Relaties Relaties

Relaties

Gebroken met vriendin, kan niet loslaten

vorig jaar heb ik gebroken met mijn "beste" vriendin. Ik kende haar al ruim 15 jaar en we hebben best wat lief en leed gedeeld. Ruim 7 jaar geleden kreeg zij een dochtertje zij was 19. Geen ideale situatie en de opvoeding van het meisje verliep zeker niet vlekkeloos. Ik had er altijd wel mijn mening over maar kon er met vriendin niet over praten omdat ze dan zei, wacht maar tot je zelf kinderen hebt.....En toen kreeg ik zelf een kind. Ik heb onder invloed van de kraamhormonen/ kraamtranen mijn ogen uit mijn kop gejankt van verdriet om haar dochtertje. Kon me gewoon niet voorstellen dat je zo met je kind om kan gaan zoals zij doet. Na mijn laatste bezoek aan hun was ik er zo klaar mee. Vriendin begon gewoon ruzie te zoeken met haar 7 jarige dochter die iets heel liefs wilde doen, maar wat niet gezien werd door moeder. Dat was voor mij de druppel en ik ben weggegaan (confrontatie uit de weg gegaan) en heb haar thuis een email gestuurd dat ik niet langer met haar om kon gaan, en dat ik hoop dat ze een keer inziet hoe zo´n mooie dochter ze heeft.
Nou ja einde verhaal zou je zeggen, het luchtte ook wel op hoor en ik sta nog steeds achter mijn beslissing maar ik kan het nog niet loslaten....En daar baal ik van. Gister, wist ik via Hyve, is ze getrouwd en ergens steekt het dat ik er niet bij was. En ik ben super nieuwsgierig hoe ze eruit zag enz.
Is er iemand die zoiets ook heeft meegemaakt en eventueel tips heeft? Van me afschrijven helpt al wel iig.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
nijntje82

nijntje82

30-05-2009 om 21:41 Topicstarter

Weet niet

Of ik wel in de goede rubriek zit?? Zo niet, dan sorry. Haal het dan maar weg.

Fem

Fem

31-05-2009 om 00:04

Tsja

Persoonlijk geloof ik niet in het herstellen van afgedankte vriendschappen. Ik zou me niet meer op mijn gemak voelen bij iemand die ooit onze vriendschap heeft opgezegd. Toevallig vandaag nog met mijn vriendin over gehad; hoe fijn het is dat soms, op een bepaald punt in je leven, je vriendschappen worden gefilterd tot alleen de personen nog overblijven waar je werkelijk wat aan hebt. Na een psychose en relatiebreuk heb ik behoorlijk wat ervaring in hoe het voelt om afgedankt te worden. In het laatste geval voelen de betreffende vrienden zich nog slachtoffer ook, want het is zo moeilijk partij kiezen wanneer een bevriend stel uit elkaar gaat(?!). Daarnaast is een goeduitziende psychotische single natuurlijk dubbel zo gevaarlijk, en ben je genoodzaakt de vriendschap op te zeggen. Je partner zou 's in de verleiding komen...
Sorry Nijntje, je hebt gebroken met je vriendin. Tijden niets meer van je laten horen. Fijn dat er nog een mailtje vanaf kon. Waarom niet een gewoon gesprek, met ruimte voor haar kant van het verhaal. Met alle respect voor jou, maar als ik haar was zou ik er echt geen zin meer in hebben.
Fem

Door dik en dun

Sorry Nijntje, ik vind dat je je vriendin erg in de steek hebt gelaten door de vriendschap op te zeggen. Vriendschap door dik en dun, dat wil zeggen dat je, ook als je vriendin iets doet waar jij het niet mee eens bent, achter haar blijft staan.

Gr. Poezie.

Lies

Lies

31-05-2009 om 16:19

Snap het

hoi nijntje

ik had afgelopen 8 jaar ook een 'hartsvriendin' waar ik alles mee deelde. Mijn beste vriendin, die mee heeft gemaakt hoe ik 2 kinderen kreeg en hoe ze opgroeiden. Die ik heb gesteund in haar studie, in de problemen die ze had, enzovoort. Lief en leed.. ze woonde dichtbij totdat we gingen verhuizen en vlak daarna kreeg ze een vriend waarna ze heel lang niets van zich liet horen. Nog wat kleine irritaties en vervelende dingen, en ik heb het contact toen wat afgehouden, het moet tenslotte niet van 1 kant blijven komen. het kostte me zoveel energie, ergenis, ik zat er zo mee.

