Zoon verknalt het steeds weer
Mijn zoon van zestien… ik weet echt niet meer wat ik ermee aan moet! Hij is van havo/vwo afgezakt naar vmbo’t en heeft afgelopen jaar met hangen en wurgen zijn diploma gehaald. Ergens halverwege die martelgang is ook de diagnose add gesteld. Hij slikt medicatie en dat helpt wel iets, maar dan vooral met concentreren in de klas. Plannen, vooruitdenken, prioriteiten stellen blijft een probleem. Ik hoopte dat het met een mbo beroepsopleiding allemaal anders zou worden. Hij was moeilijk te motiveren voor al de basisvakken maar nu zou hij gaan doen wat hij leuk vindt en iets waar hij zelf voor heeft gekozen! In eerste instantie was hij erg enthousiast. Maar we zijn nu 3 maanden op weg en voor zeven van de dertien vakken staat hij gemiddeld onvoldoende… In zijn lijst staan nogal wat enen wegens niet inleveren of verkeerd inleveren. Er staan soms hoge cijfers tegenover, maar die heffen de vele enen onvoldoende op.
Het duurde een aantal weken voor ik van de opleiding de inlog van Magister kreeg. Toen ik voor het eerst inlogde, schrok ik me een ongeluk. Meteen een gesprek aangevraagd. Zoon praat lekker mee in dat gesprek. Volgens mij heeft hij dan ook echt het idee dat alles anders gaat worden op dat moment… maar de dag daarna pakt hij het weer zo onnozel aan.
Tijjdens het gesprek werd besloten dat de mentor er de vinger op zou houden, hij staat nu op de wachtlijst voor hulp met plannen (aanbod vanuit school), en ik zou thuis meer begeleiden met huiswerk… maar uiteindelijk blijkt dat ik er toch te weinig zicht op heb. Mijn zoon vraagt niet om hulp, sterker, hij heeft alles onder controle, tot het moment dat er weer een één wordt bijgeschreven. Dan blijkt dat hij het toch niet goed had ingeschat… het voorwerk niet heeft gedaan, het plannen, de juiste lesstof. Dan snapt hij ook niet hoe hij het zo ver heeft laten komen, want vaak gaat het om iets wat hij zonder moeite had kunnen voorbereiden, of leren, maar is vergeten, is blijven uitstellen of hij heeft de opdracht half gedaan.
In Magister staat regelmatig: ‘zie mail’ bij het huiswerk… maar die mail zie ik niet. Ja, nu pas heb ik geëist dat ik de inloggegevens krijg van zijn mail omdat hij het me blijkbaar zelf niet kan vertellen… Zo loop ik continu achter de feiten aan, want nu al staat hij op een achterstand en voelt het alsof ik kostbare tijd verloren heb laten gaan. En het loopt nog niet goed, dus wie weet hoe lang ik een modus heb gevonden waarin ik hem wél kan ondersteunen?! Ik kom ’s avonds ook moe thuis en heb om die reden waarschijnlijk iets te makkelijk geleund op zijn antwoord “Ja, ik heb al mijn huiswerk af hoor, mam…”. Ik heb sancties ingesteld als na 22.00 laptop en telefoon inleveren… met als gevolg dat hij te laat op school komt, want hij gebruikt zijn telefoon immers ook als wekker en dus mag ik me schuldig voelen. Ik weet het dus gewoon niet meer en word er zo wanhopig van en reageer ook niet bepaald constructief.
En ja, hij moet het doen. Maar je kunt tegen een 16-jarige ook niet zeggen: zoek het maar uit. Het helpt hem niet als-ie van deze opleiding af moet. Ik zou ook niet weten wat dan, het past namelijk wel erg goed bij hem. Het is een creatieve opleiding maar er is weinig sturing. Er wordt gezegd: je zit hier voor jezelf. Zou een 16-jarige dat al aan kunnen, met zijn problematiek? Hij heeft overigens verder geen druk leven, geen baantje, geen sport... en thuis hoeft hij eigenlijk niks te doen. Z'n kamer bijhouden en persoonlijke verzorging (waaronder ik ook versta: wat te eten maken voor jezelf) is al pittig genoeg voor deze puber. Een nieuwe opleiding is een schone lei… maar die weet hij met dit gedrag snel uitzichtloos te maken en dan begint het weer opnieuw, ik vind dat geen optie maar er komt een moment dat de school besluit dat ik niks meer heb te vinden! Heeft iemand een idee wat ik nog voor stappen kan nemen?
