Hel, deel 5 - het houdt ook niet op

Blom,

Klopt. Moederziel heeft nooit geschreven dat hij ziek is. In de eerste draadjes is geopperd over de effecten van midlifecrisis bij mensen als mogelijke verklaring voor zijn houding. Als er sprake zou zijn van mlc, kan je er anders in staan en meer geduld opbrengen. Iets langere adem.

Flanagan

Iets langere adem? Dan die van Moederziel? Je adem inhouden kan ook maar zo lang, 'zelfs' met diagnoses, welke dan ook. Ook in die draadjes waren er veel mensen die tegen Moederziel zeiden: doorpakken. Je kunt altijd weer bij elkaar komen. Mijn hart bloedt om het feit dat exMM al meteen weg was, en dat Moederziel zo lang nodig heeft (gehad) om dat werkelijk te zien voor wat het is. Die richting van 'geduld opbrengen' en 'langere adem' kan in mijn ogen alleen als je er samen in en voor staat. Dat is nooit zo geweest bij Moederziel en exMM. En dat is herkenbaar voor mij, dus mijn hart bloedt vandaag voor zowel Moederziel als voor mijzelf. Zo veel tijd nodig om te zien dat je met al je waarden, liefde, trouw, loyaliteit het niet voor elkaar kunt krijgen dat de ander van je houdt, blijft, van diezelfde uitgangspunten uit gaat. En precies dát te aanvaarden. Nu ik het weet en ook kan voelen (niet begrijpen), is het zo helder als wat. Dat was het voor Moederziel niet. Maar nu MOET ze het wat mij betreft ook gaan doen op 'zonder begrip', 'zonder zo ver te zijn'. Nu zo verder gaan en het niet goed regelen is te bewust verder de afgrond in glijden. Dat kan niet voor de kinderen. Niet. Dus Moederziel: hoe loopt het met alles regelen nu?

Schuld van bedrijf gebruiken voor afkopen huis?

Je vertelde dat het bedrijf van man een schuld heeft bij jou.
Als jij hem uitkoopt (uit het huis) dan kun je misschien die schuld gebruiken als deel van het uitkoopbedrag.
Heb je de bank goed laten doorrekenen of je de hypotheek zelf niet kunt betalen? Je begint dan met een nieuwe hypotheek tegen een lage rente.
De helft van de hypotheek mag nog steeds aflossingsvrij, als jullie hypotheek 'oud' genoeg is. Dan houd je de rechten op aflossingsvrij, wel alleen voor jouw deel van de oude hypotheek.

Moederziel

<<<< Moederziel>>>>

Luister je alsjeblieft goed naar de adviezen hier in verband met hypotheek, schulden en dergelijke?

Ook al denk je alles te overzien en te weten en aan het regelen te zijn, mijn ervaring is hier dat veel mensen veel kennis van zaken hebben en dat je adviezen altijd voor kan leggen aan de betrokkenen met wie je nu de dingen regelt. Het is zo belangrijk. Je kunt het maar één keer doen. Je hóeft het gelukkig ook maar één keer te doen (want daarna kun je je leven zo inrichten dat dit gigantische schuldenverhaal er niet meer in voorkomt, door het anders te doen dan jij en exMM het deden, jee, wat een tuttige opmerking ).

Lente, volgens mij niet

Lente, jij schrijft: De helft van de hypotheek mag nog steeds aflossingsvrij, als jullie hypotheek 'oud' genoeg is.

Volgens mij mag de "helft van de waarde van het huis" met een aflossingsvrije hypotheek gefinancierd worden, niet de helft van de hypotheek. En ook alleen als je al een aflossingsvrije hypotheek hebt.

alles mag

alles mag nog wel qua aflossingsvrije hypotheek, alleen mag je er dan niet altijd meer de rente die je er over betaald aftrekken bij de inkomsten belasting.

Als de bank je een 100% aflossingsvrije hypotheek wil geven dan mag dat gewoon. Zullen ze uit risico-oogpunt niet doen, maar het mag wel.

Helena Weremans

Je hebt gelijk.

En Kaori ook. Ik bedoelde inderdaad dat je met oude rechten de rente nog mag aftrekken.

