Relaties Relaties

Relaties

Annie Alleen

Annie Alleen

30-06-2011 om 16:32

Eenzaam als gezin > vervolg..


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Annie Alleen

Annie Alleen

05-07-2011 om 12:42

Reactie op.....

Lieve mensen

Wat een hoop reakties, en wat een hoop verschillende gezichtspunten, leuk !!!

De tijd ontbreekt om uitgebreid te reageren, maar dat ga ik tzt nog wel doen. Wil echt even reageren op de diverse ideetjes-voorstellen enz...

Let wel, ik ben niet wanhopig op zoek naar allerlei contacten, maar ´t is meer dat ik me afvraag of je als mens toch niets iets `tekort`komt als je redelijk op jezelf leeft. En ja, tuurlijk steekt het soms toch wel als je de hele buurt hoort brullen van het lachen bij de bbq...

Enfin, wordt vervolgd......

gr. Annie

Barbecue

Die buurtbarbecue is eenvoudig op te lossen. Ze nodigen jullie waarschijnlijk niet uit omdat ze denken dat jullie toch niet komen.

1. Je organiseert zelf een barbecue of borrel en nodig gewoon zelf al je buren uit. Ze komen vast wel en voortaan word jr zelf ook uitgenodigd.

2. Ga gewoon naar die barbecue. Neem een fles wijn mee. Maar als je dat niet durft dan doen je optie 1.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Michelle

Michelle

09-07-2011 om 20:36

Eenzaam

Hoi Annie,

ik herken jouw verhaal heel erg. Ik heb het er met mijn vriend heel vaak over dat ik me eenzaam voel en de hele wereld heeft maar plezier. Hier een BBQ en daar een feestje bij buren en vrienden. En hier.......helemaal niks. Op zich kan ik altijd wel goed met iedereen door 1 deur en heb ik met veel een kletspraatje maar die ene uitnodiging blijft uit.
Ik heb wel wat vrienden hoor maar die BBQ met andere vrienden van hun of gaan met andere mensen naar de film.
Snap je wat ik bedoel?
Je gaat zo aan jezelf twijfelen...

Michelle

Michelle

Michelle

09-07-2011 om 20:37

Bbq

En Annie, ik weet niet waar je woont maar bij deze ben je uitgenodigd om gezellig te komen BBQ'en!

Annie Alleen

Annie Alleen

11-07-2011 om 13:10

Vervolg.....

okee, even reageren op e.e.a.

Voor alle duidelijkheid; het eenzame zit 'm meer in mijn gevoel die zo af en toe de kop opsteekt, ik word nog wel eens onzeker van al die groepen mensen die het samen gezellig hebben met elkaar en een topvakantie met vrienden hebben. Ik moet er niet eens aan denken om met vrienden op vakantie te gaan, daar doe je mij geen plezier mee....

Ik geloof dat ik dit nog niet eens zo'n issue zou vinden als ik geen kinderen had, voor de kids vind ik het soms sneu, maar ik vraag me meteen af of dit gevoel terecht is..

Ik zou op deze manier fluitend 100 kunnen worden (mits het me gegund is).. Geloof dat ik er toch maar eens wat luchtiger mee om moet gaan.....

Of om met Manda's termen te spreken; wat minder moet zeuren....

gr. Annie

Mien

Mien

12-07-2011 om 01:46

Herken het wel

En ook ik heb het gevoel dat ik mijn kinderen hierin wel benadeel. Gewoon, omdat ik merk dat ze echt genieten als er hier mensen over de vloer komen. Ik zelf trouwens ook wel hoor, maar vind het ook prima met minder, en het komt er vaak niet zo van door drukte en ik ben niet zo heel handig in contacten soms. En, misschien meer nog, partner helemaal niet, dus dan wordt het ook minder. Omdat ik me wat schuldig voel laat ik de kinderen vaak afspreken met vriendjes zoveel als ze willen, dat dan weer wel. Maar partner vindt dat soms al heel lastig, het is hem vaak te druk. (dan laat ik bijv weer een kind blijven eten, in mijn ogen heel gewoon, en vindt hij dat weer een belasting.
Kinderen kunnen dan wel als ze ouder zijn zelf meer contacten aangaan, maar zo lang ze jong zijn zijn ze erg afhankelijk van ons. Mijn kinderen vinden feestjes geweldig, en dan kan het niet lang genoeg zijn. Ze zijn zelfs helemaal opgewonden als er hier iemand om zakelijke redenen langskomt, ik denk omdat zo weinig hier iemand langskomt. Dat is iedere keer dan best confronterend. En best sneu, kinderen blij omdat een loodgieter komt-

