Ben ik nu een zeur of ondankbaar?
Vandaag is mijn verjaardag. Vier ik nooit echt voor familie, want er zijn er zoveel van ons jarig in deze maanden. Met het gezin soms uit eten, afhankelijk van de dag.
Vind ik prima verder.
Man vroeg een aantal weken of ik kado ideeen had. Die had ik wel, maar moesten we samen gaan kopen. Aldus man. Hij is er nooit meer op teruggekomen tot zaterdagavond 7uur. Ach, vergeten! Ter plekke bedacht hij zich dat de kinderen waarschijnlijk ook niet aan mijn verjaardag hadden gedacht. Zondag ging jongste (11) snel even nog iets halen,. oudste (16) schoot om kwart voor 5 nog de deur uit.
Vandaag kreeg ik dus geen kado van man, van de jongste een geurset (deo/douche) voor mannen (F1, die vond jongste zo leuk als fanatiek F1fan) Maar ja, ik gebruik dat dus niet. Van oudste ook een geurset maar dan een waar ik allergisch op reageer.
En vervolgens zegt man, ik ben pas om half 9 thuis, vergadering.
En om eerlijk te zeggen, ik baal ervan. Ik baal van het feit dat geen van drie een klein beetje op tijd heeft kunnen bedenken dat ik jarig ben, en welk kadootje voor mij leuk zou zijn. Ik baal dat man ook niet heeft bedacht dat we samen nog naar de stad zouden,en dat dat voor vandaag nog moest gebeuren. Ik baal van het feit dat man rustig op deze dag een late vergadering plant Terwijl je toch nu voor de komende 10 jaar de avond wel kan blokken in de agenda.Ik baal dat hij niet even met de kinderen heeft meegedacht over wat mij te geven.
Ik vind het zo onattent.
Ben ik nu een zeur danwel ondankbaar?
Geen zeur
Ik vind het ook onattent. Hopelijk is die vergadering een grapje en komt er een verrassingsborrel voor jou.
Ik wens je in elk geval nog vele.jaren!!! 🎂🥂
P.S. zelf kreeg ik een lullig goedkoop kettinkje, had man de dag voor mijn verjaardag nog snel ergens gehaald. Na een dag was het kapot. Maar goed 2 jaar terug kreeg ik een telefoontje.
Hoe zat het dan de vorige jaren ?
Iedereen hecht natuurlijk een andere waarde aan verjaardagen, en éénmaal je dat weet van jouw partner, vind ik ook wel dat je daar moet trachten rekening mee te houden; ik begrijp dus wel jouw gevoel.
Wijzelf hebben geen gezinscultuur waarbij de kinderen een cadeautje kopen voor de ouders, al zijn ze ondertussen oud genoeg om dat wel te kunnen. De dochter maakt meestal een tekening en meer hoeft dat voor mij niet te zijn.
En tussen partners gaan we altijd uit eten met z'n tweetjes, en dat hoeft niet persé op de dag van de verjaardag te zijn (omwille van de kinderen of iets anders), maar we plannen de dag al wel van tevoren in (bv. in het weekend ervoor of erna), en dat gaat goed; quality time onder ons tweetjes. We kopen geen cadeautjes voor elkaar (enkel met de eindejaarsdagen wel); voor de kinderen kopen we uiteraard wel een cadeau (of een cent, naargelang).
Geen 'moeilijke' keuzes te maken dus en en verder koop ik tussendoor wel eens graag wat rozen of pralines voor mijn partner.
nee, geen zeur
Man heeft eerder gevraagd of er cadeauwensen zijn, dus daarmee heeft hij bepaalde verwachtingen gewekt. Je mag best teleurgesteld zijn als je verjaardag vervolgens vergeten wordt.
Nee
Je bent zeker geen ondankbare zeur. Om dit soort gedoe te voorkomen geef ik ruim van tevoren bij de kinderen aan wat ik graag zou willen krijgen. Daar geven ze soms hun eigen invulling aan, maar dan ben ik alsnog blij met het cadeautje. Mijn vriend vraagt zelf al weken van tevoren wat ik wil hebben, maar we gaan het dan wel samen kopen (tas of horloge oid).
Nee hoor
ik vind je geen zeur en ook niet ondankbaar. Ik zou flink pissig zijn, en dat ook laten merken. Een vergadering op de verjaardag van je partner, dat overleg je toch even?!? Bel een vriendin/zus/collega en ga lekker samen uit eten en presenteer de rekening aan je man. De kinderen kunnen best een tosti of zo voor zichzelf maken. En app je man dat hij echt niet later dan half 9 thuis dient te zijn, omdat jij er niet bent.
