Hoe beter communiceren igv terugkaatsballen.
Vroeguh lagen man en ik meer op één lijn dan tegenwoordig. En persoonlijke groei draagt bij aan het feit dat je je harder maakt voor onderwerpen waarop je niet op één lijn zit.
Op zich geen punt, juist goed.
Alleen bespeur ik te snel een ‘ ja maar, jij’-niveau. Eentje waar we ons beiden schuldig aan maken, terwijl ik van te voren mijzelf nog zo toespreek daar voor te waken.
Hoe kan je in 1:1 besprekingen van lastige onderwerpen voorkomen dat er toch oude koeien uit de sloot gehaald gaan worden en terugkaatsballen voorbij vliegen.
Behalve tips als relatietherapie, hoor ik graag tips om te voorkomen dat een gesprek die verwijtende richting in slaat.
Vb:man is op vliegreis en geeft geen bericht dat hij goed is aangekomen. Ik wacht nog een dag en mail dan of hij reeds op plaats van bestemming is. Ipv een ‘sorry’, lees ik dat hij het druk heeft en ik hem ook kon mailen als ik zo bezorgd was. Ik word dan moe van die terugkaatsballen.
Onze relatie is juist aan het herstellen, ik wil dat graag zo houden.
Ik besef dat dit een item is dat in zoveel relaties wel eens speelt. Vandaar een algemene benadering van het voorkomen van verwijten gedurende het communiceren.
Flanagan
Uit je antwoord blijkt dat je er wel goed over nagedacht hebt. Soms is het schipperen tussen ideaal en zo goed als mogelijk.
Wat mijn zus betreft is het ook vooral "zo goed als mogelijk". In het algemeen kunnen we goed met elkaar overweg. Alleen is mijn gevoel dat ik de meeste concessies moet doen. Dat begint me met de gebeurtenis meer te irriteren. Maar ja... de lieve vrede hè? Met een zus is dat overkomelijk, met een partner ligt dat anders, vind ik. Als partners bepaal je voor een groot deel elkaars geluk. Dan is "voor de lieve vrede" een grotere opgave dan met iemand waar je af en toe even afstand van kunt nemen en een meningsverschil minder belangrijk kunt laten worden. Tenzij je gaat latten, dan creëer je die afstand ook. Maar dat is wel wat rigoureus (en duur). 😏
Verschil van mening.
Elkaars mening respecteren en aanvaarden dat je niet altijd hetzelfde denkt hoeft helemaal niet erg te zijn. Ook partners blijven 2 verschillende mensen.
En soms begrijp je elkaar eens niet, het is juist de kunst om ook dat af te sluiten. Dat kan, als de basis goed is. Dan heb je ook niet het gevoel dat het "voor de lieve vrede is", juist dat geeft het gevoel dat je het slachtoffer bent. Dat je maar "weer" moet toegeven. En zo stapelen de irritatie's zich op.
Eens met wil40
Flanagan, denk dat daar een hele grote kern van waarheid in zit. Accepteren dat je nooit gaat begrijpen waarom je man deed wat hij deed. En je het dan ook echt mentaal kan gaan afsluiten.
En daarop verder kunt.
Heb je nog naar de podcasts geluisterd?
Xx
Miss
Ik heb een vlog van berthold bekeken aangaande klagende mensen en de podcast aflevering 21 beluisterd. Ik denk toch dat een vlog het gaat winnen van een podcast omdat ik de gezichtsuitdrukking mis.
Nu was afl 21 over een vrouw, gevangen in een familiespiraal. Hij adviseerde haar om niet naar feestelijke aangelegenheden te gaan als dit als een verplichting aan voelt. Dat komt m.i. als een soort vluchten over. Ik heb binnenkort ook een feestelijke aangelegenheid. Wegblijven doet mijn relatie met man geen goed. Wegblijven doet mij persoonlijk ook geen goed want dan maak ik haar weer zo belangrijk.
Gisteren had hij haar aan de lijn. Omdat ik had aangegeven het verleden niet te willen oprakelen, heeft hij mij niet verteld waarom ze belde. Haar kennende, gaat ze het niet zomaar los laten. Waarschijnlijk verwacht ze een excuus en mijn man weet dat ze daar niet om hoeft te vragen. Of staat ze op een knuffel bij aankomst feest, want dat doen de andere familieleden ook altijd.
