Relaties Relaties

Relaties

Hel, deel 2 - vervolg Help, zit muurvast!


Met mij ...

.... gaat het best goed.

Afgelopen weken veel ingelezen en veel wordt er duidelijk. Dat geeft rust en daarmee kan ik dingen vanuit de jeugd ook accepteren en naast me neer leggen, althans met zijn ups en downs.

Ben terug bij mijn vrouw. We praten veel over jeugd en gevoel nu.
Voor mij worden de zaken vanuit de jeugd wel duidelijker en ook in de invloed hierop op relaties.
Daarin merk ik dat ik, wat ik al eerder schreef, vast zit in mijn gevoel.
Wat wil ik nu eigelijk, waar word ik blij van, hoe ontdek ik mij mezelf hoe ik ben. Klinkt zwaar op de hand mss.

Dit is het punt waar ik dus vastloop. Heb inmiddels een afspraak gepland bij een coach/peut in hechtingsstoornissen en met name op het gebied waar ik in vast loop. Althans dat denk ik dat ik daar vast loop.

Wat ik wel merk is dat ik op dit moment nog niet weet hoe relatie met vrouw zich gaat ontwikkelen. Ik hoop dat ik samen met de peut bij mijn gevoel kan komen en zo ook ga ontdekken wat ik nu precies wil.

moederziel

moederziel

11-10-2016 om 15:44 Topicstarter

Mannetje, wat een fijn nieuws

Goed om te lezen dat je zulke stappen aan het zetten bent! Ik gun je zeer dat je erachter komt wat voor jou nu het meest belangrijk en waardevol is. Je loopt al best een tijdje met je ziel onder je arm. Wie weet, is je zoektocht binnenkort een duidelijke koers geworden.

Nieuwsgierige vraag: hoe lang heeft dit hele traject voor jou nu geduurd?

Duur

Ruim anderhalf jaar

Zaadje

Is al 12 jaar geleden gepland waardoor ik toen al in een MLC terecht kwam.
Laatste anderhalf jaar met Truus.

Els

Els

11-10-2016 om 19:06

moederziel

Moederziel, ik ben benieuwd of je nog met de gedachte speelt om direct contact op te nemen met Truus?

moederziel

moederziel

12-10-2016 om 00:23 Topicstarter

Geen goed idee

Ik fantaseer met regelmaat over de wijze waarop ik Truus laat weten dat ik haar ongedierte vind, Els. Maar ik ga geen contact zoeken. Te veel eer.

De afgelopen dagen van 2 vanonze kinderen onafhankelijk van elkaar gehoord dat man steeds met haar zit te appen als hij bij de kinderen is. Ook over dingen die hij met de kinderen doet. De kinderen kennen Truus niet en vinden dat uitwisselen vervelend. Net als het moeten delen van de aandacht van hun papa. Ze zien hem ongeveer eens per week een paar uur, momenteel.

Ik zie inmiddels het bewijs dat man wel geobsedeerd lijkt door Truus. Hij offert er zon beetje alles voor op. Jongste wist zelfs precies te vertellen wat ze aan elkaar appen. Ai.... doet zeer hoor. Die arme kleine begrijpt er niks van en mist alleen maar papa. Waar woont papa eigenlijk? Vroeg jongste vanavond. Tsja. Tranen bij haar.

Door de pijn van de kinderen voel ik weer kracht komen. Kracht uit boosheid.

Ja zielig

Ik zou het toch ook gewoon zielig gedrag vinden. Dat ge app met Truus waar de kinderen bij zijn. Maar ik mis er dan ook de emotie bij dat je je door je partner verlaten voelt.
Probeer wel zelf zo min mogelijk de kinderen uit te horen of te 'voeren' met negatieve oordelen. Jou zware gevoel is ook lastig voor de kinderen.
Terwijl als jij er wat luchtiger op probeert te reageren kunnen de kinderen het ook makkelijker loslaten.
Vervelend? Wacht maar tot je zelf verliefd bent. Kan een kind ook begrijpen misschien. Wat moet je nou met een verliefde vader? Best gek wel.

moederziel

moederziel

12-10-2016 om 01:10 Topicstarter

Voeren?