Bloedend hart

Roosje Raas: 'Mijn hart bloedt om het feit dat exMM al meteen weg was, en dat Moederziel zo lang nodig heeft (gehad) om dat werkelijk te zien voor wat het is. Die richting van 'geduld opbrengen' en 'langere adem' kan in mijn ogen alleen als je er samen in en voor staat. Dat is nooit zo geweest bij Moederziel en exMM.'
Dd tranen druppen op mijn toetsenbord om je 'bloedende hart'.
Waar komt dat 'nooit' vandaan? ExMM heeft scheiding niet doorgedrukt, maar Moederziel de tijd gegeven die ze nodig had. Dat is 'geduld'. De voor exMM plotslinge omslag bij Moederziel roept dan weer vragen en achterdocht op, waarom nu wel, wat is er aan de hand? Gezien de situatie van exMM is dat niet verbazingwekkend: zijn aanstaande ontslag zet ook voor hem alles op losse schroeven. In tijden van onzekerheid en angst voor de toekomst reageren mensen vaak niet verstandig, maar vooral emotioneel. Zoals Moederziel heeft gedaan.
Mijn 'bloedend hart' betreft het feit dat een gezin, waarin minstens zo'n 6000 per maand binnenkwam, dat dus tot de 14% rijksten van Nederland behoorde, dat daar zulke grote financiële problemen zijn ontstaan. Een onlangs gepubliceerd lijstje van zeer rijke sporters die aan de bedelstaf raakten laat zien, dat veel verdienen geen geldproblemen oplost. Verstandig uitgeven is beter dan veel verdienen. Maar de klap in 2007 en 2008 was ook hard, vooral voor mensen die veel geld hadden uitstaan bij banken en beleggingen.
Gelukkig worden er nu regelingen getroffen. Er is een brief van de bank, er is een concept-convenant. Er moet veel pijn worden verdeeld. Ik hoop dat het einde van het proces snel in zicht komt en dat er daarna weer opgebouwd kan worden.

Tsjor

Verantwoordelijkheid

Moederziel, ik hoop dt je snapt dat jij als volwassene ook verantwoordelijk bent voor de hele situatie, Het is niet zo dat je verantwoordelijkheid ophield toen ExMM een nieuwe liefde vond. Nee, je hebt geen invloed op zijn liefdesleven, zoals Mirjam al zegt: een relatie, waarin voortdurend financiële spanningen zijn is geen romantische relatie meer en hoe lang je dat samen volhoudt is maar de vraag. de een gaat er sneller aan onderdoor dan de ander.
voor die financiële situatie draag je gewoon de volle verantwoordelijkheid, evenals exMM. Het is niet zo dat je daarvoor minder verantwoordelijk bent omdat je minder verdiende. Integendeel zelfs.
Je scenario, dat exMM zijn huurhuis opzegt en bij Truus gaat wonen zou wel eens helemaal waar kunnen zijn, vooral gezien de financiële situatie: voor hem moet het geld ook ergens vandaan komen.
Zie jij nog mogelijkheden dat jullie beiden in de buurt van elkaar een woning kunnen vinden, die voor beiden betaalbaar is? Als die mogelijkheden er zijn zou ik er alles aan doen om zo'n mogelijkheid te scheppen, ongeacht welke keuze ieder daarna maakt. Ieders keuze daarna is aan ieder zelf. Het scheppen van mogelijkheden voor ieder van jullie om een nieuw leven op te bouwen is het doel van een scheiding. Daarna kan ieder eigen keuzes maken. En die eigen mogelijkheden gaat dan ook over de eigen mogelijkheden om schulden te vereffenen. Of je dat doet door goedkoper te wonen, bij iemand in te trekken, een caravan te huren etc., dat is aan ieder van jullie zelf.
Er zijn veel alternatieven mogelijk. Een voorbeeld: exMM en Truus komen in jullie woning wonen, met de kinderen, exMM neemt de woning en de hypotheek over, jij bent jouw deel van de schuld aan hem schuldig, betrekt een kamer of kleine woning in de buurt en zorgt dat je zo snel mogelijk jouw schulden aflost, waarna je zelf een woning kunt huren of kopen. Zo kunnen de kinderen kontakt houden met jou en met exMM (een van jouw grootste wensen).
Hoe meer mogelijkheden je bedenkt, des te meer keuzes er gemaakt kunnen worden en des te groter zal ieder uiteindelijk genoegen kunnen nemen met de gemaakte keuzes.

