Hartzeer
Na een relatie van bijna 20 jaar waarvan 15 jaar getrouwd en 2 puberkinderen gaat mijn man van mij scheiden omdat hij een andere vrouw heeft ontmoet. Hij heeft zijn spullen ingepakt en woont zolang bij een vriend. Dit heb ik totaal niet zien aankomen. We zijn dit jaar nog op vakantie geweest en hebben diverse verbouwingen in en om het huis gedaan. Hij blijkt al een jaar gevoelens te hebben voor deze vrouw maar verzekert mij dat hij nooit is vreemd gegaan. Ik had nooit verwacht dat mijn man mij dit zou aandoen. Ik zit nu met een gebroken hart en weet niet hoe ik verder moet. Graag zou ik tips ontvangen van vrouwen die hetzelfde hebben meegemaakt. Hoe hebben jullie het overleeft? Alvast bedankt.
Hoe moeilijk ook probeer alles zo snel en goed mogelijk te regelen en af te handelen. Probeer er op zakelijk gebied samen uit te komen en blijf niet hangen in gedoe over geld of omgang. De kinderen zijn op een leeftijd dat ze gelukkig deels zelfredzaam zijn. Wees eerlijk maar geen verwijten en details naar de kinderen. Hoe boos je ook bent het is en blijft hun vader. Belast je kinderen niet met jouw verdriet of boosheid.
Voor verdriet en boosheid zoek je steun bij goede vriendinnen een beperkte groep of persoon die je kunt vertrouwen. En echt maak een afspraak bij de POH van de huisarts. Een onafhankelijke professional waar je hierover kunt praten. Want dat zal nodig zijn.
- bel met je financieel adviseur en zoek uit wat je kunt qua woning, hopelijk een eigen inkomen, kan je meer gaan werken? Alimentatie voor de kinderen of co ouderschap (bedenk dat Alimentatie leuk klinkt maar ook afhankelijkheid en gedoe kan betekenen). Taxatie woning zal moeten plaatsvinden.
- vraag hulp in je omgeving bij het ouderschapsplan. Bedenk wat jij wilt en bespreek wat hij wil.
- Heel eerlijk denk ik dat zijn verhaal mbt vreemdgaan onzin is. De meeste mannen zoeken eerst nieuwe schoenen voor ze oude weggooien. Maar bedenk ook dat jij daar niets meer mee kunt! Het is klaar en stop je energie niet in hem of haar maar in jouw leven en toekomst.
Voor herstel zal lang nodig zijn. Geef het die tijd ook. Zeker een jaar waarin je door alle fases gaat van rouw, boosheid, verdriet etc. Het is een rouwperiode maar je kunt weer gelukkig worden. Richt je daarbij op jezelf en blijf niet hangen in verdriet of slachtofferschap. Maak je huis eigen (schilderen, opknappen wat nieuwe of andere spullen). Aandacht voor jezelf (wandelen, sporten, muziek, aandacht voor je uiterlijk en kleding etc). Onderneem leuke uitstapjes met je kinderen en alleen of met vriendinnen. Sterkte!
'Ik had nooit verwacht dat mijn man mij dit zou aandoen.' Ik denk dat hij jou dit ook niet aan wilde doen. Blijkbaar speelt het voor hem al een jaar en blijkbaar heeft hij tot nu toe daar niets mee willen doen, ook niet met jou bespreken om je niet ongelukkig te maken. Maar nu toch heel drastisch een radicaal besluit genomen.
Verder is de bijdrage van Izza zinvol. Maar 'zo snel mogelijk' alles regelen klopt niet helemaal vind ik. Je mag best even tijd nemen om het te verwerken, bijvoorbeeld nog een gesprek met hem waarom hij nu tot dit besluit is gekomen. Ook om de gedachte dat hij jou iets wilde aandoen weg te nemen, dus dat het tegen jou gericht zou zijn. Er zit veel onlogica en dwaasheid in verliefdheden. Misschien heb je er zelf wel ooit mee te maken gehad. Vraag jezelf af waar de boosheid precies in zit. Natuurlijk zal iedereen je daarin van harte steunen, maar dat neemt niet weg dat het de vraag is: waar ben je nu zo boos over en wat kan er gebeuren om dat weg te nemen.
Alles wat Izza zegt over daarna regelen etc. is helemaal waar, maar het moet niet door boosheid gedreven worden, want dan ga je fouten maken in de regelingen. Als je tot het besef komt dat dit blijkbaar het einde van jullie relatie is en dat er nu voor allebei een weg gevonden moet worden naar een nieuwe toekomst, dan kun je dingen gaan regelen. Ik denk dat dat even tijd nodig heeft, vandaar mijn kanttekening bij 'zo snel mogelijk'.
Tsjor
Ten eerste...wat ontzettend heftig zal dit voor je zijn. Vooral als het als je het totaal niet aan hebt zien komen.
Ik heb niet hetzelfde mee gemaakt maar wel dat mijn man vreemd gegaan is en dat opbiechtte.
Hij is meteen weg gegaan dus herken je gevoel van dat iemand na zoveel jaar opeens weg is. Totaal niet aan zien komen.
Het is verschrikkelijk. Ik was eerst in shock maar ook zo ontzettend boos maar ook heel erg verdrietig.
Ik zou eerst je gevoel er laten zijn.
Probeer mensen om je heen te verzamelen die er voor je zijn. Die naar je luisteren. Ik had een vriendin die er veel was. Die belde me elke avond.
Wat ik heel sterk had was het gevoel naar de kinderen. Het is jullie vader. Relatie is niet het probleem van de kinderen. Ik heb dat gevoel heel sterk gehad. Tuurlijk was ik wel eens verdrietig en heeft mijn zoon wel eens gezegd. Ik heb je nog nooit zo hard horen huilen maar voorop stond voor mij dat ik de kinderen niet wilde beïnvloeden door mijn boosheid en verdriet. En de rol van ouders los zag als die van ons als man en vrouw.
Als je eerste gevoelens een beetje verwerkt zijn zou ik nadenken wat je wilt. Blijf je hier wonen. Hebben jullie een koophuis. Zo ja. Moet dat verkocht worden?
Moet je je inschrijven voor een huurwoning. Kun je zelf een huis kopen?
En goed voor jezelf zorgen. Leuke dingen doen. Is misschien lastig maar wel belangrijk. Zoek ook afleiding. Naast al die gevoelens voelde ik me ook ontzettend sterk. Zo van ik ga het redden. Voelde me geen slachtoffer.
Als je gevoelsmatig eraan toe bent het gesprek aangaan met je man. Hij zal in sommige dingen anders staan denk ik. Hij heeft hier al een tijd naar toe gewerkt gevoelsmatig.Hij heeft deze beslissing niet zomaar genomen en is verliefd.
Voor jou zal het ontzettend lastig zijn allemaal. Je zit met zoveel vragen en zal je man moeten los laten.
Eens met bovenstaande. Ga geen dingen regelen in je boosheid. Maar wacht tot je boosheid gezakt is. Duurde bij mij ongeveer 6 weken Na 6 weken dacht ik. Nu moet ik het gesprek aangaan.
Maar ik heb het tempo bepaald. Laat je niet opjagen.
Heel veel sterkte.
