht; uitgaande van je eigen kind en niet uitgaande van het 'probleem'kind. Mijn dochter heeft ruim een half jaar last gehad van een probleemkleuter, ze kwam helemaal gestresst en gespannen thuis.. ik heb dat serieus met de juf aangekaart die kon er helaas niet veel mee, gaf ook niet veel openheid maar heeft wel bevestigd dat het om een 'probleemkind' ging en dat er achter de schermen wel degelijk de nodige aandacht voor was helaas nog niet merkbaar.

Nasha

Jij: ¨en steeds opnieuw vraag ik mij af. Wat wil de poster nu eigenlijk weten? Het complete dossier doorneuzen van deze "lastige" kinderen? ... Ik begrijp de vraag niet zo....¨
Ik sluit me hier helenaal bij aan. Ik vraag het me ook steeds af. Wat is het doel van het weten van een etiket van een kind? Helpen? Maar hoe dan? Is het niet meer bedoeld om te wijzen met het vingertje? Daarom begrijp ik ook niet zo ....

Vragen

Mijn dochter werd nogal geterroriseerd door een jongetje in haar klas. Hij is 11, zit in groep 6 en haalt alleen maar onvoldoendes, dus ik heb een vermoeden dat daar wat meer aan de hand is. Toen ik het pestgedrag aankaartte bij de leerkracht heeft die (vanzelfsprekend) geen uitlatingen gedaan over de achtergrond van het pestkind, maar wel uitgelegd dat mijn dochter niet de enige was die werd gepest en dat de stappen volgens het pestprotocol in werking waren gezet (gesprekken met ouders en kind). Ik voelde me niet bezwaard om het aan te kaarten omdat het gedrag van dat kind direct invloed heeft op mijn kind.

Lastig

Want de leerkracht mag jou niet vertellen wat er aan de hand is, als er al iets bijzonders is. Het betreffende kind en de ouders hebben recht op hun privacy. Jij zou ws ook niet willen dat juf het gedrag van jouw kind met andere ouders bespreekt en terecht. Als de ouders zelf iets willen vertellen ligt het anders. Je kunt er wel iets van zeggen tegen de leerkracht , maar de kans dat je een voor jou onbevredigend antwoord krijgt is groot.

Maakt dat verschil?

¨Misschien hebben ze wel een rugzakje, een stoornis of wat dan ook en dat is dan heel vervelend voor hen, maar zou het dan niet handig zijn als andere ouders dat ook weten?¨
Maakt dat voor jou verschil dan? Mag een kind waar "iets" mee is zich van jou wel misdragen, en een kind waar niets mee is niet? Ik vind dat je het gewoon per situatie moet beoordelen en aankaarten. Dat staat helemaal los van of er al dan niet iets aan de hand is met een kind. En jijzelf kunt je naar de lastpakjes gewoon gedragen zoals je anders ook zou doen. Dus met respect en er vanuit gaand dat ze niet voor de lol zoveel aandacht opeisen. Want van dat laatste ben ik overtuigd, etiket of niet.

En toch

En toch kan ik me goed inleven in Lelietje van Dalen en wiggie. Ik heb dit jaar een moeilijke mentorklas. Alle collega's bevestigen dit ook. Die arme Massi, die heeft toch zo'n zware klas dit jaar. Als je echter eerlijk naar mijn klas kijkt, zitten er drie echte probleemleerlingen in. Een aantal andere leerlingen hobbelt gezellig mee met het probleemgedrag. Vorige week waren de drie raddraaiers toevallig alle drie een paar uur afwezig (griep, ortho, zoiets). Ineens zaten er uitsluitend voorbeeldige, gezellige leerlingen voor mijn neus. Toen De Drie Zware Jongens na de pauze weer binnenkwamen, ging er een soort collectieve kreun door de klas. Zelfs de meelopers keken verstoord.
Ik begrijp de ouders van de rustige of teruggetrokken of brave leerlingen heel erg goed. Er IS ook minder aandacht voor die kinderen. Er GAAT onevenredig veel energie in de druktemakers zitten. Dat is gewoon waar.
De hamvraag is nu: waar trek je als mentor, docent of coordinator de grens tussen het individuele belang van de drie jongens en het collectieve belang van de groep? Ik worstel al maanden met deze vraag. Het zijn geen monsters, die jongens. Maar moe ben ik wel. En mijn klas is het ook. Ik vind dit een heel moeilijke vraag, Lelietje. Ik wilde dat ik wist wat wijsheid was in dit soort situaties.
En Guinevere heeft gelijk en houdt over. Die jongetjes doen het in elk geval niet omdat ze zo graag gezien worden als Akelige Etterbakjes. Dat maakt het nu juist zo ontzettend lastig.
Groetjes
Massi

