Check onze 10 slimme tips om geld te besparen op je volgende gezinsvakantie
Relaties Relaties

Relaties

Hel, deel 5 - het houdt ook niet op


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Phryne Fisher

Phryne Fisher

08-10-2017 om 11:43

Legitimeren

Waarom is het erg als je ex jouw komst zou opvatten als goedkeuring van zijn nieuwe relatie? Of dat anderen denken dat je het goedkeurt? Jouw acceptatie van de nieuwe situatie is vooral goed voor jou en de kinderen. Wat gebeurd is is voorbij, en je moet er voor de toekomst het beste van maken.
Veel reacties in deze draad (en alle voorgaande) zijn van ervaringsdeskundigen die het beste met je voorhebben. En jouw situatie is niet uniek.

Moederziel

en toch reageer ik vooral op wat je zelf schrijft. Dit schreef je bijvoorbeeld: 'Ik ben moe, zit op dit moment lamgeslagen op de bank waar ik bij mijn vrienden had willen zijn.'. Als je wil kan ik ook even de stukjes opzoeken die gaan over je verleden. Ik veronderstel niet zoveel, ik lees alleen wat je schrijft.

Bijvoorbeeld dit: 'In een klap de hele zooi gelegitimeerd. Nee.... voelde ik niets voor.' Waarom niet? Want dat zou het inderdaad zijn: in een klap heel veel problemen opgelost, zelf aangegeven hoe je verder wil met alle relaties om je heen. Waarom wil je dat niet?

Tsjor

moederziel

moederziel

08-10-2017 om 11:45 Topicstarter

Voor mij

Angela, voor mij. Gelegitimeerd voor mij. Dat punt heb ik (nog) niet bereikt en komt misschien ook nooit. ExMM weet dat, daar hebben we het meermalen over gehad in (goede) gesprekken. Dat hij de shit nu zo door mijn strot probeert te duwen, is voor mij een brug te ver. Nogmaals, onze gezamenlijke en eigen vrienden zijn hierin geen partij. Maar ik wel en hij kan niet door me heen. Dan bedank ik vriendelijk en spuug de shit weer uit.

Angela67

Angela67

08-10-2017 om 11:50

gelegitimeerd

je bent geen steek verder dan anderhalf jaar geleden als je het zo bekijkt.
Was dat het allemaal waard? Er valt niets te 'legitimeren'.
jij bent de maat der dingen voor jezelf en voor je kinderen tot een bepaald punt, maar niet voor hem.
gr Angela

De kinderen

dit schreef je: 'Nee, zij hebben nog niet kennisgemaakt met truus. Om te voorkomen dat ze daarin ‘naar mij kijken’ en belemmering voelen, heb ik dus paar maanden geleden voorgesteld dat eerst de volwassenen kennismaken. Voorgesteld, niet geeist ofzo. Ik was bang dat het steeds moeilijker zou gaan worden allemaal. Inmiddels ervaren de kinderen alsof vader een dubbelleven leidt waarin zij in een deel niet welkom zijn. Dat verzin ik niet, dat verwoorden zij.'

Ik moet daar echt over nadenken: om te voorkomen dat de kinderen een belemmering voelen als ze kennis zouden maken met Truus heb je voorgesteld dat Truus en jij eerst kennis zouden maken.
Met andere woorden: je wil eerst zelf onbelemmerd naar Truus kunnen kijken (of zoiets?), of zelf eerst bepalen wat voor iemand Truus is, of eerst over jouw gevoelens ten aanzien van Truus heen zijn, voordat je kinderen kennis mogen maken met Truus.
Je aanstaande ex weet denk ik heel goed, wat jouw gevoelens zijn voor Truus, dus ik denk niet dat hij op een confrontatie zit te wachten. Bovendien is jouw relatie met Truus helemaal niet zo belangrijk, jij hoeft niet van haar te houden, in principe hoef je niets met haar.
De relatie tussen de kinderen en Truus is ook niet zo belangrijk, die moet zich nog ontwikkelen. De relatie tussen kinderen en vader is wel belangrijk en die is nu gestopt. Omdat jij daar eerst een voorstel voor gedaan hebt, maar aangezien er op dat voorstel niet op de door jou gewenste manier is gereageerd komt er geen kontakt. Daarin zit het eisende karakter van je voorstel.

