Wie denkt mee over kleuterzoon

Versnellen

Ik ventileer mijn mening. Die is natuurlijk persoonlijk, mede gezien mijn ervaring met mijn hb zoon.
Ja, ik heb hem in groep 1 van school gehaald en naar een andere (de bewuste Montessori) gedaan omdat hij op zijn eerste school had moeten blijven zitten ondanks zijn voorlopen. Daar moest hij vooral "plezier" hebben dmv knippen, kleuren en plakken terwijl hij daar een hekel aan had (altijd een hekel aan gehouden trouwens). Dat is dan weer de andere kant.
Op de Montessori had hij wel plezier maar was van versnellen in de onderbouw geen sprake omdat het niet nodig was en het kind zich prima vermaakte terwijl hij toch cognitief voor was. Al die zaken die Aylazoon al kan en kent kon mijn zoon ook, zelfs meer dan dat. Net als -tig andere kleuters trouwens en die waren niet allemaal mb of hb.
Maar goed, als Ayla en school denken dat haar zoon wel gebaat is bij nu naar groep 2, vooral doen. Zij kennen haar zoon beter dan wij van hieruit kunnen beoordelen maar nogmaals, afgaande op wat ik hier lees zou ik het op dit moment niet doen.

Versnellen

Van versnellen heb ik geen verstand dus of het wel of niet wijs is weet ik niet. Mijn kinderen hebben eigenlijk vooral thuis leren lezen, schrijven en de beginselen van het rekenen. Daar waren ze niet ongewoon in want op de kleuterschool liepen altijd meerdere al lezende kinderen rond. Zolang het jochie het naar zijn zin heeft zou ik hem gewoon laten zitten waar hij zit.

Ik zou wel aan de juf aangeven dat ze misschien iets meer druk zou mogen zetten achter het pakken van een groep 2 werkje. Echter als de filosofie van de school dusdanig is dat het allemaal uit het kind zelf moet komen dan denk ik dat je daar weinig mee opschiet. Tenslotte is dat dan helemaal onderdeel van hun manier van lesgeven.

Ik zou het dus op dit moment redelijk op zijn beloop laten. Overigens is groep 3 geen ramp voor al lezende kinderen. Ook in groep 3 kan op verschillende niveaus worden gewerkt. Zolang de school maar flexibel genoeg is maakt de groep niet zoveel uit.

Ik begrijp de vraag niet helemaal en in hoeverre dit opgaat voor Aylazoon? Wellicht kan Miriam hier iets mee of anders Kaatje? Bij wiens postings ik me helemaal aansluit overigens; ze verwoorden het alleen iets beter En ik hou er nu verder over op want de heersende opinie is duidelijk.
Ik ga me nu even bezighouden met het helpen bij het huiswerk van zoon.

Gesprek gehad

Prettig gesprek gehad, het komt er eigenlijk op neer dat we allemaal zien dat zoon meer kan dan hij nu doet maar dat het voor de juf heel moeilijk is hem aan moeilijkere werkjes te krijgen, waarom is nog biet duidelijk. In de klas is hij erg druk, ongeconcentreerd en vooral in de middag overprikkeld. We staan wel redelijk op 1 lijn, we willen allemaal dat hij zich prettiger voelt, met meer zelfvertrouwen werkjes gaat doen. We hebben aangegeven dat we niet perse een versnelling hoeven maar dat als hij naar groep 2 gaat er wel een duidelijk verbredingspakket komt. Ook hebben we het erover gehad of een aparte papieren planning voor hem niet beter zou zijn, er is blijkbaar ook een andere kleuter met een aparte planning en zoon is nou eenmaal een kind dat het goed doet bij structuur en bekende dingen, dat is veilig voor hem. Dit gesprek wordt weer teruggekoppeld richting zorgteam en over drie weken hebben we een vervolggesprek. We willen beide zoon stimuleren maar absoluut niet frusteren.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Jammer

Heb je weer een zorgkind ayla.
"het komt er eigenlijk op neer dat we allemaal zien dat zoon meer kan dan hij nu doet maar dat het voor de juf heel moeilijk is hem aan moeilijkere werkjes te krijgen, waarom is nog biet duidelijk. "
Dat is volkomen duidelijk: het aanbod boeit hem niet.
De vraag is of het erg is. Het antwoord is nee.
"We staan wel redelijk op 1 lijn, we willen allemaal dat hij zich prettiger voelt, met meer zelfvertrouwen werkjes gaat doen. "
Kijk, dat is nou het trieste. Hij wil geen saaie werkjes doen. Die werkjes veranderen niet, maar hij krijgt wel een gebrek aan zelfvertrouwen in zijn schoenen.
Zo maak je zieke kinderen.
Jammer.
Groet,
Miriam Lavell

