Check onze 10 slimme tips om geld te besparen op je volgende gezinsvakantie
Relaties Relaties

Relaties

Moe

Moe

14-05-2018 om 01:12

Abortus en relatiebreuk

Goedenacht,

Wellicht vrij laat voor een bericht voor wat nu gaat volgen. Ik geloof dat ik de behoefte voel om het na veel twijfelen toch anoniem online te plaatsen. Ondanks ik steun heb aan personen die op allerlei manieren er naar kijken geloof ik dat er een stukje 'van mij af' moet zijn om er met onbekenden over te schrijven. Eigenlijk hier dus..

Mijn vriend en ik hadden met hier en daar instabiele punten het vertrouwen en liefde voor elkaar om toch op afstand een relatie voort te zetten. Weliswaar met nood aan eigen ruimte en tijd maar dat lukte ook met soms wat onbegrip uiteindelijk vrij goed. Hij is een rationele man met bijzonder mooie karakter eigenschappen echter één die een muurtje om zich heen gebouwd had. Ik daarentegen pikte een graantje mee van het rationele stuk maar bleef altijd dichtbij mijzelf, bij wat mijn hart mij ingeeft. Dit trok hem behoorlijk aan; waar ik de pracht en praal van het leven opdreunde zag hij alle gevaren op de loer ofwel zijn alertheid heeft hij van nature met zich mee. We hebben in een korte tijd samen elkaar heel veel gegeven. Ik geloof zelfs het mooiste en het beste van ons zelf. Eigenlijk ook wel in spanning en onbegrip in eerste instantie maar elke keer legden we het weer bij. En achteraf was het gevoel vertrouwd en van begrip voor elkaar. De band samen met mijn kind, of zijn naasten met ons groeide ook beetje bij beetje. Het gevoel was goed tot wij beiden..

Intiem waren zonder maar ook enkele bescherming. Natuurlijk waren we beiden ook wel bij ons verstand en achtten de de kans op een zwangerschap aanwezig maar daar bleef het bij. Het was raak, we schrokken enorm maar hij nog het meest was er na zo intens gelukkig. Zijn handen op mijn buik, alle mooie woorden en veel meer. Echter sloeg dit totaal om, hij eiste abortus omdat rationeel gezien het stomste nu een kind op de wereld zetten zal zijn. Tevens probeerde hij gedurende twee weken in de mindset van een gelukkige man te komen maar het rationele hield hem toch nachtenlang wakker. Hij is tot de ontdekking gekomen dat een kind van hem op aarde het ergste is wat hem kan overkomen. Hij voelt er totaal niets voor. Hij weet niet wat het kind mee te kunnen geven. Het concept van liefde en zorg vindt hij nu wel oké omdat hij ook kan vertrekken. Straks niet meer, samenwonen behoort niet tot onze ervaring dus zichzelf kennende zal hij hier ook in mislukken. Hij kan niet met een persoon samenleven laat staan functioneren in een gezinsverband. Ik heb nog heel veel nare dingen kunnen lezen over de Whatsapp. Hoe meer ik mijn begrip en geduld samen met mijn liefde voor hem kenbaar maakte des te meer hij zich er tegen heeft afgezet. Ik kan het niet serieus nemen maar op een dag heb ik toch wel alles er uit gegooid op een hele kwade manier. Ik kan het hem niet kwalijk nemen dat hij geen vadergevoelens bezit. Iemand die honger lijdt kun je ook moeilijk vragen waar het voedsel is. Echter dat hij mij twee weken lang in de waan heeft gebracht van alle wensen en dromen (plannen) samen dat doet mij zeer. Daar ook in dit tijdsbestek een abortus met pil niet meer een keuze is weiger ik via curretage mijn zwangerschap te beëindigen.

Voor hem weegt de reden dat ik straks mijn eigen levensdoelen weer eens jarenlang aan de kant ga zetten heel sterk. Hij ziet mij stranden als een ongelukkige vrouw die zichzelf weer eens moest wegcijferen. Ik ben mij bewust van het alleen moeder zijn voor één kind met daarbij een portie levenservaring.. Toch deins ik niet terug voor een tweede keer moeder zijn in mijn leven. Als ik naar eer en geweten een keuze moet maken dan is het doen wat in mijn vermogen ligt. Ook al wijkt dit af van het plaatje wat ik tot voor kort geschetst had..

Wat mij nog meer zeer doet is dat alle contact pertinent is verbroken. Ik kreeg de boodschap er alleen voor te staan. Hij nooit iets te maken wil hebben met het kind ofschoon alle contact is bij deze voor altijd verbroken. Op mijn spijt voor dit alles en een milde houding waar ik vertel van hem te houden. En dat hij altijd welkom is, heb ik de wens op een miskraam gekregen. Dat hij nooit samen zal zijn met mij maar met een ander. En hij mij succes wenst met de helft van zichzelf. Zijn ouders hopen contact te kunnen houden met ons al is hun verdriet nu enorm.

