Wat is de beste keuze? (schoolloopbaan)

Toch vwo

Lastig, en ik zit nog niet in die fase. Maar ik neig op dit moment naar toch naar het VWO laten gaan. Een droombaan kan tegenvallen in de praktijk, of na een paar jaar wil je kind toch verder groeien, promotie in deze baan of iets anders gaan doen. Een goede basis is dan zo'n groot voordeel. Na VWO kun je zoveel kanten uit.

Ook vwo

Ik zou ook voor VWO gaan in dat geval. De droombaan kan immers ook met VWO worden uitgeoefend (na het VWO kan je best MBO gaan doen) en mochten de plannen veranderen (wat vrij waarschijnlijk is) zijn er toch weer wat meer mogelijkheden voor kind om een andere richting te kiezen. Ik ben er voor om ze zo lang mogelijk algemeen op te leiden en pas later te laten specialiseren. Deels om mogelijkheden open te houden, deels ook omdat een VWO opleiding iets meer bijdraagt aan een brede algemene ontwikkeling dan een VMBO opleiding.

Maylise

Toevoeging

Ik kreeg van mijn ouders vroeger altijd mee om het hoogst haalbare met je capaciteiten te doen. Dus omdat ik vwo aankon, heb ik dat ook afgemaakt. En daarna een studiekeuze: maakt niet uit wát ik ging studeren, als ik maar een opleiding afrondde. Al geloof ik dat ik na vwo ook best hbo had mogen doen. Ik ben mijn ouders nog dagelijks dankbaar om hun advies, want nu heb ik er met mijn intussen 3e werkomgeving zoveel voordeel van.

Mwoh

Op het eerste gezicht ben ik het niet eens met mamvantwee, maar het hangt van de droombaan af. Je kunt met VWO wel veel kanten uit, maar de kant van die droombaan is dan misschien afgesneden. Fijn dat je econoom of jurist of neerlandicus kunt worden, als je eigenlijk het talent en de passie had gehad om balletdanser te worden, maar het is intussen te laat.

Er zijn zat academici die ver beneden hun niveau werken bij gebrek aan banen, en zat dikbetaalde MBO-ers. Mijn klusjesman werkt met plezier en talent, en verdient stukken meer dan ik.

Er is niks mis met MBO, zeker niet als je kind werkelijk passie voor die richting heeft, en als er reële banen in die sector te vinden zijn.

Als het meer een luchtkasteel lijkt te zijn, dan zou ik dat VWO gaan stimuleren.

Groet, Ellen

Yep

dat klopt ook Elena, maar andersom ook....als je niet voldoende opleiding hebt, maar wel een dot aan ervaring op een bepaald nivo, dan nog kan het zijn dat ze jou niet nemen, puur omdat het papiertje ontbreekt....het is dus inderdaad lastig. Ik zou ook geneigd zijn te zeggen, ga voor het VWO, maar veel belangrijker vind ik, wat het kind zelf wil.....En als dat een lagere opleiding is, maar wel supergemotiveerd, dan....so be it...

Ja maar dat is een andere situatie

Kijk, wat je nu zegt, vind ik heel anders: je kind door het vwo trekken terwijl het daar eigenlijk net niet bij kan, dat is niet hetzelfde als wanneer je kind het vwo wel qua niveau met redelijk gemak aankan, maar een droom heeft op MBO-vakgebied. Dat is een heel andere discussie.

Nee, ik zou mijn kind niet koste wat het kost door het vwo sleuren, omdat je daar niemand mee helpt. Een kind krijgt er hoe dan ook last van (moet op zijn tenen lopen, moet aan de verwachting van zijn ouders voldoen, kan niet meekomen en voelt zich rot, vul maar aan). Kies dan voor die MBO-opleiding, als dat ook nog eens een droom is - al dan niet reëel.

