Zelf groepjes laten maken

Mevrouw75 schreef op 05-12-2023 om 21:42:

[..]

Dat werkte in dit geval niet. Een groot verschil.

Nou ik geval van mijn zoon werkte het niet, maar toen ik dat deelde met diverse mensen in mijn omgeving gaven zij ook voorbeelden van een vergelijkbare situatie. 

Bakblik schreef op 06-12-2023 om 06:39:

[..]

Dream on! Vroeger werd ik gepest en moest ik weerbaarder worden, nog zonder training ik kreeg steeds te horen dat ik "van me af moest bijten". Dat maakte het gepest alleen maar erger.

10 jaar geleden werd mijn zoon gepest en hij moest naar weerbaarheidstraining. De pesters niet. Hij was toen 8.

Onlangs hoorde ik nog van ouders van jonge kinderen waarvan het gepeste kind weerbaarder moest worden.

Ja zo werkt dat! Ze sturen de gepeste naar een weerbaarheidstraining, en nu maar klagen dat de wereld zo hard wordt!

BritgetJones007 schreef op 06-12-2023 om 08:05:

[..]

Hier was ik inderdaad ook erg benieuwd na. Want hoe kan dit steeds 'goedgepraat' worden??

Als ik in dit Topic lees, dat een mevrouw van in de 30 hier heel hard om moest huilen, dan geeft dit toch de pijn aan die hierachter schuil gaat, van het nooit gekozen worden?

Of een moeder, die in een ander topic aangaf, dat haar zoon nachtmerries kreeg, door opgelopen trauma's van het zelf groepjes moeten maken en als laatste of nooit gekozen worden.

Of mensen die aangaven hierdoor een blijvende hekel aan teamsport te hebben gehouden.

Of mensen die aangeven, dat hun zelfvertrouwen en eigenwaarde is aangetast daardoor. Verdrietig zijn en angstig waren als kind voor dit soort momenten...

Dan ben ik inderdaad heel benieuwd hoe hier op de pabo over onderwezen wordt.

Want leermomenten en ontwikkelingsmomenten creëeren als leerkracht, dat kan ook op andere manieren.

En schokkend, vond ik het voorbeeld van reageerder die nooit of als laatste gekozen werd en een oplossing had bedacht en voorgelegd aan de gymleraar: "laat mij dan groepjes kiezen", maar dat de gymleraar aangaf dat een slecht idee te vinden.....? Dit is dus willens en wetensdeze persoon in een kwetsbare positie brengen. Sprake van machtsmisbruik, want wat bezielt zo'n leerkracht??

Kom op dat moet anders kunnen...

Het kan ook zijn dat onderzoek aantoont dat ondanks de dramatische gevolgen op individueel niveau de huidige aanpak op groepsniveau toch de beste is. Maar dat is gissen als we niet weten wat de onderzoeken zeggen als die er zijn.

Ysenda schreef op 06-12-2023 om 06:56:

Wat ik me afvraag is wat hierover op de pabo en andere opleidingen onderwezen wordt en wat de onderzoeken zeggen.
Wordt er uberhaubt onderzoek gedaan?
Wellicht naar het aantal maar naar de resultaten van oplossingsstrategien?

Want ik lees hier dat al jaren de gepeste moet veranderen maar nooit dat de pester naar training moet. Of dat er juist ingegrepen wordt op het niveau van de meelopers of de ouders van de pesters. Dus waarom doen we dit want als je doed wat je deed krijg je wat je had.

Docenten, kunnen jullie hier wat over vertellen? Niet alleen voor de pabo maar ook voor de middelbare en mbo docenten, de klasse assistenten opleiding.

Dat komt omdat je een redelijk nauw blikveld toegeworpen krijgt. Er wordt behoorlijk hard gewerkt aan groepsgedrag, aan pestgedrag, aan van alles. 

Ik heb net ook nog een linkje geplaatst, die over dat rampzalige lezen van Nederlandse kinderen, dat er gelukkig óók een lichtpuntje is in al die Pisa rapporten: in Nederland wordt minder gepest dan in andere landen. En dat is niet zomaar hoor. 

