Check onze 10 slimme tips om geld te besparen op je volgende gezinsvakantie
Relaties Relaties

Relaties

Hel, deel 5 - het houdt ook niet op


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Kaori

Kaori

08-10-2017 om 16:27

ja, en laat het daar liggen

laat het dan ook op zijn bordje liggen, dat soort dingen van contacten en kennismaken etc kun je niet in een contract vastleggen want het is toch niet afdwingbaar.

Financien zijn afdwingbaar, LBIO etc, omgangsregelingen worden al heel wat lastiger en afspraken over kennismaken en het volgen van wensen en behoeften van de kinderen al helemaal niet.

Want wat een kind wil, kan wel eens heel anders zijn dan wat een kind nodig heeft. Het kind wordt volwassen en gaat zijn/haar eigen weg. Dit soort bepalingen in een convenant hebben als eerste hun waarde verloren.

Regel de financien en een basale omgangsregeling en dan is het klaar met regeren over het graf van je huwelijk.
De rest van verwerking moet helemaal uit jou komen zonder dat je ex daar bij betrokken is. Begrijpen ga je hem nooit. Is ook niet nodig voor je na-huwelijk, als hij en jij je maar aan de belangrijke afspraken houdt: op tijd betalen en ophalen.

moederziel

moederziel

08-10-2017 om 16:38 Topicstarter

RoosjeRaas

Mooi hoe je het omschrijft.
‘Wat hoor je als je stil wordt, de berg woorden (ook die van hem) wegfiltert en luistert op relatie- en bestaansniveau? Afwijzing.’

Ja, ik hoor dat. En ik voel dat. En ik kan dat aanvaarden. Weet je wat ik het allermoeilijkste vind? De woede van hem die ermee gepaard gaat. Naar mij, maar ook naar de kinderen. Die woede roept bij mij op een diepere laag heel veel verzet op. Omdat het onterecht is, vergelijkbaar is met de agressie die ik als kind over me heen kreeg. Daar zijn de losse eindjes die elkaar raken en het kost heel veel moeite om dat te laten voor wat het is. Die wond schreeuwt om genezing. Om erkenning. Zie mij dan eindelijk.

Phryne Fisher

Phryne Fisher

08-10-2017 om 16:44

Komt niet

Die erkenning komt er niet, niet van hem in ieder geval. Net als excuses voor wat je is aangedaan. Daar heb ik ook op gewacht, jarenlang zelfs. Oh, en karma bestaat ook niet want mijn ex heeft het nog steeds makkelijk met iedereen die voor hem zorgt

Angela67

Angela67

08-10-2017 om 16:46

is het woede

Vraag 1: is het woede? is het wel op jou gericht of op de kinderen?
Vraag 2: als het woede is waarom is het dan onterecht? mag hij niet boos op jou zijn?
vraag 3: waarom doe je er dan zo lang over om hem uit je leven te bannen?

gr Angela

moederziel

moederziel

08-10-2017 om 16:46 Topicstarter

En ook

(Ja sorry, in het reageren orden ik ook mijn gedachten en al schrijvend denk ik....)

En ook.... ik kan de afwijzing volgen en vanuit de situatie begrijpen, maar de woede niet. Die grote woede was er in de relatie ook, in de laatste 2 jaar. Toen bij het uit elkaar gaan, toen een tijdje weg en nu opeens weer in volle hevigheid. Ik kan het niet plaatsen. What happened?

Angela67

Angela67

08-10-2017 om 16:47

hij wil

gewoon dat jij die scheiding even erdoor jaagt. hij is er te beroerd voor want hij kan gewoon doen wat hij wil en af en toe ja en amen roepen. en dan weer boos doen.
dus jouw belang is anders dan zijn belang.
gr Angela

moederziel

moederziel

08-10-2017 om 16:50 Topicstarter

Recreatie=de relatie

Vraag 1: is het woede? is het wel op jou gericht of op de kinderen? > ja, het is onredelijke woede, soms alleen irritatie, soms echte ziedende woede. En heel duidelijk op mij gericht en op 2 van de kinderen (de meest kritische).
Vraag 2: als het woede is waarom is het dan onterecht? mag hij niet boos op jou zijn? > waarom zou hij nog boos op mij zijn? Hij is toch van me af, dat wou hij toch?
vraag 3: waarom doe je er dan zo lang over om hem uit je leven te bannen? -> omdat die boosheid ook het lijntje juist in leven houdt. Negatief en naar, maar nog steeds aandacht.

