Relaties Relaties

Relaties

Bellefleur

Bellefleur

16-07-2013 om 08:52

Hoe ga je om met vermoeiende mensen?

Mijn man heeft een kennis die hij al meer dan 30 jaar kent. Het is geen vriendin, meer iemand die we zo nu en dan treffen. Vorige week dinsdag kwam ze langs zo rond etenstijd, hoefde niet mee te eten, maar bleef daarna zo'm twee uur zitten. Terwijl ze wist dat man en zoon 's avonds nog weg moesten. Omdat ze nog een kadootje had voor kind, hadden we afgesproken dat ze gisteravond langs zou komen. Ze kwam, ging pas 2,5 uur later weg. Dat vind ik op zich niet zo erg, maar ze kan geen gesprek voeren. Ze is 2,5 uur lang aan het woord. Onze rol is hummen en knikken. Als ik iets wil vertellen, neemt ze onmiddelijk het gesprek over. Ik vertelde van mijn moeder die een zware allergieaanval had gehad, en ze reageert met 'o ja, er zijn ook planten waar ik niet tegenkan. Hoe heet die plant ook al weer, het heeft stekels, donkergroene blaadjes... Ik wilde vertellen over een huisdier dat ziek geworden was, zij reageert met 'mijn poes is zo ziek geweest' Enz. enz. Ze wil alle details vertellen, zodat je een gesprek hebt over de stof waarvan het gordijntje bij haar op het toilet is gemaakt. Toen ze om tien uur wilde vertrekken, voelde ik me opgelucht. Maar ze is zeker nog een half uur bezig geweest met vertrekken.
Toen ze weg was, was ik total loss. Mijn man en ik vroegen ons af hoe je met zulke mensen omgaat. Ze bedoelt het volgens mij goed. Ze wil een geanimeerde gesprekspartner zijn. Ze geeft kadootjes. Volgens mij voelt ze zich alleen, haar belevingswereld is klein, dus heeft ze ook niet veel interessants te vertellen. Ik heb eigenlijk medelijden met haar, maar het is gewoon niet fijn om haar over de vloer te hebben. Hoe ga je met zo iemand om, die zo vermoeiend is? Hoe zorg ik ervoor dat ik de volgende keer niet zo moe van haar wordt?

Sannie

Sannie

16-07-2013 om 09:56

Laten of zeggen

Het zou er bij mij denk ik vanaf hangen hoe vaak ze langs zou komen. Als het af en toe is, zou ik haar maar laten. Ik herken het wel, zulke mensen. Ik geloof ook dat ze het echt zelf niet doorhebben.
Als ze vaker langs zou komen, dan zou ik het ter sprake brengen. Iemand mag haar best op een aardige manier vertellen dat je het jammer vindt dat er in een gesprek zou weinig ruimte is voor jou. Ze zal het misschien even lastig vinden, maar achteraf blij zijn met deze feedback. Laatst heeft iemand mij ook gewezen op iets waar ik mij totaal niet van bewust was.(had ook met mijn manier van communiceren te maken) Het was even slikken, maar ik ben heel blij dat ik dat nu weet, zodat ik het kan veranderen.

Grenzen

En vooral wat de tijd betreft: dus uitnodigen voor lunch bij voorbeeld of koffie drinken, en werkelijk zelf de deur uitmoeten na een uur. Maar ik moet zeggen dat ik dit soort mensen steeds vaker ontwijk en laat de relatie helemaal verwateren.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Merel

Merel

16-07-2013 om 12:23

Lastig

Lastig, je kan zo'n persoon vermijden, dan heb je er geen last van, maar diegene houdt op een gegeven moment niemand meer over. Nu zijn jullie maar vage kennissen natuurlijk maar iemand zou het toch moeten sturen.(of jullie óf mensen die dichter bij haar staan) Ik heb een langdradige vriendin en een andere kennis zegt daar wel eens wat van. Als we met meerderen zijn hoor ik haar wel eens het gesprek onderbreken met, ja leuk Marietje, maar je had het over de vakantie in Friesland (terwijl Marietje inmiddels aan het uitleggen was welke gordijnen ze in het vakantie huisje had bij wijze van spreke) vertel daar nog eens verder over?
Ik probeer de langdradige vriendin nog wel eens te sturen door me niet bij iedere adempauze die ik neem te laten onderbreken, ik ga dan gewoon door met mijn verhaal en zeg iets van 'sorry, ik was nog niet klaar'. Maar goed, als ze het echt niet doorheeft dan zou er toch iemand moeten durven opstaan en er iets van zeggen.