Miriam

Je hebt helemaal gelijk, het boeit hem niet, en ik kan hem nog niet eens ongelijk geven ook. Alleen school is school en op school moet je nou eenmaal werkjes maken. Daar kan ik verder weinig aan veranderen. Het enige wat ik kan doen is ervoor zorgen dat de werkjes zo leuk en interessant mogelijk worden voor hem, en verder wordt het ook bij hem ook gewoon een kwestie van uitzitten. Na school kan hij dan doen wat hij leuk vindt.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Trouwens

Ik heb geen zorgenkinderen, het onderwijs ziet deze kinderen als zorgkinderen of maakt er zorgkinderen van. Puur omdat ze net iets anders zijn dan het gemiddelde kind of kleuter. Als je deze kinderen gewoon in hun ontwikkeling zou volgen of ondersteunen zou er geen enkel probleem zijn.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Waarom doe je dat dan niet?

Ayla: "Als je deze kinderen gewoon in hun ontwikkeling zou volgen of ondersteunen zou er geen enkel probleem zijn."
Kijk aan. Je zoon hoeft helemaal geen saaie werkjes te doen. Heeft hij niet nodig. Al dat (zorg-)overleg is onnodig.
Heeft juf zich werkelijk zorgen gemaakt omdat een kleuter uit groep 1 niet uit zichzelf werkjes maakte van groep 2?

Poeh ayla

Ik wens je een lange adem toe, ik heb zo'n makker die school gewoon geen biet aan vindt, sinds dag 1 bij de kleuters....meeveren hoor, anders wordt het een lang traject!

Ja kaatje

Zoon had een onvoldoende voor werkhouding op zijn rapport, ik ben toen meteen naar juf gegaan dat we dit voor een 4 jarige kleuter wel erg negatief vinden. Ik ben echt wel fan van deze school, we hebben bewust de keuze voor deze school gemaakt maar je blijft toch merken dat die kleuterklassen moeizaam gaan. En ik vraag me eerlijk gezegd af if ze dochter herkend zouden hebben. Die werkhes blijven gewoon daar kan ik verder nuets aan veranderen

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Rare school

In groep 1 werkhouding op een rapport en daar ook nog onvoldoendes voor geven? Ik vind het echt raar!!!

Op de school van mijn zoontje krijgen ze al nauwelijks een rapport, maar daar stond iets op als 'kan al geruime tijd zelfstandig en geconcentreerd bezig zijn'. Het tegenovergestelde daarvan kan ik wel bedenken en dat klinkt een stuk minder negatief en veeleisend dan 'onvoldoende'.
En ze hebben sowieso geen werkje-werkjes in groep 1 volgens mij. Alleen groep 2 krijgt wat om ze te leren dat iets af moet.

Niet raar, montesorri

montesorri werkt met een werkjes systeem, dat is de gedachtengang ervan. Die intrinsieke motivatie etc waar Miriam het al eerder over had.
Bij oudste werkt dit redelijk, ze werkt op eiegen niveau en dat gaat goed. Bij jongste gaat dat wat moeizamer omdat zijn intrinsieke motivatie niet helemaal op school gericht is.
Het rapport is gewoon het rapport wat de hele school krijgt, maar hadden uiteindelijk zoiets van ach hij is 4 er komen nog heel wat rapporten

