Geen idee wat te doen
ik ben al heel lang samen met mijn vriend. Het is geen goede relatie, ik vind het erg eenzaam. Dat is iets wat al jaren speelt. Mijn vriend en ik hebben het hier al heel vaak over gehad. Persoonlijk had ik al lang geleden uit elkaar willen gaan. Helaas heb ik geen groot netwerk om me heen waar ik (tijdelijk) terecht zou kunnen. In deze tijd met de woningcrisis is het heel moeilijk om aan een woning te komen. Ik zou eerlijk gezegd niet goed weten hoe we uit elkaar zouden moeten gaan gezien dit praktische gedeelte.
Daarnaast wil mijn vriend niet uit elkaar gaan. Hij zegt dat hij mij niet kwijt wil. Ook zegt hij dat hij niet weg zal gaan maar sowieso in het huis blijft zitten. Daarnaast hebben we een kind samen waarvoor het niet fijn is als we uit elkaar zouden gaan.
Als ik het toch ter sprake breng raakt mijn vriend overstuur.
Zelf ben ik al heel lang heel ongelukkig in deze relatie. Mijn vriend weet dat. Hij wil daar ook aan werken omdat hij niet uit elkaar wil gaan. Wat ik heel erg mis in onze relatie is een band samen hebben, echt maatjes zijn van elkaar. Dat is er totaal niet. We doen ons eigen ding en dat maakt het voor mij in ieder geval heel eenzaam.
Door de omstandigheden zie ik geen mogelijkheid om weg te gaan. Ik zie geen uitweg uit deze situatie. Dus kabbelt dit al een paar jaar zo door.
Het ontbreken van een band breekt me wel op. Het is voor mij een groot gemis. Nu heb ik heel fout via internet een man leren kennen. Ik had met hem heel fijne gesprekken. Hij gaf me op dat gebied de aandacht die ik al lang thuis mis. Ik voelde me er echt fijn bij. Het was fijn dat iemand me wel zag. Het betekende veel voor me. Het heeft heel lang geduurd omdat ik officieel geen vrijgezel was voor we elkaar gezien hebben. Ik heb dat mijn vriend van tevoren ook vertelt. Hij was boos natuurlijk.
De ontmoeting met die man ging niet zoals dat normaal ging. Na de ontmoeting deed hij ook anders. Hij gaf heel wisselende signalen. Ik heb zelf het idee dat hij zelf ook wat issues had. Het was gewoon heel onduidelijk. Hij zei oa dat hij me niet had willen afwijzen of kwetsen.
In ieder geval is het contact verbroken omdat hij het allemaal niet wist en mij geen duidelijkheid kon bieden. Ik heb zelf het contact verbroken omdat ik er niet tegen kon.
Inmiddels is dat alweer een tijdje geleden. Ik zit er nog steeds heel erg mee. Ik weet ook nog steeds niet wat ik er nou van moet denken. Die man vond is dat ik geen duidelijke keuze had gemaakt. Ik zit nog steeds bij mijn vriend maar ben nog steeds heel ongelukkig daarmee. Ik mis het contact met die andere man heel erg. Het liefst zou ik weer contact met hem willen opnemen. Maar ik wil ook niet als wanhopig iemand achter iemand aanlopen.
Als ik heel erg eerlijk ben zou ik het liefst bij die andere man willen zijn. Het contact betekende heel veel voor me. Ik vind het heel erg hoe het gelopen is. Ik voel me er vaak ellendig door dat ik niet weet wat ik nu het beste kan doen.
Beetje raar dat de huisarts en poh en maatschappelijk werk je wegsturen. Als zij je niet kunnen helpen, kunnen ze je doorverwijzen. Het is wel zo dat ze je niet kunnen helpen met het vinden van een huis of het maken van vrienden, maar ze kunnen je wel handvaten geven om met de situatie om te gaan.
Ik zou wel na gaan denken over hoe je de relatie met je man wil voortzetten na een scheiding. Wil je co-ouderschap? Denk je dat hij dat kan, gezien hij nu niks met/voor de kinderen doet? Denk je dat hij dat wil? Denk vooral in wat er wel kan.
