Wat zouden jullie doen (lang)

Kaatje, ik loop nu juist bij een kinderlongarts

dat is het punt wat ik de hele tijd probeer te maken!
Ik loop bij meerdere artsen waaronder een longarts, een KNO-arts, een kinderarts en een allergoloog die (verbazend maar het kan dus wel) elkaar ook nog eens op de hoogte houden en uitermate goed met elkaar kunnen communiceren. Mijn kinderarts is ook gespecialiseerd in neonatale pulmologie (of zoiets, ben even kwijt hoe je het schrijft) . Ik doe dit niet op eigen titel, ik heb niet tegen elk advies in bedacht dat dit katten nog even konden blijven en kunnen we nu ajb ophouden hierover. Want dat is niet mijn vraag, dat is niet waar ik momenteel tegenaan loop, ik heb geen enkele vraag gesteld over mijn katten in dit draadje. Ik post het expres bij ouders en school, omdat ik schoolvragen heb. Als ik een vraag had over het saneren van mijn woning had ik het bij het nieuwe huishouden geplaatst.
Dank je wel

Pelle, over de EHBK kom ik vanavond even terug, waarom ik dat belangrijk vind. Maar goed, kan het niet, dan kan het niet. Ik beloof bij deze een reactie vanavond.

Aan de lijn

Het is alsof je aan de lijn doet: je bent gewend dagelijks marsen, patat en chocola te eten. Omdat je wilt afvallen laat (al dan niet op advies) alleen de chocola weg. Stapsgewijs, anders weet je niet waar je nou dik van wordt. Iedereen snapt dat zo'n dieet niet werkt.

Kaatje (misschien o.t.)

Mijn man had als kind zware astma in de zeventiger jaren. Dus: rokende ouders, visnet aan het plafond boven de zitkuil, ook verder de hele kamer vol stofvangers (droogbloemen en ook nog bloemen opgehangen om te drogen), honden, katten, you name it. Voortdurend ziek en zwaar onder de medicijnen, kleuterschool gemist door verzuim

Tis eigenlijk voor het eerst dat ik dit terughoor van anderen, dat dat zo'n caesuur kan geven. Hij is zijn ouders gaan opvoeden. Zij moeten vragen of ze mogen roken, als hun huis niet gesaneerd is blijft hij niet slapen enz enz. Heel vreemd en heel jammer.

Ontopic

Je vraag is: "wat zouden jullie doen?"
Mijn antwoord: 1. de katten vandaag nog de deur uit. Dagelijks extreem goed poetsen, niet stofzuigen. Dan duurt het nog 12 tot 16 weken voor de allergenen daadwerkelijk verdwenen zijn. Denk ook aan het extra wassen van winterkleding en winterbeddengoed van alle huisgenoten.
2. Kind rustig de tijd geven. Geen psz als kind nog te kwetsbaar is. Zo ook met groep 1.
3. Dan pas gaan kijken wat de mogelijkheden zijn. Met de huidige bezuinigingen weet je niet eens of een LZK-school over 3 jaar nog bestaat.
Samenvatting: de energie steken in de dingen die NU belangrijk zijn.

Te kort

Als het echt nog maar zo kort geleden is dat de astma is ontdekt zou ik nu nog niet te veel moeite bij de school gaan doen. Eerst maar eens keken hoe de situatie over een jaar is. Dan zit hij hopelijk al een stuk langer in een prikkelarme omgeving en dan heb je een veel beter beeld van hoe de ontwikkeling gaat.

Verder zou ik inzetten op kleine dingen met de school. Als je zelf bereid bent het te betalen is extra schoonmaken vast een optie. Van te voren weten waar het schoolreisje heen gaat, geen matten gebruiken bij gym ed. zijn allemaal dingen die je wel kan verwachten.

Maar nogmaals ik zou zelf echt nog een jaar wachten omdat het allemaal zo anders kan zijn dan.

ps: ik begrijp best waarom je de katten niet gelijk weg doet. Je zult voor die beestjes ook een goed tehuis moeten zoeken. Het is al verdrietig genoeg dat ze weg moeten.

pps: vergeet niet dat ook al zijn de katten weg het nog minstens een half jaar duurt voordat dit echt verschil gaat maken bij je zoontje.