AnneJ, ik trek en voer niet. Ik pas daar juist erg voor op. De kinderen weten dat man nog altijd veel voor me betekent. Er is geen negatieve flow, wel zorg.
Ik ben er eigenlijk wel trots op dat ze het met me delen. Dat ze het durven uiten.
Ze zijn zo teleurgesteld, dat vind ik zo verdrietig. Ze hebben mam gewoon niet meer voor zichzelf. Zo zonde, en oneerlijk.

Anneke

Anneke

12-10-2016 om 08:38

Zeggen wat ze vinden

Als volwassene vind ik het niet leuk als mensen zitten te appen als we eigenlijk iets samen aan het doen zijn, al is het maar koffiedrinken. Ik zou het daarom ook heel normaal vinden als je kinderen aangeven dat ze dat ge-app in hun spaarzame uurtjes met vader niet fijn vinden. Zo leren ze, ook voor de toekomst, hun mening te geven. Dat moet natuurlijk op een respectvolle manier, maar aageven dat je iets vervelend vindt, dat mag.

Onderschatting

Wow, je man lijkt wel erg de boel te onderschatten door, zo het lijkt, te denken dat zijn band met de kinderen onverwoestbaar is.

Misschien toch goed om hem te schrijven zodat hij hiervan bewust wordt. Het kan zijn dat hij dan minder gaat appen vanwege de kinderen, het kan ook zijn dat hij minder vaak langs komt, zijn keus. Maar hij moet het wel lezen. We doen allemaal wel eens dingen waar een ander ons op wijst omdat we het zelf niet zien.

Intiem en onfatsoenlijk

Bah bah bah. Wat gaat dat truus aan, jullie kinderen? Ik vind het veel te intiem, en (daardoor) onfatsoen. Je schreef eerder dat je hem wel helemaal uit je leven zou willen bannen momenteel. Volgens mij kun je hem dat zeggen. Dat je appen waar de kinderen bij zijn heel ongezond vindt in het (weinige) contact dat vader en kinderen momenteel hebben. Dat je appen óver de kinderen mét truus zodanig intiem vindt dat je heel graag wilt dat dat stopt zo lang jullie huwelijk en gezinsleven niet een andere vorm dan deze ongemakkelijke en 'niet geformaliseerde' heeft gekregen. Dat je het onfatsoenlijk vindt dat hij de gezins- en kinderdingen met haar deelt. En dat dat alles maakt dat je het idee hebt dat jullie niet een goede vorm hebben gevonden nu, met deze 'informele' vorm van 'hij niet aanwezig' en dat jij aan het overdenken bent of dit anders regelen beter is voor jou en vooral voor de kinderen. Hij neemt steeds meer 'terrein' met de andere vrouw, maar regelt niets. Ik vind het zoals gezegd veel te intiem om dat in jouw en jullie buurt te doen, onfatsoenlijk en eerlijk gezegd lijkt het me onverdraaglijk voor jou. Hij gedraagt zich grenzeloos; jij mag je grenzen voelen, stellen en aangeven. Echt.

floor

floor

12-10-2016 om 11:55

maar kunnen jullie niet afspreken

dat man meer/vaker voor de kinderen zorgt?
Ik kan me zo voorstellen dat hij niet vaker komt, dat hij jou wellicht ook niet extra wil belasten/ verwarren met zijn aanwezigheid.
Lijkt me dat je niet te lang moet wachten met structurele afspraken mbt meer contact, nu went iedereen aan deze situatie die natuurlijk niet zo gewenst is.

P.S.

Ik merk dat je nog helemaal vanuit hem denkt en kijkt. Verwachtingsvol, in afwachting op meer, beter. Het is zo moeilijk om dat anders te doen, ik herinner me dat nog. Maar zodra je de focus op jezélf legt, gaat het zo veel beter met je. En het verandert niets aan wat jij voelt en wilt voelen: liefde, hoop. Helaas verandert het ook niets aan het handelen van man. Hij doet wat hij doet, ongeacht wat jij doet. Dat is nu juist het pijnlijke. En daarom is het zo belangrijk dat je leert om de focus op jezelf te brengen. Goed voor jezelf te zorgen. En je kinderen. Helaas heb je geen invloed. Je weet namelijk dat hij weet heeft van jullie historie, de grootheid van jullie liefde. Het houdt hem niet tegen te doen wat hij doet. Jij kunt alleen (bij) jezelf zijn.

moederziel

moederziel

12-10-2016 om 12:04 Topicstarter

Wauw RoosjeRaas

Wat verwoord je dat goed. Ik wilde dat ik dat kon Ja, intiem is het goede woord. Ik word misselijk bij de gedachte dat zij weet wat wij/hij/ik samen met de kinderen ondernemen. En de kinderen zijn er ook niet van gediend, want wie is dit mens eigenlijk?
Man lijkt zich helemaal niets te realiseren van dit alles, maar ik betwijfel of nu iets tegen hem zeggen iets gaat oplossen. Daarbij wil ik niet aan hem doorgeven wat de kinderen wel tegen mij maar niet tegen hem durven zeggen. Dan schend ik hun vertrouwen en dat wil ik niet.