Wij zijn ook niet van het uitgebreid vieren, maar we maken daar wel afspraken over. En cadeautjes bedenken en regelen we zelf. Tot nu toe is het ons allebei altijd gelukt om iets origineels te bedenken.
De kinderen zijn zelf niet echt handig in de planning, dus daar helpen we een handje bij (ook al zijn ze inmiddels geen kleine kinderen meer). Ze worden (stukje financiële planning en opvoeding) echt wel geacht zelf iets te kopen. Als ze daarbij hulp nodig hebben kan dat. Oudste wilde bijvoorbeeld onlangs man iets geven dat bij een online winkel vandaan moest komen, dus dat heb ik geregeld. En jongste vond het gezellig als ik mee ging om iets te kopen, dus dat heb ik ook gedaan. Maar de ideeën waren van henzelf (bij oudste hoef ik nooit mee te denken, die is daar goed in, jongste heeft daar vaak hulp bij nodig, maar nu dus niet).
Dus nee, ik vind je zeker geen zeur. Misschien had je wel iets eerder bij je man aan kunnen geven dat jullie nog de stad in zouden gaan. Maar persoonlijk vind ik dat toch echt wel aan je man zelf om dat in de gaten te houden.
Niet leuk
Nee, dit is echt niet leuk. Virtuele slingers en confetti en bloemen van mij!
In de kinderen zou ik trouwens niet teleurgesteld zijn, zij hebben nog niet echt de leeftijd dat ze zelf aan cadeautjes denken en die dan ook op tijd kopen. Aan je man juist de taak om hen dat bij te brengen.
Ben ook wel benieuwd hoe het voorgaande jaren ging. Is dit nu ineens nieuw voor je? Dan zou ik er toch eens voor gaan zitten met je man. Zo'n geurset waar je allergisch voor bent, dat had hij toch echt kunnen voorkomen.
Tja
Ik, moeder, heb wel eens een vergadering ingepland (zelf, ik was de voorzitter) op de verjaardag van mijn eigen kind...
Als geen ander weet ik hoe dat kan gebeuren, verjaardagen vergeten.
Als ik graag m'n verjaardag wil vieren met kado's, dan herhaal ik dat enkele keren voorafgaand aan de dag zelf. En ja, dan krijg ik meestal wel en kadootje.
Dus, op de vraag of je zeurt: tja... Als je weet dat man en kinderen hierin vergeetachtig zijn, dan had je ze zelf af en toe aan de datum kunnen herinneren.
En bedenk, geen kado, wil nog niet zeggen dat ze niet van je houden😘. Misschien doen ze door t jaar heen andere lieve dingen voor je.
Nee hoor
Geen zeur. Ik hecht zelf erg aan verjaardagen, ze worden hier thuis groots gevierd. Een zelfgemaakte kaart vind ik trouwens ook een leuk cadeau van de kinderen. Van mijn partner helemaal. Maar die koopt liever.
Overigens gooi ik er maar even een wijze spreuk in van een oude mevrouw: wie niet zo wijs is, moet je zo wijs maken. Dus als jij vrijdagavond had gevraagd aan je man of jullie zaterdag de stad in zouden, dan was hij het vast niet vergeten!
Nou
Als eerste, van harte gefeliciteerd met je verjaardag!
En nee, ik vind je ook geen zeur! Hij had op zijn minst nog een bloemetje kunnen laten bezorgen.
Ik weet niet hoe oud je kinderen zijn, maar met een mannensetje aan komen kan tot een jaar of 8, daarna echt niet meer. De allergie moeten ze maar net weten.
Hopelijk was de vergadering een grapje en heeft hij je lekker mee uit eten genomen!
dank
jullie voor de felicitaties.
De allergie is niet echt bekend denk ik bij de kinderen, maar wel is duidelijk dat ik dat soort sets nooit heb.Omdat ik daar flinke uitslag van kan krijgen. Ze kunnen ook vragen wat ik wil hebben he, dat doe ik ook bij hen.
Iksnap best dat mijn kinderen niet aan data denken, zeker die van 11. Van die van 16 verwacht ik echt meer. Ik had het overigens ook eerder aan gegeven aan de kinderen, en had zelfs bij man een kado suggestie gedaan.