Tsjor

Nee

Ik neem het op voor de wens van Moederziel, dat de kinderen contact houden met de vader en dat de vader daarom in de buurt van de kinderen woont.
En voor een oplossing van de schulden, waardoor de hypotheeklast en het tekort van 1000 euro per maand niet meer op de schouders van Moederziel rust.
En voor een oplossing van het woonprobleem, waardoor de kinderen in elk geval niet op straat komen te staan.
Er is inderdaad een groot obstakel: dat is de behoefte om het exMM niet te gunnen.
Wat de kinderen zouden willen als ze konden kiezen tussen blijven wonen in het eigen huis met vader, of op straat komen te staan met moeder, dat zou ik nog niet zo zeker weten. Truus kennen ze niet, dus daarover zullen ze geen relevante mening hebben.
Welke afweging je maakt is persoonlijk. Maar het is wel goed om helder te krijgen welke keuzes er zijn en welke prijs er hangt aan een keuze. Het blijven keuzes, waarvoor je de volle verantwoordelijkheid draagt. Ook voor de prijs.

Tsjor

'Geef hem de kinderen'

Het zijn zijn kinderen. Tsjor

Heb je het voorgesteld?

'Tops heeft gelijk: de kinderen vormen gelukkig hun eigen mening en worden daar steeds krachtiger en fermer in.' Heb je hen de keuze voorgelegd: met vader (en Truus) in eigen woning blijven, of met moeder op straat komen te staan? Reden: niet de scheiding, maar het feit dat moeder het huis niet alleen kan betalen.

Maar ik snap jouw vreugde om het feit dat de kinderen steeds meer jouw mening over je ex delen.

Ik kom niet voor 'de man' op, maar alle negatieve verhalen worden voor mij wel teniet gedaan bij het kadootje voor de verjaardag. Je kunt ook anders naar dingen kijken en ermee omgaan. En vertel nu niet dat je de kinderen niet belast met jouw visie.

Tsjor

Tsjor

Waar lees jij dat Moederziel vreugde beleeft aan het feit 'dat de kinderen steeds meer haar mening over je ex delen'? Dat lees ik nergens. Ik lees dat ze het verdrietig vindt voor de kinderen dat ze hun vader steeds minder zien lijken op de vader die ze hadden. Dat ze daar stiekem blij om zou zijn, zit volgens mij in jouw hoofd. Al heel lang. Net als heel veel andere aannames over onzuivere motieven aan de kant van Moederziel.

Aagje

invoelendheid

Het woordje 'gelukkig' zegt wat mij betreft genoeg. Vooral omdat de ruimte voor de kinderen om een andere mening te krijgen erg klein is.
'En zo'n kadootje op mijn verjaardag.... Als alle wonden zijn geheeld en het stof neergedwarreld, zou dat prima kunnen. Over een tijd misschien.' Jouw voorwaarden.
'5 minuten na het bezoekje aan mij vertrekt hij naar truus. Totaal in zijn eigen wereld. Schijt aan mij, hoor. En dat mag, maar ik hoef dan geen bloemetjes, dankjewel.' Een kadootje voor je verjaardag is geen 'schijt aan mij'. En Truus is nu zijn wereld.
Er is over en weer geen invoelendheid of communicatie over wat het voor de ander betekent. Op dit moment in het proces is het ook niet het geschikte moment. Je kunt van elkaar weten dat het bij beiden pijn doet, dat beiden ellende voor zich zien en dat beiden onzeker zijn over de toekomst. Als je dat als uitgangspunt neemt, en niet 'ik krijg een bak ellende over me heen en hij denkt alleen aan zichzelf' dan ben je alweer een stap verder.

Tsjor

Realistisch

'Ja, ik heb de kinderen onlangs voorgesteld om te verhuizen naar 150 km verderop om bij truus en exMM te gaan wonen, samen met de kinderen van truus. Ze kwamen niet meer bij van het lachen.' Dat was geen realistisch voorstel, dat weet je zelf ook en dat weten de kinderen ook.
Het voorstel zou moeten zijn: in dit huis met vader of met moeder op straat. Want dat zijn realistische mogelijkheden.

Tsjor

Tsjor

"Het zijn zijn kinderen. Tsjor"

Zo heb ik jou dat vaker zien ervaren in posts, maar het zijn kinderen van hen samen en hij trok zijn handen er van af. Soms verspeel je met domme keuzes, hoe leuk die keuzes ook voor 2 personen zijn, bepaalde rechten. Niet om je kinderen te zien of te verzorgen (dat is zelfs je plicht), wel om als een farao met palmbladeren te worden toegewuifd en druiven te worden gevoerd omdat je eigenlijk sneue Arie bent met je nieuwe vlam. Dat hoeft nu namelijk niet meer.