Gebrek aan vertrouwen

Ayla:"Alleen school is school en op school moet je nou eenmaal werkjes maken. Daar kan ik verder weinig aan veranderen."
Daar kun je alles aan veranderen. Hij ontwikkelt zich goed. In plaats van erop te staan dat hij moeilijker werkjes maakt, kun je voorstellen om hem niks te geven. Hij kan zonder.
Ayla:"Het enige wat ik kan doen is ervoor zorgen dat de werkjes zo leuk en interessant mogelijk worden voor hem,"
Dat doe je naar een vaste formule (moeilijker is leuker), zonder naar de werkelijke belangstelling van het kind te kijken.
"Ik heb geen zorgenkinderen, het onderwijs ziet deze kinderen als zorgkinderen of maakt er zorgkinderen van. "
Je doet van harte mee. Overigens: als je gewoon je mond had gehouden dan was de leerkrachten niks opgevallen.
"Als je deze kinderen gewoon in hun ontwikkeling zou volgen of ondersteunen zou er geen enkel probleem zijn. "
Niet druk maken, dat helpt het beste.
"Zoon had een onvoldoende voor werkhouding op zijn rapport, ik ben toen meteen naar juf gegaan dat we dit voor een 4 jarige kleuter wel erg negatief vinden. "
Je had het ook kunnen laten zitten. Wat maakt het uit?
Ayla:"montesorri werkt met een werkjes systeem, dat is de gedachtengang ervan. Die intrinsieke motivatie etc waar Miriam het al eerder over had. "
Je hebt er niets van begrepen. De school ook niet waarschijnlijk, maar jij en de juffen zitten elkaar op te naaien over de rug van je zoon.
Jullie vertrouwen hem niet. Dat is ernstig.
Groet,
Miriam Lavell

Voorland voor hoogbegaafden

In het algemeen gaat het wat de scholen/het systeem betreft zo werken als ayla beschrijft.
De hb-lobby die zo dolgraag extra onderwijsgeld uit het zorgbudget wilde, heeft haar zin gekregen. Dat geld komt er in diverse stimuleringsmaatregelen. De indicatie richt zich op de voortgang: hoog scoren op toetsen = hoogbegaafd. Laag scoren, of wisselend scoren, of dysharmonisch scoren, is een onderwijskundig gebrek dat behandeld moet worden, of dat tot de conclusie moet leiden dat er geen sprake is van hoogbegaafdheid.
Feitelijk: hoogbegaafdheid wordt afgeschaft en vervangen door kneedbaarheid. Ze gaan 'experts' heten in de nieuwe schaal van leerdoelen. Ze halen het expertniveau.
Dit alles om de - ook onder dat deel van de hb lobby sterk levende - gedachte dat IQ zich 1:1 dient te vertalen in onderwijsprestaties (die moet toch minimaal vwo doen). Dat waar dat niet gebeurt er sprake moet zijn van aanpassing in het onderwijs: werkjes een niveautje hoger.
Het effect in de klas, met name in de kleuterklas, is volgens mij nog erger dan toen mijn kinderen nog klein waren. Toen hoogbegaafden nog niet bestonden. Toen alle kleuters nog gelijk waren en gelijk behandeld moesten worden en zich ook gelijk moesten gedragen.
Toen kleuters nog niet konden weten dat ze nu alweer datzelfde suffe schaap moesten plakken om te laten zien dat ze het beter konden dan vorig jaar.
Toen kleuters nog hondjes waren.
Dat worden ze weer. Tophondjes van topfokkers.
Bah
Groet,
Miriam Lavell

Wat is wijsheid bij een kleuter met een voorsprong

Jongste hier is van april. Toen hij naar groep 2 ging kregen wij van diverse andere ouders (jaja, andere ouders hebben ook graag een mening) de vraag: "had hij niet naar groep 3 gemoeten???" omdat hij al kon lezen en rekenen. Cognitief had hij het ongetwijfeld prima gekund, maar het is echt niet in ons opgekomen om hem te versnellen; hij had zijn vriendjes in zijn groep! Zijn juf voelde hem prima aan, hij kreeg wat extra opdrachtjes als hij wilde, een 'echt' leesboekje als de andere kinderen prentenboeken 'lazen' (dag begon met allemaal een boekje pakken in de kring), als er iets te schrijven was mocht hij dat doen etc.
Ik kan me niet herinneren dat hij het door zijn voorsprong moeilijk heeft gehad (nu in groep 4 vind hij het wel 'saai', maar zijn vriendjes zijn ook niet zo enthousiast ) of dat het beter zou zijn geweest als versneld was of bepaalde dingen had gemoeten.
NB zelfde geldt voor Oudste, maar die had diverse ontwikkelingsgelijken onder de kleuters - dus dat is ook een andere situatie.
Een neefje is van februari en die is wel versneld naar groep 2 (na 4 maanden onderwijs dus). Dat gaat ook prima.
Jesse

Ook ervaring met een best wel lui kind

Onze zoon kan ook goed leren. Kon in groep 1 lezen. Kon hele moeilijke puzzels maken. Prima rekenen. Hij is van april. Is gewoon naar groep 1 gegaan daarna naar groep 2. Er zaten meer dan 34 kinderen in de klas dus veel aandacht voor kinderen die voorliepen was er niet. Niet dat onze zoon daarmee zat. Hij vond het heerlijk om binnen een dag klaar te zijn met zijn werkjes en daarna de hele dag te spelen. Kapla was zijn favoriet.

