Relaties Relaties

Relaties

Geen idee wat ik moet…. Relatie veranderd na sterfgeval

Ik voel de behoefte om me verhaal kwijt te moeten..

Ik had een hele fijne band met mijn schoonmoeder maar sinds het overlijden van haar man, mijn schoonvader, is dat helemaal veranderd. Het was zoals altijd een heftige maar zware periode. Mijn schoonfamilie en partner kunnen moeilijk omgaan met zo een situatie en/of emoties. Ik daarin tegen heb zo een proces helaas al een paar keer meegemaakt, hoewel dat het er niet beter op maakt maar ik kijk er anders tegenaan. Ik probeerde waar kon er voor hun er te zijn en de hulp te bieden waar zij dit niet konden. Dit werd tot vlak na zijn dood gewaardeerd! Ik had in de laatste nacht slaapmedicatie genomen om nog enigszins wat te kunnen rusten tot we het belletje kregen dat hij overleden was. Wij kwamen bij hun huis aan en ik stond in de deurpost te kijken hoe de uitvaartondernemer hem verzorgde. Ik vind zoiets interessant (vat dit niet verkeerd op). Ik heb bij meerdere sterfgevallen het hele proces mogen verzorgen wat ik erg dankbaar vind. Mijn schoonmoeder werd het teveel en is helemaal gaan schreeuwen tegen me. Ik ben uiteindelijk naar buiten gegaan omdat ik onder de slaapmedicatie daar stond en het overviel me! Me partner is hier tussen gesprongen en heeft het uiteindelijk kunnen kalmeren.
Even voor de duidelijkheid de spanning liep extreem hoog op! Ik was zo op mijn hart getrapt niet wetende wat ik fout deed. Sindsdien heb ik mijn schoonmoeder niet meer gezien. Mijn partner gaat ook altijd alleen naar zijn moeder en/of broer. Op belangrijke dagen app ik haar wel om bv te feliciteren oid.

Als mijn partner haar aan de telefoon heb vraagt zij ook nooit naar mij. Ik probeer er voor me partner te zijn, maar hij deelt bijna niks meer van zijn thuisfront en zie zijn familie en vrienden ook niet! Omdat hij niet met emoties kan omgaan zit praten er vaak niet in, of met extreme woede aanvallen waardoor er regelmatig dingen kapot gaan en er niet te praten valt!

Ik heb begrip voor ieder zijn emoties en geef daarin zeker de ruimte, maar het voelt voor mij alsof ik er niet toe doe!

Ik ben gek op mijn partner, maar ik voel steeds meer dat er afstand komt en ik voel me niet gewenst als schoondochter. Ik weet dat ik geen slecht meisje ben voor hem en hem overal bij help, maar mijn hoofd tolt soms heel erg en niet wetend wat ik hiermee moet!

Het doet me heel veel verdriet allemaal, vooral omdat ik vergeleken mijn partner heel gevoelig ben en hij totaal niet. Mijn voorgaande relatie (8 jaar) is geeindigd met een vechtscheiding wat mij ook niet in de kouwe kleren is gaan zitten. Ik wilde een nieuwe start, maar hierop had ik niet gehoopt!
Ik moest dit echt even kwijt…

Hoe veel tijd zit ertussen het afscheid en nu?

Ik heb zes jaar geleden iets dergelijks meegemaakt. Vijf jaar heeft die nare sfeer stand gehouden omdat schoonfamilie het zo liet doorsudderen. Zelfs tijdens het jaar na haar overlijden, voelde ik nog afstand met schoonfamilie. Zo werkt de hiërarchie binnen een familie. Sinds kort, nu het slijt, merk ik pas verandering naar mij toe.

Maar het heeft wel pijn gedaan; jarenlang deel van familie en dan de constatering dat je er ergens niet deel aan neemt. Het geeft ook ertoe geleid dat ik naar mijn man toe minder mededeelzaam werd en problemen alleen ging oplossen ipv delen. Dat is niet goed voor je relatie.

Dus probeer dat laatste te voorkomen; blijf open naar je man. Niet over je ongenoegen naar zijn moeder maar wel over andere zaken die binnen een gezin belangrijk zijn. Sterkte.

Anoniempie

Anoniempie

20-06-2021 om 19:51 Topicstarter

Flanagan schreef op 20-06-2021 om 19:29:

Hoe veel tijd zit ertussen het afscheid en nu?

Ik heb zes jaar geleden iets dergelijks meegemaakt. Vijf jaar heeft die nare sfeer stand gehouden omdat schoonfamilie het zo liet doorsudderen. Zelfs tijdens het jaar na haar overlijden, voelde ik nog afstand met schoonfamilie. Zo werkt de hiërarchie binnen een familie. Sinds kort, nu het slijt, merk ik pas verandering naar mij toe.