Zeggen dat je wil scheiden en dat hij een maand heeft om een ander huis te zoeken vind ik nogal wat. Als dat jou niet lukt, waarom hem dan wel? En hij wil niet scheiden. Dus grote kans dat hij niet zomaar gaat.
Over zijn ongeïnteresseerde en asociale gedrag (hele tijd op mobiel/tv, ook tijdens eten) kun je hem wel aanspreken. Vindt hij dat zelf een goed voorbeeld voor de kinderen?
Het is echt lulkoek dat hij daar niks aan kan doen. Dat is gewoon een kwestie van niet meer doen en jezelf corrigeren of laten corrigeren als het wel gebeurt. Zijn diagnose is daarvoor geen excuus. Het maakt het leven net wat lastiger soms, maar is geen vrijbrief om elke vorm van fatsoen en normale omgangsvormen te weigeren.
Verder ben je natuurlijk ooit met hem getrouwd en aan kinderen begonnen met een reden. Was hij toen anders? Of heb je veel geaccepteerd?
Je klinkt inderdaad moe en wanhopig en eenzaam. Het is ook een zware en eenzame situatie. Maar zorg alsjeblieft dat je aan jezelf genoeg hebt. Dat je niet afhankelijk bent voor een ander voor je levensgeluk.
Leene schreef op 06-06-2022 om 18:09:
[..]
Ach Lisa toch.... Volgens mij ben je helemaal emotioneel op.
Het is goed waardeloos dat je je niet gehoord voelt door de POH.
Ik vraag me wel af of je in staat bent je hulpvraag goed te formuleren. Als jij daar aankomt met als grootste vraag: Eerst een ander huis en dan kan ik scheiden. Dan snap ik dat ze jou niet kunnen helpen.
Ik zie dat je in een reactie schrijft. Ik heb me nog niet verdiept in co ouderschap want ja ik heb geen huis en dat heeft toch geen zin. Maar dat bewijst voor mij alleen maar dat je helemaal vastdraait in het ' ik heb geen huis'.
Maar je kunt wel alvast dingen uitzoeken en oppakken. Als jij bij de POH komt met de vraag: ik ben emotioneel helemaal op, ik sta er alleen voor, ik heb geen netwerk hoe moet ik verder. Dan moeten ze jou in ieder geval toch gesprekken aanbieden. En natuurlijk hebben ze dan geen huis voor je maar kunnen je wel helpen om alles op een rijtje te krijgen.
Alleen ergens komen met de vraag, help me daar weg te komen. Ik heb geen huis gaat niet werken.
Misschien zijn er anderen hier op het forum die tips hebben voor goede hulpverlening. Een kennis van mij is POH GGZ en die heeft vaak gesprekken met mensen die in jouw positie zitten. Ik snap niet dat ze jou dan wegsturen
Ja ik ben ook op. Maar ga toch door omdat ik geen andere keuze heb.
Ik kom ook met het hele verhaal. Niet alleen van de woning. Ook de rest. Er heeft een vrouw meegekeken wat ik zou kunnen doen wbt de woning. Ze zei dat er op korte termijn geen mogelijkheid is voor woonruimte. Alleen op loting reageren.
Het verhaal over geen netwerk en familie dan hebben ze alleen als tip op clubje gaan. Maar ik ben vrij timide dus ik heb niet zo snel contact. Ik heb nog nooit kennissen of zo aan een clubje overgehouden.
Hun andere optie is accepteren dat je niemand hebt. Daar heb ik niks aan.
Zitten je kinderen nergens bij? Je kunt ook andere ouders leren kennen via de clubjes van je kinderen. Of bij een commissie of zo gaan. Of iets van een maatjesproject, geen idee of dat bij jou in de buurt bestaat?
MamaE schreef op 06-06-2022 om 18:51:
Zitten je kinderen nergens bij? Je kunt ook andere ouders leren kennen via de clubjes van je kinderen. Of bij een commissie of zo gaan. Of iets van een maatjesproject, geen idee of dat bij jou in de buurt bestaat?
