Het zal toch niet......

Brrr

Of ze nou wel of niet het bed hebben gedeeld, ik kan me voorstellen dat je niet blij bent met de innigheid van dit contact. Aangezien he enit oevr zijn beldgedrag kunt/wilt beginnen weet ik ook even niet wat je kunt doen. Maar ... ik zou het zeker niet wegwuiven.

Klinkt niet goed.

Dat ben ik helemaal met je eens. Ik denk dat je terecht argwanenend bent, en dat je best 'recht' hebt op enige uitleg van je man. Lullig alleen dat hij in de ontkenningsmodus schiet op een manier die op jou niet echt geloofwaardig overkomt.

Ik geloof dat ik NOG een keer zou praten. Dat ik hem eerlijk op zou biechten dat je in zijn telefoon hebt geneusd. Dat je bang bent dat er ergens iets op een hellend vlak gebeurt. Ik zou het er allemaal uitgooien geloof ik.

Op een of andere manier klink je mij niet echt in de oren als een type dat altijd paranoia is over wat je man in den vreemde uitspookt, dus er is klaarblijkelijk echt iets aan de hand dat in jouw ogen niet klopt. En ik vind dat je dan best van je man mag verwachten dat hij je geruststelt. Dat hij kan zorgen dat je het snapt & vertrouwt. En als dat niet kan, dat hij je de waarheid vertelt.

Maar de signalen zijn niet al te OK. Samen op congres, ontoegankelijke telefoon, tig telefoontjes per dag. Nee. Het zou me niks verbazen als er iets broeit.

Ik zou het niet loslaten....

Sterkte!!

Ingrid

Ingrid

Toevallig las ik gisteren een stukje in de Telegraaf geloof ik) over jaloezie. Dat jaloezie een teken is van onzekerheid. Misschien moet ik daar even mee aan de slag.

Misschien heeft hij zelf nog niet eens door dat er iets gaande is, vindt hij het alleen maar erg gezellig. Maar met de voorgangster van de bewuste collega had hij helemaal niet zo'n band.
Hij geeft zelf aan dat hij heel goed aanvoelt waar de grens ligt en dat ik me nergens zorgen over hoef te maken. Maar mijn onderbuikgevoel blijft aangeven dat dit niet in orde is.

Maar als ik het niet loslaat blijf ook die akelige achterdocht aan me knagen. En dat is helemaal een rotgevoel.
En die tig telefoontjes per dag kunnen natuurlijk gewoon over werk gaan. Maar hierarchisch gezien hebben ze niet direct met elkaar te maken dus waar zou dat dan over gaan, vraag ik me af. Wij bellen misschien 2, hooguit 3 keer per dag als er echt iets te vertellen valt of als er iets geregeld moet worden ofzo.

Stel dat mijn intuitie klopt, stel... dan begrijp ik er helemaal niets van. Hij is altijd degene die het hardst roept dat we oud met elkaar gaan worden en het stoort hem zelfs dat ik daar iets minder stellig in ben (zo van: zeg nooit nooit).

Shame,

heb je het draadje van Cocktail gevolgd?! Van hierboven? met haar 'maatje' waar haar man op een gegeven moment niet meer zo blij mee was? En het was allemaal toch zo onschuldig?

Maar toen puntje bij paaltje kwam zat er deep down toch meer achter.

Zoiets zou natuurlijk ook nog kunnen. Dat je man het zelf niet echt doorheeft, dat ie op een ietwat hellend vlak geraakt..

Maar vertrouw je onderbuikgevoel! Als het niet pluis voelt, dan is het aan je man om te zorgen dat dat gevoel verdwijnt, danwel dat ie opbiecht wat er op te biechten valt.

Poeh. sterkte hoor! Het lijkt me erg naar. Vooral als je het gevoel hebt 9zoals ik tussen de regels door lees) dat het gewoon best helemaal OK is tussen jullie.

Ik heb zelf vroeger veel gereisd voor mijn werk (altijd met mannen trouwens), en wederhelft is de laatste jaren ook veelvuldig van huis. (meestal ook met mannen trouwens) en het lijkt me echt killing als je daar geen goed gevoel bij hebt.