Ik denk dat

de buitenkant bij veel mensen om ons heen mooier lijkt dan dat het is.
Zelf hebben wij wel vrienden, maar ik wil bewust niet ieder weekend vol zitten met afspraken.
Andere vrienden van ons hebben dat wel en de vrouw van dat vriendenstel zegt weleens tegen me dat ze dat soms allemaal teveel vindt. Tja, dat is dan iets wat je zelf moet veranderen.
Ik heb zelf jarenlang een hartsvriendin gehad, ik baalde ervan dat ze niet bij me om de hoek woonde.
Maar nu is die vriendschap door andere omstandigheden over en ik ben er niet rouwig om.
Vriendschappen komen en gaan. Maar enkele vriendschappen zijn een heel leven lang. Die zijn echter maar op 1 hand te tellen. Je komt je echte vrienden pas tegen wanneer je het moeilijk hebt in je leven. Dat is mijn ervaring en dus ook voor mij niet nodig om alle vrienden wekelijks of dagelijks te zien.
Als je vrienden zoekt, kun je kijken of je via een vereniging, via de school van je kinderen, je werk oid leuke mensen tegen komt. Je moet er wel zelf iets van proberen te maken, vriendschappen moeten groeien. Het is geven en nemen.

Ik wil er nog

wel iets aan toevoegen:
als je vriendschappen zoekt, dan zul je moeten investeren. Maw. je moet het lijntje ook hoog houden. Nodig iemand die je leuk vindt eens bij je uit voor een kop koffie. Je hebt snel genoeg in de gaten of de ander daar voor open staat.
Ik heb ook met iemand die ik via school van mijn kinderen ken, een soort van band: ik wil wel, ik wil niet. Ik merk aan haar dat ze graag wil, maar ze kan zich niet uiten. 1 op 1 gaat wel, maar zodra een vriendin van mij erbij is voel ik koelte van haar kant. Dat stoot af.

Hier hetzelfde

Hier precies hetzelfde annie alleen.
Mijn verdrietige eenzame gevoel steekt vooral de kop op tijdens de feestdagen in december en tijdens de zomer als iedereen bij elkaar bbqt.

wij hebben alleen mijn ouders. met broer en zus geen contact meer. mijn man zijn familie woont heel ver weg. Veel contacten via werk,schoolplein, ik voel me niet eenzaam. maar geen vrienden voor bij verjaardagen of afspraken.

vaak lekker, hele weekend voor elkaar. maar vooral in de zomer word ik er verdrietig van. dochter is weer bijna jarig en van de drie mensen die zouden kunnen komen met gezin, kunnen er al 2 niet. Ik vind dat zo sneu voor het kind, want echt een feest is het dan niet alweer alleen met opa en oma....

mijk

mijk

12-07-2011 om 17:28

Wat actiever mijn best gedaan

Ik herken best wel wat dingen. Ik heb een paar goede vriendinnen maar allemaal heel ver weg en vorig jaar zeiden we tegen elkaar dat we toch een iets groter sociaal leven wilden. voor onszelf en voor de kinderen. Dus we zijn bewust meer mensen gaan uitnodigingen. Meestal voor eten dat vind ik wat ontspannener dan een 'visite' en eigenlijk is het altijd heel leuk. Ik merk dat een aantal kennissen nu echt wel vrienden aan het worden is en dat verrijkt mijn leven toch wel. OOk al was het eerder ook mooi.....

Mijk

hilda

hilda

14-07-2011 om 19:38

Hier ook saaie verjaardagen

bij mij ook een verjaardag achter de rug...schoolvriendinnen waren van de partij maar familie niet...broer en schoonzus wonen niet op een afstand dat je even langskomt voor een bakkie en met zus geen contact..
ik kan het nog wel hebben maar mijn dochter is bijna jarig en alleen oma en opa komen....dat is idd niet zo gezellig als dat we vroeger het huis vol hadden....
het is niet anders...

gelukkig krijgt ze volgende week een topfeest met meiden van school....dus we maken er wat van

Hilda

Hee hebben we toch nog contact zus , ook al is het via Ouders Online

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

hilda

hilda

14-07-2011 om 20:14

Contact...

contact via Ouders Onlibe..?...ik reageerde op het feit dat er zo weinig mensen komen op de verjaardagen....dat was vroeger wel anders....