Bint

Hier hetzelfde: drie super 'lastige' jongetjes in een klas van 30. Juf heeft haar handen er vol aan. Ze trekken zoveel aandacht en energie naar zich toe! En de bleekneusjes die ook aandacht nodig hebben kunnen het vergeten.
Maar wat kun je er tegen doen? Eigenlijk is het een veel groter iets op macro niveau is het toch ook zo in de maatschappij: grote schreeuwers krijgen de aandacht, de bescheidener mensen lost het maar zelf op.
Maar wat moet je dan? Een klas met alleen maar schreeuwerikjes? En dan Bint (van Bordewijk) ervoor? Soms denk ik dat bijna wel trouwens. Er zijn theorettes over dat jongens, en vooral jongesachtige drukke, competatieve jongetjes veel te weinig mannelijke tegendruk in het onderwijs krijgen. Dus van mannen die begrijpen dat ze zo doen maar op een mannelijke manier een grens kunnen trekken (vraag mij niet hoe dat dan is hoor). Vrouwen (juffies) schijnen ze heel anders te benaderen waardoor het veel minder effect heeft. Kan wat in zitten natuurlijk. Maar ja, dan krijg je weer leraren die meisje minder begrijpen.

MariaRosa

Gedeeld leed, massi

Ik denk dat veel leerkrachten je 'noodkreet' herkennen, kies je voor de individuele leerling of voor de groep. Allebei. Soms kies je voor de leerling, soms voor de groep. Bijv door aan je collega's te vragen of je die lastpostjes eens een middagje bij hen mag zetten (dat kun je positief brengen, zij mogen bijv bij de kleintjes helpen oid of je ruilt een paar leerlingen), ik heb regelmatig een of meer leerlingen in mijn lokaal die even de groep uit moest(en) zodat die lekker rustig door kan werken en gek genoeg heb ik op zo'n moment zelden last van hen.

Wat je er mee wilt bereiken...

Ik sta op het punt mijn dochter van school te halen en haar op een andere school te doen. Ze zit in groep 7 en wordt stelselmatig lastig gevallen door een paar raddraaiers.
Wat de moeders met zo'n oproep willen bereiken, Nasha, is begrijpen waarom een kind doet wat hij doet. Dan is het waarschijnlijk iets beter te pruimen. Eén jongen in de klas is erg open over zijn autistische aandoening, hij vertelt ook wat er in zijn hoofd omgaat. Als die jongen overprikkeld raakt, laat iedereen hem verder even met rust tot hij is gekalmeerd. Dat weet iedereen en dat is voor alle kinderen prima. Van een andere jongen weten we niet wat er aan de hand is en hij geeft ook niet aan wat de anderen kunnen doen om prettig met hem om te gaan. Maar die mept en schopt mijn dochter en andere kinderen regelmatig tot bloedens toe. Prima dat we niet mogen weten wat hij heeft en juf zal dat ook nooit vertellen, maar dan moet hij niet vreemd opkijken als hij door de moeders van zijn slachtoffers wordt behandeld als een ongewenst etterbakje. Zo is er in de klas ook een jongen met enorme driftbuien waarbij vanalles stuk gaat, behalve de spullen van de driftkop zelf. Zodra hij begint graait dochter onmiddelijk haar spullen bij elkaar, anders is haar agenda/broodtrommel/beker/tas/schrift naar de haaien. Zit ze in zijn buurt, dan draagt ze haar haar in een knotje anders sleurt hij haar aan haar paardenstaart door de klas tot ze door juf wordt bevrijd. Hij verscheurt het sinterklaaslootje als er een naam op staat van iemand die hij niet leuk vindt, hij schopt drama's onder de toetsen, waardoor kinderen minder presteren dan wanneer ze rustig zouden kunnen werken. Iedereen is dat joch spuugzat, terwijl zijn gedrag misschien beter te begrijpen is als we weten wat er aan de hand is. Dan ben ik er nog niet blij mee, maar nu kan ik het kind wel wat doen!
In de rubriek Zorgenkinderen vertelde een moeder mij een keer dat een kind met een bepaalde aandoening het verschil tussen per ongeluk en expres niet kent. Kijk, daar kan ik iets mee. Ik kan dan dochter uitleggen dat als zij in de drukte van het naar binnen gaan tegen die jongen wordt aangeduwd, hij dat ziet als een aanval en dus gaat terugduwen. Dan begrijpt dochter dat en kan ze die duw van hem anders interpreteren dan wanneer ze het niet zou weten. Lijkt me voor die jongen zelf ook veel prettiger: anders wordt hij weer geduwd en dan duwt hij weer terug en voor je het weet heb je een vechtpartij, waar hij dan weer de schuld van krijgt.
Voor een klein, fragiel meisje als mijn dochter zijn die kinderen heel bedreigend. Begrip helpt volgens mij naar beide kanten: dochter weet dat het niet tegen haar is gericht, kind begrijpt misschien dat dochter bang wordt van het onbeheerste gedrag. We willen heus geen stempels drukken, maar het autistische jongetje wordt veel beter geaccepteerd om wie hij is dan de kinderen waarover geheimzinnig wordt gedaan.

