Dubbelleven partner
Begin december heb ik ontdekt dat mijn partner vreemdging. Al bijna 1,5 jaar lang. Een compleet dubbelleven. We hebben twee jonge kindjes, waarbij we bij beiden een moeilijke start (huilbaby's en bij beiden een ziekenhuisopname) hebben gehad de eerste jaren. Ze zijn nu 1,5 en 4.
Hij zat sinds de komst van de kindjes totaal niet lekker in z'n vel, heel down en pessimistisch. Hij kon er enorm in blijven hangen. Eigenlijk wel duidelijk, hij had geen regie meer over z'n leven.
Het verhaal wat hij mij gaf. Ik heb het gedaan, ik ben gevlucht want ik had het zo zwaar met de kindjes. Maar hij was zo opgelucht dat ik het had ontdekt want hij was er al zo lang zo klaar mee. Maar hij kon er niet mee kappen, en hij kon het niet vertellen. Hij zat compleet vast.
Ze hebben het op een slimme manier aangepakt, een nepaccount via Linkedin, afspraakjes bij hotels op werkdagen, foto's/filmpjes van elkaar. Ik heb nooit iets in de gaten gehad. Ongelofelijk hoe dat voelt.
Ze vonden elkaar met hun ellende.
Toen ik het ontdekte, was ik niet boos maar totaal lamgeslagen. Wel heb ik er op aangedrongen dat hij elders zou gaan wonen. Hij kon wel gewoon de kindjes zien wanneer hij wilde, we konden zelfs nog samen eten en samen de kerstboom opzetten.
Na 4 weken kwam bij mij de boosheid want ik ontdekte op zijn laptop een foto van haar met de datum waaruit ik concluderen dat hij al fout contact had terwijl ik hoogzwanger was. Ik voelde zo veel spanning en was letterlijk beroerd. Het verhaal wat hij mij gaf. Ik heb het gedaan, ik ben gevlucht want ik had het zo zwaar met de kindjes ging niet meer op.
Hij kon het zich niet meer herinneren en kon het niet geloven. De foto is het bewijs. Zijn geheugen is heel goed, hij haalt allerlei jeugdherinneringen op maar dit kon hij zich toevallig niet meer herinneren. Na een half uur bij mij aan tafel kon hij zich toch nog herinneren dat het contact al eerder was begonnen. Een nieuwe leugen, een nieuwe klap. Zo pijnlijk.
Dat heeft mij bij een enorme boosheid aangewakkerd.
Daarnaast heeft hij recent ook opgebiecht dat er 10 jaar geleden als iets met haar is gebeurd. geflirt, foute gesprekken via MSN én zij heeft hem een kus gegeven bij een afscheidsmoment.
We zijn 16 jaar samen, ik weet niet wat ik ik moet doen. Hij heeft vreselijk veel spijt, hij is doodsbang dat hij mij kwijtraakt. Het begon met lust, aandacht, iets zoeken wat je zelf denkt te missen. Hij twijfelde of ik nog wel gek op hem was. Hij miste waardering. We hadden het goed en ik heb me nooit gerealiseerd dat we elkaar zo zijn kwijtgeraakt. En ja hij zat niet lekker in z’n vel en ja hij was niet de beste versie van zichzelf en ja ons stond op een laag pitje, maar dat was voor mij oke en hij zei ook dat het oke was. Maar dat was het niet.
Ik heb hem al eens eerder aangegeven ‘ga met iemand praten’ maar nee, hij is behoorlijk eigenzinnig en leek zeker van z’n zaak. Ook heb ik maanden geleden aangegeven om preventief in relatietherapie te gaan omdat we communicatief niet zo verder kwamen. Nu zegt hij dat hij dat niet kon omdat alles uit kwam.
Hij dacht iets te missen maar kwam er al snel achter dat dat niet zo was. Hij miste waardering van mij. Maar heeft me dat zelf ook niet gegeven. Integendeel, hij was kortaf en maakte lelijke opmerkingen.
Ik weet niet wat ik moet. Ik laat ‘ons’ eerst maar los en ga nu zelf in therapie. Hij doet dit ook.
Gaat mijn gevoel vertellen wat ik moet?
Ik ben nooit echt gebroken, ik ben wel een gevoelsmens maar kan blijkbaar moeilijk bij mijn eigen gevoel komen.
Ik kan dit verhaal vertellen zonder dat er al te veel emoties vrij komen. Wel voel ik continu de stress in mijn lijf.
Misschien is het goed om de reflectiefase opnieuw in te gaan én toch in stappen dit bespreken.
https://www.liefdedelen.nl/heling-na-vreemdgaan-en-ervan-leren/
Hoe heeft het zo ver kunnen komen? Wat was de aanleiding en wat was mijn aandeel? Wat hebben we laten liggen in onze relatie? Wat had ik anders kunnen doen? Wat stelt onze relatie nog voor? Willen we nog verder? Het moet anders, maar hoe dan wel? Wat is het effect op onze relatie?
Ik las je vragen, waar je tegen aan loopt. Herken het. Ik zou wel in gesprek blijven adviseren met je man. Mij hielp vooral praten met hem. Hoeft nog niet te betekenen dat je verder wil met hem.
Lauren schreef op 13-02-2021 om 03:01:Misschien is het goed om de reflectiefase opnieuw in te gaan én toch in stappen dit bespreken.
https://www.liefdedelen.nl/heling-na-vreemdgaan-en-ervan-leren/
Hoe heeft het zo ver kunnen komen? Wat was de aanleiding en wat was mijn aandeel? Wat hebben we laten liggen in onze relatie? Wat had ik anders kunnen doen? Wat stelt onze relatie nog voor? Willen we nog verder? Het moet anders, maar hoe dan wel? Wat is het effect op onze relatie?
