Hoe relatie vol ruzies volhouden?
Lang getwijfeld of ik hier mijn verhaal zou zetten maar ben toch erg benieuwd naar nieuwe inzichten en adviezen dat ik het toch maar doe.
Ik ben nu 15 jaar samen met mijn vriend. Voordat we kinderen hadden, hadden we al wel regelmatig ruzie. Na de geboorte van ons tweede kind ging het bergafwaarts. Hij was een huilbaby, had een hele moeilijke start, ik sliep amper en ik liep maandenlang op mijn tandvlees. Ik zat er zo doorheen dat ik regelmatig moest huilen van frustratie. Vriend deed vrij weinig om mij te (onder)steunen. Uiteindelijk op mijn initiatief zijn we in EFT therapie gegaan. Het ging toen iets beter maar daarna hadden we weer dagelijks ruzie. Toen weer naar een andere therapeut gegaan, daar hadden we niet echt een klik dus toen naar een andere gegaan een tijdje. Maar dat heeft voor mijn gevoel meer kwaad gedaan dan goed. We hebben daar afspraken gemaakt bijvoorbeeld maar daar hield hij zich niet aan. Ook regelde ik de sessies, oppas etc en op een gegeven moment heb ik gezegd dat hij maar de volgende sessie moest regelen inclusief oppas. Dat heeft hij nooit gedaan dus hebben we de therapie ook niet afgemaakt. Ik was er helemaal klaar mee.
We hebben nu al jaren elke week zoveel ruzies. Om werkelijk alles maken we ruzie. Ik word er echt moedeloos van en we negeren elkaar maar.
Ik mis al jarenlang waardering. Vriend doet vrij weinig thuis en vrijwel het meeste (huishouden, maar ook alles wat geregeld moet worden voor de kinderen, de vakanties, etc.) doe ik. Nou vind ik dat niet erg maar ik krijg er nooit waardering voor. Ook krijg ik nooit een complimentje, een knuffel of zoen of iets van liefde of aandacht. We kunnen moeilijk met elkaar praten, we denken erg anders over zaken dus dat mondt dan snel uit in ruzie want hij vindt dat hij altijd gelijk heeft. Hij verbetert mij ook continu, corrigeert me, weet het altijd beter, etc. Waardoor ik ook steeds minder zeg en vertel.
Als we ruzie hebben vindt hij ook altijd dat het aan mij ligt en hij zal dan ook nooit de eerste stap zetten om het goed te maken. Hij is echt extreem koppig, hij zegt ook nooit sorry en komt ook nooit naar mij toe om het uit te praten.
Inmiddels heb ik de hoop opgegeven dat we nog een liefdevolle relatie zullen hebben. Daarvoor is al te veel gebeurd en hij laat keer op keer zien geen moeite te willen doen. Ik ben zelf echt niet perfect (leg de lat te hoog, zeur te veel volgens hem) maar ik ben wel altijd degene die weer het gesprek aangaat, sorry zegt en toenadering zoekt. Inmiddels ben ik op een punt aangekomen dat ik dat niet meer wil en kan.
Ook ben ik jarenlang degene geweest die dates plande zodat we tijd met elkaar hadden. Hij sprak nooit zijn waardering daarvoor uit en op een gegeven moment heb ik gezegd dat hij maar een date moest plannen. Dat was drie jaar geleden en dat heeft hij nooit gedaan dus sindsdien zijn we nooit meer samen weggeweest.
Ik wil echter absoluut niet scheiden. Vriend wilt dat ook niet. Ik wil niet dat mijn kinderen in een gebroken gezin opgroeien en door onze ruzies weet ik dat een scheiding een enorme vechtscheiding zal worden. Maar hoe hou ik dit vol? Ik weet echt niet meer hoe ik verder moet. Ergens hoop dat als de kinderen groter zijn dat het beter gaat. Niet zozeer tussen ons maar wel voor mezelf in die zin dat ik meer tijd heb voor mezelf zodat ik meer energie heb etc. Ik heb veel fijne en lieve vriendinnen waarbij ik echt kan opladen maar door de drukte thuis en werk heb ik weinig tijd om ze vaak te zien.