Reactie

Ik ben enigszins verbaasd over sommige reacties hier. Ik word door sommigen automatisch in een mij onbekende traditie geplaatst van nieuwsgierige, met het vingertje wijzende ouders, die dossiers willen doorneuzen. Maar dat zal wellicht komen door mijn eigen formulering.
Het aanhalen van eventuele problemen van deze kinderen was wat mij betreft bedoeld om aan te geven dat ik snap dat er meer aan de hand kan zijn dan gewoon vervelende kinderen. Ik schreef het om eventuele reacties als “Ja, maar je weet niet wat er met dat kind is, misschien heeft ‘ie wel dit of dat” voor te zijn.
Maar eerlijk gezegd maakt het mij inderdaad niet uit of ze een diagnose van het een of ander hebben. Wel geloof ik dat het tot een beter begrip zou kunnen leiden, mits met juiste informatie voorzien. Ook ben ik geen onzekere ouder, die wat herkenning zoekt omdat er zoveel op me af zou komen. En ik hoef ook niet zozeer mijn dochter in bescherming te nemen; voor zover ik kan zien heeft ze geen directe last van dit gedrag; ze wordt niet gepest of geslagen en laat zich niet de kaas van het brood eten.
Wat ik constateer, is dat er een onevenredig groot deel van de aandacht naar deze kinderen gaat ten koste van de anderen. Ik zie dat de juf daar mee worstelt (dank je Massi voor jouw blik hierop) De juf heeft overduidelijk haar handen te vol aan deze kinderen en dat kan ze afreageren op anderen (heb ik zelf meegemaakt, toen ik een middag in de klas aanwezig was).
Dus in die zin heeft mijn dochter (maar niet alleen zij) er zeker last van.
Mijn vraag is dus: Moet je als ouder je ziel in zaligheid bezitten en toekijken hoe een stelletje ongeregeld stelselmatig de sfeer in de klas in negatieve zin beïnvloedt, of kan je van de school verwachten dat ze openheid biedt in wat hun aanpak is met betrekking tot deze kinderen. Ik wil weten of zij het ook als een probleem beschouwen en zo ja, of en wat ze er dan aan doen.

En inderdaad, wat Massi en Guinevere zeggen; daar ben ik het helemaal mee eens; ze doen het vast niet omdat ze zo graag als etterbakjes gezien willen worden. Maar dat is volgens mij wel precies wat nu gebeurt. En hoe ze nu worden benaderd en dat lijkt me geen geheid recept voor alleen maar meer probleemgedrag.
Groet, Lelie

Reina (licht ot)

Wij hebben gelukkig ook uitwijkmogelijkheden, af en toe kan ik een van de jongens zeker ergens parkeren. Het probleem is dat dat lang niet altijd kan, vooral ook omdat ze anders teveel uitleg en stof missen. Daarnaast heb ik een soort 'tic': ik wil altijd alles in de groep oplossen en stuur er vrijwel nooit iemand uit. Dat dat dit jaar echt niet altijd kan, begint me nu wel te dagen, maar het is voor mij een lastig proces. Ik ben nogal onafhankelijk ingesteld.
Verder loopt er natuurlijk allerlei hulpverlening en vliegen de onderzoeken en REC-aanvragen me om de oren, maar het werkt allemaal nog niet echt.
Wat ook gewoon waar is: ik werk nog niet zo gek lang in het zorgonderwijs. Ik heb nog veel te leren.
Groetjes
Massi