Ook een duit in het zakje

Als astmapatient en als moeder van een ADHD-kind kan ik je vertellen dat ik denk dat je het wel goed ziet (dit na aanleiding van de opmerking van Pelle). Kreeg bv zelf laatst de vraag (toen ik vertelde dat mijn dochter ging starten met ritalin) "En is het ook echt getest dat ze ADHD heeft???" Ja tuurlijk, niemand krijgt tegenwoordig nog zomaar van die pillen. Dus ik snap je gevoel van bevooroordeelden heel goed. Wen d'r maar vast aan, dat gaat echt niet beter worden voorlopig

Voor de rest denk ik dat je op de goede weg zit. Iedereen kan wel roepen dat je huis morgen gesaneerd zou moeten zijn, en in een ideale situatie zou dat waarschijnlijk ook meteen zo zijn, maar in het werkelijke leven gaat dat met vallen en opstaan.

Vraag me ook echt af of de katten werkelijk het verschil gaan maken. Maar goed alle kleine beetje helpen en het is natuurlijk wel zo dat dit is wat je wel onder controle hebt en waar hij dagelijks mee geconfronteerd wordt. Met pollen etc. is dat wat moeilijker te realiseren.

Blijkbaar volgt jouw kinderlongarts een andere lijn dan die van Kaatje. Kan gebeuren, zoveel mensen zoveel inzichten. Doet echter niets af aan jouw inspanningen om het goed te doen voor je kind. Je hebt een bepaald beeld voor ogen en werkt je een weg daarna toe.

Een opmerking viel mij echter echt wel op. School geeft aan dat het niet eerlijk is voor kinderen waarvan de ouders niet zoveel te besteden hebben, dat jullie bepaalde aanpassingen zelf kunnen betalen. Dat klopt natuurlijk wel, maar het leven is nu eenmaal vaak niet eerlijk. En dat is dan toch ook echt geen reden om niet mee te gaan in de dingen die jullie kunnen doen. Dat het niet eerlijk is, is namelijk niet jullie probleem en zou eigenlijk ook geen probleem moeten zijn voor school. Wij hebben in de loop der tijd ook diverse aanpassingen voor onze ADHD-dochter zelf betaald. Gewoon omdat dat makkelijk is en omdat we dat kunnen. Ik zou er echt veel moeite mee hebben als school mij dat niet zou toestaan, alleen omdat dat niet eerlijk is voor andere (al dan niet) ADHD-kinderen. Zo'n houding zou voor mij aanleiding kunnen zijn om toch een andere school te zoeken.

Even een positieve noot

..je woonplaats is erg gunstig!
Ik zou ook bij de volgende evt. woningwissel binnen de stad kijken dat je zo veel mogelijk Z-lucht krijgt, en zo min mogelijk vervuiling van evt nabijgelegen doorgaande wegen.

Verder sluit ik me aan bij Kaatje.

Net nog even met mijn husband overlegd: wij saneren nu compleet, totaal en altijd. Daardoor is er ook geen twijfel meer over de behandeling. Bij symptomen van man of zoon moet er gewoon meteen wat gebeuren.
Bij kinderen onder de 4 is allergie sowieso erg lastig vast te stellen. Valt me mee dat jij de diagnose al gekregen hebt. Onze jongste had met 6 mnd al zijn eerste chronische bronchitis maar die moest toch echt tot 3,5 wachten voordat het stickertje 'astma' mocht worden geplakt. Het rare was ook dat we niet eens weten of man zware astma had gehad, lees in hoeverre hij een zware aanleg heeft, omdat zijn ouders zich nergens aan hielden. Visnetten en droogbloemen hingen boven de zitkuil, honden, katten, paarden, rokende ouders.. you name it, ze hadden het. En zoontje dus voortdurend ziek, kleuterschool meer van buiten gezien dan van binnen. Daardoor is hij later veel afstand van zijn ouders gaan nemen, echt opvallend, maar dat had ik al gemeld.

Zelfs nu nog (o.t.)

Tegenwoordig zijn er ook nog ouders met een astmatisch kind die rustig blijven doorroken in huis. Mijn dochter heeft zo'n klasgenootje. Het is gewoon hartstikke zielig, dat ventje heeft veel last van eczeem en moet dagelijks pufjes, en ondertussen die moeder maar paffen (zelfs bij het schoolplein). Jongetje stinkt ook helemaal naar rook. Toen ik eens met haar stond te praten over zijn astma, maakte ik er maar eens een opmerking over. Ontkende ze ook nog dat dat er iets mee te maken had. Pfff ;-(

Pelle,

In de kinderopvang, wat mijn branche is, is het verplicht voor iedere leidster op een groep en voor iedere gastouder om een EHBK-diploma te hebben en die ook te herhalen ieder jaar.

Ik vind het helemaal niet zo gek om leerkrachten dit ook te laten doen en hecht persoonlijk heel veel waarde aan een EHBK-diploma.