Maar het heeft wel pijn gedaan; jarenlang deel van familie en dan de constatering dat je er ergens niet deel aan neemt. Het geeft ook ertoe geleid dat ik naar mijn man toe minder mededeelzaam werd en problemen alleen ging oplossen ipv delen. Dat is niet goed voor je relatie.

Dus probeer dat laatste te voorkomen; blijf open naar je man. Niet over je ongenoegen naar zijn moeder maar wel over andere zaken die binnen een gezin belangrijk zijn. Sterkte.


Er zit nu een half jaar tussen. 

Wat jij aangeeft zelf je problemen willen op te lossen dat merk ik heel goed bij mijzelf momenteel. Ik merk ook dat ik veel maal en dat ik mezelf ook vaak niet meer ben.

Het laatste wat ik wil is uit elkaar gaan, maar ik zie bijna geen andere optie meer! Deze negativiteit wil ik geen jaren. Mijn kinderwens is groot en maak me gewoon zorgen om zijn woede aanvallen en deze situatie. Ik ga je advies meenemen dank je wel… hopelijk eindigt het positief!🙏🏻

Tip; zoek een mindfulnesstraining van enkele maanden, (dus geen spoedcursus van een weekend), en wel in groepsverband. Dat helpt met relativeren en remt je met oordelen velen en aannames doen. Het geeft je rust.

Vraag bij de huisarts of deze je één kan aanraden. Heb ik ook gedaan.🙂

IMD

IMD

20-06-2021 om 21:37

Dat lijkt me heel heftig anoniempje. Is het op de één of andere manier nog mogelijk om hierover een keer te praten met je schoonmoeder- om haar zo vriendelijk mogelijk aan te geven dat je graag een keer zou willen horen waarom ze zo uitviel?

Rondom dood en overlijden kunnen mensen volstrekt onreeel reageren. Misschien heeft ze hier zelf nu ook andere gevoelens over.

Als je zonder oordeel (ik snap dat dat lastig is maar zie het als min of meer even de weg kwijt zijn bij zo’n overlijden) haar verhaal kunt aanhoren en kunt zeggen wat het met jou gedaan heeft, ontstaat er mogelijk weer wat ruimte.

'Wij kwamen bij hun huis aan en ik stond in de deurpost te kijken hoe de
uitvaartondernemer hem verzorgde. Ik vind zoiets interessant (vat dit
niet verkeerd op). Ik heb bij meerdere sterfgevallen het hele proces
mogen verzorgen wat ik erg dankbaar vind.'

Kan het zijn dat dit verkeerd gevallen is bij schoonmoeder? Zoals jij het beschrijft vond je het interessant wat de uitvaartondernemer deed, je beschouwde het als een proces, je keek naar de handelingen.

Het is mogelijk dat je schoonmoeder het niet passend vond dat jij zo naar haar net overleden man stond te kijken. Verkeerde nieuwsgierigheid of zoiets.

Het kan best zijn dat je helemaal overtuigd bent van je goede bedoelingen en intenties. Maar op zo'n moment kan iets helemaal in het verkeerde keelsgat schieten.

Praat daar eens over met je man, wellicht herkent hij dit. Ga dan niet tegen hem aanpraten over hoe goed jij het allemaal bedoelde, maar vraag wat je kunt doen om dit te herstellen, iets wat eigenlijk onherstelbaar is. Misschien kan hij aan zijn moeder overbrengen, dat je beseft dat het een verkeerde indruk heeft gemaakt en dat je dat spijt.

Tsjor

Dat je schoonmoeder zo uitviel kwam omdat jij naar het verzorgen van haar man keek, na zijn overlijden? Is daar, in de kern, de onmin over ontstaan? Door emoties is ze vreselijk uitgevallen tegen je, ze had je ook neutraal kunnen vragen afstand te nemen in een ander vertrek. Je bent "uiteindelijk" naar buiten gegaan, je had geen idee wat je fout deed. Daar is het fout gegaan. Ik vermoed dat je "interesse" in het afleggen nu wat ongepast was. 

Je schrijft zelf dat je door "ervaring" wat anders tegen overlijden en afscheid aankijkt, dat klinkt wat zakelijk. Misschien is dat ook zo gevoeld door je schoonmoeder? 

Je schrijft, "mijn schoonmoeder begon te schreeuwen" .. wat schreeuwde ze dan? Daar kan je misschien uit halen wat er aan de hand was?