Goed hoor
Je bent nu net de goede weg ingeslagen. Zelf meekijken met zijn inloggegevens, mails lezen, helpen met plannen en organiseren, ook op school wordt dat ingezet, je weet al dat hij niet zelf om hulp vraagt.
Dat zou ik even de kans geven.
Zelf vind ik het handig om op zondag even samen te kijken hoe de week er uit ziet en welk huiswerk er is voor welke vakken en dan kijken wat er al af is en wat er nog moet en dat dan per dag in te plannen, bij voorkeur in zijn agenda, met tijdstippen erbij waarbij jij de actie in gang kunt zetten.
Als je daar zondag al een overzicht van hebt kun je dat ook in je werkweek makkelijker even aan de gang zetten.
Ik deed dat hier direct na het eten, voor die tijd was ik op mijn werk en kon een kind ook even ontspannen.
Maak je niet druk over wat nu niet lukt, het is nu een beetje onoverzichtelijk, maar kijk wat je al wel af kunt krijgen samen met hem.
Het moet wel haalbaar blijven.
En pak niet zijn spullen af. Buiten de tijd dat hij aan zijn huiswerk zit, na het eten, kan hij daar gewoon gebruik van maken.
Je bent net begonnen het goed op te pakken, dat kost ook even tijd voor het inwerkt.
Zelfs al zou het niet genoeg zijn en gaat de school muiten, is het een goede routine die je nu samen opbouwt.
Bovendien kun je dat aangeven op school, jullie zijn wat laat op gang gekomen maar het gaat de goede kant op. Later kun je altijd nog zaken inhalen die noodzakelijk zijn.
Bepaal prioriteiten, wat moet nu af en wat kan wachten, plan het in. En probeer niet teveel in paniek te raken van de cijfers nu, vooral niet als blijkt dat er progressie in gaat zitten.
wekker
Koop in ieder geval een andere wekker voor hem.
Sterkte.
computer afpakken
dat kun je ook gewoon afspreken. Een kind van mij doet dat, die zegt: mam, je moet nú mijn computer afpakken en verstoppen! En dan doe ik dat. Als hij inziet dat het bescherming geeft, vallen er misschien afspraken te maken.
Medicatie
Medicatie alleen is niet voldoende. Het helpt iets met concentratie in de klas, maar meer ook niet, is ook mijn ervaring. Naast medicatie moet er altijd professionele begeleiding zijn met plannen, strategieën, executieve vaardigheden zeg maar. Ritalin oid. is helaas geen wondermiddel. Is het voorgeschreven door een psychiater? Ga daar naar toe en zeg dat je zoon meer nodig heeft dan alleen de medicatie. Psychiaters weten dat en kunnen je verder helpen of verwijzen.
hetzelfde
alleen is ons kind wat jonger. 12 en nu 2 gymnasium. slim genoeg voor het vwo maar ook een diagnose add. haalt ze een 8 voor een toets komt daar weer een zware onvoldoende van een vergeten toets of een vergeten opdracht bij.
daarbij is ze ontzettend snel overprikkelt. alle geluidjes etc tijdens toetsen komen binnen bij haar. Haar punten vliegen alle kanten op. ik wordt er doodnerveus van.
Ik maak nu samen met haar een weekplanning, waar voor iedere dag precies op staat wat ze moet doen. Ik hou haar magister continu in de gaten en werk het schema bij.
inschatten hoelang het duurt om iets te leren kan ze niet, dat doen wij dus.
we hebben ook regelmatig contact met docenten, vragen details over projecten wat ze precies moet doen en wanneer het ingelevert moet worden. ze hoort dan bv wel dat er iets gedaan moet worden maar als de details vertelt worden droomt ze weg.
