Trakteren op snoep; bah

Reina

Zelfs voor die tijd vind ik het best 'karig' dat je om en om belegd brood kreeg. Aan chips deden wij totaal niet. We hadden wel eens pinda's. Koekjes hadden we wel voor elke dag. Wij aten doordeweeks dagelijks gehakt (misschien heeft mijn geheugen vergeten op te slaan dat er ook wel eens iets anders op tafel kwam en ik was toen nog onder de 9) en yoghurt toe en op zondag soep met vla en bij de koffie een gebakje. Ik denk dat mijn kinderen niet minder actief zijn dan de kinderen van vroeger. Daar ben ik wel blij om. wij kregen trouwens ook geen koek mee naar school. In de klassen waar ik tussen de middag naar huis ging kreeg ik helemaal niets en op de school waar ik moest overblijven at ik een boterham op in de ochtendpauze.
Ik had overigens altijd een normaal postuur, maar op de een of andere manier altijd met een buikje... ach er is dus eigenlijk niets veranderd

Die 'bedankt lieve mensen-poster'

hing vroeger bij onze tandarts.
Ik werd er altijd vreselijk verdrietig van...

Op school werd getracteerd (ik ben van 1959) maar gewoon één dingetje. Een toverbal (yes!!), een zuurstok, zwartwit poeder (heel populair!)

Mijn moeder probeerde braaf gezond (van die kaas met een stukje ananas erop en stukjes leverworst) maar dan kwam de helft terug.

Tracteren is prima, maar doe iets kleins, geen bekertjes vol met van alles en ook geen potloden/gummetjes en andere leukigheidjes, bewaar dat voor het kinderfeestje thuis.
Gewoon wat meer matigheid.

Ik herken de verhalen van Reina en Kaaskopje.
Bij ons werd bij de thee op zondagmiddag een Marsreep in vier stukjes gesneden. Oef! Cips was er alleen op een verjaardag. Net als prik.
Maar snoep was niet zo buiten beeld als bij bv. Rodebeuk. En als ik de kamer moest stoffen, nam ik stiekem zondagse chocolaadjes uit het dressoir.

tonny

Een rang...

...is alleen een Rang als er Rang op staat.

Ik vond ze toch wel erg lekker hoor!

Rang!

Die kreeg ik mee met schoolreisje en inderdaad, zo nu en dan stikte je er zowat in, maar ooh, wat vond ik ze lekker!

Kaaskopje

Het was idd best karig, om-en-om een belegde boterham, maar als ik terugkijk moeten mijn ouders het financieel behoorlijk zwaar gehad hebben (ik heb hen daar nooit over gehoord) en dan met 5 opgroeiende kinderen die per broodmaaltijd met gemak 6 tot 8 boterhammen per persoon aten kan ik me deze regel best voorstellen ( En ik vond het helemaal geen punt, ik eet nog steeds graag lekker brood zonder beleg )

