Constant gezanik over huishouden

Ze zijn er gewoon totaal niet aan gewend!

Jij was 100% betrokken bij het huishouden, nu is dat sinds drie maanden anders - en dan ook nog ongeregeld, de ene week heb je veel tijd voor huishouddingen, de andere week niet.

Vijftien euro per uur voor een schoonmaakhulp - tja dat is heel wat als je altijd gewend was dat zelf te doen (en het geld in je zak te houden). Verdien je goed met het werk dat je nu op ongeregelde basis doet, of gaat er straks een schep belasting van af?

Er zit niets anders op dan rond de tafel zitten en de taken herverdelen. Ik snap best dat je man dat niet zo leuk vindt, maar je leeft met z'n allen in huis en moet met z'n allen (ook de kinderen...) zorgen dat alles draaiend blijft.

Tonny

Negatieve feedback

Het is sommige types gewoon niet aan te praten dat het beter werkt om de ander te complimenteren met alles wat je leuk en fijn en goed vindt, dan te gaan zeiken over die paar steken die je laat vallen.

En ja, ik ben er ook met zo eentje getrouwd. Niks mis met de taakverdeling, we werken allebei 4 dagen en doen allebei onze eigen dingen in het huishouden. Ik denk dat we ongeveer even capabel zijn in wat we doen, alleen liggen onze talenten duidelijk op een ander vlak. Is leuk, want zo vullen we elkaar aan. Zou je zeggen. Alleen ziet hij vooral alles wat ik niet doe (het speelgoed opruimen, de schone afwas meteen wegruimen). Dat ik intussen drie wassen heb gedaan, de vloer heb gedweild (voor het speelgoed eroverheen ging uiteraard), de badkamer en de wc heb schoongemaakt, en de kleren van de kinderen heb uitgezocht ziet ie niet. Andersom kan het me echt helemaal niks schelen als hij er op zijn vrije dag eens niet aan toegekomen is om te stofzuigen ofzo (*elke dag* stofzuigen?? wij niet. Dan heb je helemaal geen eer van je werk ) of als de pap van jongste nog aan de tafel gekoekt zit. Meestal laat ik het gezeur maar over me heenkomen want dan houdt ie het snelst op, maar het knaagt wel aan me dus ik voel met je mee . Zo eens in de drie maanden is de maat bij mij vol en zit ik volledig op de kast over iets an sich vrij onbelangrijks, waarbij hij dus niet snapt waar ik zo moeilijk over doe, en er uiteindelijk niks verandert. Een oplossing heb ik dus niet voor je, helaas. Maar ik snap je probleem (niet de verdeling, maar het voortdurende commentaar) vrij aardig. En dan is mijn man nog een stuk minder veeleisend en veel zelfstandiger dan die van jou..

anne

Bah, wat een vent

In dat tv programma waarin vrouwen ruilen van gezin zie je ook altijd van die geheel tegenstrijdige gezinnen. In de een is alles strak geregeld en geen stofje te bekennen en in het andere gezin is het een grote janboel en doet iedereen waar hij zin in heeft. Na afloop beseffen beide dat ze zich anders moeten opstellen.
Jouw man zou een poosje een andere vrouw moeten hebben die zich niet zo laat ringeloren. En hem eens aan het werk zet. Hij kan verdorie toch wel zijn eigen scheerschuim halen? Iedere keer als hij iets verkeerd doet dat enorm opblazen, voelt hij hoe dat is. En regelmatig oude koeien uit de sloot halen natuurlijk.

Jaymza

Waar is hij bang voor?

Je kunt het hebben over het huishouden, maar in feite, in mijn ervaring, als er gekibbeld wordt over onzinnige dingen (zoals beddegoed, stofzuigen, was etc), dan zit er iets achter. (Ik ben hier in huis degene die kan zeuren over hoeveel mijn man allemaal niet doet, als ik niet goed in mijn vel zit)

Volgens mij is je man heel erg hard vast aan het houden aan onbenulligheden waar hij een illusie van controle over kan houden, omdat hij heel erg bang is voor verandering. Ik denk dat je, met je baantje, een stap richting onafhankelijkheid zet, en hij misschien dondersgoed aanvoelt dat je hem niet zo leuk meer vindt. En hij weet niet wat hij er mee aanmoet.