Moederziel

Jouw situatie en vooral jouw ex zijn zo vergelijkbaar met die van mij toen, en de ex nu nog. Daar zitten je woorden nu weer. Daar wil ik je zo graag stop zetten. Sta elke dag drie minuten langer stil bij de afwijzing zonder meteen de woorden, what happened, het is woede, enzovoort enzovoort. Je hoeft het nog niet te voelen of geloven, ga het gewoon doen. Hoe zou het voor je zijn om na mijn bericht aan jou zonet gewoon "ja" te zeggen. Dan stil te zijn?

Stop met de woorden.

Laat jouw handelen nu leidend voor je zijn. Stop met de woorden en breek met veel zelfrespect de huwelijksbanden. Breng jezelf op het droge. Dat is weet ik nu je enige opdracht. Laat je niet telkens die zee in sleuren, die brei van woorden. Zelfs niet om te duiden waar je trauma zit. Werp jezelf op het droge en droog op. Heel. Stop.

moederziel

moederziel

08-10-2017 om 17:01 Topicstarter

Lief

RoosjeRaas... ik moet huilen

Marina

Marina

08-10-2017 om 17:04

RoosjeRaas

mooi

Dat snap ik

Het is ook vreselijk. Huil maar.

Lente

Lente

08-10-2017 om 17:26

Je hebt de oplossing zelf al gegeven, veel reacties geleden

"Tegelijk breek ik mijn hoofd over hoe ik het beste afstand kan nemen. Het liefst zou ik alle contact verbreken, op de informatie-uitwisseling over de kinderen na. Zelfbescherming."

Doe dat! Verbreek het contact. Communiceer via je advocaat. Beperk de informatie-uitwisseling tot het minimum, het ECHTE minimum. Niet wat jij passend vindt of goed vindt voor de kinderen.
Stop met over je ex te praten met anderen. Stop met denken over hem. Stop met hem. Ban hem uit je hoofd. Reageer niet op zijn berichten, stuur hem geen berichten. Als hij blijft aandringen, verwijs je naar je advocaat.
Dat is heel moeilijk maar zo kun je het snelst rust krijgen.

Kind van

Kind van

08-10-2017 om 18:48

Eigen ervaring

Ik ben kind van gescheiden ouders. Ik herken ongelofelijk veel van jou in mijn moeder. Mijn vader kreeg een nieuwe vriendin. Mijn moeder was ‘onschuldig’ en mijn vader was de kwaaie pier. Bijna twee jaar duurde de pijn van mn moeder en de woede naar mijn vader en zijn Truus.

Ook mijn vader was onbetrouwbaar. Als kind kon ik niet anders dan voor mn moeder kiezen. Want zij had zo’n verdriet en hij was de schuldige, maakte alles kapot en was onbetrouwbaar. Ook al zei mijn moeder: je mag altijd naar hem toe, hij is je vader etc. Dat is alleen maar praat. Want het gedrag van mn moeder was anders: verdriet, depressie etc. Dus ik koos voor mijn moeder.
Afschuwelijk. Want er zit ook manipulatie in, ook al is het niet expres. Emotionele chantage, onbewust.

De band met mijn vader is jaren niet warm geweest. En hij is nog steeds samen met zijn Truus, al 30 jaar. En pas sinds kort durf ik blij voor hem te zijn. Want het schuldgevoel naar mn moeder is ongekend. Want ja, zij is in de steek gelaten.

Ook mn vader heeft zich enorm schuldig gevoeld, probeerde het toch gemakkelijker te maken voor mn moeder. Dat hielp niet, integendeel. Het sleepte zich voort. Mijn moeder weigerde de emotionele band te verbreken. En ja, mijn vader hield zich ook niet aan afspraken, vergat me op te halen ed.

Twee ouders, allebei met eigen fouten in de scheiding. Van mn moeder kreeg ik mijn schuldgevoel, het moeten kiezen tussen twee ouders, loyaliteitsconflict en het idee te moeten zorgen voor haar en van mijn vader het gevoel van onveiligheid. Van beiden kreeg ik het gevoel dat ik er niet zo toe deed.