Goed artikel. Heb het er vaak bijgepakt in de loop van onze crisis. Wij hebben het hele proces praktisch helemaal hetzelfde beleefd zoals het hierin beschreven staat. Het is echt afscheid nemen en rouwen om hoe de relatie eerst was, want die is echt voorbij. Het zal voor altijd anders zijn. Vanaf het ontstaan van de crisis, verandert de relatie. En misschien is dat maar goed ook. Want als je blijft doen wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg.
Veranderingen zorgen vaker voor weerstand er tegen in eerste instantie. Het voelt vreemd en onbekend aan, omdat het nog niet meteen voelt als 'normaal'. Maar in de eerdere 'normale' gang van zaken is iets fout gegaan, waardoor er een crisis is ontstaan, een signaal dus eigenlijk, dat die 'normale' gang van zaken niet echt de manier is waarop het het beste verder zou kunnen gaan. Dus is het goed om tijd te besteden aan een nieuwe toenadering en reflectie, te kijken naar hoe het zover heeft kunnen komen en hoe het anders kan, door je oude patronen te willen veranderen, in te zien dat die niet langer voor je werken, zodat de kans op herhaling vele malen kleiner wordt. Maar wanneer je er aan toe bent om die fase in te gaan, dat kun jij het beste voor jezelf bepalen. Dat moment kan voor iedereen anders zijn. Maar blijf wel met elkaar in gesprek. Het helpt wel om dingen te verwerken, voor beiden.
Ik was deze reactie nog even opnieuw aan het lezen en zag best veel herkenning behalve dan het zorgen voor de kindjes 7/24. Dat hebben we wel redelijk goed verdeelt. Ik ben wel even benieuwd hoe jullie verhouding nu is, is die in balans? is je man écht verandert?
Hey Lauren,
Onze balans is absoluut verbeterd wat betreft onze dynamiek omdat ik veel meer op eigen benen ben gaan staan. Ik heb mijn grenzen enorm duidelijk en mijn man manipuleert mij daarom niet meer.
Het vervelende is alleen dat ik vanwege mijn gezondheid sinds kort echt volledig thuis ben komen te zitten. En ik daarom "mijn doel" even kwijt ben. Mijn werk was echt op ons gezin na alles voor mij.
Ik zorg veel voor onze zoon omdat mijn man extra veel werkt. Dus daarom is het totaal plaatje ook veranderd, de zorg is daarom dus " weer " op mijn schouders gekomen. Maar we praten er wel over en ik uit mijn onzekerheid voor de toekomst ook. Daarmee doel ik op " kan ik terug naar mijn huidige baan "of " ga ik een opleiding doen of ander werk zoeken. "
Mijn man zou mij "vroeger" al pratend thuis hebben proberen te houden ( hij houd van de oude stempel, eten op tafel en alles is kannen en kruiken) en nu stimuleert hij mij om mezelf om te gaan scholen. Dat is dus positief.
Maar ik blijf wel eerlijk, hij is en blijft miss man. Hij kan met een soort gouden toverkracht zijn omgeving om zijn vinger draaien. Mijn man krijgt werkelijk waar alles voor elkaar bij andere.
Na een duidelijk en verhelderend gesprek met mij ( en laat ik ook duidelijk merken dat ik daar niet van gediend ben) kan hij empathisch redeneren en lost het daarna anders op. Daarom sprak ik de vorige keer ook over het woord begeleidster. Man mist padjes die wij wel ontwikkeld hebben..
Dus ja hij is veranderd, veel geduldiger, denkt vaker na over iets en handelt dan met meer begrip, voor zo ver ik kan zien ( en vooral mijn intuïtie die ik volg, dat zet ik ten aller tijden op nummer 1 omdat ik dat compleet genegeerd heb in het verleden ) maar ik zeg er wel bij een vos verliest zijn haren maar niet zijn streken. Ik heb altijd een slag om de arm, ook omdat ik dit totaal verloren was, te naïef, te goed van vertrouwen ook in andere en dat is wat ik inmiddels geleerd heb. Het heeft mij persoonlijk dus heel veel goeds gebracht.
Dat had ik nooit gedacht hier ooit nog te posten, 2 jaar geleden dacht ik daar heeeeeeeel anders over. Voor jou is het nog zo ontzettend vers. Doe wat goed is voor jou. Knuffel.
Maar goed Lauren jou man handelt misschien totaal anders. Ik zou wel met hem in gesprek blijven.
Ik vroeg mijn man de eerste maanden het hemd van zijn lijf. Tot in den treuren. Zo kreeg ik mijn hoofd helder in waarom hij deed wat en deed, en ging ik doorzien dat hij loog. Door zijn houding en blikken. Ik kreeg hem door zoals sherlock holmes. Mezelf onderzoeken kwam pas veep later bij mij( omdat ik in de fase zat dat ik alles verdrong en ik terug wilde naar het oude, veilige. En niet het wankelen wilde voelen dus een kei was in het onder drukken) maar dat doe je al en dat vind ik enorm knap! Echt waar!
Hoe voel je je vandaag?😘
miss1984 schreef op 14-02-2021 om 17:32:Ik was deze reactie nog even opnieuw aan het lezen en zag best veel herkenning behalve dan het zorgen voor de kindjes 7/24. Dat hebben we wel redelijk goed verdeelt. Ik ben wel even benieuwd hoe jullie verhouding nu is, is die in balans? is je man écht verandert?
Hey Lauren,
Onze balans is absoluut verbeterd wat betreft onze dynamiek omdat ik veel meer op eigen benen ben gaan staan. Ik heb mijn grenzen enorm duidelijk en mijn man manipuleert mij daarom niet meer.