Ik ben een timide persoon. Ik maak af en toe wel een praatje met een moeder maar het is niet zo dat we buiten dat veel contact hebben.
Maatjes project heb ik gehad. Dat duurt een jaar ongeveer. Daarna stopt het. Dan heb je geen contact meer en is er eigenlijk niks veranderd.
Lisa,
Ik herken zoveel van wat je schrijft over het niet gezien en gehoord worden thuis en bij POH enz. Helaas heb ik weinig adviezen omdat ik ze ook niet voor mijzelf heb. Uiteindelijk ben ik van huisarts gewisseld met de specifieke vraag dat deze op psychisch vlak verder keek dan gemiddeld, ik zat toen al heel diep in de put maar moest nog verder dalen voordat ik geholpen ben bij het krijgen van hulp bij het scheiden en krijgen van een huis en ik hoop dat die weg je bespaart blijft. Via de nieuwe huisarts ben ik doorverwezen naar specialistische GGZ, zelfs daar begrijpen ze mij nauwelijks omdat ik mijn hele leven toneel heb moeten spelen met de ballen in de lucht te houden en door te gaan waarvoor ik een coping ontwikkeld heb. Doordat ik daar succesvol in was zag niemand dat ik een emotioneel wrak was en volledig aan het einde van mijn Latijn, ook de tips over clubjes enz heb ik gekregen en daar hield het op en ging ik maar weer verder. Als ik jou zo lees kan die coping ook wel eens het probleem zijn bij jou. Ook ik dacht dat een eigen huis de oplossing zou zijn maar in mijn geval is mij dat heel vies tegengevallen. Een nieuwe relatie heb ik niet opgezocht maar de verleiding was en is heel groot maar ik weet dat het mij niet gaat helpen omdat ik mijzelf meeneem en veel teveel kans heb iemand aan te trekken die niet goed voor mij is.
Ga aub naar de huisarts of een nieuwe en leg uit dat je op bent, echt op.
MamaE schreef op 06-06-2022 om 18:24:
Beetje raar dat de huisarts en poh en maatschappelijk werk je wegsturen. Als zij je niet kunnen helpen, kunnen ze je doorverwijzen. Het is wel zo dat ze je niet kunnen helpen met het vinden van een huis of het maken van vrienden, maar ze kunnen je wel handvaten geven om met de situatie om te gaan.
Ik zou wel na gaan denken over hoe je de relatie met je man wil voortzetten na een scheiding. Wil je co-ouderschap? Denk je dat hij dat kan, gezien hij nu niks met/voor de kinderen doet? Denk je dat hij dat wil? Denk vooral in wat er wel kan.
Zeggen dat je wil scheiden en dat hij een maand heeft om een ander huis te zoeken vind ik nogal wat. Als dat jou niet lukt, waarom hem dan wel? En hij wil niet scheiden. Dus grote kans dat hij niet zomaar gaat.
Over zijn ongeïnteresseerde en asociale gedrag (hele tijd op mobiel/tv, ook tijdens eten) kun je hem wel aanspreken. Vindt hij dat zelf een goed voorbeeld voor de kinderen?
Het is echt lulkoek dat hij daar niks aan kan doen. Dat is gewoon een kwestie van niet meer doen en jezelf corrigeren of laten corrigeren als het wel gebeurt. Zijn diagnose is daarvoor geen excuus. Het maakt het leven net wat lastiger soms, maar is geen vrijbrief om elke vorm van fatsoen en normale omgangsvormen te weigeren.
Verder ben je natuurlijk ooit met hem getrouwd en aan kinderen begonnen met een reden. Was hij toen anders? Of heb je veel geaccepteerd?
Je klinkt inderdaad moe en wanhopig en eenzaam. Het is ook een zware en eenzame situatie. Maar zorg alsjeblieft dat je aan jezelf genoeg hebt. Dat je niet afhankelijk bent voor een ander voor je levensgeluk.
Ik had je bericht niet gezien.