Eenzaamheid

Moederziel, het is pijnlijk en een tergend gevoel van eenzaamheid wanneer je ex met een ander wel genieten van geluk en liefde maar dit bij jou ontbreekt. Toch had je een tijd geleden een leuke man ontmoet. Als ik het goed heb, staat die relatie op een laag pitje. Maar wees eerlijk, als hij wel net zo veel voor jou was gaan betekenen als truus voor je ex, dan was je mogelijk met frits naar het feest gegaan zonder je aan je ex te ergeren.
Is het zodoende terecht om boos op hem te zijn, lwanneer je niet boos geweest zou zijn als jij niet alleen en eenzaam door het leven gaat.
Dit is dus geen acceptatie van truus-probleem maar een moeite met de eenzaamheid-probleem. Je wilt niet dat je ex gelukkig is want daar ben je zelf nog niet echt in geslaagd.

Het is moeilijk overzicht van je emoties te bereiken als ze een opstapeling van emoties worden. Richt je op één frustratie tegelijk. Probeer niet teveel erbij te halen als je pijnlijke zaken moet plaatsen.

Even van het hart: Ik herinner mij wel dat ex er een handje van had de kinderen te negeren of 's ochtends voor schooltijd thuis te brengen omdat hij geen brood in huis had. De houding van kinderen naar hun vader is matig omdat hij verzaakte. Dus niet zo zeer omdat Moederziel hen opstookte.

moederziel

moederziel

08-10-2017 om 20:44 Topicstarter

eenzaamheid en opstoken

Ik vind jullie reacties erg waardevol, allemaal. Ik lees, raak geëmotioneerd, probeer de achtbaan rustiger te laten rijden en mijn gedachten weer tot rust te krijgen. Best een drukke zondag.

@Kind van: ik herken je verhaal. Ook ik ben 'kind van'. Ik weet ook niet of ik het juiste doe, en het is ook nog eens voor ieder van mijn kinderen anders. Ik probeer zonder oordeel te luisteren naar wat ze er wel (maar vaak ook niet) over willen zeggen. Ik hoor vooral dat ze 'oude papa' missen. Daarin vinden ze bij mij bevestiging, want die mis ik ook Ik aarzel soms om dat te bevestigen, maar zie ook dat het uitblijven van de bevestiging ze gevoeliger maakt om de gedragsverandering op zichzelf te betrekken. Daarin is het dus schipperen: ja, papa is veranderd, en ja, dat gebeurt soms maar daar kun jij niets aan doen. Wat onder aan de streep blijft, is het enorme gemis van zijn aanwezigheid als vader en vriend voor hen. Het contrast is gewoon heel groot. Ik kan concluderen dat ik het verleden achter me moet laten, maar ik kan mijn kinderen dat niet meegeven over hun vader.

@Flanagan: ik voel me gelukkig niet eenzaam of ongeliefd en ben ook niet afgunstig van de relatie die exMM heeft. Ik zou willen dat hij er van opbloeide en vol energie en overtuiging een nieuw leven inzette. Zonder cynisme. Dan is het nog ergens goed voor, allemaal, en ik wens hem een goed leven toe. Maar ik zie het niet. Ik zie een man on the road to nowhere, die onderweg emotioneel en financieel grote brokken maakt.

No contact. Dat is een hele goede. Stop met hem.

Verkeerd overgekomen

Sorry moederziel, toen ik mijn laatste post net opnieuw las, vond ik mijn post wat beschuldigend over komen. Niet zo bedoeld.
Ik vroeg mij af of de eenzaamheid soms de aanleiding was voor je reactie. Als uitleg. Als ik het goed heb, woon je in een niet al te groot dorp. Zolang hij niet verhuist, is de kans aanwezig dat je hen tegen komt. Dan helpt het voor jezelf te begrijpen waar je reactie vandaan komt, om zo de emotie te kunnen beheersen.

Ook de laatste regel klopte niet. Moest zijn: ' Dus niet zo zeer dat mederziel ze opstookt. ' dus juist een tegengeluid van de emotional abuse die in sommige post ter sprake kwam.

