Eenzaam, geen familie
Eenzaamheid en ongewenst zonder familie
Ik ben een Nederlandse blanke vrouw en ben eind twintig. Ik ben netjes opgevoed, ben goeduitziend en verzorgd, heb een goede en leuke baan en mooi huisje. Ik leef zonder familie nadat ze zijn gescheiden ruim 15 jaar geleden. Er is voor mij geen plaatsvervangend gezin gekomen. Overige familieleden heb ik in mijn kinderjaren al bijna niet gezien. Mijn familie typeert zich als niet hecht, zakelijk en weinig samenkomen. De afgelopen jaren heb ik ook geen langdurige relatie gekend waardoor er ook geen schoonfamilie is waar ik kan thuiskomen. Goede vriendschappen die ik al jaren ken heb ik niet, hoogstens beginnende vriendschappen en een verre vriendin waarmee de vriendschap wel heel hecht is. Toch heb ik erg de behoefte aan familie/een plaatsvervangend gezin/warme mensen/om het zo maar iets te noemen. Gewoon 2 mensen die graag bij mij op bezoek komen ongeacht hun achtergrond, met of zonder kinderen. Ik zoek absoluut geen alleenstaande mannen. Het is voor mij vaak al lastig genoeg om een klusjesman te vinden die respectvol met een alleenstaande vrouw omgaat. Ik krijg vaak rare verzoeken. Ik zoek dus gewoon normale mensen waar ik op terug kan vallen. Die er eventueel ook voor openstaan om er voor mijn (toekomstig) kindje te zijn of ik nu een relatie heb of alleen ben. Om bij elkaar op bezoek te gaan, hoewel ik geen eigen vervoer heb buiten een scooter, fiets en OV. Wat komt in aanmerking: een getrouwd stel, hetero's, lesbiennes, homo's, een alleenstaande vrouw met eigen vervoer, een alleenstaande vrouw zonder eigen vervoer in de buurt, allen woonachtig binnen een straal van 50 km van Venlo, geen alcohol-, drugs- of andere verslavingen, ernstige psychiatrische problematiek, dit heb ik zelf namelijk ook niet. Ik zoek geen medelijden, ik benadruk in mijn eigen leven ook niet het negatieve en kan slecht omgaan met zwaar depressieve mensen, ik zoek een gelijkwaardig iets, ik discrimineer niet, ik ben niet zwaar op de hand, ik zoek geen lichamelijk/seksueel contact, complimenten zijn welkom maar graag alleen serieuze reacties en personen die daadwerkelijk van plan zijn om langs te komen, ook zoek ik geen lotgenoten of e-mailcontact. Helaas heb ik verwoede pogingen gedaan in het verleden naar familie toe, heb ik door een studie en meerdere verhuizingen moeilijkheden ondervonden om nieuwe goede vrienden te krijgen. Ik heb een aantal niet volkomen goede en slechte relaties gekend, ik heb zelf een kinderwens. Ik ben een aantal jaren single en wacht niet tot alles goedkomt, niets komt naar mij toe, geen familie, geen vrienden, geen buren waarmee ik contact zocht, ik heb geen autisme of persoonlijkheidsproblematiek, ik heb gewoon weinig mensen in mijn leven. Ik zoek dan ook geen tips, als ga naar een clubje, vereniging, vriendschapssites internet, buren koffie uitnodigen, nog eens je familie contacteren. Aan deze goedbedoelde adviezen heb ik niets, ik heb meerdere pogingen ondernomen, ben geen opdringerig vreemd persoon die er niet bij hoort of die mij helemaal afschermt van de buitenwereld, ik ben gewoon een heel normaal persoon met een heel normaal leven, het is gewoon niet gelukt. Niemand kent mij buiten een goede vriendin 200km verderop en ik heb gewoonweg mensen nodig dichtbij voor liefde, gezelschap, eten, drinken, klusjes, samen fietsen, winkelen, hulp, steun, respect, groei. Iemand die uit een leuk gezin komt van mijn leeftijd om mij mee te nemen voor gezelschap mag natuurlijk ook reageren, als zijnde een vriendschap. Geen lotgenoten of enkel e-mailcontact, Venlo.
Beste tip
Die ik ooit gekregen heb is: je moet je openstellen voor mensen....
En vriendschap is halen en bengen. Jij beschrijft uitvoerig wat je wil komen halen, maar wat je te brengen hebt komt door de lange lap tekst niet goed uit de verf. Dat is jammer.
Onvoorwaardelijke liefde
Venlo, uit jouw (lange) epistels krijg ik de indruk dat je eigenlijk een soort familie mist. Mensen die je nemen zoals je bent, die voor je klaarstaan, bij wie je kunt langsgaan, die voor je kind willen zorgen. Mensen in wie je niet hoeft te investeren, maar die als een soort 'vanzelfsprekendheid' in je leven zijn.
Eigenlijk een soort ouders of hechte familie dus. Mensen die onvoorwaardelijk voor je klaarstaan, wat er ook gebeurt.
Helaas werken vriendschappen over het algemeen anders. Zeker als ze nog moeten opstarten. Dat kost tijd, dat kost energie. En vrienden kunnen problemen krijgen waardoor ze (even of voor lange tijd) geen zin hebben in leuke dingen.
Ik vind zelf Amares opmerking in (ik meen) #28 wel een goede.
geromantiseerd
Je beeld van ware vriendschap en verbondenheid is sterk geromantiseerd, geIdealiseerd en lijkt op smeuIIge reclame-blueband-relaties.