Het vervelende is alleen dat ik vanwege mijn gezondheid sinds kort echt volledig thuis ben komen te zitten. En ik daarom "mijn doel" even kwijt ben. Mijn werk was echt op ons gezin na alles voor mij.
Ik zorg veel voor onze zoon omdat mijn man extra veel werkt. Dus daarom is het totaal plaatje ook veranderd, de zorg is daarom dus " weer " op mijn schouders gekomen. Maar we praten er wel over en ik uit mijn onzekerheid voor de toekomst ook. Daarmee doel ik op " kan ik terug naar mijn huidige baan "of " ga ik een opleiding doen of ander werk zoeken. "
Mijn man zou mij "vroeger" al pratend thuis hebben proberen te houden ( hij houd van de oude stempel, eten op tafel en alles is kannen en kruiken) en nu stimuleert hij mij om mezelf om te gaan scholen. Dat is dus positief.
Maar ik blijf wel eerlijk, hij is en blijft miss man. Hij kan met een soort gouden toverkracht zijn omgeving om zijn vinger draaien. Mijn man krijgt werkelijk waar alles voor elkaar bij andere.
Na een duidelijk en verhelderend gesprek met mij ( en laat ik ook duidelijk merken dat ik daar niet van gediend ben) kan hij empathisch redeneren en lost het daarna anders op. Daarom sprak ik de vorige keer ook over het woord begeleidster. Man mist padjes die wij wel ontwikkeld hebben..
Dus ja hij is veranderd, veel geduldiger, denkt vaker na over iets en handelt dan met meer begrip, voor zo ver ik kan zien ( en vooral mijn intuïtie die ik volg, dat zet ik ten aller tijden op nummer 1 omdat ik dat compleet genegeerd heb in het verleden ) maar ik zeg er wel bij een vos verliest zijn haren maar niet zijn streken. Ik heb altijd een slag om de arm, ook omdat ik dit totaal verloren was, te naïef, te goed van vertrouwen ook in andere en dat is wat ik inmiddels geleerd heb. Het heeft mij persoonlijk dus heel veel goeds gebracht.
Dat had ik nooit gedacht hier ooit nog te posten, 2 jaar geleden dacht ik daar heeeeeeeel anders over. Voor jou is het nog zo ontzettend vers. Doe wat goed is voor jou. Knuffel.
Maar goed Lauren jou man handelt misschien totaal anders. Ik zou wel met hem in gesprek blijven.
Ik vroeg mijn man de eerste maanden het hemd van zijn lijf. Tot in den treuren. Zo kreeg ik mijn hoofd helder in waarom hij deed wat en deed, en ging ik doorzien dat hij loog. Door zijn houding en blikken. Ik kreeg hem door zoals sherlock holmes. Mezelf onderzoeken kwam pas veep later bij mij( omdat ik in de fase zat dat ik alles verdrong en ik terug wilde naar het oude, veilige. En niet het wankelen wilde voelen dus een kei was in het onder drukken) maar dat doe je al en dat vind ik enorm knap! Echt waar!
Hoe voel je je vandaag?😘
Kort reactie: flinke zenuwinzinking vanochtend nadat m'n zoontje me wakker had gehouden van 1 tot 03.30 😕 Reageer later op de rest, slapen nu 💤
Anna Cara schreef op 13-02-2021 om 14:04:Ik las je vragen, waar je tegen aan loopt. Herken het. Ik zou wel in gesprek blijven adviseren met je man. Mij hielp vooral praten met hem. Hoeft nog niet te betekenen dat je verder wil met hem.
ja ik denk dat ik daar nu ben.. en dat is oké. We hebben gisteren elkaar soort van geknuffeld. Ik had het heel zwaar en daar had hij het heel zwaar mee. Hij merkt ook afwijzing van mensen om hem heen, compleet genegeerd worden door buren, die niet eens gedag kunnen zeggen. Dat vind ik ook echt te ver gaan.
Ik heb naast hem gezeten en m'n schouder tegen hem aangelegd. We voelen allebei dat het zwaar is, het er deels alleen voor staan met de kindjes, de relatie-crisis, corona.. het winterweer, in 1 week tijd 2x de scholen dicht. Continu moeten aanpassen. Het is gewoon even te veel.
We gaan nu kijken of we dingen meer samen kunnen doen, in ieder geval samen eten en samen de kindjes naar bed brengen. Dat zal ons allebei wat meer rust geven.
zien hoe dat voelt.
miss1984 schreef op 14-02-2021 om 17:32:[..]
Hey Lauren,
Onze balans is absoluut verbeterd wat betreft onze dynamiek omdat ik veel meer op eigen benen ben gaan staan. Ik heb mijn grenzen enorm duidelijk en mijn man manipuleert mij daarom niet meer.
Het vervelende is alleen dat ik vanwege mijn gezondheid sinds kort echt volledig thuis ben komen te zitten. En ik daarom "mijn doel" even kwijt ben. Mijn werk was echt op ons gezin na alles voor mij.
Ik zorg veel voor onze zoon omdat mijn man extra veel werkt. Dus daarom is het totaal plaatje ook veranderd, de zorg is daarom dus " weer " op mijn schouders gekomen. Maar we praten er wel over en ik uit mijn onzekerheid voor de toekomst ook. Daarmee doel ik op " kan ik terug naar mijn huidige baan "of " ga ik een opleiding doen of ander werk zoeken. "
Mijn man zou mij "vroeger" al pratend thuis hebben proberen te houden ( hij houd van de oude stempel, eten op tafel en alles is kannen en kruiken) en nu stimuleert hij mij om mezelf om te gaan scholen. Dat is dus positief.
Maar ik blijf wel eerlijk, hij is en blijft miss man. Hij kan met een soort gouden toverkracht zijn omgeving om zijn vinger draaien. Mijn man krijgt werkelijk waar alles voor elkaar bij andere.
