Relaties Relaties

Relaties

-Flupke-

-Flupke-

11-07-2013 om 17:17

Angst voor dood partner

Met periodes heb ik een enorme angst voor de dood van mijn partner. En dan met name de tijd daarna; hoe ga ik dat redden in mijn eentje; hoe eenzaam en verdrietig zal ik zijn en hoe moet zoon dat verwerken. Zal ik de verdere opvoeding van zoon wel gaan redden.... gaat hij misbruik maken van de situatie als zijn vader er niet meer is? Man staat fysiek maar ook mentaal sterker in zijn schoenen t.o. zoon. Is consequenter, houdt beter vol. Maar heeft ook een korter lontje waardoor het vaker dan bij mij tot escalaties leidt. En daarintegen bedenk ik ook wel eens dat sommige dingen misschien zelfs makkelijker zullen gaan; als ik dingen alleen beslis, mijn eigen koers moet varen.En ik heb een betere vertrouwensband met zoon, dus soms vraag ik me ook af wat het effect is als ik degene ben die wegvalt. Maar oei.... het lijkt me zo verschrikkelijk. Ik heb het gevoel dat ik het niet aan kan. Soms kan dit me zo aanvliegen!
Deze gedachtes steken soms meer de kop op als er iets in mijn omgeving gebeurt (kort geleden iemand overleden) of als er aanleiding is om te denken dat de lichamelijke conditie van mijn man niet optimaal is. Hij is ook 10 jaar ouder dan ik; net in de 60 nu, en dus is dat reden om aan te nemen dat ik hem eerder kwijt ben, dan hij mij. Er zijn ook al wat fysieke onvolkomenheden (diabetus bijv.) die me soms confronteren met de mogelijkheden.
We hebben een fijne relatie; nooit echte crisis gehad, eigenlijk altijd goed met elkaar in harmonie. Natuurlijk ook wel eens mindere periodes en periodes van veel conflicten vooral rondom de opvoeding. Maar alles bij elkaar: ik moet er niet aan denken hem te moeten missen. En soms doet het me zoveel pijn dat die gedachte er alleen al is.... Hebben anderen dat ook?

Hombre

Hombre

11-07-2013 om 17:31

Natuurlijk

Maar het heeft geen zin om je zorgen te maken over iets dat je misschien ooit overkomt. Als je 'alles' verder goed geregeld hebt, niet meer aan denken.

vlinder

vlinder

11-07-2013 om 18:47

De bekende spreuk

Een mens lijdt veelal 't meest
door 't lijden dat hij vreest
wat nimmer op zal dagen.
Zo heeft hij meer te dragen
dan God te dragen geeft.

Tuurlijk Flupke. Iedereen denkt daar wel eens over na (als het goed is) en het zou toch niet best zijn als je het wel prima zou vinden als je wederhelft zou overlijden. Wat Hombre al zegt, meer dan zakelijke dingen goed regelen kun je niet doen. Heb vertrouwen. Je kunt meer doorstaan dan je nu denkt.

Kaaskopje

Kaaskopje

11-07-2013 om 19:10

Toen de kinderen klein waren

was mijn bijgedachte over een eventueel overlijden van mijzelf: "Oh hoe moet dat?! Hij weet niet eens welke kleren bij elkaar horen! Arme kinderen!" Tja, waar je je al niet druk om maakt...
Om eerlijk te zijn wil ik niet al te diep nadenken over een eventueel eerder overlijden van mijn man. Natuurlijk kan dat gebeuren, vorig jaar hebben we een jaar gehad, waarin maar weer eens bleek hoe onverwacht zo'n moment kan zijn, maar het kan ook dat ik er eerder tussenuit piep. Als ik eerlijk ben hoop ik dat ik de achterblijver zal zijn. Niet omdat ik mijn man beter kan missen dan hij mij, maar omdat ik denk dat ik er beter mee om zal kunnen gaan. En dat is geen verdienste, maar een kwestie van met welk karakter we zijn behept. Ik wens hem toe dat het hem bespaard blijft.
Flupke, ik kan me best voorstellen dat het je af en toe aanvliegt, maar ik hoop dat het daar ook bij blijft voor je. Het heeft geen zin om daarover nú in paniek te raken. Dingen waar je zelf niets aan kunt veranderen, worden niet beter of makkelijker als je daar jaren, maanden vantevoren over wakker ligt. Mijn vriendin was toen ze in de puberteit was, extreem bang voor de dood van haar ouders. Dat nam zulke vormen aan dat ze er bijvoorbeeld een visite voor af moest breken, naar huis móest en dan op haar bed ging liggen. Haar vader is inmiddels overleden, maar toen was mijn vriendin al eind 40 en wist ze dat het voor haar vader beter was, haar moeder leeft nog steeds.

Knurf

Knurf

11-07-2013 om 20:06

Vertrouw op jezelf

'Ik heb het gevoel dat ik het niet aan kan. Soms kan dit me zo aanvliegen!'

Dat is logisch. En als je partner overlijdt, is dat ook moeilijk, en pijnlijk, en verdrietig, en ...
Maar besef dat het overgrote deel van de mensheid het redt. Kinderen, partners, ze hebben het moeilijk, maar ze krabbelen weer op. Dus jij vast ook!

Arawen

Arawen

14-07-2013 om 15:37

Herken 't wel

En dan bedoel ik niet zo het gevoel van 'dan kan ik het niet aan' maar meer die vlagen van 'wanneer gaat er weer ergens iets mis'.. zo'n vaste overtuiging doe me even in de greep houd: 'het gaat nu al veel te lang goed, straks slaat het weer om'.
Ik heb na een lang en behoorlijk ongelukkig huwelijk had, vol met diepe dalen. Eigenlijk ben ik er aan gewend geraakt dat rust nooit lang duurt... Met mijn nieuwe man heb ik eindelijk nieuw geluk en evenwicht gevonden. Mijn leven is eigenlijk nog nooit zo mooi geweest.. het lijkt wel of alles op zijn plaats is gevallen.. Maar dat maakt me tegelijkertijd bang. Alsof dat nooit meer lang kan duren en dat er 'iets' zal gebeuren waardoor ik weer terug ben bij af... En ja, mijn man is een stukje ouder dan ik, net als bij jou, en de gedachten dat hij er plots niet meer zou zijn kan me ook zomaar ineens aanvliegen..
Ik ga er maar van uit dat dat nog steeds een stukje verwerking van het verleden is en dat dit ook een positieve kant heeft; het maakt me er heel erg van bewust dat ik moet koesteren en volop genieten van wat ik nu heb!

Het is mij overkomen

Ik had een geweldige man die helaas is overleden. We waren 13 jaar met elkaar.

Inmiddels al weer een tijd een nieuwe relatie, maar heb totaal geen angst. Ik weet nu dat ik beresterk ben en het alleen ook red. Ik geniet iedere dag intens van mijn man en dat al ruim 10 jaar. Ik spreek het ook naar hem uit.

Geniet van het nu. Het is goed zoals het is en dat zal het altijd zijn.

-Flupke-

-Flupke-

17-07-2013 om 18:15

Dere

bedankt voor je bericht. Fijn dat je gewoon door kan met het leven! En weer gelukkig kan zijn. Momenteel kan ik me nauwelijks voorstellen dat het leven daarna doorgaat. Maar goed. Ik zie het wel. Ik geniet gelukkig evengoed wel van het leven!

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.