Bellefleur

Bellefleur

16-07-2013 om 13:23

Reactie

Subtiele hints zijn aan haar niet besteed. Elke keer als ik het gesprek een andere wending wilde geven, reageerde ze wat verstoord, en ging weer terug met haar verhaal: 'zoals ik al zei, heb ik toen zelf maar pannenlappen gemaakt. En die mooi afgebiesd'. Ik denk niet dat wij de juiste personen zijn om haar echt te corrigeren. Ze heeft ons al eens duidelijk gemaakt dat wij niet echt gastvrij zijn, en haar te zelden uitnodigen. Mijn man zegt dat ze deze trekjes vroeger ook al had, maar dat het de laatste tijd extremer wordt.

Fiorucci

Fiorucci

16-07-2013 om 14:09

Bellefleur

Als mensen zoveel energie uit me trekken als jullie kennis bij jullie, dan laat ik het langzaam verwateren.

-Flupke-

-Flupke-

16-07-2013 om 15:42

Tja assertief?

Ze heeft ons al eens duidelijk gemaakt dat wij niet echt gastvrij zijn, en haar te zelden uitnodigen. Mijn man zegt dat ze deze trekjes vroeger ook al had, maar dat het de laatste tijd extremer wordt.

haha... nou dat is dan een begin. Nodig haar niet uit!

Maar... ik denk dat deze mevrouw in het leven is geroepen om jullie wat assertiever te maken!

Als ik iemand langskrijg waar ik echt geen trek in heb dan zeg ik gewoon dat ik nu geen tijd heb, hoor. Je laat je avond toch niet in de soep lopen omdat zij net besloten had onaangekondigd langs te komen?

Esmee

Esmee

16-07-2013 om 16:41

Pfff….ben nu al moe...

als ik je bericht zo lees. Lijkt mijn schoonmoeder wel.
Ook altijd aan het woord en altijd over haar. Is totaal niet geïnteresseerd in wat wij te vertellen hebben en draait het verhaal zo om dat het weer over haar gaat.
Sommige mensen leven nu eenmaal in een heel klein wereldje waar alles om hun draait. Zo kunnen ze het ook in de hand houden. jammer want enige interesse naar een ander is er niet of nauwelijks. Het is niet zo dat ze het bewust doen om je te kwetsen. Ze weten niet beter.

Wij gaan er zelf zo min mogelijk heen en houden het kort. We gaan bij voorkeur naar haar toe want dan kunnen wij opstappen wanneer wij willen.
Nu is schoonmoeder liever lui dan moe, dus dat komt goed uit.
Je hebt nu eenmaal mensen die alle energie uit je zuigen net zoals je mensen hebt waar je heel rustig van wordt en bij wie je je heel prettig voelt.

Mijn schoonmoeder doet verder weinig, maar als ik haar al aan de telefoon hoor met mijn man dan ben ik al na een paar minuten doodmoe en dat terwijl ik haar zelf niet eens aan de telefoon heb; ik hoor haar dan alleen nog maar praten op dat eentonige, zeurderige toontje. Ik zorg meestal dat ik boven ben of iets anders te doen heb.
Maar ja, vermijden doe ik haar wel.

Beperken

Ik beperk bij dergelijke mensen het contact en zit mijn tijd uit zullen we maar zeggen. Ik probeer me niet te veel te ergeren en laat ze lekker kletsen. Beetje hummen en ja en amen zeggen. Een andere mening stelt dit soort personen ook niet op prijs dus ik knik wat instemmend. Ik probeer me niet te ergeren en houd het lekker oppervlakkig.
Je kan die mensen niet altijd totaal weren uit je leven, dat is dan weer te kwetsend en dat wil ik dan ook niet. Ja ja, begripvol tiepje ben ik

Wie gaat jullie grens aangeven?