Het lastige van dit alles is dat ik er een streep onder zet, maar helemaal gerust voor dat feest niet kan zijn. Hopelijk dat mijn man dat goed aanvoelt.
Muziek
Op YouTube zijn Chinese filmpjes te zien van het verwijderen van meeëters. Best ranzig dat steeds maar herhalen van de handeling voor het verwijderen van zoveel viezigheid onder je huid. Alleen zit er wel vaak hele mooie ontspannende muziek bij. 
Muziek doet mij goed. Nu trainen om mij af te sluiten voor gezeur door bepaalde muziek in mijn hoofd op te halen.
Ranzige filmpjes
Dit soort ranzige filmpjes heeft mij meerdere malen geholpen rustig te worden en trauma’s te verwerken. Ook draai ik heel graag rustige muziek. Zweverig kunnen anderen het noemen. Bij mij helpt het. Ik zou het lekker blijven doen. Sterkte met de situatie.
Flanagan
Ik ken je verhaal in het andere draadje, jij het mijne.
Daardoor weet je dat ik mijn schoonpa kon wurgen. Maaaaar.
Zal Ik je een tip geven ?
Ook ik zag als een berg op tegen kerst, een avond doorbrengen met schoon pa en zijn nieuwe vriendin.
Wat ik gedaan had van tevoren was mezelf recht in de spiegel aangekeken, hoofd omhoog, toe gesproken dat hij nooit maar dan ook nooit meer mijn dierbare word, ter plekke mag neervallen van mij, ik niets meer van ze verwacht, ene oor in en andere uit, ook de reacties van mijn man savonds laat als ze weg gaan, ze als een neutraal niet beter wetend stel zag, maar om toch de lieve vrede ( voor mn kleine mannetje en in jou geval je man ) een soort bubbel om me heen gecreëerd had met mijn handen.
En het viel mee, het was zelfs bijna gezellig. Zelfs met de open vragen reageerde ik vanuit mezelf.
Ik nam de bloemen in ontvangst, twee dagen later keek ik er na en dacht, ze weten echt niet beter dan hoe anders het kan. Ze mij kwijt zijn.
Je schoonma jou. Het is haar verlies!
Voor ik naar bed ging maakte ik een vreugde dansje, ze hadden me niet geraakt, ik liet het niet toe. Ze konden mijn .... kussen haha. Zou mijn vader gezegd hebben.
Je kunt het. Praat jezelf moed in. En blijf goed luisteren naar de podcasts.
Ennnn lees deze post dan even.
Laat je man je man, stop met teveel van hem te verwachten. Ik vraag NOOIT maar dan ook nooit naar hem( schoonpa). Als hij belt gaat het over het weer en non boeiende zaken. Laat hun jou hoofd eens niet zo lijden.
En geef die knuffel, geef die sorry. Als ze daar blij van word dan ben je er daarna der toch vanaf?
Misschien Ben ik dan te pleasend maar alsjeblieft flanagan laat ze het klapzuur krijgen.
Daarna ben JIJ er van verlost. En je man ook.
Ik bijt mijn tong ook vaak af als ik ze hoor bellen maar de kunst is vanaf nu, je niet meer te laten raken. Daar zit jou pijnpunt.
Zijn
Er nog andere leuke gezellige mensen op het feest?
Nogmaals
Het is niet rot bedoeld maar je schrijft "ik hoop dat mijn man dat goed aanvoelt"
Nee flanagan dat gaat hij waarschijnlijk niet, en daar zit het hem ook weer in.
Ik ga jou puzzeltje herkennen. Zie jijj het ook?
Xxx
Eigenlijk
Ik had willen schrijven dat ik verwachtte dat man dit zou aanvoelen. Maar na de les van afgelopen weken, is het duidelijk om niet te veel van te voren te verwachten; oftewel het is beter om af te wachten of de soep niet te heet wordt opgediend.
Best onwennig, dat niet te snel verwachtingen koesteren. Verwachtingen kunnen je ook zand in de ogen strooien.
Aanvoelen.
"Het lastige van dit alles is dat ik er een streep onder zet, maar helemaal gerust voor dat feest niet kan zijn. Hopelijk dat mijn man dat goed aanvoelt."
Heb je dat gezegd tegen je man of moet hij dat zelf inzien? Aanvoelen? Hij kan niet in je hoofd kijken en jouw gedachtes lezen, dus zeggen maakt het leven en je relatie veel eenvoudiger. Het voorkomt ook teleurstellingen.
