Eenzaam als gezin > vervolg..
Hoi
Wilde dit toch weer eens aansnijden (zoveelste topic, en toch alles niet over gezegd..)
Zijn hier meer mensen/gezinnen die NIET omkomen in de massa's vrienden/kennissen, elke week wel een bbq hebben, regelmatig vrienden te eten krijgen, met vrienden op vakantie gaan enz.... ?????
Iedereen om me heen lijkt zo'n soort leven te leiden waarin er een hoop te kiezen valt uit vrienden en er een druk sociaal leven is.
Ik benijd die mensen stiekem een beetje, wij leven als gezin nogal op onszelf en hebben maar heel weinig vrienden en kennissen. Een deel van me vindt dat prima (ik kies er deels ook zelf voor), een ander deel van me maakt dit gegeven me toch triest. Het contact leggen gaat me ook moeizaam af en op een of andere manier lijk ik er nooit echt bij te horen en er altijd een beetje bij te hangen.
Voor de kinderen vind ik het ook jammer dat ze niet echt iets meekrijgen van vrienden van papa en mama waar je op terug kunt vallen enzo...
Tja, hoe leg ik het uit ? 't is wat ik me om heen zie wat mij onzeker maakt. De hele buurt zit aan de bbq en wij worden niet gevraagd, is wel 'ns slikken...
Ik vraag me gewoon af of er mensen zijn die dit herkennen en toch ook wat meer op zichzelf leven (ik ken ze niet in mijn naaste omgeving). En voel ik het goed als ik zeg dat het voor de kids jammer is of valt dat allemaal best wel mee ???
groet Annie Alleen
Maar pelle,
ben je er zelf wel eens geweest dan? Ik zelf wel en dat klopt dus niet naar mijn idee. Ikzelf ben 39 en heb ook een gezin. De mensen die ik daar heb ontmoet waren pak m beet tussen de 35 en de 45, en activiteiten als een wandeling op zondag, naar een concert, bootje varen etc etc kun je toch prima aan mee doen, ook als je een gezin hebt?...
25-49
Op de site staat dat het voor mensen tussen de 25 en 49 is toch?
Www.nmlk.nl niets voor annie alleen
Op de site staat namelijk: "Ben jij een sociaal dier?
Vind je het leuk om nieuwe mensen te leren kennen?
Neem je graag initiatief en maak je makkelijk contact?
Dan zit je hier goed!"
En in Annie haar eerste posting schrijft ze: "
Ik benijd die mensen stiekem een beetje, wij leven als gezin nogal op onszelf en hebben maar heel weinig vrienden en kennissen. Een deel van me vindt dat prima (ik kies er deels ook zelf voor), een ander deel van me maakt dit gegeven me toch triest. Het contact leggen gaat me ook moeizaam af en op een of andere manier lijk ik er nooit echt bij te horen en er altijd een beetje bij te hangen."
Gr. Poezie.