En de 16jarige was vanmorgen zo lomp in het geven van het kadootje, in de ochtend. Hij had er geen zin in, was nog niet wakker. Ik kreeg het letterlijk tijdens mijn tandenpoetsen in mijn handen geduwd, en hup, weg was hij weer in bed.
Ik geloof niet dat de vergadering een grapje is. Mijn verjaardag staat ook gewoon in zijn agenda. Maar hij plant er gewoon naast. Het is wel vaker gebeurd overigens met verjaardagen/belangrijke data, dat ik het van te voren met hem doorspreek en hij het in agenda zet. En dan toch op dag zelf kom ik erachter dat man andere plannen heeft. Het is geen kwestie van vergeetachtigheid, het is een kwestie van geen nee zeggen tegen zakelijke afspraken. Ik herinner man en kinderen er ook regelmatig aan, dat er een verjaardag of zo op komst is.
Ik had natuurlijk vrijdagavond iets kunnen zeggen, maar weet je, zo blijf ik bezig met zijn persoonlijke assistente te spelen. Ik ben geen secretaresse hoor. En al helemaal niet voor mijn eigen verjaardag. Mag er voor mij ook nog wat attentie zijn, denk ik dan?
Dan kan ik dat kado ook wel alleen kopen, het inpakken en zorgen dat hij het mij geeft op mijn verjaardag. Daar pas ik voor.
Tja
Zolang de leeftijd niet onder de 10 of boven de 80 ligt zonder echte beperkingen, vind ik vergeetachtigheid of geen excuus.
Met mij zouden ze nog niet klaar zijn en dan heb ik het niet over foute kado's.
Herkenbaar
Van harte gefeliciteerd met je verjaardag!!!
Neem er een lekker drankje op !
( vorig jaar kreeg ik ook geen cadeau, ik was echt verdrietig... dus begrijp je compleet.
Daarna ook duidelijk aan gegeven dat ik dit erg teleurstellend vond. Ben dus benieuwd wat ze dit jaar doen? Maar begin het nu al in de groep te " gooien" wat ik graag wil hebben)
Heb overigens daarna voor mezelf een mooi cadeau gekocht wat ik al langer wilde hebben. En dit kregen ze nog een gehele tijd te horen. Volgens mij kwam daarna het besef. Praat met je man deed ik daarna ook. Zelf zijn ze zich van geen kwaad bewust en " wij vrouwen " onthouden dit tig jaren... vanaf nu gaan we iedere verjaardag uiteten.. Misschien een idee voor next year...
Proost op je gezondheid en volgend jaar doe je het anders moet je maar denken.
Mari
Van harte gefeliciteerd met je verjaardag!
Ik vind je geen zeur en niet ondankbaar. Jammer dat jou dag zo gegaan is. Hoe vier je de verjaardag van jouw man? En waardeert hij dat? Misschien zou je hem dat als spiegel voor kunnen houden.
Ik vind het lief dat beide kinderen iets voor je verjaardag hebben bedacht. En dat je puber het niet zo heel feestelijk overhandigde, is des pubers. En waarschijnlijk ook niet zo'n goed voorbeeld van hun vader gekregen. Ik zou pas met je man gaan praten als de teleurstelling is weggezakt. Dan krijg je geen ruzie, maar een constructief gesprek. Volgend jaar op 17 september regel je een verjaardag zo jij hem leuk vindt.
Overigens,
Mijn man kan geen enkele datum onthouden. Mijn verjaardag niet, die van de kinderen niet, laat staan onze trouwdag enz. enz. Na weer een fikse discussie heeft hij zelf de oplossing gevonden: al onze bijzondere data staan in zijn emailagenda. Dat houdt meestal in dat ik op een bijzondere dag pas een berichtje of felicitatie krijg, als hij zijn computer heeft opengeklikt. Zo langzamerhand zie ik daar de humor van in.
lomp
Ik vind je man wel tamelijk lomp. Als hij niet al iets van je verjaardag maakt, dan kun je het de kinderen niet kwalijk nemen dat het hen ook niet zo belangrijk lijkt.
Laat het niet op, en in je kop zitten
Onlangs was mijn trouwdag, maar geen bloemen of kado! Ik zei niets van het feit dat er geen felicitaties of zoen voorbij kwamen. Ik dacht; ik verwen mijzelf en kocht een mooie bos bloemen, goede fles port en een bezoek aan de kapper.
Ik had ook een lekkere appeltaart gebakken en 's avonds de pizza laten bezorgen.
Ik was te koppig om de desinterresse aan te kaarten en tegelijkertijd was ik ook trots op mijzelf dat ik mijzelf waarderend wist toe te komen.