Ingrid

Shame

Denk dat het altijd goed is om op je eigen intuitie te vertrouwen. Intuitie is wat anders dan jaloezie. Natuurlijk raak je in de war als je eigen onderbuik gevoel je iets zegt, maar je man aangeeft dat dit helemaal niet het geval is. Maar als je man vreemd gaat zal hij dit niet zomaar toegeven. Ik denk dat het inderdaad goed is om eens een goed gesprek met je man aan te gaan. Vertel nogmaals dat je er geen goed gevoel over hebt, en vertel dat je in zijn telefoon hebt gekeken en zag dat hij haar wel heel vaak belt. Het kan best zijn dat hij boos wordt over dat je in zijn telefoon hebt gekeken. Laat hem dat dan uiten en geef aan dat dat inderdaad niet heel goed is. Maar dat je wat moet met het gevoel dat er iets niet klopt. Sterker, daar moeten jullie samen wat mee. Kijk maar wat hij voorstelt om daar mee te doen.

Mijn huwelijk heeft de affaire van mijn man niet overleeft. Ik heb meerdere keren gevraagd of er een ander was, maar werd zelfs voor gek verklaard. Ik vond het heel verwarrend en ging heel erg aan mezelf twijfelen. Uit eindelijk bleek ik mezelf wel te kunnen vertrouwen maar mijn ex wat minder. Natuurlijk hoeft dit bij jou niet het geval te zijn. Maar als je samen kan onderzoeken waarom je dit gevoel hebt, en wat jullie hier samen aan kunnen doen, ben je al heel ver. Of het nu om een affaire, of hellend vlak van je man gaat, of het uiteindelijk toch jaloezie van jou blijkt te zijn.

Naieve man?

Je schrijft "Misschien heeft hij zelf nog niet eens door dat er iets gaande is, vindt hij het alleen maar erg gezellig." Weet je, ik denk dat dat best eens zou kunnen. Dat hij zelf niet door heeft dat hij haar eigenlijk superleuk vind maar dat hij zichzelf een beetje voor de gek houdt met 'dit moet toch nog kunnen' en met open ogen in een verliefdheidsval loopt. Is je man daar een type voor? Als dat zo is, moet je misschien op een andere manier ingrijpen: de collega uitnodigen (met haar man) voor een etentje en laten zien hoe gezellig jullie het samen hebben etc. Is er binnenkort niet iets van de zaak, een borrel of zo, waar je haar op subtiele manier kunt laten weten dat je het in de gaten houdt en er niet van gediend bent als ze iets met je man begint. Tja, hij moet de wijste zijn natuurlijk het is zijn verantwoordelijkheid maar ja, ik zelf (en dat zal wel heel lelijk van mij zijn) vertrouw mannen niet zo als zij het cadeautje van de aandacht van een leuke vrouw in de schoot geworpen krijgen. Vecht ervoor.
Overigens denk ik te lezen dat je erg veel rationaliseert: je intuitie kun je volgens mij feilloos vertrouwen maar dan ga je denken dat het aan jezelf ligt en dat lijkt me een rationalisatie.

sterkte, MB

Precies mariab....

...'het cocktail-verhaal', maar dan andersom qua M/V. Zou me niks verbazen....

Ingrid

Zou ik niet doen

< < Is binnenkort niet iets van de zaak, een borrel of zo, waar je haar op subtiele manier kunt laten weten dat je het in de gaten houdt en er niet van gediend bent als ze iets met je man begint >>

Ehm, dat lijkt me een hele risicovolle stap. Van je parter weet je of het (on)gebruikelijk is dat hij een collega 8 keer per dag belt of gezamenlijk reist van haar weet je dat niet. Misschien vindt ze het heel gebruikelijk. Als ik jongere vrienden van mij zie; die bellen/sms'en/twitteren elke scheet die ze doen. Vind ik niet normaal. Zij wel. (oma wordt oud)

Ik denk dat je open moet zijn naar je partner en aan moet geven dat jij je onprettig bij voelt bij hoe hij met die specifieke collega omgaat. Hij heeft jouw grenzen overtreden en daar moet je samen wat mee. Of er nu wel of niet iets 'aan de hand is'.

Het gaat niet eens om de seks.

Het is gewoon niet leuk als je man een andere vrouw constant zit op te hemelen, alleen dat al is vreselijk irritant en dan zat ik nog niet eens in het stadium dat ik me afvroeg of er zou worden vreemdgegaan. Niet iedereen is in staat om glimlachend aan te horen hoe leuk zijn/haar wederhelft met een collega of vriend(in) van je eigen geslacht omgaat.