Annemir en hilda

begrijp ik het goed, zijn jullie eigenlijk zussen?

groetjes van Purk

hilda

hilda

15-07-2011 om 18:10

Idd zussen

hoi purk...

ja,wij zijn zussen...en op het moment flink uit elkaar gegroeid...

Zussen

bijzonder dat jullie elkaar hier dan vinden. Stiekem hoop ik voor jullie beiden dat Ouders Online wellicht wat kan brengen.

Daarom een hartelijke groet voor jullie beiden,

Purk

Yep

Hee purk
Ja we zijn zussen. We lezen elkaar hier wel vaker. Het leven gaat soms anders dan je zou willen

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Dat weten we....

dat weten we, wij zijn beiden al jaren actief op dit forum.
En geen contact als in...elkaar niet meer zien of spreken. Als ik iets moet weten over onze moeder, dan sms ik haar.
Als er een verjaardag is, gaan we normaal met elkaar om.

Alleen zijn we zoals mijn zus het goed omschrijft enorm uit elkaar gegroeid...

Simone G

Simone G

17-07-2011 om 00:20

Annie alleen

Even weer bij de topic.... Ik herken je gevoel een beetje, mensen om mij heen, mijn schoonzussen, buurvrouwen hebben allen een megavriendenclub.. maar als ik met ze spreek hebben ze eigenlijk geen zin om naar die "verplichte verjaardag" te gaan. Ze zijn zoooo druk, al die visites kosten ook zoveel geld.
De kinderen worden bijna elk weekend wel ergens uit logeren gestuurd omdat pa en ma weer naar een verplicht vriendennummer moeten..pffff ik moet er niet aan denken.
Dan roddelen ze onderling als een gek.. ik word daar soms ook wel verdrietig van, ze noemen zich VRIENDEN!!! Ik vind het allemaal wel betrekkelijk, zo'n sociaal leven.
Mijn man en ik hebben elkaar al heel jong leren kennen, en daardoor een wat kleinere vriendenkring opgebouwd. Ik heb leuke mensen om mij heen, maar op onze verjaardagen puilt het ook niet uit, maar de mensen die om mij heen zijn menen mij wel echt.. ( hoop ik) Maar soms schaam ik mij, tegenover de buren, familie dat ik er niet meer mensen heb zitten op verjaadagen, dat wij wel weer veel op kunnen passen (ze hebben toch niks)... Ik vind die rust in mijn gezin ook wel lekker. Toevallig belde er net een schoonzus op, of ze morgen konden komen... snel een smoes verzonnen,ik zit ook weer niet op drukte te wachten morgenvroeg, maar ik heb nu al weer spijt, de kinderen hadden het wel leuk gevonden...
Dus Annie herkenning alom....

Marion

Marion

17-07-2011 om 22:19

Wij ook niet

Ook wij zijn veel vrienden kwijt geraakt. Ik ben wel al jaren op een vereniging,, maar leer daar ook niemand kennen met wie ik vriendinnen wil zijn. Ik heb wel 3 vrouwen waar ik mee omga, maar iets gezamelijks met mijn man heb ik ook niet aan vrienden.'Hadden we wel, maar door ons late kids krijgen en dan nu een zorgenkindje zijn er veel vrienden afgehaakt.'Heb hier veel verdriet van.

Simone G

Simone G

18-07-2011 om 10:49

Kijk marion

Hoe betrekkelijk waren dan die vriendschappen, pas je niet in het plaatje om gezamelijke aktiviteiten te ondernemen, doordat je kinderen jonger zijn, of een zorgenkindje zie je dat er wordt afgehaakt.
Ik kan mij voorstellen dat je het verdrietig vind, maar je leert ze wel kennen.
Ik mis het ook wel op sommige momenten en zeker als straks de kinderen onze zorg niet meer zo nodig hebben, we zullen dan meer op elkaar aangewezen zijn.

