Schoolplein ijs/sneeuwvrij, wie is verantwoordelijk?

Miriam: volgende technocratische vraag

En hoe zit het dan met de scholen die onder het bijzonder (zeg ik dat goed, ik bedoel katholieke, christelijke etc. scholen) onderwijs vallen?

Die hebben toch een eigen bestuur dat helemaal los staat van de gemeente? Is het dan de bedoeling dat de gemeente daar dan ook "alles" doet?

Verder hebben wij echt niets van doen met het afval op school (valt namelijk onder het bedrijfsafval). Het is niet dat ik dat raar vind, maar meer dat daar ook wel nadeel aan zitten. Niet zozeer omdat het een school betreft, maar meer omdat kleine bedrijven vaak de neiging hebben om mee te liften met de gemeentelijke afvalinzameling zonder dat daar voor betaald wordt. Bij scholen is dit dus ook vaak het geval. Zou het zo kunnen zijn dat dit ook het geval was in jouw voorbeeld? Dat dit eigenlijk een illegale container was?

Verder maken wij nooit containers schoon. Dat mogen de gebruikers zelf regelen. In het voorkomende voorbeeld zou ik: onderzoeken of het een legale container betreft, de container laten ophalen indien deze illegaal was en de gebruiker doorverwijzen naar een schoonmaakbedrijf indien het een legale container betrof.

Verder zijn gemeentelijke en rijksoverheid verre van twee handen op een buik. Ik snap goed dat dit voor de minder ingevoerden als een verrassing komt, maar wat mij betreft ligt de oplossing dan niet in het alsnog doen alsof we dat wel zijn maar in duidelijke voorlichting.
Eigenlijk zeg je dus: dat moet de overheid doen en ik noem dat dan maar gemeente omdat deze voor mij het meest tastbaar is?

Ik blijf erbij verder bij dat vaak niet het afwijzen van een verzoek het probleem is, maar de wijze waarop dit gedaan wordt. Ik vind het voorbeeld van de stinkende container daar een heel duidelijk voorbeeld van. Een container laten schoonmaken kost geld, ongeacht wie dit doet (en nu laat ik de "oplossing" van jouw juf even buiten beschouwing). Als de gemeente dit moet regelen worden de kosten daarvan ook afgewenteld op de gebruiker van de container aangezien de gehele afvalinzameling betaald wordt uit het potje afvalstoffenheffing en dit potje kostendekkend dient te zijn. Indien je dus als gemeente het verzoek krijgt om een container te reinigen kun je twee dingen doen: je kunt het wel doen en je kunt het niet doen. Voor de gebruiker maakt dit uiteindelijk verder niet zoveel uit als hem er maar duidelijk bij verteld hoe hij er voor kan zorgen dat zijn container dan wel schoongemaakt kan worden.

Overigens werkt het voorbeeld van Piet inderdaad vaak zo, probleem is echter dat je dit niet vast kunt leggen in beleid en dat Piet ook wel eens ziek is en dat Jan dan zijn werk moet overnemen en niet weet wat Piet allemaal gedaan heeft en toegezegd heeft. En dan krijg je pas echt een onbetrouwbare overheid.