Toen ze hoorde dat ik het wat wilde afhouden is de virendschap helemaal afgekapt.

Ik sta net als jou nog steeds achter de beslissing. Maar dat neemt niet weg dat ik eigenlijk nog steeds veel om haar geef, dat ik haar vriendschap enorm mis. en in jou geval, dat je nog benieuwd bent hoe het met haar gaat, en met haar dochter.
ik wil nog steeds het beste voor haar, ik mis haar ondanks dat ik weet dat het beter zo is. Ik ben het met Fem en Poezie eens dat een beëindigde relatie bijna niet meer op te bouwen is en als ik jou begrijp wil jij dat ook niet meer. Maar dat betekent niet dat je opeens helemaal niet meer om iemand geeft. Net als in een 'gewone' relatie zie ik het als een soort verwerkings proces. Accepteer het, en langzamerhand zal het dan wel een plaatsje krijgen.

Lies

nijntje82

nijntje82

31-05-2009 om 17:00 Topicstarter

Hallo

Thanks voor de reacties. Vooral die van jou, lies heb ik veel aan. Het is zeker niet zo dat ik de band wil herstellen. Maar het gaat er inderdaad om dat het een plekje moet krijgen. En dat heeft tijd nodig en dat is hetgene dat ik op dit moment moeilijk vind. Dat het niet zo is: vriendschap beeindigd en ctr+alt+del ook uit mijn hoofd.....Het was meer dat ik even van mij af wilde schrijven.
Dat ik laf ben, ben ik mij ter dege van bewust, ik had het ook liever rechtstreeks tegen haar gezegd of een goed gesprek gevoerd maar daar stond zij niet voor open en had alleen een hele erge ruzie veroorzaakt waar ik dan nog meer verdriet van gehad zou hebben, das misschien egoistisch maar het is beter zo. Ik heb mijn kop in het zand gestoken door jaren me te laten afpoeieren met de opmerking: wacht maar tot je zelf kinderen hebt....Heb nog wel het AMK ingeschakeld vanwege dochtertje maar kon er verder niks mee. Door dik en dun was het al een tijd niet meer ik had het contact ook al geprobeerd te doen verwateren maar dat werkte niet....Ze zocht toen alleen maar vaker contact. Het koste mij zoveel (negatieve)energie dat ik het wel moest stoppen. Maar daarom was ik dus wel, naast de opluchting, verbaasd dat ik het toch mis.En idd mis ik haar dochtertje.

madelief74

madelief74

03-06-2009 om 16:46

Ervaring

Ik snap je wel Nijntje. Soms zie of hoor je gewoon teveel en dreig je er zelf aan onderdoor te gaan. Ik had op de middelbare school een vriendin die erg depressief was. Zo erg dat ik door de decaan als haar 'buddy' gewoon de klas uit mocht lopen als zij weer eens gesignaleerd was op het toilet, om haar te helpen. Ik ben nog steeds van mening dat de school het veel te ver uit de hand heeft laten lopen. Ze waren heel erg bang dat het meisje zelfmoord zou plegen. Niet lang daarvoor (een paar jaar) zijn er twee zelfmoorden gepleegd vlak achter elkaar op mijn middelbare school. En ze waren erg bang voor herhaling. Ik vind alleen dat een persoon niet alles kan dragen. Ik zeker niet toen. Ik heb gewoon te veel gehoord om aan te kunnen. De school had voor mijn gevoel in moeten grijpen. Net zoals jij vindt dat hulpverlening nodig is bij de opvoeding van jouw vriendin? Maar goed, op een gegeven moment heb ik ieder contact verbroken. Heb het haar wel gezegd, maar voor mijn gevoel was dat ook niet een uitleg waar ze op dat moment iets mee kon.