Om-en-om-belegde boterhammen en ander gezond-eten-beleid

Die om-en-om belegde boterhammen waren de generatie voor mij vrij gewoon. Mijn vader vertelde altijd dat behalve om en om beleg ze ook om tenminste een bruine boterham moesten eten. Dat gaf dat keuze moeilijkheden want wit met beleg vonden ze wel heel lekker, maar dan moest je je eerst door een bruine zonder heenwerken. Of anders toch maar bruin met beleg en een witte zonder? Het was een lastige keus iedere keer weer opnieuw.
In mijn generatie werd het alleen zoet beleg in het weekend en dan ook om-en-om met hartig wat als gezond beschouwd werd.
Mijn eerste jaren werd ik trouwens volledig suikervrij opgevoed en ook daarna hadden we eigenlijk nooit snoep in huis. Ik kwijlde als we op visite gingen naar het schaaltje koekjes wat daar altijd stond. Vragen was onbeleefd, maar misschien zag de gastvrouw wel dat we verschrikkelijk graag zo'n koekje zouden willen. Groot was ook de teleurstelling iedere keer als we verplicht werden het tweede koekje af te slaan, want één was eigenlijk al teveel en net zo lekker volgens mijn ouders.
De hoe-maak-ik-mijn-kind-bewust-van-gezond-eten opvoeding was verder geen succes. Dik zijn we toch geworden. Het accent lag tijdens mijn jeugd constant op geen suiker en weinig eten. Zelfs een aardappel meer opscheppen werd met scheve ogen bekeken, want aardappels waren dikmakers en jus erover was helemaal uit den boze en eigenlijk alleen voor de heer des huizes. Dikkerds waren taboe en loosers. Dezelfde gemanifesteerde afkeuring was er voor meer dan twee sneden brood.
Zodra ik zakgeld kreeg werd dat dus prompt stiekem versnoept en ook het kleedgeld later ging voor een groot deel op aan de snacks die in de schoolkantine werden gekocht. Ik herinner me dat ik altijd aan het tellen was met dubbeltjes en kwartjes of ik genoeg had voor nog een Twix of dat ik het met een gevulde koek moest stellen.
Vanwege de controle thuis moest dat snoepen altijd stiekem en probeerde ik calorieën te bezuinigen door minder gewoon te eten. Ik herinner me nachtelijke fietstochten naar het station, het enige punt waar je als enige op dat moment snoep kon krijgen, zo groot was kennelijk de drang. Proberen de hele dag verder zo weinig mogelijk te eten en dan ineens los gaan en alles wegvreten wat ik tegen kwam (een heel pak koekjes bestemd voor bezoek gaf toch echt wel een voldaner gevoel dan eentje). En altijd een eeuwig schuldgevoel bij alles wat ik in mijn mond stak.
Ik heb er jaren over gedaan om die nooit gediagnosticeerde eetstoornis weer te overwinnen en weer op het punt te komen dat ik gewoon in gezelschap gezellig kan en durf te eten ipv ergens stiekem in een hoekje in mijn eentje te schransen.
Ik ben nu dus als ouders volledig allergisch voor over-de-top anti-snoep of anti-suiker beleid. Het gevolg is namelijk averechts. Er zijn vele middenwegen mogelijk tussen de hele dag door grote hoeveelheden snoep en snoep volledig in de ban doen. Ik denk dat kinderen daar ook mee moeten leren omgaan. Als er geen verbod op zit en je dat snoepje of koekje altijd nog wel kan krijgen wordt die drang waarschijnlijk minder ontwikkeld.

Traktaties waren trouwens in mijn tijd, of misschien alleen op mijn school ook altijd van die tandenstokers met plakje worst, kaas, augurk of zilveruitje. Alleen voor de juffen en meesters van alle klassen moest er wat lekkers komen en als je geluk had sloegen ze het af en kon je het zelf opeten of werd het in de klas verloot. Toendertijd leek me het vreemd dat de leerkrachten zomaar iets lekkers voor bij de koffie afsloegen, maar als ik nu denk aan het aantal schooldagen en dat deel door het aantal leerlingen kan ik me daar iets bij voorstellen
Primavera

Primavera

Het klinkt idd erg extreem hoe het bij jullie thuis was.

Bij ons was het juist andersom - slank zijn was gelijk aan anorexia voor mijn ouders (is het nog steeds). Mijn moeder haalt nog steeds haar neus op omdat "nederlandse kinderen allemaal veel te dun zijn".

Toen mijn moeder hoorde, dat ik 17 kg afgevallen ben door mijn werk, begon zij meteen, over anorexia te praten.

Nu eet ik echt niet minder dan vroeger, juist meer. Maar mijn metabolisme is verandert door het werk bij TNT (looproute van 3-4 uur elke dag). Ik snoep ook gewoon, werk zomaar een beker Ben & Jerry's binnen, ben hopeloos verslaafd aan alle soorten van wijngum - maar het blijft niet meer op mijn heupen zitten. Ik was altijd een beetje aan de stevige kant, voor mij is slank zijn een hele nieuwe ervaring.

Hier thuis is snoep eigentlijk alleen maar in het weekeind aan de orde - klinkt gek, maar door de week komen we er meestal niet eens aan toe. Kort voor het avondeten mag dochterlief geen snoep, pas daarna. En zij vraagt er ook meestal niet om.

Dochterlief is slank, maar wat mij bij haar zorgen maakt, is het overdrevene slank-ideaal in de danswereld, waar zij in zit. Ben bang, dat dit misschien later voor problemen gaat zorgen.

Rang bestaat nog hoor!

Dus als je er echt nostalgisch behoefte naar hebt, wil ik wel een rolletje voor je scoren

tonny