Nogmaals, ik begrijp hoe en wat je het zeggen wilt, maar bepaalde aspecten begrijp ik echt niet.

Weet je Tsjor

Natuurlijk kun je ieder woord wegen en vooral uitleggen binnen de visie die je al had. Jij ziet dat 'gelukkig' als een: Yes, ik heb zo zover dat ze mijn kant kiezen. Ik las het anders: ze worden ouder en krijgen hun eigen beeld. En dat maakt dat ze steeds beter hun eigen grenzen kunnen stellen. En dat is prima.

Aagje

Tops

Misschien kun je één aspect dan meenemen: voor veel mannen is het evident en duidelijk en onweerlegbaar, dat kinderen voor de vrouw zijn en dat een scheiding dus betekent dat de kinderen voor de vrouw zijn. En veel vrouwen maken dat ook direct duidelijk: voor de kinderen en omwille van de kinderen ga ik het gevecht aan. En maak ik aanspraak op een deel van zijn inkomen (niet voor mezelf, ik hoef geen PA, maar voor de kinderen, ik wil wel KA), wat hij wel moet blijven verdienen (dus niet werkloos worden, je baan opzeggen of minder uren gaan werken); waardoor hij geen tijd heeft of krijgt om voor de kinderen te zorgen.
Ook in deze moderne tijd is het nog zo, dat vrouwen bijna altijd minder gaan werken, minder gaan verdienen en vader fulltime aan de bak moet/wil om voor het geld te zorgen.
Je kunt ook bedenken: vader heeft straks geen werk meer DUS meer tijd voor de kinderen. Maar vader weet al te goed dat moeder de kinderen nooit en te nimmer zal afstaan aan hem.
Het proces van handen aftrekken van en toeëigenen van de kinderen is een fijnzinnig, kunstig proces, dat lijkt te bestaan uit vrije keuzes die door beiden gedragen worden, met mooie waarden eronder. Dat het schijn is zie je vooral als je het doorbreekt door het radicaal anders voor te stellen. Dan blijkt dat er een hoop hakken in het zand komen te staan, bij vrouwen vooral, maar soms ook bij mannen.
Hier ook: no way dat Moederziel de kinderen aan hem moet 'geven'.

Tsjor

En als ik het zo hoor

is jouw idee dat hij met de kinderen in het huis kan gaan wonen net zo irreeel als 150 km. verderop gaan wonen.

Aagje

Ja ook dat is zo

vader heeft straks tijd. Maar dat had ie eerder ook al. En dat heeft ie niet in (de band met) zijn kinderen gestoken. Hoe reeel lijkt het je dat hij dat nu ineens wel gaat doen?

Maar ik snap het, dat is de fout van Moederziel die zich de kinderen heeft toegeëigend. Of heeft ze geholpen dat hun leven op de rails bleef toen hun vader wegging?

Aagje

Aagje Helder

Denk jij nu echt en serieus, dat Moederziel uit zuivere motieven aan de kinderen heeft voorgesteld om dan maar samen met exMM, Truus en de kinderen van Truus bij Truus te gaan wonen?
Terwijl exMM daar nog niet eens woont. Terwijl het nog eens niet duidelijk is of Truus exMM wel in haar huis wil. Terwijl de kinderen Truus nog niet eens kennen, noch haar kinderen. Ja, de kinderen lachen, omdat ze de ridiculiteit van het voorstel inzien.
Het zou mooi zijn als de kinderen de vrijheid hadden om te zeggen: maar dan willen wij Truus en haar kinderen wel leren kennen. Dat het 'ze moeten er maar aan wennen' inderdaad een kans zou krijgen om eraan te wennen.
Er is bij Moederziel een verschil tussen de waarden en goedheid van waaruit zij denkt en zegt te handelen en wat ze echt doet. Zo'n voorstel is gif strooien.
Wat ik eerder omschreef waren keuzes die je kunt maken op basis van de huidige situatie, waarin pijn verdeeld moet worden. Die kun je aan kinderen vertellen als een mogelijke oplossing uit de feitelijke, problematische situatie: het is pijnlijk, ik vind het erg, maar voor iedereen is dit, gegeven de financiële problemen die er zijn, de beste oplossing. Ik ga liever op een kamer wonen, dan dat jullie op straat staan. zoiets. Ik zeg niet dat het moet, maar het kan.

Tsjor