Voor burgers

Rosase:"Eigenlijk zeg je dus: dat moet de overheid doen en ik noem dat dan maar gemeente omdat deze voor mij het meest tastbaar is?"
Precies. Al blijf je een stukje hardnekkig niet begrijpen: het maakt helemaal niet uit _wie_ het doet of betaalt, als het maar gebeurt. Dat burgers daarvoor de gemeente bellen is burgerlogica en die is een stuk logischer, dichter bij het concrete probleem en de oplossing, dan ambtelijke logica.
"Dan moet u niet bij mij zijn" is een raar antwoord van een gemeente. "We geven uw klacht door aan de beheerder" is een beter antwoord. Doe desnoods een bevestiging daarvan cc schoolbestuur en burger.
En dan nog: als dat schoolbestuur dan alsnog weigert, dan kun je het als gemeente uitvoeren en de rekening naar het schoolbestuur sturen. Daar komt ongetwijfeld getouwtrek van, maar het concrete probleem is dan wel opgelost. Van de technocratentwist hoeft de burger niks te merken.
Rosase:"In het voorkomende voorbeeld zou ik: onderzoeken of het een legale container betreft, de container laten ophalen indien deze illegaal was en de gebruiker doorverwijzen naar een schoonmaakbedrijf indien het een legale container betrof. "
Wie moet dat onderzoeken? Die leerkracht? Waarom dan? En wat gebeurt er in de tussentijd met de stank of dat gladde pad? Die leerkracht en de ouders (de burgers) hebben maar één bevoegdheid en dat is besluiten niet meer naar school te gaan totdat de stank is gaan liggen of het pad weer begaanbaar is. In feite totdat de buitentemperatuur daalt of stijgt.
Vind je dat een oplossing?
Waar je tamelijk stelselmatig aan voorbij gaat is de oorzaak van het niet handelen. De gemeente doet niks vanuit het standpunt dat het geen gemeentelijk taak, leest kostenpost is. Het schoolbestuur denkt er precies zo over en doet dus ook niks. Burgers hebben klachten en worden van het kastje naar de muur gestuurd. De kwestie die er ligt tussen gemeente en schoolbestuur wordt niet uitgevochten. Ze blijven naar elkaar wijzen. Het blijft liggen en vervliegt incident op incident met het wisselen van de buitentemperatuur.
Er is maar één partij die last heeft van dat bestuurlijke gedrag en dat zijn de burgers.
De gemeente is bij uitstek het orgaan voor burgers.
Als jij nou werkelijk meent dat je op de manier zoals je dat doet de gemeentelijk taken, kosten dus eigenlijk, kunt afbakenen, zorg dan dat je dat helder hebt met de schoolbesturen. Zorg dan dat je bij het gemeentelijk loket naam en rugnummer hebt van de partij die het wel moet doen en het ook doet.
Je kunt van burgers niet verwachten dat zij die wirwar van verantwoordelijkheden ontwarren.
Rosase:"En hoe zit het dan met de scholen die onder het bijzonder (zeg ik dat goed, ik bedoel katholieke, christelijke etc. scholen) onderwijs vallen? "
Weet ik veel. Waarom zou ik dat moeten weten? Dat zijn geen zaken die met mij (burger) geregeld worden, maar zaken die de bestuurslagen onderling uitmaken. Jij zou het moeten weten en dan niet om mij (burger) van het kastje naar de muur te kunnen sturen, maar om zelf die partij even te bellen of te mailen dat er klachten zijn.
Rosase:"Verder hebben wij echt niets van doen met het afval op school (valt namelijk onder het bedrijfsafval)."
Dat is een bestuurlijke keuze die inmiddels kennelijk voor afval opgaat, maar niet voor de bedrijfsvoering zelf: Onderwijs is gratis. In het gebouw moet de school op last van de gemeente inwoning van andere voorzieningen (school, kinderopvang, inburgeringscursus) velen. En als het over leerplichthandhaving gaat dan is de school twee handen op een buik met de gemeente.
Voor burgers lijkt de school in niets op een bedrijf. Het afval lijkt ook meer op dat van een huishouden dan van een bedrijf.
Rosase:"Overigens werkt het voorbeeld van Piet inderdaad vaak zo, probleem is echter dat je dit niet vast kunt leggen in beleid en dat Piet ook wel eens ziek is en dat Jan dan zijn werk moet overnemen en niet weet wat Piet allemaal gedaan heeft en toegezegd heeft. "
Daar had ik het niet over. Ik had het over een burger die het gemeenteloket belt met 'Piet' in het achterhoofd. Vanwege Piet belt die burger de gemeente in de veronderstelling dat die gemeent Piet die opdracht kan verstrekken.
Jouw antwoord, de gemeente is daartoe niet bevoegd, is onbegrijpelijk vanuit dat perspectief.
Je kunt vanalles blijven beweren over bestuursstructuren, taken en budgetten, maar je kunt die wirwar niet op de nek van burgers schuiven.
Zeker een gemeente kan dat niet maken. Die bestuurslaag is er bij uitstek voor brugers. Niet tegen hen.
Groet,
Miriam Lavell