Maar goed, goede kennis is belangrijker dan een papiertje natuurlijk, daar heb je uiteraard gelijk in.

School

Als ik dit zo allemaal lees dan denk ik dat je maar beter gewoon thuisonderwijs kunt gaan geven. Je kind is nu 1,5 - goed moment om de procedure te beginnen zodat je over 2,5 jaar kunt beginnen met hem te onderwijzen.

En anders gewoon de Openluchtschool in Rotterdam. Die stikken van dit soort leerlingen, je kind zal daar niet opvallen.

Om eerlijk te zijn, ik vind dat je met je eisen aan school veel te hoog van de toren blaast - heel simpel, hoe ziek ook, je kind is op school niet het centrum van het universum, maar gewoon één van de 30 kinderen in de klas. En daarbij kan je kind klasgenootjes hebben met heel andere zeer dringende behoeften. Wat voor het ene kind hoognodig is, kan juist voor een ander kind weer verkeerd uitpakken (zie hierboven in de draad het linoleumverhaal voor doof kind ligt dat anders als voor astmakind). Behoeften van kinderen kunnen botsen, en school kan niet in alles meegaan. Bereid je daar maar op voor.
Vergis je niet, astma en allergie in wat minder extreme vorm komt ZO ontzettend vaak voor, dat het toch wel heel vreemd is als je op school niet iemand vindt die daar ervaring mee heeft of begrip voor heeft. En voor het verdere bewustzijn en verdere voorlichting zul je, net als ouders die een kind met diabetes, epilepsie, ADHD of noem maar op, hebben, gewoon ZELF moeten zorgen. Jij kent de specifieke dingen waar je kind tegenaanloopt, dus jij als moeder zult gewoon vrijwel dagelijks op school ervoor moeten zorgen dat je kind krijgt wat het nodig heeft.

Maar dan nog. Je hebt nog maar 3 maanden een diagnose, als heb ik nadat ik me je eerdere postings herinner wel een soort van 'zie je wel' gevoel. Je kind is pas 1,5, het kan nog alle kanten op. Kijk nou eerst maar eens hoe het met je kind gaat als je je omgeving echt gesaneerd hebt, en je kind goed ingesteld is op zijn medicatie voordat je nu al een school gaat bombarderen met een eisenlijst. De meeste mensen houden niet zo van eisen. Ik denk dat je bij een school veel meer bereikt met overleg dan met eisen. Al kom je met een hele bom duiten, money doesn't buy everything. Dat heeft school je al indirect laten weten met de opmerking dat het 'oneerlijk t.o.v. andere kinderen' zou zijn.

Laat alles nou eerst eens bezinken, en kijk eerst eens hoe je kind zich ontwikkelt. En verdiep jezelf voor de zekerheid vast in Wereldschoolpakketten.

Je zit nu tot over je oren in de astma-business, daarom vergroot je het allemaal een beetje. Jammer dat je niet wat serieuzer ingaat op de tips van Kaatje, die kapt al jaren met het astma-bijltje. Ik heb haar hier op OO nog nooit op iets onzinnigs m.b.t. zorgenkinderen zien schrijven, integendeel.

In een eerdere draad was je beledigd toen ik zei dat het leek of je katten belangrijker waren dan je kind. Ik zie nog steeds diezelfde houding bij je om eerlijk te zijn. Als ik alles lees gaat het nog steeds meer om Kiki, dan om Kiki's zoontje bij dit hele gedoe.

Wat die EHBK-eis van je, dat kun je simpelweg niet van een school eisen. Scholen hebben BHV-ers die jaarlijks bijgeschoold worden. Wil je meer, ga dan de politiek in om dat op de agenda te krijgen. En ik zie ook niet echt wat EHBK nou toevoegt aan wat een BHV-er kan en mag. Qua jaarlijkse bijscholing denk ik dat kinderen over het algemeen meer hebben aan leerkrachten wiens kennis over de overdracht van rekenen en lezen en de aanpak van problemen op dat gebied up to date is. En weet je, leerkrachten hebben al werkweken die ver over de 40 uur komen. En ze worden al elk jaar bijgeschoold. Nog meer jaarlijkse verplichte opleidingen...moet er niet aan denken zeg!

Thuisonderwijs

ik ben niet geschikt om thuisonderwijs te geven. Daar moet je een vorm van discipline en een overtuiging voor hebben die ik mis.

Zoals ik ook al een paar keer eerder probeer aan te geven ben ik niet van plan naar de school te gaan om dingen te eisen of ruzie te schoppen.