Ik zou zeggen, neem hem eens mee naar een restaurant, en ga eens praten over wat er nu ECHT speelt. Geef hem aan dat hij juist door zijn houding hij je steeds verder wegduwt, terwijl je dat niet wilt. En dat geen enkele werknemer het volhoudt bij een baan waar er enkel kritiek geuit wordt, en dus, aangezien jij als zo'n werknemer behandeld wordt, je erover denkt op te stappen en voor jezelf te beginnen

Dc en luz

Ik vind de reacties van dc en Luz erg goed. Dit gaat niet om het huishouden, maar om macht en controle van zijn kant en een gebrek aan assertiviteit van jouw kant. Jouw man kan blijkbaar niet accepteren wie en hoe jij bent en jij past je steeds maar weer aan aan zijn kritiek en eisen. Zo houd je de situatie in stand (en je man ook natuurlijk).

Ik denk dat je je man gewoon moet zeggen dat je hem de laatste tijd echt helemaal niet leuk meer vindt en dat jullie op deze manier hard op een echtscheiding afstevenen. Jullie moeten allebei je best doen om elkaar weer leuk te gaan vinden. Ik denk dat hij vooral moet veranderen. Jij past je al ontzettend aan. Daar moet je mee stoppen. Het deel van het huishouden dat jij doet doe je gewoon op jouw manier. Wat volgens hem misloopt kan hij zelf gaan regelen.

Een andere deelnemer aan deze discussie zei dat ze eens een opsomming had gemaakt van wat wel allemaal goed was gegaan. Misschien kun jij dat ook eens doen? Je verzorgt 4 kinderen, een man, het huishouden en je brengt nog eens geld binnen voor jullie gezin. Petje af! (Wij hebben maar een kind en dat vinden we vaak al druk.) Je man zou daar wel wat meer waardering voor mogen hebben en wat meer respect voor jou tonen.

Goede vergelijking ...

"Hij vindt mij een opstandige puber ..."

Om uit die vader-kind rol te komen, zul je toch door de puberteit moeten. Blijf innerlijk sterk en probeer kalm te blijven, maar toch weerstand te bieden. Soms betekent vechten voor je huwelijk ook de strijd aangaan om te zorgen dat de zaken lopen zoals je wilt. Je man zal vanzelf wennen aan de nieuwe verhoudingen en de ruzies zullen weer minder worden. Laat je niet van je stuk brengen!

Succes!

Praten

Volgens mij moeten jullie veel meer met elkaar praten. Nu geeft hij commando's en kritiek en pas jij je aan. Dat vind ik geen normale situatie in een relatie van 2 volwassen mensen. Waarom kun jij niet zeggen dat jij hem nu geen leuke man vindt? Hij heeft toch ook steeds kritiek op jou?

Op mij komt het zo over dat in jullie relatie jouw rol, jouw inbreng veel minder waard is dan die van je man. Zolang jij daarin mee gaat en de ongelijkheid steeds bevestigt door je aan te passen blijft dat zo. Ik denk zelfs dat je positie steeds ongelijkwaardiger zal worden. Er zijn wel mensen voor minder minder gescheiden.

Waardeer jezelf

Hij wil dat je mee gaat slapen maar jij hebt nog werk. Nou, dan zeg je dat. je moet de confrontatie durven aangaan. Het is noodzakelijk als je je relatie wil redden. Ik spreek uit ervaring. Ik deed net als jij, pastte me steeds aan. Tot er haast niks meer van mezelf overbleef. En toen was het te laat; ik kon alleen nog maar weggaan. Want hij weigerde kritisch naar zijn inbreng te kijken. Ik ben al 8 jaar heel gelukkig gescheiden maar wellicht is er voor jullie nog een andere weg.

Respect en gelijkwaardigheid

Ik schrik van de uitspraken van je man. Volgens mij is het respect en de gelijkwaardigheid ver te zoeken in jullie relatie. Was dat vanaf het begin al zo, of is het er langzaam ingeslopen?

Niet het a-woord

Ik dacht al 'waar blijft het?' ;'-)
Volgens mij lijdt deze man niet aan het A-woord, maar is het een narcistische dominante man die al veel te lang zijn zin heeft gekregen. Hij is er van overtuigd dat hij de geweldigste man op aarde is, en het frustreert hem waarschijnlijk dat dat door zijn vrouw en de rest van zijn omgeving niet wordt erkend. Mijn ex was net zo, en gebruikte ook heel vaak de zin 'dat gaan we dus niet doen'. Hij heeft heel vaak problemen gehad op zijn werk, vooral met leidinggevenden die dan minder 'begaafd' waren dan hij zelf. Een nieuwe baan krijgen was nooit een probleem, leuk uiterlijk, vlotte babbel en een zelfverzekerde uitstraling. Herken je dat?
Ik heb nog geen bevestiging gelezen, maar is jouw man ook degene die geen relatietherapie wilde, en al helemaal niet wil dat jij in therapie gaat omdat hij geen problemenvrouw wil hebben? Toch lijkt me dat de enige manier om je relatie te redden. Op deze manier ga je er zelf aan onderdoor, hij gaat namelijk niet zomaar veranderen. Mijn ex heeft uiteindelijk het initiatief genomen tot de scheiding omdat ik, ondanks al zijn inspanningen, niet de vrouw werd die hij voor ogen had (net zo geweldig als hij zelf). Daar kun je ook op wachten natuurlijk.