Jaren geleden zelfde vraag gesteld

Een paar jaar geleden heb ik hier een soortgelijke vraag gesteld, en soortgelijke antwoorden gekregen. In de kleuterklas van mijn zoon zaten twee jongetjes die alle aandacht opeisten. Ik heb dat uiteindelijk wel aangekaart, maar dan niet omdat ik wilde weten wat er met die jongetjes was, maar alleen omdat ik vond dat mijn zoon onvoldoende aandacht kreeg (dat kon ik overigens met schreinende voorbeelden onderbouwen). Het was echt heel erg vervelend voor mijn zoon en de andere klasgenoten. De juffrouw vond het fijn om dit te horen. Ze waren binnen de school al aan het zoeken naar oplossingen. Doordat er ouders kwamen klagen kreeg het probleem van de leerkracht meer gewicht.
Overigens zijn beide jongens naar een andere, speciale school gegaan. In alle latere groepen (na groep 1) is het nooit meer zo ernstig geweest.

Openheid is moeilijk

Mijn dochter heeft (een lichte vorm van) ADHD en zal in de klas ook ongetwijfeld van zich laten horen. Nu is het een temperamentvol meisje en is het ook voor mij moeilijk om te bepalen waar haar karakter eindigt en haar stoornis begint.

Nog moeilijker is het voor mij om er een vinger achter te krijgen hoe ze zich nu exact gedraagd in de klas (ondanks vele gesprekken met de juf) en hoe dat dan weer overkomt op andere kinderen en hun ouders.

Ik ben daarom dus heel zwijgzaam over haar stoornis. Ik kan niet goed bepalen hoe andere ouders haar zien (ik vermoed wel dat ze haar een apart meisje vinden, maar daar zitten er wel meer van in de klas) en ik vraag me ook ernstig af of openheid haar nu zou helpen of haar een nog grotere stempel zou geven. Daarom laat ik het maar voor wat het is.

Als ze ergens voor het eerst gaat spelen vertel ik wel altijd dat het een druktemaker is, maar verder laat ik het daarbij.

Mocht ik echter via school te horen krijgen dat er kinderen/ouders zijn die veel moeite hebben met het gedrag van mijn kind dan zou ik wellicht overwegen om open kaart te spelen. Dan heb ik er namelijk iets mee te winnen. Nu is dat niet het geval en zou we er alleen maar verlies door lijden vrees ik, want niet iedereen is even begripvol als het om kinderen met een rugzakje gaat heb ik helaas mogen merken....

Lvd

Jij: ¨Wel geloof ik dat het tot een beter begrip zou kunnen leiden, mits met juiste informatie voorzien.¨
Het zou inderdaad bij sommigen tot een beter ¨begrip¨ kunnen leiden, maar bij ook een aantal tot het afserveren van het kind. Het is bovendien moeilijk om voor een buitenstaander daadwerkelijk te begrijpen hoe zo´n aandoening uitpakt en hoe daar mee om te gaan, ook al is duidelijk uitgelegd hoe het in elkaar zit (eigen ervaring).
Jij: ¨Wat ik constateer, is dat er een onevenredig groot deel van de aandacht naar deze kinderen gaat ten koste van de anderen.¨
Dat is helaas zo, maar ook niet uitzonderlijk voor de klas van je kind. Ook in de klassen van mijn kinderen is dat zo. Dochter krijgt bijvoorbeeld weinig aandacht, omdat ze zeer snel door de stof gaat en haar eigen programma draait. Een vriendinnetje van haar kriigt stof vaak opnieuw uitgelegd omdat deze dat nodig heeft. Dochter baalt daar ook wel eens van.
Jij:¨Moet je als ouder je ziel in zaligheid bezitten en toekijken hoe een stelletje ongeregeld stelselmatig de sfeer in de klas in negatieve zin beïnvloedt, of kan je van de school verwachten dat ze openheid biedt in wat hun aanpak is met betrekking tot deze kinderen. Ik wil weten of zij het ook als een probleem beschouwen en zo ja, of en wat ze er dan aan doen.¨
Wat jij kan doen, zoals hier al door diverse mensen gezegd is, is aangeven dat dochter problemen heeft met bepaalde omstandigheden. Dan kan de school daar wat mee doen. Je kunt geen openheid van school verwachten in wat hun aanpak is mbt deze kinderen. Daar heb jij niets mee te maken. School kan wel bijvoorbeeld zeggen: ¨We zijn er mee bezig.¨ Maar kan en mag jou geen details geven over andere kinderen in de klas, dan die van jouw eigen kind. Dat heeft te maken met de privacy van die kinderem. School is er misschien wel mee bezig, juf zal, als die kinderen zo duidelijk ander gedrag tonen, een en ander in werking gezet hebben. De situatie is vervelend, maar je kunt het melden, zeg maar.