Na een duidelijk en verhelderend gesprek met mij ( en laat ik ook duidelijk merken dat ik daar niet van gediend ben) kan hij empathisch redeneren en lost het daarna anders op. Daarom sprak ik de vorige keer ook over het woord begeleidster. Man mist padjes die wij wel ontwikkeld hebben..
Dus ja hij is veranderd, veel geduldiger, denkt vaker na over iets en handelt dan met meer begrip, voor zo ver ik kan zien ( en vooral mijn intuïtie die ik volg, dat zet ik ten aller tijden op nummer 1 omdat ik dat compleet genegeerd heb in het verleden ) maar ik zeg er wel bij een vos verliest zijn haren maar niet zijn streken. Ik heb altijd een slag om de arm, ook omdat ik dit totaal verloren was, te naïef, te goed van vertrouwen ook in andere en dat is wat ik inmiddels geleerd heb. Het heeft mij persoonlijk dus heel veel goeds gebracht.
Dat had ik nooit gedacht hier ooit nog te posten, 2 jaar geleden dacht ik daar heeeeeeeel anders over. Voor jou is het nog zo ontzettend vers. Doe wat goed is voor jou. Knuffel.
Maar goed Lauren jou man handelt misschien totaal anders. Ik zou wel met hem in gesprek blijven.
Ik vroeg mijn man de eerste maanden het hemd van zijn lijf. Tot in den treuren. Zo kreeg ik mijn hoofd helder in waarom hij deed wat en deed, en ging ik doorzien dat hij loog. Door zijn houding en blikken. Ik kreeg hem door zoals sherlock holmes. Mezelf onderzoeken kwam pas veep later bij mij( omdat ik in de fase zat dat ik alles verdrong en ik terug wilde naar het oude, veilige. En niet het wankelen wilde voelen dus een kei was in het onder drukken) maar dat doe je al en dat vind ik enorm knap! Echt waar!
Hoe voel je je vandaag?😘
Kun je ook zeggen dat het vreemdgaan jullie relatie goed heeft gedaan?
wat goed dat je meer op je gevoel afgaat en dat de balans zo is verbeterd. En door Corona is alles anders, voor iedereen maar voor de één heeft het meer impact om het dagelijkse leven en ontstaat er weer meer druk. Logisch.
Lauren, het is een beetje offtopic maar zou het mogelijk zijn dat je niet constant hele lappen tekst quote van een ander en er dan zelf je bijdrage onder zet? Ik vind het nogal vervelend lezen op deze manier, ik snap dat je wilt duidelijk maken op wie je reactie gebaseerd is, maar misschien kan je gewoon de naam van de persoon schrijven, of een klein stukje uit de quote gebruiken?
"Kun je ook zeggen dat het vreemdgaan jullie relatie goed heeft gedaan?"
Hoi Lauren,
Wat rot dat je zo slecht geslapen had, dat is echt funest niet goed slapen. Ging het vannacht wel beter?
Om op jou bovenstaande vraag te reageren heb ik maar één helder antwoord en dat is een dikke vette Nee. Het heeft voor mij althans de glans eraf gehaald.
Zonder die glans is het ook voldoende maar het " billen knijpende blije gevoel " wat ik vroeger had toen ik hem zag is weg.
Dat merkt hij ook en dat is heel erg jammer. Maar ik kan niet anders meer, het heeft mij zoveel hartenpijn gedaan dat er echt iets omgeschakeld is. Ik ben echt nog wel heel gek op hem maar anders.
@1986 goeie tip, eens! 😅
het " billen knijpende blije gevoel ", dat heb ik ook al heel lang niet meer, in ieder geval niet constant. Het is er wel weer, als mijn man terugkomt van voor werk een tijd in het buitenland te zijn geweest. Dan ben ik iedere keer weer helemaal opnieuw verliefd. Na onze relatiecrisis is hij niet meer naar het buitenland geweest, sinds de laatste keer ervoor dat gevoel dus niet meer gehad.
Maar toch vind ik dat we aan onze nieuwe relatie wel ook weer een nieuwe glans proberen te geven. Gisterenavond nam mijn man me voor het slapen gaan nog even stevig in zijn armen om me te vertellen hoe blij hij met mij is, met hoe goed het nu met ons gaat, dat hij ontzettend veel van me houdt, dat hij heel dankbaar is dat hij een tweede kans heeft gekregen, dat hij me nooit meer kwijt wil, dat hij mij graag wil laten zien en merken dat hij dat ook oprecht meent en dat hij ervoor wil gaan, voor ons samen, dat hij samen met mij nog een mooie en fijne tijd, een goed leven wil hebben en er alles voor wil doen om dat voor elkaar te krijgen. Hij is zichzelf zó tegengekomen door wat hij fout heeft gedaan, beseft heel goed wat hij mij ermee aangedaan heeft (en dat vindt hij nu echt verschrikkelijk van zichzelf, snapt achteraf gezien niet hoe hij het heeft kúnnen doen, zo meegaan en opgaan in het spel van verleiding en lust met een andere vrouw) en dat is voor hem echt een heel goede leerschool geweest.
We staan weer open voor elkaar, praten op een andere manier met elkaar, beiden veel meer vanuit onszelf, vanuit ons eigen gevoel. Proberen zo min mogelijk allerlei dingen voor elkaar in te vullen, aan te nemen door eerlijk te zijn over gevoelens, behoeftes, verlangens. We luisteren ook veel beter naar elkaar, begrijpen elkaar weer veel beter en voelen onszelf heel erg fijn en veilig bij elkaar. En als iets dan een pijnpunt triggert, dan spreken we dat direct of in ieder geval zo snel mogelijk uit.
