Gevoelens voor een vrouw?
Hallo
Ik ben nieuw hier en kan best wat advies gebruiken. Ik ben een vrouw van 35, getrouwd en we hebben kinderen.
Ik had nooit gedacht dat ik dit ooit zou neerschrijven, maar ik denk dat ik gevoelens heb voor een vriendin van mij, die ook nog eens mijn collega is. Heel vervelend. We spreken soms af na de kantooruren en bellen geregeld en elke keer als ik haar zie dan wil ik haar aanraken, knuffelen. Ik vind haar hartstikke aantrekkelijk en kan onwijs goed met haar praten. Wanneer ik haar niet zie, zijn mijn gedachten vaak bij haar.
En toch twijfel ik of ik liefdesgevoelens voor haar heb of dat het louter vriendschappelijke gevoelens zijn, want ik kan me niet voorstellen dat ik met een vrouw zou kunnen vrijen.
Ik voel me zo alleen met mijn 'probleem' omdat ik er nergens mee terecht kan.
Hebben jullie advies voor mij? Of kan iemand me uitleggen wat er gebeurt met mij?
Dankjewel.
En wat is dan precies het probleem waarmee wij zouden kunnen helpen?
Ja wat is de situatie? En waarin verschilt het dat je een man leuk zou vinden? Ik bedoel, je bent getrouwd dus gebonden. Misschien moet je je huwelijk niet in de waagschaal stellen voor iets opwindends?
Hoi Nooitgedacht,
Ik vermoed dat je je wat verward voelt omdat je buiten je verwachtingen om, je aangetrokken voelt tot een andere vrouw.
Je had dit wellicht niet verwacht van jezelf en het brengt je van de wijs.
En dat het niet persé iets is waarvoor je je huwelijk in de waagschaal voor wilt zetten. Misschien denk je dat je liefde voelt voor haar omdat je er zo goed mee overweg kunt.
Of voel je het daadwerkelijk maar wil je het nog niet helemaal toegeven voor jezelf.
Is het misschien omdat je met haar dingen kunt bespreken die je niet kan met je man? Andere vibes, iets nieuws spannend misschien.
Misschien is deze andere vrouw ook zoekende en tasten jullie elkaar af (figuurlijk dan). Misschien ook helemaal niet en ziet ze jou enkel als goede vriendin.
Maar dan nog ligt de keuze geheel bij jou. Jij en je man hebben wederzijdse afspraken. Die kunnen uiteenlopend zijn, ik ken ze niet.
Als dit monogamie is, dan, laat dit geen wig vormen in je relatie met je man. Ik zou open kaart spelen en dit met hem bespreken, hoe moeilijk het ook is.
Als er iemand is met wie je dit moet (kunnen) uitpraten, is het wel met hem. Als er iets is in een relatie is het wel .. open communicatie.
En wel van beide kanten. Verwacht dat je man dit een lastige zal vinden en het niet meteen zal kunnen plaatsen of zou verwachten van jou.
En hou je goede vriendin intussen op gezonde afstand.
En o ja, ook ik heb me ook wel eens aangetrokken gevoeld tot een andere vrouw – niet persé om de looks – eerder omdat de klik er was. En uit nieuwsgierigheid. Ook nooit gedacht.
Wat mij en mijn man hielp is dit mee te nemen als fantasie tussen de lakens. Gek genoeg doet dit geen afbreuk aan de relatie die ik heb met mijn man, integendeel. Dan merkte ik dat ook hij wel eens fantasieën heeft waarvan hij ontdekte dat hij die ook aan me kan toevertrouwen. En niet verder gaan dan onze slaapkamer.
Ben je gelukkig in je huwelijk nu? Dan mag het bespreken ervan geen probleem zijn.
Ben je ongelukkig in je huwelijk? Spoor op wat jou / jullie hier in ongelukkig maakt en pak het probleem aan.