Zijn er mensen in een soortgelijke situatie en hoe houd je het vol als je partner geen moeite doet om de relatie goed te houden?
Libra schreef op 29-12-2022 om 11:06:
Bedankt voor de tip, Anna Cara! Ik ben niet de TO, maar heb alles belangstellend meegelezen, omdat ik veel patronen herken en ook vind dat het anders moet in mijn huwelijk. Ik heb me in elk geval aangemeld voor vanavond; wie weet wat dit gaat brengen. Ik wens eenieder veel wijsheid toe voor 2023. En bovenal: harmonie. Zet 'm op!
Hoe was de workshop?
Wat kwam eruit? Nog een aantal tips voor TO en meelezers?
Max88 schreef op 29-12-2022 om 11:41:
Elke reactie lokt een reactie uit zeg je, dan moet je niet op je tong bijten maar deze er afbijten. Stap weg van ruzies, zeg dat je er over praat als jullie beiden zijn gekalmeerd.
Ik heb pas een film gezien, Fireproof. Het is een christelijke film, vreselijke acteurs, nog slechter geacteerd, maar ik vond de manier van werken aan hun huwelijk interessant. Er hoort een pdfbestand bij en is ook als dagboek te krijgen.
In 40 dagen werken aan je huwelijk.
Simpele stappen, waarvan het effect groot kan zijn.
Dag 1 bv is een besluit om de hele dag níets onaardigs te zeggen.
Dag 2 om 1 aardig iets te zeggen.
Dag 3 om 1 aardig ding te doen
Klinkt simpel, maar dan zie je hoe snel je vervalt in het oude.
Vechtscheiding en een gevoelig kind: weiger te vechten. Jullie kinderen krijgen meer mee dan je denkt en je leert ze niet het goede omdat dat er niet is.
Jezelf opofferen voor hen is een misvatting en staat voor jouw angst. Ze gaan je dat kwalijk nemen. Dat je wel voor hen wilde sterven, maar dat voor hen leven blijkbaar teveel gevraagd was.
Je kinderen wonen nog veel te lang thuis.
Ik wist toen mijn kinderen 10 en 8 waren al dat het niets werd.
Ik bleef nog 13 jaar. Grotendeels ook voor hen en hier was niet eens ruzie.
Dat vonden ze nog het stomste, dat ik mezelf zou opofferen voor hen. Dat hadden zij nooit gedaan ( nouja wacht maar tot je kinderen hebt, maar goed).
In elk geval: beter inschrijven voor een huis ( ik sta zelfs als gescheidene nog ingeschreven om jaren op te bouwen), weigeren ruzie te maken, laat alle adviezen landen en zorg dat je kinderen niet meer zo'n leven hoeven te leiden, wat dat ook mag betekenen voor de te nemen beslissingen.
Max, wat een mooie vetgedrukte tekst.
En ik denk dat het waar is. Dat angst de onderliggende emotie is en de reden om in deze ongezonde relatie te blijven.
Lucie, wat een vreselijke situatie zit je in.
Er zijn al veel goede tips tips, zoals therapie voor jezelf gaan doen om je zelfvertrouwen te versterken en milder voor jezelf en anderen te worden (dat zal altijd een positief effect hebben). En ook om te gaan voelen wat je nu echt wilt. Dit wil je toch niet nog 15 jaar?
Daarnaast is het natuurlijk essentieel dat je financieel onafhankelijk bent. Je werkt toch fulltime? Dan zou je toch financieel onafhankelijk moeten zijn? Kijk anders of je een baan kunt vinden waar je meer kunt verdienen. Het is een goede tijd om een andere beter betaalde baan te vinden, denk ik. Een nieuwe baan kost wel energie, maar als financiën belangrijk zijn voor de stap om weg te gaan, zou ik het serieus overwegen dit toch te gaan doen.