Kijk, naar school moet ik sowieso voor de oudste. Je schrijft op deze school een kind voor het eerste jaar in en met 3,5 heb je dan een gesprek over het hoe en het wat van je kind.

Bij dat gesprek wilde ik jongste ook ter sprake gaan brengen. Ik zal wel dingen verkeerd op hebben geschreven waarom jullie allemaal denken dat ik daar binnen stap en gelijk begin te eisen, maar dit is echt alleen nog maar een lijstje in mijn hoofd waarvan ik hier wilde weten wat reëel is en wat niet. En daar heb ik goede productieve reacties op gehad.
En dingen zoals de leerplicht afwachten vind ik geen gek idee, maar dan moet school dat wel weten en niet mijn inschrijving gaan schrappen

De peuterspeelzaal gaat inderdaad alleen maar door als het goed gaat, dat weten ze daar ook.

Ervaringsdeskundige op een forum zijn extreem fijn voor herkenning, goede tips, adviezen en als sparring partner/klankbord.
Maar al zou ik elke dag draadjes over mijn zoon openen en minutieus de dagen/uren/momenten beschrijven van elke afspraak, elk gesprek en elke aanval dan nog zijn ervaringsdeskundige niet degene die uiteindelijk de behandeling inzichtelijk voor zich hebben, het complete plaatje weten en kunnen daarom ook niet degene zijn die kunnen (ver)oordelen.

En daarom Dirksmamma, ben ik niet beledigd en daarom Sini heeft het geen zin een draadje te laten ontsporen een richting in waar ik al uitermate veel hulp en begeleiding voor krijg van mensen die wel de behandeling inzichtelijk voor zich hebben en wel het complete plaatje weten.

Kiki

Kiki, als jij uitermate veel begeleiding etc krijgt van geweldige artsen en wij, en eigenlijk iedereen in het hele universum, zijn maar een stel nitwits die echt helemaal niets weten over astma en het belachelijke idee opperen dat jouw katten mogelijk een relatie houden met de klachten van jouw kind, dan denk ik dat het goed is om dit forum maar te laten voor wat het is.
Ik kom in dit draadje in ieder geval niet terug.

Brr pelle, klinkt afschuwelijk die school

Een ehbk - diploma is toch anders als een gewoon EHBO-diploma en ik denk dat als je dan met kinderen werkt je in ieder geval een EHBK-diploma moet hebben.
Je leert misschien niets over astma, maar je leert wel handelen en tijdig reageren en dan met de combinatie met de kennis over astma die dan van ons moet komen.

Omdat in de kinderopvang iedereen al zo'n ehbk-diploma moet hebben verbaast het me dat leerkrachten dit niet moeten.

Pelle, is geen eis

Het is een lijstje met dingen wat ik eerst hier op schrijf zodat ik weet wat reëel is en wat niet en wat ik dan naar school ga om te overleggen.
Ik ben er ook eigenlijk vanuit gegaan dat een ehbk-diploma op scholen normaal is, zoals hij in de kinderopvang normaal is.

Kiki

Je had nergens de term kinderlongarts (of kinderpulmonoloog) genoemd, wel een kinderarts, een longarts en een allergoloog. Dus ik dacht dat je kind niet door een kinderlongarts werd behandeld, dat is toch niet zo raar als jij die specialist niet genoemd had (en nog steeds niet genoemd hebt)?
Dat je kind nog steeds zo benauwd is dat er nog regelmatig SEH-bezoekjes nodig zijn, vertelt mij iets over de kwaliteit van de behandeling. Die is nog steeds niet optimaal Maar ja, hoe verwonderlijk is dat als je je kind nog laat leven in een allergenenparadijs?
Ik begrijp het advies van de artsen wél. Stapje voor stapje, anders gaat de ouder in verzet tegen de vergaande behandeling. Die truc moet jij straks met school ook uithalen, stapje voor stapje, anders gaan ze in verzet. En dan ben je uiteindelijk verder van huis.

Ik denk dat je met een ehbk die netjes ieder jaar herhaald wordt

maar voor EHBO geldt dat natuurlijk ook, sneller, beter reageert in noodsituaties. Nu is het helaas zo dat mensen een soort van black-out krijgen, ze niet meer weten wat ze moeten doen en dan maar helemaal niet meer reageren. Maar ook de hulpdiensten bijvoorbeeld niet bellen.
Met een goede basis voorkom je dat (niet bij iedereen natuurlijk) en red je mensen/kinderlevens mee. Met een kind dat wellicht zwaar in ademnood kan komen op school, vind ik het een prettig idee dat die basis er is bij de leerkrachten en dat ze dan niet panikeren, maar ook echt handelen.