"Best onwennig, dat niet te snel verwachtingen koesteren".
Zeker, vooral als de ander geen idee heeft met welke verwachtingen je rondloopt.
Persoonlijk zou ik niet zo kunnen communiceren, of te wel, een gebrek aan communicatie.
Ik wil graag dat mijn man mij ergens bij helpt, ondersteunt, raad geeft, iets helpt oplossen, een schouder geeft om te huilen, mij opvrolijkt, mijn mening respecteert, soms mijn mening weg blaast als onzin, enz.
Maar als ik nergens om vraag kan hij mij niet teleurstellen. Hoogstens mijn eigen verwachtingen, die alleen in mijn hoofd afspelen, worden dan teleurgesteld. Dat is dan mijn probleem, niet het zijne.
Hulpvaardig
Mijn man is hulpvaardig als ik iets aangeef. Onderwerp moeder ligt alleen nog wat te gevoelig, dat vraagt een andere insteek. Als ik het aangeef, zegt hij dat ik het niet zo groot moet maken. Hij kan ook niet in zijn moeders hoofd kijken; hij weet ook niet of ze zich erbij neer gaat leggen maar hoopt van wel.
Ik bedoelde dat een bepaald besluit nog moet wortelen; ik kan het wel willen loslaten maar gaan anderen dat ook doen? Ik heb gezegd er niet meer over te willen praten. Man respecteert dat, dat is het belangrijkste.
Maar ik zal mij moeten inhouden als zijn moeder het toch nodig vind het op te rakelen. Ik ben in staat om dan direct naar huis te gaan, ( principe Berthold) wat het ook geen goed doet.
Grr, stom feest, stom gedoe, maar dat hoort bij loslaten.
Wat je wel hebt Flanagan
Ik ken de voorgeschiedenis niet, maar alsjeblieft, kijk naar wat je wel hebt. Ik lees een man die je best wil steunen, focus je daarop. En STOP met verwachtingen!! Stop stop stop! Verwachtingen kunnen alles om zeep helpen. Ga naar het feest, blanco. Het is gewoon een feest. Wees beleefd, verwacht niks van niemand. (Ik praat een beetje tegen mezelf nu ook, maar voor mij komt deze wijze raad helaas te laat want mijn relatie is al gesneuveld. Door veel te veel verwachtingen en daarmee samenhangende teleurstellingen)
1 goede daad
Je moet je man echt los zien van zijn moeder. Hij is niet verantwoordelijk voor wat zij zegt of doet. Ze heeft trouwens wel 1 goede daad verricht in haar leven: hem 
Hoe vaak ik al niet in overlevingsstand naar mijn schoonouders ben geweest. En weet je: als je er tegenop ziet valt het juist dan vaak ontzettend mee. Zij wil ook geen rel waar iedereen bij is. Jij houdt je oost Indisch doof en richt je op mensen die je wel mag.
Bedankt voor jullie reacties.
Gezeur binnen families komen idd vaker voor dan je lief is. Gelukkig geen veroordelingen aangaande mijn onrust hierover, maar adviezen hoe er mee om te gaan. Dank.
Fijn weekend
Flanagan
Hulp van man
Ik denk dat je wel hulp kan vragen van man bij het (willen) veranderen van je eigen gedrag maar niet bij het veranderen van zijn moeders gedrag. Je zou het feest wat kunnen voorbereiden: hoe wil jij het doen? Wat is de werkelijkheid waar je het nou eenmaal mee te doen hebt? Waar word je door getriggerd? Hoe kun je bepaalde dingen vermijden, of vermijden dat het bij jou binnenkomt? En wat kan jij (anders) doen als er toch dingen gebeuren waar jij door getriggerd wordt? En hoe kan jouw man je helpen als je het even moeilijk hebt met jouw voornemens? Ik denk dat hij blij is dat jij op die manier de verantwoordelijkheid neemt om de relatie met zijn familie in rustiger vaarwater te krijgen en het is een reële vraag aan hem om je daarbij een beetje te ondersteunen. Maak de opdracht niet te groot. Jij hoeft het niet op te lossen, alleen maar jezelf uit de wind te houden.
Ik vind het echt bewonderenswaardig dat je er zo resoluut een streep onder wil zetten. Ik kan me wel voorstellen dat het verlangen begrepen te worden nog wel eens de kop zal opsteken. Maar dat komt dan wel. Ik vind dat je eerst maar eens enorm trots mag zijn op de enorme stap die je hebt gezet!