" Ik denk niet dat wij de juiste personen zijn om haar echt te corrigeren."

Ik begrijp wat je bedoelt te zeggen, maar feitelijk zeg je dat jullie niet de juiste mensen zijn om jullie grenzen (= haar corrigeren) aan te geven.... Maar... als jullie het niet zijn, wIe dan wel...?!
Het gaat er niet om dat je haar zou moeten veranderen. Het gaat erom dat je last van haar gedrag hebt, en daar ben je zelf bij. Daarin ben jij (jullie) de enige die er iets van kan zeggen (als in dit is mijn grens), niemand anders.
Of zij daar al dan niet een verdere consequentie aan hangt om aan zichzelf te werken, is een tweede. Dat lijkt me inderdaad niet aan jullie, maar aan haarzelf...

Geef het aan bij haar. Houd het bij jezelf, benoem haar gedrag, wat het met jou doet en hoe je het graag anders ziet. Laat je niet leegzuigen...!
Sterkte!!

Je eigen gang gaan

Als iemand weet dat je nog andere afspraken hebt, zoals je man en zoon, dan zou ik gewoon weggaan op de tijd dat je weg moet. Als iemand regelmatig (onverwacht) langskomt zou ik niet de hele tijd op mijn stoel blijven zitten luisteren naar monologen. Ik zou denk ik iets nuttigs gaan doen waarbij je en af en toe kan hummen.

Vermijden

Ik ga ze uit de weg.

Ik vind het wel sneu voor ze en vraag me dan heel filosofisch af waarom er energievretende mensen bestaan op de wereld. Want ik ken geen mensen die mijn vermoeiend mens wel leuk en inspirerend vinden.

Ik had zo'n buurvrouw

Ik had zo'n buurvrouw. En die was ook nog 's van dezelfde leeftijd en (dat maakte het nog lastiger) mijn oudste dochter die toen nog erg jong was, was dikke vriendinnen met háár dochter.
Nee helemaal 'weren' uit je leven kan gewoon soms niet. Het zijn je buren en ik zit niet te wachten om in de rijdende rechter te verschijnen. En buiten dat kende ik haar op een gegeven moment goed genoeg om te weten dat een breuk tussen ons als buren ook zeker zou leiden tot een compleet verbod voor de kinderen om met elkaar om te gaan. Dat wilde ik mijn eigen kind en eigenlijk ook háár kind niet aan doen.
Maar ze kwam me veel te vaak dan me lief was. En dat ondanks dat ik géén tegenbezoekjes af legde. Ze bleef ook nog's véél te lang, ging amper nog weg. En misschien is mijn leven ook wel gewoon veel drukker dan de hare, ik heb altijd wat te doen. Zij nooit. Nodigde zichzelf uit voor allerlei dingen en ik snap écht niet hoe ze het deed, maar kreeg het ook nog voor elkaar om mij 'uit te horen' over b.v. wat ik ging doen en stond dan klaar om 'gezellig mee te gaan'. Dat laatste was ik me al snel van bewust en ik deed écht pogingen om daar 'vaag' over te blijven haar niet de kans te bieden om erop in te haken. Maar ze was zo vragerig en richting opduwend soms in gesprekken dat het voelde alsof ik er niet meer omheen kon. Misschien kan ik ook wel gewoon erg slecht liegen of om de waarheid heen praten dat zal ook wel meespelen.
Omdat ik er écht gek van werd om elke vrije dag met haar opgescheept te zitten, toch maar voor mezelf een plan de campagne opgezet waar ik mee kon leven en wat w.s. voor haar nog net aanvaardbaar was.
Als ze er was ging ik zowiezo door met wat ik van plan was(voor haar géén probleem, ze blijft er gewoon bij zitten), of het nu eten, schoonmaken, aardappels schillen, boodschappen of de tuin doen is, dan schiet je tenminste ook een beetje op en kan je half/half wel mm en ja hummen. Ook als ik weg moet zeg ik dat gewoon en wel zo dat duidelijk is dat ze écht niet mee kan. Desnoods lieg ik erom (wat bij mij wel voorbereiding nodig heeft) ik ga dus niet naar de kinderboerderij, maar op bezoek bij een haar onbekende collega. Bleef over de verjaardagen en feestjes waar ze ook gewoon bij kwam. Niet dat wij hun ooit uitnodigden. Ze had ooit op onze verjaardagskalender gekeken wanneer wie jarig was en wanneer onze trouwdag was en zei dan gewoon een paar dagen ervoor ;'Wanneer vier je dat?' Zelfs als we niets vierden kwam ze toch nog...met een kleinigheidje dat dan weer wel. Maar verwachtte toch minstens iets lekkers bij de koffie en bleef rustig de hele dag, want anders was het zo zielig voor mij (????). Eigenlijk gingen ze als allerlaatste pas naar huis.
Nou ja dat laatste heb ik geen oplossing voor gevonden om het leefbaar te houden en heb ik dan maar getolereerd. Gelukkig wist ik er een einde aan te maken toen we verhuisden en heel ergens anders kwamen te wonen. Hoewel ze nog wel de eerste jaren meekwam met haar eigen dochter, die door de onze (natuurlijk) was uitgenodigd. Dat was bepaald niet de bedoeling geweest. Maar dat deed ze gewoon.
Je hoeft geen andere rol na te streven dan hummen en 'o, ja wat erg' zeggen. Dat is precies wat die iemand 'zoekt'.Je hoeft ook op de klaagzangen dat je te weinig haar uitnodigd niet in te gaan. Het 'klagen' an sich is wat ze graag doet w.s. Je kan het wel leefbaarder houden door gewoon 'door te leven'. Het kost je minder tijd en de irritatie zal daardoor afnemen.
Dat is de enige tip die ik je kan geven.
groeten albana