Wees open en eerlijk naar jezelf en je man. Julie moeten elkaars veilige thuishaven zijn.
Doe je dit niet dan zullen toekomstige euvels blijven opduiken in je relatie of een volgende. Er telkens van wegrennen of andere relatie aangaan, is dan geen oplossing.
Maar wees gerust, deze gevoelens kunnen perfect voorkomen .. je bent eenmaal .. MENS. Ze zijn dus helemaal niet verkeerd. Jij bent helemaal niet raar, slecht of abnormaal.
Het hangt er alleen van af wat je er mee doet in de huidige context van je huwelijk.
Dit soort gevoelens komen heel vaak voor. Alleen rust er bij velen nog een taboe op. Maar in een goede relatie moet je dit gewoon open kunnen bespreken met je partner. En jullie kunnen afspreken dat jij de ruimte krijgt om deze kant van jezelf te gaan onderzoeken. Het onderdrukken van dit soort gedachten en gevoelens kan uiteindelijk zorgen voor mentale problemen en daar heeft niemand wat aan. Er zijn genoeg stellen waarbij er ruimte is binnen de relatie voor iemand van hetzelfde geslacht. Dit is immers iets dat je eigen partner je niet kan geven en het hoeft dan ook geen concurrentie te zijn. Zeer goede onderlinge communicatie en een hoge mate van emotionele volwassenheid is dan wel nodig.
Stel jezelf ook vragen als hoe jij dit zou willen vormgeven. Is het puur intimiteit, seksualiteit (verschillende dingen). Zou je verliefd kunnen of willen worden of puur een eenmalige ervaring? En zou je willen dat je partner onderdeel wordt of is van deze ervaring of juist niet? Zou een bezoek aan club (samen met je partner) je aanspreken? Ik denk trouwens niet dat een forum zoals dit niet heel geschikt is voor dit soort vragen. Wellicht kan je beter kijken naar plekken voor gelijkgestemden of mensen met vergelijkbare ervaringen.
Maar natuurlijk kan dergelijk topic ook hier besproken worden, naast andere fora voor gelijkgestemden waar men uiteraard ook terecht kan.
Als je ziet hoe uiteenlopend de topics op déze website zijn... vanalles een beetje 
Je moet toevallig maar vallen op anderen die hier op kunnen inpikken, uit eigen ervaring of met andere kijk. Alleen moet je voor jezelf kunnen filteren - er zijn vaak reacties die even uiteenlopend zijn. Het maakt je wel zelfkritisch.
Izza, wat jij schrijft is in mijn ogen advies voor iemand die in zijn algemeenheid zich aangetrokken blijkt te voelen tot vrouwen. Ik lees dat NooitGedacht zich (enkel) aangetrokken voelt tot haar vriendin. Ik vind jouw advies niet passen op haar situatie.
Zoiets kan gebeuren, maar je hoeft daar niks mee te doen. Als jij en je vriendin beide een gelukkige relatie hebben, zou ik dat niet op het spel willen zetten.
De kans is ook vrij groot dat die gevoelens niet wederzijds zijn.
Ik zou het in ieder geval niet oké vinden als mijn man er een partner voor de leuk bij heeft, ook niet als dat een man zou zijn.
Maar is nu je issue dat je zo ontzettend blij met haar bent, zo blij als kinderen vaak zijn met hun beste vriend of vriendin? Of heb je ook seksuele gevoelens en vind je dat verwarrend?
Het is niet zo dat je gelijk in een ander hokje terecht komt waar je nooit meer uit mag hè. Je hebt nu iemand gevonden waar je heel erg blij van wordt, bijna een verliefdheid, en was het nou een baby of een puppy dan keek niemand er raar van op maar omdat het om een volwassen vrouw gaat is het ineens ingewikkeld. Ik ben wel benieuwd hoe zij daar in zit trouwens?