Goh ook de zelfde klas...

Mijn kind in een kals van 22 en 3-4 raddraaiers.. Waarvan ik na een half uur wel genego zouhebben en ze met stoel en al op de gang zou zetten of omgekeerd met geschicht naar de muur of zo. Ben best geduldig maar moet zeggen het is wel bar. Blijven lachen in de kring, niet luisteren brutaal, en dan hoor ik dat mijn kind nooit wat verteld in de kring.. Nee vind je het gek asl er een stel de boel zo in de zeik zetten de hele tijd.

Het boeti mij dan ook niet dat die kinderen 1 of ander etiket hebben ze horen gewoon te luisteren op school. IS dat onmogelijk dat moeten ze toch eens kijken wat er aan te doen is of waar deze kinderen (of gezinnen?) hulp nodgi hebben. Je hebt dominate kinderen terug getrokken kinderen maar je hebt ook raddraiiers en dat vidn ik een verschil. Omgaan met elkaar en leren dat anderen anders zijn horot erbij. hoe lastig soms ook. Maar de hele dag bezig zijn met raddraaiers die de les verstoren?

Ik zou ook wel eens willen horen hoe school er mee om gaat wat het beleis is. Af en toe de klas uit zetten bij de directeur zitten, laatst hebben ze soort buttons gemaakt met gevoelens erop om te proberen deze klup jongens) te laten merken hoe anderen zich erbij voelen... Of het effect heeft? Ben bang van niet. Ik heb tenminste nog geen veranderingen gezien. er wordt wel wat mee gedaan en ach ja.. de stille hoop dat het vandaag ineens over is in de klas blijft natuurlijk. Ook al weet ik dat het onmogelijk zal zijn... Ik zou eht wel graag willen.

Wie weet gooien ze volgend jaar de verschillende groepen door elkaar om ze wat uit elkaar te halen.

Tja...

ik bekijk de dingen tegenwoordig anders....ja het is vervelend dat er drukke en lastige kinderen in de klas zitten, maar nog veel vervelender is het als die kinderen door allerlei ouders al afgeschreven worden daardoor.....positieve aandacht doet die kinderen zoveel beter dan al die negatieve aandacht....en dat staat me in dit soort draadjes een beetje tegen....ALS er echt een stoornis aan hun gedrag te grondslag licht, vind ik het wat te gemakkelijk gesteld dat die kinderen "maar gewoon moeten luisteren" Ja, ook zij zullen dat moeten leren, maar als je beseft als buitenstaander dat dat voor bijv een ADHD een haast onmogelijke opgave is, dan kijk je er al heel anders tegenaan....ze leren het uiteindelijk wel, maar kost veel meer tijd en energie dan bij een "normaal" kind ... Sinds ik het op die manier bekijk, erger ik me vaak een stuk minder.....Een school hoeft aan mij niks anders te doen dan mee te delen, het heeft onze aandacht....

Zucht....taalfout....

echt een stoornis aan hun gedrag te grondslag licht - moet natuurlijk zijn - echt een stoornis aan hun gedrag ten grondslag ligt...