Ik zelf

ben op aandringen van pa naar de HAVO gegaan, omdat ik net 1 punt boven die grens zat. Dat ging dus niet lekker....2 Havo 2 maal gedaan, toen naar 3 HAVO waar hetzelfde dreigde te gebeuren. Toen is mijn moeder tot verdriet van mijn pa naar school gegaan en kon ik naar 4 MAVO...die haalde ik in 1 keer, maar was toen zo zat van school, dat ik ermee gestopt ben. Achteraf denk ik dat ik beter eerst naar de MAVO had kunnen gaan, dan had ik de HAVO daarna nog wel gedaan....en ik loop dus nu aan tegen het feit dat ik al jaren op MBO+ nivo functioneer, maar geen papieren kan overleggen en dus vaak wordt afgewezen......

Interpretatie

Dat is het lastige van een forum, we moeten de woorden van iedereen interpreteren en daar kan wel eens een verschil in ontstaan.

Bij mij ligt het verschil in interpretatie tussen "VWO met moeite kunnen halen" en in je latere posting "met hangen en wurgen". Het eerst is nogmaals in mijn optiek - iets waar je je best voor moet doen, maar wat haalbaar is. Het tweede vind ik zeker als het door de ouders gestuurd wordt, een heel ander verhaal en vandaar mijn reactie.

Laatbloeiers

er zijn ook laatbloeiers. Ik ken iemand die is na de basisschool naar de Mavo gegaan, was ook toen het advies, ging daarna door naar de Havo, kwam toen pas echt op dreef en heeft atheneum erachteraan gedaan en Universiteit. Je kunt dus ook iets lager beginnen maar wel met zelfvertrouwenen een goed gevoel doorstromen

Mbo

Ik zou voor het MBO kiezen, via het MBO is het HBO en de uni ook wel mogelijk, alleen loopt de weg wat anders. Wanneer je kind dit zo duidelijk aangeeft zou ik niet voor het VWO kiezen. Mijn zusje kan het VWO, heeft gekozen voor de HAVO en probeert nu na het HBO op de uni te komen. Ze zit lekker in haar vel. Ik denk dat wanneer ze het VWO had gedaan, ze diep ongelukkig was geweest. Ze paste voornamelijk niet in de VWO klas en was diep ongelukkig.

De hoogst genoten opleiding klinkt leuk maar ik zou de sociaal- emotionele factor ook zwaar laten meewegen.