Ongelijkheid

Ik vind de reactie van Anke heel waardevol hierin. Dominantie bestaat bij de gratie van het laten domineren. De aanval en de verdediging bij jullie lokken elkaar steeds verder uit, en het is moeilijk dat patroon te doorbreken.

Assertiviteit is je grenzen aangeven, maar minstens zo belangrijk is de manier waarop je dat doet. Het ontbreekt me nu even aan de tijd om uitgebreid uit te leggen wat ik bedoel, maar lees bijvoorbeeld eens http://www.fontys.nl/lerarenopleiding/tilburg/FO/Magazijn/Gespreks%20technieken/Gespr%207%20Transactionele%20analyse.doc
. Dat stuk wordt aan het eind wat theoretisch, maar het eerste deel geeft aan waarom reageren vanuit de ' ondergeschikte' positie nieuwe dominantie oproept en hoe je dat doorbreekt.

Hmmm...

"Mijn man heeft laatst letterlijk tegen me gezegd: prima dat je weer gaat werken maar je moet wel voor ogen houden waar de prioriteiten liggen."

Hij bedoelt natuurlijk dat je voor ogen moet houden waar ZIJN prioriteiten liggen.

"Nou ja, ik kan hier uiterard weken mijn beklag komen doen over mijn narcistisch dominante man maar de conclusie is natuurlijk dat ik degene ben die het tij moet keren."

Helemaal goed
En als het hem niet bevalt nou dan niet zou ik bijna willen zeggen

Afspraken?

Ik heb niet alles gelezen, maar vind het wel een geweldige discussie. Zelf heb ik drie kleine kinderen en een half jaar geleden ben ik gestopt met werken... En nu doe ik dus het huishouden en dat betekent IK DOE HET HUISHOUDEN huishouden....Boodschappen, koken, schoonmaken, was, wassen, strijken etc., etc., etc. Wat een werk en wat heb ik er een hekel aan, maar de enige manier waardoor ik het vol hou is dat mijn man een verschrikkelijke leuke vader is, die wanneer hij thuis komt (vaak laat) volledige aandacht aan zijn kinderen geeft. Tegen mij zegt dat het eten lekker smaakt. Als ik weg wil, het echt leuk vind en belangstellend is. En mij dus gewoon als partner ziet, die nu tijdelijk thuis is. En als ik veel van jullie verhalen hoor zou ik als dat bij mij thuis zo zou zijn weer fulltime gaan werken en hulp in de huishouding nemen. Kinderen naar de opvang of oppas thuis en je zelf een beter leven gunnen!!!!!! Want dit laat je toch gewoon je zelf gebeuren. Het is je eigen leven en daar is niemand anders verantwoordelijk voor. Want voor die kerels maakt het niet uit wie hun overhemd strijkt..

Sterkte

Terug naar de jaren 50 - no way

Jeetje wat wordt ik rebels van jouw postings desperate housewife. Hoog tijd voor een revolutie bij jullie thuis. Vind het echt niet meer van deze tijd dat een man verwacht dat hij zo verzorgd en bediend wordt en daar dan nog klachten over heeft ook.

Jouw werk zou ondergeschikt moeten zijn aan het huishouden? Sorry hoor, dit is 2009. Dat je dat al die jaren goed hebt gevonden! Jij bent niet zijn moeder en hij is niet jouw baas. Vraag hem eens wat hij onder goed partnerschap verstaat.

Ik lees een toon van machteloosheid in jouw berichten. Wat een onzin. Op de baricade zou ik zeggen en ophouden met slachtoffer zijn. Hij heeft respect voor je te hebben en jij moet dat afdwingen. Kan hij dat niet opbrengen, heb dan voldoende zelfrespect om te gaan.