Ik heb wel eens een poh gehad die vond dat ik naar een psycholoog moest. Maar ik had bij haar al heel erg het idee dat ze het gemis van familie niet begreep. Ik kwam na lange wachtlijst bij die psycholoog en had een aantal gesprekken met hem. Hij zei dat ik daar niet thuis hoorde. Dat ik mezelf prima kon redden oa. Hij vond het te licht voor een psycholoog. Meer iets voor maatschappelijk werk. Dus weer daarna toe verwezen. Die mensen konden er niks mee. Wisten geen oplossing. Ik ben heel vaak van het kastje naar de muur gestuurd.
Ik heb me niet verdiept in co ouderschap. Dat kan ik nog doen.
Nee hij wil zeker niet gaan. Al vaak over gehad.
Het is inderdaad asociaal. Hij zegt het zelf ook en weet goed waar de fout zit. Het lukt hem niet het anders te doen. Hij vervalt snel weer in het oude.
Ik denk dat ik altijd veel heb geaccepteerd. Vaak mezelf weggecijferd.
Ik denk dat andere mensen er zeker wel een rol in zouden kunnen spelen. Ik doe veel te veel zelf/alleen en ben er echt ongelukkig van. Ook al kan ik het goed zelf.
Ik zou het fijn vinden als ik af en toe met iemand zou kunnen afspreken of kopje koffie drinken of stukje wandelen of zo.meer ook het gevoel dat mensen echt om me geven. Dat ik iets beteken voor mensen. Dat mis ik heel erg
ik zal het nog een 3e keer zeggen, heb je al geprobeerd via de woningbouw in één van die woningen te komen die worden aangeboden voor mensen die tussen wal en schip vallen?
Zoja, heb je datzelfde al via andere/ kleinere verhuurders geprobeerd? Ik ben via een verhuurder uit voor mijn part Brabant terecht gekomen in een woning in mijn eigen ( dus niet waar die verhuurder zat)woonplaats waar ik al woonde in een tijd van 5 naanden; geen jaren inschrijving nodig ( randstad). Ik denk dag je best hebt rondgekeken, maar niet alle wegen kent. Mijn verhuurder had in ik weet niet hoeveel steden/provincies straten en flats ter beschikking. Met zoiets kom je sneller aan een huis.
De reden dat mensen dat zeggen is dat je van alles wilt, maar er niet helemaal voor lijkt te gaan; je komt vooral met redenen of antwoorden dat t toch allemaal niet kan.. En dat is niet zo, maar je ziet teveel nee en waarschijnlijk door de bomen het bos niet meer. Als jij weg wilt, dan kun je weg, zo simpel is het.
Max88 schreef op 06-06-2022 om 19:05:
ik zal het nog een 3e keer zeggen, heb je al geprobeerd via de woningbouw in één van die woningen te komen die worden aangeboden voor mensen die tussen wal en schip vallen?
Zoja, heb je datzelfde al via andere/ kleinere verhuurders geprobeerd? Ik ben via een verhuurder uit voor mijn part Brabant terecht gekomen in een woning in mijn eigen ( dus niet waar die verhuurder zat)woonplaats waar ik al woonde in een tijd van 5 naanden; geen jaren inschrijving nodig ( randstad). Ik denk dag je best hebt rondgekeken, maar niet alle wegen kent. Mijn verhuurder had in ik weet niet hoeveel steden/provincies straten en flats ter beschikking. Met zoiets kom je sneller aan een huis.
De reden dat mensen dat zeggen is dat je van alles wilt, maar er niet helemaal voor lijkt te gaan; je komt vooral met redenen of antwoorden dat t toch allemaal niet kan.. En dat is niet zo, maar je ziet teveel nee en waarschijnlijk door de bomen het bos niet meer. Als jij weg wilt, dan kun je weg, zo simpel is het.
Ik kan daar niet op reageren. Ik heb ook gekeken naar andere dingen zoals particulieren huren. Maar dat gaat ook niet.
Maar heb je voor mij dan namen van de bedrijven die je bedoelt? Of waar ik ze kan vinden?