Marion

Marion

19-07-2011 om 23:51

Dat gevoel is moeilijk

Tja Simone, ik merk wel aan mezelf dat ik nu wel meer contact zoek met moeders met ook een ander kind dan anderen. Maar om op deze leeftijd (43) contacten te maken is vreselijk moeilijk vindt ik.
En ik moet ook eerlijk toegeven dat ik met het niet lukken om zwanger te worden enkele jaren geleden ook een ander mens ben geworden. En vooral na de ziekte van ons kind en hij opeens autistische trekjes vertoonde werd ik er ook niet leuker op.
Ik ben niet meer die vrolijke vrijbuiter van 20 jaar geleden. Maar ben veel bezig met de zorgen van alle dag. Ik snap de mensen met normale kinderen ook niet meer goed hoor,. Ze leven allemaal alleen nog voor werken, vakanties en materiele zaken. Terwijl wij hier met onze 3 kinderen dan nu, waar er een autistisch van is ons druk maken om heel andere dingen dan die grote auto of een duur huis of een verre vakantie.
Her kan ook zijn dat ik een ander mens ben geworden hoor.

Maylise

Maylise

20-07-2011 om 11:58

Marion

Als je houding tegenover anderen ook is dat je laat merken dat je vind dat ze zich vooral met materiële zaken bezig houden kan ik me voorstellen dat dit andere mensen afschrikt. Nog afgezien van of het wel of niet waar is wil niemand natuurlijk horen dat zijn zorgen en bezigheden eigenlijk maar triviaal zijn.

Mijn ervaring is dat contacten maken met andere niet zo moeilijk is maar echte vriendschap sluiten wel. Als het maken van oppervlakkige praatjes je minder ligt is het een stuk lastiger want vaak beginnen contacten natuurlijk zo. Dan heb je inderdaad onzinnige gesprekken over het weer en de nieuwe auto. Bij sommige mensen zal het altijd oppervlakkig blijven en met sommige heb je geluk dat het zich verdiept.

Ik denk dat om (veel) kennissen te maken een zekere 'zorgeloosheid' en neutraliteit heel handig te zijn. Niet dat je echt zorgeloos moet zijn maar meer inderdaad dat je meepraat over allerlei onderwerpen hoe onzinnig die misschien ook zijn.

Wilma

Wilma

20-07-2011 om 14:44

Marion

Wat verdrietig hoe het met sommige vriendschappen kan gaan hè. En hoe realistisch je jezelf dan ook kunt afvragen of het wel echte vrienden waren, het doet toch pijn.

Ik zou niet proberen om meteen echte vrienden met iemand te willen worden. Kennissen en dan hopen dat het zo klikt dat het kan uitgroeien tot vriendschap.

Zelf ben ik er al jaren geleden achter gekomen dat het niet alles goud is wat er blinkt. Achter veel mensen waar het lijkt alsof ze alleen voor het materiele gaan, schuilt wel een verdriet ofzo. Alleen hoor je dat nooit bij oppervlakkige praatjes, dat hoor je pas als je elkaar wat langer of beter kent.

Moontje

Moontje

22-07-2011 om 00:14

Herkenning jetteke

Jetteke, ik herken daar wel wat in. Wij verkeren in de gelukkige omstandigheid dat we leuke vrienden en kenissen hebben waarbij we over en weer de deur zeker niet plat lopen, maar toch zijn het waardevolle contacten en die kleuren je leven zeker.
Het is mij ook opgevallen dat mensen die vaak erg weinig sociale contacten hebben, gezinnen in dit geval, vaak negatief zijn over veel dingen. Anderen begrijpen het niet, mensen komen hun verwachtingen vaak niet na, en ze hebben nogal moeite zich daar overheen te zetten. Wij zijn juist makkelijk in contacten, als je overal een erge mening over hebt en meent dat anderen net zo moeten zijn als jij, dan hebben zij het mis.
Vriendschappen zijn juist waardevol, en contacten leuk, als je ruimhartig bent, niet overal een mening over hebt en die zeker niet opdringt, maar juist elkaar in elkaars waarde (zijn) laat, dat is echt mijn ervaring. Hoe ruimhartiger je bent, hoe meer mensen graag in je nabijheid zijn, en hoe meer kans je loopt vriendschappen op te doen.
Natuurlijk ben ik ook in mijn leven teleurgesteld in sommige vriendschappen, maar toch heeft mij dat helemaal niet gefrustreerd of zo, ik heb er geen negatieve emoties aan overgehouden. Ik ben ook niet iemand die denkt: vorige wk. belde ik nu moet jij bellen. Ik kijk hoe het gaat, soms heb ik meer behoefte te bellen en soms de andere. Als ik structureel merk dat vriendschap niet van 2 kanten komt laat ik het langzaam los, zonder verdrietig te zijn.
Sommige mensen kwamen, en sommigen gingen weer. Sommigen zijn er al heel lang, en sommigen gingen zelfs na heel lang. Dat was ok, er kwamen weer andere relaties voor in de plek.
Ik ben helemaal geen mens dat steeds de drukte op zoekt en altijd zo nodig met drommen mensen bezig moet zijn.
Toevallig komt morgen mijn piepkleine familie; zus, en haar 2 kinderen met aanhang.
Voor de rest ben ik een vriendinnenmens. Ik heb vriendinnen van allerlei pluimage, sommigen zie en spreek ik vaak, anderen stukken minder.
In mijn vriendschappen ben ik ook ruimhartig en probeer iedereen op een positieve manier in zijn waarde te laten. Volgens mij zijn mensen best graag bij mij
Het heeft heel erg met je eigen opstelling te maken, of je op ontvangen staat of op gesloten.
Madelon