Docenten weten dat ze bij haar extra moeten checken of ze alles gehoord heeft maar niet iedere docent doet dat.
Het klinkt allemaal vrij kinderachtig, en als ik andere mensen vertel dat ik onze ochter nog zo help dat verklaren ze me voor gek maar het helpt haar. Het geeft haar hoofd op 1 gebied net wat meer rust.het is al zo'n warboeL daarbinnen volgens mij 
Ik ben ervan overtuigd dat ook deze kinderen kunnen leren structuren en plannen maar dat het alleen meer tijd kost. Tot die tijd ben ik er om te helpen.
plannen moet je thuis doen
Niet wachten op school. Voortaan elke vrijdag meteen als jullie thuis zijn of na het eten de hele volgende week doornemen (en de week erna als dat al kan). Dus samen die mail bekijken, de rest bekijken en een planning maken. Voortaan dus op zaterdag en zondag hard werken, dan ben jij thuis (neem ik aan) en kun je een oogje in het zeil houden. Maak duidelijk dat als hij in het weekend hard werkt je doordeweeks veel minder hoeft te doen. Laat zien en merken dat dat voordeel heeft en probeer het gemopper te negeren. Bedenk ook zelf dat de weekenden misschien wat minder leuk worden maar dan is het doordeweeks beter te behappen om hem even bij te sturen na jouw werk.
oja
met planning maken op vrijdag bedoel ik dan vooral dat je een planning maakt voor de hele komende week samen. Maakwerk afmaken op zaterdag en zondag en ook al het leerwerk voor de komende week al minstens 1x geleerd hebben (meer als het voor maandag/dinsdag is) en dan de rest van de dagen plan je ook het leerwerk in. Komt er wat bij: meteen doen.
en verder
Hou school op de hoogte, zeg dat het nu veel beter gaat, en nog bedankt voor de inloggegevens. Dan zijn ze misschien eerder geneigd de eerdere onvoldoendes te vergeven, want er is nu een nieuwe weg ingeslagen en dat moet een kans krijgen. Scholen weten meestal ook niet wat ze ermee aan moeten, en dan blijkt hun repertoire erg beperkt: zittenblijven of van school. Dat moet je voorkomt door te laten zien dat je er hard mee bezig bent. De ambulant begeleider? Dat ben jij!
Bedankt voor jullie reacties!
Ik ben in zoon’s mailbox geweest en ik schrik wel van hoe die leraren dingen aanleveren, temidden tussen allerlei brij. Ze sturen een Word-document als bijlage, en daarin staat voor het volgende blok (rapport) de planning. In de trant van 'eerste les', 'tweede les'… en de laatste les is het eindproefwerk. Ze zijn nog te beroerd om de data erbij te zoeken, maar waarschijnlijk is het een slag om de arm, voor als er lessen uitvallen, dan schuift alles automatisch op? Dat is natuurlijk vragen om onduidelijkheden. Het is dus de bedoeling dat je dit zelf in je agenda gaat schrijven… ten minste, zo zou ik het doen, maar zoon heeft dat bij navraag nooit gedaan. Niet zo gek dat hij geen overzicht heeft, want elke docent levert zo zijn tijdspad per blok aan. Je maakt het zo wel erg moeilijk… en is het nou zo erg om voor beginnende studenten even tien minuten te reserveren om dit soort mijlpalen gezamenlijk in de agenda te schrijven…? Is dat normaal, dat dat zo gaat? Nou ja, nu hebben we het dus samen gedaan en moet ik in de gaten houden wanneer andere leraren ook zo’n document mailen. Maar los daarvan, veel zegt me natuurlijk weinig. Het merendeel is praktijkopdrachten (op de computer, die ik dus eigenlijk niet af kan pakken) en ik kan niet inschatten hoeveel werk het kost om een Prezi te maken bijvoorbeeld. Dit gaat voorbij het woordjes stampen of sommen maken… dáár kun je nog een beetje een tijdsinschatting van maken. Het zijn ook opdrachten waarbij je je makkelijk kunt verliezen in details (niet handig voor een add'er) of teveel hooi op je vork mee kunt nemen. Ik heb al bedacht dat ik hem zo veel mogelijk in de woonkamer zijn huiswerk moet laten maken, dan zie je in het voorbijgaan dat hij wel met opdrachten bezig is en niet aan het gamen is met Skype aan… maar ja, ’s middags zitten ze toch meestal alleen. Ik zie wel in dat we weinig van school kunnen verwachten… als mijn zoon een mail stuurt met een vraag, wordt die niet beantwoord. Nou snap ik wel dat het die leraren veel tijd kost om dat allemaal te beantwoorden, maar als ze zelf ook zo communiceren werk je dit wel in de hand!