Toen ging hij naar groep 3. Hij liep nog steeds voor. Maar nog steeds was hij niet erg actief. Sterker nog meneer wou geen zonnetjes zijn want dan moest hij alleen maar meer schrijven en lezen. Hij wou wel moeilijkere boekjes lezen dus las hij net zo goed dat hij wel een raketje was maar geen zonnetje. Echt waar. Zo gehaaid is hij. Zo, kon hij wel alle boeken lezen maar hoefde hij niets extra's te doen. Hij kreeg wel rekentijger en levelwerk. Dat vond hij dan wel leuk.

Nu zit hij in groep 4. Tot nu vermaakt hij zich prima rekentijger en extra taalwerk. Wij merken nu dat hij zich toch wat gaat vervelen. Gelukkig zag de juf dat ook en zodra hij zijn rekentijger boek uit heeft gaat hij naar de plusklas om daar een dag van de week levelwerk te doen. Nu pakt hij als hij er zin in heeft af en toe iets uit de levelwerkbox.

Wij maken ons er niet druk om. School is geen snelheidswedstrijd. Onze zoon is geen zorgkind. Integendeel het is een heerlijke jongen. Hij vermaakt zich prima op school. En ja, hij werkt regelmatig onder zijn kunnen. Is dat erg? Nee, in onze ogen niet. Soms vinden wij het wel jammer maar is toch vooral ons probleem. Onze zoon heeft nergens last van. Zolang hij het fijn op school heeft, vinden wij het ook goed.

Onze oudste zoon heeft trouwens veel meer moeite met leren. En echt daar heb je veel meer zorgen om dan een kind dat wel goed kan leren en het verder prima doet maar geen zin heeft in moeilijkere dingen.

Oh, Miriam. Mijn man is hoogbegaafd. Misschien heette dat vroeger niet zo. Maar ook in de jaren 70 in een klein dorpje in Overijssel op een piepkleine dorpsschool hadden ze daarmee te maken. Mijn man werkte toen trouwens gewoon vooruit en deed onder schooltijd boodschappen voor de leraren. Verder speelde hij veel buiten. Hij had een prima kindertijd. Ging na de lagere school naar het VWO (Gymnasium was veel te ver weg vanaf het dorp) en daarna naar het Erasmus. Hij heeft nu een heel goede baan. En geen enkel trauma omdat hij zich zo verveelde en niet serieus genomen werd. Hmmm, misschien is dat ook wel de reden waarom hij zich nooit maar dan ook nooit een seconde druk maakt over onze zoon. Komt allemaal wel goed volgens hem.