En op een school waar de populatie merendeels kind is, heb je meer aan een EHBK.

Er zijn op die school immers ook BHV-ers die de collega's kunnen helpen met een hartaanval.

Een EHBK-diploma is heel anders. Bij verslikkingen of bewusteloosheid is het handelen heel anders en bij reanimeren al helemaal. Komt bij dat er ook nog een verschil bestaat tussen een kleuter en een kind uit de bovenbouw. Die verschillen komen bij EHBO niet ter sprake. Vandaar mijn voorkeur voor een EHBK-diploma.

Ik vind een EHBO-diploma ook belangrijk hoor, zou mooi zijn om het allebei te hebben. Maar zoals Dirksmama al zei, "zij zou er niet aan moeten denken" Dus allebei de cursussen zou je er niet doorheen krijgen binnen scholen denk ik.

Maar zelfs voordat mijn zoon geboren was zag ik het nut van een EHBO-diploma en EHBK-diploma al in. En ik denk dan dat als je ze niet alletwee wilt halen, je dan moet kiezen tussen het diploma waar je in de praktijk het meeste aan hebt.

Ik heb overigens alles. EHBO, EHBK, AED-aanvulling, BHV en mijn instructeurslicentie, dus wellicht hecht ik er iets meer waarde aan dan gemiddeld

Gevaar van ehbk

Het gevaar van dit soort cursussen, die weinig voorstellen, is dat de gediplomeerde meent ergens verstand van te hebben, terwijl dat maar marginaal is. Daardoor foute conclusies trekt en verkeerd handelt en nog gelijk meent te hebben ook. Het voorbeeld van de gymdocent en zijn inschattingsfout bij de gescheurde milt is hier een heel tekenend voorbeeld van.
Ik heb liever ongediplomeerde mensen met een nuchter en praktisch verstand.

Daar is ook zo kaatje

Dat mensen zichzelf als dokters gaan beschouwen, dat moet je natuurlijk ook niet hebben. Dat draadje over de gymleraar heb ik ook geloof ik wel gelezen, maar ik kan me niet herinneren of het ter sprake was gekomen of die man überhaupt een EHBO-diploma had? Was dat zo?

En als iedere juf/meester/persoon een nuchter en praktisch verstand had gehad was en wist hoe je moest handelen in een noodsituatie zo'n EHBK helemaal niet nodig. Maar er zijn ook mensen (die met kinderen werken) die volledig dichtslaan en waarvoor een regelmatige opfrissing van een EHBO of EHBK absoluut noodzaak is.

Ik blijf het overigens raar vinden hoor, waarom van de volledige kinderopvang eisen dat ze een EHBK hebben en als een kind naar school gaat is het ineens geen noodzaak meer, maar dan gaat het naar de BSO en dan moet het ineens weer wel.

Ik kan het even niet volgen

Zowel Kiki zelf als een aantal mensen die reageren gaan uit van allerlei maatregelen, waardoor het kind minder last zal hebben van de astma. Maar er wordt een heel pakket genoemd voor school en voor thuis, dat zich uitstrekt van vaker schoonmaken tot en met de huisdieren.
Is het niet veel beter om eerst vast te stellen voor welke prikkels dit kind precies gevoelig is? Dat schijnt namelijk onderling nogal te verschillen. Dus eerst uitgebreide allergietesten en dan beslissen hoe je het beste kunt saneren? Of heb ik het draadje niet goed gelezen en is dat langs geweest?

Ooievaar

Bij mild en goed te behandelen astma kun je zo specifiek te werk gaan. Bij een moeilijk astma (=ernstig) moet je in éen keer voor het totale pakket gaan omdat de hyperactieve luchtwegen op álle prikkels zullen reageren. Pas veel later, als het astma in een rustiger fase is gekomen (kan vele jaren duren) kun je specifieker saneren en rekening houden met.

Thuisonderwijs

Iedere ouder kan thuisonderwijs geven, en als de persoonlijkheid van de ouder in de weg staat, dan moet de ouder als volwassene zijn eigen ego maar even ten bate van het kind opzij zetten.

Als jouw kind echt een abonnement op de SEH heeft en zo ontzettend sterk reageert dat een gemiddelde school levensbedreigend kan zijn, dan vind ik dat je volledig thuishouden en thuisonderwijzen gewoonweg niet als optie moet wegstrepen. Het kan namelijk zijn dat de feiten je er toe zullen dwingen.

Eerst

Je vraag is als ik het goed lees vooral, moet ik kiezen voor speciaal onderwijs of niet.