Volgende week een afspraak bij de huisarts… Een paar jaar geleden was dat de eerste stap naar een psycholoog (die de add constateerde). Zoon wordt ook begeleid door de huisarts mbt zijn medicatie (psychiater heeft hem overgedragen).
Aardig in beeld
Volgens mij heb je het zo aardig in beeld. Ik neem ook wat van deze goede tips mee. Hetgeen mij zo tegenstaat, weet niet of dat bij jou ook zo is, is dat ik ook een belastende fulltime baan heb, en dan ook nog ergens moet ontspannen om niet burnout te raken. Dat vind ik moeilijk als ik dan ook nog voor mijn gevoel uren met zoonlief bezig ben. Ik weet ook wel dat het kiezen of delen is, maar...zucht. hier heb je geen ene fluit aan, maar ik voel met je mee, en vind dat je het prima aanpakt zo.
By the way: hier ook een computerverbod sinds maandag en hij zit al de hele week minimaal een uur per dag aan zijn huiswerk. Zonder morren...
Hier ook
Hier ook redelijk de wanhoop nabij. Zoon is 16 (bijna 17) en zit in nu 4 VWO. Derde gedoubleerd, en vorig jaar toch bijna weer niet gehaald. Enorme eindspurt ingezet (met hulp van ons) en gelukkig toch net over. Maar nu lukt het hem niet. Zonder de 'hulp' van tussentijdse toetsten om de stof bij te houden lukt het hem niet om zijn huiswerk bij te houden. Afgelopen weekend kwam hij naar ons toe met de mededeling dat hij het opgeeft. School bedoelde hij. En misschien ook wel zichzelf. Medicatie helpt niet bij hem, dat doet niks. Alles geprobeerd. Dus hier moeten we het mee doen.
Ik heb voor volgende week een afspraak bij de psycholoog die ooit (groep 3) de diagnose heeft gesteld. Zij is ook gespecialiseerd in leerproblemen. Hopelijk kan zij ons weer op weg helpen.
Week daarna gesprek op school met tutor van zoon, leerjaar- en zorgcoördinator over een plan van aanpak. Ik ben benieuwd.
Intussen hebben wij zelf een student ingehuurd om hem 2 uur per week te helpen met plannen van zijn huiswerk en een start te maken (als hij die eerste stap eenmaal heeft gezet is het weer oppakken makkelijker, maar die eerste stap... dat vindt hij zooo moeilijk). Helaas is ze nu al 3 weken ziek, longontsteking. Maar goed, dat loopt op zich.
Verder zullen wij thuis inderdaad veel meer moeten bijspringen. En daar heb ik de tijd/zin/energie ook niet zo voor. En voel me daar enorm schuldig over.
Het weekend maar weer eens nieuwe afspraken maken/oude afspraken afstoffen. Telefoon beneden leggen als je op je kamer huiswerk gaat maken is er daar een van. Maar ja, op de dagen dat wij beiden werken is hij (net als zus overigens) gewoon de hele middag met die telefoon of andere schermpjes bezig. En op school gebruikt hij de tussenuren voor sociale contacten, wat op zich ook heel fijn is, maar het zou natuurlijk beter zijn als hij dan af en toe eens een wiskundeopgave oid zou maken...