Stimuleren of niet

Jesse, het is eigenlijk tamelijk simpel uit te leggen aan de hand van wat Maria Montessori ontdekte.
Ze deed haar ontdekking in de tijd dat kinderen met een ontwikkelingsachterstand nog opgeslogen werden in kale ruimtes zonder enige stimuli.
Het was de tijd dat ook in Nederland de baby's nog ingebakerd aan de kapstok hingen, totdat ze gingen praten (het zelf aangaven).
"Breng ze in een stimulerende omgeving" (praat met je baby, daar leert ie van), is voldoende voor de grote bubs.
Dan zijn er nog kinderen die wel extra stimulering nodig hebben. Dat zijn de kinderen die in die stimulerende omgeving niet komen tot vaardigheden die de meeste kinderen al wel hebben.
Met hen moet je aan de slag. Aanhaken bij de belangstelling.
De grote bubs hobbelt mee en heeft genoeg aan het algemene aanbod. Het ene pikken ze op in de klas, van de juf of van elkaar, het andere er buiten van de ouders, vriendjes of tv.
Er zijn ook kinderen die aan een half woord genoeg hebben. Die zichzelf leren lezen, die ineens als een beer kunnen rekenen, die (je gelooft je ogen niet) van de ene dag op de andere iets kunnen waarvoor normaal gesproken instructie, oefening en training nodig is.
Die kinderen hebben geen lesjes nodig. Het gevaar is zelfs dat het aanbod in lesjes ze afremt. Van die kinderen weet je niet waar ze wat van leren.
Wetenschappers roeren ook met stokjes in het zand. Kunstenaars knoeien ook met verf en vormen. Uit gewone bezigheden is ondoorgrondelijk veel te leren.
Deze kinderen in de vorm van het gangbare duwen, kan schadelijk zijn. Zeker als ze nog kleuter zijn, de dingen vooral voor zichzelf doen, en ze zodra ze wel bestendig op zichzelf en hun omgeving kunnen reflecteren, geheel naar waarheid de bevinding doen dat het werkje geen enkel nut dient.
"Waarom zou ik?"
Er rolt niet meer uit dan een compromis: kind heeft school niet nodig, maar moet toch naar school.
Een beetje geven en nemen tussen beide en als iedereen tevreden is, geen enkele reden om iets te doen.
Bij Erik van de Boom (nationale knuffel hb-er) is het helemaal goed gegaan. Met vooral het resultaat dat school, dat gedoe met die lesjes in volgorde, voor hem zo kort mogelijk geduurd heeft en hij nu alweer (sinds zijn 13e) helemaal vrij is om zelf te kiezen waar hij zich op concentreert en wat hij leert.
Hij kiest voor muziek. Niemand die in paniek achter hem aanzit om zijn wiskundige talenten te benutten. Ja, hij staat wel ingeschreven op de universiteit, doet ook wel wat vakken, maar stelt zelf zijn prioriteiten.
Er is overigens niks mis met het overslaan van groepen. Daar hoef je niet eens hoogbegaafd voor te zijn. Om je kleuter van gezeur aan de kop te verlossen en weer de kans te geven om gewoon mee te hobbelen met de omgeving, kun je 'm ook naar groep 3 of zelfs 4 sturen.
Zolang je maar niet in paniek raakt over details. Dan is er niks aan de hand. Er is geen reden om kinderen die uit alles zich voornamelijk zelf ontwikkelen, op de huid te zitten met lesjes die bedacht zijn voor kinderen die dat niet doen.
Groet,
Miriam Lavell

Haha

Woehahaha de nationale HB knuffel, haha ik moet eerlijk bekennen dat ik hem ook wel zo zag, Dat kind kan alles, goed leren, creatief, hij is leuk, adrem. Het perfecte voorbeeld van een HB kind wat het goed doet.

Maar ik vertrouw mijn kind zeker, wat hij nu kan heeft hij niet in de klas geleerd en zeker niet van ons, hij heeft het vooral geleerd van veel spelletjes Mario racen en voetbal. Ik weet zeker dat het met hem goed komt, echt waar. Jij zegt dat we hem gewoon geen werkjes moeten laten doen, goh als dat nou eens kon. Het is een school, geen speeltuin. Ik ben het trouwens 100% met je eens hoor, die werkjes hebben bij hem weinig toegevoegde waarde, maar verlangen dat ze hem niets geven kan ik niet doen. Heeft de juf dadelijk 20 andere ouders op de stoep staan die ik ook niet willen dat hun kinderen werkjes maken. Hij moet dus iets doen

Daarom

Wordt oudste komend jaar nog een 2e keer versneld, qua werk maakt het verder niets uit, ze heeft haar eigen werk en doet eigenlijk niets klassikaal meer mee, maar het maakt wel haar schooltijd korter. In welke klas zij fysiek maakt dus weinig uit zolang zij haar eigen ding maar op haar eigen niveau kan doen en de juf of meester haar hiermee kan helpen en ondersteunen

Breien

Mijn dochter mocht niet lezen in de kleuterklas, dat deed ze thuis maar. En eigenlijk was dat ook niet echt de bedoeling, wij werden ervan beschuldigd dat wij haar dat geleerd hadden (net alsof wij daar tijd voor en zin in hadden). En ook zij was liever lui dan moe, maar haalde wel goede CITO scores omdat dat een uitdaging was.

Ik stelde voor haar te leren breien, haken enz. Daar kon ze tenminste later nog wat aan hebben. Het zou niet werken bij anti-knutsel-kinderen, maar voor mijn dochter zou het een zeer leerzame oplossing zijn geweest. Maar natuurlijk mocht het niet.