Ik denk dat ik man op dit moment maar zo onwetend mogelijk houd. Ik kan ook vertrouwen op de kracht van de kinderen. Die pikken zelf een heleboel al niet meer en zullen als dat niet verandert ook voor zichzelf gaan spreken tegen man.
Ik kan niet wachten tot hij een eigen woonplek heeft en eindelijk echt aandacht aan de kinderen kan gaan besteden. In onze vriendenkring begint het op te vallen dat hij onzichtbaar is, en zijn kinderen erg weinig ziet. Bij contact met vrienden laat hij weten maar 'half te leven' en dat 'het hem over de schoenen loopt'.
Mijn uitleg: truus zit als een achterlijke te trekken en hij is een slappe zak hooi die de uitputting nabij is. Lekker stelletje

Intussen kruip ik weer uit mn dipje

moederziel

moederziel

12-10-2016 om 12:12 Topicstarter

aanname

en mijn laatste alinea is natuurlijk een volledige aanname

Ja, slappe zak

Moederziel, je kunt ook aan je kinderen aangeven dat je dit op deze manier met man wilt delen, en of ze dat oké vinden. Ik vind hierover niet communiceren heel onhelder. Deze man is op rampkoers en dat kan mij niet zo veel schelen voor hém maar wel voor jou en de kinderen. Je schrijft: ik kan niet wachten tot hij een eigen woonplek heeft. Is dat aan het gebeuren? En wat betreft slappe zak en vrienden: spreekt niemand hem er op aan als hij die smoesjes uit? Ik mag toch hopen van wel. Enne... dat ik zo kan formuleren, is door schade en schande ontstaan. En na maanden, jaren doorvoelen. Niet om jaloers op te zijn, maar omdat jij dezelfde route moet belopen wil ik het wél graag met je delen.

Aannames

Mijn ervaring met aannames (want ook in mijn situatie werd alles diep geheim gehouden) is dat ze vaak kloppen, en helaas nog vaker nog veel 'erger' zijn. Dat je maar het puntje van de ijsberg ziet van wat hij doet, wie hij nu is. Omdat het functioneel is voor zijn 'niet hoeven bewegen, een slappe zak zijn' dat jij niet alles ziet. Dat hij de dingen strikt gescheiden houdt. Dat maakt liegen en bedriegen, geen verantwoordelijkheid nemen, heel wat makkelijker.

Ik denk dat je stil moet gaan staan bij hoe je graag wilt dat de kinderen hem en jou zien. En bij de kinderen kunt bevragen hoe zíj dat graag willen. Die eigen woonplek kan nog even duren, maar de verantwoordelijkheid naar de kinderen toe, hoort er nu ook te zijn. Door een 'regeling' kun jij in ieder geval laten weten dat hij díe verantwoordelijkheid van jou moet nemen.

Tops

Tops

12-10-2016 om 13:02

lijm/mediator

Toen ik uit huis was liepen de kinderen als vanzelf tegen de problemen aan waar ik tegenaan was gelopen. Heel verhelderend voor hen en een bevestiging voor mij. Ze konden het een en ander wel goed scheiden van hun liefde voor hem.
Om die in stand te houden heb ik vaak de lijm, de buffer, mediator gespeeld en nog.
Via omweggetjes in communicatie weet ik steeds de ene te informeren wat misschien beter zou kunnen, anders zou kunnen, of iemand ergens mee zit enz.
De stem van de kinderen zijn bedoel ik, zelfs al zijn de oudsten misschien oud genoeg.
Het kost wat energie, maar het is het waard.
Bv door man wel degelijk aan te spreken op zijn appgedrag, maar dat niet als eis te stellen, je hebt immers nul controle over hem.
"hoorde dat je...., begreep van de kinderen dat dat voor hen...., misschien een optie om...zodat je erna weer kunt ........"