Via vwo is korter en makkelijker

Elena:"Wat zou je doen als ouder? Dat VWO doordrukken of je kind eerder bij zijn/haar doel uitlaten komen? "
Dat ligt eraan wat de keus is. Zit dit kind in groep 8 en moet het nog een vervolgopleiding kiezen, of zit het in 3 VWO en is de vraag of het door zal gaan naar 4 VWO of naar het MBO?
Elena:"En nou zal je net hebben dat ik nu even geen voorbeeld weet te noemen, maar jullie misschien wel?"
Een concreet voorbeeld dan. Kind zit in groep 8 en wil het liefste zeeman worden. Dat kan op verschillende manieren zie http://www.maritieme-academie.nl/
De weg vmbo-mbo duurt 8 jaar (4+4). Wil je er een hbo kwalificatie van maken dan komt er nog eens 2,5 jaar bij (marof verkort). De weg havo-hbo duurt 9 jaar. De weg vwo-hbo 10. Alternatieve route: met een overgangsbewijs van havo/vwo 3-4, word je ook toegelaten tot de mbo opleiding. Dat is de kortste weg naar varen (3+4) als je daaraan toch nog hbo plakt (2,5 jr) dan zit je precies tussen de weg havo+hbo (9jr) en vwo+hbo(10jr).
Elena:"terwijl het misschien 2 jaar eerder en blijvend supergemotiveerd maar met VMBO-papiertje naar zijn/haar MBO-opleiding kan."
Dat is dus niet zo. Als onderweg op het vwo of havo blijkt dat kind toch nog het allerliefst naar het mbo wil, dan kan dat een vol jaar eerder dan als het op het vmbo zou zitten.
Elana:"Hoe ver ga je dan als ouders; doorduwen voor het vwo-papiertje om het beste uit het kind te halen of loslaten en het kind plezierig naar zijn (lager niveau)beroep toe leten werken"
Noodzakelijk geduw en getrek heeft niet zo vaak iets te maken met wel of niet kunnen leren in de zin van 'brains', maar met een gebrek aan discipline of een overdaad aan puberale verwarring. Daar heb je op een vmbo alleen maar meer last van, want daar is nog meer huiswerk en schrijfwerk te doen, al is het maar omdat daar de ideologie waait dat de leerlingen het meer van doen moeten hebben dan van denken.
Dus als je geduw en getrek zoveel mogelijk wilt mijden, stuur kind dan vooral niet naar het vmbo.
Daarmee is de grens 'hoe ver ga je' meteen ook al aangegeven. Tot en met de 3e havo of vwo. De beslissing om naar het mbo te stappen, kan dan ook nog vallen.
Uit ervaring: Mijn dochter doet hogere zeevaartschool. Haar vooropleiding is 4 jaar vwo en daarna examen havo. Ze deelt de klas met leerlingen die havo hebben gedaan en leerlingen die van het mbo komen en de marof verkort opleiding doen. Haar vwo achtergrond in alle relevante vakken (wiskunde, natuurkunde, engels, nederlands, laten we aardrijkskunde nie vergeten) is duidelijk te merken.
Ik zou als kind toelaatbaar is tot vwo, dat gewoon doen. Drie jaar en dan weer kiezen. Wie weet is de droom toch weer veranderd. Tussentijds kan er dan trouwens ook nog gezakt worden naar havo.
Groet,
Miriam Lavell

Vwo of havo

Ik zou voor vwo gaan, of als dat te hoog gegrepen blijkt te zijn, de havo. Ik heb even zitten denken over een concreet voorbeeld. Zou kok er zo een kunnen zijn? Een kind is dol op koken en weet zeker dat het kok wil worden. Daar zijn mooie mbo-opleidingen voor. Toch zou ik - als het mijn kind was - niet daarom maar naar vmbo-t laten gaan. Dan toch minimaal havo. Hoeveel kinderen kiezen uiteindelijk écht voor het beroep dat ze op de basisschool voor ogen hadden? Dat zijn er volgens mij maar heel weinig (dan zou Nederland waarschijnlijk veel brandweermannen,politieagenten en dierenartsen hebben). Als je alleen al ziet hoeveel studenten uiteindelijk binnen een jaar afhaken en een andere sudierichting kiezen... (en dan heb je het over 16/17/18-jarigen.)

Zo ver kun je gaan

Elena:"Maar alleen als de ouders zich er bij neerleggen dat hun kind stopt met dat vwo. Dat voorop gesteld."
Waarmee het heel duidelijk een grens aangeeft hoe ver je kunt gaan als ouders. 3 jaar vwo doen terwijl kind al die tijd al een typisch mbo beroep wil volgen, is heel wat. Als die wens drie jaar blijft en na drie jaar ondanks overgangsbewijs naar 4 vwo nog steeds is, dan wordt het tijd om je ouderwensen aan de kant te zetten.
Het is omgekeerd ook een stok achter de deur voor de leerling: Doe je best, dan ben je er sneller af en heb je eerder de kans te gaan doen wat je wil.
Elena:"Stelling B...absoluut niet! Sorry ;- ) Echt knetterhard andersom hier, wat ik zie. Geldt misschien niet voor alle scholen in Nederland maar hier wel. Echt een heeeeel groot verschil!"
Dat vind ik bijzonder. Of zijn de vmbo-scholen toevallig huiswerk vrije of arme scholen waar de kinderen een aanwezigheidsplicht hebben van 5 volle lesdagen in de week?
Groet,
Miriam Lavell

Tja...