Nobody schreef op 06-06-2022 om 18:58:
Lisa,
Ik herken zoveel van wat je schrijft over het niet gezien en gehoord worden thuis en bij POH enz. Helaas heb ik weinig adviezen omdat ik ze ook niet voor mijzelf heb. Uiteindelijk ben ik van huisarts gewisseld met de specifieke vraag dat deze op psychisch vlak verder keek dan gemiddeld, ik zat toen al heel diep in de put maar moest nog verder dalen voordat ik geholpen ben bij het krijgen van hulp bij het scheiden en krijgen van een huis en ik hoop dat die weg je bespaart blijft. Via de nieuwe huisarts ben ik doorverwezen naar specialistische GGZ, zelfs daar begrijpen ze mij nauwelijks omdat ik mijn hele leven toneel heb moeten spelen met de ballen in de lucht te houden en door te gaan waarvoor ik een coping ontwikkeld heb. Doordat ik daar succesvol in was zag niemand dat ik een emotioneel wrak was en volledig aan het einde van mijn Latijn, ook de tips over clubjes enz heb ik gekregen en daar hield het op en ging ik maar weer verder. Als ik jou zo lees kan die coping ook wel eens het probleem zijn bij jou. Ook ik dacht dat een eigen huis de oplossing zou zijn maar in mijn geval is mij dat heel vies tegengevallen. Een nieuwe relatie heb ik niet opgezocht maar de verleiding was en is heel groot maar ik weet dat het mij niet gaat helpen omdat ik mijzelf meeneem en veel teveel kans heb iemand aan te trekken die niet goed voor mij is.
Ga aub naar de huisarts of een nieuwe en leg uit dat je op bent, echt op.
Ik ben eigenlijk al meerdere keren geweest bij de huisarts. Maar het is elke keer hetzelfde. Ik heb het al zo vaak aangegeven. Dus ik ga daar voor niet meer naar de huisarts. Wel voor de normale medische klachten.
Wat verdrietig ook hoe het bij jou is gegaan.
Als je een afspraak maakt, bijvoorbeeld geen telefoon aan tafel, dan staat of valt die afspraak met handhaven. Als hij het weer doet, dan zeg je 'wij hadden een afspraak'.
Als je dat niet doet, sta je het in feite toe, je gedoogt het. En dan doet hij het een volgende keer weer. 'Het lukt niet' is echt een dooddoener. Je telefoon niet gebruiken aan tafel is niet moeilijk, dat is gewoon een kwestie van gewenning en ontwenning. Want vroeger waren er geen telefoons die je aan tafel kunt gebruiken. Hij heeft het zichzelf dus op enig moment aangewend en dan kan hij het ook weer afwennen. Moet hij het wel willen natuurlijk.
De vraag is vooral wat ouderschap op dit moment voor hem inhoudt en wat jij van hem wil en kan verwachten na de scheiding. Hoe oud zijn de kinderen eigenlijk?
"
Ik kan daar niet op reageren. Ik heb ook gekeken naar andere dingen zoals particulieren huren. Maar dat gaat ook niet."
Maar kun je dan zeggen waarom niet en wie dat zegt, zodat er in opties kan worden gedacht ipv in onmogelijkheden? Scheelt veel getyp en herhaling van zetten ook🙂
MamaE schreef op 06-06-2022 om 19:13:
Als je een afspraak maakt, bijvoorbeeld geen telefoon aan tafel, dan staat of valt die afspraak met handhaven. Als hij het weer doet, dan zeg je 'wij hadden een afspraak'.
Als je dat niet doet, sta je het in feite toe, je gedoogt het. En dan doet hij het een volgende keer weer. 'Het lukt niet' is echt een dooddoener. Je telefoon niet gebruiken aan tafel is niet moeilijk, dat is gewoon een kwestie van gewenning en ontwenning. Want vroeger waren er geen telefoons die je aan tafel kunt gebruiken. Hij heeft het zichzelf dus op enig moment aangewend en dan kan hij het ook weer afwennen. Moet hij het wel willen natuurlijk.