Ik heb ook alle contact verbroken. Ik probeer of het lukt aardig; alles te relativeren. Op zijn woorden 2 vaders 2 kinderen dus de mannen zullen niet in de rij voor je staan kan ik lachen. Wat een gedachtegang. Het is wel heel verdrietig dat het niet gegund is om wel een leven te leiden met een stabiele man die durft 'geweldig te zijn". Hij heeft een laffe en een hele nare kant van zich laten zien. Ondanks het wel is gaan dagen in de loop van de afgelopen dagen met veel tranen er bij doet het mij ook vrij weinig inmiddels. Ik heb het ergste scenario naar zijn idee uitgetekend gekregen. Echter is dit bij lange na niet voor mij wat het is. Het leven gaat verder, ook zonder een teken van leven vanuit zijn kant. Het verdriet zal blijven, mijn kind is straks diep teleurgesteld (niets beseffend nog) en straks hoop ik te bevallen van een gezonde baby met hem als vader die er nooit was. Ik zal ook niet via juridische wegen erkenning of steun zoeken. Ik hoef geen dubbeltje te ontvangen. Mocht hij sneller dan ik verwacht terug zijn dan vraag ik mij af of ik nog een liefdesrelatie kan voortzetten. Iets in mij vertelt dat dit ten einde is.

Dit is het.


Verdrietig

Ik vroeg me af: hoe was het kontakt tussen hem en jouw kind in de periode dat jullie een relatie hadden?
Was het en bewuste keuze om onbeschermd seks te hebben met elkaar?
Waren er redenen waarom jullie niet samen woonden, behalve dan wellicht huisvestingsproblemen?
En is het mogelijk dat je wel kontakt houdt met zijn familie?
Het klinkt als heel erge diepwatervrees: angst dat hij geen goede vader kan zijn; angst dat hij vast zit aan jou in een afhankelijke positie.
Het klinkt alsof je al een keuze hebt gemaakt: geen abortus. Is daar ooit een gesprek over geweest, of was het alleen maar een eis van hem? Heb je naar hem toe kunnen communiceren waarom je geen abortus wil, waarom je wel een kind wil, waarom je van hem een kindje wil?
Veel vragen misschien. Maar ik kan me voorstellen dat je nog veel mer vragen in je hoofd hebt.

Tsjor

Niki73

Niki73

14-05-2018 om 09:35

Sterkte

Wat een verdrietige situatie. Als jij geen abortus wilt, dan gebeurt er geen abortus. Dat voorop gesteld. Ik vind het wel heel bijzonder dat jullie onbeschermde seks hadden en dat hij nu zo reageert. Hij was er toch zelf bij en hij wist toch dat dit waarschijnlijk ging gebeuren?
Kort geleden was er hier een soortgelijk draadje, misschien heb je daar nog wat aan. Ik zal de link voor je opzoeken.

Ongevraagd op de hoogte houden

Moe, dit is even een heftige periode en ik snap de neiging van jullie allebei om definitieve beslissingen te nemen over de relatie. Maar ik zou toch een opening houden naar zijn mogelijke inkeer betreffende het vaderschap.
Je kunt hem af en toe (niet bij elk wissewasje) ongevraagd op de hoogte houden van de belangrijkste momenten in de zwangerschap, de bevalling en de periode daarna.
Je kunt nog een beslissing nemen over 'vader onbekend' of de naam geven, ook al erkent hij het kind niet.
Je kunt zijn familie mogelijk wat intensiever erbij betrekken: opa en oma bijvoorbeeld. Mijn ervaring is dat de moeder en de broer van de jongen toch regelmatig serieus met hem spraken over zijn relatie met het kind. Dat heeft niets echt opgelost, behalve dan dat de familie van de vader het kind wel heeft gezien en erover gepraat en er blij mee waren.
Ik neem aan dat je ondertussen zelf wel bedacht hebt hoe je toch je eigen levensdoelen kunt vasthouden en gaat realiseren.