Jaren en jaren later kwam ik haar toevallig een keer tegen. Alhoewel we beiden aan verschillende kanten van het land wonen. Het had gewoon zo moeten zijn denk ik wel eens. Ik had al die jaren nog steeds een schuldgevoel hierom. Zonder dat ik er om vroeg zei ze tegen me dat ze me begreep. Alhoewel ze destijds niet zo reageerde. Mijn terugtrekken had haar zo in de war gebracht dat het haar ertoe zette om contact op te nemen met de hulpverlening. Misschien dat jij dat ook voor elkaar krijgt bij jouw vriendin?

Ik schrijf dit verhaal om je te steunen. Misschien steunt het je niet, het is best een heftig verhaal, maar dan spijt het me. Maar ik wens je heel veel succes. Ik vind je niet laf.

nijntje82

nijntje82

04-06-2009 om 10:16 Topicstarter

Madelief

Dit steunt me ontzettend! Dank je wel dat je in deze, voor jou moeilijk tijd (ik lees vaak mee in draadje zwanger worden) op mijn verhaal reageerd. En het doet me ook zo veel dat je zegt dat je me niet laf vindt. Ik zit me wel heel erg te verbazen over die school, hoe konden ze je opzadelen met zo´n verantwoordelijkheid? Maar wel heel fijn dat die vriendin toen wel hulp heeft gezocht kan me voorstellen dat het heeft geholpen het een plekje te geven, ik hoop idd ook dat mijn (ex)vriendin dat doet en het meisje geholpen wordt.
Heel erg bedankt voor je verhaal en sterkte met het verwerken van je miskramen (ik heb er ook 3 gehad)

madelief74

madelief74

06-06-2009 om 12:45

Dank je

liefs madelief

flora B

flora B

07-06-2009 om 14:51

Hier ook hoor

Ik heb vorig jaar na 25 jaar een vriendschap gebroken voor mijn eigen bestwil en uiteindelijk ook voor mijn vriendin. Ik was alleen maar belangrijk om haar klaagverhalen aan te horen.....JAREN lang......over werk, andere vrienden, en haar partner, niet te geloven hoe ze die man behandeld!!! Ze werd na jaren zwanger... ze was er niet blij mee, toen bleek dat ze jaren de schijn had opgehouden... "het zwanger worden wilde maar niet lukken"(gek als je stiekem de pil slikt) Ze belde mij elke avond op, zeker een uur, altijd rond 19.00 als ik druk met onze 4 kinderen was.......... Op een dag was ik zo spuugzat...(had zich natuurlijk al jaren opgebouwd) dat ik de vriendschap heb verbroken!! Ik kon niet meer....... Ik heb mij zo schuldig gevoeld, dacht de hele dag aan haar....nu zijn we een jaar verder en nog steeds wel elke dag.....maar het slijt.
Ik mis haar soms vreselijk, ben zo benieuwd hoe het gaat, maar ik heb voor mijzelf gekozen!! Dus ik snap je heel erg goed!!

nijntje82

nijntje82

09-06-2009 om 11:05 Topicstarter

Flora

Hey Flora B
De reactie van jou en madelief helpen het een beetje een plekje te geven. (itt de reactie van Fem) En benadrukt het feit dat ik achter mijn beslissing sta en ik niet de enige ben. Voor mijn gevoel is zo´n vriendin op een gegeven moment een soort zus geworden, ze hoort zo bij je leven dat het moeilijk is om het los te laten.
25 jaar is ook een lange tijd in je leven, maar ze klinkt als iemand die alleen met zichzelf bezig was. Lastig, maar volgens mij de juiste beslissing voor jezelf.
Ik wil je heel erg bedanken voor je reactie.

Fem

Fem

10-06-2009 om 09:00

Nijntje

Mijn reactie belicht de andere kant van het verhaal, namelijk die van de gedumpte vriendin. Ik begrijp heel goed dat mijn reactie je niet geruststelt, maar dit is mijn ervaring.
Sterkte,
Fem

nijntje82

nijntje82

10-06-2009 om 11:45 Topicstarter

Evenanoniem

Je begrijpt het helemaal verkeerd. Ik WIL helemaal niet naar die bruiloft en heb hier al 4 keer gezegd dat ik blij met met mijn keuze de vriendschap te verbreken.

Je leest ook niet goed want ik vertelde dat zij mij afkapte met de woorden: wacht maar tot je zelf kinderen hebt. Wat moet je dan....ruzie zoeken om maar je mening te geven terwijl daar duidelijk geen ingang voor is??