Wel die avond redelijk vroeg met een boek naar bed en gewoon welterusten gezegd.
Twee dagen later stonden man en ik naar de bliksem te kijken. Ik sprak over het vreemde verloop van onze trouwdag en hoe ik zodoende mijzelf had verwend.
Man reageerde verbaasd: waarom had ik dat niet eerder gezegd, dan had hij kunnen zeggen dat ik mij vergist had want datum x was pas over twee dagen. Oeff, ik had duidelijk nog last van de vakantietijden waarin regelmaat op een laag potje staat.
Toch vond ik het stoer van mijzelf dat ik het niet van een ander liet afhangen. Ik denk dat het ook belangrijk is dat het streven van een goed gevoel geluk niet moet afhangen van anderen. Vandaar de titel van deze post.
---
Doordeweekse feestdagen zijn kwetsbaar voor onaangename verrassingen; plan een feestdag bij voorbaat in het weekend want dan hebben anderen nog tijd om hun nalatigheid weg te werken.
Ik niet
Ik vind het leuk om te vieren (wat dan ook, kan ook verjaardag zijn) maar eigenlijk vind ik het al niet leuk meer als het een verplichting is...
Een kado vind ik al helemaal niet meer leuk als het een 'moetje' is. Een kado krijg je, voor mijn gevoel, dat vraag je niet, en eis je al helemaal niet op.
Ik ben dus best blij met een kado, als het echt gegeven is. Maar geen kado is ook prima.
(maar goed, hecht zelf niet aan verjaardag, zou ik het willen vieren en komt het niet van een ander dan zou ik het organiseren.
Nou
Man ziet het totaal anders! Alleen van de vergadering snapt ie, dat dat niet zo leuk was. Maar kadootjes, tja dat was wat slecht gecoordineerd. Maar nee, niet vergeten. En wat de kinderen kopen, dat gaat hij niet sturen. Dat moeten ze maar leren. Aldus man, en oh ja, zijn verjaardag voelt hij zich ook niet echt jarig. Zegt ie. Maar dat doet ie zelf. Hij neemt niet vrij, en als het nodig is gaat ie op zijn verjaardag rustig om 6uur weg en komt om 20 uur thuis. Tja, dan voel je je niet jarig. Maar dat doet ie zelf. En er zijn altijd leuke kadootjes. En gebak. Maar dat regel ik.
En wat ik al dacht, man voelt zich nu ontzettend onredelijk behandeld dat ik het onattent vind.
Hiep hiep hoera!!!
Gefeliciteerd, en een glas vol met drankje naar keuze om met je te toosten op een mooi nieuw levensjaar.
En dank je wel ; ) want door dit draadje bedacht ik mij dat ik als de weerlander een cadeau voor man moet bestellen want hij is van het weekend jarig.
Ik zou ook enorm balen
Bij mij thuis is er echt een verjaardagscultuur. Dus de jarige is echt de koning/koningin in huis. Ontbijt op bed, bloemen, cadeaus. Tja. Dat schept verwachtigen natuurlijk.
Sini
Beter laat dan nooit...
Gefeliciteerd! 💐
Als jouw man niet aan zijn verjaardag hecht, zou ik dat dan maar respecteren. Het wordt voortaan een dag als alle anderen. En dan moet hij ook niet klagen over die kale boel. Maar hij moet jouw wensen dan ook respecteren. Jij vindt het wél belangrijk! Jouw dag, jouw gevoelens, jouw wensen. Dat mag hij best voor je over hebben.
Dat hij zich nu onredelijk behandeld voelt... Vraag hem eens om op zijn werk te vragen hoe het er bij zijn collega's aan toe gaat. Vinden zijn collega's ook dat jij onredelijk bent?
jouw man
Hij weet dus dat het jouw verjaardag is, maar plant toch een vergadering in dat hij evengoed op een andere dag had kunnen inplannen.
Hij vindt zijn verjaardag niet belangrijk, en gaat er dan maar van uit dat anderen hun verjaardag ook niet belangrijk (moeten) vinden...
En dan denk ik spontaan, houdt hij voor de rest wél rekening met wat JIJ wil ?
@Mari
breng die 2 setjes die je van de kinderen kreeg terug naar de winkel met een lach. Mannenset en helaas 1 waarvan je uitslag krijgt. Koop een lekkere, die jij wel fijn vindt, ervoor terug.