Mijn idee is dat je man óf al vreemd gaat óf dat er (nog?) niets aan de hand is. In beide gevallen mag je best aan de bel trekken. Je man moet in staat zijn het rotgevoel weg te nemen want ook ik vermoed dat je geen jaloers type bent. Voelt hij zich onder druk gezet, dan gaat hij óf een geheime affaire afschermen óf hij heeft het gewoon niet zoveel meer over haar en geniet op een onschuldige manier van de aanwezigheid van een leuke collega op de werkvloer. Door subtiel ondervragen of zijn gangen nagaan kom je er denk ik redelijk snel achter wat er aan de hand is.

Jaloezie

Jij weet het beste of jouw jaloezie door je eigen onzekerheid komt (dan ben je wel vaker jaloers) of dat jouw man je door zijn daden onzeker maakt. Hij gedraagt zich opeens anders; jij moet hem vertellen dat hij je onzeker maakt en hij moet jou vervolgens serieus nemen en daar naar handelen. Hij moet aan jou laten zien dat hij jullie relatie serieus neemt en jouw onzekerheid daarover weg nemen. De keren dat ik jaloers was hadden allemaal een oorzaak. Ga op je gevoel af. Alles wijst er op dat er iets gaande is. Als mijn man nu alles in mijn telefoon wil zien dan is dat prima, als ik iets te verbergen heb dan wil ik dat niet. Brunette schrijft het goed denk ik.

Nou, leuke meid

Ik heb ook nogal veel mannen-vrienden, maar kom nooit in het 'beklaagdenbankje' terecht hoor.. daar zorg ik zelf wel voor dat dat niet gebeurt.

Nou..

Ik bedoel daarmee dat voor de mannen en hun vrouwen duidelijk is dat ik geen bedreiging voor hun relatie ben.

Insider

Ik werd hierboven in 1 van de reacties al genoemd. Ik heb niet alle reacties gelezen. Misschien is het hypocriet van mij om hier te reageren.

Maar ik denk dat je echt naar je eigen raad moet luisteren:

"Misschien heeft hij zelf nog niet eens door dat er iets gaande is, vindt hij het alleen maar erg gezellig." Weet je, ik denk dat dat best eens zou kunnen."

Ik was ook naief... en had het ook niet door dat ik meer voor mijn vriend voel dan normaal is.

Hoe is het normaal met je intuitie gesteld????? Kan je daar normaal ook blind op vertrouwen. Dan moet je dat nu ook doen!!

Misschien moet je ook realiseren dat je man niet wil vertellen dat hij wat meer voor haar voelt. Ik zou dat namelijk ook niet durven toegeven. Omdat ik hem geen onnodig pijn wil doen.

Het jaloerse gedrag van mijn man en sommige reacties hier heeft ervoor gezorgd dat ik mijn maatje nu meer op afstand houdt.

Ingrid

Nee Ingrid ik ben niet de topic starter en ook niet de vriendin van. De details die de topic starter neerschreef komen niet overeen.

Ik ken mijn maatje van de school van mijn kinderen en niet via het werk. Ik heb ook helemaal geen knappe manager.. (getsie dat is een griezel, hahaha)

Beemer (yvon)

Ook ik ben een mannenvrouw, het contact met de vrouwen van mijn mannenvrienden is vriendelijk tot hartelijk maar ik weet natuurlijk niet wat er achter mijn rug om over mij wordt gezegd of gevoeld. Hoewel, ik ken er eentje van wie ik weet dat ze de vriendschap met haar man met argusogen bekijkt maar mij behandelt ze normaal. Zelf ben ik trouwens ook een type dat haar jaloezie liever niet laat merken, in plaats van kattig te doen ben ik juist schijnheilig hartelijk tegen (in mijn ogen) bedreigende vrouwen.

Ehhhhh.....

Dat zijn telefoon 'zo ongeveer aan hem vastgeplakt zit' is geen goed teken. Ik heb zelf ooit een affaire gehad en de 3 jaar dat die heeft geduurd, heb ik altijd mijn telefoon buiten bereik van mijn partner gehouden, of hij stond uit.

Intuitie

De mens heeft zijn intuitie gekregen als zelfbescherming, vergelijkbaar met het feit dat dieren het aanvoelen als er iets mis is/ of er een gebeurtenis op stapel staat. Dus luister er naar en vertrouw erop. Het hoeft overigens niet zo te zijn dat je man vreemd gaat, het kan ook nog dat die vrouw jouw man meer dan leuk vindt, waardoor het voor jou niet goed voelt.

