Familie-overleg
Mijn moeder is verhuis naar een zorghotel. Ze woont in het buitenland. Een huis vinden waar ze direct welkom was, bleek een hele opgave te worden, maar het is gelukt. Maar dan? De zaken moeten geregeld worden. Ze heeft een eigen huis, dus dat moet nu allemaal besproken worden. Mijn vraag gaat niet over deze inhoud, wel over de vorm. Onze kinderen stellen zich erg betrokken op. Ze zijn bereid om ook de handen uit de mouwen te steken. Ik heb het al eerder gedaan, maar ik heb weer gesteld dat ik graag wil dat de dochters ook bij het overleg overleg mogen zijn. En weer zeggen mijn zussen dat ze dat niet willen. Ze vinden dat maar raar. Kleinkinderen horen niet bij gesprekken over oma's geld te zijn.
Los hiervan bood ik onze tuin aan voor de bijeenkomst. Wederom werd dat raar gevonden. De buren kunnen dan meegenieten en dat moet je niet willen. Daar kán ik inkomen, maar toch. Dan hóren ze het een en ander, wat kunnen ze ermee? Wij hebben maar 1 buurgezin.
Dit soort meningsverschillen zijn niet nieuw,, maar de stoom komt nu alweer uit mijn oren. Ik ben benieuwd wat gebruikelijk is. Alleen de kinderen bij zo'n bespreking? Ook kleinkinderen? Andere familie?
Alleen jij en zussen, zeker als het al moeilijk gaat. Bij de uitvoering kun je dochters betrekken.
En wat tuin betreft: ga naar een park met bankje en neem twee klapstoeltjes mee of ga zoomen 😀.
Gr Angela
Als het een lastig gesprek zou ik er zo weinig mogelijk mensen bij betrekken, dus alleen de zussen. Kleinkinderen kunnen dan later wel betrokken worden.
Buren zou ik me minder van aantrekken tenzij je verwacht dat het echt ruzie wordt. Maar een openbare plek is dan nog minder handig natuurlijk...
De afspraak is gemaakt, niet in onze tuin, zonder de dochters. Ik laat het er niet om ontploffen. Ik ben vooral benieuwd hoe dit in andere families gaat. Júist omdat het nogal zakelijk benaderd wordt, er komt een agenda met te bespreken onderwerpen en taakverdeling, de buren mogen niks horen, geen dochters erbij, begin ik me af te vragen wat me boven het hoofd hangt. Maar misschien ben ik juist de rare die niet snapt hoe het werkt. Daarom de vraag wat gebruikelijk is.
aanvulling: wij als zussen én de mannen zijn erbij.
Laat die mannen erbuiten. Al heb ik een vooroordeel dat ze het zakelijk (en dus eenvoudiger, zonder emotie) kunnen bekijken, weet ik ook hoe extra schoonkinderen bij zo’n overleg het recept voor ellende zijn.
Ik vind de zakelijke houding juist nu even heel goed. Het gaat over geld, over huis, over wonen. Iets heel anders dan gezellig over het weer, of ongezellig nog even punten proberen te scoren over wie vroeger de meeste aandacht van moeder kreeg, wie de mooie jurkjes het eerst mocht dragen of wie er het zieligs is of was.
Een agenda is dan juist heel slim; daarmee beperk je tot wat er geregeld moet worden, door wie en op welke manier.
Eigenlijk is het enige zinnetje wat je uit je hoofd moet leren ‘dit gaat niet over het nu en wat we moeten regelen, dus dit gaan we nu niet bespreken’. Ongetwijfeld vermoeiend, maar soms de enige manier om ervoor te zorgen dat het niet uit de hand loopt.
Gezellig met de zussen borrelen of eten - dat is voor een ander moment. Mocht je je echt heel druk maken omdat je ‘wat boven je hoofd hangt’, vraag er dan naar. Anders zit je heel onrustig steeds te wachten op de geheime agenda, en dat is voor niemand fijn.
Wat gebruikelijk is weet ik niet
Maar zeker in een ingewikkelde situatie lijkt me het plan van je zussen goed. Alleen de kinderen, want zo min mogelijk mensen erbij als het zo ingewikkeld is. De mannen erbij alleen als dat nodig is.
En nee niet in een een tuin waar iemand anders mee zou kunnen luisteren bij een dergelijk onderwerp, ik zou dichtslaan van een buurman of buurvrouw die in de aangrenzende tuin scharrelt.
En een agenda lijkt me handig. Op voorhand heb je alle bespreekpunten op een rij. Kun je niets vergeten en besluiten onderwerpen er af laten.
Waarom komt het stoom je uit de oren? Heb jij je kinderen nodig om zelf sterker te staan in dat gesprek? Voelen je kinderen zich buitengesloten? Baal je dat jouw voorstellen over kleinkinderen en je tuin worden afgewezen?
Wij hebben dit soort zaken ook besproken met alleen eigen kinderen en binnen, toevallig bij mij, maar dat had ook bij een broer of zus kunnen zijn. Niet echt met een "agenda" maar wel met bloknote en pen om beslissingen op te schrijven. En om te noteren wie wat gaat regelen.