'Ik was bang dat het steeds moeilijker zou gaan worden allemaal.' Nou ja, dat is het dus ook allemaal geworden.

'Inmiddels ervaren de kinderen alsof vader een dubbelleven leidt waarin zij in een deel niet welkom zijn. Dat verzin ik niet, dat verwoorden zij.' Het is niet hun vader die hen weghoudt, dus ik weet niet waardoor zij het gevoel krijgen dat zij in een deel van zijn leven niet welkom zijn.
Als de begeleiding voor de kinderen gebaseerd is op jouw perceptie van de situatie, dan vrees ik dat die weinig effectief zal zijn. Eigenlijk zouden de kinderen moeten zeggen: 'wij wonen bij onze moeder, die niet om kan gaan met de nieuwe situatie en dat belemmert ons' in plaats van 'vader leidt een dubbelleven waar wij geen plaats in hebben.'.

tsjor

moederziel

moederziel

08-10-2017 om 11:57 Topicstarter

Even terug naar de start

Ik ben volop aan het lezen, denken. Ik weet dat iedereen hier het beste met me voorheeft. Daar ben ik ook blij mee.

Er zijn stappen die ik nog moet nemen om te komen waar ik zijn moet. Een daarvan is fatsoenlijke closure en duidelijkheid. Geen leugens meer maar openheid over de toekomst. Dan kunnen we, ieder voor zich, gaan invullen.
Wat ik loodzwaar vind, is de misleiding, het zwijgen over wat er echt toe doet in die toekomst en de emotionele druk die ik (maar ook de kinderen) beleven. Ik neem mijn rol, maar ik ben maar de helft van het verhaal. De andere helft blijft achter. Geen voorbereidingen op wat er komt, gewoon bam, dit wordt het. Dat roept steeds meer weerstand op. En als ik mijn grenzen aangeef (en oei wat vind ik dat moeilijk!) krijg ik ziedende woede over me heen. Gisteren, maar ook op heel heel veel andere momenten. Op de momenten dat ik exMM herinner aan zijn verantwoordelijkheden, als vader, als ex-partner, volgt woede.
Ik wil de scheiding nu doorzetten, hij is daar woedend over. Ik kan de actie van gisteren daar moeilijk los van zien. En ergens vraag ik me ook af waarom hij mij niet gewoon met rust laat. Hij wil dit nieuwe leven toch? Nou, richt het in! Maar daar wil hij nog graag mijn inzet en samenwerking in. En daar heb ik geen zin in.

moederziel

moederziel

08-10-2017 om 12:01 Topicstarter

Tsjor

Je verdraait de zaken wel heel makkelijk in #186

Op advies heb ik dat open en onbevooroordeeld voorgesteld. Op een moment overigens waarop ik een stuk minder info had en veel positiever tov truus stond dan nu. Ik had er geen enkele andere bedoeling mee dan dat de weg voor de kinderen om haar open tegemoet te treden daarmee makkelijker zou zijn.

moederziel

moederziel

08-10-2017 om 12:05 Topicstarter

Overigens

De bepaling om bij een nieuwe partner eerst als volwassenen kennis te maken, is trouwens onderdeel van het concept ouderschapsplan. Waren exMM het meteen over eens.

Wederom: woorden en daden...

en dus

'Gelegitimeerd voor mij. Dat punt heb ik (nog) niet bereikt en komt misschien ook nooit. ExMM weet dat, daar hebben we het meermalen over gehad in (goede) gesprekken.'
En dus....moet ExMM wachten, waarschijnlijk voor eeuwig en altijd. Nog meer gesprekken, met dezelfde uitkomst. Vast blijven zitten in een relatie, waar niets goeds meer uit voort komt.