Het is voor jou heel vervelend dat je ergens van beschuldigd wordt wat niet klopt. Maar het dochtertje van mijn ex vriendin doet het NIET goed op school en vertoond "raar"(copieer) gedrag van moeder, En moeder maar zeggen dat ze denkt dat het meisje autistisch is. En vanaf dat ze kon lopen schreeuwde moeder tegen haar en was het als ze aandacht zocht steeds afstoten, wel degelijk niet goed. Dit ligt dus wel even anders.

En als ik hier wat steun zoek denk ik niet meteen dat de wereld om mij draait..

Fem

Fem

10-06-2009 om 13:20

Nijntje

Hoewel ik me totaal niet kan vinden in de manier waarop jij met je gevoelens om bent gegaan, kan ik die emoties an sich wel begrijpen. Ik heb zelf ook wel eens een vriendschap op een lager pitje gezet. Waarop de vriendin in kwestie besloot de vriendschap dan maar helemaal te doven.
Dat vond ik heel jammer, maar ik kon het wel begrijpen. De vriendschap deed mij op dat moment meer kwaad dan goed en er deed zich geen mogelijkheid voor om samen tot een oplossing te komen. Op zo'n moment moet je voor je eigen welzijn kiezen. Ik besloot daarom zoals gezegd even wat afstand te houden. Het hoe en waarom heb ik haar op een persoonlijke manier, met ruimte voor haar kant van het verhaal uitgelegd. Waarop zij besloot dat ze dan de vriendschap liever wilde beëindigen. Dat heb ik heel erg jammer gevonden en ik denk nog steeds regelmatig aan haar. Maar ik neem geen contact met haar op. Het zou nooit meer worden zoals het was.
Accepteer dat de vriendschap van voorbijgaande aard was en niet blijvend, zoals je had gehoopt. Treur niet om wat je niet meer hebt, maar haal mooie herinneringen uit wat eens een mooie vriendschap is geweest.
De vriendin die destijds bij de bevalling van mijn middelste kind is geweest, heeft op een gegeven moment gewoon maar niks meer van zich laten horen. Later hoorde ik via via dat ze het zo moeilijk vond dat ze partij moest kiezen. Natuurlijk was ik even behoorlijk pissig, vooral omdat niemand dat ooit van haar heeft gevraagd (ex en ik kunnen prima door één deur). Maar uiteindelijk overwint dan toch het gevoel dat ik heb als ik de prachtige foto's van mijn bevalling bekijk, die zij heeft gemaakt. Die heb ik toch maar mooi in de pocket. Dus spijt? Nee! Maar ze hoeft bij mij niet meer aan te kloppen. Dat zou voelen als één grote facade.
Fem

nijntje82

nijntje82

10-06-2009 om 21:43 Topicstarter

Fem

Thanks voor je reactie, deze kwam een stuk vriendelijker over. Uit het vorige berichtje begreep ik ook wel dat je de andere kant wilde belichten en dat haalde ik er ook zeker wel uit, maar het leek er later op dat je jou boosheid op mij botvierde en dat vond ik nou niet zo nodig. Je hoort/leest natuurlijk alleen mijn kant van het verhaal en ik kan hier ook niet 15 jaar vriendschap gaan beschrijven dus dan kan je geen oordeel geven over haar of mijn handelen. Ik probeer alleen een stukje steun te zoeken voor het gemis.
En de manier waarop ik met mijn gevoelens om ben gegaan was ook niet mijn nummer 1 keus, vind het niet volwassen en heb mijn kop in het zand gestoken waar ik niet trots op ben. Als je dat bedoelt.
Maar het is wel een goeie om te kijken naar de mooie herinneringen en het verder te accepteren, maar dat heeft tijd nodig.
Groetjes Nina

Fem

Fem

11-06-2009 om 10:31

Nijntje

Het spijt me als je mijn eerdere reactie hebt ervaren alsof ik mijn boosheid wilde botvieren op jou. Zo was het niet bedoeld. Wilde je alleen op een kritische manier mijn eigen ervaring met de andere kant van het verhaal laten zien. Je vroeg om ervaringen. Die kan ik je geven. Maar ik begrijp nu dat je liever een hart onder de riem wilde hebben. En dat kan ik je helaas niet geven.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.