Check onze 10 slimme tips om geld te besparen op je volgende gezinsvakantie
Relaties Relaties

Relaties

Moe

Moe

14-05-2018 om 01:12

Abortus en relatiebreuk


Moe

Moe

11-06-2018 om 09:09

Contact

Hij wilt nu ook contact maar onder zijn voorwaarden die komen en gaan tevens noch verantwoord of rechtvaardig zijn. Hij geilt zelfs op contact en kan de verleiding niet weerstaan schrijft hij. De reden dat er telefonisch contact poging gedaan werd was nadat ik na de 100e keren - afstand doen van kind en mij - schreef dan haal ik je gegevens als vader weg bij de verloskundige en zul je ook geen bericht ontvangen van de geboorte. De eerste vraag aan de telefoon was ook: 'Waarom schrijf je zoiets en dreig je alles weg te nemen? Daar heb je het recht niet toe. Wat maakt dat je dit doet? Naar aanleiding van wat? Je bent onberekenbaar.'

Moe

Je kunt heel veel berichtjes maken met verhalen over hoe terecht het is dat je de strijd voert en hoe erg hij is. Maar uiteindelijk zal toch het beslissende zijn, je antwoord op de vraag hoe je uit de strijd komt.

Tsjor

Niki73

Niki73

11-06-2018 om 10:30

Pas op de plaats

Wat een verhaal! Heb je al zijn wispelturige berichten op papier (sms/mail e.d.)? Ik zou ze goed bewaren, voor het geval je nog eens voor een rechter moet aantonen hoe hij erin staat. Wat dat betreft is het prima om alleen per mail te communiceren. Desoods schrijf je zelf op wat er gebeurd is, zoveel mogelijk met data erbij.
Ik zou je aanraden nu een pas op de plaats te maken en rust te nemen, even niets naar hem toe, concentreer je nu maar op je eigen welbevinden en daarmee dat van de baby.
Als je moet communiceren, dan zou ik naar hem toe alleen zakelijke, niet-emotionele mails sturen. De emoties kun je hopelijk ergens anders kwijt. Als hij een spelletje speelt, kun je verwachten dat hij elk verkeerd woord zal misbruiken. Dus als je een mail stuurt, wik en weeg je woorden dan, slaap er een nachtje over, en laat misschien iemand meelezen om alle emotie eruit te halen.

Veel sterkte.

Niki73

Niki73

11-06-2018 om 10:41

Contact als machtsspel

Ik lees nu pas #32. Als hij zegt te kicken op contact, weet dan dat het een machtsspelletje is. Weet ook dat je niet hoeft te reageren. En ook dat als je wel reageert, je best een paar dagen mag wachten. Het is beter om niet meer te dreigen, niet meer te argumenteren, niet meer emotioneel te reageren, niet meer te happen. Want dat is wat hij wil, jou op stang jagen, dat is voeding voor zijn poging om macht over jou uit te oefenen. Geef hem die lol/bevrediging niet. Je kunt als het echt nodig is droog zakelijke dingen mailen (zoals op dag x op tijdstip y een afspraak bij de rechtbank), maar verder niets. Dit klinkt als een ingewikkelde man die je maar beter op afstand houdt.

Laten we wel wezen: eerst eist hij abortus en weigert hij contact, dan eist hij contact maar weigert contact met een mediator erbij (dat vind ik een veeg teken), en als je zegt dat je hem niet meer met de baby zult lastigvallen, is het ook niet goed. Wie is er dan onberekenbaar? Nogmaals, ga die discussie niet aan, weet gewoon voor jezelf dat dit geen passende vader is. Zo ga je toch niet met je zwangere (ex-)vriendin en een baby om?

Kaaskopje

Kaaskopje

11-06-2018 om 11:05

Tsjor

Als zo'n man aan de deur zou staan, zou ik de deur liever niet open doen.