Cocktail..

ik bedoelde dat jij de topicstarter van het draadje hierboven bent ...niet dat jij de collega bent van de man van Shame....hahaha...dat zou nog eens een stunt zijn!!

Ik bedoelde alleen maar te zeggen dat de man van Shame zich misschien wel net zo (naief) onschuldig voelt als jij aan het begin van 'jouw' draadje. Terwijl er wie weet potentieel wel meer aan de hand is.

Ja ik ook

ik zou die telefoon ook voorlopig in de gaten houden. Hij gaat toch wel eens douchen? Neemt ie dan de telefoon ook mee? Als hij dat zou doen, dan zouden er bij mij helemaal alarmbellen rinkelen en een gesprek aangaan. Als hij blijft beweren dat er niets aan de hand is, zou ik terplekke zijn telefoon willen zien (niet later die dag, want dan kan hij alles wissen) en gewoon alles eens bekijken en vragen waarom hij haar zo vaak belt en sms-t. Hij kan blijven beweren dat er niets aan de hand is maar dan zou ik het verhaal omdraaien. "hoe zou jij het vinden als ik met die-en-die (verzin naam collega) zo de hele tijd zou gaan bellen en sms-en? En waarom moeten zij alleen samen naar dat seminar? Moet er niemand anders mee? En is zij getrouwd?

Telefoon verder laten en vertrouwen op intuïtie

Ik zou niet meer pogingen doen om de telefoon te bekijken. Wat wil je vinden? Dat hij weer veel heeft gebeld met haar? wanneer heb je genoeg gevonden. Vertrouw je onderbuik gevoel. Dit klopt niet voor jou. Hoe gaan jullie dit samen oplossen. Heb je niet al genoeg bewijs, dat het voor jou niet klopt? Zorg dat je het in overleg met hem weer kloppend krijgt. En van hem horen dat er echt niets is is niet goed genoeg. Wat gaat hij doen om het gevoel dat het niet klopt bij jou weg te nemen. Of wil je op zoek naar bewijzen die jou gevoel ondersteunen?

Merel

Merel, of de collega getrouwd is maakt eigenlijk niet uit. Getrouwde vrouwen gaan ook vreemd. Weet ik uit ervaring.

Caitlynn

Je zegt dat het voor jou niet goed voelt als de ander misschien meer voor jouw man voelt. Mee eens, de tweede vrouw van mijn vader heeft echt werk van hem gemaakt en hij is overstag gegaan. Al zou ik er waarschijnlijk om lachen als onze relatie goed is. Mochten we relatieproblemen hebben, dan zou ik er waarschijnlijk wel heel onrustig van worden.
Intuitie en jaloezie: klopt, maar sommige mensen zijn heel onzeker (uit zichzelf of door relatieproblemen) en dan rinkelen de alarmbellen weleens harder dan nodig.

Wat weet je van haar?

Het klinkt ook alsof je van háár helemaal niks weet, is ze vrijgezel? Kan je jezelf niet in een positie manouvreren dat je wat meer contact met háár krijgt? Nodig d'r eens uit voor een etentje...
Tenminste als je nog steeds alle alarmbellen voelt rinkelen en denkt dat je man naïef is.
Het zou kunnen, ik heb zo'n broer. Als ik niet aan hem gezegd had dat bepaalde dames een oogje op 'm hadden zou die het nooit zien. En ook zeker nooit getrouwd zijn....Zo komt ie ook aan z'n vrouw.
groeten albana

Eens met albana

Kun je niet zorgen dat je haar een keer ontmoet. Kun je meteen zien of je man daar iets op tegen heeft.
Je lijkt me trouwens niet pathologisch jaloers. Neem je gevoel serieus. Ook al heeft hij of wil hij geen affaire met haar, dan nog zijn jouw gevoelens begrijpelijk.

Naïeve man

Ik ben zelf ook zo'n naïeve man die niet ziet dat vrouwen hem leuk vinden. Als je man ook zo is heb je niet zoveel te vrezen. Alleen schrikt je man zich dan een hoedje als hij uiteindelijk wèl merkt dat zij hem leuk vindt.
Ik zou haar trouwens wel wantrouwen. Er zijn (zat) vrouwen die recht op hun doel afgaan, heel subtiel, en niet loslaten voordat ze dat doel hebben bereikt.
Dat zou je je man natuurlijk wel kunnen vertellen...

Groet,
Jacco