Pelle citeert Emma:"Maar er zijn er ook die zeggen dat ze geen zin hadden om hard te werken en dat hun ouders ook vonden dat ze er van moesten genieten en die daarom naar het vmbo zijn gegaan."
Dat leerlingen zeggen dat ze 'nooit wat hebben hoeven doen' is een bekend verschijnsel. Dat heel veel mensen denken dat je op het vmbo minder hoeft te doen dan op het havo of vwo, ook.
Ondertussen gedraagt het vmbo zich veel meer als een basisschool: Veel overschrijven, eierdozen meenemen voor projectjes, veel aanwezigheidsplicht, vaak controle van schriftjes of zelfs tassen of het allemaal wel heel precies is gemaakt of meegenomen, veel en vaak afgerekend worden op dingen die niets met je brains te maken hebben maar met je gehoorzaamheid. Heel veel beoordeling in minnetjes en plusjes voor gedrag. Maar ik neem zomaar aan dat dat allemaal niet helpt en zelfs het ene oor in en het andere uit gaat. Dat is de makke met die pubers.
Op het havo en vwo wordt er veel minder op die manier op je huid gezeten. De veronderstelde hogere graad van zelfstandigheid geeft je een grotere kans om te sjoemelen en je te concentreren op dat wat echt telt, de cijfers voor je proefwerk.
Groet,
Miriam Lavell

Ik ook niet

Emma:"Ik heb niet zo\'n heel hoge pet op van het onderwijs op het vmbo. "
Ik ook niet hoor. Ik geloof dat het misverstand vooral ontstaat uit de vraag wat 'zwaar' is en niet. Ik huldig de mening dat moeten nadenken minder zwaar is, ook en juist voor pubers, dan je tas op orde hebben, suffe tekstjes over schrijven, optijd komen en je als gedweë burger gedragen.
Niet dat het op het vmbo lukt om de meerderheid of zelfs maar de helft van de leerlingen zich zo te laten gedragen, maar het gezeur erover is er wel constant (minnetjes die wel degelijk je cijfer beinvloeden).
Dat is zwaar. Veel zwaarder dan het vwo.
Groet,
Miriam Lavell

Inderdaad

Tina:"Dan toch zeker alleen op het vmbo-tl."
Daar heb ik het over inderdaad.
Tina:"Misschien ligt het aan mij, maar ik krijg altijd het onaangename gevoel dat ieder kind wat onder niveau tl in het VO belandt, wordt beschouwd als niet leerbaar."
Dat klopt, vrees ik. Het is meer zoet houden dan opleiden.
Groet,
Miriam Lavell

Van vmbo naar mbo

Tina schreef:

"Dan toch zeker alleen op het vmbo-tl. Ik ken via mijn kind wat kinderen die op het vmbo zitten (en dan bedoel ik niet tl) en sta steeds weer verbaasd wat er van ze wordt gevraagd. Helemaal niets eigenlijk. Ze besteden dan ook vooral veel tijd aan uitgaan, baantje, hangen. Kan flink tegenvallen als op het MBO ineens wel wat wordt verwacht. "

Wees 'gerust'. Op het MBO is het niet anders. Weinig les, geen huiswerk en de boeken liggen na 4 jaar onuitgepakt in het plastic.

Ik heb op 2 manieren te maken met mbo: een zoon zit er op en daarnaast spreek ik veel doorstromers mbo-hbo. Welke richting ze ook hebben gedaan, ze bevestigen allen deze observatie.

Het is een grote ergernis en ik vind het zonde van mijn zoons tijd. Hij verveelt zich een hoedje op het mbo. Ik wil binnenkort eens een draadje hierover starten, over de kwaliteit van het mbo.