Tsjor

Moe

Moe

17-05-2018 om 08:53

Reactie Tsjor

Verdrietig

Ik vroeg me af: hoe was het kontakt tussen hem en jouw kind in de periode dat jullie een relatie hadden?
Fijn, heel fijn zelfs en dit was wederzijds. Mijn kind genoot van de aandacht van een 'vaderfiguur'. Hij gaf waar mogelijk zijn zorg en liefde. Ook was hij van nature rustig en duidelijk overkomend wat resulteerde in een fijne omgang. Hij nam altijd verhalen mee over haar en stikte zelfs een keer in zijn koffie vanwege de hilarische kant van een 4 jarige.
Was het en bewuste keuze om onbeschermd seks te hebben met elkaar?
* Ja. Ik had op de avond al aangegeven hoe mijn bescherming er voor stond. Ook vlak voor de daar nog eens gewezen naar de nodige middelen.
Waren er redenen waarom jullie niet samen woonden, behalve dan wellicht huisvestingsproblemen?
* De korte duur van de relatie, de afstand en het herenigen van beide levens inclusief de praktische zaken maar ook de behoefte aan tijd en ruimte wederzijds.
En is het mogelijk dat je wel kontakt houdt met zijn familie?
* Beslist, dit is ook de wens van ouders al beweert hij zelf van niet.
Het klinkt als heel erge diepwatervrees: angst dat hij geen goede vader kan zijn; angst dat hij vast zit aan jou in een afhankelijke positie.
Het klinkt alsof je al een keuze hebt gemaakt: geen abortus. Is daar ooit een gesprek over geweest, of was het alleen maar een eis van hem? Heb je naar hem toe kunnen communiceren waarom je geen abortus wil, waarom je wel een kind wil, waarom je van hem een kindje wil?
Veel vragen misschien. Maar ik kan me voorstellen dat je nog veel mer vragen in je hoofd hebt.

Dit is allemaal besproken. Zelfs zo dat ik wel een abortus overweeg in een gezamenlijke keuze wel enkel met aanzet door pillen. Het bijzondere is dat hij dit van tafel schoof. Ik mocht niet twijfelen, normaliter zou hij een abortus willen maar in ons geval samen niet. Hij was trots en heel blij tot aan het romantische gedrag toe. Wij hebben nog een laatste gesprek gehad met daar in verhalen dat ik de hele relatie bij elkaar heb gespeeld. Het was enkel om hem bij mij te houden en met de baby tot laatste zet. Zelfs dat ik nooit een abortus overwoog. Ik word schuldig gehouden aan het beroven van hem aan alle levenslust. Dan komt er een vraag naar de eerste echo en dan is het weer dat ik er op antwoord met enkel het doel hem te willen beïnvloeden.

Ik ben er nogal moe van. Ik geloof dat er geen communicatie is tussen ons.

Moe

Moe

17-05-2018 om 09:03

Reactie Niki73

Niki73

Sterkte

Wat een verdrietige situatie. Als jij geen abortus wilt, dan gebeurt er geen abortus. Dat voorop gesteld. Ik vind het wel heel bijzonder dat jullie onbeschermde seks hadden en dat hij nu zo reageert. Hij was er toch zelf bij en hij wist toch dat dit waarschijnlijk ging gebeuren?
Kort geleden was er hier een soortgelijk draadje, misschien heb je daar nog wat aan. Ik zal de link voor je opzoeken.

Dank je. Ik zal er vandaag in gaan lezen. Hij was er beslist zelf bij echter ben ik ook in deze schuldig want had ik op eigen initiatief maar een map moeten halen. Dit had ik zelf moeten bedenken.

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

17-05-2018 om 09:27

Wie zegt dat?

'Hij was er beslist zelf bij echter ben ik ook in deze schuldig want had ik op eigen initiatief maar een map moeten halen. Dit had ik zelf moeten bedenken.'

Wie zegt dat?

Als dat je eigen mening is: er zijn nog wel andere vormen van anticonceptie mogelijk. De Map is geen anticonceptie, en geeft ook geen 100% garantie op resultaat.

Als dat zijn mening is: lekker makkelijk.....

Niki73

Niki73

17-05-2018 om 09:40

Poe

Ik vind dat hij wel vreselijk onvolwassen reageert. Van onbeschermde seks word je zwanger. Surprise... En nu is het jouw fout?! Laat je dat niet aanpraten, hoor!

Misschien moet jij nu maar de volwassene zijn en doen wat er nu nodig is: zelf een beslissing nemen om deze zwangerschap uit te dragen of niet. En dan doen wat je besloten hebt, met of zonder hem.

Nogmaals veel sterkte.

Ad Hombre

Ad Hombre

17-05-2018 om 11:49

Mening van een man

Wat een lul die vent.
Goed dat je er vanaf bent.
Succes met je baby (als je het doorzet).

Je hebt jezelf weinig te verwijten.

Kaaskopje

Kaaskopje

17-05-2018 om 12:56

Tenzij hij 360 omdraait..

en dat écht écht gemeend is, waardoor je zou kunnen spreken van koudwatervrees, waar hij weer van bij zinnen is gekomen, zou ik deze man nu laten voor wat het is. Uit fatsoen zou ik alleen nog te kennen geven dat hij op de hoogte wordt gesteld van de geboorte van jullie kind, maar dat je liever niet hebt dat hij komt kijken. Tenzij hij wel zijn verantwoordelijkheid gaat nemen als liefdevolle vader en vriend (geen relatie) van jou. Je weet gewoon niet wat er gebeurt als hij zijn kind ziet en ik zou de deur wel openzetten om hem die kans te bieden. Gaat hij daar niet op in, dan is het klaar. Noteer namen van de familie, zodat je nog wel contact kunt zoeken als dat noodzakelijk is.