Maar Lauren, toen ik dit stukje las wat je schreef: "We voelen allebei dat het zwaar is, het er deels alleen voor staan met de kindjes, de relatie-crisis, corona.. het winterweer, in 1 week tijd 2x de scholen dicht. Continu moeten aanpassen. Het is gewoon even te veel.", dat greep me wel even aan. Het ís ook veel en zwaar. Daarom kun je nu beter maar geen grote beslissingen nemen. Dat jullie gaan kijken wat jullie nu wat meer samen kunnen gaan doen, om te kijken of het wat meer rust brengt, is een klein, maar heel mooi stapje. Laat het maar gebeuren en ervaar maar hoe dat voelt voor nu. En als het fijn voelt, wat meer openheid naar elkaar toe lijkt te geven, laat dat dan ook toe zonder meteen te denken aan waarom hij het zo verpest heeft. Hij weet zelf ook dat hij dat gedaan heeft en het niet terug kan draaien, maar hij wil misschien wel graag ook laten zien dat hij er voor jou en de kindjes wil zijn. Probeer ook te zien dat hij er moeite voor wil doen om de relatie te herstellen, dat hij opnieuw iets wil opbouwen met jou samen. Je hoeft de deur niet meteen wagenwijd open te zetten, zolang je het ook nog met jezelf, je zelfbeeld en je gevoel te stellen hebt, maar zet ook niet alles dicht en op slot.
Veel liefs en sterkte!
Jouw vraag aan Miss of er iets goeds aan. Voor mij. Nee. Zoveel stress. Zo veel verdriet en boosheid. Ik zit en zat in de verkeerde film. Net als bij Miss is de glans eraf. Ook als ik met een andere man een relatie zou krijgen. Vooral dat is zo confronterend. Ik mis mijn positieve bril. Ik geloofde in monogamie, ware liefde en romantiek. Ik had dit zó niet van mijn man verwacht. In geloofde in platonische vriendschappen (mijn man met vrouwen om hem heen vertrouwde ik blind). Weg, er komt geen vrouw meer in de buurt 😉. Er zijn dingen voorgoed stuk of zwaar beschadigd. Zo ben ik niet meer onbevangen. Geloof in monogamie weg. Vertrouwen in partner zeer lastig nog. Voelde mij stom en dom. Houden van is niet meer onvoorwaardelijk. Dat deed en doet pijn. Romantische of humor films en boeken waar vreemdgaan in voorkomt zijn niet meer grappig. Ben nu snel jaloers, argwanend. Als ik één ding kan zeggen over wat t wel bracht, is het dat je een wake-up call krijgt. Hoe wil ik verder leven. Wat vind ik belangrijk in een relatie. Ik hoef niet in deze relatie te blijven. Wat wil ik. Verrijkt hij mijn leven of niet? Dat soort vragen. Het maakt dat je veel kritischer nadenkt over waar word ik gelukkig(er) van. Nu en straks.
Ach ja ... Stap voor stap. Je leest het. Gaat niet in dagje...
xxx
@miss1984 Vannacht ging beter want ik sliep in het huisje, we wisselen elkaar af.. geluk bij een ongeluk zullen we maar zeggen.
Eerlijk antwoord van je. Je leest wisselende dingen. Vreemdgaan kan je relatie verbeteren maar ik denk dat iedereen het er over eens is dat mensen beter preventief in relatietherapie kunnen gaan om te voorkomen dat dit gebeurt. Dit maakt zo veel kapot. Ik moet uberhaupt nog zien of het goed kan komen.
Hoe lang is het bij jou geleden?
@LaBelladonna Wat mooi & opbeurend om te lezen, het kan! ❤️ Hebben andere mensen in jullie naaste omgeving ook verbaasd over het feit dat jullie verder gingen en konden gaan?
Ik voel nu ook echt dat we dit kleine stapje hebben genomen. Vanavond voor het eerst weer samen gegeten en de kindjes in bad en in bed gedaan en het was goed en fijn. Ik heb ook uitgesproken dat ik toch graag relatietherapie op wil starten. Omdat ik wel nu wil onderzoeken wat er te redden valt en dat ik dit juist wil doen met een neutraal iemand erbij.
En ja hij wil er heel graag voor mij en de kindjes zijn. Dat zie ik en dat voel ik. En daarin probeer ik ook echt wat meer zachtheid te zien en te voelen. Na zo’n heftig weekend waarin het allemaal te veel is is dat al een klein lichtpuntje.
@Anna Cara Zelfs een goede vriendin van mij (alleenstaande moeder met kindje), was veel bij ons over de vloer en bij ons gezin betrokken, kindjes van dezelfde leeftijd, is zo in haar vertrouwen geschaad, ze zei letterlijk: “ik kan het niet geloven, als hij dit al kan doen, dan kan echt iedereen dit doen”. Zo perplex, zo in chock, het zo niet kunnen begrijpen..
En mijn partner kon vroeger ook flink sjansen maar dat kon bij hem, hij was zo, zo sociaal, zo open en zo gezellig. Hij was het type die bij verjaardagen het ook leuk kon hebben met vrouwen en niet alleen bij de mannen stond.
En dat ene ding; die wake-up call is wel een fijne, ondanks alle ellende.. Hoe lang is het bij jou geleden? En denk je ook nog wel eens, nee het gaat toch uiteindelijk echt niet meer goed komen? En zijn er bij jullie kindjes in het spel?
Hebben jullie tips voor relatietherapie? dat lijkt me weer zo'n enorme zoektocht.. Ik denk dat ik het hem maar laat uitzoeken 
En ik snap dat het heftig is om individuele therapie naast relatietherapie te laten lopen maar ik voel toch wel dat ik nu wel onderzoeken en nu het gesprek wil aangaan.