Pris

Riskant

Ik lees met interesse dit draadje en zie voorbijkomen dat het mogelijk is om van 3-vwo over te stappen naar het mbo. Ik vind dat best riskant. Het betreffende kind is dan nog maar een jaar of 14/15 en moet dan al redelijk zeker weten wat zijn beroepskeuze zal worden om dan al het beroepsonderwijs in te gaan. Mijn oudste dochter is er zo eentje die al vanaf de kleuterklassen weet wat ze wil. Heel bewonderenswaardig, maar zij had op de basisschool de pech dat ze moeite had met rekenen. Ze is ook door een psycholoog getest. Ook daar hetzelfde resultaat: moeilijk kunnen rekenen, de rest op havo niveau. Ze is hierdoor op het vmbo terecht gekomen. Ik had nu graag gezegd dat ze er dus ver onder haar niveau zat, maar ze had na de brugklassen jammer genoeg niet genoeg punten om een stap hoger te mogen. Ze zal nu een lange weg moeten afleggen via het mbo, om uiteindelijk op het hbo haar gedroomde opleiding te kunnen doen. Als zij op het vwo had gezeten en na de derde haar opleiding had willen doen weet ik niet of ik had staan juichen. De gemotiveerdheid om voor een bepaald beroep te gaan kan wel helemaal verdwijnen. De praktijk (of de theorie, dat kan ook natuurlijk) kan tegenvallen. En dan?
Mijn jongste dochter is nu bijna 16 en weet absoluut niet in welke richting ze geïnteresseerd is. Ik vind haar typisch een voorbeeld van een leerling die op het vo moet blijven zitten tot het papiertje binnen is. Dat is dan vast binnen.

Het verschil wat je noemt is wel erg groot

maar ik zou zeker stimuleren om het hoogst haalbare te doen. Afzakken kan altijd nog... Mijn schoonzusje heeft (lang geleden) fluitend VWO gedaan, maar bleek toen het verkeerde pakket te hebben en kon geen medicijnen studeren. Als fysiotherapeute is ze heel gelukkig geworden.
Marjoleine

Inzicht

Ik heb niet het idee dat je als ouders een kind naar de VWO-eindstreep kunt 'slepen'. Op gegeven moment gaat het om inzicht, en als het kind dat niet heaft, lukt het niet meer.

Gaan voor het hoogst haalbare, prima, maar overschrijd geen grenzen die er wel degelijk zijn, dat is zeer frustrerend.

tonny

Emma, welk mbo?

Dag Emma,

Mag ik vragen op welk mbo je werkt? Hier in de buurt heb je nauwelijks keuze. De 3 nabijliggende provincies hebben twee mbo's: een christelijke en een openbare. Ze zijn alle 6 even slecht. Maar misschien zie ik iets over het hoofd.

Ik realiseer me wel dat het af kan hangen van de specifieke opleiding: de mbo's zijn groot. Binnen een mbo kunnen opleidingen bestaan die wel goed zijn, naast opleidingen die slecht zijn.

Pris

Verveling

Als je kind de VWO of de Havo aankan, zal het niveau stof van het VMBO dan niet veel te laag liggen ? De kans van verveling ligt dan wel op de loer. Geen enkele uitdaging in de stof, waardoor juist de school helemaal niet zo interessant meer is en hij net met de hakken over de sloot zijn VMBO diploma haalt. (of helemaal niet !) Ik denk dat hij zelf die keuze nog niet kan overzien. Stel dat hij straks toch zijn keuzes bijstelt en een hogere vooropleiding nodig had, maar door de verveling op het VMBO geen motivatie meer heeft om de lange weg, alsnog te volgen ? Wanneer hij na het VWO of de HAVO alsnog naar het MBO wil, kan hij dat toch altijd nog doen. Tegen die tijd denk ik dat hij die keuze ook een stuk beter kan maken,

succes, Dropke

Om even terug te komen op de vraag

waarmee het draadje startte, nl. wat te kiezen in dit geval? Een kind koestert de droom om opgeleid te worden voor een baan waarvoor een mbo-opleiding volstaat of kun je beter hoger inzetten en eerst aankijken of er misschien een (matige?) vwo-leerling in het kind schuilt? Scholen voor voortgezet onderwijs die alle onderwijsstromen in huis hebben, zullen naast havo-vwo brugklassen ook brugklassen vmbo-havo aanbieden (de zogenaamde dakpanconstructie). Maar misschien is deze keus er niet in de woonplaats en sta je voor de keuze óf een havo-vwo school óf een vmbo school die alle vier de richtingen aanbiedt (theoretisch, gemengd, kader en basis)?