---
Ga alsjeblieft niet huilen. Het verandert niets en je krijgt er alleen maar dikke ogen van. Van huilen kan je jezelf ook zo onzeker en zwak voelen.

moederziel

moederziel

08-10-2017 om 22:42 Topicstarter

Nee joh

Geen sorry hoor! Ik voelde het niet als een beschuldiging

Ik woon overigens in een niet al te grote stad. Je komt elkaar uiteindelijk altijd wel ergens tegen, ach ja. Dat wist ik van tevoren. Maar op straat kan ik me omdraaien of groeten en doorlopen. Op een besloten feestje wordt dat lastig.

Moederziel

Heb je vandaag überhaupt iets anders gedaan dan wederom het verhaal analyseren? En hier eindeloos posten? Het moet een keer afgelopen zijn, echt! Hopa, slikken, doorgaan en ophouden met elke actie van je ex-man te bestuderen en wegen en... dit is echt monomaan hoor.
Ik blijf met verbazing de hoeveelheid draadjes en postings aanschouwen.
En ik ben ook zeer verbaasd over de hoeveelheid reacties die nog komen. Het zou eigenlijk goed voor je zijn als niemand meer zou reageren.
Ga naar buiten, wees sterk en klaar!!!
Sini

Tops

Tops

09-10-2017 om 09:20

doe ff normaal

De pot verwijt de ketel?

Als iemand wil reageren dan reageert die. De stroom gisteren werd eerder veroorzaakt door mensen die de geschiedenis niet/niet volledig hadden gevolgd en vervolgens niet konden stoppen met typen. Mag hoor, maar dan moet je die maar aanspreken. En in de spiegel kijken. Dat gekat hier ook altijd.

Je hebt gelijk

Ik denk dat je gelijk hebt Sinilind.
Maar er zijn ook mensen die moederziel juist aanmoedigen in haar slachtofferschap en in de manier waarmee ze haar kinderen meesleept.
Dit draadje is de eerste waarin ze vooral wat tegenwicht krijgt.
Maar ze luistert niet.
Ze wil het niet horen.

Arme kinderen.

Onzin

Tops, wat moederziel vertelt is genoeg om op te reageren.
Er is geen enkel verhaal denkbaar achter wat zij vertelt, dat legitimeert wat ze doet.

Ik citeer "Ik probeer zonder oordeel te luisteren naar wat ze er wel (maar vaak ook niet) over willen zeggen. Ik hoor vooral dat ze 'oude papa' missen. Daarin vinden ze bij mij bevestiging, want die mis ik ook Ik aarzel soms om dat te bevestigen, maar zie ook dat het uitblijven van de bevestiging ze gevoeliger maakt om de gedragsverandering op zichzelf te betrekken. Daarin is het dus schipperen: ja, papa is veranderd, en ja, dat gebeurt soms maar daar kun jij niets aan doen. Wat onder aan de streep blijft, is het enorme gemis van zijn aanwezigheid als vader en vriend voor hen."

Kind van heeft dit proces ondergaan en beschreven als noodkreet in de hoop dat moederziel zich over haar eigen zieligheid heen kan zetten en kan stoppen met het projecteren van haar interpretaties op haar kinderen.
Maar ze ziet het niet. Dus voert ze bovenstaande tekst als verdediging aan.
Praten helpt dus kennelijk niet. Misschien moet iemand de brandweer bellen of de generale staf.

Kind van

Kind van

09-10-2017 om 09:30

Beschadigd

Moederziel, ik hoop dat je in mijn bericht ook leest dat de kinderen beschadigd raken, niet alleen door de acties van je bijna-ex, maar ook door de jouwe.
De woede en het verdriet en de manipulatie van mijn moeder was twee jaar enorm groot, en daarna nog stevig aanwezig. Als kind kun je niet ontsnappen, met alle gevolgen. Als ouder kun je wél kiezen.

Je ei kwijt willen

Ik snap de boodschap van Kind van wel maar dan gaan we wel voorbij aan het feit dat Moederziel in het begin haar man hielp met het in orde maken van de woning waarin hij trok om zo ook de kinderen te kunnen ontvangen en bij hem konden overnachten om zo de band tussen vader en de kinderen te herstellen. Ze heeft toendertijd hier ook haar zorgen geuit vanwege de trage start van vader om de woning geschitkt te maken. Maar Moederziel heeft van begin af aan gestreeft naar een contact, waarin de kinderen niet tegen de vader werd opgezet. Dat is denk ik het veschil met het relaas van Kind van. Kind van mocht wel van haar moeder naar haar vader maar gaf haar ook dat gevoel van ongenoegen mee. De kinderen van Moederziel gingen naar hun vader omdat Moederziel dat contact ook belangrijk vond.