Verder vind ik 't ook onattent van je man ..
ohja, nog gefeliciteerd!!
van harte
gefeliciteerd, Mari 39! En laat je niet van de wijs brengen dat hij het niet onattent vindt van zichzelf. Het IS onattent. Ik zou als ik jou was tijdens een gezamenlijk moment aan je gezin vertellen dat jeje teleurgesteld voelt over je verjaardag. En daar mag je best ook bij benoemen dat je zoon een cadeautje in je handen drukte en terugging naar zijn bed. Hij moet ook gewoon leren dat dat geen manier is om iemand te feliciteren. Hou het kort en duidelijk en vraag vervolgens wat ze samen gaan bedenken om dit goed te maken.
verwachtingen
Als ik het verhaal lees vraag ik met af of het andere jaren anders was. Stond iedereen toen om 7 uur met feestelijk ingepakte cadeaus naast je bed te zingen en werd je er dit jaar door verrast dat het ineens helemaal anders was. Of is het eigenlijk ieder jaar vrij vergelijkbaar en had je het van te voren aan kunnen zien komen. En weet de rest dat dit niet de manier is waarop je je verjaardag wilt vieren.
Het verhaal dat je schrijft is nl vergelijkbaar met mijn verjaardag. Man vroeg vorige week om een cadeau ideetje omdat hij zelf niets kon verzinnen. Ik was eigenlijk verbaasd over de vraag (oh, wil je wat geven dan), maar ik had wel een ideetje allen we waren er nog niet aan toe gekomen om samen iets uit te zoeken. Kinderen hebben last minute iets gehaald. Iets wat ik niet leuk vind, maar waarvan zij waarschijnlijk wel denken dat ik het leuk vind. (ik denk ook regelmatig dat ik iets heel leuks voor mijn 15 jarige mee neem waar zij het dan helemaal niet mee een is).
Alleen ik vind het prima zo. Meer poespas is er voor mij niet nodig. De kinderen hebben een cadeautje geregeld, en dat het last minute was vind ik niet relevant. Doet niets af aan het cadeautje. Met man ben ik gisteren online gaan kijken naar een cadeautje. Ook prima.
Verjaardag van man vieren we op vergelijkbare wijze. Als hij het met slingers en ballonnen en ontbijt op bed oid wil valt dat vast ook wel te regelen, maar dan moet hij het wel zeggen. Spontaan zal ik zo iets niet verzinnen.
Voorbeeld
Vaak is een ouder het voorbeeld voor de kinderen.
Belangrijk om zelf wel het goede voorbeeld te zijn. Goede voorbeelden blijven langer hangen dan een preek.
Neem je verlies n organiseer de eerstkomende verjaardag zo, zoals je je eigen erjaardag zou zien. En volgend jaar je man bijtijds laten weten dat je het op prijs stelt dat hij geen vergadering gaat inroosteren.
Juist de mensen die helemaal niet bezig zijn met het begrip verjaardag, gaan niet gauw veranderen. Die hebben sturing nodig. Pech, maar er bestaan m.i. ergere dingen dan iedere keer moeten aansturen.
Lomp
Ik vind het enorm lomp van je man, en hij is dus ook geen goed voorbeeld voor de kinderen.
Ik denk dat je gewoon extreem duidelijk moet zijn tegen de tijd dat je weer jarig bent. Je maakt een verlanglijstje waaruit ze iets kunnen kiezen (dus ook waar het te koop is en hoeveel het kost). Je schrijft op wat je voor je ontbijt wilt, dat het leuk is als er slingers worden opgehangen en in welk restaurant je wilt eten óf wat er gekookt moet worden.
Dit overhandig je minimaal een week voor je verjaardag aan je man en kinderen. Als reminder kun je het ook nog een paar dagen voor je verjaardag op de koelkast hangen of op de badkamerspiegel.
Echt??
Ik kan me daar zo weinig bij voorstellen, ok, dan geef je zeer expliciete instructies, een heel draaiboek. En dan?
Dan krijg je dus je zelf bedachte kado, op een door jezelf geïnstrueerd manier. Wat schiet je daar mee op? Waarom geef je het dan niet aan jezelf?
Maar goed, ik kan sowieso weinig met onoprecht gedrag, en wil dat al zeker niet in mijn gezin.
Saar,
Ik had mijzelf ook verwend omdat ik op dat moment geen zin had anderen achter hun broek te lopen.
Maar hoe had je dan gedacht onoprecht gedrag binnen je gezin te keren?
Echt?
Ik ga toch niet mijn hele verjaardag dirigeren? Daar pas ik voor hoor.