Sini, woordkeuze

Ik ben het niet met je eens. Rebelleren doe je tegen gezag. Hier is geen sprake van een gezagsverhouding, maar van een gelijkwaardige relatie. Voor zover ik jou ken, is er hier slechts sprake van niet zo'n handige woordkeuze. 'Met beleid assertief zijn' is beter.

Woordkeuze

Nou, zo slecht lijkt me de keuze van het woord 'rebelleren' me niet. Er is hier wel degelijk sprake van iemand die zich opstelt als 'het gezag' en desperate wordt in de rol van nukkige tiener geduwd. En daar moet je inderdaad wel van afstappen. Hou voor ogen dat jullie gelijkwaardige partners dienen te zijn. Al weet ik hoe moeilijk het is in een relatie met iemand die 'dingen voor je bestwil doet' zoals mijn ex graag aanhaalde en je over de hele lijn behandeld als een onredelijk wezen.

@ bellefleur

'Hier is geen sprake van een gezagsverhouding, maar van een gelijkwaardige relatie.'schrijf je.
Als ik dit lees praat je hier NIET over een gelijkwaardige relatie, en wel degelijk over een gezagsverhouding.
Wát een man; ik hoop dat desperate housewife heel snel een stevig gesprek aangaat met echtgenoot over de zaken die haar dwars zitten (en ze mag zijn goede punten ook best benadrukken)

Macht en rebellie

De reactie op het voorstel van de huishoudelijke hulp zegt alles: "Dat gaan WE dus niet doen". Maar hij heeft het vast niet over WE als de gemeenschappelijke WC schoongemaakt moet worden.
Kortom: als man niet wil, dan wil vrouw per definitie ook niet. Hij heeft de macht en Zij geen eigen mening.
Man vindt huishoudelijke hulp die 15 euro niet waard. Dat is natuurlijk logisch als je een slavinnetje hebt rondlopen dat het wel uit haar hoofd laat om te rebelleren.
Dat je dat PIKT Desperate Housewife. Hoewel, eigenlijk past het wel bij de nick die je hebt gekozen. Wanhopig bezig om Huisvrouw te Blijven. Lijkt totaal niet op Determined Independent Woman (vastberaden onafhankelijke vrouw). Ik vraag me af waarom.

Wat is zijn probleem met de hulp?

Wil hij uberhaupt geen hulp of vindt hij de hulp te duur? Op zich denk ik ook dat je wel voor minder dan 15 euro per uur een hulp kunt vinden. Neemt niet weg dat zijn bewoording totaal ongepast is.

Hoe gaat het nu met je? Heb je al een boek over assertiviteit van de bieb gehaald?

Praten

Beste desperate,
Het klinkt mij alsof je man zich gedraagt als de leidinggevende en jij als de ondergeschikte. Je hebt je jarenlang geschikt in dit verhaal, dus je kunt het ook niet zomaar eenzijdig veranderen. Ik zou dus een goed gesprek aangaan op een rustig moment en uitleggen dat jij het nu anders wilt en waarom. En dan kijken wat hij wil. En afspraken maken waar je op terug kunt komen.
Geen makkelijke opgave, sterkte ermee,
Jonne.

Ervaring

Hallo desperate,

Mijn situatie was misschien niet helemaal hetzelfde als de jouwe, maar ik herken toch wel dingen en zie ook raakvlakken. In het kort komt het erop neer dat mijn man destijds mijn veranderingen niet wilde accepteerde en me ook altijd wees op mijn tekortkomingen, doordat hij daarvoor een affaire had gehad met een collega. Als ik het goed begrijp, is dat bij jullie ook het geval geweest. Zijn gehak op mij was eigenlijk een manier om de "aandacht" van zijn eigen fouten (de affaire) af te leiden. En de veranderingen (groei) die ik doormaakte, relateerde hij direct aan hetgeen daar aan vooraf was gegaan (zijn affaire), wat het voor hem allemaal heel negatief maakte.
Geloof me... dat speelde nog wel twee jaar na het uitkomen van zijn affaire en tot op zekere hoogte had hij nog gelijk ook: door alles wat er gebeurd was, ben ik inderdaad gaan nadenken en daardoor veranderen.

Door therapie zijn wij eruit gekomen, maar ik geloof dat jouw man dat niet wil. Ik zou dan zo gauw ook geen oplossing weten en ik wens je veel sterkte.

Jo

Sinilind,

Over woordkeuze gesproken... Ik bedoelde: hier zou spràke moeten zijn van een gelijkwaardige situatie. Dat het bij desperate housewife niet gelijkwaardig toegaat, was me al opgevallen...