Zo te lezen is abortus een gepasseerd station. Omwille van je zwangerschap en je toekomst zou ik proberen om deze nare periode zo goed als dat kan af te sluiten en je nu te richten op je eigen welzijn en daarmee ook dat van je kindje. Het is een verdraaid rottig begin van een periode die leuk, boeiend, zwaar, spannend enzovoorts is, dat is echt heel verdrietig voor je, maar probeer de knop te vinden waarmee je je op de toekomst kunt gaan richten. Die lapzwans is het niet langer waard om je energie door op te laten vreten.

Moe

Moe

17-05-2018 om 17:45

Ginny Twijfelvuur

Wie zegt dat?

Als dat je eigen mening is: er zijn nog wel andere vormen van anticonceptie mogelijk. De Map is geen anticonceptie, en geeft ook geen 100% garantie op resultaat.

Als dat zijn mening is: lekker makkelijk.....

Dat is zijn mening..

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

17-05-2018 om 19:18

Tja

Wat Ad zegt dan....

Moe

Moe

17-05-2018 om 21:12

Reacties

Niki73
Ik doe wat mijn hart mij ingeeft en wat in mijn vermogen ligt.

Ad Hombre
Dank je. Wanneer ik boos ben zal ik eens denken aan je woorden .

Kaaskopje
Ik filter hem grotendeels uit mijn dagelijkse gedachten. Het voelt zelfs aan als rustig en afgezonderd zoals ik mij nu tov hem opgesteld. Al moest ik gisteren heel diep tranen laten, een paar maar om daarna verder te gaan. Wat een scenario dat hij heeft waargemaakt, zo één had ik nooit kunnen bedenken. Een man, die je vanuit zijn hart op je hart drukt van je te houden. Nog geen twee dagen later, ik hou niet van jou en te zeggen nooit meer zien wij elkaar. Mijn kind? Mijn tweede baby? Een kans krijgt hij bij een stabiele aanwezigheid. Zo niet, dan gaan alle schepen de fik in. Ik gooi er bovenop: mijn goede wil en geloof in de liefde van een man.

Kaaskopje

Kaaskopje

18-05-2018 om 01:41

Moe

Ik kan me voorstellen dat je in een situatie als de jouwe in eerste instantie in shock bent. Hij moet echt met een érg goed verhaal komen om dit weer goed te maken, als hij dat al wil. Jij bent deze man niets verplicht als hij bij deze uitspraken blijft. De enige waar jij verder rekening mee moet houden, ben jezelf en je kindje. Als je kind later zijn of haar vader wil leren kennen, heeft hij of zij daar recht op, dus daarom zou ik wat je van de familie weet ergens bewaren voor de dag dat je kind erom gaat vragen.

Ik bedenk me opeens dat ik iemand ken die in een soortgelijke situatie zat. Bizar gewoon! Omdat ik mij dat opeens herinner toch deze vraag: bedreigt je nu ex-vriend je ook? "Als je het kind niet weg laat halen, dan...."? Ik hoop uiteraard dat hij niet zó extreem reageert, maar zo ja, dan moet je naar de politie gaan.

mirreke

mirreke

18-05-2018 om 10:13

Bedreiging

Je schrijft dat hij een erg rationele man is, die bij het bekend worden van de zwangerschap ineens heel erg emotioneel werd.
Ik denk dat het heel erg bedreigend voor hem voelt, al die emoties... en dus slaat hij ze van zich af. Wellicht kan hij dat zijn hele leven lang volhouden, wellicht slijt het en kan hij later jou en eventueel jullie kind toch weer toelaten.

Ik denk dus niet dat hij jou twee weken 'in een waan' heeft gebracht alsof dat niet echt was. Ik denk dat dat echt was, en dat hij daar niet mee om kan gaan.

Trek je eigen plan met je twee kinderen. Ik zou zeker de familie van de vader in beeld houden, al was het alleen al voor zijn kind. Familiebanden zijn zo belangrijk. En je kunt eens proberen wat meer te weten te komen over hoe je (ex)vriend in zijn jeugd was. Of hij als kind ook al dat muurtje had, of dat er iets specifieks is gebeurd.

Sterkte!