Dan zou ik zelf opteren voor de havo-vwo brugklas. Het verschil in niveau tussen havo en vwo zit hem misschien niet eens zozeer of beter - niet alleen - in de omvang en de moeilijkheidsgraad van de aangeboden leerstof, het is vooral ook de mate van abstractie waarin het vwo verschilt van de havo.

Persoonlijk zou ik, in zo'n twijfelgeval, kiezen voor havo. Een goede havo-opleiding vormt een gedegen voorbereiding voor hbo én mbo-opleidingen. Met een goede vmbo-tl opleiding kan een kind met een stevige basis beginnen aan het mbo. Want een goed vmbo bereidt leerlingen terdege voor op hetgeen er door een mbo-opleiding van ze verlangd wordt. (Dan is de volgende vraag natuurlijk: hoe weet ik of een school inderdaad goed is, maar dat was de vraag gelukkig niet ).

Ik denk dat een leerling die al zo'n uitgesproken doel voor ogen heeft en die de havo aankan, daar veel baat bij heeft. De havo legt duidelijk andere accenten dan het vwo, en dat hoeft niet per definitie 'lager' te zijn dan wat een vwo-leerling kan. Het is trouwens jammer dat het imago van het vmbo zo slecht is dat veel mensen dit onderwijs zien als een veredelde dagopvang. Een groot aantal vmbo-opleidingen en hun leerlingen wordt daarmee in mijn ogen groot onrecht aangedaan!

Terzijde: ik denk, in reactie op wat Tonny schreef, dat het heel wel mogelijk is om een leerling, die eigenlijk niet capabel is, door het vwo (of havo of vmbo of wat dan ook) heen te slepen. Veel particuliere scholen bewijzen dat. Het geboden lesprogramma is vaak een zeer uitgekleed curriculum geworden en is vooral gericht op examentraining, examentraining en nog eens examentraining. Sanctionering als het kind deze niet volgt, lik-op-stuk als er niet gewerkt wordt plus de stok achter de deur dat de opleiding zo duur is voor de ouders bezorgt heel wat leerlingen alsnog het diploma dat in het regulier onderwijs geen haalbare kaart leek. Sommige scholen kunnen zelfs twee cursusjaren in één stoppen! Heel generaliserend: in mijn ogen hebben leerlingen die van het reguliere onderwijs komt voor wat betreft vaardigheden (ik heb het nu niet over kennis) een voorsprong op de leerlingen die particulier onderwijs hebben gevolgd.

De meeste van de leerlingen die op hun tenen door het voortgezet onderwijs komen, zijn dolblij als ze voorgoed de schooldeuren achter zich dicht kunnen trekken en tálen niet meer naar een vervolgopleiding (of haken al heel snel af omdat ze de juiste vaardigheden voor een zelfstandige vervolgstudie niet hebben).