AnnaPollewop schreef op 09-10-2023 om 13:24:
Maar is nu je issue dat je zo ontzettend blij met haar bent, zo blij als kinderen vaak zijn met hun beste vriend of vriendin? Of heb je ook seksuele gevoelens en vind je dat verwarrend?
Het is niet zo dat je gelijk in een ander hokje terecht komt waar je nooit meer uit mag hè. Je hebt nu iemand gevonden waar je heel erg blij van wordt, bijna een verliefdheid, en was het nou een baby of een puppy dan keek niemand er raar van op maar omdat het om een volwassen vrouw gaat is het ineens ingewikkeld. Ik ben wel benieuwd hoe zij daar in zit trouwens?
Ik ben het wel eens met AnnaPollewop.
Je hebt geen seksuele gevoelens voor haar wilt vrijen. Wel meer mensen hebben de behoefte iemand te knuffelen. Ik vind dat niet meteen alarmerend.
De vraag is of je het op dit moment groot moet maken. En moet gaan nadenken of je nou echt gevoelens hebt voor het vrouwelijke geslacht.
Of dat je het gewoon nu even ziet zoals het is: je bent blij met je vriendin, het klikt goed en het is goed zoals het is.
Voor wat betreft delen met je partner. Dat kan/mag natuurlijk altijd. Als hij echter een onzeker type is of nogal jaloers, dan zou ik het zeker niet doen.
Daar komt dan mogelijk meer ellende uit voort dan de positieve insteek van 'open zijn' met zich mee zou moeten brengen.
Bovendien, denk goed na voor je het met je partner deelt of je dat doet om zelf van een last (geheim) bevrijd te zijn en dat het dus vooral voor jou fijn is, of dat je het doet om echt open naar hem toe te zijn een dus voor een versteviging van jullie relatie te gaan. Vaak is volgens mij het eerste het geval, en de vraag is of dat dan de juiste motivatie is om het met je partner te delen en hem ermee te belasten.
Ik ga het mijn man niet zeggen. Ben bang voor gedoe. Ons huwelijk is trouwens best goed.
En ik ga het ook niet tegen mijn vriendin zeggen. Ik wil onze goede vriendschap niet op het spel zetten. Ik ben bang om haar te verliezen. Hoewel ik wel denk dat ze openminded is en me om die reden niet in de steek zou laten.
Ik denk dat ik gewoon erg blij ben met haar vriendschap, ik had nooit eerder zo'n goeie vriendin tegen wie ik alles kan zeggen.
Maar ben wel verward omdat ik haar vaak wil aanraken of knuffelen. Ik voel me alsof ik me ook tot haar aangetrokken voel, maar dan eerder op een vriendschappelijke manier. Denk ik...
Hey, het klinkt als een crush. Stofjes die vrijkomen bij hele leuke contacten. Heb ik ook. Daar word ik blij van. Wil diegene aanraken. Denken aan zo iemand maakt mij dan ook blij. Tijd vliegt voorbij als ik met diegene ben. Het is een soort verliefdheid maar zonder sexuele interesse. Door aanrakingen worden de blije stofjes nog meer aangemaakt.
Het kan goed zijn dat je in een wat saaiere periode van je leven zit. Jongere kinderen. Tijdje bij elkaar. Dan brengt iemand ineens fijne vibes binnen.
Ik zou zeggen zeg niets en geniet er gewoon van om een nieuwe bestie te hebben. Heerlijk toch?
Xxx
Ik weet niet uit wat voor gezin je komt, maar in mijn gezin vroeger was aanraken niet erg gebruikelijk. Gevolg was dat ik in mijn tienertijd een hand op mijn schouder al bijna opvatte als een huwelijksaanzoek, best lastig als ik in aanraking kwam met mensen die veel aanrakeriger waren dan ik gewend was. Ik vond het fijn, maar ook verwarrend en zelf durfde ik niet zoveel dus het maakte veel contacten ingewikkeld. Het leek dan ook al gauw seksueel geladen terwijl het daar vaak niet om ging.