Als op de lagere school groepjes door de leerkrachten worden ingedeeld en begeleidt als één van de manieren om pesten en uitsluiten tegen te gaan prima maar doe het vooral in de klas onder deskundige leiding.
Als huiswerkopdrachten vind ik dit niet geschikt. Als ouder heb je vaak niet alles door en ik zou niet graag door onwetendheid een kind kwetsen.

In 2 gym is het in de klas van mijn zoon een tijd gedaan en dit betekende helaas voor het gepeste kind niet dat het pesten ophield.
De realiteit was dat rustige groepjes gehusseld werden jongens en meisjes door elkaar om het jongetje een veilig klimaat te bieden terwijl het groepje pesters niet werd opgebroken die mochten gewoon met hun vriendengroepje opdrachten maken. Dit verbeterde de sfeer in de klas niet de rustig kinderen werden daar op een gegeven moment opstandig van het was een roerige tijd. Als ouder heb ik nog nooit mijn zoon zoveel moeten begeleiden  om uiteindelijk een redelijk werkstuk in te leveren.
Er waren ook best veel groepsopdrachten en als deze bemoeilijkt worden door onpractische groepjes kosten ze zowel leerling als ouder veel tijd.

Pesten en uitsluiten is heel erg en daar moet alles aan gedaan worden om tegen te gaan. Maar ik vind het naïef om te denken dat het probleem is opgelost door alle groepjes door de docent te laten maken.

De juf die mijn kind indertijd naast de pester in de klas zette, was 1 jaar van de pabo af. Dat mijn dochter elke dag werd geschopt, geslagen, laten struikelen en spullen afpakken werd door haar afgedaan als ‘meidenvenijn’. Het is dus niet een ouderwets idee ofzo, dit was een heel jong iemand. Ik weet niet of ze dit zo leren op de pabo of dat het eerder onervarenheid was. Ik denk het laatste.

We hebben toevallig voor de jongste het laatst met de juf gehad over de vorming van groepjes. Ons kind viel er als de kinderen zelf groepjes moesten maken vaak buiten. Ze is later in deze klas gekomen en de kinderen kennen elkaar beter dan haar. Ze moest dan soms ook nog gaan vragen of ze bij een groepjes mocht aansluiten en queenbee van het groepje moest er dan nog een paar dagen over nadenken of dat van haar wel mocht.

Nu gebruikt de juf af en toe een website om willekeurig groepjes of koppels te vormen. Ik vind het heel fijn dat ze ons serieus heeft genomen. Ons kind moest al een keer met een jongen samen en een keer met queenbee. Ze vindt dat niet altijd leuk, want het is dus willekeurig met wie je moet, maar ik denk wel dat de kinderen beter leren samenwerken hierdoor.

Samen met dat jongetje moesten ze een vraag stellen aan iemand en dat jongetje vond dat hij de vraag ging stellen. Maar m’n dochter heeft met hem afgesproken dat zij ook iets mocht zeggen en dat hebben ze ook zo gedaan. Uit zichzelf zouden deze kinderen elkaar niet hebben uitgekozen, maar ze zijn er wel samen uit gekomen.

Met queenbee liep het in eerste instantie fout. Ze moesten een opdracht doen thuis en hadden afgesproken dat bij haar thuis te doen, maar dan spraken ze af om dit op dag x te doen en dan ging zij op die dag voor de neus van ons kind met andere kinderen spelen die middag. Toen heb ik de moeder geappt wanneer het kind kon en hebben ze uiteindelijk de opdracht gedaan. Ook zij zijn er met een beetje hulp dus uit gekomen en het was ook nog best wel gezellig volgens m’n dochter.