En als de kinderen bij haar hun ongenoegen uitten over de betrokkenheid van vader, heeft ze hem niet afgekraakt. Dat schreef ze hem een appje om te achterhalen wat had plaatsgevonden; het verhaal van twee kanten horen. Ik vind het onterecht dat Moederziel nu wordt neergezet als een manipulerende moeder, omdat ik gezien heb hoe echt manipulerende moeders te werk kunnen gaan. Alsof ze voorvallen gebruikt om de kinderen op te zetten door hun vader zwart af te schilderen. Dat heb ik nergens gelezen.

Moederziel deelt haar zorgen op dit forum. Het mooie van een forum is dat je je zorgen wel van je af kan schrijven en van de reacties iets kan opsteken ipv je gevoel op de kinderen projecteert. Maar dat betekent niet dat ze die zorgen op gelijke wijze ook met haar kinderen deelt. Dus waar geeft ze aan dat ze op haar kinderen in praat?
-----
De kinderen hebben hier iemand nodig waar ze hun emoties mee kunnen delen. Als Moederziel niet hun klaagmuur kan zijn, bij wie kunnen de kinderen dan hun boosheid kwijt?

Jaina

Jaina

09-10-2017 om 10:49

Leeftijd

De leeftijd van de kinderen is ook dusdanig dat je echt niet je eigen emoties voor ze kan verbergen. Bovendien zijn ze oud genoeg om zelf een mening te hebben over het gebeuren. Toen de vader van mijn oudste kinderen en ik lang geleden uit elkaar gingen waren mijn kinderen nog peuters. Ja, dan kan je wel een glimlach opzetten en opgewekt tegen ze praten. En als ze in bed liggen je eigen emoties vrij laten lopen. Maar met tieners werkt dat toch heel anders.
Zullen de kinderen lijden onder de situatie? Ja, ongetwijfeld. Het is een rot situatie. Scheiden = lijden. Zeker voor de kinderen. Dat kan je nooit helemaal voorkomen. Zeker niet als er allerlei complexe zaken meespeelden.
Toen mijn eigen ouders uit elkaar gingen had ik ook prima door hoe ze beiden over elkaar dachten en over zaken. Terwijl ze dat zelden rechtstreeks met mij besproken. Maar ik was ook een jonge tiener dus ik had vrij veel gewoon door. En ik had door ook zo mijn mening over.
Je kan de kinderen er niet helemaal onbeschadigd uit krijgen en het is ook onzin om te doen alsof de kinderen geen partij zijn in de scheiding met hun verdriet, boosheid en teleurstellingen. Bij hele kleine kinderen kan je alles wel buiten hun om houden en regelen maar bij oudere kinderen lukt dat niet meer.

moederziel

moederziel

09-10-2017 om 11:00 Topicstarter

Miriam

Ik weet niet goed hoe ik moet reageren op je berichten, die ik voel als beschuldigend en 'blaming the victim' (ook al voelt dit victim zich geen victim . Ik kan je duidelijk niet overtuigen van mijn integriteit.

Veel mensen kunnen zich niet voorstellen hoe klem je kunt zitten tussen een ex-partner op drift en de verbijsterende kinderen die achterblijven, terwijl je zelf niet begrijpt wat er gebeurt maar wel staande moet blijven en in noodgang alles onder je handen ziet afbrokkelen. Hoe je de fase van 'goed overleg' en redelijkheid ongewild voorbij kunt zijn en je alleen nog maar kunt redden wat er te redden is.

Ik prijs me tegelijkertijd gelukkig met heel veel hulp, ook hier, van mensen die niet oordelen, die mijn kinderen en mij de ondersteuning kunnen bieden die we nodig hebben.
Ik doe wat ik kan, maar ik kan niet ongedaan maken wat niet in mijn macht ligt. Ik ben de eerste die dit drama en de gevolgen ervan voor de kinderen had willen voorkomen. Je weet niet half hoe ik in het begin heb geredderd om dit exploderen maar te voorkomen. Ik heb dezelfde ervaringen opgedaan als kind, btdt. Ik kan alleen maar zo zuiver en eerlijk mogelijk zijn, en zoek daarin ook de ondersteuning van objectieve derden die het belang van de kinderen dienen. Maar ik ben niet het hele verhaal en kan alleen op mijn eigen aandeel handelen.