Wat al die ruzies betreft, echt vreselijk. Is het voor jou een idee om de komende week eens te kijken of je echt bij elke ruzie meteen te stoppen en zelfs feitelijk weg te lopen uit de ruzie? Als je van mening bent dat jij gewoon een gesprek voert (dus geen stemverheffing en sneren) maar hij wel een ruzietoon aanslaat, dan kan je zeggen: "Ik wil alleen met je praten als je een normaal gesprek kunt voeren, ik wil geen ruzie meer maken. Dus laat maar weten als je gewoon hierover wilt praten." en dan ook echt meteen weglopen. Het vergt wat oefening, maar je kunt het. Het zal al sowieso energie schelen dat je geen ruzies hebt (of maar heel kort). En je weet dat het beter voor je kinderen is als er niet voortdurend ruzie is.
Natuurlijk zelf geen ruzietoon hanteren, maar zelfs als dat het geval is kan je zeggen dat je geen ruzie meer wilt maken en kan je weglopen. Alleen dan niet hem (alleen) daarover een verwijt maken..
Je kunt ook kijken of een alternatief voor het bespreken van praktische of meer zakelijke dingen is, om je man te mailen of appen daarover. Dan hoort en ziet hij jou niet en dat kan ook helpen dat hij niet negatief getriggerd wordt, want het lijkt erop dat dat nu elke keer dat jullie praten het geval is. Dan kan hij ook even nadenken over wat je hem vraagt of voorstelt en hoeft hij niet meteen te reageren en ook niet meteen in de verdediging te schieten (dat kan nl. meespelen). Soms kan het handiger zijn geen open vraag te stellen maar heel duidelijk een voorstel te doen of twee alternatieven (die voor jou allebei acceptabel zijn) voor te leggen.
Tot slot ken ik iemand in een grofweg vergelijkbare situatie als die van jou zat. Die is gescheiden en daar nog elke dag blij om. Ook zij was bang voor drama of een vechtscheiding, maar hield een leven met hem niet meer vol, ze moest wel scheiden. Zij heeft als ik het me goed herinner hem het voorstel gedaan een time out te nemen en niet uit elkaar te gaan maar een tijdje (half jaar) apart te gaan wonen en vanaf dat moment al een omgangsregeling (50-50) met haar ex te doen. Dit met het zogenaamde doel even rust te creëren en dan weer samen te gaan wonen. Maar na een half jaar wilde zij zeker niet meer bij hem wonen, maar was hij er ook aan gewend en ging de scheiding een stuk soepeler. Het is natuurlijk wel de vraag of jullie je het financieel kunnen veroorloven een tijdje (nog niet gescheiden) 2 woningen aan te houden. Maar dit zou voor jou de angst op een vechtscheiding (die er inderdaad echt niet hoeft te komen) kunnen verkleinen.
Sterkte. Ik gun jou en je kinderen, maar ook je man, een fijner leven zonder voortdurende ruzies.
Lisette_R schreef op 29-12-2022 om 21:48:
[..]
Hoe was de workshop?
Wat kwam eruit? Nog een aantal tips voor TO en meelezers?
De workshop bestond vooral uit twee beeldende meditatie-oefeningen: 1) een symbolische afrekening met datgene wat je achter wilt laten in 2022 en 2) het anker - een voor jou belangrijke intentie/gevoel/begrip - waaraan je je in 2023 wilt vastklampen. Van dat anker maak je een soort logo en dat hang je op een zichtbare plek op. Iedere keer als je dat logo ziet, dan pin je dit letterlijk vast door je vingers op elkaar te plaatsen en het gevoel dat dit nieuwe anker bij je oproept door je lichaam te laten stromen. Het klinkt nu wat zweverig, en ik doe echt geen recht aan hoe dit in de workshop aan bod kwam, maar je werd op een heel prettige manier door deze meditaties heen geleid en ik werd er zelf oprecht rustig van. Wat ik erg fijn vond, was dat de focus bij jezelf blijft. Waar relatietherapie uitgaat van twee individuen - ook heel zinvol uiteraard - gaat het bij de gevolgde workshop om jezelf: ben jezelf bereid te veranderen, te vergeven, los te laten?