Onze andere dochter zit op de middelbare school. Daar hebben ze soms groepsopdrachten. Daar vind ik wel dat soms de begeleiding van de docent echt tekort schiet, in elk geval in de brugklas. Hij deelt een paar blaadjes uit, je moet een groepje vormen en succes er maar mee, terwijl die kinderen geen flauw idee hadden hoe je zoiets aan moet pakken. Met als gevolg heel veel ruzie en een opdracht die heel erg veel tijd kost. Terwijl als hij even erbij gezegd had dat elk kind 1 onderdeel moest doen en dan gezamenlijk de vergelijking, dan had dat meteen een raamwerk gegeven om afspraken te maken onderling.

BritgetJones007 schreef op 06-12-2023 om 08:50:

[..]

Ik vind de dramatische gevolgen op individueel gebied dan de doorslag geven. Dat lijkt mij logisch. Er zijn namelijk andere manieren ook om diezelfde ontwikkeling te stimuleren die niet schadelijk zijn

Britget hoe heb jij hier zelf als ouder mee te maken (gehad).

Hoe oud zijn jouw kinderen. Om jouw posts beter te kunnen plaatsen vind ik het handig om te weten of je ervaring hebt met kinderen op de basis en middelbare school.

Het is inderdaad wetenschappelijk bewezen dat een aanpak op groepsniveau het beste werkt. Juist de passieve meerderheid - de kinderen die niet actief pesten, maar meelachen of het pesten negeren - maakt het verschil in de klas. Ook de leraar moet consequent optreden tegen pesten. Pestgedrag is namelijk een signaal van onveiligheid in de groep. Wij gebruiken KiVa - een Finse methode - maar er zijn anderen die werken. 

Er wordt niet veel aandacht aan besteed op de Pabo, hoewel dat wel beter wordt heb ik het idee. Eigenlijk moet je in 4 jaar Pabo sowieso zoveel leren dat nergens genoeg aandacht aan besteed wordt. Maar alle basisscholen hebben een verplicht pestprotocol en ik kan je verzekeren dat bijna alle collega's het enorm belangrijk vinden. Belangrijker dan taal en rekenen. Helaas heb je gewoon niet alles door als docent, en hoe ouder de kinderen worden, hoe meer het juist ook buiten school gebeurt (en bijvoorbeeld via sociale media). Vaak zijn de verhalen ook complexer dan slechte dader - goed slachtoffer. Dat meisje dat op woensdag je dochter haar tas afpakt en in de sloot gooit (en dat is vreselijk en keur ik volledig af) zit op donderdag huilend bij mij na school omdat ze niet naar huis durft omdat haar moeders nieuwe vriend gewelddadig is. Dat is geen excuus om te pesten, maar ik kan beide meiden niet in hun sop laten gaarkoken natuurlijk. Ze zijn immers pas 10 jaar oud. 

En weerbaarheidstraining is geen straf (alle kinderen krijgen hier weerbaarheidstraining door middel van rots en water lessen). Ook dat kan helpen. Jij bent niet schuldig als gepeste, maar dat betekent niet dat je geen enkele invloed op je leven kan uitoefenen en je er bij neer moet leggen dat je een speelbal van het lot bent. Net als vrouwen die een zelfverdedigingscursus doen. Natuurlijk, die engerd die jou wil bespringen moet met z'n poten van je af blijven, maar het kan een goed gevoel geven als je weet hoe je z'n neus moet breken mocht het nodig zijn. Maar weerbaarheidstraining als enige oplossing werkt natuurlijk niet. Je kunt zo weerbaar zijn als een ijsberg, maar als er niemand je steunt eindig je toch altijd weer op de bodem. Pesten is een groepsprobleem. 

En natuurlijk komt pesten bij ons op school ook voor en heb ik er mee te maken. En ja, dan doen we ook wat met de pesters die in het oog springen, bijvoorbeeld confronteren en verantwoordelijk maken voor gedrag, en bijvoorbeeld een sociale vaardigheidstraining. Maar ook dat alleen lost het probleem niet op, want pesten is een groepsprobleem. 

We zijn allemaal verantwoordelijk voor pestgedrag in de maatschappij. De kinderen, maar ook zeker de volwassenen, docenten, ouders en iedereen.