Vrij vragen voor school (BO)

Je achtergrond

Natuurlijk word je gevormd door je achtergrond. Het is toch ook een balans zoeken tussen samenwerken en je eigen gang gaan. Alle argumenten zijn in dit draadje wel zo'n beetje genoemd denk ik. Te braaf is ook niet goed en dat kun je kinderen leren.
Instanties en scholen hebben andere belangen dan jij en je kind en als daar een conflict dreigt te ontstaan dan kun je kiezen tussen 'handig' oplossen op creatieve manieren en het conflict aangaan. Dat zal ook met je vorming te maken hebben hoe je dat doet. Maar ook met de ingeschatte kans op succes.
Ik zou desnoods ook wel een boete betalen. Vroeger voelde ik me daar nogal geintimideerd over maar inmiddels heb ik ervaring. Het is ook maar logge bureaucratie. Hoewel ik er alles aan zal doen om zonodig onrechtmatigheid en ondoelmatigheid te laten zien.
Ik zit bij de leerplichtambtenaar dubbel. Er kan hulp en steun vanuit gaan voor mijn kind maar ook een ontregelende dreiging. Dat mag men van mij weten. Op voorhand. Maar ik ben dan ook een protestant. Openlijk regels aanvechten die niet deugen. Maar ook de samenwerking zoeken en het vertrouwen samen voor het goede doel te staan.

Miriam

ja dat denk ik wel, kinderen spreken elkaar voortdurend aan op vanalles en nog wat. Of ze vertellen er thuis over wat ze van anderen hebben gehoord, er wordt over geroddeld. Ik heb dat op school als ik aanwezig was als hulpouder wel gezien hoor, vooral het roddelen.

Spijbelen heb ik nooit gedaan (dat vonden mijn ouders ook al niet netjes Wel een keer in al mijn onnozelheid iets verteld over een niet zo handige actie van mijn ouders en dat heb ik nog lang moeten horen.

Hanne

Fijn dat jij Evanlyn met haar opmerking over haar erfelijke belasting wel begrijpt, ook al ben je het niet met haar eens.

En je schrijft: "Maar ook mijn visie is vast getekend, ik heb wel een tweetal keer vrij gevraagd, en gekregen, voor redenen die niet dringend waren maar uitsluitend leuk. En bij dringendere redenen (doktersbezoek ed) is 'melden' tot nu toe altijd goed geweest. Had school daar anders in gestaan dan had ik er vast ook anders in gestaan."

Ook dat is iets wat, denk ik, inderdaad meespeelt. Mijn ervaring is anders, daarom ben ik op dit vlak burgerlijk ongehoorzaam geworden (echt nauwelijks, in 8 jaar tijd bij kind een paar keer gedaan, ik denk 2 of 3 keer).

Iedereen mag recht in de leer zijn, maar het is fijn als degenen die een andere mening hebben begrip kunnen opbrengen waarom anderen (die er anders over denken) anders denken.

Ik heb overigens ook begrip voor mensen die zich wel strikt aan de regels willen houden (als zij zich daar prettiger bij voelen), maar zou het fijn vinden als zij zich niet zo fel en veroordelend zouden uitlaten (althans, zo voel ik het) over mensen die zich niet zo strikt aan deze regel houden.

Kinderen laten liegen

En voor al diegenen die er zo tegen zijn dat hun kinderen "moeten" liegen, hetvolgende.

Miriam gaf het al even aan: je hoeft kinderen niet te laten liegen. Die kunnen gewoon met hun vriendjes praten over wat ze gaan doen en wat ze gedaan hebben. Heeft mijn kind ook gedaan. Toch ziekgemeld en klaar.

En als de kinderen wat ouder zijn, kan je ze uitleggen waarom je dit doet (althans: als je als ouder erachter staat om ziek te melden terwijl ze niet ziek zijn), in het kader van opvoeden en uitleggen hoe je met bepaalde situaties om kunt gaan. Ik geloof niet dat mijn kinderen grote leugenaars worden door deze paar ziekmeld-gevalletjes die zich in 8 jaar basisschool hebben voorgedaan.

nou dat ligt eraan

ik ken nog een geval van iemand die het oprecht heel gewoon vond om spullen mee te nemen van het werk. Vader nam ook altijd dingen mee naar huis die van het werk waren (klein apparatuur, meubels, gereedschap, dozen met kopieerpapier) wat in feite ordinaire bedrijfsdiefstal was. Die persoon kwam er later wel achter dat wat vader deed niet kon, maar wist aanvankelijk dus niet beter. Als je je kinderen voorhoudt dat ziekmelden terwijl je niet ziek bent normaal is, dan komt het misschien helemaal niet bij ze op dat dat eigenlijk niet helemaal is zoals het hoort.