Accepteren dat er een scheiding komt wil niet zeggen dat je zijn stappen goed moet vinden. Integendeel zelfs: je vindt zijn stappen niet goed, daarom wil je scheiden. Je accepteert geen Truus in jullie relatie, je wil niet dat hij werkloos wordt, je wil die sex niet, je wil die oplopende schulden niet etc. etc. Maar daarom ga je scheiden, dat is het juist. Scheiden betekent: dit is jouw leven, maar dat is niet meer mijn leven.

Eigenlijk wil je maar één ding: dat hij weer wordt zoals jij hem ooit gekend het. Als je blij kunt zijn met wat er was en accepteert dat dat niet terugkomt, dan ben je een stap verder. En gun je hem ook zijn nieuwe leven, zoals je dat ook voor jezelf gunt. Dan geef je hem een hand. En haar ook.

Overigens: hij zal zijn leven verder gaan leven, ook zonder jouw legitimatie. Hij gaat daar niet op wachten, zal zich daardoor niet laten leiden. Voor hem is dat van geen enkel belang.

Tsjor

En nu

Ook dat vind ik weer een vreemd artikel in jullie conceptplan. Bij mij stond er niets over in. gelukkig maar. Zo zie je hoe sommige regels alleen maar tot meer ellende leiden: hoe meer je wil regelen, des te groter de kans op problemen.
Ik neem aan dat er niet in beschreven stond hoe of waar die kennismaken zou moeten gebeuren en of een feestje daarvoor niet de aangewezen plek is.
Dit was je bedoeling: 'Ik had er geen enkele andere bedoeling mee dan dat de weg voor de kinderen om haar open tegemoet te treden daarmee makkelijker zou zijn.' Het resultaat is dat de kinderen hun vader nu al anderhalf jaar niet hebben gezien, inmiddels problemen met /rond hem opbouwen; en dat zij nog geen kennis hebben gemaakt met Truus.
Hoe kijk je nu terug op je goede bedoelingen en het resultaat? Wat zegt dat over de vervolgstap?
Mocht je al iets willen opschrijven in je conceptplan; maak dan een zin als: De wijze waarop kinderen kennis zullen maken met een eventueel nieuwe partner wordt bepaald door degene die de nieuwe partner heeft; de andere partij zal daarvoor geen belemmeringen opwerpen.
Slechte mediators richten ook veel schade aan hoor.

Tsjor

Sterker

In jouw hoofd gaat het overigens om iets sterkers dan 'kennismaken', namelijk om legitimatie.

Tsjor

Jaina

Jaina

08-10-2017 om 12:19

Nou

sommige reacties hebben wel hele hoge en heilige verwachtingen van een vrouw die aan alle kanten door haar partner is bedrogen, niet alleen seksueel maar ook emotioneel en financieel. Om dat vervolgens te verwachten dat deze vrouw aardig en neutraal reageert als de man met zijn maîtresse op een feestje komt is wel erg veel verwacht. En het is echt nog steeds zijn maîtresse want hij is nog gewoon getrouwd. Als hij zo graag op normale basis verder met haar had gewild dan had hij die scheiding heel wat eerder in moeten zetten.

Praktisch is het nu natuurlijk zaak om zo vlug mogelijk van hem af te komen met zo min mogelijk schade. Hij heeft al bewezen te kunnen liegen over de financiële kant. Dus vertrouw hem zeker niet daarin. Verifieer alles. Wat binnen een huwelijk ons geld is wordt tijdens het afsluiten van het huwelijk eigenlijk altijd mijn geld. Vertrouw geen mooie woorden van hem maar probeer het zo zakelijk mogelijk te benaderen. Zodat je er financieel met de minste schade uitkomt.

De emotionele kant van de zaak is natuurlijk heel anders en dat gaat echt nog wel even duren. Natuurlijk ben je woedend.