Moe

Moe

11-06-2018 om 12:29

Algemeen

Het is een machtsspel of een strijd waar ik er boven gaan staan. Het is helemaal waar dat het een ketting aan reacties maakt waar ik absoluut niet gelukkiger van word. Mijn inziens verkeert hij in een crisis zelfs zo dat hij echt geen weet heeft van wat hij schrijft of vertelt. Het gedrag is mijn inziens terug te voeren naar zijn verleden. Niet voor mij, maar voor een stabiele vaderrol zal hij echt hulp moeten aanvaarden. Al is het maar één keer, echter zie ik dit niet gebeuren. De aversie er tegen is dermate groot.. Ik ben ook maar een mens en moet naast mijn ervaringen van hem als ook een hele lieve man toch kunnen plaatsen waarom ik de deuren wil sluiten. Ik wens dat we aan tafel kunnen en spreken over wat werkelijk telt hier. Een mens, twee mensen ofwel mensjes. En dat maakt mij de leeuwin aan de deur. En of ik dit wil? Allesbehalve niet. Ik wens samen te kunnen winnen voor hun. Mijn kind is mijn eerste kind en mijn buikbaby mijn tweede kind straks. Ze zijn onafscheidelijk van elkaar. Ik zal dan ook enkel een regeling wensen waarin aan beiden belangen gedacht is. In de praktijk is het niet mogelijk een baby als een tas mee te pakken. Een peuter ook niet. Een kleuter wellicht eens een dagje. Dus zullen we echt de verbintenis moeten aangaan samen. Een relatie? De koek is op ofwel het vertrouwen. Zo vind ik van het achterlijke om een maildossier aan te leggen. Nog veel triester is vertellen de communicatie te willen normaliseren maar dan enkel over de mail. Dus de conclusie zou zijn voor nu en langer: tijd en ruimte. Eens zien wat het gaat brengen. Mijn leven is vol met geluk dus aan mij de uitdaging daar bij te blijven.

mirreke

mirreke

11-06-2018 om 17:41

Ik zou het omdraaien

Je bent emotioneel erg afhankelijk van hem en zijn input (wel begrijpelijk hoor, gezien de korte tijd waarin dit alles speelt en de enorme wisselingen in zijn gedrag en aanwezigheid), maar op deze manier laat je je veel te zeer door hem leiden.

Ga denken wat jij wilt. Dus maak een plan op jouw voorwaarden, hoe jij het ziet zitten. Je hebt nu gemerkt dat je beter niet emotioneel kunt zijn bij hem. Communiceer dan ook per mail, wat maakt het uit. Maak een lijst bv. van op welke voorwaarden hij toch vader kan zijn.

Want je kunt een kind niet zomaar zijn vader ontzeggen. Hoe je het ook wendt of keert, deze man is de vader van je baby...
Er zijn denk ik nu genoeg mensen weten dat deze man de vader is van jouw kind. (arts, grootouders, verloskundige...) ik denk niet dat je zomaar deze vader kunt loskoppelen van zijn kind.

Wat jij zegt: ik zal enkel een regeling treffen waarin aan beiden belangen gedacht is... gaat hier niet op. Dat kun jij wel willen, maar het werkt niet zo. Hij is niet de vader van jouw beide kinderen. Hij is de vader van de groeiende baby in jouw buik. Niet alleen de toevallige leverancier van het zaad. Doordat het zijn zaad is heeft hij al recht op vaderschap. En zeker nu bekend is dat hij de vader ook is, mag je hem dat niet ontzeggen (en je kind trouwens ook niet).

Dat is niet wat ik vind, dat is gewoon de wet. Zo is dat in Nederland geregeld. Los daarvan, denk ook aan je kind. Het is de vader van je kind. Elk kind wil een vader. Jij kunt niet bepalen hoe die vader moet zijn.

Zie het positief: eerst wilde hij helemaal geen contact, en nu al wel weer, maar dan via de mail. Ga daar gewoon rustig in mee, scheelt ook stress voor jou. Als hij nare dingen schrijft, negeer je ze, als hij constructieve dingen schrijft kun je er iets mee doen...

Moe

Moe

12-06-2018 om 06:16

Mirreke

Goedemorgen,
Ik geloof dat je enkele belangrijke punten gemist hebt. Ik wil niet het vaderschap afnemen, mijn wens is een stabiele vaderrol nagenoeg is hij er zelf nog niet over uit. De onvoorspelbaarheid vind ik onverantwoord tav mijn kind en mijzelf. Het communiceren over de mail is geen gewone manier van, het lijkt op het aanleggen van een dossier. Dus eens een telefoongesprek dan volgt er een subjectief verslag in mijn mailbox. Zo hoort het niet, ik kies er voor boven alles te staan. Mijn vertrouwen in een stabiele omgang is er (voorlopig) niet meer. Ik zie met zijn temperament nare dingen gebeuren aan mijn thuisfront. Al is het maar de stem verheffen of met spullen gooien. In mijn huis is daar geen ruimte voor. Zolang hij in deze "crisis" zit en geen weet heeft van wat hij communiceert of doet dan is het tot aan de deur en niet verder.