En wat ik me er van voorstel is een persoon die voornamelijk fungeert als neutraal persoon die bij het gesprek kan begeleiden.. klopt dat?Bovendien verwacht ik dat wij met bepaalde inzichten vanuit individuele trajecten dit kunnen meenemen, zodat het samenkomt bij de gezamenlijke therapie. De relatietherapeut kan dat mogelijk ‘samenvatten’ tot iets constructiefs voor en met ons?
Wat fijn dat je lichtpuntjes ziet! Ik gun je zo rust en warmte. Geef het een kans. Geef het tijd. Scheiden kan altijd nog.
Tja hoe lang geleden is eigenlijk lastig te zeggen. Kort door de bocht is het anderhalf jaar geleden dat hij betrapt werd. Een half jaar geleden werd hij alleen weer betrapt. Stiekem contact houden werd weer een keer sex. Hij snapt t zelf ook niet. Ik koos en kies voor tijd geven, ging in therapie.en heb ups en downs. Eerst zelf sterker worden. En ik merk dat dit nu aan het gebeuren is. Zal jou ook vast iets brengen.
Lauren je vroeg of in onze directe omgeving men zich verbaasd heeft over het feit dat wij verder gingen en verder konden gaan?
Nee, over dat wij samen verder gingen, dat we bij elkaar bleven, daar heeft niemand zich over verbaasd. Ze hebben zich meer verbaasd over hoe het heeft kunnen gebeuren, dat mijn man is vreemdgegaan. Niemand had dat ooit van hem verwacht. Verder vond men het vooral heel positief, dat we verder wilden gaan, dat we er samen gingen onderzoeken of onze relatie nog kans van slagen had en dat we niet zomaar, zonder eerst goed te proberen, verbitterd en teleurgesteld de handdoek in de ring gooiden. Zo lang er nog liefde is, is er ook een grote kans dat je er samen uit kunt komen. Er is dan werk aan de winkel en het is niet gemakkelijk, maar in 2/3e van de gevallen, lukt het stellen om hun relatieschade te herstellen. Alleen die verhalen hoor je vaker niet dan wel, omdat er bijna wel een taboe op lijkt te rusten als je je overspelige partner zijn fout, zijn misstap vergeeft en toch met zo iemand verder gaat. Want de meesten staan meteen met hun oordeel klaar: buitenschoppen die k!@#tzak, want als zoiets je aangedaan wordt, dan is het logisch dat je er helemaal klaar mee bent. En dan ben je misschien snel geneigd om in die algemene gedachte mee te bewegen, impulsief een besluit te nemen, maar voor wie doe je dat dan? Voor je omgeving, omdat zij vinden dat het zo 'hoort', omdat iedereen daar zo over denkt? Snel even en gemakkelijk oordelen over iets waar je zelf niet over na hoeft te denken, zelf niet mee te dealen hebt, om de bedrieger even een flinke trap na te geven. Het is zó gemakkelijk voor anderen om daar hun ongenoegen flink over uit te spreken. Maar wat zouden ze zelf doen, als het hun zou overkomen? Weet je, mensen roepen heel snel vanalles, tot het ze zelf overkomt. Echter, men weet pas wat het met ze doet als ze zelf in zo'n situatie terecht komen. En het is ook echt niet in alle gevallen "eens een vreemdganger, altijd een vreemdganger". Pas als je beiden niets wil veranderen, niet naar jezelf wil kijken, niet wil luisteren naar elkaar, niet meer in verbinding wil staan met elkaar, dán is de kans groot dat herhaling optreedt, dat dingen fout blijven lopen in de relatie.
En nee, het is niet leuk, zo'n enorme vertrouwensbreuk. Dat doet gvd flink pijn ja, dat voelt alsof je ineens niets meer waard bent, niet langer goed genoeg bent ja, terwijl je zó je best deed om alle ballen in de lucht te houden. Maar als je samen wilt en kunt kijken naar waar het fout is gegaan, wat je kunt doen om oude, niet werkende patronen uit je systeem te krijgen, als je na dichtheid naar elkaar weer openheid kunt bewerkstelligen, dan kan er iets nieuws, iets sterkers en iets moois opgebouwd worden. En nogmaals ja, dat kost tijd...
lief! Ja daar ben ik het mee eens, dat laatste kan altijd nog. Ik schrik wel van het feit dat het een half jaar geleden opnieuw is gebeurd, met dezelfde persoon? Hoe kan het vraag je jezelf af. Dat hij en jullie samen de eerste crisis overleven en dan opnieuw de fout in gaat. Pijnlijk.
Mooi dat je dat terug kreeg vanuit je omgeving. Ik herken ook wel heel erg dat niemand het had zien aankomen.
En wat je schrijft is precies wat ik ervaar. En wat je zeg is waar. Mensen roepen heel snel van alles tot het ze zelf overkomt. Ze hebben geen idee, vanaf de zijlijn iets vinden/roepen is veel te makkelijk.
Mooie alinea 😊
“Maar als je samen wilt en kunt kijken naar waar het fout is gegaan, wat je kunt doen om oude, niet werkende patronen uit je systeem te krijgen, als je na dichtheid naar elkaar weer openheid kunt bewerkstelligen, dan kan er iets nieuws, iets sterkers en iets moois opgebouwd worden. “
Vanochtend eerste échte gesprek gehad bij psycholoog. Ik heb geen grootse verandering opgemerkt. En ook wel uitgesproken heb dat ik twijfel of we de juiste match zijn, ik heb sowieso moeite om me kwetsbaar op te stellen en misschien gaat het bij haar nog wel moeizamer. (Ze is piepjong overigens 26 😬)
Ze zei ook wel het zou kunnen dat mijn klachtgebied (onzekerheid/vergelijken met anderen) invloed heeft op de relatie tussen haar en mij. Dan gaat het minder goed werken, dat kunnen we alleen uittesten als ik bij iemand anders ga.