Groet,
Jo Hanna
Flanagan
'Maar ik zal mij moeten inhouden als zijn moeder het toch nodig vind het op te rakelen. Ik ben in staat om dan direct naar huis te gaan, ( principe Berthold) wat het ook geen goed doet.'
Je schoonmoeder heeft waarschijnlijk haar eigen verwachtingen en ideeen over hoe het zou moeten gaan. Daar hoef jij niks mee. Als je schoonmoeder er overbegint, glimlach je vriendelijk en ga je met iemand anders praten. Of een drankje bestellen. Het tafelkkeed bestuderen. Je man een knipoog geven en fantaseren over jullie volgende vakantiebestemming. Wat dan ook.
Jo Hanna
Het lukt mij omdat ik het zo erg vind voor de kinderen; ik gun juist hen die rust en bereik dat tegelijk voor mijzelf. Man vaart er ook wel bij.
En er is geen vooruitzicht dat die mensen gaan inzien hoe dit ons getroffen heeft; ze (en mijn man) zijn/(was) van mening dat ik met onverwerkte trauma zit/(zat) als gevolg van schoolconflict. Lekker makkelijk, maar zo volledig ernaast.
Ja, ik ben ook trots op mijzelf. Mede omdat ik mijn normen en waarde ben blijven vasthouden; ik praat gelieg en gehuichel niet goed, van niemand. Daarom wil ik niet met hen of met familie over hen praten.
Ik heb tegen man gezegd dat God mijn getuige is van wat ze tegen en over mij gezegd hebben. Dat helpt mij ook met loslaten.
Geen welles / nietes gesprekken meer; wat een verlossing.
De eerstvolgende keer dat ze bij mij een kopje thee wilt komen halen, (zoals vroeger), ben ik niet thuis. Zo reageren de andere familieleden ook vaak. Gekke familie eigenlijk. Ik ben blij dat mijn moeder wel integer is. En dat ik een hele lieve dochter heb die zorgt voor afleiding. Laatst gingen we naar een Fish-Spa; moeder-dochter ding.
Mijn gedachten hierover
Ik heb niet alles gelezen, maar ik vind het vanzelfsprekend in een relatie met mijn dierbaren (kind, vader, moeder, vriend, partner, vriendin etc.) die op reis gaan dat ze laten weten of ze goed aangekomen zijn. Dat het uberhaupt een onderwerp van discussie moet zijn, begrijp ik niet. Ik vind het van man van Flanagan gewoon onbeschoft, sorry dat ik het zo zeg, om niets te laten horen en nog zo bot te reageren. Zit duidelijk meer achter en onder. Klopt echt niet.
Verwachtingen
Ik zit daar nu ook over in de knoop. Wanneer is het een verwachting en wanneer een zekerheid? Ik schijn te veel waarde te hechten aan gedane uitspraken.
Mijn (actuele) voorbeeld: zus heeft een echt vervelende aandoening. In de ochtend appt ze "ik voel me beter, als ik na het slapen nog zo ben, kan ik komen". (Naar fitness) Vlak voor ik de deur uit zou gaan weer een appje " ik weet waarom ik me wekenlang zo slecht voelde. Ik ben zo blij! Ik ga vanmiddag lekker wat voor mezelf doen! Heerijk!" Ergens voel ik me een onhebbelijk sekreet, maar ik werd boos. Omdat ik er vaker tegenaan loop dat plannen anders gaan dan we besproken hadden. Doet ze het expres? Nee. Kan ze er iets aan doen? Ik twijfel. Zij vindt dat ze er niks aan kan doen dat ik zo stellig verwacht dat ze doet wat ze zegt, verwacht zelf begrip en vindt dat ik niet zo moet zeuren. Ik ervaar het als dat ze over gevoelens van anderen heenwalst. Wie heeft gelijk? Ik heb me wel iets voorgenomen, ik doe voortaan wat mij het beste uitkomt. Komen we elkaar dan tegen... gezellig. Maar het samen doen is wat mij betreft niet meer een doel op zich. Nu ik dát losgelaten heb, zie ik de voordelen. In de zomer had ik bijvoorbeeld 's middags liever in de tuin gezeten dan naar fitness te gaan. Nu ga ik gewoon 's morgens.