Samenwerken voor projecten is ook zo'n dingetje. Dat is gewoon niet handig met een ADD-er, omdat die altijd op het laatste moment (of niet) zijn werk inlevert. Je kweekt daar door dat verplicht samenwerken ook in de klas problematische relaties mee. Is een van de punten die ik wil bespreken in het gesprek op school en met de psycholoog.
Gezamelijk in agenda schrijven
Is op mbo echt te veel gevraagd. Dat wordt soms gedaan in de brugklas, maar echt niet meer op een mbo4 opleiding. Ik begrijp dat alles aangeleverd wordt per mail. Dat is al een hele luxe. Meestal zijn alleen toetmomenten en toetsstof bekend.
Als je zoon zoveel hulp nodig heeft om alleen al zijn agenda bij te houden zul je dat echt zelf met hem moeten doen. WAt op zich natuurlijk wel zorgelijk is, als hij eenmaal op een stage oid is zal hij ook zijn werk moeten plannen.
@pennestreek
Mag ik vragen waarom je de druk zo hoog opvoert terwijl hij dit kennelijk niet goed aankan? Waarom liet je hem niet doubleren of naar de Havo gaan? Het klinkt alsof hij het echt niet aankan en wellicht tegen een burn out aanzit. Dan ben je nog verder van huis. Laat hem een beetje op adem komen.
Marije
Doubleren ging niet, hij had de derde al gedoubleerd. En school, zoon en wij zijn het heel erg met elkaar eens dat afstromen hem niet gaat helpen. Ook op een havo moet hij aangehaakt blijven, huiswerk maken, samenwerken bij opdrachten maken. Het is niet het niveau dat hem in de weg zit, dus de verwachting bij school en bij ons is dat een niveau lager hem hoogstens nog eerder laat wegdromen omdat hij het niet interessant genoeg vindt.
Komt bij dat de school waar hij op zit alleen maar gymnasium is (hij doet bij wijze van uitzondering atheneum, dat scheelt al heel wat in leerdruk) en hij daar gewoon erg op zijn plek is. Afstromen betekent dus ook meteen van school wisselen en dat ziet hij echt niet zitten (sociaal niet handig, hier voelt hij zich thuis).
Plannen!
Het klinkt ook wel alsof vooral planning (dus precies weten wat je moet doen) een probleem is. Misschien is het wel haalbaar dit heel concreet voor hem te maken. Dus op vrijdagmiddag/avond samen (!) al het huiswerk voor de komende week inplannen. Precies elke dag wat er moet gebeuren. Dus niet "AK leren" maar, AK paragraaf 2 samenvatten en leren, etcetera. Zorg er daarbij voor dat op de tijden dat je wel beschikbaar bent de belangrijke zaken worden gedaan en, als het even kan, in het weekeinde veel maakwerk voor in de week erna. Dan blijft er relatief weinig over op de dagen dat je werkt.
Ga er ook echt samen voor zitten en maak tijd voor hem in jouw agenda. Als jij, als moeder er al geen tijd/zin/energie voor hebt dan snap ik wel dat zo'n jongen (die het dus ondanks grote moeite, hulp en medicijnen) niet voor elkaar krijgt zichzelf opgeeft. En doordeweek bijvoorbeeld elke dag: na het eten de keuken opruimen en koffie maken, zoon haalt ondertussen zijn spullen. Dan samen aan de eettafel, wat heb je gedaan aan de planning van vandaag, wat is er nieuw bijgekomen op school (en dat toevoegen aan de planning) en schroom ook niet om te helpen: maak eens een samenvatting, help met het zoeken van een boekverslag. Kortom: laat 'm het niet alleen oplossen!
(PS: afstromen lost dit niet op)
Pennestreek
Jammer dat hij niet op een scholengemeenschap zit. Bij ons op school zie je kinderen na 'afstromen' wel degelijk opbloeien en een positieve ervaring opdoen. Ze behoren ineens tot de betere leerlingen en dat geeft zelfvertrouwen. Daarna kan altijd de stap worden genomen om het weer te proberen.