Afschuiven helpt niet

Rosase:"Hoe zit het dan nu met die bijzonder onderwijsscholen? Dat vraag ik niet aan een burger, dat vraag ik aan jou? "
Lol!
Ik heb geen enkele bureaucratische status. Ik ben zelfs geen schapenhouder meer. Ik ben dus gewoon burger.
Maar ik weet het wel en dat weten is basiskennis die op zijn minst elke ambtenaar zou moeten hebben.
De grondwet (art. 23) garandeert gelijke bekostiging. Dat betekent dat er geen onderscheid kan zijn tussen openbare en bijzondere scholen. Ook niet als het om afval gaat.
Het zit dus met bijzondere scholen net zo als met openbare, maar hoe dat zit weet ik niet. Het kan namelijk weer wel per gemeente/provincie schelen. Ieder bestuur de eigen bevoegdheid en dus de eigen curiositeiten.
Rosase:"Wat er met de container gebeurt lijkt me duidelijk, die wordt of opgehaald en dan heeft de school geen container meer (indien illegaal). Of die wordt op kosten van de school schoongemaakt. "
Hoop krijg ik er nog niet van. Ik heb zomaar het idee dat dit langer duurt dan de hittegolf. Trouwens, detail, dat hele noodgebouw was illegaal. Maar wel een oplossing van de gemeente. Net als die container trouwens.
Rosase:"En voor wat betreft het gladde pad: ik (ikke dus) zou dan voorstellen dat schooldirecteur even in de auto stapt, of zijn concierge stuurt, om bij ons een zakje zand dan wel zout op te halen."
Kijk, zo eenvoudig kan dat zijn: Een oplossing van twee kanten.
Rosase:"Overigens vind ik de stelling dat de overheid verantwoordelijk is een stuk beter te verteren dan de stelling dat de gemeente verantwoordelijk is. "
De gemeente is ook overheid. Wat de landelijke overheid ook organiseert en daarbij weglaat, uiteindelijk zal een overheid (en dat is dan logischerwijs de lokale) met de gebakken peren zitten daar waar het om overheidsverantwoordelijkheden gaat.
Afschuiven helpt niet.
Groet,
Miriam Lavell

Miriam

"Ik heb geen enkele bureaucratische status. Ik ben zelfs geen schapenhouder meer. Ik ben dus gewoon burger."

Nu doe je jezelf echt te kort hoor. Ik denk dat je wel beter weet.

Maar je antwoord geeft precies aan waar ik op uit was. Ik mag geen onderscheid maken tussen openbare en bijzondere scholen en doe dat dus ook niet. Vandaar dus dat wij openbare scholen net zo behandelen als bijzondere scholen. Enige verschil is dat de lijnen mogelijk wat korter zijn en dat we soms bewust wel of bewust niet kiezen voor een vestzak - broekzak verhaal.

In dit geval betekent dit dus: geen uitzonderingen, iedere school verantwoordelijk voor zijn eigen terrein en zelf regelen.

Precies zoals jij in het "andere" draadje beschrijft.

Verantwoordelijkheid

We kunnen dus stellen dat het blijft hangen op het begrip "verantwoordelijkheid".

Ik voel mij niet verantwoordelijk voor de gaten die "anderen" laten vallen. En ik kan die gaten alleen maar coulance-matig opvullen. Ik heb nog even nagedacht of hier niet willen zou moeten staan ipv kunnen. Wij kunnen best incidenteel een zakje zand leveren of een containertje extra leegmaken of schoonmaken. Maar dat kan nooit integraal ingevoerd vastgesteld gemeentebeleid worden. Daar hebben wij niet het budget, noch de manschappen voor. Het is dus echt niet "kunnen".