Natuurlijk is bedrijfsdiefstal wel wat anders dan een keertje ongeoorloofd ziekmelden, maar waar ligt de grens van wat netjes is? Is een pak papier mee naar huis nemen ook diefstal, of 100 kleurenkopietjes voor privédoeleinden maken? Meld je een kind ziek om naar een bruiloft te gaan van een goede vriend die geen familie is, of voor een rustig dagje efteling, of voor een lang weekend weg in het voorseizoen omdat dat goedkoper is?

niet liegen

Dat ik mijn kind niet wil laten liegen heeft niets met de verzuimadministratie te maken.

Ik gun het mijn kind dat als juf/een ander kind de volgende dag vraagt 'ben je weer helemaal beter?'hij gewoon en oprecht antwoord kan geven en niet mijn leugen moet openbaren (ik was helemaal niet ziek), een leugen vertellen (ik was maar een beetje ziek) of wat dan ook. Dat levert toch altijd een ongemakkelijke situatie op.

die grens

dat is inderdaad best lastig. Ik vind zelf dat ik een goed moreel kompas heb, maar dat vindt iedereen natuurlijk van zichzelf. Ik vind dat er verschil is tussen regels ter bescherming van een ander en ter bescherming van jezelf. In het laatste geval ben ik wat eigenwijzer. En ik heb geen zin in onnodig gedoe, dus ik overtreed regels alleen als daar goede redenen voor zijn en niet alleen omdat ik ze onzinnig vind.

Ik meld mijn kind dus alleen ziek als ik dat voor hem wenselijk vind. Niet om allerlei redenen buiten hem, zoals de kosten van een vakantie of een rustige dag op de Efteling. Dat laatste is trouwens niet zo moeilijk, ga eens op een bewolkte dag. Je zult verbaasd staan.

Hanne

Dat is wat ik bedoel. Je 'belast' je kind (hoe leuk dat dagje ook is) met een verwarrende situatie: moeder liegt, niet voor een goed doel, maar voor de leuk. Moeder is op die leeftijd nog een autoriteit en school idem. Dat geeft een verwarrend beeld (mag ik nu ook tegen moeder liegen, omdat hij mij uitkomt? In hoeverre kan je daar als kind al de juiste keuzes in maken? Dat kunnen ze nog nauwelijks, moet nog gevormd worden.) Zeker als het niet om dringende, noodzakelijke dingen gaat. En natuurlijk kun je je kind zeggen dat als vriendje er naar vraagt, gewoon te zeggen dat je helemaal niet ziek bent, maar lekker een dagje weg bent geweest. Maar wil kind dat wel? Voelt hij zich daar niet ongemakkelijk onder (en nog meer, als hij het niet zegt en beweert buikgriep te hebben)?
Nogmaals: ik begrijp best de ouders die dat doen. Zal mij ook worst wezen. Ik weet zeker dat mijn kind het niet fijn zou vinden. Nou ja, misschien toen ze kleuter was en je er verder geen woorden aan vuil maakt, maar een wat ouder kind weet donders goed dat dat niet de bedoeling is. Mij is het in ieder geval niet waard.
Bibi

Hanne

Dat is wat ik bedoel. Je 'belast' je kind (hoe leuk dat dagje ook is) met een verwarrende situatie: moeder liegt, niet voor een goed doel, maar voor de leuk. Moeder is op die leeftijd nog een autoriteit en school idem. Dat geeft een verwarrend beeld (mag ik nu ook tegen moeder liegen, omdat hij mij uitkomt? In hoeverre kan je daar als kind al de juiste keuzes in maken? Dat kunnen ze nog nauwelijks, moet nog gevormd worden.) Zeker als het niet om dringende, noodzakelijke dingen gaat. En natuurlijk kun je je kind zeggen dat als vriendje er naar vraagt, gewoon te zeggen dat je helemaal niet ziek bent, maar lekker een dagje weg bent geweest. Maar wil kind dat wel? Voelt hij zich daar niet ongemakkelijk onder (en nog meer, als hij het niet zegt en beweert buikgriep te hebben)?
Nogmaals: ik begrijp best de ouders die dat doen. Zal mij ook worst wezen. Ik weet zeker dat mijn kind het niet fijn zou vinden. Nou ja, misschien toen ze kleuter was en je er verder geen woorden aan vuil maakt, maar een wat ouder kind weet donders goed dat dat niet de bedoeling is. Mij is het in ieder geval niet waard.
Bibi

De liegende leerplichtambtenaren

Mirjam, de opmerking over de liegende leerplichtambtenaren is een opmerking van Wizzer. Daar valt weinig over te zeggen. Het is haar mening of observatie, ik weet niet hoeveel leerplichtambtanaren zij ontmoet heeft in haar leven.