Fransien

Fransien

18-05-2018 om 11:05

vriendin

Een vriendin van mij heeft iets soortgelijks meegemaakt, ze is ondanks condooms zwanger geworden van haar vriend (was toen nog maar een paar maanden iets). Zij zat toen in haar laatste jaar voor haar promotie en het kwam dus niet echt gelegen, maar ze kon het niet over haar hart verkrijgen om het weg te laten halen.
Haar vriend heeft haar enorm onder druk gezet om abortus te plegen, met beloftes dat ze een kind gingen krijgen zodra ze gesettled waren, en met dreigementen dat hij zelf een ongelukkige jeugd had gehad en hij zich liever van kant maakte dan dat hij een kind dat aan zou doen. Hij is zelfs zo ver gegaan dat hij haar voor de keuze stelde 'hem en later kinderen' of 'niemand behalve een kind waar ze niet voor kon zorgen'. En toen ze meldde dat het echt geen abortus werd kreeg ze te horen dat ze dan voor zijn dood verantwoordelijk was en kreeg ze een mes in handen dat ze het dan zelf af mocht maken.
Mijn vriendin was nogal van de kaart en is toen het huis uit gevlucht. We hebben haar voorgehouden dat zij de enige is die over haar lijf beschikt en haar vriend de enige die over zijn lijf/leven beschikt. Zij maakt haar eigen keuzes, hij maakt de zijne.

Ze heeft toen contact opgenomen met een goede vriend van hem en die gevraagd om langs te komen vlak nadat ze hem vertelde dat zij het kind hield, met of zonder hem. Ze is dankzij interventie er zonder kleerscheuren vanaf gekomen en na een week kwam haar vriend terug. Hij vond het helemaal geweldig dat hij vader ging worden.
De relatie heeft een enorme deuk gehad, ze heeft het geprobeerd, maar hij is nogal egocentrisch aangelegd en het is na een paar jaar op de klippen gelopen.

Mora

Mora

18-05-2018 om 18:56

Ook meegemaakt

Ik had een korte, maar voor mijn gevoel wel serieuze, relatie toen ik zwanger raakte van mijn tweede kind. We gebruikten meestal condooms maar een enkele keer ook wel eens niet. Dan lette ik wel op welke dag van mijn cyclus dat was, maar net die keer was de eisprong vroeg.
Zodra het mijn vriend duidelijk was dat ik niet wilde nadenken over een abortus heeft hij de relatie verbroken en hebben we geen contact meer gehad. Tot na de bevalling toen ik via de rechter het vaderschap wilde laten vaststellen. Stukje bij beetje is het contact hersteld, en werd een omgangsregeling opgebouwd.
Terugdenkend aan die rotperiode vind ik het nog steeds een rattenstreek om een zwangere vrouw te verlaten, en hij vind het nog steeds gemeen en onnodig dat ik hem voor de rechter sleepte. Dat laatste zou ik wellicht anders hebben kunnen doen, maar destijds was echt niet duidelijk dat hij ooit vrijwillig het contact zou oppakken.

Moe

Moe

18-05-2018 om 21:14

Reactie Kaaskopje

Kaaskopje
* Nee, absoluut niet. Hoe stom het ook klinkt, ondanks de heftigheid van alles weet ik heel diep van binnen of voel ik. Geen idee, hoe maar iets vertelt mij dat hij nog altijd zielsveel van mij houdt. Bedreigen of mijn leven zuur maken zou nooit iets voor hem zijn. Een vrouw, de moeder van zijn kind maar ook iets doen? Ik geloof dat hij er te trots voor is. Hoe tegenstrijdig het ook klinkt..

Moe

Moe

18-05-2018 om 21:19

Vragen

Fransien
* Wat waren in de praktijk voorbeelden van egocentrisch gedrag bij de man waardoor de relatie alsnog over was?

Mora
* Hoe is met de tijd de relatie tussen jullie gegroeid zodat het gezamenlijk zorg dragen voor jullie kind alsnog mogelijk werd?

Moe

Moe

18-05-2018 om 21:41

Reactie Mirreke

mirreke

Bedreiging

Je schrijft dat hij een erg rationele man is, die bij het bekend worden van de zwangerschap ineens heel erg emotioneel werd.
Ik denk dat het heel erg bedreigend voor hem voelt, al die emoties... en dus slaat hij ze van zich af. Wellicht kan hij dat zijn hele leven lang volhouden, wellicht slijt het en kan hij later jou en eventueel jullie kind toch weer toelaten.

Ik denk dus niet dat hij jou twee weken 'in een waan' heeft gebracht alsof dat niet echt was. Ik denk dat dat echt was, en dat hij daar niet mee om kan gaan.

Trek je eigen plan met je twee kinderen. Ik zou zeker de familie van de vader in beeld houden, al was het alleen al voor zijn kind. Familiebanden zijn zo belangrijk. En je kunt eens proberen wat meer te weten te komen over hoe je (ex)vriend in zijn jeugd was. Of hij als kind ook al dat muurtje had, of dat er iets specifieks is gebeurd.

Sterkte!