Zou het mogelijk zijn om deze maand een keer naar haar toe te gaan met een bos bloemen en het goed te maken. Vraag hoe het nu met haar gaat, laat haar maar praten. Als er iets is gebeurd wat ze niet fijn vond, bied je excuses aan, dat dat zeker niet jouw bedoeling is geweest en dat je graag weer de goede band wilt herstellen, want je schrijft dat het daarvoor altijd heel fijn was. Wie weet werkt dit, verder niet te veel oude koeien uit de sloot halen, het zijn al geen praters, wie weet lossen ze problemen altijd op deze manier op. Zand erover en door (ik ben meer van het uitpraten, maar niet iedereen kan dit)

Ik sluit me aan bij de vorige reacties. Uit het verhaal maak ik op dat jij in de deurpost stond te kijken naar het verzorgen van je schoonvader omdat het het interessant vond. Je schoonmoeder heeft dit op één of andere manier verkeerd opgepakt en is tegen je uitgevallen.

Er is sprake van slaapmedicatie (reageerde je misschien wat vlakker op haar uitval dan je normaal gedaan zou hebben?) en bovendien geef je aan eigenlijk niet te begrijpen wat je fout hebt gedaan.

Kortom: tijd om zaken eens uit te spreken. Jij hebt door je gedrag je schoonmoeder erg gekwetst. Je bent 'op je hart getrapt' en snapt niet waarom zij zo tegen je tekeer ging.

Het is misschien makkelijker gezegd dan gedaan, maar ik zou mijn emoties in dit geval proberen te parkeren en te luisteren wat haar nu echt dwars zit. Er is iets gebeurd in die kamer waardoor jullie verhoudingen van het ene moment op het andere verstoord zijn geraakt. In verse rouw komen dingen heel direct en ongenuanceerd binnen. Dat maakt het gedrag van je schoonmoeder niet goed te praten, maar wel beter te begrijpen.

Ook je vriend zit in rouw. Hij is immers zijn vader verloren. Een half jaar is dan echt nog niet zo lang maar dat zul je zelf ook herkennen (als je zegt dat je het helaas al een aantal keren hebt meegemaakt). Ook bij hem geldt: woede-aanvallen zijn niet goed te praten, maar wel beter te begrijpen als je je realiseert dat hij verdriet heeft. Als hij voor het overlijden van zijn vader geen driftkop was, dan komt dat vast wel weer goed.

Ik kan me voorstellen dat jouw fascinatie bij het werk van de uitvaartondernemer niet goed viel bij de moeder van je partner. Maar jouw grootste probleem is niet dat de relatie met haar bekoeld is.

Ik zie een patroon.

De vorige relatie is geeindigd in een vechtscheiding, en je hebt je heil gezocht bij een partner die je buiten sluit en zulke  extreme woedeaanvallen heeft waardoor er regelmatig dingen kapot gaan en er niet over te praten valt ?  

Je zegt dat je geen slecht meisje bent. Verdien je dan  niet meer dan dit?

ms vond ze het respectloos, dat je daar zo met interesse naar stond te kijken. De handelingen die daarbij gebeuren, vind ms niet iedereen prettig dat je daar naar kijkt. Daar ligt dan toch de overledene ook naakt en wordt gewassen? Kan mij best voorstellen dat jouw schoonmoeder vindt dat jij daar niet bij hoort te kijken. De manier waarop je het omschrijft komt inderdaad zakelijk over. Alsof je beroepsmatig daar aanwezig was. Ik kan mij herinneren dat ik heel overstuur uit school kwam op 16 jarige leeftijd, toen ik hoorde dat mijn oma overleden was. Thuis aangekomen, huilde mijn moeder niet eens maar was het ook allemaal direkt zo zakelijk voor mijn gevoel. Daar was ik best wel boos/gekwetst om. Ik denk dat daar het probleem ligt. Je schoonmoeder zal het heel onprettig hebben gevonden dat jij daar zo bij stond te kijken als schoondochter met je emoties ms wat afgevlakt door de slaapmedicatie.

je schrijft "Ik heb bij meerdere sterfgevallen het hele proces mogen verzorgen wat ik erg dankbaar vind".  

Het is natuurlijk wel handig om je schoonmoeder te vragen of het gewenst is dat je erbij staat.

Mijn moeder is vorig jaar overleden. Mijn broer en zijn bij haar gebleven toen de begrafenisondernemer haar heeft aangekleed en opgebaard. Ik kan je zeggen, als het een naaste is, is het misschien het allerintiemste wat je van een persoon ervaart. Ik heb het ook vaker (te vaak) meegemaakt, bij familieleden en zelfs mijn schoonmoeder. 

Maar het is totaal anders als diegene je zo nastaat. Wij hadden er echt niemand anders bij willen hebben en het heeft tot een hele bijzondere band geleid tussen mijn broer en mij. 

Geef je schoonmoeder de tijd. Het kan voor haar zelfs traumatisch zijn geweest, maar dat heeft niets te maken met jou of wat ze van jou denkt.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.