Ik denk dat elke werkgever, als hij de keuze heeft, liever kiest voor een capabele mbo'er dan iemand die met zessen en een vier het vwo-diploma heeft gehaald. En =Elena= zou ik in overweging willen geven dat een havo-opleiding waarbij de leerling de stof echt beheerst, meer waard is voor de toekomst dan een vwo-diploma dat met moeite behaald is.

groet,

Inga

Overstap

Mijn dochter stapte van 3 havo over naar mbo-4, omdat ze het op de havo erg saai vond, ze kon het wel makkelijk aan. Ze heeft mbo hotelmanagement gedaan ( fluitend, dat wel, het was eigenlijk te simpel). Had daardoor wel weer lol in leren gekregen en is alsnog naar het HBO gegaan. Een nichtje van mij deed vorig jaar VWO-examen en is met dat diploma naar mbo-4 gegaan, de hbo-opleidingen in de richting die ze wil vindt ze te veel management-gericht, ze wil eerst echt op de werkvloer aan de slag en daarna hogerop. Soms kan het goed zijn niet de voor-de-hand-liggende weg te kiezen, maar om motivatie te houden een andere route te nemen. Je moet wel zeker weten dat je kind gemotiveerd is voor die keuze en het niet doet uit gemakzucht.

Wanorde is beter, inga?

Wat een grappige gedachten over onderwijs, Inga. Kun je dat misschien verder uitleggen? Wat bedoel je met een uitgekleed curriculum? Het enige waarin particuliere scholen echt verschillen van gesubsidieerde, is dat er geen lesuitval is en dat extra curriculum activiteiten (reisjes enzo) buiten de schoolweken plaats hebben. Een echt uitgekleed curriculum bestaat helemaal niet, want wat er gegeven en gevolgd moet worden om een havo of vwo diploma te halen, is tot op het uur wettelijk voorgeschreven.
Wist je dat? Of meen je werkelijk dat het met enige regelmaat door de war schoppen van de regelmaat, zoals dat op gesubsidieerde scholen wel gewoon is, feitelijk onderdeel is van 'de test die tot het diploma leidt'?
Ik vraag dat omdat een ander bekend probleem is bij gesubsidieerde scholen dat zij overwegend helemaal niet komen aan het verplichte aantal uren les die gegeven moet worden. Daar is veel gedoe over. Scholen krijgen boetes. Is dat gedoe overbodig naar jouw idee? Hoort het tekort aan lesuren ook tot 'de test die tot het diploma leidt'? Zo ja, hoe ziet die test er dan uit? Is de willekeur waarin lesuren ontbreken van belang daarvoor?
Waar haal je trouwens de gedachte vandaan dat het curriculum op een particuliere school zich vooral richt op examentraining? Heb je wel eens een boekenlijst van ee particuliere school gezien? Die is er wel hoor, maar die valt buiten het gewone lesprogramma. Voor de tentamenweek bijvoorbeeld, hoewel er daarbij niet met oude tentames wordt gewerkt, maar gewoon met de lesstof. Maar inderdaad ook voor de examenweken, wel met examentrainers (de boekjes die op veel gesubsidieerde scholen ook gebruikt worden), maar ook met de stof. Het zijn extra studieuren in de avond en in het weekend waar je ook extra voor moet betalen. Er is helemaal geen sanctie als je niet meedoet aan die training. Het is vrijwillig, hoewel sommigen een dringend advies kunnen krijgen deze uren te gebruiken om de opgelopen achterstanden in te halen.
Kun je ook nog uitleggen hoe de kosten van een particuliere opleiding een stok achter de deur kunnen zijn? Er zijn mensen, ook in het gesubsidieerde onderwijs, die inderdaad beweren dat als onderwijs nu maar vreselijk duur zou zijn, de leerlingen beter hun best zouden doen. Ik zie het verband niet zo. Jij kennelijk wel. De suggestie die je wekt dat dit effect zo groot is dat het kinderen aan een diploma helpt die het eigenlijk niet aankunnen, is bijna fantastisch te noemen. Verhoogt de adrenaline van die stok je intelligentie?
Last but not least: je schijnt nogal onder de indruk te zijn van het twee jaar in één. Kun je dat nader toelichten? Wist je trouwens dat de ROC's, gesubsidieerd onderwijs dus, ook 2 jaar in één aanbieden?
Eerlijk is eerlijk, die leerlingen krijgen geen gymnastiek, levensbeschouwing of andere leuke schoolactiviteiten.
Allemaal vragen, maar misschien gaat het me maar om één ding. Met je uitspraken impliceer je nogal wat over hoe onderwijs eruit zou moeten zien om goed onderwijs te zijn. Particuliere scholen (en de vavo programma's van het ROC) zijn minder pretentieus. Men stelt eigenlijk: Als leren (werken, huiswerk maken) helpt, dan helpt nog meer leren (meer uren maken) beter. Dat meer uren maken kan natuurlijk alleen maar samen gaan met een strakke planning. We hebben het over een schoolweek van 40 klokuren. Daar is ook nog huiswerk naast (werkstukken, leerwerk) en, als je dat wil, extra training voor de tentames en het examen.
Bij jou proef ik de veronderstelling dat minder werken en een zo wanorderlijk mogelijk programma, beter is. Nog sterker: Dat wie het in de wanorde en het tekort aan uren dat in het gesubsidieerde onderwijs gewoon is niet haalt, dat die het dan ook niet verdient.
Welke of wiens filosofie steekt daar achter?
Groet,
Miriam Lavell