Wil je mij graag als slachtoffer blijven zien? Be my guest.

Kind van

Kind van

09-10-2017 om 11:06

Stimuleren

Flanagen, je zit ernaast. Ook mijn moeder stimuleerde mijn broer en mij maar mijn vader te gaan, heeft hem niet zwart gemaakt en herinnerde mijn vader om ook een slaapkamer voor ons in orde te maken in zijn nieuwe huis. Er is echter ook nog een onbewuste boodschap. En die weegt minstens zo zwaar als de ‘praat’. En die komt heel goed binnen bij kinderen. Want waar komt het gevoel vandaan dat ik moest kiezen, vóór mijn moeder en tegen mijn vader? Door de impliciete boodschappen van mijn moeder, niet haar woorden. De impliciete boodschap: ‘Jouw vader is een klootzak, hij is onbetrouwbaar, kijk maar hij doet niks voor je, ondanks dat ík er alles aan doe, aan mij ligt het niet, het ligt aan hem.’ Etc.

Ik vind het wel degelijk manipulatie, ook al komt het voort uit onmacht, verdriet. En Moederziel wil dat niet, maar doet het wel, in mijn ogen. Want exman van Moederziel is hier de kwaaie. De kinderen van Moederziel zijn alleen maar boos zijn op hun vader, en niet op hun moeder. Hoe komt dat?

De acties van exman Moederziel komen ook voort uit onmacht, onkunde. Maar die worden niet mild bekeken. In welke positie zet je je kinderen dan?

Flanagan

'Maar Moederziel heeft van begin af aan gestreeft naar een contact, waarin de kinderen niet tegen de vader werd opgezet.' Feit is wel dat de kinderen tot nu toe geen kontakt hebben gehad met Truus, terwijl Truus toch al enige tijd in het leven van exMM is.

Maar dan zijn er voorwaarden, ook 'nobele', zoals je zelf schrijft: '...maar dan gaan we wel voorbij aan het feit dat Moederziel in het begin haar man hielp met het in orde maken van de woning waarin hij trok om zo ook de kinderen te kunnen ontvangen en bij hem konden overnachten om zo de band tussen vader en de kinderen te herstellen. Ze heeft toendertijd hier ook haar zorgen geuit vanwege de trage start van vader om de woning geschikt te maken.' De bepaling of iets geschikt is is niet meer aan haar.

Of zoals ze zelf schrijft: ''Waarom zou jongste truus niet mogen ontmoeten? Dat is niet wat ik zeg, hoor. Of wat ik vind. Je wilt maar bewijzen dat ik de kinderen bij hun vader weghou, ofzo. Ik zou het moeilijk vinden, en ik zou gezien de vele gebeurtenissen in en rond het gezin liefst zoiets gezamenlijk in goede banen leiden. Dat wel. En dat is wel mede aan mij, omdat we dat zo hebben besproken en afgesproken. Andersom ook. We hebben daar geen onenigheid over gehad aan de onderhandelingstafel, integendeel, waren het roerend eens.' Wat dan 'goede banen' zijn en wie daarover gaat, dat blijft ongewis. In elk geval weten dat Moederziel eerst zelf kontakt met Truus wilde, voordat de kinderen kontakt met haar zouden krijgen; en dat dat kontakt met Truus niet op de manier waarop zij dat wilde tot stand kwam . En dus ligt het stil.

Maar wat ik vooral wilde aangeven is, dat je bij 'zachte', niet hard te maken afspraken in het convenant wel kunt denken dat je je ex daarmee in het gareel krijgt, maar dat die afspraken zich ook tegen jou kunnen keren: de behoeften van de kinderen voorop stellen bij kontakt met wederzijdse ouders klinkt heel aardig en lijkt een mooi instrument om iemand in het gareel te houden en een goede rechtvaardigingsgrond om gedrag van je ex wel of niet te kunnen goedkeuren, maar als ik het dan vertaal naar: 'de jongste wil Truus wel zien', dan wordt het lastig en dan raakt Moederziel gepikeerd. Ze luistert wel naar de behoeftes van de oudste, en ze kan het allemaal ook nog rechtvaardigen door te zeggen dat de kinderen gelijk behandeld moeten worden; waarmee het kind dat niet wil de voorrang krijgt.