De vraag is vooral wat ouderschap op dit moment voor hem inhoudt en wat jij van hem wil en kan verwachten na de scheiding. Hoe oud zijn de kinderen eigenlijk?
Dat heb ik meerdere jaren gezegd. Het gaat toch elke weer fout na een tijdje. Eerlijk gezegd heb ik er nu ook geen zin meer in om steeds te zeggen. Als hij het niet voor me over heeft dan niet. Ik hoop ooit iemand tegen te komen die het wel gezellig vindt om met me te eten samen.
Max88 schreef op 06-06-2022 om 19:14:
"
Ik kan daar niet op reageren. Ik heb ook gekeken naar andere dingen zoals particulieren huren. Maar dat gaat ook niet."
Maar kun je dan zeggen waarom niet en wie dat zegt, zodat er in opties kan worden gedacht ipv in onmogelijkheden? Scheelt veel getyp en herhaling van zetten ook🙂
Ik ben ingeschreven en kan dan alleen reageren op loting. Ander aanbod kan ik niet op klikken.
Welke andere soort bedrijven bedoel je dan precies nog meer? Ik kom niet verder dan woningbouw en particulieren huren
https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/huurwoning-zoeken/vraag-en-antwoord/wanneer-kom-ik-in-aanmerking-voor-een-sociale-huurwoning
Het is niet 10 maar zelfs 15% waar je in zou kunnen vallen. Schrijf je in bij elke woningcorporatie. Gok op meerdere paarden dan de 2 niet-lopende nu.
Lisa80 schreef op 06-06-2022 om 19:19:
[..]
Ik ben ingeschreven en kan dan alleen reageren op loting. Ander aanbod kan ik niet op klikken.
Welke andere soort bedrijven bedoel je dan precies nog meer? Ik kom niet verder dan woningbouw en particulieren huren
Staan je gegevens wel goed ingevuld?
Geloof dat ik ook nog geen antwoord heb gezien op de vraag wie de hoofdhuurder is van jullie huidige woning.
Qua gedrag, de omschrijving iig die jij geeft, lijkt mijn ex veel op jou. Compleet in z'n eigen wereld.
Niet dat hij daar perse iets aan kan doen, maar met de juiste hulp kan daar echt wel verbetering in komen.
Ik ben eerlijk zat om toe te geven dat ik er niet meer mee kon leven. Precies om de redenen die jij aanhaalt. Je niet gewaardeerd voelen, gevoel dat je alles alleen doet, eenzaam zijn.
En toen ik een jaar geleden de stekker eruit trok, had ie ineens gevoel. Bij de mediator moet je dan je hele verhaal samen op tafel gooien. Tot de mediator bij mij ineens ingreep en tegen hem zei: Merk jij nou ook dat dit haar iets doet? Toen zag je hem zichtbaar uit z'n eigen wereld schrikken. Heeft geen woord gehoord van wat ik zei. Begrijpt ook niet wat ik bedoel en verdraaid mijn woorden. Maar dat is zijn autisme. Alleen erkent hij niet dat hij hier last van heeft of anderen mee belast. Deed ook nooit wat thuis met de kinderen en nu zit ie te mieren over iedere minuut die hij te weinig krijgt.
Mijn huidige vriend is voor mij echt een compleet andere wereld. Voel me gewaardeerd op zoveel vlakken. Maar hij zegt ook, je moet het zelf doen! Zo ver als je nu gekomen bent, dat ligt niet aan mij. Tuurlijk helpt het en ziet hij ook het verschil tussen nu en toen, maar ik heb zelf die stap genomen. En dat is wat jij moet doen. Stappen nemen!
Schrijf je gemeente eens aan. Iedere gemeente heeft een speciaal loket hiervoor. Doe je verhaal, laat de huisvesting er even buiten. Zij kunnen je vast op weg helpen. Er is voor iedereen een uitweg, maar het komt je niet aanwaaien.
Als jij geen stappen zet gebeurt er niets.
Ik wil je best een duwtje in de goede richting geven, maar dan moet je wel echt zelf actie ondernemen en een plan hebben. En spaargeld...