Kennis en inzicht

Rosase:"Nu doe je jezelf echt te kort hoor. Ik denk dat je wel beter weet. "
Ik heb geen bestuurlijke bevoegdheden. Wat ik wel heb, kennis en inzicht, is inderdaad bruikbaar voor dit soort kwesties.
Het grappige is dat je mij nu op basis daarvan waarden toekent die je zelf als ambtenaar en gemeente niet wilt hebben. Je formuleert 'onmacht' op basis van begrotingskwesties, terwijl de macht niet in geld maar in kennis en inzicht zit.
Rosase:"Vandaar dus dat wij openbare scholen net zo behandelen als bijzondere scholen."
Allemaal even slecht is ook gelijk, wou je zeggen. Typisch staaltje van onbehoorlijk bestuur. De grondwet verplicht je tot het omgekeerde, namelijk dat minimale waarvoor je verantwoordelijk bent als bestuur aan openbare scholen, ook aan bijzondere scholen bieden.
Dat mag in geld zijn waarmee je de verantwoordelijkheid helemaal afkoopt. Maar daarbij ben je dan toch ook verantwoordelijk vinger aan de pols te houden bij het opvolgen van deze verantwoordelijkheid door de schoolbesturen. Sluit een convenant. Komen de scholen hun verantwoordelijkheid niet na, dan hou je het geld weer in. Met boete desnoods.
In werkelijkheid heb je niks geregeld. Niet met geld én niet met kennis en inzicht of bestuurlijke macht.
Rosase:"Ik voel mij niet verantwoordelijk voor de gaten die "anderen" laten vallen."
Dat ben je wel. Zeker als het om toegankelijkheid tot het onderwijs gaat. Dat gaat over figuurlijke toegankelijkheid (is er wel een school) maar ook over letterlijke (is dat gebouw bereikbaar/bruikbaar).
Je zult als gemeente je bestuurlijke macht moeten gebruiken om die toegankelijkheid te waarborgen.
Rosase:"Daar hebben wij niet het budget, noch de manschappen voor. Het is dus echt niet "kunnen". "
Dat antwoord krijgen burgers ook van de school. Zie het draadje onder, dat leidt tot nog verder doorschuiven: de ouderraad moet het doen.
In die kwestie heb je als gemeente bestuurlijke verantwoordelijkheid. Om het simpele feit dat je als gemeente over de kennis en het inzicht beschikt je niet op die manier door een schoolbestuur met een kluitje in het riet te laten sturen. Je hebt bovendien de bestuurlijke macht om een schoolbestuur te dwingen.
Je kunt de kwestie regelen (convenant) en op de uitvoering toezien, desnoods via een aanschrijving of een rekening: de uitvoeringskosten aan het schoolbestuur in rekening brengen.
Een oplossing hoeft je niks te kosten, behalve kennis en inzicht.
Calm and assertive zou the Dog Whisperer zeggen.
Het allerbelangrijkste is dat je het als gemeente(ambtenaar) werkelijk niet kunt maken om klagende burgers af te poeieren met 'moet je niet bij mij zijn' of 'dat is eigen verantwoordelijkheid' of een verontwaardigd 'jamaar waarom denken 'ze' nou toch dat de gemeente alles regelt'.
Groet,
Miriam Lavell

Miriam

"Het allerbelangrijkste is dat je het als gemeente(ambtenaar) werkelijk niet kunt maken om klagende burgers af te poeieren met 'moet je niet bij mij zijn' of 'dat is eigen verantwoordelijkheid' of een verontwaardigd 'jamaar waarom denken 'ze' nou toch dat de gemeente alles regelt'."

Dat laatste zeg ik niet tegen klagende burgers. Dat zeg ik alleen tegen jou.

En voor de rest denk dat we kunnen stellen dat we het gewoon echt niet eens zijn. Ik kan alleen maar spreken voor de gemeente waarvoor ik werk. En daar herken ik niets van jouw woorden.
Dat het in de gemiddelde gemeente anders ligt. Ja dat zou kunnen.