* Ik ben geraakt door je reactie. Eigenlijk heb ik veel al ontdekt bij hem, dit gaf mij houvast om hem te begrijpen. Het van zich afslaan is zo vroeg en al bijna levenslang geworteld bij hem dat het andersom leven werkelijk veel energie slurpte. Gewoonweg, ook nu jij zo mooi aangeeft; hij niet weet hoe er mee om te gaan. Aan de buitenkant kun je je goed schuil houden maar ik geloof dat helaas ik de persoon was die naar binnen kon glippen. Dat hij een kind van zichzelf op aarde als onwelkom beschouwt beangstigt hem des te meer. Ik ben juist heel gelukkig met mijn baby groeiende in mij. De helft van hem, dat is een mooiste begin is mijn overtuiging. Zou hij maar eens geloven in zichzelf. In in.. alles wat hij mij wel kon geven. Het is voor mij ook zo lastig niet meegenomen te worden in zijn wanhoop. Dan kan hij een betoog houden om mij te vertellen werkelijk niet van mij te houden. En dan kan ik maar opbrengen: maar je gaf mij wel je liefde, ik voelde het echt..

Ik zal niemand niet het contact verbieden. Ik hoop echter of wens dat ze moedig genoeg zijn om te beseffen dat emotionele steun op het juiste moment gevoeld kan worden..

Fransien

Fransien

18-05-2018 om 21:45

egocentrisme

Het egocentrisme bleek uit een hele boel kleine dingen. Bijvoorbeeld de eerste tijd van hun relatie had zij een promotieplaats en dus een baan, hij niet. Hij voelde zich eenzaam en vond dat zij hem minimaal drie keer per dag uitgebreid moest bellen. Zij had een hoop te doen maar haar werkzaamheden waren absoluut ondergeschikt aan zijn gevoelens. Ze heeft zo nu en dan gebeld.

Ander voorbeeld: hij wilde een veto hebben op de gasten van de promotie, hij mocht haar zus niet en ze kon kiezen, òf zus kwam òf hij maar niet beide. En een van haar collega's mocht ook niet komen, die had hem aangesproken op zijn gedrag tijdens het begin van haar zwangerschap. En zijn neef moest wel komen ook al kende zij hem niet. Slikken of stikken. Ze is niet gezwicht, zus en collega zijn gekomen, neef mocht op zich ook maar niet tijdens het diner. Hij is toch naar de promotie gekomen.

Nog een voorbeeld: hij wilde de nieuwste/duurste/beste stereo hebben. Zij verdiende en hij niet en ze hadden wel een kind. Zij moest maar wat overwerken en zo ervoor zorgen dat hij kreeg wat hij wilde hebben.

Toen hij ging werken deed hij per direct niets meer in het huishouden, hij had immers gewerkt. Dat zij altijd naast haar voltijds baan de helft van het huishouden gedaan had en volop voor hun kind gezorgd.
De baan beviel niet, hij wilde een eigen bedrijf en daar ging natuurlijk zonder overleg hun hele spaargeld in zitten. En zij moest maar even voor een lening tekenen. Het was niet gezellig toen ze dat niet zomaar wilde. Hij heeft haar van van alles beschuldigd tot en met het verpesten van zijn hele leven. Hij heeft haar zo gekleineerd en getreiterd, niet normaal meer.

Een hele hoop van dit soort dingen bij elkaar heeft haar de liefde laten verliezen. Dat hij zijn vreemdgaan aan haar tekortkomingen weet, was de druppel.

Mora

Mora

18-05-2018 om 23:19

Herstel relatie

Ik denk dat het goed gekomen is omdat we in de kern beide normale redelijke mensen zijn. De eerste keer dat hij 'naar de baby kwam kijken' was heel ongemakkelijk. Het kind lag in de box en hij heeft alleen maar gekeken, van een afstandje. Pas de tweede keer heeft hij het ook op schoot gehad, en pas later is hij voor het eerst een eindje gaan wandelen. Inmiddels zijn we wel wat jaren verder en zitten we niet altijd op een lijn maar we houden wel steeds het gezamenlijke belang voor ogen.

Moe

Moe

09-06-2018 om 07:58

Update

Goedemorgen,

Hij is volledig veranderlijk in zijn keuzevorming zo blijkt de afgelopen dagen. Hij wenst contact te normaliseren en bij geboorte erkenning. Tevens wilt hij een omgangsregeling aangaan met tussenkomst van een derde zodat wij geen contact hebben. Tevens heeft hij twee bedreigingen geuit over het alles op alles zetten en het kind bij mij weghalen. Ik mag enkel communiceren over een speciaal aangemaakt e-mailadres en veelal opsommingen van subjectieve belevingen afgeschoven op mij zijn het niet. Ik heb sterk het vermoeden dat hij een doel voor ogen heeft. Ik heb mij enkel aan de telefoon/voicemail laten gaan in emotie. Mijn vertrouwen in een stabiele verandering is volledig afgebroken. Ik zie de kaarten steeds weer anders geschud. Alsof dit weer een plan is om wel die zeer gewenste abortus door te drammen bij mij. Of dat hij niets beseffende, zich zo opstelt en denkt heel stabiel en sterk over te komen. Dat is wel wat hij doet: ik ben labiel, zwak, verward, emotioneel aan het aan en afstoten etc.