Moe

'Ik geloof dat je enkele belangrijke punten gemist hebt. Ik wil niet het vaderschap afnemen, mijn wens is een stabiele vaderrol.'
Ik geloof dat je ook een belangrijk punt mist: hij is vader, niet op jouw voorwaarden. Jij bepaalt niet hoe zijn vaderrol eruit ziet. Het is geen rol, het is een biologisch gegeven.
Zo kan hij niet bepalen hoe jij moeder moet zijn en of je wel moeder mag zijn: hij kan en kon je niet dwingen tot een abortus. Daarom ben jij de moeder. Het is een biologisch gegeven. Hij bepaalt niet hoe jouw moederrol eruit ziet en het is daarvan ook niet afhankelijk.
Jij bent moeder (ook al zag hij vooral bezwaren) en hij is vader (ook al zie jij vooral bezwaren).

Tsjor

Fransien

Fransien

12-06-2018 om 10:33

Moeder ben je, vader niet automatisch

1. Het is jouw lijf, dus als moeder heb jij de doorslaggevende stem bij abortus. Je mag er niet toe gedwongen worden, ook niet door de vader. Andersom mag je ook niet gedwongen worden tot een kind krijgen, ook niet door de vader.

2. Een kind erkennen mag alleen met toestemming van de moeder of met vervangende toestemming van de rechter.

3. Met erkenning is er nog geen gezag, daarover moeten beide ouders het eens zijn. Oftewel jij als moeder moet tekenen voor gezamenlijk gezag en hij als vader moet het willen (tekenen), er kan vervangende toestemming komen van de rechter als jij niet wil en hij wel maar daarbij wordt gekeken naar waarom de aanvraag gedaan wordt en hoe de communicatie loopt.

4. Melding wie de vader is bij verloskundige of huisarts valt onder medisch beroepsgeheim, het is dus niet iets waar de vader rechten aan kan ontlenen.

Punt 1 is al afgehandeld, jij hebt besloten om het kind te krijgen.

Punt 2 en 3 kun je voor je uitschuiven. Vader heeft al aangegeven pas bij geboorte te willen erkennen. Je kunt kijken hoe het tegen die tijd gaat en afhankelijk daarvan toestemming geven voor erkenning. Gezamenlijk gezag zou ik niet over beginnen (ook niet aan beginnen als er geen overleg mogelijk is en al zoveel machtsspelletjes spelen is het een recept voor ellende)

Je zit in een belabberde situatie, vader is niet erg prettig in de communicatie, jullie relatie is gestrand en jullie zitten niet op 1 lijn.
Misschien gaat het beter, misschien niet, dat moet nog blijken.

Je bent niet verplicht om hem op de hoogte te houden van het verloop van de zwangerschap. Mocht je dat toch willen omdat je graag wil dat hij een vaderrol gaat vervullen (en dat is dus niet vanzelfsprekend), dan kun je melden wanneer de echo's plaatsvinden of andere dingen die jij relevant vindt.

Vaders, zeker als ze niet met de moeder getrouwd zijn, hebben een hele zwakke rechtspositie. Of dat rechtvaardig is is een tweede, maar het is de wet. Je kunt het hier nalezen: https://www.rechtspraak.nl/Uw-Situatie/Vaderschap.

Kaaskopje

Kaaskopje

12-06-2018 om 11:04

Eens met Fransien

Heel bot gezegd is deze 'vader tegen wil en dank' pas officieel de vader als hij de baby erkend heeft. Tot die tijd is hij dan wel biologisch de vader, maar zonder alle rechten. Recht op omgang met het kind kan er al zijn voor de erkenning, maar dat moet dan in het belang van het kind toegevoegde waarde hebben.

Ik vind ook dat je er alles aan moet doen om de band tussen kind en vader mogelijk te maken, maar er zijn grenzen. Ik zou wel eerst de kat uit de boom kijken in een situatie als van Moe, dus eerst openbaar terrein als ontmoetingsplek aanhouden.