Bellefleur

Bellefleur

17-07-2013 om 14:12

Eenzaam

De moeder van een vriendinnetje van mijn dochter deed het ook. Ze bleef altijd plakken, het liefst rond etenstijd. Ze kon alleen maar over zichzelf praten. Op de dag na de begrafenis van mijn vader, heeft ze me alle smeuige details van het polycysteus ovarium syndroom bij haar uit de doeken gedaan. Het overlijden van mijn vader was in een halve zin klaar. (O. Mijn vader leeft nog) Dat was zo grof, dat ik naar de keuken ben gelopen, en ben gaan eten koken. Pas toen de borden op tafel kwamen vertrok ze. Ik had geen moeite met grenzen trekken wat haar betreft. Maar deze kennis is gewoon eenzaam. Moet ik haar de waarheid zeggen, en haar afstoten? Zij heeft het idee dat het een fijne avond was. Moet ik haar uit de droom helpen? Ik denk dat ik toch het liefst kies voor de hum- en knikvariant. En het te beperken tot een paar keer per jaar.
Ik denk dat ik maar overga op het aloude OOLcredo: erger u niet, en verwonder u slechts. Zo blijft de humor er een beetje in.

Esmee

Esmee

18-07-2013 om 13:28

Bellefleur

"Zij heeft het idee dat het een fijne avond was."

Dat herken ik ook. Schoonmoeder snapte er bijvoorbeeld niets van dat ik vaak/vaker naar mijn moeder ging ipv naar haar (dat zei ze dus doodleuk op een verjaardag met een kamer vol mensen…).
Ik was eerst stomverbaasd…daarna dacht ik: "WEET ze het dan niet dat ik haar loei irritant vind, dat wij totaal geen band hebben en dat ik mij totaal niet prettig voel bij haar? Zij wil trouwens ook liever niet met mij in één kamer zitten"…en dan toch zo'n opmerking.

Nou, nee….eigenlijk niet of willen ze dat niet weten/snappen. Ze denken dat ze het altijd aan het rechte eind hebben/gelijk hebben omdat dat in hun wereldje past en hen rust en overzicht geeft. Ze hebben dan controle over de situatie.

Ik trek gewoon mijn eigen plan. Natuurlijk probeert ze er tussen te komen, maar ik ben direct heel duidelijk naar haar als ik iets niet wil (we doen het op die en die manier, klaar). Doe je dat niet (de val waarin man vaak liep door niet duidelijk te zijn…) dan creëer je een ruimte en wurmen ze zich er razendsnel tussen en zie daar maar eens onderuit te komen…..

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.