Je zoekt verbinding, maar hoe open sta je werkelijk? Waarom mag jij een PTSS (is toch ernstige psychiatrische aandoening) en een potentiële vriend-in per sé niet?
Ik snap het wel, geen zin in gezeur en ellende, maar hé, dat hoort bij het leven. Het mooie nette huis kan morgen een puinhoop zijn door inbrekers en de eigenaar, altijd positief, is plots doodsbang geworden.
Je stoot werkelijk mensen af door alleen maar glans te willen. Want wie voelt zich dan vrij om te delen wat hij werkelijk voelt. Een vriendschap wordt juist hechter als je voorbij dat plastic laagje gaat. En het lijkt erop dat jij juist alleen dat plastic wilt. En denkt dat dat het echte leven is, ver weg van negatiefs en ellendigs.
Het begint allemaal met gewoon jezelf zijn, zonder enig vertoon. Open je hart.
En dat is wezenlijk anders dan 'ik heb het zo goed voor elkaar'. Gelukkig ben je nog jong genoeg om het allemaal te leren.
Houd moed!
Ik woon aan de andere kant van het land, ben veel te oud, zie er verschrikkelijk uit met mijn eczeem, dus dat wordt niks. Maar anders had ik er ook over na moeten denken, je profielschets schrikt mij enorm af, ik zou me niet goed genoeg voelen voor jou.
Maar ach, wie is wie zij zegt op internet?
sluit me aan bij de rest
je oproepje komt niet uitnodigend over. Ik zou alles wat je niet wilt weglaten en alleen dingen benoemen die je zelf leuk vindt en dat vriendschap zoekt. Dat je een soort van 'familie' zoekt omdat je zelf geen familie hebt, kun je er best bij noemen. Maar breng het vooral positief, en niet 'ik hoef geen medelijden en ik ben niet zielig', want op die manier denk ik namelijk dat je het toch wel bent.
Ik woon op een uur rijden van Venlo, te ver weg volgens jouw criteria; maar hé, mijn eigen familie woont nog verder weg! (Mocht je je bedenken, dan mag je best mijn e-mailadres opvragen om contact te zoeken.) Behalve mijn eigen ouders, met wie ik niet zo heel veel heb, zie ik mijn familie bijna nooit. In mijn directe omgeving zijn er wel buren en bevriende gezinnen waar wij op terug kunnen vallen, maar om te zeggen dat we daar een band voor het leven mee hebben, neuh. Ze zijn wel heel leuk en aardig hoor, dat wel. Als ik een been zou breken, zou ik heus wel met alle liefde hulp kunnen krijgen, bijvoorbeeld. Maar het zou niet heel vreselijk zijn als ik ze nooit meer zou zien door verhuizing, dat bedoel ik.
Verder ben ik het heel erg eens met wat er werd gezegd (ik meen door Tonny) van dat je bij de één dit haalt en bij de ander dat. Ik weet niet of wat je zoekt, wel bestaat.
Voorwaardelijke vriendschap
Ik ga grof zijn : ik denk dat je het beste kennismaakt met je spiegelbeeld. Al denk ik dat je jezelf niet leuk gaat vinden want zoals je je presenteert heb je alleen maar te eisen en niets te geven. Vriendschap is ONvoorwaardelijk.
Open een nieuw topic waarin je vrienden zoekt en wat je te geven hebt. Je gaat veel sympathieker overkomen en leuke reacties krijgen.
En als je dan die leuke reacties krijgt, leer die mensen dan eerst kennen voor je ze in een neen-die-wil-ik-niet-omdat-xxx stopt.
Ik ben 6 jaar alleenstaande moeder geweest. Heb daarin enkele leuke mannen leren kennen (via datingsites) maar ze ook binnen korte tijd in een neen-die-wil-ik-niet-omdat-xxx gestopt. Ik heb ze nooit echt de tijd gegeven om hun te leren kennen.
Dan ben ik eens naar een speeddate-avond geweest. In 7 minuten moet het tussen mekaar klikken :-s Ik realiseerde me dat om mekaar te leren kennen, dit echt niet voldoende was. En ik stelde me de vraag welke tijdsperiode dan wel voldoende is? Wat ik wel wist is dat 7 minuten lang kunnen duren als je tegenover een man zit je zijn eisen vertelt zoals jij ze hier allemaal neerschreef! Dan duren die 7 minuten TE lang.
Op die avond heb ik mijn huidige vriend leren kennen. We hebben ongelooflijk veel afspraakjes met mekaar gemaakt en veel gezellige tijd samen doorgebracht. En hij voldeed aan mijn voorwaarden, die van toen. Nu wonen we samen en voldoet hij niet meer aan mijn voorwaarden, want die zijn intussen veranderd. Ik denk dat het NORMAAL is om niet aan elke eis te kunnen voldoen. Maar ik weet wat hij wel geeft en wat ik hem geef. Dat verrijkt ons leven! Dat maakt een vriendschap zoveel waard.
Succes met je zoektocht.
hoe is het nu?
Kwam toevallig dit topic tegen op internet,Hoe is het nu met je Venlo heb je iemand gevonden?
Voor iemand die nog zo jong is weet je goed wat je wel en niet wilt!
Prima niks mis mee...als je zo oud bent als mij 60plus kun je erbij zetten en ik wil niet over ziektes praten niet over bloedprikken niet over ziekenhuizen niet over plaspillen, specialisten en medicamenten vergelijken!!Ook ik heb vrijwel geen familie en alleen maar bekenden en voel me vaak alleen, gelukkig niet eenzaam dat is iets compleet anders.