Mijn kind zit wegens een handicap op een school voor lichamelijk gehandicapte kinderen (REC 3). We hebben daarin nooit een keus gehad. Had ik op enig moment wel een keus gehad, had ik met alle zekerheid gekozen om haar in het reguliere onderwijs te houden.

Nadelen van speciaal onderwijs:
Laag niveau (net zoals Kaatje al beschrijft)
Niveau van de andere leerlingen is vaak laag waardoor vriendschappen niet zo voor de hand liggend zijn
Kind gaat naar school binnen een medische omgeving
Hoge mate van bescherming, voor sommige kinderen prettig maar voor een sociaal emotioneel goed functionerend kind heel beklemmend
Contacten met leeftijdsgenoten zijn moeilijker omdat kinderen
Minder contact tussen ouders en school
Grote verschillen in achtergrond van kinderen in de klas
....

Ik kan nog veel langer maken. Dus zou ik voor de keus staan waarvoor jij staat, zou ik alles doen om te voorkomen dat je kind naar speciaal onderwijs moet. Ik denk dat ik mijn kind tekort zou hebben gedaan als ik haar naar speciaal onderwijs had gestuurd, als ik een andere oplossing zou hebben.

Hanna

Hoe het kan gaan op een school

Ik snap dat je veel vantevoren wil weten over school en daar nu alvast over wil onderhandelen. Aangezien je op meerdere gedachten hinkt (wat is te verwachten, wat is gangbaar, wat is onredelijk, wat is de ontwikkelings (in astmatische zin) van m'n jongste. En dat wil je bespreken tijdens de plaatsing van je oudste. Ik denk dat je teveel wilt, op dit moment. Zeker gezien de punten hierboven (en de bijbehorende vraagtekens).

1) Ik wil dat de mensen die mijn kind begeleiden of lesgeven op de peuterspeelzaal en school kennis hebben van astma,

Als dit prima is te vervatten in een half a4-tje kan je dat doen. De juf zal dat lezen en misschien de IB-er ook. Maar de (sporadische) invaljuf niet (onze ervaring).

2) kennis hebben over de medicatie die mijn zoon allemaal heeft en hem eventueel kunnen helpen met zijn medicijnen en kunnen inschatten wanneer het ernstig genoeg is om mij te bellen.

Dit lijkt mij moeilijk. Scholen doen dit (liever) niet. Als dit wel op het kinderdagverblijf gebeurde heb je geluk gehad. Doorgaans doen ze dat alleen in een medisch kinderdagverblijf.. en zelfs daar is dat niet gangbaar per definitie.

3) Ik wil dat iedereen die mijn zoon in de klas heeft een EHBK-diploma heeft.

Dit zal school onredelijk vinden. Daarbij zal school dit kunnen lezen als 'dit kind zou zomaar onderschooltijd het loodje leggen. Eh.. laten we dat probleem maar doorschuiven.

5) ik wil dat als hij van juf/meester veranderd zijn geval goed overgedragen word..

Mijn ervaring een toezegging meestal een wassen neus is.

6) Schoonmaken
Scholen zijn smoezelig. Dat zal altijd zo zijn. En voor scholen wordt het gesprek waarin je deze eis naar voren schuift, onredelijk. Er zal een gesprek met je plaatsvinden waarin niets toegezegd wordt, alles in het midden. En elke keer dat je erop terugkomt, wordt er geglimlacht en gekikt.

7) Er moet een eventuele oplossing komen voor verzuim.
Dat is nu net het grote probleem van school: de meeste scholen kunnen niet op de leest van kinderen, het juiste aanbod geven.

8) Ik zou het liefst hebben dat er met uitstapjes/schoolreisjes rekening werd gehouden met mijn zoon, maar dat zal wel niet kunnen. Of dat ik in ieder geval de planningslijst krijg met de uitstapjes zodat ik van tevoren kan bepalen wat wel en niet kan en zoon daarop voorbereiden en hem dan thuis mag houden.

Daar mag je om vragen en als de juf lief en begripvol is, zal ze je die geven. Op tijd.

Ik vraag me af of je de plaatsing van je oudste moet laten afhangen van je jongste. Wat je eigenlijk zegt is 'er komt een gigantisch probleem aan als jullie dit kind accepteren". Zo zal school het voelen met een beetje pech.

Je kan ook kijken hoe dat gaat met je oudste op school, de ontwikkelingen van je jongste goed volgen. Kijken hoe die zich houdt in school. En je arts het woord (in schrift bijv) laten voeren over wat jouw kind voor miniems nodig heeft. Daarna wat heeft kind nodig waar school, redelijker wijs, wel wat in kan betekeken.. en voor de rest zal het op schouders van ouders komen.