Dit gaat zo nog een lange weg voor hem worden en met dubbel doubleren ben je uiteindelijk nergens.
Nou nee
Hier dochter met zelfde problematiek en tweemaal afgestroomd en nu weer op 6 verliespunten.
Ze zegt zelf: ik had nooit van vwo af moeten gaan.
Ik denk dat ze gelijk heeft.
Niet ieder kind bloeit op van afstromen.
Afstrom
Zowel wij, als zoon, als school denken niet dat we daar de oplossig gaan vinden. Zal het uiteraard wel bespreken met de psycholoog.
@Els, je zal het vast niet zo bedoelen, maar ik voel me wel een beetje aangevallen door je. Ik heb het momenteel zelf nogal zwaar, ben zelf aan het eind van mijn Latijn. Verder heb ik maandagavond sportavond na het eten en zoon sport op dinsdag-en woensdagavond van 18.30 tot 20 uur. En voor we aan de slag kunnen na naar huis fietsen en even bijkomen is het tegen 21 u. Dan ben ik op, en zoon zelf ook. Dan doen we echt niet veel meer. Dan blijft er van de werkweek maar weinig over. Op vrijdag is hij uitgeput. Ik heb het dit schooljaar 2 keer voor elkaar gekregen met hem te gaan zitten.
En geloof me, ik voel me er heel schuldig over, maar ik krijg hem nauwelijks gemotiveerd en ik heb er de energie niet voor om de strijd aan te gaan. Daar komt bij dat ik zeer waarschijnlijk zelf ook ADD heb, in ieder geval loop ik tegen dezelfde dingen aan, dus plannen en overzicht krijgen en houden vind ik zelf ook gewoon moeilijk. De student die ik had ingehuurd om zoon hiermee te helpen heeft longontsteking en is dus voorlopig (en al een tijdje) uit de running.
Maar goed, eerst gesprek met psycholoog maar afwachten. Hopelijk komen we dan verder.
Pennestreek
Kun je niet even pas op de plaats maken en school even prioriteit geven?
In ieder geval tot de student weer beschikbaar is?
Ik moet zeggen dat ik een heel goed plannend kind heb op vo, toch kost me de begeleiding vaak zoveel dat ik, icm de verdere drukte v leven, niet echt toekom aan structurele tijd voor mezelf. Een vaste sport avond bijv zit er echt niet in. Komt wel weer.
Als je nu even sterk investeert dan heb je daar straks profijt van? Als hij eenmaal weer op de rit zit kan hij zelf dingen op gaan pakken. Zou wel erg zonde zijn als jullie nu niet doorpakken.
Els
nou zeg Els, hoe stel je je dat nou voor? Het zinnetje: "Als jij, als moeder er al geen tijd/zin/energie voor hebt dan snap ik wel dat zo'n jongen (die het dus ondanks grote moeite, hulp en medicijnen) niet voor elkaar krijgt zichzelf opgeeft" Ik kan me voorstellen dat Pennestreek zich aangevallen voelt, dat heb ik zelfs al.
Misschien zit jij de hele dag duimen te draaien tot je kinderen uit school komen en jij ze eindelijk kunt gaan helpen met hun huiswerk, maar we hebben niet allemaal de tijd daarvoor. Vanaf een bepaalde leeftijd verwacht je toch enige zelfredzaamheid... niet dat je kind dan alles helemaal zelf hoeft te kunnen en overzien, maar wel een beetje. Zeker als een kind al een tijd op de middelbare school zit. Wat jij voorstelt:
".... En doordeweek bijvoorbeeld elke dag: na het eten de keuken opruimen en koffie maken, zoon haalt ondertussen zijn spullen. Dan samen aan de eettafel, wat heb je gedaan aan de planning van vandaag, wat is er nieuw bijgekomen op school (en dat toevoegen aan de planning) en schroom ook niet om te helpen: maak eens een samenvatting, help met het zoeken van een boekverslag. Kortom: laat 'm het niet alleen oplossen!"