Wij hebben onderling een goede band en ook dit soort gesprekken verlopen goed. Als er over een onderwerp meerdere meningen zijn dan stemmen we kort hierover, besluiten worden snel genomen.
Aanhang en kleinkinderen erbij geeft te veel meningen en soms onderlinge discussies, zinloos, want wij als kinderen geven toch de doorslag. Het gaat om onze ouders.
Fijn Ixia dat er, op afstand, goed voor je moeder wordt gezorgd en dat dit op korte termijn al kon worden geregeld. Jullie grootste zorg is opgelost.
Dit soort gesprekken deden wij ook alleen met broers/zussen. Zonder partners en kinderen ook. Wat mij betreft is dat ook het meest vanzelfsprekend.
Hier ook niet met partners en kinderen erbij. Wij zijn een erg kleffe familie en we doen niets liever dan gezellig met (klein-) kinderen en aanhang eten, borrelen en kletsen, maar niet over deze dingen. Dat is zeker voor een aantal van de kleinkinderen echt wennen geweest, maar je kunt ze dat wel uitleggen toch? Waarom die stoom uit je oren? Het gaat over geld en dat wil je zuiver houden, zonder ruis van aanhang en kinderen. Met alleen je zussen lijkt het me al ingewikkeld genoeg. Helpen bij de uitvoering kan altijd nog.
Zijn de kleinkinderen betrokken geweest bij het zoeken naar en regelen van een zorghotel?
Het is iets zakelijks, dus houd het zakelijk. Later kunnen jullie nog altijd ruzie maken over wie dat theepotje krijgt. Een agenda is juist goed, dan vergeten jullie niks. Schrijf zelf ook op wat je allemaal wil bespreken. Als jullie dat alledrie doen, dan vergeten jullie misschien niks. Ik heb het idee dat er oud zeer bij je bovenkomt en je je overvleugeld voelt door je zussen. Niet laten gebeuren, je bent nu zelf volwassen (al een tijdje 😉).
en je dochters en mannen zou ik erbuiten laten, het is al moeilijk genoeg met z’n drieën tot overeenstemming te komen.
Hier deden we dat soort gesprekken met alleen de eigen kinderen, aanhang ging bv. uit wandelen of boodschappen doen. Het gesprek moest wel via zoom (en praktisch gezien daardoor ook inpandig), omdat een van mijn broers in de VS woont. Ieder had vooraf een lijstje gemaakt van dingen die besproken moesten worden, die lijstjes kwamen redelijk overeen en leidden tot een agenda. Bij de uitvoering van e.e.a., bv. sjouwwerk bij het leegruimen van het huis, hebben de partners en kleinkinderen wel geholpen. Was ook erg fijn om samen met hen te doen en nog eens herinneringen op te halen.
Zijn de mannen er nu bij op jouw voorstel?
Sowieso, kan je alsnog voorstellen het zonder aanhang te doen.
Je kunt natuurlijk wel dingen voorbereiden en voorbespreken met je man en kinderen. En mocht er tijdens de bespreking iets zijn dat je toch eerst met hen wilt bespreken voor je er met de zussen een besluit over neemt, dan kan je dat zeggen en het besluit dus even parkeren. Mocht het jouw voorstel geweest zijn, je hebt je man dus niet ter plekke nodig. Laat die mannen maar niet aanwezig zijn. Drie mensen is al genoeg om evt discussies mee te hebben. Zes kan een Poolse landdag worden. Dat wil je toch niet?
ik heb dit vaak zien gebeuren in andere dynamieken: er is een partij die vindt dat een zakelijke benadering onhartelijk is of voorbode van conflict.
en er is een partij die vindt dat een zakelijke benadering juist conflicten voorkómt.
Ik denk dat het weghouden van partners en kleinkinderen verstandig is. Het is voer voor familieruzies als beslissingen genomen gaan worden door achterbannen. En een agenda is alleen maar verstandig. Er moeten nu knopen worden doorgehakt, babbels over koetjes en kalfjes komen later wel weer.
afgezien daarvan is het wel handig om oog te hebben voor emoties. Dus bijvoorbeeld: wat maakt dat jij er zo tegenop ziet om zonder partner of kinderen mt je zussen te praten? Heb je het gevoel dat je snel overbluft wordt?
Wordt het huis van je moeder verkocht aan derden of wilt één van de kinderen/zussen het huis kopen als vakantiestek of investering? Als dat laatste het geval is, is diegene verder in het proces dan de anderen met kans dat de andere zussen achteraf zich benadeeld voelen.
Zo niet, dus verkoop aan derden via makelaar, dan aanstelling bewindsvoerder bepalen en de andere twee zussen tot mentor benoemen.
In dat laatste geval zijn de partners niet nodig bij het gesprek.
In het eerste geval lijkt het mij beter dat de partners er wel bij zijn, want twee weten meer dan één. Helemaal als één zus al voorkennis heeft van aanschaf woning Spanje.