Want voor je het weet zit je in een discussie die misschien helemaal niet nodig is dadelijk. Of een discussie die heel ongepast is. Want school kan toch maar beginnen met zeggen, nee te moeilijk voor ons.. doe ongezien maar naar het Speciaal Onderwijs.

Ik zou er een 'meertraps raket' van maken. En vooral kijken hoe je het brengt. En misschien eerst maar eens kijken hoe het gaat, op de basisschool. Daarna eens wat luchtige vragen stellen. Daar is school heel gevoelig voor. Zeker bij 'beginnende' ouders, die allemaal zoiets hebben van 'mijn kind is koning en die moet wel juist bediend worden'. Ook al is die niet van toepassing op jou, als zij die mening hebben, wordt het heel moeilijk.

Iets anders

Je schrijft dat je assertief bent en goed voor jezelf op kan komen. Ik dacht ook dat dat een prae kon zijn maar scholen houden niet van zulke ouders, blijkt. Die willen te veel, eisen teveel en daar ben je tijd aan kwijt. School wil niet het beste voor jouw kind maar voor alle kinderen, alle leerkrachten en moet ouders ook tevredenstellen, ergens. En dat is een recept waarin niemand kan krijgen wat ie nodig heeft, tenzij je het goed doet op het doorsnee aanbod. En hier en daar is een handelingsplan of een rugzak en dan nog krijgen kinderen misschien maar 5% of minder wat ze echt nodig hebben. Dat kan al heel klein zijn (bijv kind herinneren adhd medicatie in te nemen). Je moet als ouder dan ook school geruststellend een paar puntjes op een a4tje onder de neus schuiven van 'in geval a, doe dit en in geval b bel mij.' En tussen neus en lippen, zal ik die verkleedkistkleding dit weekend nog even wassen? Maw dat de juf je ziet als een verlichting ipv een lijst met eisen met haken en ogen.

Er zit op school een moeder die 1 kind heeft en vindt dat dit kind hoogbegaafd is. Hij moet op schaakles, hij moet versnellen in de kleuterklas. Ze is dus veel tijd kwijt met praten maar er gebeurt helemaal niets. Het gaat mij niet om of er sprake is van hb of niet.. maar deze moeder wordt goed bezig gehouden en ondertussen schiet ze niet veel op. En ze is heel assertief hoor. Maar wel op een zijspoor gezet. Vakkundig. Dat kunnen ze op school wel.

Treffende analyse

@ Judith: Wat een treffende analyse. Juist ja, pappen en nathouden. Dat is wat de gemiddelde school het beste kan.

@Kiki: mijn kinderen zitten op een best wel goede, best wel betrokken school. Maar toch is wat Judith schrijft hier helemaal waar. Dat is niet alleen mijn ervaring (en ik ben nog niet eens zo heel erg assertief), maar de ervaring van heel veel ouders op onze school en op andere scholen hier in de buurt. Wat je ook doet, probeer het in ieder geval met stroop, geef de juf het gevoel dat ze op zijn minst actief kan meedenken en doe alles wat je doet onder het mom van helpen. Ik denk bv. dat de juf het helemaal niet erg vindt als haar klas een keertje extra gepoetst wordt, als ze er a. maar geen last van heeft en b. niet het gevoel heeft dat het kritiek is op haar functioneren. Dus por de diplomaat in jezelf op en zet je beste beentje voort

Het verschil in eisen aan school en BSO is een veel spilcentra een heet hangijzer. Dus ook dit is een gegeven.

Klopt judith

Vandaar mijn bericht. Als je weet dat je alles moet inzetten om je kind naar een reguliere basisschool te laten gaan, zul je ook het besef krijgen dat het van wezenlijk belang is om niet in een vechtrelatie met school te belanden.

Het kind van Kiki heeft mogelijk aanpassingen nodig, net als bijvoorbeeld dat kind met ADHD, het dyslectische kind, het hoogbegaafde kind, het kind met een ontwikkelingstoornis en het lichamelijk gehandicapte kind. Die allemaal bij elkaar in de klas komen. Bij het kind van Kiki zal het anders benauwd zijn, bij een ander kind ontstaat er een depressie over wordt het over- of ondervraagd. Alle kinderen kinderen waar iets mee is, worden in hun ontwikkeling bedreigd als ze niet voldoende aanpassingen krijgen. En iedere ouder zal hier op zijn of haar manier zo hard mogelijk voor knokken.