Ze vond het heel waardevol dat ik het uitsprak. Ook uitgesproken dat ik het super kort vond, het is dus geen uur maar 45 minuten.. Ik ben voorzichtig om haar direct af te wijzen. Omdat ik A nog niet heel sterk het gevoel heb dat het helemaal niet gaat werken maar heb dus wel mijn twijfels en B een andere geschikte therapeut ook zo 1-2-3 niet gevonden is.
Iemand anders adviseerde mij op basis wat ze hoorde om, naast wat er nu loopt, via de huisarts Specialistische GGZ in te schakelen. Heb ook een coach van het werk benaderd, kopje koffie drinken met haar kan ook geen kwaad.
Maar inhoudelijk vanochtend hebben we het gehad over mijn kwetsbaarheid. Het is nog steeds een zoektocht voor we kunnen starten. We moeten eerst snappen hoe het werkt bij mij om bij die onderste laag te komen. Ik noemde als voorbeeld het wandelen met m’n vader. Dat hij een knuffel gaf en dat ik dat wel gek en spannend vond. Ze vraagt zich natuurlijk af wat maakt dat ik die angst voelde en überhaupt wat er gebeurt tijdens momenten waarop ik me kwetsbaar voel in het bijzijn van anderen.
Grr, onderste steen...
Soms wordt er wel veel gewicht gehangen aan de term zelfbeeld. Dan met de onderste steen boven. Je wordt er alleen maar ‘onzekerder’ van.
Ik wandelde als kind wel eens gearmd met mijn vader zodat ik qua pas in dezelfde tempo bleef. Maar tegen de puberteit, bemerkte ik op een gegeven moment dat ik geen klasgenoten wilde tegen komen of liever met een leuke jongen gearmd liep. Het wandelen stopte.
Dus aan jou de vraag hoe oud je was, of dit je ervaring inkleurde. Dat is dan meer een puberteitsding dan basis voor verminderd zelfbeeld.
——-ik snap het nut van die onderste steen boven halen ook niet zo; als iemand in een relatie kwetsbaar is, is dit vaker een geval te veel pleasen ipv ‘gezond’ communiceren of overwegen wat je zelf zou willen. Leren een ‘nieuwe’ weg in te slaan, vanuit het nu. Want je bent de moeite waard. Dat laatste zullen je dierbaren beamen.
Mooi gezegd, Flanagan! Heel mooi.
Zeker Flanahan!
Lauren, Ook bij mij kwam 'de echte' psycholoog (na 10x praktijkondersteuningspsych) er niet goed uit. Je kan ook aangeven te willen praten over wat je dwars zit, wat je moeilijk vindt?
Ik leerde bijv door te praten en vragen van beiden dat ik niet snel mijn boosheid laat/liet blijken. Waarom word je niet boos over dit of dat vroeg ze bijvoorbeeld? Of waarom mag jij het niemand vertellen en weten zijn vrienden het wel allemaal? Waarom bepaalt jouw man dat? Het werd duidelijk dat ik mijn grenzen niet bewaakte. Wat Flanahan zegt, ik ben gaan pleasen. Vroeg nooit meer door. Ik bleef maar aardig zelfs naar die ... 'vriendin' die zielig kwam doen, (alsof ik niet genoeg aan mijzelf had), maar ook naar partner. Sinds een paar maanden ben ik stelliger in wat ik vind. Probeer het. Vind het moeilijk maar weet dat ik dingen wil veranderen. Ik ben goed zoals ik ben. Mantra! En ben ook paar keer heel boos geworden. En dan de neiging om sorry te zeggen inslikken 😀
Enne vraag een dubbel consult anders aan?
PTG
Ik kende begrip PTSS, maar gisteren hoorde ik over begrip PTG. Het staat voor posttraumatische groei. Het staat een een positief resultaat na een pijnlijke ervaring. (Een breed gebied; van COVID tot huwelijkscrisis). Het staat voor veerkracht. Reden genoeg om stil te staan bij dit begrip. Het werkt als een steun in de rug om niet te wanhopen maar om vertrouwen te putten uit je beoordelingsvermogen.
Terugkijkend, is PTG hetgeen wat ik in mijn situatie herken. Daar ben ik heel content mee want het geeft mij vertrouwen.
@Lauren, vraag anders aan een psycholoog of die bekend is met PTG.
https://www.maarsinghenvansteijn.nl/blog/posttraumatische-groei
Lauren,
Ik moest steeds aan je denken. Heb een hele heldere duidelijke podcast ontdekt en wil hem graag met jou/jullie delen.
Hoop dat je er wat aan hebt. Ben erg benieuwd.
https://www.podcastzoeker.nl/podcast/house-of-qi-/8-energy-clearing-juno-burger-deel-1-van-2
Liefs
Interessant om eens te onderzoeken, dank! Ondertussen ben ik geswitched. Ik heb een andere coach gevonden via mijn werk waar ik echt een goed gevoel over heb. Het hele traject bij Mindfit gecanceld.
@ miss1984 dank voor de tip!
Vandaag een nieuwe dreun. helaas. We waren aan het opbouwen er was weer fysiek contact. Sinds vandaag zijn we weer terug bij af.