Off topic/mijn terzijde

Beste Miriam,

Voor jouw reactie op mijn terzijde in mijn bericht over het dilemma dat =Elena= voorlegde aan dit forum, kan ik je zeggen dat ik mijn uitlatingen (die ik genuanceerder deed dan jij in jouw reactie doet voorkomen), baseer op

a. mijn eigen ervaring waarbij ik drie jaar in het particulier onderwijs werkzaam was en sinds twee jaar in het reguliere onderwijs;
b. de bevindingen van prof.dr. Dronkers, waarvan hij verslag doet in zijn wetenschappelijke publicaties;
c. de door de onderwijsinspectie gesignaleerde discrepantie tussen SE- en CE-cijfers bij de meerderheid van de particuliere scholen voor voortgezet onderwijs.

Zoals altijd bij dit soort zaken kan iedereen voorbeelden noemen die afwijken van de algemene tendens. Zo waag ik het de kanttekeningen te plaatsen bij de heersende idee als zouden alle vmbo-scholen als veredelde dagopvang functioneren en bestrijd ik het idee dat de tegenstelling gesubsidieerd versus particulier onderwijs synoniem zou zijn aan chaos versus orde. (Ik heb ook wel eens griep, ook toen ik nog in het particuliere onderwijs werkte, mijn lessen vonden toch doorgang doordat de leerlingen dan zelfstandig aan de hand van mijn eerder uitgereikte studieplanner de stof bestudeerden, en dat is nu niet anders).

Het is moeilijk staande te houden dat het beroep dat onderwijs doet op de leerling die in een klas van dertig zich stof moet eigen maken, gelijk staat aan het beroep dat op de leerling wordt gedaan die dit doet in een klas van vijftien en bij ondervonden moeilijkheden in een één-op-één situatie extra instructie kan krijgen.

Die ongelijkheden strekken zich overigens veel verder uit en beperken zich niet tot het verschil tussen particulier-gesubsidieerd. Wat te denken van de leerling die als moedertaal niet het Nederlands heeft en die geen hulp thuis kan vragen. Deze leerling is niet te vergelijken met de Nederlandstalige leerling met ouders wiens algemene ontwikkeling is gebaseerd in de westerse wereld. En zo kun je vele en vele andere voorbeelden van sociale ongelijkheid benoemen.

Mijn verbazing over twee jaar in één gaat met name over de particuliere scholen die bijvoorbeeld het curriculum van 5 en 6 vwo in één jaar kunnen aanbieden. Mijn kennis en ervaring zegt dat dit onmogelijk is. Eerlijk gezegd was dit ook nog niet zo in 'mijn tijd'. Het kan niet anders dan dat er ergens in het onderwijsprogramma forse aderlatingen worden gedaan.

groet,

Inga