Moe

Moe

12-06-2018 om 14:35

Reactie

Ik weet niet wat te antwoorden. Het is ook zoveel allemaal. In de rechtbanken belanden zal ons levenslang de grootste verliezers gaan maken. Noch voor mijn tweede kindje of mijn eerste kindje is dit een vooruitzicht wat mag gaan gebeuren. Wat moeten we ze als persoon meegeven? Is dit de inspiratie waar we mee voor de dag moeten komen?

Juridisch sta ik sterk, tenminste de eerste vier levensjaren en alle punten van Fransien kloppen wel degelijk. Inmiddels is het zo dat hij in weken voor het eerst het woordje 'alsjeblieft' heeft laten vallen. Hij wenst op de hoogte te gehouden worden van de echo en andersom ben ik bereid vragen te beantwoorden. Ik zet het aan de kant, op een geschikte dag zullen er gesprekken moeten komen. De afstand tussen ons maakt het al vrij lastig voor een regelmatige bezoekregeling. Ook over de erkenning en meer zullen we moeten praten. Ik ga dit allemaal invullen met hulp van personen die er voor zijn zodat het wel haalbaar is voor allen.

Hij vreest een vader te zijn als de zijne; meer kan ik niet doen dan hem een kindje schenken waar ik mijn inzet in zal tonen om het wel tot een succesverhaal te maken. Ik wil cirkels doorbreken en hij mag gaan geloven dat hij meer in petto heeft dan het crisisgedrag waar hij niet uit kan breken. Wie weet. Voorlopig neem ik even pauze. Ik houd jullie op de hoogte.

Fransien

Fransien

12-06-2018 om 14:54

Erkenning

Wat ik lees is dat hij eigenlijk bang is om vader te worden en dat er praktische bezwaren zijn zoals reisafstand.
Hij wil pas na de geboorte erkennen.

Na de geboorte erkennen is prima, dat mag bij aangifte maar kan ook later.
Totdat het kind 12 is hoeft alleen de moeder toestemming te geven.
Nadat het kind 12 is moet het kind ook toestemming geven voor erkenning door de vader.
Je hebt dus jaren de tijd voor die erkenning (tenzij je alimentatie wil).
Mocht de situatie zich heel goed ontwikkelen, kun je daarna nog over gezamenlijk gezag denken, maar ook daar heb je jaren en jaren de tijd voor, dat kan op ieder gewenst moment.

Er is geen haast!

Vader wil graag op de hoogte gehouden worden van de echo's. Als jij dat ook wil is dat prima. Van daaruit kun je op een tempo die voor jullie beide goed is het contact uitbouwen.

Je hebt alle tijd, neem die ook!

Moe

Moe

12-06-2018 om 18:04

Fransien

Dank je Fransien. Geen haast. Vandaag liet de buurvrouw via twee bevriende gyneacologen het geslacht bepalen via de beelden van mijn buikbaby. Het is een lief klein beweeglijk jongetje! Ik heb dit ingesproken in zijn voicemail uit enthousiasme. Ik hoop dat hij het kan waarderen en ik niet gehaast ben overgekomen.

De erkenning en het gedeelde gezag hoop ik samen in goede ontwikkeling van de onderlinge relatie te kunnen doen. Op basis van wederzijds hersteld vertrouwen tussen ons. Ook geen haast, ik wil absoluut geen cent ontvangen.

Moe

Moe

12-08-2018 om 13:14

Update

Update. Gezond en gelukkig zwanger van mijn baby jongen, nog steeds.

Een ontwikkeling doorstaan dat ik niet kan samenvatten in een paar zinnen. Het is een beleving geweest, zal het ook blijven en dat levenslang. Ik ben zielsgelukkig beland te zijn bij mijzelf en hier voor wil waken. Enkel door stappen te zetten, op de weg waar ik al was en niet van kan afwijken. In alle eerlijkheid heb ik, zoveel gekregen van deze 'breuk' dat wij in de tegenstelling beland zijn. Kan ik het uitdrukken als, elkaars taal spreken en elkaar in vertrouwen kunnen omhelzen? In praktische taal; we gaan op gelijke voet verder in de rechten naar ons kind toe. Meer kan ik niet doen, dan in mijn vermogen ligt.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.