De persoon waar hij een affaire mee had was eerder in beeld, jaren geleden. Hij vertelde dat er fout contact was maar dat er fysiek weinig was gebeurd behalve een eenzijdige kus van haar kant.Nu hoorde ik van de andere partij dat die kus niet de hele waarheid is. Er was al een affaire met dezelfde intensiteit als de afgelopen 1,5 jaar.Ik heb hem geconfronteerd, hij sprak dit in eerste instantie tegen maar uiteindelijk heeft hij het toch op gebiecht. Ik begrijp er niets van, hij wil het vertrouwen herstellen en tegelijkertijd was deze leugen er nog. Ik weet oprecht niet wie hij is. Ik ben echt verbijsterd door deze nieuwe leugen. De afgelopen maanden waren het moment om écht open kaart te spelen, op de een of andere manier heeft hij niet het vermogen om nu echt open en eerlijk te zijn.
Ik heb vandaag hem ontmoet. hij die van niets wist. Maar wel van die affaire van 7/8 jaar geleden. Nu moest ik hem vertellen dat ze opnieuw een affaire hadden. Het was bizar, dat bericht wat ik hem had verzonden had zij verwijdert. Hij had mijn andere bericht op Linkedin gisteravond ontdekt, dus we hebben afgesproken, ik heb hem alsnog mijn bericht laten zien. Hij is vreselijk geschrokken. Maar waardeerde dat ik het met hem deelde. Zijn vertrouwen was destijds vreselijk geschaad.
Hij vertelde ook wat voor zware jaren hij had, zware depressie, een kindje met leukemie. Hij heeft al snel gekozen. Hij kan haar niet laten gaan, hij heeft weinig mensen op terug te vallen. Hij wil zijn kindjes niet kwijt, zij is de enige waar hij echt op kon vertrouwen. Hij is bang om terug te vallen in zijn depressie. Hij is al eenzaam.
Ik vond het echt droevig om te horen. Heel verdrietig, terwijl we natuurlijk wel in dezelfde situatie zitten maar ik heb wel mensen om me heen waar ik op kan terug vallen. Ik snap hem ook wel, hij heeft zo'n loodzware periode gehad en nu kiest hij altijd voor de kindjes. Het is ook zijn goed recht. Ik ben blij dat het nu aan beide kanten is opengebroken.
Zij kunnen verder en ik ben weer terug bij af 
we zouden aanstaande vrijdag starten met relatietherapie, een kennismakingsgesprek.
Lauren,
Verschrikkelijk voor je. Leugens en blijven liegen maken het toekomstige durven vertrouwen kapot. Wat ik je uit ervaring kan zeggen is dat het blijkbaar moeilijk is na jaren liegen om dit te doorbreken (psychologen theorie). En ook mijn man loog en bleef liegen tot hij alsnog bekende of niet anders kon ivm bewijs. Loog ook bij psych. Bagatalliseerde het. Enerzijds omdat hij zich heel erg schaamde voor de waarheid. Anderzijds om mij geen pijn te willen doen én mij niet te willen verliezen. Ook jouw man doet dit. Als ik dát zeg ben ik je kwijt gedachte.
Het is ook echt een groot verraad. Ik dacht ook wie is deze man (geweest)? Je ontdekt een lelijke zwarte kant van je partner. Waar je vol vertrouwen in had. En jij had niks door die tijd. Dat is voor jezelf een schok denk ik?
Maar ...feitelijk is er niks anders. Iets met mot en vlam. Je man heeft seks gehad met deze ene vrouw maar houdt van jou. Het is blijkbaar dus langer bezig en blijkbaar tussendoor gestopt (of niet?). En weer gestart. Been there helaas. Onbegrijpelijk voor ons nietwaar?
Onthou in ieder geval: het is nu inderdaad voorbij. Misschien is je man ook wel opgelucht. Hij droeg een groot geheim met zich mee. Iets waar hij niet trots op is. Terugkijkend snapt hij het misschien zelf niet eens? Stoppen schijnt best lastig te zijn. Terwijl hij haar niet wilde maar jou. Hij niets ongedaan kan maken. Wel terug zou willen in de tijd. Spijt heeft.
Ik probeer het niet goed te praten!
Ik zou relatietherapie wel starten. Hoe dan ook goed voor jouw verwerking.
Sterkte met deze nieuwe klap.
xxx
Anna Cara: "Je man heeft seks gehad met deze ene vrouw maar houdt van jou." a. als iemand een jarenlange verhouding heeft is dat wel degelijk meer dan seks, heel iets anders dan een of twee one night stands. b. houdt van jou? Is dat houden van? Iemand zo bedriegen?
Ik weet het niet hoor
Lauren: diep verdrietig. Ik kan me voorstellen hoe je vertrouwen diep is geschaad. heel veel sterkte
Ik begrijp er écht oprecht niets van. Je zit in een flinke relatiecrisis, er is een affaire ontdekt, dan weet en voel je aan alle kanten, dit is het moment dat je echt met de billen bloot moet en dan wil je hier gewoon aan voorbij gaan? mijn hele leven blijkt nu een leugen te zijn.
Hij wilde hier gewoon over heen stappen want ik krijg natuurlijk hetzelfde antwoord. Ik kon het niet, ik was zo laf, zo bang je kwijt te raken en wilde je niet nog meer pijn doen en dit is echt alles.
serieus; als je hier nu nog over zwijgt, dan heb je het toch niet begrepen?
Anna Cara ja, wie is deze man. Hij heeft nu mooie praatjes, gaat al maanden naar een coach. Legt z'n ziel en zaligheid op tafel bij zijn familie/mijn familie, onze vrienden. zegt dat hij dingen nu zo compleet anders ziet.
en dan nu dit. zo veel leugens.
- de afaire
- de start (niet na de geboorte van onze zoon maar al tijdens onze zwangerschap)
- de toedracht (hij miste waardering/aandacht in deze tijd) nee, blijkbaar 8 jaar geleden ook al.
- de zogenaamde eenzijdige kus acht jaar geleden.
- Dit is niet alleen lust/sex. Dit is totale afhankelijkheid van haar.
ik weet het allemaal niet meer.