Precies Kaaskopje
Maar uitspreken dat doen wat je zegt voor jou belangrijk is, zou natuurlijk ook een optie kunnen zijn. Wellicht neemt ze er iets van mee. Al is het maar dat ze niets meer belooft dat ze toch niet na kan komen.
Inderdaad Ginny
Ik merk dat ik wel tevreden ben met de nieuwe insteek .
Man is weer op reis. Nu heeft hij wel via whatsapp bij elke vlucht laten weten veilig gearriveerd te zijn.
Raar dat whatsapp noodzakelijk is om het communiceren tussen mensen te verbeteren,
Ik zal er maar niet te veel bij stil staan en genieten van deze uitvinding van de toekomst .
Man lijkt de voordelen van een gezellige partner ook te hebben ingezien.
We hoeven zo minder op onze strepen te staan. Dat was zo energievretend.
Dat ik door griep geveld ben en hij vergeet beterschap te wensen, daar hij mij niet hoort hoesten en snuiten, vergeef ik hem maar even. Komt trouwens wel even goed uit; hij op reis zodat ik zonder oordoppen kan slapen. Heerlijk, even het huis voor mij alleen.
raar?
"Raar dat whatsapp noodzakelijk is om het communiceren tussen mensen te verbeteren,"
jeetje je wil ook wel alles naar je 'probleem' toe redeneren hè? Wat maakt het nou uit! Whatsapp is gewoon het middel van deze tijd en als jij dat vervelend vindt en je man niet dan ga je daarover in gesprek. Maar dan ga je daar niet nog eens een moreel oordeel overheen leggen.
gr Angela
Tinkerbel
Man zat vast tussen twee sterke karakters en wist niet hoe dit te veranderen. Mijn keus het achter mij te laten, haalde de druk bij hem weg. Tegelijk kent mijn wens er ook niet meer over te praten, ook een frustratie gehalte voor de tegenpool.
Ik heb teleurstellingen moeten accepteren.
Ik had nooit zo stil gestaan bij het fenomeen verschillende meningen binnen een familie of zelfs maar binnen een relatie. Tot je ermee te maken krijgt.
Angela,
Voor iemand die net een smartfoon heeft aangeschaft en nog ‘ nat achter de oren’ is, is het nog best wennen. Er zijn nog genoeg mensen die liever voorkeur geven aan een belletje. Dat deel was ook voorzien van een smiley.
Post had iets positiefs; geen klagende insteek maar just relativerend.
Flanagan
Dat je het positief bedoelde was voor mij als lezer niet te herkennen. Waarom dacht je dat ik 'erop aansloeg'? Misschien helpt het in de communicatie met je echtgenoot om je te bedenken dat het bij mij juist negatief overkwam, om toch nog het laatste woord erover te zeggen omdat je eigenlijk het er niet mee eens was. ...
Je probeert dan een soort 'afsluiting' te formuleren terwijl je misschien beter niets erover moet 'herkauwen'. Gewoon 'klaar'
Gr Angela
Apart
Flanagan, het valt mij ook wel op dat een 'positieve' post van jou vaak toch veel negatieve elementen heeft. Je man doet leuker omdat 'hij de voordelen van een gezellige partner's heeft in gezien' , dus eigenlijk doet hij dat gewoon voor zichzelf. Hij laat weten dat hij geland is maar dan wel via Whatsapp en 'daar wil jij dan maar niet teveel bij stilstaan' (??)
En dan wenst hij je ook nog niet beterschap met je griep want hij hoort je niet hoesten en snuiten (??), en dat vergeef je hem dan maar.
Vind je hem nou eigenlijk wel een leuke man?
Of leg je misschien ook wat teveel zout op alle slakken, en wordt het zo ook moeilijk om een leuke man in hem te zien?
Of is het gewoon een beetje jouw karakter om minutieus alle zaken te overdenken en van alle kanten te belichten en vind je hem eigenlijk best een hele leuke man
Tjonge
Het is nooit goed geloof ik. Ik vind je bericht ook heel negatief overkomen.
Wat is er mis met een bericht via Whatsapp? Mijn reizende man communiceert altijd via Whatsapp. Bellen doet hij nooit.
Jij hebt aangegeven dat je graag wil horen als hij is aangekomen. Dat heeft hij nu keurig gedaan. Hij probeert het dus wel.
Misschien wat meer van het positieve uitgaan en nu niet weer mopperen dat hij hoort te bellen. Immers van wie hoort dat zo en waarom is bellen wel goed en Whatsappen niet?