Sfeer in de klas

Moelijk probleem. De verantwoording ligt bij de leerkracht om ieder kind een plekje te geven in de klas. Ieder kind moet zich veilig en gezien voelen. Als er sprake is van extreem moeilijk gedrag bij een aantal kan dit een enorme impact hebben. Begrip voor die kinderen is essentieel, maar er moet ook ruimte en veiligheid zijn voor iedereen .Nasha en ik begrijp de vraag dus wel.Als ouder hoef je niet precies de achtergronden van alle kinderen te weten, maar vaak wordt wel onderschat wat de impact is van gedragsproblemen bij de rest van de klas. Mijn kinderen moeten ook leren begrip te hebben en te incasseren, maar zij moeten wel gezien blijven en zich veilig voelen. En ook zij hebben recht op aandacht .
Het vraagt dus enorm veel van de leerkracht. Ik heb meegemaakt dat niet alle leerkrachten dit aankunnen en dan mag je je als ouder wel opkomen voor het belang van jouw kind. En dan heb je als ouder niet veel aan de boodschap dat je kind geschopt wordt door een kind omdat dat kind odd heeft. Nee, de juf moet er voor zorgen dat er niet geschopt wordt, of als het is gebeurt dat zij wel de ruimte nog heeft om jouw kind op te vangen. Ik heb namelijk meegemaakt,dat de juf zo moe was van probleemgedrag dat zij zich er zelf van af ging sluiten en niet meer reageerde op agressief gedrag .Dan wordt het al snel een jungle in de klas

Bobbit....

ik denk dat het echt niet helpt als de ouders weten wat er met die kinderen aan de hand is, eerder krijg je nog meer onbegrip, zoals je zelf ook al aangeeft >>En dan heb je als ouder niet veel aan de boodschap dat je kind geschopt wordt door een kind omdat dat kind odd heeft.< <
Als ouder of juf kun je nog zo je uiterste best doen, maar als een kind met ODD iets in zijn hoofd heeft, dan krijg je dat er echt niet zomaar uit...zorgen dat hij of zij iemand niet kan schoppen is op zo'n moment een vrjwel onmogelijke taak....

Nasha ik begrijp je

Ik begrijp dat dat een onmogelijke taak is voor de leerkracht,zeker als je bv. een groep van 28 leerlingen hebt en met misschien nog meer kinderen die een aparte aanpak nodig hebben. Ieder kind is uniek en moet gezien worden en vraagt zijn eigen aanpak. Maar...een basisvoorwaarde is wel dat een kind in een grote groep kan functioneren. Af en toe een keer een driftbui meemaken,af en toe een keer een schop moeten incasseren,een scheldpartij daar is niets mis mee. Kinderen leren daarvan. Als pietje zo is moet ik hem even met rust laten. Ook kinderen zonder "etiketje" hebben een gebruiksaanwijzing en het is voor kinderen leerzaam die van elkaar te leren lezen. Waar het nu wel mis gaat,is dat sommige kinderen veel meer nodig hebben, dan een juf met een grote groep kan bieden.Ongeacht een rugzakje en mooi geformuleerde handelingsplannen. Een kind kan teveel beslag leggen op de leerkracht en zorgen voor een onveilig klimaat in de klas. Zie ook het berichtje van Massi Nissa.Dat je dus als ouder een klas meekan maken ,waarbij je je afvraagt ,is dit wel goed voor mijn kind kan ik begrijpen.En inderdaad het helpt dan niet om te weten wat er met die kinderen precies aan de hand is.

Yep

maar als je dan als leerkrachten op moet boksen tegen ouders die vinden dat hun kind niet in het speciaal onderwijs hoort, ondanks hun "handicap" dan zul je moeten roeien met de riemen die je hebt als leerkracht....en ik zeg ook niet dat dat een eenvoudige taak voor de juf is, maar ik blijf erbij dat LvD niet hoeft te weten WAT er aan de hand is met deze kinderen....Het zal haar gedachten over deze kinderen niet veranderen.....

Nasha

Ik vind het jammer dat je kennelijk mijn latere posting niet hebt meegekregen. Daarin gaf ik aan dat de enige reden dat ik de vraag stelde of het handig zou zijn om te weten of er iets met die kinderen aan de hand is, was dat ik me realiseer dat er 'iets' met ze kan zijn. Maar dat het mij in feite niet uitmaakt. Nogmaals; ik constateer dat er een groepje jongens is dat overmatige aandacht vraagt, waar de rest van de klas de dupe van wordt. Wat ik wil weten is of de school dit ook als probleem ziet en wat ze daar dan aan doen.
Ik vind het vervelend dat je mij blijft gebruiken als voorbeeld van een te nieuwsgierige ouder, wiens oordeel toch niet zal veranderen over deze kinderen.
Hoezo weet je dat over mij?
Groet, Lelie

Lelietje

wat zou jouw oordeel dan zijn als je wist dat er "iets" met deze kinderen is? Zou je ze anders bekijken? Waarom bekijk je ze nu dan niet al anders? Waarom pas als je weet dat er iets is? Je zou ook voor jezelf kunnen bedenken, kennelijk is er "iets" met deze kinderen....Hoe is dan jouw gedachte over hen?