Wat een flauwekul

ayla:"Ik ben het trouwens 100% met je eens hoor, die werkjes hebben bij hem weinig toegevoegde waarde, maar verlangen dat ze hem niets geven kan ik niet doen. Heeft de juf dadelijk 20 andere ouders op de stoep staan die ik ook niet willen dat hun kinderen werkjes maken. Hij moet dus iets doen"
Wat een onzin. Jullie zijn het er toch over eens dat hij vooruit is? Dat is met die 20 andere gevallen toch niet zo? Bovendien: zal jou een biet wezen. Waarom neem je daar een voorschot op?
Overigens krijg ik uit jouw schrijfsels steeds maar de indruk dat jij zelf een diep geloof hebt in cijfers, werkjes, volgorde der dingen en micromanagement. Je schuift de verantwoordelijkheid nu van je af richting school, maar uit je eigen verhalen blijkt dat je eigen aandeel groot is.
Groet,
Miriam Lavell

Werkjes

Je hoeft niet te verlangen dat hij geen werkjes krijgt, maar Je kunt natuurlijk wel met de juf afspreken dat ze er niet zo'n punt van maken hoe hij er mee omgaat.

Niet waar

wat zou jij doen dan, je zou naar de juf gaan en zeggen dat hij omdat hij voorloopt geen werkjes meer hoeft te maken en de hele dag mag aanklooien in de bouwhoek? En je denkt echt dat er een juf is die daar in zou meegaan. Dat vind ik nou weer naief.

ik krijg juist steeds meer het idee dat verbreden en verdiepen bij kleuters gewoon heel moeilijk is. Waar het bij oudste nu vrij gemakkelijk gaat het gewone lesprogramma los te laten en haar op eigen niveau te laten werken, zien we bij kleuterzoon het zelfde probleem als dochter in de kleuterklassen had.
kind loopt voor, leerkracht vindt dat er iets van werkjes gedaan moet worden, rpoberen moeilijk werk maar kind schrikt zich het laplazerus daarvan en wil het niet doen, dus gaan ze weer terug naar de makkelijkste werkjes waar kind ook weer geen zin in heeft. Ondertussen krijgt het kind een naam dat het wiebelig en ongeconcentreerd is.

wat jij voorstelt zou ideaal zijn maar ik denk onmogelijk

Sterker nog

"wat zou jij doen dan, je zou naar de juf gaan en zeggen dat hij omdat hij voorloopt geen werkjes meer hoeft te maken en de hele dag mag aanklooien in de bouwhoek? "
Ja. Dat heb ik gedaan zelfs. Daar heb ik nog e.e.a. aan toegevoegd, namelijk aan mijn zoon uitgelegd dat sommige juffen een tamelijk kortzichtige visie hebben op het nut van lesjes. Dat het ze helemaal niet gaat om wat ervan te leren is, maar om brave gehoorzaamheid.
Ik heb mijn zoon geleerd dit soort suffe juffen te paaien en ik ben daar noodzakelijkerwijs in groep 1 mee begonnen.
Nog iets heel anders: Ik heb mijn zoon vertrouwd in zijn ontwikkeling. Heb hem uitgelegd dat de onvoldoendes die hij kreeg helemaal niks betekende. Dat de juffen hem dom vonden vooral aan de juffen lag. Ik heb hem voorspeld dat hij op een dag ineens met andere ogen bekeken zou worden. Die voorspelling kwam naadloos uit.
Ik heb naar hem geluisterd als hij thuis kwam met klachten over school. Ik heb hem ideeën aangedragen hoe daarmee om te gaan (rollenspel). Ik heb de moeilijke verhalen van de juffen tijdens de tien-minuten gesprekken gerelativeerd en gewoon gezegd dat ik niets geloofde in de systematiek die ze toepassen.
En inderdaad, dan kwamen er uiteindelijk zinnen als: maar iedereen moet het doen, hij dus ook.
Goed, dan weten we waar we aan toe zijn. Hij moet gewoon gehoorzamen. Om zijn ontwikkeling gaat het helemaal niet.
En uiteindelijk heb ik natuurlijk ook een andere school gezocht. Waar zoon zich gaandeweg steeds volwassener ging gedragen, lukte dat met de juffen maar niet.
Andere school, nieuwe kansen.
Groet,
Miriam Lavell

Niet waar

Het is niet hetzelfde als met Ayla dochter. Zij was diepongelukkig. Je moest dus wel voor haar op de bres om iets te regelen.

Je schrijft zelf dat je zoon zich prima vermaakt maar geen extra werkjes wil doen.