Dat kost volgens mij de ouder ook 1 a 2 uur per avond. Na het eten en de afwas hebben wij ons eigen programma. Dat wil zeggen: administratie doen, achterstallig onderhoud, sporten, verenigingswerk. En er zijn ook nog andere kinderen in huis natuurlijk.
Dank Lieverdje
Inderdaad, ik heb zelf ook nog het e.e.a. te doen, er is nog een kind, een hond, ik werk 4 dagen en man 5 (en die is de helft van de week afwezig), en natuurlijk help ik hem al met van alles en nog wat. Maar het is ook nog eens een puber he, die heeft geen zin om steeds aan het handje van mama of papa te blijven lopen, dus het geeft ook nog eens strijd als ik me ermee wil 'bemoeien'. En dat lijkt op zich ook een gezonde ontwikkeling, maar het helpt niet mee bij de problemen die er zijn.
Ik weet gewoon even niet hoe ik alles moet bolwerken. Mijn werk lijdt eronder en mijn contract dreigt daardoor niet verleng te worden. Tja, dan kan ik nog wat harder trekken en duwen aan zoon, maar dat gaat dan ten koste van iets anders. En 'dan maar even geen tijd voor jezelf', dat gaat nu niet. Dan stort ik in.
Ander geluid
Wij zitten hier met hetzelfde zoon 14 3VWO, vorig jaar met hakken over de sloot over , nu staat hij maar liefst 6 onvoldoendes . Het voorstel van Els gaat hier absoluut niet werken, dat geeft veel strijd en frustratie van beide kanten. Bovendien heb ik daar ook geen tijd/zin in. Vorig jaar heeft hij 3 maanden studiebegeleiding/coaching gehad zonder al teveel verbetering . Dus echt , we hebben genoeg geprobeerd. Naar 4 Havo zie ik nu als een goed alternatief , natuurlijk heeft hij daar ook huiswerk en moet er geleerd worden maar het is allemaal iets gemakkelijker. Bovendien weet hij al vrij goed wat zijn vervolgopleiding zal zijn en daar zijn prima HBO- opleidingen voor. Vorige week was er een toetsweek , natuurlijk was er een planning en belangstelling hoe het ging maar we hebben een relaxe week gehad, niet zoals vorig jaar met veel irritaties . Hij kwam zelfs uit zichzelf vragen om hulp.
Pennestreek , ik ben het met Marije eens, waarom is afstromen geen alternatief? Heeft hij al enig idee wat hij hierna voor opleiding wil doen ? Ik vind het allemaal vrij ernstig klinken, je zoon geeft het op en jij zit er helemaal doorheen. Hopelijk vinden jullie snel een oplossing!
zelfredzaam
Kind heeft bepaalde leeftijd en moet dan maar zelfredzaam zijn?
Zo werkt het natuurlijk niet, zou mooi zijn als dat zo was.
Ik persoonlijk zou echt alles even omgooien, en me erop storten.
Even goed prioriteiten stellen. Dat kan toch wel voor een paar maanden? Wie weet kan hij het na enkele weken grotendeels zelf oppakken, als hij weer in een positieve flow zit.
Ik vind 'geen zin' ook wel een vreemd argument in deze. Dan maak je toch even zin?
Dit is wel een cruciaal moment voor zoon.
En als je het naar jezelf wilt trekken: geloof maar dat nu even alles op alles zetten heel wat minder intensief is dan hem nu gewoon laten afzakken en wie weet waar dat eindigt en hoeveel jaar er onrust is. Voor je eigen rust is nu doorpakken veel effectiever.
Kijk wat je kunt skippen. Hoe belangrijk is nu een schoon huis, kan dat minder. Kan eigen tijd niet even in weekend. Of gewoon na een uurtje samen met zoon werken. Wat kan nog uitgesteld.
Trekken en duwen zou ik trouwens dan weer niet doen, heb ik nooit gedaan. Maar gewoon wel even al je hulp aanbieden, kijken of er een gezamenlijk gedragen plan uit kan komen.
Je werk eronder laten lijden zou ik ook niet doen. Ben wel benieuwd hoe dat zo kan zijn?