Egel

Egel

22-07-2011 om 10:02

Ook herkenning

....maar dan om wat van te leren! Nu geen tijd om langer te reageren maar goed om dit soort dingen te lezen (over te negatief zijn en een teveel aan mening). Groeten Egel

Simone G

Simone G

22-07-2011 om 21:27

Wat heeft annie hier nu aan?

Hoe geweldig jullie leven wel niet is, dat is juist wat haar zo dwars zit... dat hoef je haar hier toch niet mee te confronteren?? "Vrienden van allerlei pluimage"..ja, fijn.... maar dat is nu juist haar probleem!!

Massi Nissa

Massi Nissa

23-07-2011 om 08:39

Nou moontje

Jij stapt wel heel gemakkelijk over een aantal dingen heen. Niet iedereen is sociaal begaafd en dan hoef je er echt geen 'erge meningen' op na te houden. Ik ken veel verlegen, introverte mensen die zich moeilijk kunnen geven en het lastig vinden om met een wildvreemde een gesprek gaande te houden. Dat zijn helemaal geen rare mensen, ze zijn gewoon terughoudend van aard of hebben van huis uit nooit geleerd hoe je snel contact legt met anderen. Ik vind het nogal wat om zoals jetteke een gezin ten tonele te voeren dat niet gewoon eenzaam is, maar ook nog heel apart en dan eigenlijk te impliceren (wat moontje ook een beetje doet) dat die eenzaamheid 'dus' een eigen-schuld-dikke-bult-kwestie is, moet je maar niet zo rigide zijn. Hallo? Wat weten we nu helemaal van Annie Alleen?
Groetjes
Massi
PS: Eenzaamheid is een onderbelicht verschijnsel in onze samenleving. Reken maar dat er veel mensen, gezin of niet, eenzaam zijn.

Massi Nissa

Massi Nissa

23-07-2011 om 21:30

Jetteke

Blijkbaar heb ik jouw posting met een te somber gekleurde bril gelezen. Beetje Don Quixote-missie om er dan zo boos over te worden. Excuses.
Groetjes
Massi
PS: Het onderwerp ligt me na aan het hart, ik zie het zoveel om me heen en voel me ook vaak schuldig omdat ik echt wel weet wie er eenzaam is in mijn omgeving, en toch maak ik veel te weinig tijd voor bezoekjes en het tonen van belangstelling. Ik hul me liever in mijn eigen geluk, en dat is niet goed te praten.

Miss. A

Miss. A

26-07-2011 om 08:19

Misschien een goede tip?

Hi Annie Alleen,

Ik herken wat jij vertelt hoor. Wij, een gezinnetje, missen ook vrienden om ons heen na een verhuizing en een emigratie. Wat ik heb ontdekt is www.nmlk.nl Ga daar eens kijken! Op een zeer makkelijke manier kun je mee doen met een wandeling, bioscoopje of drankje doen in de buurt. Of organiseer zelf een activiteit!, bijv. een picknick waarbij iedereen wat te eten en te drinken meeneemt. Ik doe het zelf ook en doe bewust alleen mee met activiteiten in mijn eigen plaats waarvan ik ook zie dat er meer plaats-genoten mee doen. En als t tijdens een activiteit klikt met iemand, stel ik altijd voor of die persoon het leuk vindt om nog eens een keer een koffietje te drinken spontaan (dus mobiele nummer vragen).. langzaam aan kun je zo toch wat contacten opbouwen... veel succes ermee.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.