Uiteindelijk wende het wel en nu raak ik niet meer van de leg als een bekende me even aanraakt. Maar nu de kinderen groot zijn mis ik soms wel weer dat knuffelen met kleintjes, een grote vent in je armen die ooit mijn kleintje was voelt toch anders… en ze zijn ook een stuk minder thuis. Ik zou het ook ingewikkeld vinden als ik ineens een leuke vriendin om mij heen had.
Courage schreef op 09-10-2023 om 11:28:
Izza, wat jij schrijft is in mijn ogen advies voor iemand die in zijn algemeenheid zich aangetrokken blijkt te voelen tot vrouwen. Ik lees dat NooitGedacht zich (enkel) aangetrokken voelt tot haar vriendin. Ik vind jouw advies niet passen op haar situatie.
Ik zie dat anders. To is overvallen door deze gevoelens wat heel logisch is. En voor zichzelf aan het nadenken wat dit te betekenen heeft en wat het is. Dat zou iedereen ook in alle vrijheid moeten kunnen doen.
Wat mij betreft moet je dit doort dingen in een goede relatie ook kunnen delen. Het niet kunnen of durven zeggen vanwege een negatieve of jaloerse reactie van je partner zegt mij niet zoveel positiefs over die partner. Ik zou overigens mij ook niet bedreigd voelen door gevoelens voor iemand van hetzelfde geslacht (door mij of mijn partner). Wel door geheimen en communicatieproblemen in een relatie.
AnnaPollewop schreef op 10-10-2023 om 09:42:
Ik weet niet uit wat voor gezin je komt, maar in mijn gezin vroeger was aanraken niet erg gebruikelijk. Gevolg was dat ik in mijn tienertijd een hand op mijn schouder al bijna opvatte als een huwelijksaanzoek, best lastig als ik in aanraking kwam met mensen die veel aanrakeriger waren dan ik gewend was. Ik vond het fijn, maar ook verwarrend en zelf durfde ik niet zoveel dus het maakte veel contacten ingewikkeld. Het leek dan ook al gauw seksueel geladen terwijl het daar vaak niet om ging.
Uiteindelijk wende het wel en nu raak ik niet meer van de leg als een bekende me even aanraakt. Maar nu de kinderen groot zijn mis ik soms wel weer dat knuffelen met kleintjes, een grote vent in je armen die ooit mijn kleintje was voelt toch anders… en ze zijn ook een stuk minder thuis. Ik zou het ook ingewikkeld vinden als ik ineens een leuke vriendin om mij heen had.
AnnaPollewop, daar zeg je iets...
In mijn gezin werd er niet geknuffeld en ook niet aangeraakt.
Sommige mensen in mijn omgeving raakten me ook aan en dat vond ik raar. Het beangstigde me soms zelfs. Ik werd dan vaak knalrood omdat ik niet wist hoe me te gedragen.
Maar bij deze vriendin is het anders. Als zij me aanraakt, (vast zonder seksuele bedoelingen) dan voelt het als elektriciteit. Dan lijkt het of ik meer wil.
Ik ben hierdoor in de war.
Izza schreef op 10-10-2023 om 13:44:
[...]
Wat mij betreft moet je dit doort dingen in een goede relatie ook kunnen delen. Het niet kunnen of durven zeggen vanwege een negatieve of jaloerse reactie van je partner zegt mij niet zoveel positiefs over die partner. Ik zou overigens mij ook niet bedreigd voelen door gevoelens voor iemand van hetzelfde geslacht (door mij of mijn partner). Wel door geheimen en communicatieproblemen in een relatie.
Het zegt helemaal niets over de partner. Het kan ook degene met een dilemma zijn die niet praat uit 'schroom'. Je vult wat mij betreft (weer) teveel in.
En nogmaals dit is niet de klassieke situatie van een vrouw die biseksuele gevoelens in zijn algemeenheid (!) ontdekt.