Zo heb ik al een hoop glad kunnen strijken tussen ex en de kinderen. Door uit te leggen, te erkennen, te sturen indien mogelijk, kun je sommige dingen makkelijker maken voor ze.
En dan in je eigen tijd vervloek je m gewoon als je die behoefte voelt

moederziel

moederziel

12-10-2016 om 20:57 Topicstarter

gladstrijken

Ik strijk wat af dezer dagen Spreek tegen de kinderen nooit kwaad of vervelend over man. Beaam dat hij gemist wordt, dat ze dat mogen voelen en dat daar ruimte voor is. Dat de papa die ze voorheen hadden vast ook weer terugkomt. Dat dit ook voor hem moeilijk is. Heel veel verder gaat mijn lobby op dit moment niet.

Ik heb man verschillende keren erop gewezen dat zijn 'truus-gedrag' erg pijnlijk en confronterend is voor de kinderen én voor mij. Pijnlijker zelfs dan nodig zou hoeven zijn, en het maakt veel kapot wat nog heel was: band tussen ouder en kinderen, warme gevoelens tussen ons.
Sterker nog, zijn 'truus-gedrag' is er de reden van geweest dat ik hem niet langer onder hetzelfde dak wilde/kon verdragen.
Helaas, hij is blind en doof. So be it. Ik wil nu even zijn ogen en oren niet zijn. Het is nu echt aan hem.

Over ca. een maand zal er waarschijnlijk een eigen woonplek voor man zijn. Dan zal moeten blijken of het (her)bouwen van zijn deel van het gezin ook echt begint of dat hij doof en blind blijft en daarmee de verwijdering in stand houdt - al dan niet daartoe aangemoedigd door truus (maar dat weet ik niet).

moederziel

moederziel

12-10-2016 om 21:59 Topicstarter

staat er beetje raar

Met 'papa die ze voorheen hadden ook vast weer terugkomt' bedoel ik dus dat hij als persoon op termijn vast wel weer de oude, herkenbare papa wordt. Ik zeg dus niet tegen de kinderen dat hij bij mij terugkomt oid.

moederziel

moederziel

12-10-2016 om 22:05 Topicstarter

AnneJ

Genoten van Toon Hermans ))
Uit de tijd dat vaders nog gewoon vaders bleven, hahaha. heerlijk.

En de kinderen?

Kinderen die vertellen wat ze meemaken willen daar commentaar op. Ze willen dat jij voor hen verklaart wat er gebeurt en ze willen van jou weten wat ze er zelf van moeten vinden.

Ik krijg de indruk dat jij maar wat op de vlakte blijft om niet onaardig te zijn over man.
Het gaat niet over man.
Het gaat over de kinderen.

Appen in gezelschap is altijd onbeschoft.
Appen terwijl je er voor de kinderen bent grenst aan emotionele verwaarlozing.
Appen met die andere vrouw die niet hun moeder is en dan ook nog laten weten wat, is domweg bedreigend.

Ik zou met je kinderen samen op man afstappen en zeggen dat hij te ver gaat.
Dat hij hen beledigt, verdriet doet, in de war brengt.
Je hoeft zelf niet in de wapens te klimmen om jezelf te verdedigen.
Dat moet je wel voor je kinderen doen.

Anneke

Anneke

13-10-2016 om 12:56

Appen

Helemaal eens met M. Lavell, tenzij de kinderen oud en emotioneel sterk genoeg zijn om het zelf te doen.

moederziel

moederziel

13-10-2016 om 13:26 Topicstarter

Op de vlakte?

Op de vlakte blijven ligt niet zo in mijn aard Nee hoor, ik bespreek het met de kinderen, benoem wat er niet prettig aan voelt en bespreek met ze wat ze/we eraan kunnen doen. Oudste kinderen laten zelf weten dat ze niet willen dat ik daar verder wat over zeg en dat respecteer ik.