Bloempot
Waarbij ik wel wil zeggen dat met jullie oplossing uiteraard niets mis is.
Wat werkt dat werkt!
Maar als afstromen geen oplossing biedt dan moet je wat anders.
Pennestreek
"Doubleren ging niet, hij had de derde al gedoubleerd. En school, zoon en wij zijn het heel erg met elkaar eens dat afstromen hem niet gaat helpen. "
Dat vraag ik me dus af. Hij zit nu voor het 3e jaar achter elkaar in de problemen. Dus tegen wil en dank aan dat vwo blijven vasthouden helpt hem ook niet.
De potentie om het vwo te kunnen halen is er ongetwijfeld, maar kennelijk zijn de omstandigheden er nu al voor het derde jaar niet, om het te realiseren. Hoe frustrerend moet dat voor je zoon zijn.
op zoek naar andere school
Het zal misschien niet gemakkelijk voor hem zijn maar ik zou hem toch laten wennen aan het idee dat er een andere school gekozen moet worden. Vorig jaar net over na doublure en nu weer in de problemen. Ik kan me voorstellen dat de motivatie ver te zoeken is. Er moet echt even frisse lucht komen in deze toestand. En nee, ik denk niet dat intensieve bemoeienis van jou, Pennestreek, hem aan een diploma gaat helpen. Hij zal zelf op een gegeven moment het licht wel weer gaan zien. Probeer zijn eigen motivatie aan te zwengelen, misschien lukt dat door even 90 graden te draaien.
"Hij kan het wel maar....
hij doet het niet". Herkenbaar. Afstromen is het gevolg van onvoldoendes. Of die er nu zijn door onwil, onmacht, luiheid, desinteresse, niveau toch te hoog, puberhormonen, slaaptekort, concentratieproblemen of teveel andere, leukere bezigheden...tja, het houdt een keer op.
Dan zijn er geen opties meer, er valt niets te kiezen, dan blijft afstromen over.
Of dat nu wel of niet een oplossing is, het zij zo, de alternatieven zijn op.
Gelukkig vergaat de wereld dan niet, een verandering kan een mens goed doen. Rust en gezelligheid in huis zijn meer van waarde toch?
Als de onvoldoendes binnenstromen geeft dat veel onrust, ook voor je kind, die wordt er ook onrustig en doodmoe van. De druk van de ketel kan zeker helpen.
En hoe frustrerend zal het dan zijn
als hij afstroomt en hij het dan weer niet haalt? Want die kans is dus heel erg groot denk ik. Bovendien wil hij dat zelf niet, lijkt me toch ook een heel belangrijk argument. Hij is bijna 17, dan kun je als ouder niet meer over je kind beslissen, dan neem je samen besluiten.
Ik heb overigens nergens gezegd dat ik er geen zin in heb, maar ik heb nog meer vlakken in mijn leven die energie vreten, heb een enorm zwaar jaar achter de rug en zit gewoon laag in mijn energie, om het maar eens modern te benoemen. En het lijkt me ook niet helpen als we hem dan maar laten afstromen omdat het mij aan energie en vooral kunde ontbreekt om hem te helpen.
Nou ja, mijn frustraties hier luchten helpt natuurlijk niet. Ik wacht eerst het gesprek met de psycholoog af.
wil zelf niet
Maar beste Pennestreek, ik begrijp je frustratie, maar als hij dit jaar niet over gaat of volgend jaar niet, dan moet hij toch ook van school af? Is het dan niet fijner om zelf die beslissing te nemen?
Leanne en Pennestreek voor zoon plannen? Zou dat werken
Kan het niet zo zijn dat hij gewoon volledig overspoeld wordt door het moeten plannen? Ik heb hier een zoon die idd is afgestroomd, maar achteraf daar natuurlijk wel spijt van heeft, nu op zn sloffen havo doet... maar zonde is en blijft het.
heeft het zin om de planning voor hem te doen, op basis van magister?
Of zou je hem kunnen laten begeleiden, als je daar geld voor hebt. Iemand hem begeleidt met