Tsjor

Overigens

Mocht ik ooit in de situatie zijn dat ik kind een dag niet naar school laat gaan voor een voor mij wij goede reden (oma wordt 100 en geeft een lunch, begrafenis van een voor haar belangrijk iemand als is het geen familie, of iets anders heel bijzonders), dan vraag ik dat gewoon aan school of eigenlijk zal ik dat gewoon meedelen aan school (met in eerste instantie een 'beleefde' vraag). Gezien het feit dat we dit verder nooit vragen verwacht ik toestemming. En zo niet, dan zal ik mee delen dat kind toch die dag niet naar school komt. En dan zien we wel of hier vervolg op komt (ga ik niet vanuit, maar je weet het niet). Hoe dan ook, ik kan kind uitleggen hoe belangrijk deze situatie is, dat school (indien weigering) flauw is en er hoeft niet gelogen te worden. Leg het punt in ieder geval niet bij mn kind neer.
Bibi

bibi

en dat vinden sommige mensen blijkbaar lastig. Die melden een kind liever ziek, want je zou eens gedoe kunnen krijgen als de school niet akkoord gaat...

Die grens

Omdat ik m weer voorbij zie komen haak ik er weer ff op in: waar ligt de grens? De vergelijk met (zware) bedrijfsdiefstal (kom op, gereedschap? Meubels?) vind ik te mank.
Maar ik kan me gewoon écht niet voorstellen dat er mensen zijn die bij alles, echt alles zich letterlijk altijd aan regels houden puur omdat het regels zijn. Dus ook als er een situatie is waarbij je niemand dupeert of in gevaar brengt, je toch blind doet wat er in de regels staat. Dat je nooit bij jezelf ten rade gaat wat je vindt van iets en acteert op je eigen kompas. En hoever ga je daar dan in? Alle regels? En wat als verschillende regels conflicterende richtingen aangeven? Heb je dan paniek?

Het is niet lullig bedoeld maar ik snap het echt niet.

Uh Maan

Ik weet niet precies op wie je doelt, maar ik hou me echt niet aan alle regels (en volgens mij de anderen die kind niet ziek melden voor een uitje ook niet). Dat is ook niet de input, je nooit aan regels houden. Het gaat hier over je kind in een verwarrende en lastige (nasleep) situatie brengen, dus jouw (volwassen) keuze waarin je je kind in meesleept. Ik acteer absoluut op m'n eigen kompas, je moest eens weten, maar dan wel zonder mijn kind daarin te betrekken. En zeker niet als dat voor kind verwarrend is of dat hij/zij zich in ongemakkelijke situaties moet gaan manouvreren. Ik kan kind uitleggen dat hij/zij niet naar school gaat, ook al vindt school het niet goed, voor een belangrijke reden, maar niet voor een uitje. Maar goed, dat is mijn mening én gevoel. Ieder z'n ding.
Bibi

Uh Bibi

Dat was nav CreaBea (what's in a name) die bedrijfsdiefstal erbij haalde en aangaf dat kinderen misschien wel gaan denken dat zoiets heel normaal is omdat je het een keertje doet. Wat ik bedoel is dat ik onze kinderen leer zelf na te denken en als we ons intrekken aan een regeltje wordt dus besproken waarom dat uitzonderlijk is en wat er nu anders is. Ik vind het argument: waar houdt het op en dalijk denken ze dat het normaal is gewoon niet erg sterk. (Leg ik mezelf zo beter uit?)

Oke maan

Maar dan vind ik wel dat het om zaken moet gaan die voor kind vatbaar, begrijpbaar en uitlegbaar zijn (ook al is dat soms in de trant van 'maling aan'). Dat vind ik lastig met school (ook al vinden wij er als ouders wel eens iets van). Maar het kan niet zo zijn dat kind straks gaat denken: ik heb nog geen zin m'n bed uit te komen (te laat gaan slapen, leuk TV programma), ik ga wel een uurtje later en moeders kan best even bellen dat ik naar de dokter ben. Dat is eigenlijk wat je een kind dan voorhoudt (hun brein is echt nog niet zoals bij ons als volwassenen...)
Bibi

georganiseerde misdaad

Temet, #124, ik ben het met je eens als het gaat om een enkele ambtenaar die ook maar doet wat ie is opgedragen of van huis uit gewend is.
In feite is die niet schuldiger aan liegen dan jouw partner die er uit eenzelfde soort van gewoonterecht en beslist zonder enige boze opzet, van overtuigd was dat verlof verleend zou worden.