Wat ik zelf nog een mooi adagium vond - ook al is het een klassiekertje: 'Als je doet wat je altijd deed, dan krijg je wat je altijd kreeg.'
Geen directe tips, dus. Maar het is zeker de moeite waard om de link van Anna Cara zelf eens te bekijken.
Libra schreef op 29-12-2022 om 22:23:
[..]
De workshop bestond vooral uit twee beeldende meditatie-oefeningen: 1) een symbolische afrekening met datgene wat je achter wilt laten in 2022 en 2) het anker - een voor jou belangrijke intentie/gevoel/begrip - waaraan je je in 2023 wilt vastklampen. Van dat anker maak je een soort logo en dat hang je op een zichtbare plek op. Iedere keer als je dat logo ziet, dan pin je dit letterlijk vast door je vingers op elkaar te plaatsen en het gevoel dat dit nieuwe anker bij je oproept door je lichaam te laten stromen. Het klinkt nu wat zweverig, en ik doe echt geen recht aan hoe dit in de workshop aan bod kwam, maar je werd op een heel prettige manier door deze meditaties heen geleid en ik werd er zelf oprecht rustig van. Wat ik erg fijn vond, was dat de focus bij jezelf blijft. Waar relatietherapie uitgaat van twee individuen - ook heel zinvol uiteraard - gaat het bij de gevolgde workshop om jezelf: ben jezelf bereid te veranderen, te vergeven, los te laten?
Wat ik zelf nog een mooi adagium vond - ook al is het een klassiekertje: 'Als je doet wat je altijd deed, dan krijg je wat je altijd kreeg.'
Geen directe tips, dus. Maar het is zeker de moeite waard om de link van Anna Cara zelf eens te bekijken.
Dank je wel! Klinkt wel mooi. Vooral dat je door dat anker aan je voornemen herinnerd blijft worden, als ik je goed begrijp.
Ja, ik denk dat het goed is als je in een moeilijke relatie zit, om met jezelf aan de slag te gaan en niet alleen in relatietherapie te gaan. Geluk en levenskracht zit immers in jezelf. En van daaruit kan je beslissen hoe je met je moeilijke relatie om wilt gaan.
Lisette_R schreef op 29-12-2022 om 22:58:
[..]
Dank je wel! Klinkt wel mooi. Vooral dat je door dat anker aan je voornemen herinnerd blijft worden, als ik je goed begrijp.
Ja, ik denk dat het goed is als je in een moeilijke relatie zit, om met jezelf aan de slag te gaan en niet alleen in relatietherapie te gaan. Geluk en levenskracht zit immers in jezelf. En van daaruit kan je beslissen hoe je met je moeilijke relatie om wilt gaan.
Sterker nog, als jezelf oprecht tot vergeving/verandering/loslaten in staat bent, heeft dat ook een positief effect op je moeilijke relatie en zullen jij en je partner deze moeilijkheid wellicht niet eens meer ervaren in de relatie. Een win-winsituatie!
(En ja, dat anker heeft als doel dat je steeds herinnerd wordt aan waar je naar wilt toewerken. Meer geluk in je leven, meer liefde ervaren, bewuster zijn van je eigenwaarde... wat voor jou dan ook maar van toepassing is. Ik vond deze workshop heel prettig en zou graag mee willen doen aan het vervolg, maar dat is een tikkeltje aan de prijs, helaas. Daar gaat mijn zelfontwikkeling. 😜)