Dat is echt niet hetzelfde. Je maakt je zorgen dat je zoon zich net als je dochter gaat vervelen en ongelukkig wordt. Maar dat hoeft niet. Er zijn ook genoeg begaafde kinderen die niet ongelukkig op school zijn. Die niet een apart lesprogramma nodig hebben. Die lui zijn en zich toch niet vervelen. Misschien is je zoon er zo eentje. Wij hebben thuis ook zo'n exemplaar.

Wat gebeurt er trouwens als je nu even niets doet?

Zo laten

Je kan het natuurlijk ook gewoon zo laten. Hij moet elke dag blijkbaar een werkje doen (en doet dat uiteindelijk ook) en verder kan hij gewoon spelen. Zolang hem dat bevalt lijkt me er niks aan de hand. Volgend jaar groep 2 zie je dan weer verder. Een klas overslaan kan altijd.

Een kleuter die het niet leuk vind om simpele werkjes te doen lijkt me sowieso niet erg zorgwekkend. Er zijn sowieso genoeg kinderen die school niet leuk vinden en ook nooit leuk zullen vinden. Hoeft ook helemaal niet. Je kan heen intelligent zijn en toch school niet leuk vinden.

Zolang hij zich met spelen vermaakt lijkt me er verder weinig aan de hand.

Het nadeel van een klas overslaan kan wel zijn dat er ongelovelijk op hem gelet gaat worden en alles wat hij doet onder de microscoop komt te liggen. Heel vermoeiend voor een kind lijkt me dat.

Ayla

Ayla er is een heleboel mogelijk aan verbreden en verdiepen in de kleuterklassen. Maar dan moet juf het wel willen. Jouw school staat open voor beleid voor slimme kinderen, maar van wat ik lees, is dat beleid nog niet doorgedrongen tot de kleuterklassen. Misschien wordt het tijd om het eens hogerop te zoeken, zodat de kleuterjuf haar deskundigheid ook wat bijgespijkerd krijgt. Want lesjes die hij nu moet doen zijn ten eerste doodsaai en ten tweeede leert hij er niks van, behalve - en daar heeft Miriam blijkbaar heel erg geluk mee gehad dat dat voor haar kinderen geen probleem is gebleken) - dat het normaal is dat je wat je op school moet leren allang kunt. Òf als er per ongeluk iets bijzit dat hij nog niet kan, dat het normaal is om alles wat nieuw is in een keer te kunnen. En op die ervaring zijn al heel wat slimme kinderen later enorm vastgelopen, omdat ze er niet mee om konden gaan toen het anders werd. Soms kun je voorspellen dat dat fout gaat gaan (mijn oudste). Soms is het niet zo duidelijk (mijn jongste).

Maar op zich is er natuurlijk niks tegen werkjes doen als kleuter. Maar dan natuurlijk wèl werkjes waar hij wat van leert. Het rare is dat juffen vaak wel de voorsprong zien, maar dus niet de conclusie kunnen trekken dat het werkje niet past. Misschien kun je haar eens vragen waarom kinderen werkjes moeten doen. En dan met de doorvraag waarom die werkjes dan een bepaald niveau moeten hebben. En als dan het kwartje nog niet valt of ze denkt dat bij een normale kleuter werkjes op peuterniveau een jaar lang goed zullen werken. Als ze dan eindelijk snapt dat dat niet zo is, waarom zij denkt dat het voor jouw kind wèl gaat werken. En of het niet veel beter is om zijn concentratie, fijne motoriek etc. te oefenen met dingen die wel passen en dus waarschijnlijk leuk voor hem zijn. Òf - want anders krijgen we weer dat dingen niet altijd leuk hoeven zijn, omdat mensen het verschil tussen niet altijd en altijd niet weigeren te begrijpen - als hij dan toch iets niet leuk vindt, het in ieder geval wèl nuttig voor hem is.

@Miriam: Mijn jongste zit in groep 1 en krijgt werk op niveau. verplicht. Hij is ook van vrijheid, blijheid en zit liever in de bouwhoek. Toen hij nog in groep 0 zat, hebben ze dat geprobeerd met als gevolg een kind met een overschot aan energie dat heerlijk de boel op stelten zet 's middags. 's Ochtends een verplichte dosis denkwerk, waarbij hij er nog al eens tot zijn verbazing achterkomt dat het nog leuk is ook, ook al moet hij er moeite voor doen, voorkomt dat. Fijn voor juf en fijn voor kind. Een andere optie zou een groot bos voor de deur zijn, waar alle kinderen veel meer dan nu gebeurt in zouden kunnen buitenspelen. Dat lijkt me zowieso veel beter voor alle kinderen in Nederland, maar die optie is helaas niet haalbaar. Dus ja, graag werken en graag op niveau. En da's ook goed voor kinderen die anders geen overlast geven. Uitdagen en uit de comfortzone halen, zo hoort goed onderwijs te zijn. Ook als die comfortzone veel verder ligt dan bij de meeste leeftijdsgenoten.