Maar wat die leerplichtambtenaren betreft: dat is - om maar even in lijn met de overdrijvingen te blijven - georganiseerde misdaad. Dat is van zo'n omvang dat je niet meer van een individuele naïviteit kunt spreken.

Zie bijvoorbeeld http://www.rblgooi.nl/ouders.php?pid=24
Ik heb die gekozen omdat die bij mijn gemeente hoort.
Ik hoef niet verder te zoeken om het punt te maken.
Ik vrees vooral dat het bijzonder ingewikkeld zal zijn om leerplichtinformatie te vinden die niet liegt op dit punt.

Met ze beslissen

Hanne # 129, ik kan me die situatie niet voorstellen.
Juffen stellen dat soort vragen niet om de (kleine) kinderen uit te horen of op leugens te betrappen. Als een kind al enthousiast het verkeerde zegt, dan gebeurt er niks. Kleine kinderen vertellen wel vaker rare dingen.
Oudere kinderen kunnen ondertussen weer heel goed omgaan met dit soort situaties. Ze komen vaker voor dan je denkt. Ze moeten er bovendien ook gebruik van leren maken. Het is het soort liegen dat hoort bij beleefd een uitnodiging afwijzen. 'Helaas ben ik verhinderd....' of 'dat lijkt me heel gezellig, maar woensdag komt slecht uit'
Je moet natuurlijk wel met ze beslissen en niet over ze.

ik wel

Ik kan me de situatie wel voorstellen.

Juf die belangstellend (idd niet om uit te horen) vraagt hoe het nu met het kind gaat, kind dat daarvan in de war raakt en niet meer weet wat het moet zeggen.

Maar zal vast ook kind afhankelijk zijn. Eén van mijn kinderen zou denk ik geen moeite hebben met zo'n situatie. Een ander kind heeft tot aan de bovenbouw het begrip 'leugentje om bestwil' niet begrepen en werd bloednerveus van het idee dat je iets zou doen dat tegen de regels was.

Maan

prima, heel goed dat jij wel de kinderen heel goed duidelijk maakt dat je je een keer onttrekt aan een regeltje. (Dat 'tje' daar stoor ik mij wel aan overigens, want dat geeft toch ook ergens aan dat je vindt dat de leerplicht niet persé op jouw persoon van toepassing is.) Maar kinderen hebben nog niet het beoordelingsvermogen van een volwassene en zien hun ouders nog als voorbeeld. Als je vader spullen van zijn werk steelt, dan denk je helemaal niet dat dat stelen is, maar dat iedereen gewoon spullen van het werk mee kan nemen (mensen krijgen toch ook een kerstpakket?).

Maar goed, ieder heeft daar zijn eigen normen natuurlijk. Ik kan me nog een draadje van een tijdje terug herinneren waarin gediscussieerd werd over al of niet ziekmelden om niet in de file te hoeven staan voor de wintersport. Er waren geloof ik genoeg mensen die dat heel gewoon vonden, want de file was heel erg en een dag later weggaan kon niet want dan kon je niet lang genoeg skiën. Ik vind het niet netjes als je voor zo'n luxeprobleem je kinderen ziekmeldt. En dan kun je wel zeggen: "daar doe je niemand kwaad mee", maar stel dat iedereen dat doet? Straks willen de ouders van Pietje wel op donderdag weg ipv vrijdag, dus dat zijn al twee dagen. Of Klaasje gaat weliswaar niet op vakantie, maar die anderen hebben zich ook al 'ziekgemeld', dus dan wil hij ook wel thuisblijven.

Zelf heb ik wel eens tegen een auto aangezeten tijdens het parkeren. Heel stom, ik had niet goed uitgekeken. Maar goed, ik ging eens naar die andere auto kijken wat de schade was, en ik zag alléén een heel kleine beschadiging van een millimeter of 3. Aangezien ik geen papier bij de hand had en ook wel een beetje haast had, ben ik doorgereden. Ik heb tenslotte zelf wel minstens 10 krasjes op mijn auto die anderen hebben gemaakt, dat gebeurt, denk ik dan maar. Helaas voor mij was er een getuige die bij de andere auto mijn kenteken onder de ruitenwisser had geplakt en toen had ik de politie voor mijn deur staan. Oké, het was niet netjes van mij om geen briefje achter te laten, maar tjonge, een krasje dat je met een vergrootglas moet bekijken om het te zien, waar hebben we het over. Vind ik. Maar iemand anders vindt dat genoeg reden om de politie te bellen. Ik vind spijbelen wat ook nog eens door de ouders wordt ingegeven (dat voornamelijk) niet kunnen, anderen tot zekere hoogte blijkbaar wel.