Ik waak ervoor om met onze kinderen samen op man af te stappen om hem soort van tot de orde te roepen. Dat is in de situatie waarin we zitten weinig effectief. Ik wil de rust waarborgen en het vertrouwen van de kinderen waar nodig herstellen. Man zal straks op de eigen woonplek met de kinderen zijn modus moeten zien te vinden. Ik hoef op dit moment niet het breekijzer te zijn, daar is de situatie op dit moment niet naar. Iedereen snakt naar rust.

moederziel

moederziel

13-10-2016 om 13:30 Topicstarter

Overigens

Heb ik man al verschillende malen gezegd dat hij de kinderen kwetst met zijn 'truus-gedrag'. Dat ze daar meer verdriet van hebben dan nodig is. Maar hij is blind en doof. Zorgwekkend, gezien de zorgzaamheid die hij voor deze hele toestand naar de kinderen had. Er rijst nu misschien een beeld op van een egocentrische idioot die zijn kinderen verwaarloost, maar man is altijd een ontzettend leuke, actieve, lieve, grappige en zorgzame vader geweest. Deze man die ik nu meemaak, zorgt iedere keer weer voor nieuwe bizarre verrassingen. Absurd hoor.

muts

muts

13-10-2016 om 14:32

truus gedrag

Het feit dat man vroeger zo'n attente, leuke en zorgzame vader was ontslaat hem toch niet van zijn huidige verantwoordelijkheid? Ik begrijp dat het moeilijk is om afstand te doen van het verleden, maar daarom hoeven jullie als gezin toch niet aan de zijlijn te blijven staan wachten dat hij weer bij zinnen komt?
Je blijft maar hopen dat hij weer tot inkeer komt en dan alles weer terug bij het oude zal zijn. Maar er is zoveel stuk gegaan in deze periode dat dat zijn weerslag zal blijven hebben op jou, maar ook op je kinderen. Die zijn een groot deel van hun vertrouwen en geborgenheid kwijtgeraakt en dat zal littekens achterlaten. De relatie met je man is blijvend veranderd, ongeacht of jullie weer samen komen of niet.
Wordt het niet eens tijd, Moederziel, dat je zelf actie gaat ondernemen? Je zit al 8 maanden in deze ellende en je blijft maar kijken naar de situatie in de hoop dat het overgaat. Je kunt je man ook een ultimatum stellen. Je geeft hem tot een exacte datum de tijd waarop hij voor zichzelf moet duidelijk maken of hij voor een toekomst met jou kiest of dat hij voor Truus kiest. Geef ook aan dat als hij voor jou kiest, jullie samen alles zullen proberen om het huwelijk weer op de rails te krijgen, inclusief relatietherapie. Maak ook duidelijk dat als hij geen keuze maakt op die datum, dat jij dan over jullie toekomst zal beslissen. En dat kan inderdaad betekenen dat je van hem gaat scheiden. Op deze manier leg je de druk en verantwoordelijk bij hem om na te denken wat hij nou eigenlijk wil, want de onzekerheid en slappe gedrag van zijn kant op dit moment is killing voor jou en de kinderen.
Wees dan ook niet bang om die keuze echt te maken als de datum voorbij is. Hij heeft dan zijn kans gehad om zelf over zijn toekomst te beslissen en als hij niets heeft besloten is dat ook een keuze.
Persoonlijk was ik allang klaar met iemand die zolang een ander erop na houdt, depressief, in de war of MLC hebbend. Jij en je kinderen gaan er zelf aan stuk.
Alle andere zaken ten aanzien van zijn demonen zijn op dit moment minder relevant om de simpele reden dat jij daarop nu geen invloed kan uitoefenen en hij daar zelf aan zal moeten werken. Echter, voor de respectloze wijze waarop hij nu met jou en met je kinderen omgaat heb je wel invloed.

Nou nee

Er rijst wat mij betreft een beeld op van een moeder die haar verantwoordelijkheid niet neemt.
Die eigenlijk zit te wachten tot vader dat eens eindelijk gaat doen en die een soort van 'als hij niet, dan ik ook niet' ruil lijkt te willen maken.

Wat nou 'je hebt het al tegen hem gezegd?'
Zo werkt dat niet bij kinderen.
Je moet ze pro-actief van dit soort gedoe weghouden.

moederziel

moederziel

13-10-2016 om 15:25 Topicstarter

Uh sorry?

Een moeder die haar verantwoordelijkheid niet neemt?
Ik denk dat je dit en het eerste draadje even moet doornemen. Je oordeelt zonder inzicht te hebben in de situatie.
Kern van mijn pijnlijke stappen is nu juist dat ik niet zit te wachten, maar handel. Dwars door alle pijn en verdriet heen. Geen ruil, maar doorpakken in belang van onze kinderen en mezelf.
Ik vind je opmerking eigenlijk behoorlijk kwetsend.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.