Bijzonder herkenbaar

Rosase:"En voor de rest denk dat we kunnen stellen dat we het gewoon echt niet eens zijn. Ik kan alleen maar spreken voor de gemeente waarvoor ik werk. En daar herken ik niets van jouw woorden."
Dit zijn voor burgers bijzonder herkenbare woorden. Ontwijkende bewegingen zonder inhoud. Echte bestuurders woorden. De rest van je pleidooi is ook herkenbaar en zelfs hartstikke hip onder gemeentes. Zie http://www.binnenlandsbestuur.nl/Home/all/eigen-verantwoordelijkheid-eerst.610726.lynkx met de pakkende kop 'Eigen verantwoordelijkheid eerst'.
Feitelijk betekent het dat gemeentes voortaan nog vaker 'dan moet u niet bij mij zijn' gaan antwoorden en het probleem het probleem laten, of een kwestie tussen burgers onderling: dat moeten ze samen maar uitvechten.
In het artikel is zelfs een voorzichtig pleidooi te lezen om burgertjes maar eigen overheid te laten spelen. Hoe ver dat moet gaan hangt af van het gedrag van de gemeente (hoe vaak en wanneer zegt die nee) en natuurlijk van die burgers die de handschoen gewillig oppakken om daarmee in hun buurt of straat lekker een beetje de baas te kunnen spelen.
De consequenties van een overheid die zich zo gedraagt, ken ik al. Dat komt omdat het buitengebied tot een jaar of tien geleden altijd zo beheerd geweest is.
Wij, de boeren en buitenlui, regelde het beheer van dijken en watergangen met elkaar en in symbiotische beweging met loonwerkers op zoek naar werk en bestuurlijke organen die bij wijze van handjeklap zo nu en dan toeschietelijk waren en dan weer eens precies.
We kwamen er samen wel uit, al droop het van de ongelijkheid.
Maar dat is niet meer. De bestuurlijke organisaties zijn geprofessionaliseerd en democratischer geworden (verkiezingen waterschap). Van die professionalisering hebben we nog niet zoveel gemerkt: noodzakelijk herstelwerk laat nog steeds lang op zich wachten.
Maar die organen die geld in het laatje brengen doen het prima: belastingen en handhaving.
Ik ben al bekeurd voor mijn betrokken burgerschap. Diverse keren zelfs. Mijn buren ook. Dus gebeurt er niks meer. Reparaties worden ook niet meer door ons uitgevoerd. Zout strooien, sneeuw schuiven, we kijken wel link uit zeg. Wij zijn niet bevoegd, wat denken wij wel, weten wij inmiddels.
De opleving van de overheid in het buitengebied hangt feitelijk samen met het in het zadel helpen van beheersbedrijven die, na aanbesteding, dat hoort er ook bij, de uitvoeringstaken onder zich hebben.
Zij laten zich de kaas niet van het brood eten door 'betrokken burgers' en doen dus aangifte, of handhaven zelf als ze die taak ook hebben, tegen elke burger die de handen uit de mouwen steekt.
In extremo leidt dat tot de situatie dat een klusje eigen verantwoordelijkheid is (het staat zelfs ergens), maar dat je het niet uit kunt voeren omdat de beheerder en of handhaver je dat niet toestaat.
Ja, voor zoiets ben ik ook al bekeurd. Ik kreeg van de bevoegde overheid het advies het klusje voortaan maar op zaterdagen uit te voeren, want dan werken die handhavers niet.
Inderdaad, dat leidt tot totaal nieuwe verhoudingen met de overheid. Maar gezellig is anders.
Groet,
Miriam Lavell

Ja miriam

Ik zei toch al dat er onder Mark vast een andere wind gaat waaien.

Fijn dat ik hip ben, dat is een ambtenaar niet vaak gegund

Het stuk in Binnenlands Bestuur kende ik nog niet. Ik zal het aandachtig lezen.

Overigens is de situatie die jij beschrijft (In extremo leidt dat tot de situatie dat een klusje eigen verantwoordelijkheid is (het staat zelfs ergens), maar dat je het niet uit kunt voeren omdat de beheerder en of handhaver je dat niet toestaat.) uitstekend voer voor een goeie jurist. Maar dat wist je waarschijnlijk zelf ook.

Dat er ergens wat haken en ogen aan de uitvoering zitten wil nog niet zeggen dat de lijn opzich fout is.