Ik heb de mailberichten terug naar eerlijkheid in netheid geschreven. Mijn laatste zal ook totaal geen contact zijn. Ondanks ik mijn mildheid bewaren wil zal dit mijn inziens voorlopig of wellicht nooit gaan lukken. Ik wens zijn belangen te bespreken in de rechtbank.

Bijzonder hoe de stand van zaken nu zijn. Heel triest en wellicht zorgelijk daar dit een vorm is mijn inziens wat manipulatief in pschysiche vorm wordt uitgevoerd. Fysiek geweld is zwak maar dit kan levenslang zich gaan doorzetten in het ergste geval. Hoe zien jullie deze update/verandering?

Fransien

Fransien

09-06-2018 om 11:48

Erkenning

De moeder moet toestemming geven voor erkenning. Geef jij geen toestemming dan gebeurt het niet, tenzij hij zelf naar de rechter gaat voor vervangende toestemming.
Hij geeft aan dat hij wel contact wil met het kind, maar niet met jou en alleen op zijn voorwaarden.

Voor nu zou ik zeggen geniet van je zwangerschap en wacht af hoe het verder gaat lopen.
Je bent niet verplicht om hem op de hoogte te houden.

Kaaskopje

Kaaskopje

10-06-2018 om 01:50

Triest

Triest dit soort kerels.

Wat de telefoon betreft... hij kan er een opname van maken, als je de voicemail inspreekt krijgt hij gratis een opname. Het moet ontzettend moeilijk zijn om je in te houden, maar zolang je via de telefoon, of per mail of wat dan ook reageert, kun je je beter niet teveel laten gaan.

Als hij je echt dreigementen stuurt die wijzen op dat hij je kind van je af wil pakken, zou ik daar melding van maken bij de politie. Dan ligt dat maar vast.

Ik sluit me aan bij Fransien. Probeer je te ontspannen, probeer je nu op je kindje te richten, op jullie toekomst samen. Ik zei eerder dat jouw situatie heel erg lijkt op die van een bekende van mij. Net zo'n man, hij riep ook van alles, bedreigingen... Het is voor zover ik weet wel goedgekomen. Niet tussen haar en die man, maar wel met haar en haar kind. Met jou en je kindje gaat het ook goed komen. Laat je goed adviseren hoe je met deze man om moet gaan. Het is niet zo dat híj de regels kan bepalen, jij als moeder bepaalt die regels.

Moe

Moe

10-06-2018 om 08:36

Antwoorden

Ik heb mijn advocaat reeds gesproken en zal ook in afwachting van hem gaan handelen. In de nog geen paar dagen contact zijn de rollen volledig omgedraaid. Hij plaatst zich in een slachtofferrol en na een uitvoerige betoog waarin ik de aanvaller ben alsmede de oorzaak voor alles wat er gebeurt is - is zijn fout: niet opgewassen zijn tegen de verleiding om met mij te communiceren. En ik was gaan geloven; ik stuurde zelfs beelden van een fantastische echo.

Wat ik ga doen: verder gaan met mijn leven. Zeker hoort daar genieten bij! Mocht hij eens aan de deur staan dan weiger ik hem binnen te laten. Bij doorzetten bel ik de politie en dat doe ik echt. Wellicht ben ik er veelste laat mee, echter zie ik nog veel meer ellende op de weg bij verzachting en kieren op binnen te sluipen.

Waarom

Het is allemaal nogal wisselend.
Je zegt eerst: 'Hij wenst contact te normaliseren en bij geboorte erkenning. Tevens wilt hij een omgangsregeling aangaan met tussenkomst van een derde zodat wij geen contact hebben.' Dat laatste is wel vaker een oplossing als twee ouders wel een kind hebben, maar absoluut niet met elkaar door een deur kunnen.
'Alsof dit weer een plan is om wel die zeer gewenste abortus door te drammen bij mij. ' Ik probeer te begrijpen hoe je aan deze gedachte komt. Vermoedelijk gaat het zo: hij wil mij gek maken en aantonen dat ik een labiel persoon ben, zodat de abortus doorgevoerd kan worden. In elk geval klopt dat voor geen meter. Zelfs labiele mensen kunnen een kind krijgen en niemand, maar dan ook niemand kan gedwongen worden tot een abortus.
Jullie krijgen een kind. En dat kind heeft twee ouders. De relatie tussen de ouders is conflictueus en niet stabiel. Maar daar moet het kind niet onder gaan lijden. Zorg dus dat je zo goed mogelijk een regeling treft, waardoor jullie allebei ouder kunnen zijn en de onderlinge conflicten geen rol meer spelen. Eventueel ga je naar de huisarts toe, legt hem d esituatie uit en kijkt waar jullie hulp kunnen vinden, bijvoorbeeld bij maatschappelijk werk. .
Ik heb wel een vraag: 'Mocht hij eens aan de deur staan dan weiger ik hem binnen te laten.' Waarom eigenlijk? Een andere mogelijkheid is dat je zegt: ik wil wel praten, maar niet hier, en dan samen naar een openbare gelegenheid gaan. Kontakt afhouden maakt het vijandbeeld alleen maar groter, over en weer.