Dat de kinderen ook boos zijn is niet jouw schuld, al lijken sommigen dat hier te denken. Jouw kinderen zijn al wat ouder zviw en hebben dus ook echt wel een eigen mening over het gedrag van hun vader. Zelfs al zou jij je altijd lief en aardig en vergevingsgezind opstellen dan zijn je kinderen er alsnog gewoon bij en vormen ook hun mening op de basis van wat ze zien. En natuurlijk zijn ze ook boos dat hun vader hun leven zo overhoop schopt. Die woede en dat verdriet is echt niet jouw schuld. En daar moeten ze zelf met hun vader uit zien te komen.

moederziel

moederziel

08-10-2017 om 12:37 Topicstarter

Jaina

Pfoeh, je verwoordt precies hoe ik het zie! En dan krijg ik ook nog regelmatig terug dat ik wel erg geduldig en aardig blijf

@Tsjor: hoe kom je erbij dat de kinderen hun vader al 1,5 jaar niet hebben gezien? Welnee, er is gewoon een wekelijkse zorgregelingen waar ik me ook naar de kinderen toe consequent hard voor maak. Ook als er weerstand bij ze is.

Marina

Marina

08-10-2017 om 12:45

trauma/ betrayal bond en verder

Tekst is waarschijnlijk hier uit: https://www.bol.com/nl/p/the-betrayal-bond/1001004000738479/?suggestionType=typedsearch
Nou gaat dat (en de tekst hierboven) wel over een andere type betrayalbonds: namelijk die welke doorgaan met de relatie ondanks en zelfs dankzij de pijn.

Maar in die zin is het ook weer wel gelding voor jou Moederziel: jij gaat in zekere zin door met de relatie terwijl de ander al lang de telefoon aan de andere kant van de lijn heeft neergelegd. En het gaan niet aan te zeggen: 'oh wat dom moederziel doe dat niet, want je ziet toch dat je verder moet'. Dat is een psychologisch onafgestemde en simplistische reactie ook al is het 'waar'. Maar het is slechts een deel van de waarheid. Want waarschijnlijk ligt de diepte en lengte van jouw rouwproces in het feit dat traumatisch gebonden bent

Tja ik geloof dat pijn, en reactie op pijn en trauma en de mate waarin dat verwerkt kan worden, direct samenhangt de mate waarin dat refereert aan jeugdtrauma.

Dat maakt dat niemand voor een ander kan bepalen 'dat je maar even flink moet doorpakken want anders zwelg je in je pijn'.
Want je weet het totaal van het verhaal niet, je weet niet welke oude pijn wordt aangeraakt, waardoor Moederziel zo gewond is zoals ze nu is. Ja natuurlijk heeft dat te maken met verwachtingen die geschonden worden, hehe. Maar zeggen dat je je er zelf overheen moet zetten (omdat jij dat bijvoorbeeld wel kon omdat je niet met die oude pijn loopt) is contraproductief. Als dat jeugdtrauma, die oude pijn eenmaal is geactiveerd via die traumatische gebeurtenis kan je er alleen maar doorheen niet omheen.

Dat betekent dus Moederziel dat jij mag en moet rouwen. Maar in my humble opinion mag gaan kijken waar jij zo gewond bent geraakt en alle pijn los moet gaan koppelen van exMM en truus. Ga je dat doen, maak je het jouw pijn, dan ga je ook in jezelf op den duur een bron van troost en welzijn aanboren die je misschien wel meer gaat geven dan je ooit had verwacht.

Dat is mijn inziens wat je hebt te doen: hoe terecht ook niet meer hopen dat exMM normaal gaat doen maar jezelf genezen van die oude pijn. Natuurlijk it hurts like hell. Maar dan pak je je eigen kracht. Heel veel liefs en sterkte.

dus

'er is gewoon een wekelijkse zorgregelingen waar ik me ook naar de kinderen toe consequent hard voor maak.' Hebben de kinderen Truus dan al ontmoet?