M. Lavell / jouw voorbeeld

er staat wel duideijk dat de directeur beslist tot 10 dagen.
je zou willen daar daarbij stond dat ALLEEN de directeur beslist en dat die alle vrijheden heeft. Ik snap dat ze dat er niet bij zetten want ze willen hun baan en invoed en status natuurlijk niet kwijt als leerplichtambtenaren.

maar m.b.t. die 10 dagen zie ik geen leugen?

of bedoel je wat anders?
gr Angela

Lees maar

Zie de reactie van wizzer #134 en lees nog eens die pagina.

CreaBea

Vooropgesteld: zoals ik eerder schreef ben ik geen voorstander van de standaard luxe voorbeelden en vaak van school weghalen. Maar met een knipoog met school bepalen dat dit een 'buikgriepje' is om school buiten de papieren en protocollen te houden vind ik prima. En klopt: leerplicht, uitgevoerd als aanwezigheidsplicht vind ik overtrokken. Er zijn zat kinderen die gebaat zouden zijn bij leerplicht van overheid naar kind toe, alsin ook de kinderen die niet in het malletje passen krijgen onderwijs. Maar goed, dat is een andere discussie. Ik snap best dat we allemaal zoveel mogelijk in de maat moeten lopen om het beetje overzichtelijk te houden maar het dient het individu geen doel.

En het voorbeeld wat jij noemt zou mij dus weer niet overkomen: als ik anderen schade berokken ga ik niet voor hun bepalen of dat erg is of niet. Je brengt anderen geen schade toe en als het per ongeluk gebeurd bied je aan die te vergoeden, ongeacht of jij die schade erg vindt of niet. Smaken verschillen. Dat blijkt maar weer.

Angela

Volgens mij bedoelt Miriam: directeuren mogen 10 dagen per jaar vrij geven, en die 10 dagen zijn niet alleen voor specifieke opgesomde gevallen.

De wet noemt die specifieke situaties nie. De directeur kan dat dus zelf bepalen, maar veel directeuren doen alsof ze gebonden zijn (bewust of onbewust door foute voorlichting door o.m. websites zoals die in #142) aan specifieke situaties en weigeren dus verlof als het een situatie buiten de genoemde gevallen betreft.

wat wizzer in #96 zegt

daar gaat het volgens mij om:

"wettelijk geregeld: er zijn geen wettelijk geregelde redenen waarom directeuren wel of juist geen vrij mogen geven. Die tien dagen die hier genoemd worden zijn juist ter beoordeling van de directeur. Voor een vijfenveertig jarig jubileum mag er dus gewoon vrij gegeven worden. (veel leerplichtambtenaren doen alsof er een officieel lijstje is van wel en niet toegestaan verzuim, maar dat is niet wat er in de wet staat)"

Op de site van Mirjam staat ook niet dat directeuren zich aan een lijstje moeten houden bij die 10 dagen. Dus er wordt daarover niet gelogen. Ze schrijven het hoogstens zo op alsof de directeuren zich aan een lijstje moeten houden, maar dat staat er niet. Er staat gewoon:
"Wie beslist over verlof? over verlof korter dan 10 dagen beslist de directeur van de school".

Dus nee er wordt niet gelogen volgens mij op dit site.

gr Angela

Is dit wel gelogen?

Dit staat ook op de site waar Miriam naar verwees (leerplicht Gooi):

"Wanneer kan mijn kind geen extra vrije dag(en) krijgen?

Kinderen mogen nooit zonder reden van school wegblijven. Voorbeelden van redenen voor schoolverzuim die volgens de Leerplichtwet niet zijn toegestaan zijn o.a.

familiebezoek in het buitenland
vakantie in een goedkope periode of met een speciale aanbieding
gebrek aan boekingsmogelijkheden in de gewone vakantietijd
eerdere of latere terugkeer in verband met (verkeers)drukte
verlof voor een kind omdat andere kinderen uit het gezin al vrij zijn
vakantiespreiding
samen reizen"

Als het waar is dat in de Leerplichtwet niets staat over wanneer een kind wel of niet hoogstens 10 dagen vrij kan krijgen van school, dan is het bovenstaande dus gelogen.

Miriam, is mijn veronderstelling correct?