Samengevat: maak geen onduidelijke afspraken waarmee je het leven van de ander op enigerlei wijze denkt te kunnen bepalen; als je gescheiden bent moet je je niet gedragen alsof je nog getrouwd bent; na een scheiding heb je geen invloed op de wijze waarop de ander zijn of haar ouderschap meent te moeten uitvoeren etc. etc. etc.

Wel kun je je kinderen zo goed mogelijk begeleiden bij het omgaan met alle emoties, teleurstellingen of verrassende geluksmomenten, alle twijfel en aarzelingen, tegenvallers etc. die de nieuwe situatie met zich meebrengen.

Tsjor

moederziel

moederziel

09-10-2017 om 11:13 Topicstarter

Klaagmuur

De vele berichten hier helpen mij om te ordenen. Als dat voor sommige te veel is, zet uit die computer Ik ben erg blij met de micro-gesprekjes hier die me helpen om helderheid te krijgen over de weg die ik het beste kan gaan.

Moeilijk vind ik de conclusie van sommigen dat ik mijn kinderen manipuleer. Dat zie ik niet.
Ik deel met mijn kinderen alleen de emoties die tussen hen en mij passeren. Zij geven zelf ook heel goed aan wat ze daarin wel en niet willen. Met jongste (8) deel ik weer hele andere dingen, daarmee zoek ik vooral naar vaste rituelen om veiligheid en geborgenheid te scheppen.

Ik moedig de kinderen aan in hun contact met vader, tot het punt waarop ze zelf aangeven dat niet te willen - maar ook daar voorbij. Een van de pubers wil absoluut niet meer naar hem toe. Met dit kind bespreek ik welke andere manieren er zijn om toch contact te houden, wat er wél zou kunnen. Gaat voor kind niet van harte, maar ik vind het van belang dat het contact er is en blijft. Andere puber heeft een diepe crisis meegemaakt eerder dit jaar, en is heel goed vorm aan het geven aan wat het kind zelf wil en wenst. Daar moedig ik in aan, ondersteun en geef geborgenheid. Ik probeer een ouder voor ze te zijn waarop ze kunnen leunen en dat lukt best aardig. Ik ben op mijn beurt ontzettend trots op hun zelfstandigheid, maar ook hun vermogen om hun grenzen aan te geven, naar vader maar ook naar mij. Dat kunnen ze vaak beter dan ik ooit kon. Dat is kracht. Mooi.

moederziel

moederziel

09-10-2017 om 11:17 Topicstarter

Mildheid

'De acties van exman Moederziel komen ook voort uit onmacht, onkunde. Maar die worden niet mild bekeken.'

Lees mijn eerdere draadjes. Ik voel zeer zeker mededogen en mildheid. Zo ver dat velen hier (en buiten dit forum) me voor gek verklaren.
Ik geloof oprecht dat mensen keuzes kunnen maken die voor hen noodzakelijk zijn, maar voor anderen schadelijk. Daar is geen schuld in. Maar de 'anderen' moeten wel met die schade dealen en dat lukt niet door te ontkennen dat het er is, of het toe te dekken met de mantel der liefde (wat ik overigens wel heel erg lang heb gedaan - tot ergernis en protest van mijn oudste kinderen).

moederziel

moederziel

09-10-2017 om 11:22 Topicstarter

Tsjor

'Feit is wel dat de kinderen tot nu toe geen kontakt hebben gehad met Truus, terwijl Truus toch al enige tijd in het leven van exMM is.'

Waarom denk jij toch dat ik daar invloed op heb? Als exMM dat contact wil maken, kan hij dat op ieder moment doen. Ik heb mijn eerdere aanbod gedaan om de drempel voor de kinderen te verlagen; ze zien enorm tegen het moment van kennismaken op en hoe langer het duurt, hoe moeilijker het wordt en hoe groter de afstand. Maar het is verder aan hem, niet aan mij.

'Ze luistert wel naar de behoeftes van de oudste, en ze kan het allemaal ook nog rechtvaardigen door te zeggen dat de kinderen gelijk behandeld moeten worden; waarmee het kind dat niet wil de voorrang krijgt.'

Onzin, Tsjor. De oudste is niet het kind dat niet wil. En al mijn kinderen krijgen voorrang. Alle 4

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.