De school zal zoveel mogelijk zijn best doen om ieder kind zo goed mogelijk te laten opgroeien, binnen de grenzen van de mogelijkheden.

Dus als je de beslissing neemt dat je kind in het reguliere onderwijs zich beter zal ontwikkelen dan in het speciaal onderwijs, zul je alles uit de kast moeten halen, om een zo ideaal mogelijke situatie te creëren. Het stellen van eisen zal niet bijdragen aan de optimale ontwikkeling van je kind.

Ik zou rustig aan doen. Even afwachten hoe goed of slecht het gaat en daarna handelen. Als een school immers ziet dat ze iets moeten veranderen omdat een kind in de knoei komt, zullen ze dit eerder doen, dan wanneer een ouder staat te eisen dat er iets moet veranderen.

Omg!

Wat herkenbaar, dat gedoe, die onzekerheid, de wens om het nu voor eens en altijd goed aan te pakken en iedereen op een lijn te krijgen.
Toch nam ik het probleem iets meer met de dag geloof ik. En achteraf bleek dat juist te zijn.
Mijn oudste had ook zware astma, maar tegen de tijd dat hij 4 werd, was het allemaal toch wat minder zwaar. Nou ja, nog steeds wel eens met gillende sirenes naar de SEH gereden, maar niet meer 5 keer per jaar. 'Gewoon' nog maar 1 keer.
Je kind heeft nog 3,5 jaar te gaan voordat naar school gaan moet (5 jaar, leerplicht). Het lijkt me zinnig om die tijd af te wachten voordat je eisen aan school gaat stellen.
In die tussentijd is het speciaal onderwijs al weer drie keer veranderd, kun je dit soort zaken waarschijnlijk met de GGD-arts regelen, is onderwijs voor zieke leerlingen aangepast.. je weet het niet. Er staat zoveel op stapel als het over onderwijs gaat.
En dan zit je ook nog in de zoek en probeer fase met je kind. De kans dat je daar -voordat naar school gaan moet- een beetje een voorspelbare vorm voor hebt, is groot.
Bij mijn zoon is nooit een specifieke allergie gevonden. Wel een generale (voor alles een beetje) en uiteindelijk bleek het vooral een combinatie (stress, inspanning, weersverandering en een fout luchtje, soms zelfs die van een gebakken ei).
We hebben er een vorm voor gevonden waardoor hij redelijk gewoon naar school kon (veel verzuim vanaf november t/m februari). En verder gewoon met de kat op schoot naar de tv kon kijken.
Ik hoop met je mee dat het bij jouw kind zich net zo ontwikkelt. Mocht dat toch niet gebeuren, dan kun je altijd nog zien.
Groet,
Miriam Lavell

Dank jullie wel

ik heb hier echt veel aan. Ik heb heel veel keer gehoord dat ik te snel ga. Ik ben een type wat graag alles in kannen en kruiken wil hebben en direct alles wil regelen, want dan is het maar geregeld en weten ze het maar. Zeker in deze situatie, dus dan is het wel goed dat er mensen zijn die gaan afremmen.

Mijn man laat dit soort dingen altijd aan mij over en hij kan hier ook niet zo goed mee omgaan. Hij vindt het allemaal erg moeilijk.

Ik moest wel glimlachen om mezelf toen ik de reactie van Miriam las. "gewoon maar eens per jaar naar de SEH" en dan zit ik hier uitgebreid te knikken "o als dat eens waar kon zijn" Het is treurig dat je genoegen neemt met maar een keer per jaar.
Maar we gaan ervoor in ieder geval. Eerst belanden we 1 keer op 4 aanvallen in het ziekenhuis, nu is het ongeveer 1 op 6 en die liggen verder van elkaar af. Er zit progressie in, op naar de een keer per jaar!

Nogmaals, ik was en ben niet van plan op hoge poten de school binnen te stappen met een heel pakket aan eisen.
Ik wil ook wel gewoon weten wat uiteindelijk mogelijk is. Het is me wel duidelijk (maar dat was het eigenlijk al) dat regulier onderwijs het aller wenselijkste is.

Ik zit natuurlijk ook wel een beetje met het feit dat de betere scholen hier enorme wachtlijsten hebben en als deze school bij voorbaat zegt dat ze dat niet kunnen bieden, zal ik toch een andere school moeten zoeken of de gok moeten nemen dat het uiteindelijk beter gaat.
Het is hier niet dat ik rond de vier jaar nog een keuze heb qua school.

Kiki

Je kunt je kinderen op de wachtlijst zetten bij meerdere scholen. Dat haalt misschien een beetje de druk van de ketel.