Nasha

Het gaat er helemaal niet om wat mijn oordeel over deze kinderen is. Dat maak jij ervan. Volgens jou ben ik iemand die met een vingertje wil wijzen en dossiers wil doorspitten. Het gaat er mij ook niet om dat ik deze kinderen anders wil/moet/zou bekijken. Ik wil weten of school het probleem ziet en of/wat ze er aan doen.
Maar goed, since you ask: Ik vind het geen leuke kinderen, maar ik vind wel meer kinderen niet leuk, ook kinderen die zich wel 'gewoon' gedragen. Ik denk ook niet dat ik ze leuker ga vinden als ik weet of en wat er met ze aan de hand is. Maar ik kan dan misschien meer begrip voor ze opbrengen. Nu kan ik er ook nog gewoon vanuit gaan dat het vervelende etterbakjes zijn, die mogelijkheid bestaat namelijk ook altijd nog.
Maar ik geloof niet dat ik me hoef te verantwoorden over mijn mening over deze kinderen, die ik gewoonlijk netjes voor me houd (behalve dan hier op het forum)Ik loop dus niet te kletsen met andere ouders over hoe vervelend deze kinderen zijn. Ik oordeel niet over deze kinderen, ik zie en stel vragen bij het gedrag dat ze vertonen op school, dat een negatieve invloed heeft op de sfeer in de klas. Ik vroeg me af of het misschien zin heeft om meer info te krijgen, maar ik wil direct aannemen dat sommige ouders kinderen dan meteen afschrijven.Ik vind het echter niet plezierig om meteen maar op deze hoop gegooid te worden. Ik gaf zelf ook al aan dat ik best begrijp dat bepaalde dingen privacygevoelig zijn, maar mijn vraag is: wat kun je als ouder doen/zeggen/vragen/verwachten van school met betrekking tot de aanpak van deze kinderen.
Als jij in je werk continue geconfronteerd wordt met iemand die zich buitengewoon negatief gedraagt en daarmee een grote stempel op de omgeving drukt, denk je toch ook niet alleen maar; "hij/zij zal er wel niets aan kunnen doen?"
Groet, Lelie

Dus?

wat is dan de meerwaarde als je weet dat er wel "iets" met die kinderen is? Ik denk namelijk dat kinderen nooit zomaar etterbakjes zijn, dat daar sowieso "iets" aan ten grondslag ligt, danwel een stoornis, danwel gebrek aan opvoeding. Maar is het aan mij daar iets aan te doen? Nee...En dat bedoel ik steeds....Jij vraagt je af wat je er aan kan doen....nou niet veel dus, zoals ik al eerder aangaf. Of je gaat bij jezelf te rade en denkt dat er iets met deze kinderen is, en dan kun je misschien meer begrip voor ze opbrengen. Kun je dat niet, dan kun je hooguit met de leerkracht over je eigen kind praten....Wat gaat de leerkracht er aan doen dat jouw kind ook voldoende aandacht krijgt, niet meer en niet minder....

Overigens, je oordeelt wel over deze kinderen....je vind het vervelende etterbakjes....dat is een oordeel....En ik ben niet overtuigd dat jij dat oordeel zal bijstellen als je weet dat er "iets" met deze kinderen is... En ja, dat zijn mensen die ik vrees, voor kinderen met een stoornis....Vaak zijn dat de mensen die tegen ouders met een kind met stoornis zeggen: "breng hem maar eens een weekje hier....."

Tja, het zal je verbazen, over je laatste opmerking, maar wij hadden tot voor kort zo iemand op mijn werk....en wat bleek? Deze persoon heeft ook "gewoon" ADHD, maar is daar pas op volwassen leeftijd achter gekomen....Nog voor hij me dat verteld had, had ik zelf die indruk al een beetje (heb redelijk wat ervaring met stoornissen, dus mijn voelsprieten werkten op volle toeren), en oordeelde dus niet over deze man....Hij kan er inderdaad niks aan doen.....

Ach nasha

Tja, jij bent minimaal net zo vooringenomen tegen mij dat ik niet zoveel zin meer zie om hierop te antwoorden.
Groet, Lelie