Tsjor

Het gaat niet aardig zijn

Jaina: 'sommige reacties hebben wel hele hoge en heilige verwachtingen van een vrouw die aan alle kanten door haar partner is bedrogen, niet alleen seksueel maar ook emotioneel en financieel. Om dat vervolgens te verwachten dat deze vrouw aardig en neutraal reageert als de man met zijn maîtresse op een feestje komt is wel erg veel verwacht.'
Het gaat helemaal niet om aardig zijn. Het gaat om acceptatie van een vervelende situatie en de destructieve nutteloosheid van het verzet daartegen. Kennis maken is een hand geven, naam noemen, en niet meer dan dat. Het is geen legitimering.
Het is ook niet verstandig om een scheiding te gaan regelen op basis van wantrouwen, al hoef je niet te goed van vertrouwen te zijn. Maar een scheiding ingaan met het uitgangspunt dat de ander liegt en bedriegt kan desastreus zijn. Ja, je moet waakzaam zijn, je moet dingen vastleggen natuurlijk. Je mag alert zijn (ik heb zo ook wat dingen meegemaakt, waarvan ik dacht: hoe is dit mogelijk), maar het is geen afrekening voor iemands verkeerde daden.

Tsjor

Jaina

'Als hij zo graag op normale basis verder met haar had gewild dan had hij die scheiding heel wat eerder in moeten zetten.' Je vergeet dat Moederziel zelf de afhandeling 'on hold' heeft gezet, omdat ze alles eerst moest verwerken. Dat ze nu aangeeft dat ze het nog steeds niet verwerkt heeft en mogelijk nooit zal verwerken maakt mij wel angstig over wanneer die scheiding dan daadwerkelijk plaats zal vinden. Ik hoop echt dat deze maand alles rond komt en dat ze volgende maand aan een ander verhaal kan beginnen.

Tsjor

Marina

'Maar zeggen dat je je er zelf overheen moet zetten (omdat jij dat bijvoorbeeld wel kon omdat je niet met die oude pijn loopt) is contraproductief.' Dank je wel voor je psychische evaluatie van mij. Er zijn mensen die daar anders over denken. Maar goed, jij weet ook niet wat ik in mijn leven heb meegemaakt, dus het staat je vrij om zo'n oordeel te geven. Ik ben het wel met je eens, dat Moederziel niet alles aan elkaar moet knopen, omdat het een onontwarbare knoop is geworden.

Tsjor

Marina

Marina

08-10-2017 om 13:16

Tsjor

Oh het ging me niet per se over jou hoor. Maar wie de schoen past trekke hem aan En als je die schoen dan aantrekt: ook jij kan natuurlijk heel veel meegemaakt hebben en het was maar een voorbeeld. En jouw manier was jouw manier om er doorheen te gaan. Maar we kunnen het totaal niet overzien, jij kan meer hulpbronnen in het nu of in het verleden hebben gehad bijvoorbeeld. Of je bent gewoon sterker, dat kan ook. Niet iedereen is zo sterk en daar zijn altijd redenen voor. Niet iedereen kan wat jij zou kunnen of wat verstandig zou zijn.
Natuurlijk zou het optimaal zijn als TS alles praktisch door zou kunnen pakken. Maar ze blijft haken. De pijn is te groot. Dan kan je zeggen: dat is dom dan moet je niet doen, je moet door. Maar ze zit anders in elkaar dan jij (en ik).
En dan kun je formeel nog zo gelijk hebben: er zal ook een andere route aangeboord moeten worden.

moederziel

moederziel

08-10-2017 om 13:19 Topicstarter

Tsjor

Marina beschrijft helder wat voor mij grotendeels geldt. Ik heb geen oordeel over anderen of hun proces, kan alleen invoelen wat ik zelf voel. En ik ben daar hard mee aan het werk, dat ook. Ook met counseling. Ja, er is een ptss en ja, de eindjes zitten aan elkaar geknoopt. Dat is complex maar niet onmogelijk. Ik heb al aardig wat ontrafeld in de laatste 1,5 jaar.