Dat verandert iets

Volgend jaar al wordt de Cito eindtoets de verplichte eindtoets. Zelfs als de wet die dat moet regelen nog niet is aangenomen. Het spel is al op de wagen, de methodes zijn al veranderd, de nieuwe toetsen liggen al klaar om naar de scholen gestuurd te worden.
Dan ook worden de taal en rekentoetsen naar referentieniveaus afgenomen. Je hoeft niet heel erg voor te zijn om het (deel)niveau F te halen (gelijk aan C op cito). Met dat (deel)niveau ben je feitelijk klaar met de lesstof uit die klas.
Er kan nog iets geschoven worden met aanbod op S, maar dat is al snel lood om oud ijzer, want dat raakt aan de stof van de volgende groep.
Waar voorheen zittenblijven voor scholen de makkelijkste oplossing was (geen extra ondersteuning nodig), wordt versnellen dat door deze nieuwe werkwijze. Heel erg op een kind letten, wordt dan niet nodig en scholen willen dat ook niet. Dat kind scoort toch wel F. S of E scoren hoeft niet. De toetsen zijn methode-onafhankelijk. Er hoeven geen lesjes voor gemaakt te worden.
Maar het belangrijkste en ongeacht inrichting van het onderwijs: als je het er allemaal over eens bent dat het kind voor is (staat als een paal boven water), dan kun je met zijn allen afspreken dat je er even vanaf blijft. Zeker als dat kind de kont tegen de krib gooit.
Groet,
Miriam Lavell

Je maakt problemen

“Hij mag kiezen wat hij doet, groep 1 of groep 2 werk en hij kiest dus zelf voor groep 1 want meestal minder werk. Ook gaat hij niet uit zichzelf schrijven want moeilijk. Idem voor lezen, hij doet het niet uit zichzelf want moeilijk. Juf vindt dat je hem vooral niet moet dwingen wat we dus ook maar niet doen terwijl ik wel het gevoel heb dat als er er een beetje dwang werd uitgevoerd hij het zo zou oppakken. Het is gewoon een kind wat je af en toe ene duwtje moet geven.“ Je zoon mag kiezen en hij kiest. Hij kiest alleen niet wat jij wil. Juf vindt dat hij niet gedwongen moet worden, zoon heeft geen behoefte aan moeilijker werkjes, jij vindt dat hij een duwtje moet krijgen. Juf en zoon zijn het eens, jij wil het anders.

“Die kleuters moeten 5 moetwerkjes per week maken, welke dat zijn hangt op een planbord, groep 1 heeft andere moet werkjes dan groep 2. Het is geen drama als ze de moetwerkjes niet afkrijgen maar het is wel het streven dat ze in de loop van de ruim 2 kleuterjaren leren deze binnen een week af te hebben.” Nou, wat is het probleem dan? De werkjes hoeven niet persé allemaal af en je zoon zit nog geen jaar op school.

“De rest van de week klooit hij wat aan in de bouwhoek, knutselt wat, maakt kralenplanken. En dat vinden we ook prima want dat hoort ook erbij. Waar het ons om gaat dat de afspraak die we hebben gemaakt dat hij werkjes op niveau zou krijgen in de praktijk heel moeilijk lijkt te gaan en dan inderdaad voornamelijk omdat zoon totaal geen behoefte aan die werkjes heeft.” Noem het maar aanklooien, spelen in de bouwhoek en knutselen. Vindt hij spelen in de bouwhoek en knutselen moeilijk, eng, saai of vervelend of doet hij het graag?

“Wat we merken is dat hij steeds meer tegenzin begint te krijgen, werkjes zijn moeilijk of eng. School is niet echt leuk meer vanwege die werkjes.” En jij wil hem verplichten voortaan vijf moetwerkjes van groep 2 te maken? Hoe precies moet dat school leuker maken voor hem?

skik