Tsjor

Moe

Moe

10-06-2018 om 09:55

Openheid

Tsjor

Uiteraard is dit niet de zwangerschap, het ouderschap of kort gezegd de relatie met mijn medemens die ik op het oog had. Zo ben ik helemaal niet als persoon, het druist volledig tegen mijn normen en waarden in.

Ik heb de communicatie willen aangaan maar deze wordt door hem aan de kant geschoven als enkel over de mail. Onder zijn voorwaarden zullen we gaan communiceren en wanneer hij er klaar voor is. Dit kan zijn inziens nog een enkele weken gaan duren. Ik heb al eerder aangeboden gesprekken te starten met een derde onafhankelijke persoon er bij. Hij staat hier niet voor open nog sterker wij zullen nooit gesprekken hebben is zijn eenzijdige conclusie weer.

Over de vraag zijn verantwoordelijkheid in het patroon wat zich herhaalde maar nu dus veelste lang voorduurt: het wegblijven en in afwachting laten van niet enkel mij maar ook mijn kind. Hier is advies over uitgebracht en dit slaat hij af als mijn verantwoordelijkheid immers niet zijn probleem. Hij bracht de eerste tekening bij hun eerste ontmoeting terug. Onverantwoord, goed dat ik het heb kunnen verbergen. Mijn vraag is een stabiele steevast keuze, zodat ik ook weet waar wij aan toe zijn. Echter is hij hier nog niet over uit.

En na raadpleging van inderdaad onafhankelijke personen is toch wel de raadgeving om dit af te houden van ons. Bescherming van mijzelf, mijn thuis of het belangrijkste mijn kind(eren). Het is geen geweld wat zichtbaar is maar onzichtbaar in psychische vorm wat bij kieren en gaten levenslang zijn ellende kan uitoefenen op allen.

Het is de wispelturigheid/ veranderlijkheid wat was en nu ernstiger is. Hij heeft zelf uitgesproken niet in staat te zijn vader te kunnen worden. Hij schrijft dat dit een oeroud ondoordacht spel is van handelingen in de zorg van een kind waarin hij niet bij betrokken wil zijn. Jouw keuze, jouw kind. Mij zul je nooit zien. Een kind maakt niet dat ik blijf. Ik moest een miskraam krijgen en weet ik veel wat. Nog geen weken later is het weer een andere keuze voordragen. En nog geen drie dagen later is het weer in weken spreken over een nog te gaan maken keuze. Zo spreekt hij uit niet te gaan bijdragen in de zorg als ook nooit de afstand wekelijks te willen afleggen van stad naar stad. En dan nog een abortus die ik zou moeten doen. Immers is het nog niks, leg het maar op tafel en kijk maar of het wat doet. En dan spreek ik niet over de uitingen gericht aan mij. Ik kan hem niet serieus nemen. Aan de telefoon was er een positieve flow en grappen die bijna flirtend zijn. Én dat is wat ik bedoel te zeggen; hij is toe aan hulp, focus op verandering bij zichzelf en eerlijkheid in de aanname van feedback die hij jarenlang krijgt van zijn omgeving. Iedereen heeft het bij het verkeerde eind. Als moeder zegt: hij is achterdochtig, heel somber, negatief, zou eens naar een psycholoog moeten, afstandelijk en veel meer dan is zij de persoon die afgeschoten moet worden. Worden er punten uit het verleden opgevoerd die dit kunnen ondersteunen.

Tsjor. Het is heel veel, daarom moet ik mijn deuren sluiten. De communicatie wordt gedwarsboomd door - alle problematiek - die mijn inziens nog een afgebakende omgangsregeling mogelijk maakt. Het gaat boven mijn petje allemaal en bovendien ben ik niet meer zijn redder.

Kaaskopje

Kaaskopje

10-06-2018 om 23:01

Tsjir

Als een man zo nadrukkelijk en intimiderend laat weten geen trek in een kind te hebben, hoe zie jij het dan voor je dat hij ouder wil zijn? Maar ook mág zijn?

Ik ben het met Moe eens dat ze de man niet meer in haar huis moet toelaten. Ik zou hem niet vertrouwen. Als hij wil praten, kan dat in een openbare gelegenheid, of in de spreekkamer van deze of gene.

Als

Ik ging in op 'Als hij voor de deur zou staan....' Dat is een situatie waarin hij wel wil praten of kontakt wil.

Tsjor

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.