#196: nee. We hebben het er weleens over gehad. Ik zei dat de kinderen dat best ingewikkeld zouden vinden, dus voorzichtigheid geboden om goed te starten, hij zei dat ze het maar hebben te accepteren. Daar kwamen we verder dus niet uit. Jongste zal niet zoveel moeite ermee hebben, oudste 3 zeggen tegen mij er tegenop te zien dat zij haar intrede doet. Er komt nog een extra bepaling in het osp dat de wensen en behoeften van de kinderen in het contact met een evt nieuwe partner leidend zijn. Zij vragen, wij draaien.
#197: scheiding regelen vanuit vertrouwen kan ik niet meer. Vertrouwen dat weg is kun je niet terugtoveren, helaas. Het zij zo.
#198: ja, op mijn verzoek ging het traject tijdelijk on hold. Maar nu ik verder wil, is exMM boos omdat hij geen haast wil maken. En ik wel.

Angela67

Angela67

08-10-2017 om 13:21

ouderschapsplan

waarom haal je niet al die 'vertrouwensbepalingen' eruit.
Het zijn jouw ideeen, niet die van hem.
Dat hij ja zegt heeft geen waarde.
gr Angela

moederziel

moederziel

08-10-2017 om 13:22 Topicstarter

Overigens

Ik heb de mediation ingezet, niet exMM. Hijg erft op geen enkel vlak tot nog toe initiatief genomen om zaken af te ronden. Hij begint bij voorkeur in het midden, ook nu

moederziel

moederziel

08-10-2017 om 13:23 Topicstarter

Waarde

Wat hij zegt heeft geen waarde. Daarom vastleggen in afdwingbare contracten waar het kan.

Angela67

Angela67

08-10-2017 om 13:27

afdwingbaar

"Er komt nog een extra bepaling in het osp dat de wensen en behoeften van de kinderen in het contact met een evt nieuwe partner leidend zijn. Zij vragen, wij draaien."

duh. denk je echt dat dit afdwingbaar is? als hij en jij dit niet uit je zelf doen hebben de kinderen er niets aan hoor, want met onwillige hazen enzo. Dus het is een schijnbaar afdwingbaar iets.

gr Angela

moederziel

moederziel

08-10-2017 om 13:36 Topicstarter

Duh nee...

Dat weet ik, uiteraard. Maar dat geldt voor het grootste deel van de niet-financiële afspraken. Ook hier weer: vertrouwen. En dat is zo onbetrouwbaar als wat

Angela67

Angela67

08-10-2017 om 13:41

mooi

dan ben je met een a4tje klaar en kan er getekend worden.
gr Angela

Afspraken

'Maar dat geldt voor het grootste deel van de niet-financiële afspraken. Ook hier weer: vertrouwen. En dat is zo onbetrouwbaar als wat''Er komt nog een extra bepaling in het osp dat de wensen en behoeften van de kinderen in het contact met een evt nieuwe partner leidend zijn.'
Oké, de behoeften van de kinderen zijn bepalend. De jongste heeft er geen probleem mee om Truus te ontmoeten. Mag de jongste Truus dan ook ontmoeten? Nee.
Het is te hopen dat je ex dit soort bepalingen niet serieus gaat nemen en jou gaat betichten van onbetrouwbaarheid.
Alle niet-duidelijke afspraken zijn niet afdwingbaar en die moet je dan ook niet maken: haal ze eruit! Ik hoop echt dat de mediator weet wat hij moet doen.

'Ik zei dat de kinderen dat best ingewikkeld zouden vinden, dus voorzichtigheid geboden om goed te starten, hij zei dat ze het maar hebben te accepteren. Daar kwamen we verder dus niet uit.' Nee, als hij niet meebuigt en jij buigt niet mee, dan kom je er niet uit. Er hoeft niet 'goed' (in jouw ogen goed) gestart te worden, het is niet meer jouw zorg, het is aan hem, niet aan jou.

Ik snap dat je aanstaande ex nu wat gaat traineren, omdat zijn financiële positie niet zo duidelijk is. Anticipeer daarop, bespreek het met hem, ga eventueel bij de berekeningen uit van een ww-utkering (die hij misschien niet eens krijgt), dus 70% van zijn huidige inkomen. De tijd dat hij 4000 euro per maand verdiende is voorbij. Jij had indertijd voor jezelf goede redenen om de zaak 'on hold' te zetten, nu heeft hij weer redenen. Maar alles bij elkaar levert het voor jullie beiden en de kinderen alleen maar schade op.

Tsjor

moederziel

moederziel

08-10-2017 om 14:36 Topicstarter

Tsjor hoe kom je daarbij?

Waarom zou jongste truus niet mogen ontmoeten? Dat is niet wat ik zeg, hoor. Of wat ik vind. Je wilt maar bewijzen dat ik de kinderen bij hun vader weghou, ofzo. Ik zou het moeilijk vinden, en ik zou gezien de vele gebeurtenissen in en rond het gezin liefst zoiets gezamenlijk in goede banen leiden. Dat wel. En dat is wel mede aan mij, omdat we dat zo hebben besproken en afgesproken. Andersom ook. We hebben daar geen onenigheid over gehad aan de onderhandelingstafel, integendeel, waren het roerend eens.

ExMM traineert mogelijk vanwege zijn financiële onzekerheid. Maar hij zegt niets en dus blijft het gissen. Ik heb geen idee waar hij straks zijn brood mee verdient, ook dat deelt hij niet (meer).

moederziel

moederziel

08-10-2017 om 14:41 Topicstarter

Starten

‘Er hoeft niet 'goed' (in jouw ogen goed) gestart te worden, het is niet meer jouw zorg, het is aan hem, niet aan jou.’

Ook hier een vreemde kijk op de zaak, hoor Tsjor. In mijn ogen goed? Voor de kinderen plezierig(er), dat is belangrijker lijkt me. Maar dat was een half jaar geleden en dat station is inmiddels gepasseerd. Er is nu al een dusdanige valse start ontstaan dat 2 van de 4 op voorhand al niets meer met truus te maken willen hebben.
Dat vind ik oprecht een gemiste kans. Want ook al vind ik van truus wat ik er van vind, de kinderen hadden daar heel anders in kunnen starten. Maar ook dat lag op het bordje van man en die deed/doet daar niets mee.

Moederziel

Ik wil je weer stopzetten.

Hoe zou het zijn als jij stopt met vechten? Als je je niet meer richt op knokken maar op aanvaarden?

Op elke reactie in dit draadje heb jij een reactie. Altijd weet je binnen no time of het goed is of niet, wat er gezegd wordt. Of het raak is of niet. Of het klopt of niet. Je reageert op inhoudsniveau, negen van de tien keer. Weerleggen of het er mee eens zijn. Je verhouden of niet. En dan een inhoudelijke reactie twrug.

Terwijl alles wat er gezegd wordt ook nog een andere laag kent. Andere lagen zelfs. De laag van de relatie en de laag van het bestaan. En op die laag lijken veel mensen hier naar je te roepen. Gaan mensen in op voortdurende pijn en kwetsing en willen ze graag dat die voor jou stopt.

Hoe stil kun jij worden? En hoe stil kun je naar exMM worden? Hij roept een hoop op inhoudsniveau. En jij reageert daar ip, meestal teleurgesteld en gekwetst want zijn woorden deugen niet, kloppen niet met zijn handelen.

Kun je zó stil worden dat je hoort wat hij roept op relatieniveau? Ik wil niet meer bij jou zijn, in ons gezin. Kun je horen wat hij roept op bestaansniveau? Ik zeg onze basis van vertrouwen en liefde op, zonder jouw instemming en goedkeuring.

Als jij zo stil wordt en zo kan luisteren zijn er maar een paar heel heldere boodschappen. Die intens pijnlijk en verdrietig zijn en waarover je woordenloos kan, zal en moet rouwen.

Jij werp een berg woorden terug. Bouwt op inhoudsniveau steeds verder aan verklaringen, verongelijktheden.

Wat hoor je als je stil wordt, de berg woorden (ook die van hem) wegfiltert en luistert op realie- en bestaansniveau? Afwijzing. Het ergste is al lang gebeurd. Maak je los van degene die slechts deze kernboodschappen aan je heeft. Al het andere is ballast en de meeste nog van hem.

Loop weg van de bergen woorden en kijk aan wat is. Zonder begrip. In stilte. Dat gun ik je zo.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.